Immortality Chapter 625 Vicissitudes Sea of Blood
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 625 ทะเลหมอกโลหิตเฉินฝู.
Chapter 625 Vicissitudes Sea of Blood
沉浮血海
ทะเลหมอกโลหิตเฉินฝู.
หลังจากบินต่ออีกเก้าวัน,กลุ่มของจงซานก็เดินทางมาพบกับสถานที่เงียบสงบเหมาที่จะใช้เป็นที่พัก,นี่จึงเป็นวันแรกที่พวกเขาจะได้พัก,ดูเหมือนว่าจะใช้กำลังกายไปไม่น้อยเช่นกัน,ต้องไม่ลืมว่า,ต่อไปพวกเขาจะต้องพบกับเหล่าผู้ฝึกตนยอดฝีมือของภพหยินด้วย.
"ลางร้าย,ข้าสัมผัสได้ถึงลางร้ายที่ทิศทางดังกล่าว!"อาวุโสจิวเทียนที่ชี้ไปยังทิศทางหนึ่งของทะเลหมอกโลหิตเฉินฟู่.
ทุกคนที่ไร้คำพูด,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาหาเหตุผลอะไรบางอย่าง,ราวกับว่าหวั่นเกรงที่จะเจอคนจากตระกูลเทียน,เหมือนกับสร้างความสับสน.
จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิว,"โปรดวางใจ,ตามข่าวที่ข้าได้มาอีกสองวันพวกเราถึงจะเข้าถึงเขตแดนของภาคตะวันออกเฉียงใต้ของภพหยิน,ทว่าตระกูลเทียนเองนั้นอยู่ตอนกลาง,สถานที่ชายแดนไกลออกมาเช่นนี้,คนของตระกูลเทียนไม่มีทางส่งคนมา,ถึงจะส่งคนมาก็ต้องใช้เวลาอีกหลายวัน,ไม่มีทางปรากฏขึ้นที่สถานที่ดังกล่าวอย่างแน่นอน!"
"ทว่าข้าสัมผัสได้ถึงลางร้ายจริง!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสเทียนและกล่าวอย่างเคร่งขรึม,"หากว่าเป็นเพียงแค่ลางร้ายเล็กน้อย,ไม่ใช่ลางร้ายที่น่าเกรงขาม,ไม่จำเป็นต้องบอกหากไม่ใช่นิมิตภัยพิบัติ,ไม่ต้องแจ้งข้า,ข้านำเจ้ามานั้น,หวังว่าสามารถใช้ทักษะลางร้ายเพื่อทะลวงลิขิตเพื่อพบกับนิมิตแห่งโชคได้,หรือหากว่าเจ้ากลัว,ก็กลับไป,อย่าทำให้ข้าสับสน,หากว่าเอาแต่หนี,ชั่วชั่วชีวิตนี้ก็หาได้ประสบความสำเร็จอะไร,มันไม่ไร้ความยุติธรรมต่อทักษะของเจ้า,ไม่ยุติธรรมต่อคนที่สอนทักษะนี้ให้กับเจ้าไม่ใช่รึอย่างไร."
จงซานที่จงใจกล่าวอย่างหนักหน่วง! ว่ากล่าวด้วยน้ำเสียงขึงขัง,เพื่อที่จะให้อาวุโสจิวรู้จักพยายามที่จะทะลวงนิมิตลางร้ายได้,ไม่เพียงแต่ให้เขารู้จักฝืนชะตากรรมและแยกแยะลางร้ายมากและน้อยออกจากกัน,หากว่าอาวุโสจิวไม่ยอมเชื่อฟังตัวเขาเองอย่างสุดใจ,เอาแต่หลบหนีแล้วล่ะก็,เมื่อถึงเวลาคับขันจะจัดการสถานการณ์ได้อย่างยากลำบาก.
"ใครบอกว่าข้าเอาแต่หนี?"บางที่เพราะว่ากล่าวจี้ใจดำอาวุโสเทียน,ทำให้อาวุโสเทียนกล่าวด้วยแสงแหบเคลือและดวงตาแดงซ่านกล่าวออกมาอย่างอักอ่วน.
"ฮึ ฮึ,ก็ดี,เจ้าควรจะรู้จักอดทน,และจำเอาไว้ด้วย,ตราบเท่าที่เจ้าเป็นคนของต้าเจิ้ง,จะไม่มีใครทำอันตรายเจ้าได้,ถึงแม้ว่าจะเป็นตระกูลเทียน,ก็เป็นไปไม่ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
จงซานที่ให้คำมั่นกับอาวุโสจิวโถว,แม้ว่าเขาจะมีความลับมากมาย,ทว่าจงซานไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้น,คนของต้าเจิ้งเองก็มีหลายคนที่มีความลับมากมาย,เซียนเซิงซือ,อันหวงและหวังคู,คนเหล่านี้ไม่มีใครที่ไม่มีความลับ? จงซานไม่จำเป็นต้องใตร่ถามหรือรับรู้,สิ่งที่เขาต้องการอย่างเดียวคือทุกคนจะต้องภัคดีต่อต้าเจิ้งเท่านั้น.
ขอเพียงแค่ภัคดีต่อต้าเจิ้ง,ไม่ว่าใครจะมีความลับใด,จงซานย่อมไม่ก้าวก่าย.
แน่นอนว่า,จงซานที่กล่าวเช่นนี้กับอาวุโสจิวโถว,เพราะเขามีตำหนักหยินหยาง,แม้นว่าตระกูลเทียนจะทรงพลังแค่ใหนก็ไม่สามารถสังหารอาวุโสจิวโถวได้,หากว่าสถานการณ์ไม่ดี,เขาสามารถส่งอาวุโสจิวโถวไปยังภพหยางได้.
"อืม,โปรดวางใจ,ข้าจะไม่ทำให้ขายหน้าอาจารย์,ถึงแม้ว่าจะพบกับตระกูลเทียนอีกครั้ง,ข้าก็จะไม่หลบหน้าอีกต่อไป."อาวุโสเทียนพยักหน้ารับ.
จากนั้น,คนทั้งห้าหลังจากที่พักหายเหนื่อยหนึ่งวัน,พวกเขาก็เดินทางไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้,เริ่มบินกันอีกครั้ง.
หลังจากบินกันอีกหนึ่งวัน,จงซานและคนอื่นๆที่เริ่มลดความเร็วลง,จวนจะเข้าไปในเขตทะเลโลหิตเฉินฝู,ในเวลานี้ทุกคนสัมผัสได้ถึงความผิดปกติที่ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ.
กลิ่นคาวโลหิตจากการเข่นฆ่า,อบอวนไปทั่วพื้นที่,อากาศที่กลายเป็นสีแดงจางๆ,จงซานที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
หมอกโลหิต,ดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่เฉพาะที่มีในทะเลโลหิตเฉินฝู.
กลิ่นอายของโลหิต,เป็นมลภาวะทางอากาศ,ถึงแม้ว่าจะใช้ปราณพลังคุ้มกาย,แต่ก็ไม่ได้กั้นอย่างสมบูรณ์แบบ,สถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะจะใช้ฝึกตนสำหรับผู้ฝึกตนทั่วไป,มีเพียงแค่บางคนที่ฝึกฝนวิถีมารเท่านั้น,เหล่าคนที่ก่อตั้งวิถีเต๋าเป็นอันตรายมากหากมาฝึกที่นี่,หรือแม้แต่ทำให้ธาตุไฟเข้าแทรกได้เลย.
กลุ่มของจงซานที่จ้องมองลงไปยังพื้นดิน,ไม่มีอะไรเลย,มีเพียงแค่เหล่าเจียงซือมากมาย,ที่กำลังเดินไปมายั้วเยี้ย,หากแต่ร่างของมันเป็นสีโลหิต,ทำให้ดูน่าเกียจน่ากลัวจริงๆ.
เซียนเซียนและกู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วแน่น.
"พวกมันคือศพโลหิต,หลังจากที่คนหรือสัตว์ตายลง,ไม่มีจิตสำนึกแล้วหากแต่ยังคงเหลือพลังงานอยู่ก่อนที่จะรวมร่างเป็นภูติโลหิต,เป็นเพียงหนังหุ้มพลังงาน."เซียนเซิงซือกล่าวตอบ.
เซียนเซิงซือจ้องอย่างไม่แยแส,มีเหรอที่เขาจะไม่เคยเห็น?
"พวกมันก็ไร้ซึ่งดวงวิญญาณอย่างงั้นรึ?"เซียนเซียนกล่าวสอบถาม.
"ดวงวิญญาณที่ตายแล้ว,หากแต่ไร้ซึ่งสติปัญญา,เป็นเหมือนกับเจียงซือทั่วไป,มีเลือดเนื้อเติบโตได้เหมือนกับสิ่งมีชีวิตทั่วไป,ทว่าเมื่อเติบโตร่างกายของพวกมันก็จะขยายใหญ่เรื่อยๆ,ศพโลหิตเหล่านี้สามารถที่จะเปิดภูมิปัญญาได้ในอนาคต,และจะกลายเป็นศพวิญญาณที่แข็งแกร่งได้."เซียนเซิงซือกล่าว.
"!!"เซียนเซียนใบหน้ากระตุก,เห็นชัดเจนว่ารู้สึกรังเกียจศพโลหิตเหล่านี้.
"ไปกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
ไม่รีรออีกต่อไป,ทุกคนที่บินตรงเข้าไปด้านใน.
"หนานกงเซิ่งซ่อนตัวอยู่ที่นี่อย่างงั้นรึ? มองไม่เห็นเลย,ทว่าสัมผัสเทวะที่กวาดออกไปเต็มไปด้วยหมอกพิษ! ทุกแห่งเต็มไปด้วยศพโลหิตที่น่ารังเกียจ!"เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างพิเศษ,เหมาะกับผู้ฝึกตนบางจำพวก,นอกจากนี้ยังได้ยินมาว่าทะเลหมอกโลหิตเฉินฝูนี้,ยังมีสำนักหลายแห่งตั้งอยู่!"กู่เฉียนโหยวตอบ.
เซียนเซียนที่พยักหน้า,และยังปิดจมูกของตัวเองเอาไว้,เห็นได้ชัดเจนว่ากลิ่นคาวโลหิตนั้นหนักหน่วงเป็นอย่างมาก.
จากนั้นไม่นาน,จงซานที่เห็นเงาคน,ใบยอดเขาแห่งหนึ่ง,มีเงาคนหลายๆคนที่กระจายไปทั่ว,จงซานที่เหินลงไปบนยอดเขา,สายตาของเงาเหล่านั้นจ้องมองมาด้วยสายตาที่ดุร้ายไม่เป็นมิตร.
คนเหล่านี้มีระดับหลอมกายธาตุ,พวกเขาไม่กล้าเข้าไปด้านใน,ราวกับว่ามีเรื่องน่ากลัวบางอย่างซ่อนเอาไว้อยู่.
เห็นกลุ่มของจงซานบินมา,คนเหล่านี้ที่แสดงท่าทางระมัดระวัง,และจ้องมองไปยังพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา.
มีคนจำนวนมาก,ส่วนมากแล้วเป็นภูติวิญญาณ,รูปร่างไม่ใหญ่โตนัก,ส่วนมากพวกเขาจะสวมชุดสีดำปกปิดไปทั่วทั้งร่าง.
These medium masters, could not participate in competition of internal Expert, went in likely is ‚dying’, but they were not willingly, can only wait in the surrounding.
พวกเขาที่เป็นผู้ฝึกตนทั่วไป,ไม่สามารถที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ของยอดฝีมือที่อยู่ด้านในได้,และแน่นอนว่าพวกเขาไม่ยินดีที่จะตกตายไปแน่,ทำให้พวกเขาได้แต่รอคอยอยู่ด้านนอก.
"ฝ่าบาท,ให้ไปสอบถามคนเหล่านี้เกี่ยวกับสถานการณ์หรือไม่?"เซียนเซิงซือขมวดคิ้วสอบถาม.
"มีลางร้ายเล็กน้อย!"อาวุโสจิวที่กล่าวตอบ.
"เข้าไปด้านในต่อ,คนเหล่านี้ไม่ได้เข้าลึกไปด้านใน,ถามไปก็ไร้ประโยชน์!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้นกลุ่มของพวกเขาก็บินลึกเข้าไปยังด้านใน.
หมอกโลหิตที่หนาแน่นมากขึ้นและก็มากขึ้น,ศพโลหิตเองก็มีจำนวนมากขึ้นเช่นกัน,แม้แต่บางตนที่เปิดเชาว์วิญญาณแล้ว,ศพโลหิตบางตนที่สวมใส่ชุดเหมือนกับภูติมนุษย์,และยังมีทักษะควบคุมภูติโลหิตที่ยังไม่เปิดเชาว์ปัญญาได้อีกด้วย,อย่างไรก็ตามเหล่าศพโลหิตที่เปิดเชาว์ปัญญาย่อมรับรู้เช่นกันว่าบนอากาศนั้นคือยอดฝีมือ,พวกมันไม่กล้าเข้ามาหาเรื่องจงซานและพรรคพวกอย่างแน่นอน.
เหล่ายอดฝีมือเอง,ยิ่งเข้ามาลึกก็จะยิ่งพบมากขึ้น,แต่ละคนแต่ละกลุ่มจะยึดครองยอดเขาที่แตกต่างกันไป,หยุดนิ่งรอคอยอะไรบางอย่าง,มีแต่คนที่พลังฝึกตนสูงเท่านั้นที่เข้ามาด้านใน.
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม,กลุ่มของจงซานก็เข้ามาถึงยังใจกลางของทะเลหมอกโลหิตเฉินฝู.
ในเวลานี้คนมากมายที่จ้องมองพื้นที่ตรงกลาง,บนทะเลหมอกโลหิตเฉินฝูนั้น,ไม่มีหมอกโลหิตแม้แต่น้อย,ทว่ามันถูกแทนที่ด้วยปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วน,ปราณกระบี่สีแดงโลหิต,ที่กระจายไปทั่วอากาศ.
ปราณกระบี่ที่หนาแน่น,ทำลายหมอกโลหิตจนหายไปหมด,หากแต่ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้เลย,แม้แต่สัมผัสเทวะ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกปราณกระบี่ที่ทรงพลังทำลายไปจนสิ้น.
ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่น่าเกรงขามและสัมผัสถึงจิตสังหารที่โถมกระหน่ำเข้ามา.
หัวใจของจงซานที่บีบรัดทีเดียว,เป็นแรงกดดันวิญญาณที่น่าเกรงขามมาก.
เจตจำนงกระบี่ที่สาดกระจายไปทั่ว,ทำให้คนที่อยู่รอบๆต้องถอยห่างออกมาครึ่งก้าว,สัมผัสนี้,ราวกับว่าเป็นพลังของเทพก็ไม่ปาน.
กลิ่นอายกระบี่ที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้คนสั่นกลัวได้,ราวกับว่าเป็นจักรพรรดิของกระบี่.
เหล่ายอดฝีมือที่อยู่รอบๆ,แววตาที่เปลี่ยนไปมา,มือหนึ่งที่กุมที่ด้านกระบี่ของตัวเองตลอดเวลา.
จงซานที่สูดหายใจลึก,เจตจำนงกระบี่,นี้จงซานตระหนักได้ก่อนหน้านี้,ราวกับว่ามันคือกระบี่จิวเซียนของแดนเทพอมตะ! หากแต่เจตจำนงกระบี่ด้านหน้านี้แตกต่างกันเล็กน้อย,เจตจำนงกระบี่ด้านหน้านี้เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงมาก.
"นี่มันเป็นค่ายกล!"เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
เป็นความจริง,ปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วนนี้,รอบๆพื้นดินที่ชายในชุดสีแดงมากมาย,ทุกคนสะพายกระบี่ด้านหลัง,ยืนล้อมรอบพื้นที่ค่ายกลด้านใน.
"นับเป็นสำนักขนาดใหญ่,ค่ายกลนี้ด้านในและด้านนอกถูกแบ่งแยกออกจากกัน! ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาช้าไป!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สำนักอะไรกัน? พวกเขามั่นใจว่าจะแย่งตำราปฐพีกับหนานกงเซิ่งได้อย่างงั้นรึ? หนานกงเซิ่งเป็นเซียนไม่ใช่รึ?"เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซียน? เซียนแล้วอย่างไร? ในอดีตนั้นกู่เฉิงตง,เซิ่งซ่างต้าโหลว,เขามีพลังเพียงพอที่จะสังหารเซียนทั่วไปได้ไม่ใช่รึ?"จงซานที่กล่าวตำหนินาง.
เซียนเซียนแลบลิ้นเล็กออกมา.
"ด้านในคือค่ายกลล้านสังหาร!"อาวุโสจิวที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"ล้านสังหารรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เกี่ยวกับร่างแยกเงาของจงซานนั้น,แม้ว่าจะไม่มีนิมิตโชคดีโชคร้าย,ทว่าร่างกายของร่างนี้ก็พิเศษ,ไม่ธรรมดาเขาสามารถป่านเข้าไปด้านในได้อย่างสบาย,ทว่าเขาไม่ได้มาตัวคนเดียว,เช่นนั้นจงซานจึงจำเป็นต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ,ไม่หวังให้เฉียนโหยวและเซียนเซียนได้รับอันตรายแน่นอน.
"หาใครสักคนที่เห็นเหตุการก่อนหน้านี้!"จงซานกล่าว.
"ก่อนหน้านี้ข้าเห็นเป่าหมาป่าด้วย,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง,พวกเราไปถามคนเหล่านั้นก็แล้วกัน!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"
จากนั้นจงซานก็นำคนของเขาบินตรงไปยังยอดเขาแห่งหนึ่งไม่ไกลออกไป,ซึ่งมีร่างหกร่างยืนอยู่.
หนึ่งคนที่เป็นผู้นำ,อีกห้าคนที่อยู่ด้านหลัง,ห้าคนดังกล่าวนั้นมีใบหูเหมือนกับเผ่าหมาป่า,ทว่าหูของพวกมันไม่มีขน,เหมือนกับเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ตานแล้ว,และสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์แท้ได้,ทว่าก็มีระดับจักรพรรดิแท้,ส่วนตัวผู้นำนั้น,มีใบหูเหมือนกับภูติมนุษย์ทั่วไป,เห็นชัดเจนว่ามีระดับสูงกว่าระดับจักรพรรดิแท้.
"เหยียเหยี่ยจะสอบถามภูติหมาป่าของภพหยินเอง!"เซียนเซียนที่กล่าวเบาๆต่อจงซาน.
爷爷, yěyě, เหยียเหยี่ย, ปู่.
ราวกับว่าคำพูดของเซียนเซียนนั้น,ชายที่อยู่ด้านหน้าจะได้ยินและหันหน้ามามองด้วยความเย็นชา.
"หมาป่าขาว? ชิ!"ชายที่อยู่ด้านหน้าไม่สนใจแสดงท่าทางไม่สนใจเซียนเซียนแม้แต่น้อย.
เซียนเซียนที่เห็นชายที่เป็นผู้นำเผยท่าทางเย็นชาออกมา,ก็จ้องมองจงซานด้วยท่าทางอักอ่วนเช่นกัน,ขณะที่เตรียมจะสอบถามข่าว,ดูเหมือนเหล่าภูติหมาป่าจะไม่สนใจนางแม้แต่น้อย,แม้แต่แสดงท่าทางรังเกียจ,ไม่ต้องการให้สอบถามอย่างชัดเจน.
"พวกเราไปสอบถามคนอื่นก็แล้วกัน!"เซียนเซียนที่ถอนหายใจ.
ส่วนจงซานที่ได้แต่ส่ายหน้าไปมา.
เห็นจงซานที่ส่ายหน้าไปมา,เซียนเซียนที่ดูประหลาดใจ,คนอื่นๆที่ไม่สนใจนาง,นางหาได้สนใจ,ทว่านางไม่ต้องการให้จงซานตำหนินางแต่อย่างใด.
"เจ้ายังจำที่ตี้เสวียนชาที่ให้เจ้าเดินทางมาภพหยิน,มีเป้าหมายอะไร?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ข้า?อืม."เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,จากนั้นก็จ้องมองจงซานสายตาชม้อย,ก่อนที่ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนเป็นหนักแน่น.
เซียนเซียที่หันหน้าไปมองฝ่ายตรงข้าม,เหล่าภูติหมาป่า.
"ข้าหมาป่าเซียนเซียน,ไม่รู้ว่าจะเรียกทุกท่านว่าอย่างไร?"เซียนเซียนที่ก้าวไปด้านหน้าด้วยความสุขุม.
"เอ๊ะ?"ชายที่เป็นผู้นำที่เผยท่าทางเย็นชาออกมาทำให้ทุกคนพร้อมที่จะสู้ในทันที,หากแต่ไม่คิดว่าฝ่ายตรงข้ามยังกล้าเข้ามาอีก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น