Immortality Chapter 623 Feast guest
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 623 งานเลี้ยง.
Chapter 623 Feast guest
宴宾
งานเลี้ยง.
หลังจากสุราตกสู่ท้อง,จงซานที่จ้องมองไปยังคนทั้งสี่,เริ่มจากหวนถูหลง.
"ผ่านมาหลายสิบปี,ราชครูในอดีตยังไขว่คว้าต้องการจะรับราชการอีกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวในอดีต,กงตงฟางนับเป็นขุนนางในตำนาน,เพียงสิบกว่าปี,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับความดีความชอบที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้ในประวัตศาสตร์ต้าโหลว,จากขุนนางไร้ชื่อ,จนเป็นอี้เติ้งกง,คงมีเพียงแค่กงตงฟางที่ทำได้."หวนถูหลงที่จ้องมองไปยังจงซานกล่าวชื่นชมพลางกล่าวทอดถอนใจ.
"ราชครูหวนอย่างได้ถ่อมตัว,ในทวีปศักดิ์สิทธิ์ตะวันออกไปนั้น,ข้าเองไม่ได้เดินทางไปนานแล้ว,ไม่รู้ว่าไท่จื่อทั้งสามของราชวงศ์ราชันย์เป็นอย่างไรกันบ้าง?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังราชครูหวน.
ราชวงครูหวนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าก็เผยยิ้มออกมา,"ขาดเพียงแค่กงตงฟาง,สี่ไท่จื่อ,ล้วนแต่รวมต้าโหลวเป็นหนึ่ง,ทำให้ต้าหยงเวลานี้ยกระดับสำเร็จ,แน่นอนว่าทุกคนล้วนแล้วแต่ภัคดีต่อต้าหยง,เพียงแต่....."
"หืม?"จงซานที่จับจ้องมองไปยังหวนถูหลง.
ภัคดีรึ? หากแต่ก่อสงคราม,แม้ว่าจงซานจะไม่ได้เดินทางไปยังภาคตะวันออก,ทว่าก็ได้ยินข่าวมาอย่างแน่นอน,ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวนถูหลงกล่าวแม้แต่น้อย,สี่ไท่จื่อเปิดศึกรบกันอย่างรุนแรงหนักหน่วง,หนำซ้ำยังดึงอีกสี่ราชวงศ์ราชันย์เข้ามาในการรบนี่ด้วย,แปดราชวงศ์ราชันย์ที่เข้าห้ำหั่นกัน,คนตกตายไปเป็นทะเลโลหิต.
"ราชวงศ์ราชันย์ชุนชิว,กู่จ้านเทียน,และราชวงศ์ราชันย์ต้าถัง,กู่ไท่จง,ได้ยอมจำนนต่อต้าหยงของข้า,ฝ่าบาทประทานตำแหน่งเป็นอ๋องจ้านเทียนและอ๋องไท่จง อีกครั้ง,ส่วนราชวงศ์ราชันย์หยงเล่อ,กู่เสวียนนั้น,ยอมตกตายที่จะยอมจำนน,ช่างโชคไม่ดีนัก,เฮ้อ....."ฮวนถูหลงที่เผยท่าทางเสียใจ.
"กู่เสียนถูกกู่เจิ้งอี้สังหารอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ,
ได้ยินคำพูดของจงซาน,หวนถูหลงที่ขมวดคิ้วแน่น,แล้วกล่าวออกมาเสียงเข้มว่า"กู่เสวียนไม่ได้ถูกฝ่าบาทสังหาร,ต้องโทษตัวเขาเอง,กงตงฟางโปรดระวังคำพูด!"
กู่เสวียนตายแล้วรึ?
"จงซานพลั้งปากไปแล้ว,หากแต่ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวไม่มีอีกแล้ว,ราชครูหวนอย่าได้เอ่ยเรียกข้าว่ากงตงฟางอีกครั้ง."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวไม่มี? ในเวลานี้ก็คือราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,ก็เหมือนกับต้าโหลวแตกต่างกันด้วยรึ?"หวนถูหลงส่ายหน้ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ใบหน้าของจงซานที่นิ่ง,ภายในใจแสดงท่าทางดูแคลน,ดูเหมือนว่ากู่เจิ้งอี้จะต้องการตัวเขาอย่างงั้นรึ?
"ต้าหยงก็คือต้าหยง,ต้าโหลวก็คือต้าโหลว,กู่เฉิงตงคือคนที่ข้าเคารพสุดหัวใจ,ผู้ที่อุทิศตนเพื่อแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี,ไม่มีกู่เฉิงตงแล้ว,ต้าโหลวก็ไม่มีอีกต่อไป!"จงซานกล่าวยืนยัน.
เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,หวนถูกหลงที่ดวงตาเป็นประกาย,ทว่าใบหน้ายังคงแน่นิ่ง,"ตกลง,ในเมื่อราชันย์จงกล่าวเช่นนี้,ข้าจะไม่เอ่ยอีก."
"ข้าขอดื่มแสดงความเคารพต่อราชครูหวน!"จงซานที่ยกแก้วสุราขึ้นอีกครั้ง.
หวนถูกหลงที่ยกแก้วสุราขึ้น,ทั้งสองที่ดื่มสุราพร้อมๆกัน.
"ไม่รู้ว่ากงจูเฉียนโหยวของต้าหยงอยู่ที่ใหน?"หวนถูหลงขณะวางถ้วยสุราและกล่าวออกมาอีกครั้ง.
ภายในใจของจงซานที่แสดงท่าทางดูแคลนไม่หยุด,กู่เจิ้งอี้คิดที่จะมุ่งตรงมายัง,เฉียนโหยวอย่างงั้นรึ? ดีแล้วที่ให้นางเดินทางไปภพหยิน,ไม่เช่นนั้นไม่รู้ว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาอะไรขึ้นมาอีก.
ภายในใจของจงซานที่ได้แต่ทอดถอนใจเช่นกัน,ดูเหมือนว่าคนที่ดูธรรมดาที่สุดในกลุ่มไท่จื่อ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะร้ายกาจที่สุด,ไม่เพียงแต่เจ้าแผนการ,พลังฝึกตนยังสร้างความตื่นตะลึงร้ายกาจกว่าทุกคน,แน่นอนว่าการจะก่อตั้งราชวงศ์สวรรค์,เงือนไขของเซิ่งซ่างจะต้องมีระดับสวรรค์แท้,กู่เจิ้งอี้ที่ปิดซ่อนความลับของตัวเองได้อย่างยอดเยี่ยม,ไม่แปลกใจเลยว่าในสายตาของกู่เฉิงตง,เขาจะมีสถานะเป็นต้าไท่จื่อ,ไม่เคยเปลี่ยนแปลง.
"เฉียนโหยวคือฮวงโหวของข้า,นางต้องเดินทางไปยังสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง,ส่วนที่ใหน,ข้าไม่สะดวกที่จะบอก,ทว่าสถานที่ดังกล่าว,หากคนของต้าหยงไปพบก็ถือว่าโชคดี,สำหรับข้าความปลอดภัยของเฉียนโหยวต้องมาก่อน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แน่นอน!"หวนถูหลงพยักหน้ารับ.
Certain? Does Huan Tulong also really prepare to look for Gu Qianyou? What a pity, already two world, only if the body dies, at that time were most also can only help the Zhong Shan belt words, but cannot have any designs.
แน่นอน? หวนถูหลงต้องการค้นหากู่เฉียนโหยวอย่างงั้นรึ? ช่างน่าเสียดาย,โลกสองโลกไม่สามารถเดินทางไปได้ง่ายๆ,หากต้องการจะไปพวกเขาก็ต้องตายก่อน,ครั้งนี้นับว่ากำแพงกั้นระหว่างภพได้ช่วยเขาเอาไว้แล้ว,ทำให้เขาไม่ต้องกังวล.
"นักบวชเซอคง,พบกันอีกแล้ว,คาดไม่ถึงเลย,ว่าเจ้าคือตัวแทนที่ถูกต้องของราชวงศ์วงศ์ต้าสุ่ยจริงๆรึ?"จงซานที่หันหน้าจ้องมอง,พร้อมเผยยิ้มที่เย็นชาไปยังนักบวชเซอคง.
หลี่ซือ,หวนถูหลงและเส้าเฟยโห่ว,จดจ้องมองจงซานที่กำลังกล่าวกับนักบวชเซอคงด้วยความเย็นชา,ทุกคนสามารถมองเห็นได้,ทว่าก็ไม่มีใครกล่าวอะไรออกมา,เพียงแค่จ้องมองเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น,ว่าตอนนี้นักบวชเซอคงจะตอบสนองอย่างไร
"สองราชวงศ์ทำสงคราม,ไม่สามารถทิ้งพิธีการ,นอกจากนี้ข้ายังมาแสดงความยินดี,เจ้าไม่สามารถสังหารข้าได้!"นักบวชเซอคงที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
นักบวชเซอคงที่ไม่สามารถอดทนกล่าวเช่นนั้นออกมาได้,เพราะว่าสัมผัสที่แหลมคมของเขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรง,แม้ว่าจะเพียงแค่พริบตาเดียวก็ทำให้เขาสัมผัสถึงมันได้,นี่คือความสามารถพิเศษที่ตระหนักได้ถึงความเป็นตายได้มากกว่าคนอื่นนั่นเอง.
ส่วนฝ่ายตรงข้ามนะรึ? หวังคู,แม้ว่าเซอคงจะรับรู้อะไรไม่มากนัก,ทว่าตี้เสวียนชา,เซอคงนั้นรับรู้ได้อย่างชัดเจน,นี่คือยอดยุทธ์ระดับเดียวกับเต๋าจวินเซิ่งหย๋า,หากว่าเขาต้องการสังหาร,ต่อให้หนีไปกว่าหนึ่งชั่วยาม,เขายังต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
เซองคงที่เอ่ยปากออกมาเสียงดัง,อีกด้านหนึ่งก็หวาดหวั่นกลัวว่าจงซานจะสังหารตัวเอง,อีกด้านหนึ่งก็ต้องการตรวจสอบสถานการณ์ของจงซาน,อย่างน้อยต้าเจิ้งคงไม่กล้าสังหารเขาซึ่งๆหน้า,หากแต่เขาก็ไม่มีอะไรมายืนยัน,ด้วยนิสัยที่หวาดกลัวเป็นทุนเดิม,กับเรื่องที่กดดันเช่นนี้,เขาจะทนได้อย่างไร?
เห็นท่าทางเซอคงที่สั่นพร้อมกับกล่าวเสียงดัง,หลิงเอ๋อที่ปิดปากหัวเราะออกมา,เป่ยชิงซือและเป่าเอ๋อเพียงแค่จ้องมองเพียงเล็กน้อย,หากแต่ไม่กล่าวสิ่งใดออกมา.
"!"จงซานที่แค่นเสียง.
"โปรดวางใจ,ข้าจะไม่สังหารเจ้า,อย่างน้อยก็ไม่ ในตอนนี้,เพื่อแสดงความนับถือให้กับลู่กุยเทียน.!"จงซานที่กล่าวพร้อมกับแฝงไปด้วยจิตสังหาร.
"ใช่ๆ,เซอคงได้แสดงความยินดีต่อราชันย์ต้าเจิ้งเสร็จแล้ว."นักบวชเซอคงที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ข้าคิดได้ในทันที,หลังจากที่เซิ่งซ่างให้ข้ามาแสดงความยินดีกับต้าเจิ้งที่ยกระดับเสร็จ,ทว่าข้านั้นยังมีอีกธุระหนึ่งที่ต้องไป,ขอโปรดราชันย์ต้าเจิ้งโปรดอภัย,ผู้น้อยมีภารกิจต่อ,คงต้องขอตัว,ไม่อยู่ร่วมงานกับทุกท่านได้,ช่างน่าอับอายจริงๆ!"เซอคงเร่งรีบหาทางออกในทันที.
"หืม? พูดจริงอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซอคง.
เซอคงที่เห็นสายตาที่ดุร้ายเย็นชาของจงซาน,ในใจยิ่งสั่นไหวไปมา,เร่งรีบกล่าวออกมา,"เป็นความจริงแน่นอน,ไม่ขอรบกวน!"
"ได้,หวังคู,เจ้าไปส่งเซอคงที!"จงซานกล่าว.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ร่างของเซองคงที่ราวกับละลายเป็นของเหลว,ขนทั่วร่างที่ลุกซู่ ชูชัน.
"ไม่,ไม่ต้องลำบาก,ไม่ต้องลำบากเลย,ข้าไปเองได้,ไม่ต้องรบกวนราชันย์ต้าเจิ้ง."เซอคงเร่งรีบกล่าวออกมา.
"ตกลง,เช่นนั้นคงต้องเสียมารยาทแล้ว!"จงซานกล่าว.
"ไม่แต่อย่างใด,ขอลาก่อน!"นักบวชเซอคงเร่งรีบออกจากห้องโถงในทันที.
พริบตาเดียว,ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของนักบวชเซอคงแล้ว.
หลี่ซือ,หวนถูหลงและเส้าเฟยโห่วที่จ้องมองด้วยแววตาแปลกประหลาด,เซอคงผู้นี้เป็นคนขลาดเขลาอย่างที่สุด,แต่ได้เป็นทูตของราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?เขามีความสามารถอันใดกัน?
นักบวชเซอคงที่ออกมาจากตำหนักซ่างเฉินได้ ก็พุ่งออกไป,จากไปไม่หยุดชะงักแม้แต่น้อย.
จนกระทั่งออกมาจากสวนสวรรค์,นักบวชเซอคงที่นำผ้าออกมาซับเหงื่อที่หน้าผาก.
"บัดซบ,อันตรายเกินไปแล้ว,จงซานก็แปลกประหลาดแล้ว,ทำไมเวลานี้เขาถึงดูอันตายเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมกัน? ดีที่บิดาฉลาด,หนีออกมาก่อน!"เซอคงที่บ่นพึมพำ.
....
ตำหนังซ่างเฉิง.
ในเวลานี้เป็นหลี่ซือที่เป็นคนเอ่ยปาก.
"ราชันย์ต้าเจิ้ง!"หลี่ซือยกมือขึ้นน้อมคารวะ.
"หืม? เสนาบดีหลี่ซือมีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานจ้องมองไปยังหลี่ซือ.
"ราชันย์ต้าเจิ้งเป็นคนเปิดเผย,หลี่ซือจึงของกล่าวตามตรง."หลี่ซือกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
จงซานเป็นคนเปิดเผยอย่างงั้นรึ?แน่นอนอาจจะมองเป็นเช่นนั้น,สำหรับมิตรสหาย,จงซานเปิดเผยตรงไปตรงมา,ทว่าสำหรับคนแปลกหน้านั้น,จงซานก็ไม่ต่างจากจิ้งจอกเฒ่า,ในเวลานี้กำลังเกิดยุคสมัยแห่งความวุ่นวาย,จะสามารถพูดเช่นนี้ได้รึ? อย่างไรก็ตามการที่หลี่ซือที่กล่าวอย่างเป็นทางการ,จงซานก็ย่อมกล่าวตอบอย่างเป็นทางการเท่าที่จะเป็นไปได้เช่นกัน.
"เสนาบดีหลี่เชิญกล่าว."
"เผ่ามังกรคืออาณาจักรคู่บารมีของพวกเรา,ข้าได้ยินมาว่าตราประทับจากรุ่นสู่รุ่นนั้นได้อยู่ในราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าราชันย์ต้าเจิ้งจะส่งคืนได้หรือไม่,เผ่ามังกรยินดีที่จะเสนอสิ่งของแลกเปลี่ยน,ไม่ทำให้ต้าเจิ้งขาดทุนแน่นอน!"กับคำพูดของหลี่ซือที่กล่าวตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม.
เพราะว่าหลี่ซือรู้ดีว่าควรกล่าวกับจงซานอย่างไร,หากว่าเขากล่าวอ้อมค้อมก็จะได้คำตอบที่อ้อมค้อม,ท้ายที่สุดก็จะไม่ได้อะไรเหมือนกับหวนถูหลงที่กล่าวเกี่ยวกับกู่เฉียนโหยว,ท้ายที่สุดก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา.
"ตราประทับจากรุ่นสู่รุนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ตี้เสวี่ยนชาที่จ้องมองไปยังหลี่ซือเช่นกัน.
"เป็นตราประทับจากรุ่นสู่รุ่น!"หลี่ซือกล่าวย้ำ.
"เสนาบดีหลี่ควรจะรู้ว่าตราราชวงศ์มังกรนั้นเป็นใครทีได้นำมันไป?"
"เห่าเม่ยลี่!"
"ใช่,เป็นนาง,ข้าขอบอกตามตรงว่าตราหยกมังกรนั่นไม่ได้อยู่ในต้าเจิ้ง,ส่วนเห่าเม่ยหลี่นั้นสิบปีแล้วจากไปที่ใหน,ข้าเองก็ไม่รู้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.
สิ่งที่จงซานกล่าวนั้นเป็นความจริง,ตราหยกนั้นได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นพลังงานถูกเขาดูดซับไปหมดแล้วแน่นอนว่าย่อมไม่มีเหลือ,ส่วนเห่าเม่ยหลีนั้น,เขาเองก็ไม่รู้,นับตั้งแต่ไปถึงภพหยินนางก็จากไปแล้วนั่นเอง,ทว่าคำพูดทั้งสองล้วนแล้วแต่เป็นความจริง,แม้นว่าจะเป็นความจริงที่ไม่ได้กล่าวออกมาทั้งหมด,แต่ก็ไม่ได้หลอกลวงแต่อย่างใด,กับคำพูดของจงซานแน่นอน,ว่าต้องกล่าวอะไรออกมาที่ไม่ให้เข้าตัวของเขาเอง.
ที่จริง,หลี่ซือขมวดคิ้วไปมาอยู่เหมือนกัน.
"ขอบคุณราชันย์ต้าเจิ้งที่กล่าวความจริง!"หลี่ซือที่กล่าวพลางขมวดคิ้ว.
หลี่ซือจ้องมอง,จงซานไม่น่าจะโกหก,ทว่าคำพูดของเขานั้นมีความนัยย์แฝงอยู่,หลี่ซือที่เตรียมจะถามอีกครั้ง,ทว่าหลังจากที่มองไปยังเชวียนเป่าเอ๋อ,ทำให้เขาต้องเก็บคำพูดดังกล่าวนั้นเอาไว้ในใจ.
ตราหยกราชวงศ์มังกร,แม้ว่าจะสำคัญมากต่อเผ่ามังกร,ทว่าก็ไม่ควรที่จะแสดงออกมาอย่างชัดเจนเพื่อให้กลายเป็นที่สังเกตของเชวียนเป่าเอ๋อในโลกใบใหญ่เกี่ยวกับเรื่องนี้.
หลี่ซือไม่ต้องการพูดเรื่องนี้ไปมากมายนัก,เพราะหลี่ซือรู้ดีเกี่ยวกับสายสัมพันธ์ของเชวียนเป่าเอ๋อ,ทุกอย่างที่นางรับรู้ย่อมต้องถูกจับจ้องจากทางโลกใบใหญ่,อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องการที่จะกลายเป็นที่จับตามองจากอีกฝั่งอย่างแน่นอน.
ส่วนเส้าเฟยโห่วนั้น,ไม่มีอะไรแอบแฝงเดินทางมาเพื่อแสดงความยินดีอย่างเดียว.
เหล่าทูตทั้งสามเวลานี้ต่างก็ร่วมงานเลี้ยง,กินดื่มตามปรกติของงานเลี้ยง.
หลังจากที่ส่งทูตทั้งหมดจากไปแล้ว,จงซานก็เดินทางมายังห้องโถงอีกครั้ง,ซึ่งมีคนของเขารออยู่ด้านใน.
"ฝ่าบาท,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายของทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เกิดขึ้นแล้ว,พวกเราควรเริ่มทำอะไรก่อนดี?"สุ่ยอู๋เหินสอบถาม.
"ตอนนี้เพียงแค่เริ่มเท่านั้น,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายไม่ง่ายที่จะอยู่อย่างสงบ,ความวุ่นวายจะต้องกระจายไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์,ในอนาคตเหล่ากลุ่มอิทธิพลหลักจะต้องเข้าร่วมสงคราม,ในเวลานี้ราชวงศ์ของพวกเราอย่าเพิ่งเคลื่อนไหว,จะต้องป้องกันเขตแดนของตัวเองเอาไว้ให้ดี,สะสมพลัง,รอคอยให้ความวุ่นวายไปถึงขีดสุดค่อยดำเนินการ!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"แม่ทัพทุกคนที่พยักหน้ารับคำ.
"เช่นนั้น,เวลานี้,พวกเจ้าทุกคนควรที่จะเข้าไปฝึกฝนภายในถ้ำร้อยสวรรค์,เพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่ง."จงซานที่จ้องมองไปยังทุกคน.
"รับทราบ!"ทุกคนพยักหน้า.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น