Immortality Chapter 647 Heavenly Demon is puzzled Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 647 ปิศาจสวรรค์ผู้สงสัยในตัวจงซาน.
Chapter 647 Heavenly Demon is puzzled Zhong
Shan
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลินเซียว! จงซานในห้องอักษร,ตำหนักเทียนหยวน.
จงซานที่จ้องมองข้อมูลที่อยู่ในมือตัวเอง,โดยมีอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและกุนซือคนสำคัญอยู่ด้านในด้วย.
"ความวุ่นวายในทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เริ่มขึ้นแล้ว."จงซานที่วางข้อมูลลงพลางถอนหายใจ.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,เป็นการบูรณะขึ้นใหม่ของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวเดิม,เปลี่ยนกู่เฉิงตงเป็นกู่เจิ้งอี้,หลายๆอย่างก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมาก,รูปแบบการปกครองก็เหมือนเดิมทั้งหมด,ก่อนหน้านี้,อ๋องไท่จง,และอ๋องจ้านเทียนเองก็ด้วย,ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก,พวกเขาก็ยังทรงพลังแข็งแกร่งเช่นเดิม."จงซานเอ่ย,
"เช่นนั้นฝ่าบาท! เหมือนว่าประชาชนจะไม่ได้ให้การสนับสนุนไม่สามารถเทียบกับราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวเดิมได้เลย!"สุ่ยจิงที่สบัดพัดกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"กู่เจิ้งอี้นั้น,ยกระดับไปเป็นราชวงศ์สวรรค์,เข่นฆ่าคนไปจำนวนมาก,แม้แต่สังหารพี่น้องกู่เสวียน,จึงทำให้ด้อยกว่ากู่เฉิงตง,แม้ว่าจะเข้าสู่ยุคแห่งความวุ่นวาย,ทว่ากับสิ่งที่พวกเขาทำนั้น,ทำให้ส่งผลด้านลบกับพวกเขามากกส่,ทำให้การพัฒนาของต้าหยงนั้นเป็นไปได้ยากยิ่ง!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาขณะพูด.
"ผู้ที่ตั้งตนอยู่ในธรรมย่อมจะมีแต่ผู้ให้การช่วยเหลือ
ผู้ที่ขาดธรรมย่อมจะมีแต่คนตีจาก ผู้ที่ขาดธรรมแม้แต่ญาติพี่น้องก็จะต่อต้านเขา ขณะที่ผู้ซึ่งตั้งตนอยู่ในธรรม แม้แต่ดินฟ้าก็โอนอ่อนผ่อนตามให้แก่เขา
ผู้ที่อยู่ในธรรมมักจะเลือกไม่สู้รบปรบมือกับใคร แต่เมื่อจำต้องสู้
และต้องสู้กับผู้ที่ขาดธรรมจนถึงขั้นแม้แต่ญาติพี่น้องก็ยังต่อต้าน
ผู้ที่อยู่ในธรรมรบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง!"จงซานที่กล่าวสรุป.
"คำสั่งสอนของฝ่าบาท,สุ่ยจิงชื่นชมยิ่งนัก!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับ.
"กู่เสวียนตายแล้ว,กุนซือลำดับหนึ่งฟ่านอี้พิน,ถูกพบตัวหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ยังไม่พบตัวเลย!"สุ่ยจิงกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,เฉินมีเรื่องกังวล!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เข้าสู่ยุคแห่งความวุ่นวายแล้ว,ภาคตะวันออกต้าหยงที่คุมทัพบุกเบิก,ทิศเหนือต้าหลี่เองก็ออกราชโองการเปิดศึกกับต้าสุ่ยทางตะวันตก,สองราชวงศ์สวรรค์ฝ่ายตรงข้ามที่รบกัน,เป็นสามราชวงศ์สวรรค์ที่กำลังขยายดินแดนเพิ่มวาสนา,เวลานี้สามราชวงศ์สวรรค์ได้เข้าสู่การรบแล้ว,ทว่าต้าฉิน,กองกำลังของราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,พวกเขากำลังทำอะไรอยู่รึ?"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ต้าฉิน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าฉิน,เป็นราชวงศ์ที่น่าหวาดกลัวหากแต่ยังคงเงียบ,พวกเขาไม่มีความปรารถนาที่จะขยายดินแดนแม้แต่น้อย,ยังคงนิ่ง,ฝ่าบาท,หยิงผู้นี้เป็นคนเช่นใด?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"หยิง?เฮ้เอ้,คนผู้นี้น่าเกรงขามนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ทุกคนที่ชำเลืองมองเป็นสายตาเดียวกัน.
"พวกเจ้าควรจะรู้ว่า,หากมีคนต้องการยึดครองโลกหล้านี้เอาไว้ในมือ,จะต้องเป็นของหยิงผู้นี้อย่างแน่นอน."จงซานที่กล่าวเตือนคนทุกคน.
"ต้าฉินมีความแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"อี้เหยี่ยนสอบถามอีกครั้ง.
"เขามีความแข็งแกร่งที่ลึกล้ำ,กล่าวได้ว่าความแข็งแกร่งของหยิงนั้นไม่ได้ด้อยกว่ากู่เฉิงตง!
อีกทั้งเขายังมีผู้ใต้บังคับบัญชาระดับสวรรค์แท้มากมาย,ไม่สามารถบอกจำนวนได้ด้วยซ้ำ!"จงซานที่กล่าวตอบ.
"ไม่ได้ด้อยกว่ากู่เฉิงตง?"
ทุกคนที่สูดหายใจลึก,กู่เฉิงตงเป็นคนเช่นใด? ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง,เป็นบุรุษคนแรกที่ท้าทายสวรรค์,หยิงเป็นเหมือนเขาอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าฝ่าบาทจะประเมินเข้าสูงปานนั้น.
"ฝ่าบาท,มั่นใจอย่างั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม้ว่าข้าจะยังไม่มีหลักฐาน,ทว่าต้องไม่ผิดตามนั้นแน่!"
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับฟังคำเตือนของจงซาน.
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน,ทว่าด้วยคำพูดของจงซานก็ไม่ได้อ่อนด้อยกับคำว่าหลักฐาน,ทุกคนย่อมเลือกที่จะเชื่อว่าต้าฉินนั้นแข็งแกร่งจริง.
"ยุคแห่งความวุ่นวายที่เริ่มขึ้นแล้ว,อีกไม่ช้าก็จะมาถึงที่นี่,เช่นนั้นราชวงศ์ของพวกเราจะต้องสั่งสมพลังให้ได้มากที่สุด,โดยเฉพาะเหล่าแม่ทัพและขุนพล,จำเป็นต้องยกระดับให้เร็วกว่านี้,ให้ทุกคนได้เข้าใช้ถ้ำร้อยสวรรค์เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ครบทุกคน!"จงซานที่กล่าวแนะ.
"ฝ่าบาท,ถ้ำร้อยสวรรค์,ข้าและคนอื่นๆได้เข้าไปแล้ว,เวลานี้ตี้เสวียนชาอยู่ด้านใน,แล้วเมื่อไหร่ฝ่าบาทจะเข้าไปอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม? ตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?
ข้าจะเข้าหลังตี้เสวียนชาก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เหล่าเย่!"เป่าเอ๋อที่เร่งรีบเข้ามาจากด้านนอกและเอ่ยออกมาในทันที.
ทั่วทั้งต้าเจิ้งนั้น,หากไม่ได้รับอนุญาตไม่มีใครสามารถเข้ามายังตำหนักเทียนหยวนได้,มีเพียงแค่ฮวงโหวที่ได้รับการยกเว้น,ทว่าทุกคนเองก็ไม่เคยรุกล้ำเข้ามา,ทว่าครั้งนี้มีเรื่องอะไรร้อนใจอย่างงั้นรึ?
"หืม?"
"มีแขกมา!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แขกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ต่านเซิ่งหลงหู่!"เป่าเอ๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ต่านเซิ่งหลงหู่อย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่เปล่งประกาย,พร้อมกับนำคนของเขาออกไปต้อนรับในทันที.
ต่านเซิ่งหลงหู่? นี่คือเทพโอสถที่น่าเกรงขามสามารถหลอมเม็ดยาหลี่อวิ๋นได้,แม้ว่าเป่าเอ๋อก็สามารถหลอมเม็ดยาดังกล่าวได้เช่นกัน,ทว่าหากได้คนที่มีความสามารถและประสบการณ์มาเพิ่มก็จะยิ่งเป็นประโยชน์ต่อต้าเจิ้ง,และพวกเขาก็ยังขาดคนเช่นนี้อยู่เป็นจำนวนมาก.
จงซานที่เดินทางมายังห้องโถงแห่งหนึ่ง,จดจ้องมองต่านเซิ่งหลงหู่ที่กำลังรอคอยอยู่.
"ต่านเซิ่งหลงหู่,ไม่ได้เจอกันนาน,วันนี้ลมอะไรหอบท่านมาจากหลานเหยี่ยนรึ?"จงซานที่กล่าวทักทายในทันที.
ต่านเซิ่งหลงหู่ที่ดูเหมือนกับคนอายุมากแล้ว,ฝืนยิ้มออกมา,"หลานเหยี่ยนนั้นไม่มีอีกต่อไปแล้ว!"
"โอ้ว?
ไม่มีราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
แม้ว่าจงซานจะคาดการเอาไว้แล้ว,ทว่ามันกลับเร็วจนเกินไป.
"ไม่มีแล้ว,เฮ้อ,กับคำพูดของราชันย์จงไม่ได้ผิดเพี้ยนแต่อย่างใด!
ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนถูกทำลายแล้ว,พรตเต๋าผู้นี้เตรียมท่องไปทั่วหล้า,ทว่าก็คิดถึงคำพูดของท่านขึ้นมา,หวังว่าจะไม่ได้มารบกวน!"
"จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
ต่านเซิ่งหลงหู่เดินทางมา,จงซานจะไม่รู้สึกดีใจได้อย่างไร,เป่าเอ๋อเองก็ต้องการศึกษาการปรุงยาจากท่านด้วย!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ราชันย์ต้าเจิ้งอย่าได้เกรงใจ,ต่านเซิ่งเป่าเอ๋อนั้น,หาได้มีอะไรต้องศึกษาจากพรตเต๋าเช่นข้าได้เล่า!"หลานหลงหู่กล่าว.
"ต่านเซิ่งหลิงหูที่หลงใหลในวิถีปรุงยา,ไม่เป็นการดีรึ
หากว่าได้ร่วมศึกษากับเหล่าปรมาจารย์ปรุงยามากมาย,จะเป็นการดีหรือไม่?หากว่าร่วมศึกษาวิถีปรุงยากับราชวงศ์ของพวกเราที่มีลานยาของสำนักไท่ต่าน?"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ดี,ดีเลย!"หลานหลงหู่ที่กล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
จากนั้นจงซานก็สามารถที่จะซื้อใจให้หลานหลงหู่เข้าร่วมกับพวกเขาอย่างเป็นทางการ.
วิถีปรุงยาของต้าเจิ้งเวลานี้,ย่อมรุ่งเรื่องกว่าก่อนอย่างแน่นอน.
ถ้ำร้อยสวรรค์.
เหล่าอ๋องหมาป่ามากมาย,ที่คอยอารักขาตี้เสวียนชาด้านนอก,นี่เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญ,ไม่สามารถที่จะปล่อยให้มีข้อผิดพลาดได้.
ขณะที่จงซานมาถึง,หนี่ปู่ซาและคนอื่นๆต่างก็รอคอยอยู่ด้านนอก.
"คารวะฝ่าบาท!"ทุกคนที่แสดงความเคารพ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตี้เสวียนชาได้กี่รอบสังสารวัฏแล้ว?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"92 สังสารวัฏ!"หนี่ปู่ซากล่าวตอบ.
"โอ้ว?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"จะยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,หากว่าสามารถก้าวผ่านรอบสังสารวัฏ,ยิ่งจำนวนมากเท่าไหร่,ก็จะยิ่งได้รับผลประโยชน์มากขึ้น,เวลานี้เขานับว่าสามารถก้าวผ่านการเกิดแก่เจ็บตายได้มากที่สุดแล้ว."หนีปู่ซากล่าวพลางทอดถอนใจ.
ในเวลาเดียวกัน,ภายในถ้ำร้อยสวรรค์,แสงสว่างจ้า,ส่องประกายไปทั่วทั้งหุบเขา,ก่อนที่จะกลับคืนสู่ปกติ.
"ความผันผวนนี้,93 รอบสังสารวัฏ!"หนีปู่ซาสูดหายใจลึก.
"โลกสังสารวัฏแต่ละรอบแตกต่างกันอย่างไร?"จงซานสอบถามออกไป.
"รอบสังสารวัฏ,ยิ่งมากก็ยิ่งเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่ลึกล้ำ!"หนีปู่ซากล่าว.
"อืม!"
ตี้เสวียนชายังคงหลับตา,ขณะออกมา,ที่มุมดวงตาของเขานั้นมีคาบน้ำตาแห้งเกรอะกรัง,ทว่าเขาไม่ได้ลืมตา.
ตี้เสวียนชาที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะบินและหายไป,ตี้เสวียนชากลับไปที่พักของตัวเองแล้วนั่นเอง.
เหล่าอ๋องหมาป่าที่จากไปด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ทำความสะอาดชำละร้างร่างกาย,เพื่อเตรียมเข้าถ้ำสังสารวัฏ,วันนี้,จงซานเข้าถ้ำร้อยสวรรค์,เตรียมตัวผ่านทัณฑ์สังสารวัฏนั่นเอง.
ทุกคนที่ยืนเฝ้าจงซานอยู่ด้านนอก,สามฮวงโหวงเองก็รอคอยด้วยความกังวลด้วยนั่นเอง.
จงซานที่อยู่ด้านหน้าปากถ้ำ,จ้องมองไปยังพื้นที่ด้านใน.
หากจะกล่าวละก็,ด้านในนั้น,ดูเหมือนกับช่องที่ข้ามไปยังอีกมิติหนึ่ง,พื้นที่รอบๆมีภาพลวงตามากมาย,จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
จงซานที่เข้าไปด้านใน,ก็พบว่าเหมือนกับโลกจริงๆเป็นอย่างมาก,เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด,จงซานที่เหมือนกับสูญเสียสติไป.
นี่คือโลกสังสารวัฏ.
ในชาติแรกนั้น,จงซานได้เป็นจอมราชันย์,ที่ทุกคนหวาดกลัว,แต่ท้ายที่สุดเขากับต้องอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว,เป็นชีวิตที่เงียบเหงาเป็นอย่างมาก.
ชาติที่สอง,อีกรอบของวัฏจักร
เกิดแก่เจ็บตาย,จงซานที่เป็นขอทาน,ที่ทุกคนรังเกียจ,แขนข้าพิการทั้งสี่ข้าง,ชีวิตในแต่ละวันเป็นไปด้วยความยากลำบาก,และท้ายที่สุดก็ตกตายด้วยความหนาวในฤดูหิมะ.
รอบสามสังสารวักฏ,จงซานที่กลายเป็นบัณฑิต,และมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับปิศาจจิ้งจอก,พวกเขาที่อยู่กินกันฉันสามีภรรยา,แต่แล้วปิศาจจิ้งจอกก็ถูกพรตเต๋าสังหาร,เขาที่เป็นบัณฑิตไม่สามารถตัดขาดความรู้สึกได้,สุดท้ายก็ตกตายที่หน้าหลุมศพของปิศาจจิ้งจอก.
สังสารวัฏรอบที่สี่,จงซานที่เป็นคนประสบความสำเร็จ,เขามีเป้าหมายที่ต้องการสามอย่าง,แต่งงานกับองค์หญิง,สร้างดินแดนของตัวเอง,และอยู่อย่างสงบสุข.
วัฏจักรเกิดแก่เจ็บตายยังคงดำเนินไป,รอบแล้วรอบเล่า,จงซานที่ประสบความยากลำบากในชีวิตนับครั้งไม่ถ้วน,หล่อหลอมจิตใจของตัวเขา.
ที่ด้านนอก,ทุกคนที่รอคอยอย่างอดทน.
สามเดือนหลังจากนั้น,เหล่าคนสำคัญเองก็มารวมกัน,เวลานี้จงซานผ่านไป
90 วัน,90 สังสารวัฏ,ฝ่าบาทจะต้านได้นานเท่าใด?
ตี้เสวียนชาเองไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่.
"จงซานผ่านไปกี่รอบแล้ว?"ตี้เสวียนชาที่สอบถามหนีปู่ซา.
"93 รอบ!"
93 รอบ,นับตั้งแต่รอบที่ห้าสิบ,จงซานที่ผูกรัดแน่น,ความรู้สึกของเขาที่ซับซ้อนเป็นอย่างมาก,นับตั้งแต่รอบที่ห้าสิบนั้น,ก็มีคนๆหนึ่งที่ปรากฏพร้อมกับเขาในทุกครั้ง.
เหว่ยกุยเอ๋อ.
กับประสบการณ์ที่แต่ละคนต้องเจอนั้นแตกต่างกันไป,ส่วนจงซานนั้นไม่สามารถที่จะปล่อยวางภรรยาคนแรก,เหว่ยกุยเอ๋อได้,ทำให้ถูกหล่อหลอมให้กลายเป็นหนึ่งปมที่สำคัญในใจของเขาไป.
ในแต่ละชาติ,กุยเอ๋อและจงซานจะมีสถานะที่แตกต่างกัน,หากแต่ทั้งสองกับตกหลุมรักกันเพียงแค่พบกันครั้งแรก,แต่ทุกชาติก็จบลงด้วยโศกนาฏกรรมที่น่าสยดสยองในทุกครั้ง.
ตั้งแต่ครั้งแรก,จงซานที่ราวกับว่าจะหมดแรงไปตั้งแต่ชาติที่ห้าสิบ,จิตใจของเขาที่แตกสลาย,ทว่าหัวใจของเขากลับไม่ยอมแพ้และไม่ยอมตื่น,ทำให้จงซานยังคงต่อต้านวัฏจักรสังสารวัฏไปเรื่อยๆ,เพียงพบและจากลากุยเอ๋อ.
สังสารวัฏรอบที่ 93.
จงซานที่กอดกุยเอ๋อฆ่าตัวตายด้วยยาพิษ,ทั้งคู่แยกจากกันในทันที.
"ไม่!!!"
จงซานที่ร้องเจ็บปวดทรมาน,ดวงตาแดงกล่ำ,น้ำตายเป็นสายโลหิต.
ที่ด้านนอกนั้น,ตี้เสวียนชาและคนอื่นๆที่รอคอยอย่างอดทน,รอบที่
94 สังสารวัฏ,ทันใดนั้นก็มีปราณทมิฬที่พวยพุ่งออกมาด้านนอกถ้ำร้อยสวรรค์.
"นี่มันอะไรกัน?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นความเสียใจที่หนักหน่วงรุนแรงนัก!
ความเสียใจที่พวยพุ่งออกมา,ฝ่าบาทพบเจอกับสิ่งใดกัน?"หวังคูที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไมได้การแล้ว,บ่อปิศาจสวรรค์,ที่บ่มเพาะความรู้สึกของคน,ปิศาจสวรรค์กำลังจะสร้างหายนะให้กับฝ่าบาท! นอกจากนี้ยังได้ประโยชน์จากถ้ำร้อยสวรรค์,ทำให้สร้างความหายนะให้กับฝ่าบาทจนถึงขีดสุด!"หนีปู่ซ่าที่กล่าวออกมาด้วยความตกใจ.
Chapter 647 Heavenly Demon is puzzled Zhong
Shan
天魔惑钟山
ปิศาจสวรรค์ผู้สงสัยในตัวจงซาน.
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลินเซียว! จงซานในห้องอักษร,ตำหนักเทียนหยวน.
จงซานที่จ้องมองข้อมูลที่อยู่ในมือตัวเอง,โดยมีอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและกุนซือคนสำคัญอยู่ด้านในด้วย.
"ความวุ่นวายในทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เริ่มขึ้นแล้ว."จงซานที่วางข้อมูลลงพลางถอนหายใจ.
"ฝ่าบาท,ทวีปศักดิ์สิทธิ์ฝั่งตะวันออก,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,สถานที่แห่งนี้เป็นอย่างไร?"สุ่ยอู๋เหิน.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหยง,เป็นการบูรณะขึ้นใหม่ของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวเดิม,เปลี่ยนกู่เฉิงตงเป็นกู่เจิ้งอี้,หลายๆอย่างก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมาก,รูปแบบการปกครองก็เหมือนเดิมทั้งหมด,ก่อนหน้านี้,อ๋องไท่จง,และอ๋องจ้านเทียนเองก็ด้วย,ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก,พวกเขาก็ยังทรงพลังแข็งแกร่งเช่นเดิม."จงซานเอ่ย,
จากนั้นทุกคนที่มองหน้ากันและกัน,รอฟังความเห็นต่างๆจากกุนซือแต่ละคน.
"เช่นนั้นฝ่าบาท! เหมือนว่าประชาชนจะไม่ได้ให้การสนับสนุนไม่สามารถเทียบกับราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวเดิมได้เลย!"สุ่ยจิงที่สบัดพัดกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"
"กู่เจิ้งอี้นั้น,ยกระดับไปเป็นราชวงศ์สวรรค์,เข่นฆ่าคนไปจำนวนมาก,แม้แต่สังหารพี่น้องกู่เสวียน,จึงทำให้ด้อยกว่ากู่เฉิงตง,แม้ว่าจะเข้าสู่ยุคแห่งความวุ่นวาย,ทว่ากับสิ่งที่พวกเขาทำนั้น,ทำให้ส่งผลด้านลบกับพวกเขามากกส่,ทำให้การพัฒนาของต้าหยงนั้นเป็นไปได้ยากยิ่ง!"สุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาขณะพูด.
"ผู้ที่ตั้งตนอยู่ในธรรมย่อมจะมีแต่ผู้ให้การช่วยเหลือ
ผู้ที่ขาดธรรมย่อมจะมีแต่คนตีจาก ผู้ที่ขาดธรรมแม้แต่ญาติพี่น้องก็จะต่อต้านเขา ขณะที่ผู้ซึ่งตั้งตนอยู่ในธรรม แม้แต่ดินฟ้าก็โอนอ่อนผ่อนตามให้แก่เขา
ผู้ที่อยู่ในธรรมมักจะเลือกไม่สู้รบปรบมือกับใคร แต่เมื่อจำต้องสู้
และต้องสู้กับผู้ที่ขาดธรรมจนถึงขั้นแม้แต่ญาติพี่น้องก็ยังต่อต้าน
ผู้ที่อยู่ในธรรมรบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง!"จงซานที่กล่าวสรุป.
"คำสั่งสอนของฝ่าบาท,สุ่ยจิงชื่นชมยิ่งนัก!"สุ่ยจิงที่พยักหน้ารับ.
"กู่เสวียนตายแล้ว,กุนซือลำดับหนึ่งฟ่านอี้พิน,ถูกพบตัวหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ยังไม่พบตัวเลย!"สุ่ยจิงกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ฝ่าบาท,เฉินมีเรื่องกังวล!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"ทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เข้าสู่ยุคแห่งความวุ่นวายแล้ว,ภาคตะวันออกต้าหยงที่คุมทัพบุกเบิก,ทิศเหนือต้าหลี่เองก็ออกราชโองการเปิดศึกกับต้าสุ่ยทางตะวันตก,สองราชวงศ์สวรรค์ฝ่ายตรงข้ามที่รบกัน,เป็นสามราชวงศ์สวรรค์ที่กำลังขยายดินแดนเพิ่มวาสนา,เวลานี้สามราชวงศ์สวรรค์ได้เข้าสู่การรบแล้ว,ทว่าต้าฉิน,กองกำลังของราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,พวกเขากำลังทำอะไรอยู่รึ?"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ต้าฉิน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ต้าฉิน,เป็นราชวงศ์ที่น่าหวาดกลัวหากแต่ยังคงเงียบ,พวกเขาไม่มีความปรารถนาที่จะขยายดินแดนแม้แต่น้อย,ยังคงนิ่ง,ฝ่าบาท,หยิงผู้นี้เป็นคนเช่นใด?"อี้เหยี่ยนสอบถาม.
"หยิง?เฮ้เอ้,คนผู้นี้น่าเกรงขามนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ทุกคนที่ชำเลืองมองเป็นสายตาเดียวกัน.
"พวกเจ้าควรจะรู้ว่า,หากมีคนต้องการยึดครองโลกหล้านี้เอาไว้ในมือ,จะต้องเป็นของหยิงผู้นี้อย่างแน่นอน."จงซานที่กล่าวเตือนคนทุกคน.
"ต้าฉินมีความแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?"อี้เหยี่ยนสอบถามอีกครั้ง.
"เขามีความแข็งแกร่งที่ลึกล้ำ,กล่าวได้ว่าความแข็งแกร่งของหยิงนั้นไม่ได้ด้อยกว่ากู่เฉิงตง!
อีกทั้งเขายังมีผู้ใต้บังคับบัญชาระดับสวรรค์แท้มากมาย,ไม่สามารถบอกจำนวนได้ด้วยซ้ำ!"จงซานที่กล่าวตอบ.
"ไม่ได้ด้อยกว่ากู่เฉิงตง?"
ทุกคนที่สูดหายใจลึก,กู่เฉิงตงเป็นคนเช่นใด? ระดับสวรรค์แท้ขั้นที่สิบสอง,เป็นบุรุษคนแรกที่ท้าทายสวรรค์,หยิงเป็นเหมือนเขาอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าฝ่าบาทจะประเมินเข้าสูงปานนั้น.
"ฝ่าบาท,มั่นใจอย่างั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม้ว่าข้าจะยังไม่มีหลักฐาน,ทว่าต้องไม่ผิดตามนั้นแน่!"
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับฟังคำเตือนของจงซาน.
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน,ทว่าด้วยคำพูดของจงซานก็ไม่ได้อ่อนด้อยกับคำว่าหลักฐาน,ทุกคนย่อมเลือกที่จะเชื่อว่าต้าฉินนั้นแข็งแกร่งจริง.
"ยุคแห่งความวุ่นวายที่เริ่มขึ้นแล้ว,อีกไม่ช้าก็จะมาถึงที่นี่,เช่นนั้นราชวงศ์ของพวกเราจะต้องสั่งสมพลังให้ได้มากที่สุด,โดยเฉพาะเหล่าแม่ทัพและขุนพล,จำเป็นต้องยกระดับให้เร็วกว่านี้,ให้ทุกคนได้เข้าใช้ถ้ำร้อยสวรรค์เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ครบทุกคน!"จงซานที่กล่าวแนะ.
"ฝ่าบาท,ถ้ำร้อยสวรรค์,ข้าและคนอื่นๆได้เข้าไปแล้ว,เวลานี้ตี้เสวียนชาอยู่ด้านใน,แล้วเมื่อไหร่ฝ่าบาทจะเข้าไปอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม? ตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?
ข้าจะเข้าหลังตี้เสวียนชาก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เหล่าเย่!"เป่าเอ๋อที่เร่งรีบเข้ามาจากด้านนอกและเอ่ยออกมาในทันที.
ทั่วทั้งต้าเจิ้งนั้น,หากไม่ได้รับอนุญาตไม่มีใครสามารถเข้ามายังตำหนักเทียนหยวนได้,มีเพียงแค่ฮวงโหวที่ได้รับการยกเว้น,ทว่าทุกคนเองก็ไม่เคยรุกล้ำเข้ามา,ทว่าครั้งนี้มีเรื่องอะไรร้อนใจอย่างงั้นรึ?
"หืม?"
"มีแขกมา!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แขกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ต่านเซิ่งหลงหู่!"เป่าเอ๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ต่านเซิ่งหลงหู่อย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานที่เปล่งประกาย,พร้อมกับนำคนของเขาออกไปต้อนรับในทันที.
ต่านเซิ่งหลงหู่? นี่คือเทพโอสถที่น่าเกรงขามสามารถหลอมเม็ดยาหลี่อวิ๋นได้,แม้ว่าเป่าเอ๋อก็สามารถหลอมเม็ดยาดังกล่าวได้เช่นกัน,ทว่าหากได้คนที่มีความสามารถและประสบการณ์มาเพิ่มก็จะยิ่งเป็นประโยชน์ต่อต้าเจิ้ง,และพวกเขาก็ยังขาดคนเช่นนี้อยู่เป็นจำนวนมาก.
จงซานที่เดินทางมายังห้องโถงแห่งหนึ่ง,จดจ้องมองต่านเซิ่งหลงหู่ที่กำลังรอคอยอยู่.
"ต่านเซิ่งหลงหู่,ไม่ได้เจอกันนาน,วันนี้ลมอะไรหอบท่านมาจากหลานเหยี่ยนรึ?"จงซานที่กล่าวทักทายในทันที.
ต่านเซิ่งหลงหู่ที่ดูเหมือนกับคนอายุมากแล้ว,ฝืนยิ้มออกมา,"หลานเหยี่ยนนั้นไม่มีอีกต่อไปแล้ว!"
"โอ้ว?
ไม่มีราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
แม้ว่าจงซานจะคาดการเอาไว้แล้ว,ทว่ามันกลับเร็วจนเกินไป.
"ไม่มีแล้ว,เฮ้อ,กับคำพูดของราชันย์จงไม่ได้ผิดเพี้ยนแต่อย่างใด!
ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนถูกทำลายแล้ว,พรตเต๋าผู้นี้เตรียมท่องไปทั่วหล้า,ทว่าก็คิดถึงคำพูดของท่านขึ้นมา,หวังว่าจะไม่ได้มารบกวน!"
"จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
ต่านเซิ่งหลงหู่เดินทางมา,จงซานจะไม่รู้สึกดีใจได้อย่างไร,เป่าเอ๋อเองก็ต้องการศึกษาการปรุงยาจากท่านด้วย!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ราชันย์ต้าเจิ้งอย่าได้เกรงใจ,ต่านเซิ่งเป่าเอ๋อนั้น,หาได้มีอะไรต้องศึกษาจากพรตเต๋าเช่นข้าได้เล่า!"หลานหลงหู่กล่าว.
"ต่านเซิ่งหลิงหูที่หลงใหลในวิถีปรุงยา,ไม่เป็นการดีรึ
หากว่าได้ร่วมศึกษากับเหล่าปรมาจารย์ปรุงยามากมาย,จะเป็นการดีหรือไม่?หากว่าร่วมศึกษาวิถีปรุงยากับราชวงศ์ของพวกเราที่มีลานยาของสำนักไท่ต่าน?"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ดี,ดีเลย!"หลานหลงหู่ที่กล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
จากนั้นจงซานก็สามารถที่จะซื้อใจให้หลานหลงหู่เข้าร่วมกับพวกเขาอย่างเป็นทางการ.
วิถีปรุงยาของต้าเจิ้งเวลานี้,ย่อมรุ่งเรื่องกว่าก่อนอย่างแน่นอน.
ถ้ำร้อยสวรรค์.
เหล่าอ๋องหมาป่ามากมาย,ที่คอยอารักขาตี้เสวียนชาด้านนอก,นี่เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญ,ไม่สามารถที่จะปล่อยให้มีข้อผิดพลาดได้.
ขณะที่จงซานมาถึง,หนี่ปู่ซาและคนอื่นๆต่างก็รอคอยอยู่ด้านนอก.
"คารวะฝ่าบาท!"ทุกคนที่แสดงความเคารพ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตี้เสวียนชาได้กี่รอบสังสารวัฏแล้ว?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"92 สังสารวัฏ!"หนี่ปู่ซากล่าวตอบ.
"โอ้ว?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"จะยิ่งทำให้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,หากว่าสามารถก้าวผ่านรอบสังสารวัฏ,ยิ่งจำนวนมากเท่าไหร่,ก็จะยิ่งได้รับผลประโยชน์มากขึ้น,เวลานี้เขานับว่าสามารถก้าวผ่านการเกิดแก่เจ็บตายได้มากที่สุดแล้ว."หนีปู่ซากล่าวพลางทอดถอนใจ.
ในเวลาเดียวกัน,ภายในถ้ำร้อยสวรรค์,แสงสว่างจ้า,ส่องประกายไปทั่วทั้งหุบเขา,ก่อนที่จะกลับคืนสู่ปกติ.
"ความผันผวนนี้,93 รอบสังสารวัฏ!"หนีปู่ซาสูดหายใจลึก.
"โลกสังสารวัฏแต่ละรอบแตกต่างกันอย่างไร?"จงซานสอบถามออกไป.
"รอบสังสารวัฏ,ยิ่งมากก็ยิ่งเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่ลึกล้ำ!"หนีปู่ซากล่าว.
"อืม!"
Zhong Shan waits patiently, finally, when
one day later, 94 th
จงซานที่รอคอยอย่างอดทน,ท้ายที่สุดผ่านไปอีกหนึ่งวัน,ก็เพิ่มขึ้น
94 รอบสังสารวัฏ,และจากนั้นตี้เสวียนชาก็เดินออกมาจากด้านในช้าๆ.
ตี้เสวียนชายังคงหลับตา,ขณะออกมา,ที่มุมดวงตาของเขานั้นมีคาบน้ำตาแห้งเกรอะกรัง,ทว่าเขาไม่ได้ลืมตา.
ตี้เสวียนชาที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะบินและหายไป,ตี้เสวียนชากลับไปที่พักของตัวเองแล้วนั่นเอง.
เหล่าอ๋องหมาป่าที่จากไปด้วยเช่นกัน.
จงซานที่ทำความสะอาดชำละร้างร่างกาย,เพื่อเตรียมเข้าถ้ำสังสารวัฏ,วันนี้,จงซานเข้าถ้ำร้อยสวรรค์,เตรียมตัวผ่านทัณฑ์สังสารวัฏนั่นเอง.
ทุกคนที่ยืนเฝ้าจงซานอยู่ด้านนอก,สามฮวงโหวงเองก็รอคอยด้วยความกังวลด้วยนั่นเอง.
จงซานที่อยู่ด้านหน้าปากถ้ำ,จ้องมองไปยังพื้นที่ด้านใน.
หากจะกล่าวละก็,ด้านในนั้น,ดูเหมือนกับช่องที่ข้ามไปยังอีกมิติหนึ่ง,พื้นที่รอบๆมีภาพลวงตามากมาย,จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน.
จงซานที่เข้าไปด้านใน,ก็พบว่าเหมือนกับโลกจริงๆเป็นอย่างมาก,เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาด,จงซานที่เหมือนกับสูญเสียสติไป.
นี่คือโลกสังสารวัฏ.
ในชาติแรกนั้น,จงซานได้เป็นจอมราชันย์,ที่ทุกคนหวาดกลัว,แต่ท้ายที่สุดเขากับต้องอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว,เป็นชีวิตที่เงียบเหงาเป็นอย่างมาก.
ชาติที่สอง,อีกรอบของวัฏจักร
เกิดแก่เจ็บตาย,จงซานที่เป็นขอทาน,ที่ทุกคนรังเกียจ,แขนข้าพิการทั้งสี่ข้าง,ชีวิตในแต่ละวันเป็นไปด้วยความยากลำบาก,และท้ายที่สุดก็ตกตายด้วยความหนาวในฤดูหิมะ.
รอบสามสังสารวักฏ,จงซานที่กลายเป็นบัณฑิต,และมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับปิศาจจิ้งจอก,พวกเขาที่อยู่กินกันฉันสามีภรรยา,แต่แล้วปิศาจจิ้งจอกก็ถูกพรตเต๋าสังหาร,เขาที่เป็นบัณฑิตไม่สามารถตัดขาดความรู้สึกได้,สุดท้ายก็ตกตายที่หน้าหลุมศพของปิศาจจิ้งจอก.
สังสารวัฏรอบที่สี่,จงซานที่เป็นคนประสบความสำเร็จ,เขามีเป้าหมายที่ต้องการสามอย่าง,แต่งงานกับองค์หญิง,สร้างดินแดนของตัวเอง,และอยู่อย่างสงบสุข.
วัฏจักรเกิดแก่เจ็บตายยังคงดำเนินไป,รอบแล้วรอบเล่า,จงซานที่ประสบความยากลำบากในชีวิตนับครั้งไม่ถ้วน,หล่อหลอมจิตใจของตัวเขา.
ที่ด้านนอก,ทุกคนที่รอคอยอย่างอดทน.
สามเดือนหลังจากนั้น,เหล่าคนสำคัญเองก็มารวมกัน,เวลานี้จงซานผ่านไป
90 วัน,90 สังสารวัฏ,ฝ่าบาทจะต้านได้นานเท่าใด?
ตี้เสวียนชาเองไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่.
"จงซานผ่านไปกี่รอบแล้ว?"ตี้เสวียนชาที่สอบถามหนีปู่ซา.
"93 รอบ!"
93 รอบ,นับตั้งแต่รอบที่ห้าสิบ,จงซานที่ผูกรัดแน่น,ความรู้สึกของเขาที่ซับซ้อนเป็นอย่างมาก,นับตั้งแต่รอบที่ห้าสิบนั้น,ก็มีคนๆหนึ่งที่ปรากฏพร้อมกับเขาในทุกครั้ง.
เหว่ยกุยเอ๋อ.
กับประสบการณ์ที่แต่ละคนต้องเจอนั้นแตกต่างกันไป,ส่วนจงซานนั้นไม่สามารถที่จะปล่อยวางภรรยาคนแรก,เหว่ยกุยเอ๋อได้,ทำให้ถูกหล่อหลอมให้กลายเป็นหนึ่งปมที่สำคัญในใจของเขาไป.
ในแต่ละชาติ,กุยเอ๋อและจงซานจะมีสถานะที่แตกต่างกัน,หากแต่ทั้งสองกับตกหลุมรักกันเพียงแค่พบกันครั้งแรก,แต่ทุกชาติก็จบลงด้วยโศกนาฏกรรมที่น่าสยดสยองในทุกครั้ง.
ตั้งแต่ครั้งแรก,จงซานที่ราวกับว่าจะหมดแรงไปตั้งแต่ชาติที่ห้าสิบ,จิตใจของเขาที่แตกสลาย,ทว่าหัวใจของเขากลับไม่ยอมแพ้และไม่ยอมตื่น,ทำให้จงซานยังคงต่อต้านวัฏจักรสังสารวัฏไปเรื่อยๆ,เพียงพบและจากลากุยเอ๋อ.
สังสารวัฏรอบที่ 93.
จงซานที่กอดกุยเอ๋อฆ่าตัวตายด้วยยาพิษ,ทั้งคู่แยกจากกันในทันที.
"ไม่!!!"
จงซานที่ร้องเจ็บปวดทรมาน,ดวงตาแดงกล่ำ,น้ำตายเป็นสายโลหิต.
ที่ด้านนอกนั้น,ตี้เสวียนชาและคนอื่นๆที่รอคอยอย่างอดทน,รอบที่
94 สังสารวัฏ,ทันใดนั้นก็มีปราณทมิฬที่พวยพุ่งออกมาด้านนอกถ้ำร้อยสวรรค์.
"นี่มันอะไรกัน?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นความเสียใจที่หนักหน่วงรุนแรงนัก!
ความเสียใจที่พวยพุ่งออกมา,ฝ่าบาทพบเจอกับสิ่งใดกัน?"หวังคูที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไมได้การแล้ว,บ่อปิศาจสวรรค์,ที่บ่มเพาะความรู้สึกของคน,ปิศาจสวรรค์กำลังจะสร้างหายนะให้กับฝ่าบาท! นอกจากนี้ยังได้ประโยชน์จากถ้ำร้อยสวรรค์,ทำให้สร้างความหายนะให้กับฝ่าบาทจนถึงขีดสุด!"หนีปู่ซ่าที่กล่าวออกมาด้วยความตกใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น