Immortality Chapter 636 World
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 636 โลกเขตแดน.
Chapter 636 World
"ทุกคนนำนายน้อยที่หมดสติ,ถอนตัวในทันที!"เสี่ยวหวังที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำ,จากนั้นก็อุ้มเทียนเซียวที่หมดสติ,พร้อมกับตรงดิ่งออกไปด้านนอกในทันที.
สถานที่แห่งนี้,อยู่ไม่ได้อีกแล้ว.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ซิงไท่โต่วที่เคลื่อนไหวมาขวางหน้าผู้เยาว์ตระกูลเทียนเอาไว้.
"ผู้เยาว์ตระกูลเทียน,พวกเจ้าไม่ต้องการธวัชห้าเหลี่ยมแล้วรึ?"ซิงไท่โต่วที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมา.
ไกลออกมาบริเวณของจงซาน.
"จือจุ้นหยิน,พวกเราก็รีบถอนตัวกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"หยินโหลวหรี่ที่พยักหน้า,ดูเหมือนว่านิมิตของอาวุโสจิวนั้นจะเป็นไปตามนั้นจริงๆ.
เผ่าอูจากโลกใบใหญ่? ในเวลานี้,การอยู่ที่นี่,เห็นชัดเจนว่าอันตรายมาก.
"ตามข้ามา!"เสี่ยวหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไร้ซึ่งลังเล,คนของตระกูลเทียนที่ตามเสี่ยวหวังไปอย่างรวดเร็ว.
เสี่ยวหวังไม่ได้พุ่งไปยังทางออก,ทว่าพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน,แววตาของซิงไท่โต่วที่แสดงท่าทางสับสน.
เห็นเสี่ยวหวังและคนอื่นๆตรงมายังทิศทางของเขา.,จงซานและหยินโหลวหรี่ขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน.
"อาวุโสหยิน,เส้าเหยี่ยเคยบอกกับข้าว่า,อาวุโสหยินนั้นติดหนี้ตระกูลเทียนเอาไว้,เสี่ยวหวังไม่มีที่พึง,ขอให้อาวุโสหยินพาพวกเราไปจากที่นี่ด้วย,หากว่าพาพวกเราจากที่นี่ไปได้,บุญคุญในอดีตถือว่าลบล้างไป!"เสี่ยวหวังที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เสี่ยวหวังได้ทำการวิเคราะห์ถึงสถานการณ์ดังกล่าวแล้ว,นับว่าเลวร้าย,มีความเป็นไปได้สูงว่าซิงไท่โต่วและคนทั้งสามของเผ่าอูจะไม่ปล่อยพวกเขาไป,ดังนั้นเขาที่คิดถึงหยินโหลวหรี่,พร้อมกับนำกลุ่มคนตรงไปหาในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,คนของเผ่าอูทั้งสามนั้นไม่หยุดชะงักแม้แต่น้อย,หัวหน้าของพวกเขาที่จับไม้เท้าแน่นไม่เคลื่อนไหว,ขณะที่หันหน้าไปมาคนของเผ่าอู่และเทียนเซียนและจ้องมองไปยังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
คนของเผ่าอู,ดูเหมือนว่าได้รับคำสั่งบางอย่าง.
ในมือของเขาที่ถือไม้เท้าชี้ไปยังค่ายกลห้าเหลี่ยมเบาๆ.
"ตูมมมม"
ไม้เท้าของเขาที่ชี้ออกไป,ปลดปล่อยลำแสงสีดำพุ่งตรงไปยังค่ายกลห้าเหลี่ยม.
"ครืนนนนน"
พลังที่หน้าเกรงขาม,มิติของโลกใบเล็กที่สั่นไหวไปมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเปราะบางขนาดนี้,พลังที่มากมายถูกโจมตีออกไปเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
หลังจากเกิดระเบิดใหญ่,เกิดช่องมิติขนาดมหึมา,หากแต่เมื่อกระแทกม่านค่ายกลห้าเหลี่ยม,กลับหยุดลงอย่างแปลกประหลาด.
ถูกป้องกันเอาไว้ด้วยม่านค่ายกลห้าเหลี่ยมอย่างงั้นรึ?
"ธวัชห้าเหลี่ยมถูกหนานกงเซิ่งควบคุมไปแล้วอย่างงั้นรึ?"ซิงไท่โต่วที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ทุกคนที่ได้ยินมาว่าหนานกงเซิ่งนั้นเชี่ยวชาญเรื่องค่ายกลเป็นอย่างมาก,ทว่าไม่คิดเลยว่าจะมากมายขนาดนี้,เซียนฉีธวัชห้าเหลี่ยม,คาดไม่ถึงเลยว่าเขายังสามารถขัดขืนและควบคุมมันเองเลยอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,เป็นไปได้ด้วยรึ?
ซิงไท่โต่วและเหล่าผู้ฝึกตนที่อยูรอบๆต่างก็คิดเหมือนๆกัน,หนานกงเซิ่งมีความสามารถที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
"ชิ!!"
เผ่าอูที่แค่นเสียงเย็นชา,ไม้เท้ายาวของเขาที่ปล่อยแสงสีขาวออกมาในทันที,แสงดังกล่าวนี้เป็นสีขาวนวลเหมือนกับเถ้ากระดูก,เต็มไปด้วยความเย็นและกลิ่นอายแห่งความตาย,แสงสีขาวที่รวมตัวเป็นพลังงานก้อนหนึ่ง,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังม่านพลังค่ายกลห้าเหลี่ยม.
ในครั้งนี้,มิติอากาศไม่บิดเบี้ยว,แสงสีขาวที่ไม่เกิดการระเบิด,ทว่าเห็นมันเคลื่อนออกไปปกคลุมทั่วม่านค่ายกลห้าเหลี่ยม,ราวกับว่าฉาบเป็นม่านอีกชั้น.
"เหยา!"
เผ่าอูที่ร่ายอาคมที่แปลกประหลาดอีกรอบ.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมม"
ตำแหน่งหนึ่งบนม่านค่ายกลห้าเหลี่ยม,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ก่อนที่มิติจะบิดเบี้ยว,ปรากฏหลุมดำขนาดมหึมาขึ้น,ก่อนที่จะดูดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป.
ธวัชห้าเหลี่ยม,พังทลายแล้วรึ?
ม่านธวัชห้าเหลี่ยมพังทลายแล้ว,แสงหลากสีของธวัชที่กลายเป็นอุกกาบาตระเบิดพุ่งไปยังทิศทางต่างๆกันในทันที.
ม่านค่ายกลที่พังทลายลง,ซิงไท่โต่วทีเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,พุ่งออกไปเก็บธวัชห้าเหลี่ยม,นี่คือสมบัติชั้นยอด.
มีเหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆด้วยที่พุ่งตรงไปยังทิศต่างเพื่อชิงธวัช,เซียนฉี,นี่คือเซียนฉีที่ดึงดูใจพวกเขานัก.
หลังจากที่มิติขนาดใหญ่ที่ฉีกขาด,ชั้นบรรยากาศที่ฟื้นฟูตัวเองช้าๆ,หมอกโลหิตที่หายไปถูกหลุมดำดูดไปเกือบทั้งหมด,พื้นที่หนึ่งแสนจั้งเวลานี้กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่.
ภายในหลุมขนาดใหญ่,หนานกงเซิ่ง,ในมือถือตำราโลหะขนาดใหญ่ก่อนที่จะลอยออกมาจากหลุมดังกล่าว.
"พวกเจ้าเป็นใครกัน?"แววตาของหนานกงเซิ่งที่ประหลาดใจจ้องมองไปยังเผ่าอูทั้งสามคน.
"เมื่อวันที่สวรรค์กำลังจะจับกิเลน,จำได้หรือไม่มีคนคนขวางผ่ามือนั้นเอาไว้?"เผ่าอูคนที่ทำลายม่านค่ายกลห้าเหลี่ยมกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นเขา,ด้วยความแข็งแกร่งของเขา,แม้ว่าจะแหวกม่านของโลกใบเล็กเข้ามาได้,แต่ไม่มีทางที่จะเข้ามาได้อย่างแน่นอน."หนานกงเซิ่งที่กล่าวอกมาอย่างจริงจัง.
"นั่นคือบรรพชนของพวกเรา!"เผ่าอูคนดังกล่าวเอ่ย.
"โอ้ว? น่าประหลาดใจจริงๆ!"แววตาของหนานกงเซิ่งที่แสดงท่าทางเย็นชา.
"ส่งตำราปฐพีมาซะ,ข้าจะให้ศพของเจ้าอยู่ในสภาพดี!"เผ่าอูคนดังกล่าวเอ่ยออกมา.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ลำพังเจ้านะรึ?"หนานกงเซิ่งหัวเราะ.
"ชิ!"เผ่าอูแค่นเสยงเย็นชา,ก่อนที่จะใช้ไม้เท้าชี้ตรงไปยังร่างของหนานกงเซิ่งอีกครั้ง.
ลำแสงสีดำที่ถูกยิงออกมาจากไม้เท้า,ก่อนที่จะกลายร่างเป็นภูติขนาดใหญ่,เสียงโหยหวนน่าเกลียดน่ากลัวร้องครวญครางก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหาหนานกงเซิ่ง.
พลังความมือที่แผ่ออกมารอบๆ,ทำให้อากาศเป็นรอย,เป็นพลังที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,พุ่งตรงเข้าหาหนานกงเซิ่ง.
พลังที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนอื่นๆที่อยู่ไกลออกไปยังรู้สึกขาดเขลา,ร่างกายที่หนาวเย็นไปถึงกระดูก.
"ชิ!"หนานกงเซิ่งแค่นเสียงเย็นชา.
ตำราปฐพีในมือของเขาที่ส่องประกายแสงสีดเหลืองเข้มส่งออกไปในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมม"
เศษสีดำ,ถูกแสงสีเหลืองเข้มกระแทกลอยกลับไปยังร่างของคนเผ่าอู่,คนเผ่าอู่ที่ยกไม้เท้าขึ้นรับทันที.
"ตูมมมมมมมมมมม"
คนเผ่าอูที่กระเด็นถอยออกไปร้องจั้ง,หนานกงเซิ่งที่กระเด็นถอยออกไปสิบจั้ง.
"ตำราปฐพี,นับเป็นสมบัติชั้นเยี่ยมจริงๆ!"หัวหน้าเผ่าอูที่กล่าวออกมาในที่สุด.
เผ่าอู่คนก่อนหน้านี้ที่บินกลับมา.
"ชิ,โลกใบเล็กไม่ใช่สถานที่ให้พวกเจ้าอยู่,รีบกลับไปซะ!
ไม่เช่นนั้น,อายุไขพวกเจ้า,จะลดครั้งละสิบเท่า."หนานกงเซิ่งกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าคงหมายถึงการไหลย้อนของเวลาอย่างงงั้นรึ?
ทว่าคำสั่งของบรรพชนต้องทำตาม,รอให้ข้าได้ตำราปฐพี,ข้าต้องจากไปอย่างแน่นอน!"คนเผ่าอู๋ที่เป็นหัวหน้ากล่าวออกมาโดยไม่ร้อนใจ.
เห็นเผ่าอูที่เป็นหัวหน้าก้าวออกมา,คิ้วของหนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าหนานกงเซิ่งสัมผัสได้ว่า,หากก่อนหน้านี้เป็นเผ่าอู่ที่เป็นหัวหน้าลงมือ,เขาคงไม่สามารถต้านเอาไว้ได้อย่างแน่นอน.
"บุตรของข้า,อยู่กับข้า,ช่วยกันจัดการ,ส่วนศิษย์ของข้า,เจ้าไปนำวัตถุดิบมนุษย์,มาทำผงวิญญาณ,กวาดทุกสิ่งให้เรียบ!"ชายเผ่าอูที่เป็นหัวหน้ากล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"คนเผ่าอูอีกสองคนที่ตอบรับในทันที.
วัตถุดิบมนุษย์,กวาดให้เรียบ?
ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ทุกคนไม่รู้ว่าคืออะไร,ทว่ารู้สึกไม่ดีขึ้นมาในทันที,เผ่าอูทั้งสามคนต้องการอะไร?
ต้องการสังหารคนทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้?
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายเริ่มบินตรงไปยังทิศทางออกกันมากมาย.
กลุ่มของจงซานเอง,แน่นอนว่ากำลังมุ่งตรงไปทางออกด้วยเช่นกัน.
ช่างน่าเศร้านัก,คนของโลกใบใหญ่ที่เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ลำดับต้นๆ,ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเผ่าอูคนของโลกใบใหญ่กับไม่ต่างจากมดปลวก.
ก่อนหน้านี้เทียนเซียว,เพียงแค่ไม้เท้าสะบัดออกมาเบาๆถึงกับทำให้เขาหมดสติ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ความมืดมิดที่ปกคลุมพื้นที่ดังกล่าวนี้,พื้นที่หมอกโลหิตก่อนหน้านี้หายไปไม่มีเหลือแล้ว.
แทบจะในทันที,ผู้ฝึกตนทั้งหมดก็พบว่าสภาพบรรยากาศรอบๆเปลี่ยนไป,ไม่มีท้องฟ้า,มองไม่เห็นสถานที่เค้าเดิมแม้แต่น้อย,ทุกอย่างที่ราวกับมืดมิด,ราวกับว่าด้านในด้านนอกถูกตัดออกจากกัน.
ผู้ฝึกตนมากมายที่เร่งรีบหนี,ทว่าหมอกสีดำมืดที่ยืดขยายออกไปไร้ที่สิ้นสุด,พวกเขาไม่สามารถหนีได้,แม้ว่าจะบินหนีไปไกลเท่าไหร่ก็ตาม,รู้สึกราวกับว่าไม่มีทางให้พวกเขาไป.
เกิดเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดน่าหวาดหวั่น,พื้นที่รอบๆ,ผู้ฝึกตนไม่น้อย,หลายๆคนคาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถขยับได้.
ไม่เพียงเท่านั้น,เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะหมดสติไปในทันที.
คนมากมายเริ่มหมดสติไปเรื่อยๆ,มากขึ้นและก็มากขึ้น.
เหล่าคนที่ยังคงรอดอยู่หัวใจที่สั่นสะท้าน,เพราะว่าพื้นที่รอบๆนั้นเปลี่ยนไป,เกิดเรื่องแปลกประหลาดมากมาย,หลายๆคนเริ่มหอบ,หลายๆคนเริ่มหมดสติ,ไม่มีใครมีพลังต้านทานเอาไว้ได้เลย.
ผู้ฝึกตนจำนวนมากเริ่มหมดสติมากขึ้นและก็มากขึ้น.
ช้าๆ,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายเริ่มหมดสติคนแล้วคนเล่า.
เสี่ยวหวังหมดสติ,เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนหมดสติ,ผู้ฝึกตนมากมายที่ล้มลงไปนอนกอง,เวลานี้ยังมีแค่คนสองคนที่ยังไม่หมดสติ.
หนึ่งหยินโหลวหรี่,หนึ่งคือจงซาน!
คนทั้งสองที่มองหน้ากันและกันเต็มไปด้วยความระมัดระวังเผ่าอู.
"นิมิตภัยพิบัติ,ข้ารับรู้ถึงความแม่นยำของนิมิตภัยพิบัติได้แล้ว!"หยินโหลวหรี่ที่เผยยิ้มเป็นรอยยิ้มที่อัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"นี่คืออะไร?"จงซานสอบถามออกไป.
"ข้าไม่แน่ใจ,ทว่าในตำราของเผ่าพยัคฆ์เคยบันทึกเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนี้ในโลกใบใหญ่,บางทีน่าจะเรียกว่า,"โลกเขตแดน"
เหมือนกับระดับสวรรค์แท้ที่ถือครองทักษะ "เทียน"
ทว่าเหล่าเซียนนั้นได้ยกระดับทักษะ"เทียน"ขึ้นไปอีก,สามารถสร้างโลกเขตแดนขนาดเล็กของตัวเองได้,มันเป็นโลกที่เหล่าเซียนมีพลังเป็นที่สุดในเขตแดนโลกของพวกเขา,ทว่าทักษะนี้เซียนทั่วไปไม่สามารถมีได้!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้ามืดคลึ้ม.
โลกเขตแดน?เป็นทักษะระดับสูงของเซียนยอดฝีมือ?
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าความแข็งแกร่งของคนเผ่าอูนั้นแข็งแกร่งกว่าเซียนทั่วไป,พวกเขาแม้แต่สร้างโลกเขตแดนเป็นของตัวเองได้อย่างงั้นรึ?
"อย่าได้กังวล,ในโลกใบเล็ก,ก็ยังมีคนที่แข็งแกร่ง,แม้แต่สามารถที่จะแยกม่านพลังของโลกใบเล็กได้."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"แล้ว.....!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวด้วยความกังวล.
"กู่เฉิงตงสามารถแยกตัดม่านพลังที่แข็งแกร่งได้,เจ้าจำเป็นต้องหวาดกลัวอะไร?
มันจะต้องมีขีดจำกัดของมันอยู่แล้ว!?"จงซานที่กล่าวปลอบ.
กู่เฉิงตง?
หยินโหลวหรี่ที่พูดไม่ออก,เป็นความจริงที่กู่เฉิงตงสามารถตัดผ่านม่านพลังที่แข็งแกร่งนั่นได้,หากแต่หยินโหลวหรี่เทียบได้กับกู่เฉิงตงอย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องยากที่จะสามารถแยกม่านพลังของโลกใบเล็กได้.
กู่เฉิงตงก็คือกู่เฉิงตง,แล้วจะเอาตัวเองไปเทียบกับกู่เฉิงตงได้อย่างไร?
"พวกเขาเป็นคนจากโลกใบใหญ่,ย่อมไม่กล้าใช้พลังเกินกว่าขีดจำกัดแน่,อีกอย่างพวกเขาจะอยู่ในโลกใบเล็กนี้ได้นานเท่าไหร่กัน?
แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีจุดอ่อน,ข้ามองเห็นจุดอ่อนพวกเขา,พวกเขาใช้อาคมบางอย่าง,เพื่อสะกัดยับยั้งไม่ให้พวกเขาตาย,ทว่ามันก็มีความเสี่ยงด้วยเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้วจะทำอย่างไร?"หยินโหลวหรี่จ้องมองไปยังจงซาน.
"เจ้าขวางพวกเขาเอาไว้,แล้วข้าจะเป็นคนจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
Chapter 636 World
世界
โลกเขตแดน.
"ทุกคนนำนายน้อยที่หมดสติ,ถอนตัวในทันที!"เสี่ยวหวังที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำ,จากนั้นก็อุ้มเทียนเซียวที่หมดสติ,พร้อมกับตรงดิ่งออกไปด้านนอกในทันที.
สถานที่แห่งนี้,อยู่ไม่ได้อีกแล้ว.
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ซิงไท่โต่วที่เคลื่อนไหวมาขวางหน้าผู้เยาว์ตระกูลเทียนเอาไว้.
"ผู้เยาว์ตระกูลเทียน,พวกเจ้าไม่ต้องการธวัชห้าเหลี่ยมแล้วรึ?"ซิงไท่โต่วที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมา.
ไกลออกมาบริเวณของจงซาน.
"จือจุ้นหยิน,พวกเราก็รีบถอนตัวกันเถอะ!"จงซานกล่าว.
"อืม!"หยินโหลวหรี่ที่พยักหน้า,ดูเหมือนว่านิมิตของอาวุโสจิวนั้นจะเป็นไปตามนั้นจริงๆ.
เผ่าอูจากโลกใบใหญ่? ในเวลานี้,การอยู่ที่นี่,เห็นชัดเจนว่าอันตรายมาก.
"ตามข้ามา!"เสี่ยวหวังที่เอ่ยออกมาในทันที.
ไร้ซึ่งลังเล,คนของตระกูลเทียนที่ตามเสี่ยวหวังไปอย่างรวดเร็ว.
เสี่ยวหวังไม่ได้พุ่งไปยังทางออก,ทว่าพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน,แววตาของซิงไท่โต่วที่แสดงท่าทางสับสน.
เห็นเสี่ยวหวังและคนอื่นๆตรงมายังทิศทางของเขา.,จงซานและหยินโหลวหรี่ขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน.
"อาวุโสหยิน,เส้าเหยี่ยเคยบอกกับข้าว่า,อาวุโสหยินนั้นติดหนี้ตระกูลเทียนเอาไว้,เสี่ยวหวังไม่มีที่พึง,ขอให้อาวุโสหยินพาพวกเราไปจากที่นี่ด้วย,หากว่าพาพวกเราจากที่นี่ไปได้,บุญคุญในอดีตถือว่าลบล้างไป!"เสี่ยวหวังที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เสี่ยวหวังได้ทำการวิเคราะห์ถึงสถานการณ์ดังกล่าวแล้ว,นับว่าเลวร้าย,มีความเป็นไปได้สูงว่าซิงไท่โต่วและคนทั้งสามของเผ่าอูจะไม่ปล่อยพวกเขาไป,ดังนั้นเขาที่คิดถึงหยินโหลวหรี่,พร้อมกับนำกลุ่มคนตรงไปหาในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,คนของเผ่าอูทั้งสามนั้นไม่หยุดชะงักแม้แต่น้อย,หัวหน้าของพวกเขาที่จับไม้เท้าแน่นไม่เคลื่อนไหว,ขณะที่หันหน้าไปมาคนของเผ่าอู่และเทียนเซียนและจ้องมองไปยังผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
คนของเผ่าอู,ดูเหมือนว่าได้รับคำสั่งบางอย่าง.
ในมือของเขาที่ถือไม้เท้าชี้ไปยังค่ายกลห้าเหลี่ยมเบาๆ.
"ตูมมมม"
ไม้เท้าของเขาที่ชี้ออกไป,ปลดปล่อยลำแสงสีดำพุ่งตรงไปยังค่ายกลห้าเหลี่ยม.
"ครืนนนนน"
พลังที่หน้าเกรงขาม,มิติของโลกใบเล็กที่สั่นไหวไปมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเปราะบางขนาดนี้,พลังที่มากมายถูกโจมตีออกไปเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
หลังจากเกิดระเบิดใหญ่,เกิดช่องมิติขนาดมหึมา,หากแต่เมื่อกระแทกม่านค่ายกลห้าเหลี่ยม,กลับหยุดลงอย่างแปลกประหลาด.
ถูกป้องกันเอาไว้ด้วยม่านค่ายกลห้าเหลี่ยมอย่างงั้นรึ?
"ธวัชห้าเหลี่ยมถูกหนานกงเซิ่งควบคุมไปแล้วอย่างงั้นรึ?"ซิงไท่โต่วที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
ทุกคนที่ได้ยินมาว่าหนานกงเซิ่งนั้นเชี่ยวชาญเรื่องค่ายกลเป็นอย่างมาก,ทว่าไม่คิดเลยว่าจะมากมายขนาดนี้,เซียนฉีธวัชห้าเหลี่ยม,คาดไม่ถึงเลยว่าเขายังสามารถขัดขืนและควบคุมมันเองเลยอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,เป็นไปได้ด้วยรึ?
ซิงไท่โต่วและเหล่าผู้ฝึกตนที่อยูรอบๆต่างก็คิดเหมือนๆกัน,หนานกงเซิ่งมีความสามารถที่ร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?
"ชิ!!"
เผ่าอูที่แค่นเสียงเย็นชา,ไม้เท้ายาวของเขาที่ปล่อยแสงสีขาวออกมาในทันที,แสงดังกล่าวนี้เป็นสีขาวนวลเหมือนกับเถ้ากระดูก,เต็มไปด้วยความเย็นและกลิ่นอายแห่งความตาย,แสงสีขาวที่รวมตัวเป็นพลังงานก้อนหนึ่ง,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังม่านพลังค่ายกลห้าเหลี่ยม.
ในครั้งนี้,มิติอากาศไม่บิดเบี้ยว,แสงสีขาวที่ไม่เกิดการระเบิด,ทว่าเห็นมันเคลื่อนออกไปปกคลุมทั่วม่านค่ายกลห้าเหลี่ยม,ราวกับว่าฉาบเป็นม่านอีกชั้น.
"เหยา!"
เผ่าอูที่ร่ายอาคมที่แปลกประหลาดอีกรอบ.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมม"
ตำแหน่งหนึ่งบนม่านค่ายกลห้าเหลี่ยม,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ก่อนที่มิติจะบิดเบี้ยว,ปรากฏหลุมดำขนาดมหึมาขึ้น,ก่อนที่จะดูดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป.
ธวัชห้าเหลี่ยม,พังทลายแล้วรึ?
ม่านธวัชห้าเหลี่ยมพังทลายแล้ว,แสงหลากสีของธวัชที่กลายเป็นอุกกาบาตระเบิดพุ่งไปยังทิศทางต่างๆกันในทันที.
ม่านค่ายกลที่พังทลายลง,ซิงไท่โต่วทีเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,พุ่งออกไปเก็บธวัชห้าเหลี่ยม,นี่คือสมบัติชั้นยอด.
มีเหล่าผู้ฝึกตนคนอื่นๆด้วยที่พุ่งตรงไปยังทิศต่างเพื่อชิงธวัช,เซียนฉี,นี่คือเซียนฉีที่ดึงดูใจพวกเขานัก.
หลังจากที่มิติขนาดใหญ่ที่ฉีกขาด,ชั้นบรรยากาศที่ฟื้นฟูตัวเองช้าๆ,หมอกโลหิตที่หายไปถูกหลุมดำดูดไปเกือบทั้งหมด,พื้นที่หนึ่งแสนจั้งเวลานี้กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่.
ภายในหลุมขนาดใหญ่,หนานกงเซิ่ง,ในมือถือตำราโลหะขนาดใหญ่ก่อนที่จะลอยออกมาจากหลุมดังกล่าว.
"พวกเจ้าเป็นใครกัน?"แววตาของหนานกงเซิ่งที่ประหลาดใจจ้องมองไปยังเผ่าอูทั้งสามคน.
"เมื่อวันที่สวรรค์กำลังจะจับกิเลน,จำได้หรือไม่มีคนคนขวางผ่ามือนั้นเอาไว้?"เผ่าอูคนที่ทำลายม่านค่ายกลห้าเหลี่ยมกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เป็นเขา,ด้วยความแข็งแกร่งของเขา,แม้ว่าจะแหวกม่านของโลกใบเล็กเข้ามาได้,แต่ไม่มีทางที่จะเข้ามาได้อย่างแน่นอน."หนานกงเซิ่งที่กล่าวอกมาอย่างจริงจัง.
"นั่นคือบรรพชนของพวกเรา!"เผ่าอูคนดังกล่าวเอ่ย.
"โอ้ว? น่าประหลาดใจจริงๆ!"แววตาของหนานกงเซิ่งที่แสดงท่าทางเย็นชา.
"ส่งตำราปฐพีมาซะ,ข้าจะให้ศพของเจ้าอยู่ในสภาพดี!"เผ่าอูคนดังกล่าวเอ่ยออกมา.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ลำพังเจ้านะรึ?"หนานกงเซิ่งหัวเราะ.
"ชิ!"เผ่าอูแค่นเสยงเย็นชา,ก่อนที่จะใช้ไม้เท้าชี้ตรงไปยังร่างของหนานกงเซิ่งอีกครั้ง.
ลำแสงสีดำที่ถูกยิงออกมาจากไม้เท้า,ก่อนที่จะกลายร่างเป็นภูติขนาดใหญ่,เสียงโหยหวนน่าเกลียดน่ากลัวร้องครวญครางก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าหาหนานกงเซิ่ง.
พลังความมือที่แผ่ออกมารอบๆ,ทำให้อากาศเป็นรอย,เป็นพลังที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,พุ่งตรงเข้าหาหนานกงเซิ่ง.
พลังที่น่าเกรงขามนี้,ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนอื่นๆที่อยู่ไกลออกไปยังรู้สึกขาดเขลา,ร่างกายที่หนาวเย็นไปถึงกระดูก.
"ชิ!"หนานกงเซิ่งแค่นเสียงเย็นชา.
ตำราปฐพีในมือของเขาที่ส่องประกายแสงสีดเหลืองเข้มส่งออกไปในทันที.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมม"
เศษสีดำ,ถูกแสงสีเหลืองเข้มกระแทกลอยกลับไปยังร่างของคนเผ่าอู่,คนเผ่าอู่ที่ยกไม้เท้าขึ้นรับทันที.
"ตูมมมมมมมมมมม"
คนเผ่าอูที่กระเด็นถอยออกไปร้องจั้ง,หนานกงเซิ่งที่กระเด็นถอยออกไปสิบจั้ง.
"ตำราปฐพี,นับเป็นสมบัติชั้นเยี่ยมจริงๆ!"หัวหน้าเผ่าอูที่กล่าวออกมาในที่สุด.
เผ่าอู่คนก่อนหน้านี้ที่บินกลับมา.
"ชิ,โลกใบเล็กไม่ใช่สถานที่ให้พวกเจ้าอยู่,รีบกลับไปซะ!
ไม่เช่นนั้น,อายุไขพวกเจ้า,จะลดครั้งละสิบเท่า."หนานกงเซิ่งกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้าคงหมายถึงการไหลย้อนของเวลาอย่างงงั้นรึ?
ทว่าคำสั่งของบรรพชนต้องทำตาม,รอให้ข้าได้ตำราปฐพี,ข้าต้องจากไปอย่างแน่นอน!"คนเผ่าอู๋ที่เป็นหัวหน้ากล่าวออกมาโดยไม่ร้อนใจ.
เห็นเผ่าอูที่เป็นหัวหน้าก้าวออกมา,คิ้วของหนานกงเซิ่งที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าหนานกงเซิ่งสัมผัสได้ว่า,หากก่อนหน้านี้เป็นเผ่าอู่ที่เป็นหัวหน้าลงมือ,เขาคงไม่สามารถต้านเอาไว้ได้อย่างแน่นอน.
"บุตรของข้า,อยู่กับข้า,ช่วยกันจัดการ,ส่วนศิษย์ของข้า,เจ้าไปนำวัตถุดิบมนุษย์,มาทำผงวิญญาณ,กวาดทุกสิ่งให้เรียบ!"ชายเผ่าอูที่เป็นหัวหน้ากล่าวออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"คนเผ่าอูอีกสองคนที่ตอบรับในทันที.
วัตถุดิบมนุษย์,กวาดให้เรียบ?
ได้ยินคำพูดดังกล่าว,ทุกคนไม่รู้ว่าคืออะไร,ทว่ารู้สึกไม่ดีขึ้นมาในทันที,เผ่าอูทั้งสามคนต้องการอะไร?
ต้องการสังหารคนทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้?
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายเริ่มบินตรงไปยังทิศทางออกกันมากมาย.
กลุ่มของจงซานเอง,แน่นอนว่ากำลังมุ่งตรงไปทางออกด้วยเช่นกัน.
ช่างน่าเศร้านัก,คนของโลกใบใหญ่ที่เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ลำดับต้นๆ,ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเผ่าอูคนของโลกใบใหญ่กับไม่ต่างจากมดปลวก.
ก่อนหน้านี้เทียนเซียว,เพียงแค่ไม้เท้าสะบัดออกมาเบาๆถึงกับทำให้เขาหมดสติ.
ในเวลาเดียวกันนี้,ความมืดมิดที่ปกคลุมพื้นที่ดังกล่าวนี้,พื้นที่หมอกโลหิตก่อนหน้านี้หายไปไม่มีเหลือแล้ว.
แทบจะในทันที,ผู้ฝึกตนทั้งหมดก็พบว่าสภาพบรรยากาศรอบๆเปลี่ยนไป,ไม่มีท้องฟ้า,มองไม่เห็นสถานที่เค้าเดิมแม้แต่น้อย,ทุกอย่างที่ราวกับมืดมิด,ราวกับว่าด้านในด้านนอกถูกตัดออกจากกัน.
ผู้ฝึกตนมากมายที่เร่งรีบหนี,ทว่าหมอกสีดำมืดที่ยืดขยายออกไปไร้ที่สิ้นสุด,พวกเขาไม่สามารถหนีได้,แม้ว่าจะบินหนีไปไกลเท่าไหร่ก็ตาม,รู้สึกราวกับว่าไม่มีทางให้พวกเขาไป.
เกิดเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดน่าหวาดหวั่น,พื้นที่รอบๆ,ผู้ฝึกตนไม่น้อย,หลายๆคนคาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถขยับได้.
ไม่เพียงเท่านั้น,เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะหมดสติไปในทันที.
คนมากมายเริ่มหมดสติไปเรื่อยๆ,มากขึ้นและก็มากขึ้น.
เหล่าคนที่ยังคงรอดอยู่หัวใจที่สั่นสะท้าน,เพราะว่าพื้นที่รอบๆนั้นเปลี่ยนไป,เกิดเรื่องแปลกประหลาดมากมาย,หลายๆคนเริ่มหอบ,หลายๆคนเริ่มหมดสติ,ไม่มีใครมีพลังต้านทานเอาไว้ได้เลย.
ผู้ฝึกตนจำนวนมากเริ่มหมดสติมากขึ้นและก็มากขึ้น.
ช้าๆ,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายเริ่มหมดสติคนแล้วคนเล่า.
เสี่ยวหวังหมดสติ,เหล่าผู้เยาว์ตระกูลเทียนหมดสติ,ผู้ฝึกตนมากมายที่ล้มลงไปนอนกอง,เวลานี้ยังมีแค่คนสองคนที่ยังไม่หมดสติ.
หนึ่งหยินโหลวหรี่,หนึ่งคือจงซาน!
คนทั้งสองที่มองหน้ากันและกันเต็มไปด้วยความระมัดระวังเผ่าอู.
"นิมิตภัยพิบัติ,ข้ารับรู้ถึงความแม่นยำของนิมิตภัยพิบัติได้แล้ว!"หยินโหลวหรี่ที่เผยยิ้มเป็นรอยยิ้มที่อัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"นี่คืออะไร?"จงซานสอบถามออกไป.
"ข้าไม่แน่ใจ,ทว่าในตำราของเผ่าพยัคฆ์เคยบันทึกเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนี้ในโลกใบใหญ่,บางทีน่าจะเรียกว่า,"โลกเขตแดน"
เหมือนกับระดับสวรรค์แท้ที่ถือครองทักษะ "เทียน"
ทว่าเหล่าเซียนนั้นได้ยกระดับทักษะ"เทียน"ขึ้นไปอีก,สามารถสร้างโลกเขตแดนขนาดเล็กของตัวเองได้,มันเป็นโลกที่เหล่าเซียนมีพลังเป็นที่สุดในเขตแดนโลกของพวกเขา,ทว่าทักษะนี้เซียนทั่วไปไม่สามารถมีได้!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้ามืดคลึ้ม.
โลกเขตแดน?เป็นทักษะระดับสูงของเซียนยอดฝีมือ?
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าความแข็งแกร่งของคนเผ่าอูนั้นแข็งแกร่งกว่าเซียนทั่วไป,พวกเขาแม้แต่สร้างโลกเขตแดนเป็นของตัวเองได้อย่างงั้นรึ?
"อย่าได้กังวล,ในโลกใบเล็ก,ก็ยังมีคนที่แข็งแกร่ง,แม้แต่สามารถที่จะแยกม่านพลังของโลกใบเล็กได้."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"แล้ว.....!"หยินโหลวหรี่ที่กล่าวด้วยความกังวล.
"กู่เฉิงตงสามารถแยกตัดม่านพลังที่แข็งแกร่งได้,เจ้าจำเป็นต้องหวาดกลัวอะไร?
มันจะต้องมีขีดจำกัดของมันอยู่แล้ว!?"จงซานที่กล่าวปลอบ.
กู่เฉิงตง?
หยินโหลวหรี่ที่พูดไม่ออก,เป็นความจริงที่กู่เฉิงตงสามารถตัดผ่านม่านพลังที่แข็งแกร่งนั่นได้,หากแต่หยินโหลวหรี่เทียบได้กับกู่เฉิงตงอย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องยากที่จะสามารถแยกม่านพลังของโลกใบเล็กได้.
กู่เฉิงตงก็คือกู่เฉิงตง,แล้วจะเอาตัวเองไปเทียบกับกู่เฉิงตงได้อย่างไร?
"พวกเขาเป็นคนจากโลกใบใหญ่,ย่อมไม่กล้าใช้พลังเกินกว่าขีดจำกัดแน่,อีกอย่างพวกเขาจะอยู่ในโลกใบเล็กนี้ได้นานเท่าไหร่กัน?
แน่นอนว่าพวกเขาย่อมมีจุดอ่อน,ข้ามองเห็นจุดอ่อนพวกเขา,พวกเขาใช้อาคมบางอย่าง,เพื่อสะกัดยับยั้งไม่ให้พวกเขาตาย,ทว่ามันก็มีความเสี่ยงด้วยเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้วจะทำอย่างไร?"หยินโหลวหรี่จ้องมองไปยังจงซาน.
"เจ้าขวางพวกเขาเอาไว้,แล้วข้าจะเป็นคนจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น