Immortality Chapter 630 meet again,goodbye Xiao Wang

Immortality Chapter 630 meet again,goodbye Xiao Wang

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 630  พบเสี่ยวหวังอีกครั้ง.

Chapter 630 meet again,goodbye Xiao Wang

再见箫忘

  พบเสี่ยวหวังอีกครั้ง.

"ทำไมหนานกงเซิ่งไม่จากที่นี่ไป?"เซียนเซียนที่จ้องมองสอบถามจงซานด้วยความสงสัย.

เซียนซียนที่เห็นเหล่าผู้ฝึกตนที่เดินทางมาที่นี่มากมายไม่หยุด,ทำไมหนานกงเซิ่งไม่จากที่นี่ไป? ทำไมต้องรอให้คนเดินทางมาที่นี่,รอคอยกลุ่มอิทธิพลใหญ่เดินทางถึงมาที่นี่อย่างงั้นรึ?

ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียน,ทว่ากับผู้ฝึกตนมากมายเช่นนี้,ก็นับว่าเป็นปัญหาเช่นกัน,นอกจากนี้จะกล้ารับประกันได้อย่างไรว่า,จะไม่มีผู้ฝึกตนที่สั่นสะเทือนสวรรค์หรือครองของวิเศษที่ทรงพลังอย่างงั้นรึ? ต้องไม่ลืมว่าระดับสวรรค์แท้ที่มีของวิเศษก็เพียงพอจะเชิญหน้ากับเซียนได้.

เหมือนเช่นก่อนหน้านี้,เย่ชิงเฉิงระดับสวรรค์แท้,นับเป็นผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่ง,และเขายังมีกระบี่ลู่เซียนทำให้เขาสามารถต่อกรกับเซียนได้อย่างไม่เสียเปรียบ.

ทำไมหนานกงเซิ่งไม่หนีไป? เขาวางแผนอะไรเอาไว้อย่างงั้นรึ?แล้วข่าวที่หนานกงเซิ่งได้คำภีร์ปฐพีแล้วนั้น,ใครเป็นคนปล่อยข่าว,คนของโลกอมตะก็จากไปก่อนหน้านี้แล้ว,ข่าวนี้ต้องไม่ใช่หนานกงเซิ่งปล่อยไปอย่างแน่นอน,หากแต่จะต้องมีใครบางคนวางแผนการร้ายเอาไว้อยู่เบื้องหลังแน่.

"หนานกงเซิ่งไม่จากที่นี่ไป,บางที่ข้าอาจรู้!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาในทันที.

"หืม?"ทุกคนที่จ้องมองมายังเซียนเซิงซือ.

"ตำราปฐพีนั้น,ไม่สามารถเรียนรู้ได้อย่างง่ายๆ,ข้าได้ยินข่าวลือมาว่าคนที่ได้ตำราปฐพีนั้น,ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้,ไม่มีอักษรเลยแม้แต่ตัวเดียว,การเปิดตำราปฐพีนั้น,จำเป็นต้องใช้วิธีพิเศษ,อีกทั้งตำราปฐพีแต่ละเล่มนั้นไม่เหมือนกัน,หนานกงเซิงอยู่ที่นี่,บางทีคงต้องการเปิดตำราปฐพี?"เซียนเซิงซือกล่าว.

"ตำราปฐพีแต่ละเล่มอย่างงั้นรึ? แล้วจะเปิดตำราปฐพีอย่างไร?"หยินโหลวหรี่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยท่าทางประหลาดใจ.

หยินโหลวหรี่ที่จ้องมองเซียนเซิงซือ,คัมภีร์ปฐพีอย่างงั้นรึ?มันยังมีความลับอะไรอีกรึ? ทว่าเซียนเซิงซือไม่ได้ตอบเขาแต่อย่างใด.

"ดูนั่น,นั่นมันอะไร?"เซียนเซียนที่ชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับอุทานออกมาเสียงดัง.

สายตาของทุกคนที่มองตามเสียงของเซียนเซียนขึ้นไปบนท้องฟ้า,ที่บนท้องฟ้าสูงขึ้นไปมากกว่าล้านลี้.

แสงตะวันที่ค่อยๆอับแสง,ก่อนที่แสงดวงดาราจะเจิดจ้า,แน่นอนทุกคนรับรู้ว่านี่คือดวงดาว,เป็นดวงดาวจากผืนนภาของโลกใบใหญ่.

ทุกคนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,สามารถมองเห็นสถานที่แปลกประหลาด,มีดวงดาราบางดวงที่สว่างสดใส,บางดวงที่ดูสลัว

นอกจากนี้,ดวงดาวที่ดูสลัวนั้นดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,มันแปลกประหลาดไม่เคยเห็นมาก่อน,จงซานไม่เคยพบดวงดาราเช่นนี้มาก่อน,หรือเพราะว่ามิติอากาศที่บิดเบี้ยวจึงทำให้มองดูผิดปรกติอย่างงั้นรึ?

ไม่,นั้นมันของวิเศษ!

คิดได้ดังนี้,ทุกคนที่ตื่นตกใจขึ้นมาในทันที,เห็นจัดเจน,นี่เป็นการกระทำของกู่เฉิงตงอย่างแน่นอน,พลังความแข็งแกร่งของเขาเกี่ยวข้องกับดวงดาราอย่างงั้นรึ?

"ข้าคิดว่าเกาะหลายๆเกาะบนทะเลโลหิตนั้น,แทนตำแหน่งดวงดาวบนอากาศ? เกาะที่จมลงไปแทนดวงดาวที่สลัว?ส่วนตำแหน่งของเกาะที่ลอยน้ำ,แทนตำแหน่งของดวงดาวที่ส่องสว่าง?"กู่เฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"หนานกงเซิ่งคิดจะใช้พื้นที่ของทะเลโลหิตแห่งนี้,วางค่ายกล,พร้อมกับยืมพลังของดวงดาวจากโลกใบใหญ่,เพื่ออ่านตำราปฐพีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.

กับคำพูดของจงซานทำให้คนอื่นๆที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.

เรื่องนี้,จะเกินจริงไปหรือไม่?

หลังจากที่เห็นทุกคนเงียบลง,กู่เฉียนโหยวที่เป็นคนเอ่ยออกมาก่อน,"ค่ายกลของนานกงเซิ่ง,นับว่าเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้า,ตอนนี้ไม่มีใครเทียบได้,แม้แต่ในประวัติศาสตร์ก็ตาม,ไม่มีใครที่สามารถก้าวมาถึงระดับนี้,ดูเหมือนว่าการศึกษาเรื่องค่ายกลของเขา,เรียกได้ว่าเกินธรรมดาไปแล้ว!"

กู่เฉียนโหยวที่ทอดถอนใจ,ทุกคนต่างก็เห็นด้วย,ค่ายกลดังกล่าวนี้สามารถที่จะสร้างโคลนฝ่ายตรงข้าม,สร้างทัณฑ์สวรรค์,ทุกอย่างทุกคนสามารถมองเห็นด้วยตา,เพียงแค่ค่ายกลกับทรงพลังขนาดนี้,การที่จะใช้มันดึงพลังดวงดาราจากโลกใบใหญ่ได้นั้น,ไม่ต้องบอกเลยว่า,เขามากความสามารถขนาดใหน! มีพรสวรรค์ระดับสัตว์ประหลาดจริงๆ.

"พวกเราจะทำอย่างไร?"เซียนเซียนจ้องมองไปยังจงซาน.

"สองราชวงศ์สวรรค์,สองแดนเทวะ,เหล่าอิทธิพลใหญ่ของภพหยิน,เวลานี้มีเพียงแค่โลกอมตะที่จากไป,แน่นอนว่าจะต้องมีกลุ่มอื่นมาอย่างแน่นอน!"หยินโหลวหรี่กล่าว.

"อืม,พวกเรารอก่อน! บางที่อาจจะมีอะไรเกิดขึ้นก็เป็นได้!"จงซานกล่าว.

กับคำพูดของจงซาน,แน่นอนว่าทุกคนย่อมเห็นด้วย.

นอกจากนี้นี่นับว่าเป็นงานชุมนุมใหญ่,แล้วจะพลาดได้อย่างไร? ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับสิ่งใดกับไป,หากแต่เห็นเหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์ต่อสู้กัน,ก็ทำให้เป็นที่พึงพอใจแล้ว.

จงซานที่พาทุกคนเดินทางไปรอบๆสังเกตเหล่าผู้ฝึกตนที่เฝ้าอยู่รอบๆเช่นกัน.

เหล่ายอดฝีมือมารวมตัวกันมากมาย,จงซานไม่เร่งรีบค่อยๆเข้าหา,เพื่อหาข้อมูลที่เขาต้องการ.

เซียนเซียนที่พบหลางเจียงอีกหลายตน,เหมือนกับอ๋องหมาป่าจิงเทียนซือ,ด้วยลมหายใจชะตาวิถี,ทำให้เหล่าหลางเจียงชื่นชม,ด้วยพลังอำนาจของเซียนเซียน,ทำให้เหล่าหมาป่าอีกหลายตนยอมทำพันธะโลหิตรับใช้!

นับจากนั้น,ทุกคนก็รับรู้จดจำเซียนเซียนในฐานะจือจุ้นเผ่าหมาป่า,ของภพหยินไปแล้วนั่นเอง.

แน่นอน,จะอย่างไรเซียนเซียนก็ต้องเป็นจือจุ้นเผ่าหมาป่าในไม่ช้าอยู่แล้วอยู่แล้ว,ไม่จำเป็นต้องให้หมาป่าทุกตนทำสัญญาณ,ตราบเท่าที่นางได้ทำพันธะสัญญาณกับบรรพชนเผ่าหมาป่าก็เพียงพอ,หาแต่ตอนนี้ภูติอ๋องหมาป่าจิงเทียนซือ,ได้ทำพันธะโลหิตติดตามนางแล้ว,สายโลหิตที่ต่ำลงไปจากจิงเทียนซือก็จะต้องติดตามรับใช้นางทั้งหมดเช่นกัน.

เซียนเซียนที่ขยายอิทธิพลอย่างบ้าคลั่ง.

กลุ่มของพวกเขาที่ตะเวนไปรอบๆ,20 วันผ่านไป,ทันใดนั้น,อาวุโสจิวก็ต้องขมวดคิ้วไปมา,ตาขวาของเขาที่เบิกกว้างเต้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง.

"ไม่ได้การแล้ว!"อาวุโสจิวที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิวโถวด้วยแววตาจริงจัง.

"ข้าสัมผัสได้ถึงนิมิต,นิมิตโชคร้าย!"น้ำเสียงของอาวุโสจิวที่แหบเครือ.

"นิมิตโชคร้ายอย่างงั้นรึ?"หัวใจของจงเทียนที่หดเกร็ง.

"คาดไม่ถึงข้าไม่เคยรู้สึกรุนแรงขนาดนี้มาก่อน,เป็นนิมิตโชคร้ายยิ่งกว่าตอนพบกับเทพอสูรซือเนาซะอีก!"อาวุโสจิวทีเอ่ยออกมาอีกครั้ง.

"ร้ายยิ่งกว่าอสูรซือเนาอีกรึ?"ดวงตาของจงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.

เลวร้ายยิ่งกว่า,เทพอสูรซือเนาอีกรึ? ก่อนหน้านี้พวกเขาพบกับอสูรซือเนา,ยังแทบเอาชีวิตไม่รอด,ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะร้ายกาจยิ่งกว่าเทพอสูรซือเนาอีกรึ? ไม่ต้องบอกเลยว่ามันเลวร้ายมากมายขนาดใหน?

"ฝ่าบาท,พวกเราควรทำอย่างไรดี?"อาวุโสจิวโถวที่กล่าวพร้อมกับจ้องมองยังจงซาน.

เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,นิมิตโชคร้ายนี้,ทำให้อาวุโสจิวหวาดกลัวไม่น้อย.

จงซานที่สูดหายใจลึก,ครุ่นคิด,จ้องมองไปยังกู่เฉียนโหยวและเซียนเซียน,สองสาวแน่นอนว่าจะต้องฟังจงซานแน่.

จงซานจ้องมองไปยังสตรีทั้งสอง,สายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นคงหนักแน่น.

"เจ้าพาทุกคนกลับไปก่อน! เร็วเข้า!"จงซานกล่าว.

"กลับไปก่อน?แล้วเจ้าล่ะ?"กู่เฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยความกังวลใจ.

"ข้า? ข้าจะรั้งรออยู่ด้านหลัง!"จงซานกล่าวอย่างหนักแน่น.

"แต่ว่า...........!"ใบหน้าของกู่เฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยความกังวลอย่างที่สุด.

"ใต้สวรรค์แห่งนี้,ใครจะสามารถขวางทางข้าได้?"จงซานที่กล่าวต่อกู่เฉียนโหยว.

หยินโหลวหรี่,หลางเจียงและอ๋องหมาป่าที่เห็นจงซานกล่าวเช่นนั้น,ช่างเป็นคำพูดที่ใหญ่โตนัก,ยกเว้นหนานกงเซิ่ง,ไม่น่าจะมีใครกล้ากล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา.

แม้นว่าจงซานจะกล่าวเช่นนั้นออกมา,ทว่ากลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานต่างก็เงียบ,ไม่มีใครกล่าวแย้งแต่อย่างใด.

หยินโหลวหรี่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ,คนผู้นี้แข็งแกร่งจริงๆรึ? ก่อนหน้านี้เขาคาดการณ์เอาไว้ว่าเขาร้ายกาจ,หากแต่เขาใช้แผนการบางอย่างในการชนะเขาเท่านั้น.

จงซานมั่นใจในตัวเองอย่างงั้นรึ? แน่นอนที่จงซานมั่นใจนั่น,เพราะร่างแยกเงาจงซานนั้นถึงไม่ได้มีพลังโจมตีที่ไร้เทียมทาน,หากแต่เกี่ยวกับการป้องกัน,และการหลบหนี,ไม่ว่าจะเป็นค่ายกลใดก็ไม่สามารถกับขังเขาเอาไว้ได้,เมื่อเขาเปลี่ยนร่างเป็นเงา,ด้วยวิชาใดๆจะมีใครทำอันตรายเขาได้รึ?

"อืม!"กู่เฉียนโหยวพยักหน้า.

"จงซาน,เจ้าระวังตัวด้วย!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมา.

"อืม,พวกเจ้ารีบถอยออกไป! จือจุ้นหยิน,เจ้าล่ะ?"จงซานที่จ้องมองไปยังหยินโหลวหรี่.

หากหยินโหลวหรี่ถอนกำลังไปพร้อมกับทุกคน,จงซานย่อมมั่นใจว่าทุกคนจะต้องปลอดภัย,แม้ว่าจิงเทียนซือและอาวุโสจิวจะมีระดับราชันย์แท้และยังมีเซียนเซิงซือที่มีเจียงซือระดับสวรรค์แท้ในมือ,หากแต่หยินโหลวหรี่นั้น,จงซานไม่ได้มีอำนาจที่จะบังคับจิตใจเขาอย่างแน่นอน.

"ข้า? ข้าต้องการจะเห็นผลลัพธ์,มีนิมิตลางร้ายใดกันแน่!"หยินโหลวหรี่ที่จ้องมองไปยังอาวุโสจิวโถว,แววตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.

ผู้บำเพ็ญโชคลาภ? ก้าวข้ามนิมิต?แม้ว่าหยินโหลวหรี่จะทำพันธะสัญญาใหม่กับกู่เฉียนโหยว,ทว่าก็ไม่จำเป็นต้องรับคำสั่งของกู่เฉียนโหยว,เหมือนดังตี้เสวียนชาและจงซานที่ทำพันธะสัญญาณกัน,ทั้งคู่ที่มีฐานะเท่าเทียมกัน,แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องรับฟังคำสั่งไปทั้งหมดหากแต่เป็นฐานะถ้อยทีถ้อยอาศัยนั่นเอง.

เห็นหยินโหลวหรี่ไม่ยินดีที่จะไป,จงซานขมวดคิ้วไปมา,แสดงท่าทางช่วยไม่ได้.

จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,อาวุโสจิว,เซียนเซียน,กู่เฉียนโหยวและจิงเทียนซือ,พร้อมกับหลางเจียง(ขุนพลหมาป่า) 20 ตน.

ขณะที่เขาสูดหายใจลึกกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม"พวกเจ้าเดินทางกลับในทันที,โปรดจำไว้ว่า,ระหว่างทางกลับ,การตัดสินใจทุกอย่างให้เป็นกู่เฉียนโหยวเป็นคนตัดสินใจ,ห้ามใครขัดขืนเด็ดขาด!"

"น้อมรับบัญชา!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

หลังจากที่ออกคำสั่ง,ทุกคนย่อมเต็มไปด้วยความจริงจัง.

ในกลุ่ม,กู่เฉียนโหยวมีเชาว์ปัญญาสูงที่สุด,เป็นเรื่องปกติที่จงซานจะมอบหน้าที่ ผู้นำให้กับกู่เฉียนโหยว.

กู่เฉียนโหยวพยักหน้า,ขณะที่จะนำทุกคนจากไป.

"เส้าเหยี่ย,เป็นเขา,เขาคือคนทรยศของตระกูล!!"

ทันใดนั้นเสียงที่ดูดีใจก็ปรากฏขึ้น,พร้อมกับชี้มายังทิศทางของจงซาน,ยังไม่จากไปด้วยซ้ำ,ปัญหากับมาก่อนแล้ว.

คนกลุ่มหนึ่งที่ดูสูงศักดิ์ก็โผล่ออกมา.

"คนของตระกูลเทียนอย่างงั้นรึ?"อาวุโสจิวเทียนที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.

คนกลุ่มหนึ่งที่มีอยู่ราวๆห้าสิบคน,แต่ละคนสวมชุดคลุมสีขาว,ร่างกายทั่วร่างปรากฏแสงสีขาวนวลๆออกมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอหังการ,ที่หน้าอก,มีอักษรสีทองปักสีแดงว่า"เทียน"

คนทั้งห้าสิบที่แสดงท่าทางแตกต่างกันไป,ใบหน้าของคนหนึ่งที่เผยแววตาดีใจชี้ไปยังอาวุโสจิวโถวด้วยท่าทางประหลาดใจ,คนอื่นๆเองก็จ้องมองไปด้วยเช่นกัน.

ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานจ้องมองพลางขมวดคิ้วแน่น,จ้องมองคนสองคนที่ดูโดดเด่นยิ่งกว่าใคร.

คนแรก,ดูใบหน้าท่าทางที่ยังดูหนุ่มเป็นอย่างมาก,ในมือของเขาถือไม้เท้าสีเขียวมรกต,ท่าทางเหมือนกับบัณฑิต,ผมที่หวีอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย,ใบหน้าที่ดูหล่อเหล่า,มีการตกแต่งเล็กน้อย,ใบหน้าที่แสดงท่าทางเกียจคล้ายด้วยซ้ำ,หากแต่ดวงตานั้นเปล่งประกายความเฉลียวฉลาดออกมา,มีปราณที่แปลกประหลาด,ดูสูงส่ง,เป็นปราณมรรคาระดับสูง.

ซึ่งก่อนหน้านี้ชายคนหนึ่งเรียกเขาออกมาเสียงดังชัดเจน,แน่นอนว่าเขาก็คือเส้าเหยี่ยของตระกูลเทียน.

ภายในคนกลุ่มนี้,เส้าเหยี่ยของตระกูลเทียน,ที่แสดวางท่าทางที่แตกต่างจากคนธรรมดา,เต็มไปด้วยความสูงศักดิ์ดูโดดเด่นจนเป็นที่สังเกตกมากกว่าคนอื่นนั่นเอง.

ส่วนอีกคนหนึ่งนั้น,ทำให้จงซานสนใจขึ้นมาในทันที,แม้นว่าจะมองไม่ชัดเจนนัก,ทว่าจงซานจดจำใบหน้านี้ได้,เขาที่เคยเป็นหนึ่งคนในภพหยางที่มีภูมิหลังที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก.

เสี่ยวหวัง! เป็นสามีของหรูเหยี่ยนและเจี้ยนหงในภพหยางนั่นเอง.

ปล.ช่วงนี้ขออัพสองตอนไปก่อนพลางๆนะครับ มีปัญหาอยู่เล็กน้อย.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.