Immortality Chapter 611 cultivating Fate
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 611 บำเพ็ญชะตา.
Chapter 611 cultivating Fate
修命
บำเพ็ญชะตา.
เช้าวันถัดมา,เป่ยชิงซือที่ตื่นแล้ว,ซึ่งพบว่าจงซานกำลังนั่งบำเพ็ญอยู่ข้างๆ,เมื่อคืนนางรู้สึกเหนื่อยมาก! นางที่ผลอยหลับไปตอนใหนไม่รู้.
กับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน,เป่ยชิงซือที่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วย,จดจ้องมองจงซาน,นี่คือบุรุษของนาง! เพียงแค่คิดถึง ใบหน้าของนางก็แดงซ่าน,เต็มไปด้วยความหลงไหล.
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,แสงสีม่วงที่ส่องสว่างออกมาจากดวงตาของจงซาน,เป็นปราณแสงขนาดสามจั้งปรากฏขึ้นที่ด้านหน้า.
จงซานที่หยุดพลังดังกล่าวไว้,ก่อนที่จะลุกขึ้นช้าๆ.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน.
"บางที่คงเป็นเพราะเจ้า,ข้าที่พยายามตลอดสองปีที่ผ่านมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทะลวงผ่านพลังฝึกตนได้เมื่อคืน ! คาดไม่ถึงจริงๆว่าจะยกระดับไปยังระดับราชันย์แท้ขั้นที่หนึ่งได้แล้ว! เจ้าช่างเป็นเป็นดาวนำโชคของข้าจริงๆ!"จงซานที่ก้าวเข้ามาหาเป่ยชิงซือในทันที.
"จริงๆรึ?" ใบหน้าที่ยินดีของเป่ยชิงซือพร้อมกับแสดงท่าทางเขินอาย.
ในเวลานี้,เป่ยชิงซือ อยู่สภาพที่เปลือยเปล่า,เผยผิวขาวใสราวกับหิมะ,ดูอ่อนโยนเนียนนุ่ม,ผิวที่ใส,ส่องสว่างราวกับผิวน้ำ,ดูยั่วยวนน่าดึงดูดเป็นอย่างมาก! บางที,คงมีเพียงแค่ร่างสถิตธาตุน้ำเท่านั้น,ร่างกายของนางที่อ่อนนุ่ม,ผิวกายที่ประณีต,เนียนนุ่มน่าสัมผัสที่สุด.
ภายใต้รูปลักษณ์เย็นชา,กับซ่อนอารมณ์ที่ร้อนแรงเอาไว้.
"แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง,พวกเราที่เหินห่างกันมาร้อยปี,เมื่อคืนนี้ข้ายังไม่รู้สึกพอเลย,เวลานี้พวกเรามาต่อจากเมื่อคืนกันดีกว่า!"จงซานที่กอดเป่ยชิงซือด้วยรอยยิ้ม.
"ต้องการเหรอ!"
จงซานที่อยู่กับเป่ยชิงซืออีกหลายวันโดยที่ไม่มีใครเข้ามารบกวน.
ทัพที่ถูกส่งออกไปรอบทิศที่ได้รับชัยชนะมาไม่หยุด,ทว่าสงครามในเวลานี้ยังจบ,ดังนั้นจงซานยังคงต้องจับตาจ้องมองภาพรวมอยู่.
ภายในตำหนักเมืองกวงหลิง.
ในเวลานี้,ทุกคนถูกสั่งให้ออกไปด้านนอกทั้งหมด,ที่ด้านในมีเพียงจงซานและจงเทียน,สองพ่อลูก.
ประตูตำหนักที่ปิดแน่น,พร้อมกับมีค่ายกลที่ทรงพลังถูกปิดรอบๆห้องโถงแห่งนี้,ค่ายกลนี้,ถึงแม้ว่าจะเป็นหวังคูหรือตี้เสวียนชาก็ไม่สามารถได้ยินเสียงข้างใน,เห็นได้ชัดเจนว่าสองพ่อลูกที่มีเรื่องส่วนตัวพูดคุยกัน.
"ฟู่หวง!"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"อืม! นักบวชของวิหารต้าหมิง,เจ้าได้ย้ายมายังรัฐชิงทั้งหมดรึยัง?"จงซานสอบถาม.
"ครับ,ทว่าไม่รู้ว่าฟู่หวงยังมีเป้าหมายอะไรอีกหรือไม่!"จงเทียนที่เผยสีหน้าท่าทางสงสัย.
การมายังรัฐชิงอย่างงั้นรึ?จะให้กล่าวล่ะก็,การบำเพ็ญกรรมและบำเพ็ญวาสนานั้นเป็นรูปแบบบำเพ็ญเพียรสองสายที่แตกต่างกัน,เก็บวาสนากรรม,เก็บวาสนาแผ่นดิน,นั้นควรจะแบ่งแยกกันให้ชัดเจน,เหมือนดังเช่นตัวตนของราชวงศ์สวรรค์และแดนเทวะ,ไม่สามารถข้ามสายกันได้,เพราะว่าบางครั้งก็อาจมีการขัดแย้งกัน,ทว่าทำไมฟู่หวงจึงได้ทำเช่นนี้?
"เจ้าดูหยกบันทึกนี้ก่อน!"จงซานนำหยกบันทึกให้กับจงเทียน.
จงเทียนที่รับมาก,ก่อนที่จะจดจ้องมองเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างระมัดระวัง,ภาพด้านในนั้นเป็นเหตุการณ์ที่เป่าเอ๋อกลั่นยาเซียน,บนลานปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนั้นมีกรรมวาสนาและวาสนาแผ่นดินอยู่รวมในที่รวมตัวกันอย่างสมบูรณ์แบบ,จวบจนพลังของมันที่ผสานกันก่อนที่จะทำลายเมฆสายฟ้าของทัณฑ์เม็ดยา!
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้มีอะไรนัก,หากแต่พลังนั้นดูน่าเกรงขามทรงพลังเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก.
กรรมวานาและวาสนาแผ่นดินรวมตัวกันอย่างงั้นรึ?ไม่มีทาง,ภายในทวีปศักดิ์สิทธิ์นี้มีราชวงศ์วาสนามากมายและมีสำนักอีกมามาย,พวกเขาที่ได้ทำการทดลองกันนับครั้งไม่ถ้วน,หากแต่ก็ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ,การบำเพ็ญสองสายไม่สามารถรวมกันได้,หากแต่เมื่อวามตัวกัน,กลับสร้างพลังที่รุนแรงยิ่งใหญ่,คาดไม่ถึงว่าจะร้ายกาจขนาดนี้? สามารถทำลายทัณฑ์สวรรค์ได้เลยรึ?
"เจ้าเห็นสิ่งใดบ้าง?"จงซานที่ยกน้ำชาขึ้นดื่ม.
"เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,แท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนี้มากที่ใดกัน,ใครเป็นคนหลอมขึ้นมา?"จงเทียนที่จ้องมองด้วยความประหลาดใจ.
"มู่โหวเป่าเอ๋อของเจ้า,คือประมุขสำนักหว่านกู่,มีตำราหว่านกู่(หมื่นเม็ดยาบรรพกาล) มีเพียงนางที่รู้ว่าแท่นเวทีปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนี้มาจากที่ใด,แท่นปรุงยานี้เป็นของโลกใบใหญ่ที่ล้ำค่าที่สุด,พวกเขาที่ได้รับมาโดยบังเอิญ,นอกจากนี้สมบัติชิ้นนี้ไม่มีใครสามารถหลอมขึ้นมาได้,ทว่ามันเกิดขึ้นมาจากพลังฟ้าดิน!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เกิดจากพลังฟ้าดิน?"จงเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ถูกแล้ว,จึงไม่มีใครรับรู้และความสามารถของมันได้อย่างชัดเจน!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ฟู่หวงมีเป้าหมายใดรึ? บุตรยังไม่เข้าใจนัก!"จงเทียนกล่าวด้วยความสงสัย.
"การบำเพ็ญเพียร,อย่างแรกคือชะตา,อย่างสองคือโชค,อย่างที่สามฮวงจุ้ย,อย่างที่สี่คือกรรม,อย่างที่ห้าคือชื่อเสียง,การบำเพ็ญชื่อเสียง,การบำเพ็ญกรรมและบำเพ็ญฮวงจุ้ยเจ้าเคยเห็นมาก่อน,แล้วการบำเพ็ญโชคและการบำเพ็ญชะตาล่ะ?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"บำเพ็ญโชครึ? ข้าได้ยินมาว่าหนึ่งแสนปีที่แล้วมีอยู่คนหนึ่ง,มีชื่อเสียงเลืองลือไปทั่วหล้า,สามารถที่จะรับรู้นิมิตรโชคดีและนิมิตรภัยพิบัติได้,สามารถหลบเลี่ยงภัยพิบัติ,พบพลันเพียงโชค,นับว่าเป็นผู้ฝึกตนที่ต่อต้านสวรรค์! ส่วนการบำเพ็ญชะตานั้น! เป็นไปไม่ได้,ไม่เคยมีใครสามารถบำเพ็ญสายนี้ได้!"จงเทียนที่รับรู้และกล่าวออกมา.
"ไม่มีใครบำเพ็ญได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มบางๆออกมา.
"หืม,ใช่แล้ว,ข้าเองก็เชื่อเช่นนั้น,และมันก็ควรจะเป็นเช่นนั้น!"จงเทียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"วิหารต้าหมิงครั้งหนึ่งคือแดนเทวะที่มีมานาน,มีข้อมูลในอดีตบางอย่าง,เกี่ยวกับโลกใบใหญ่,เกี่ยวกับวิชาที่เกิดจากพลังฟ้าดิน,ดูเหมือนว่าจะเรียก,คัมภีร์ปฐพี,และเคล็ดวิชาสวรรค์ บางทีตำราปฐพีอาจจะเป็นวิชาบำเพ็ญโชค,ส่วนเคล็ดวิชาสวรรค์ก็คือการบำเพ็ญชะตาหรือไม่?"จงเทียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
จงซานที่เผยยิ้มบาง,ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"จงเทียนที่แสดงท่าทางสงสัยจ้องมองไปยังจงซาน.
"ตำราปฐพีอาจจะเป็นการบำเพ็ญโชค,หรืออาจจะไม่ใช่,ทว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ไม่ใช่การบำเพ็ญชะตา,เคล็ดวิชาสวรรค์คือการบำเพ็ญโชค!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จงซานมีสองเคล็ดวิชาสวรรค์,แน่นอนว่าเขาย่อมมั่นใจในเรื่องนี้.
"เคล็ดวิชาสวรรค์คือวิชาบำเพ็ญโชคอย่างงั้นรึ? แล้วฟู่หวงรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ต้าเจิ้งในภพหยินนั้น,ติดต่อกับคนโลกใบใหญ่,นอกจากนี้แม่ทัพหนึ่งคน,ก็คือคนจากโลกใบใหญ่."จงซานที่กล่าวยืนยัน.
ได้ยินคำพูดของจงซานจงเทียนที่พยักหน้ารับ,ภายในใจที่ถอนหายใจเล็กน้อย,ฟู่หวง,นับเป็นบุคคลที่น่าเทิดทูนจริงๆ,ตอนนี้ใต้สวรรค์แห่งนี้,แม้นว่าจะดูเป็นราชวงศ์วาสนาทั่วไป,หากแต่จะมีใครรู้ว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นมีอยู่ทั้งภพหยินและภพหยาง?
"เจ้ายังไม่เข้าใจความหมายของฟู่หวงของเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ได้ยินคำพูดของฟู่หวง,ราวกับคำพูดดังกล่าวนั้นลึกลับเป็นอย่างมาก,ทำให้หัวใจของจงเทียนสั่นไหวไปมาทันที.
"ฟู!"
จงเทียนที่ถอนหายใจ,ลุกขึ้นยืน,แววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกในทันที,จงเทียนราวกับว่าตระหนักได้ถึงอะไรบางจากจากคำพูดของจงซาน,เพียงแค่คิด,กับรับรู้ว่าขนทั่วร่างได้ลุกตั้งชัน.
จงเทียนนั้นได้รับการฝึกจากจงซานมาหลายปี,จนเขาที่เป็นบุตรบุญธรรม,ที่สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างลึกล้ำ,ทว่าในเวลานี้กับคำพูดที่ลึกล้ำของจงซาน,กลับทำให้เขาสั่นไหวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก.
จงเทียนที่อ้าปาก,ทันใดนั้นราวกับว่าเสียงของเขาที่ได้หายไป,ก่อนที่จะจ้องมองออกไปด้านนอก,ซึ่งมีค่ายกลป้องกัน,และยังมีตี้เสวียนชาระดับสวรรค์แท้สองคนที่คอยปกป้องโดยเฉพาะ,จงเทียนที่เหงื่อที่เย็นเยือบกำลังซึมออกมา.
"สงบใจไว้,ค่อยๆพูดก็ได้!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
จงเทียนที่สูดหายใจลึก,สูดหายใจยาวอีกลายครา,ก่อนที่จะสงบใจได้,จากนั้นใบหน้าที่แดงเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงซาน.
"ฟู่หวง,เป็นเรื่องจริงอย่างงงั้นรึ?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"นี่เป็นเพียงแค่การคาดเดาของข้า,จากสิ่งที่เกิดขึ้นจากแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล,เจ้าคิดว่าดูเหมือนหรือไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เหมือน,เหมือนมาก,หลังจากที่มู่โหวหลอมเม็ดยาเซียนเสร็จ,แสงสีทองที่แท่นปรุงยาหว่านกู่ปลดปล่อยออกไปนั้น,ไม่ได้โจมตีเมฆสายฟ้า,ทว่าเป็นการสั่งการ,เป็นการสั่งเมฆสายฟ้าให้ถอยสลายหายไป,ราวกับว่าสามารถสั่งการสวรรค์ได้!"จงเทียนที่กลืนน้ำลายคำโต.
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะคิดเหมือนกันแล้ว!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
"ฟู่หวง,หรือว่านี่แท้จริงแล้วคือการบำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่กำหมัดด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"ใครจะรู้? อย่างไรก็ตาม,กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาลนั้น,บางที่อาจจะไม่ใช่"ชะตา" หรืออาจจะเป็นเพียงแค่ประตูทางเข้า,เป็นทางเข้าของวิถีเส้นหนึ่งเป็นเส้นทางที่จะก้าวไปสู่"การบำเพ็ญชะตาก็ได้" " จงซานที่สูดหายใจลึก.
"วิถีการบำเพ็ญชะตาอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจงเทียนที่ส่องประกายแสงสีแดง.
"พวกเราเพียงแค่พบประตูทางเข้า,ยังไม่สามารถพบวิถีการบำเพ็ญชะตา,การบำเพ็ญชะตา,แม้แต่ในยุคโบราณ,ก็ไม่เคยมีใครกล่าวถึง,อาจจะไม่มีใครรู้ว่ามีเส้นทางดังกล่าวหรือไม่,อาจจะมี,หรือไม่มี,บางที่พวกเราอาจจะกำลังเล่นกับไฟอยู่,หากยังก้าวต่อไป,พวกเราอาจจะถูกทำลายไปจนสิ้นก็เป็นได้!"จงซานกล่าว.
"อืม!"จงเทียนที่เปลี่ยนมาเป็นเงียบงัน.
"วิหารต้าหมิง,เจ้าต้องการพัฒนาหรือไม่? ต้องการก้าวไปหรือไม่? ต้องการจะกลายเป็นหนึ่งในแดนเทวะ,หรือเทียบเท่ากับแดนเทวะอื่นๆหรือไม่? จะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป,แล้วปล่อยให้ค่อยๆเสื่อมโทรมลงอย่างงั้นรึ?"จงซานเอ่ยถาม.
จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ท้ายที่สุดก็สูดหายใจลึกแล้วกล่าวว่า,"แล้วฟู่หวงเตรียมการอะไรเอาไว้!"
"อืม,หากว่าตัดสินใจดีแล้ว,เส้นทาง"บำเพ็ญชะตา"พวกเราจะก้าวต่อไปโดยไม่หวาดกลัว,นับจากนี้เป็นต้นไป! การก้าวไปของพวกเรา,จะต้องไม่หวั่นเกรงต่อชีวิตและความตาย,ตั้งใจแน่วแน่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสวรรค์!"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสวรรค์!"จงเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมเช่นกัน.
พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสวรรค์! จงเทียนที่ตัดสินใจอย่างแน่วแน่,เส้นทางบำเพ็ญชะตานั้น,ไม่เคยมีมาก่อน,จงเทียนยินดีที่จะก้าวไปพร้อมกับฟู่หวง,ไม่ว่าเส้นทางดังกล่าวนั้นจะมีอะไรรออยู่ก็ตาม.
"เปรี้ยง!!!!"
บนท้องฟ้ารัฐชิง,เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น,อำนาจฟ้าดินที่ปรากฏขึ้นในทันที,แรงกดดันของสวรรค์ที่โถมกระหน่ำลงมายังตำหนังเมืองกวงหลิงที่จงซานอยู่.
แม้ว่าคนทั้งสองจะยังไม่ทำสิ่งใด,ทว่าเพียงแค่คำพูดกลับสามารถทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยวได้.
เพราะว่าสองพ่อลูกอยู่ในค่ายกล,แน่นอนย่อมไม่รับรู้เรื่องราวด้านนอก,ตี้เสวียนชาและหวังคูที่คอยปกป้องอยู่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ,ฝ่าบาทกำลังทำอะไร? กำลังจะเคลื่อนไหวใหญ่อะไรอย่างงั้นรึ?
ท้องฟ้าปั่นป่วน,เมฆสายฟ้ามากมายที่ปรากฏขึ้น,ทว่าในเวลาเดียวกัน,ตี้เสวียนชาที่ปลดปล่อยกลิ่นอายออกไป,พร้อมที่จะเข้าขัดขวางสวรรค์.
"ไม่จำเป็น,นี่คือการเตือนของสวรรค์,ไม่ต้องลงมือมันก็หายไปเอง!"หวังคูที่กล่าวห้ามตี้เสวียนชาเอาไว้.
"หืม?"ตี้เสวียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังหวังคู,ก่อนที่จะเก็บกลิ่นอายกลับมาดวงตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
การเตือนของสวรรค์อย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร? แล้วหวังคูรู้ได้อย่างไร?
หวังคูในชุดสีดำที่ปิดรัดทั่วร่าง,การเตือนสวรรค์ที่ถูกส่งออกมาส่งตรงไปยังห้องโถง,ตี้เสวียนชาแม้นว่าจะไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไรออกมา,ทว่าก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
น่าตื่นตะลึงนัก,ฝ่าบาทกำลังทำอะไรในห้องโถง? คาดไม่ถึงเลยว่าสวรรค์ถึงกับต้องเตือนเลยรึ? มันน่าเหลือเชื่อเกินไปหรือไม่!
เป็นความจริง,ดั่งที่หวังคูกล่าว,เมฆสายฟ้าที่ปรากฏขึ้นไม่นาน,ก่อนที่จะค่อยๆกระจายหายไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น