Immortality Chapter 602 Hoodlum plan of Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 602 แผนการร้ายของจงซาน.
Chapter 602 Hoodlum plan of Zhong Shan
钟山的流氓计划
แผนการร้ายของจงซาน.
"เชื่อในตัวข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
กับคำพูดที่มั่นคงของจงซาน,ทำให้หัวใจของเป่ยชิงซือสั่นไหวไปมา,อีกทั้งปรากฏไปด้วยความสุขที่เอ่อล้นขึ้นมาในทันที.
ริมฝีปากของนางที่สั่นไหว,ต้องการที่จะกล่าวแย้ง,ทว่าเห็นท่าทางจงซานในเวลานี้แล้ว,ท้ายที่สุดนางก็หยุดกล่าวอะไร.
"อืม!"เป่ยชิงซือที่ได้แต่พยักหน้ารับ,ใบหน้าที่งดงามเผยออกมาให้เห็นอีกครั้ง.
"กล่าวแผนของพวกเขา,ให้ข้าได้ฟัง?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.
"ปิงเสวียน,ระดับราชันย์แท้! จื่อจุ้นเต่าทมิฬ,กุยโซว! เต๋าจวินนวีชิงเฮวย!
ราชันย์แท้จิงเสวี๋ยเฉิน,และยังมีผู้อาวุโสของตำหนักวารี,ระดับราชันย์แท้สองคน! ส่วนคนอื่นๆระดับจักรพรรดิแท้,อย่างน้อยก็น่าจะมียี่สิบคน!"เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"สองผู้ฝึกตนสวรรค์แท้รึ? สี่ราชันย์แท้?
กับ20 จักรพรรดิแท้ ไม่คิดว่าจะประเมินข้าสูงจริงๆ"จงซานแค่นเสียง.
ความจริง,พวกเขายังมีค่ายกลสงครามที่ทรงพลัง!
สองผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,สี่ผู้ฝึกตนราชันย์แท้,และเหล่ากองกำลังจำนวนมากของราชวงศ์ราชันย์,คนเหล่านี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเตรียมไว้จัดการจงซานอย่างงั้นรึ?
นี่แค่ลอบโจมตีประมุขราชวงศ์จักรพรรดิอย่างงั้นรึ?
กับประมุขราชวงศ์จักรพรรดิดูเหมือนว่าพวกเขาจะประเมินเอาไว้สูงทีเดียว.
"กระบี่จิวเซียนถูกเก็บอยู่ในตำหนักกระบี่,กระบี่จิวเซียนนั้นทรงพลังแข็งแกร่งมาก,หากรวมกระบี่จู่เซียน,กระบี่ลู่เซียนและกระบี่เซียนเซียน,สี่กระบี่เทวะนี้,เมื่อรวมกันแล้วก็จะกลายเป็นชุดค่ายกลกระบี่ที่ทรงพลังที่สุด,กระบี่ชุดนี้คือหนึ่งในสิบสมบัติโบราณของทวีปศักดิ์สิทธิ์,มีพลังไร้เทียมทาน,หากผู้ถือมีระดับราชันย์แท้เพียงแค่เล่มเดียว,ก็สามารเพิ่มพลังจนเทียบเท่าระดับสวรรค์แท้ได้เลย!"เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ระดับสวรรค์แท้รึ?
นั่นก็หมายความมีสามคนที่กำลังลอบโจมตีข้าสินะ?"จงซานที่เผยรอยยิ้มแปลกๆออกมา.
ดูเหมือนว่าแดนเทพอมตะจะทุ่มกำลังเป็นอย่างมากเพื่อจัดการเขา,คุ้มค่าอย่างงั้นรึ?
"บางทีแน่นอนอาจจะมีอีก,หากแต่พวกเขาซ่อนเอาไว้,ข้าเองก็ไม่รู้!"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
เป่ยชิงซือที่เห็นสายตาของจงซานที่ครุ่นคิด,ความรู้สึกที่กังวลก็เปลี่ยนเป็นอาดูร,นางที่เชื่อในตัวจงซาน,เชื่อในเชาว์ปัญญาของเขา,เชื่อว่าเขาจะต้องมีวิธีจัดการแผนการของปิงเสวียนได้ในที่สุด,เป่ยชิงซือเองก็ยินยอมพร้อมใจหากว่าจงซานเป็นอะไรนางก็ของตกตายไปพร้อมกับเขาด้วยเช่นกัน.
"ช้าก่อน!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาในทันที.
เป่ยชิงซือที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางแปลกๆ.
"หมายความว่าอย่างไรนะ?
อยู่ในตำหนักกระบี่อย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร? กระบี่จิวเซียนถูกเก็บอยู่ไม่มีใครถืออย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยแสดงท่าทางสงสัยออกมา.
"อืม,กระบี่จิวเซียนนั้น,มีจิตสังหารที่ร้ายกายน่าหวาดผวามาก,ถึงจะเป็นระดับราชันย์แท้ก็ยังไม่กล้าถือเป็นเวลานาน,ทว่ากระบี่เทวะของตำหนักชีพจรวารี,แน่นอนว่าไม่ยินดีมอบให้นวีชิงเฮวยถือแน่,และไม่มีทางที่จะมอบให้กุยโซวถือด้วยเช่นกัน,ดังนั้น,จึงได้สร้างตำหนักพิเศษเพื่อเก็บกระบี่ดังกล่าวเอาไว้ชั่วคราว."เป่ยชิงซือกล่าว.
"หืม?สร้างตำหนักใหม่ขึ้นมาอย่างงั้นรึ?
ไม่กลัวว่าจะมีคนไปขโมยอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่ๆ,ข้าจะนำคนของเจ้าไปดูเอง,แล้วเจ้าจะรู้สถานที่ดังกล่าวเป็นเช่นไร!"เป่ยชิงซือกล่าว.
"เจ้าออกมาด้านนอกได้เลยอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ข้าถูกผนึกพลังฝึกตน,พวกเขาไม่ได้กักบริเวณข้า,ตราบเท่าที่ข้าไม่ออกจากวังหลวง,ไม่มีใครขวางข้าได้,ต้องไม่ลืมว่าข้าก็ยังเป็นคนของแดนเทพอมตะ,พวกเขาไม่คิดที่จะสะบั้นสัมพันธ์ไปทั้งหมด."เป่ยชิงซือกล่าว.
"เช่นนั้นก็ดี,เจ้าไปก่อน,ให้ผ่านทุกคนไป,แล้วหวังคูจะตามเจ้าไป!"จงซานกล่าว.
"อืม!"เป่ยชิงซือพยักหน้า.
palace!
เป่ยชิงซือที่ใบหน้าบึ้งตึง,เหล่าสาวใช้ของราชวงศ์ที่คอยติดตามนางไปยังตำหนักกระบี่.
ตำหนักเก็บกระบี่นั้นมีขนาดใหญ่มาก! ที่ด้านนอกนั้นมีเหล่าองค์รักษ์มากมาย!
อย่างไรก็ตาม,พวกเขาที่จ้องมองเป่ยชิงซือด้วยความประหลาดใจ,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าขวางเป่ยชิงซือแต่อย่างใด.
ประตูหน้าที่ปิดลง,ที่ด้านในนั้นมีมุกราตรีส่องสว่างระยิบระยับ.
ในเวลานี้,หวังคูที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าเป่ยชิงซือ,จงซานที่ยังอยู่พื้นที่ไกลอออกไปที่ยังคงรับภาพสื่อสารจากหวังคู.
กระบี่สีดำสนิทบนพื้นที่กว้าง,ปกลงบนพื้นตำหนักครึ่งหนึ่ง.
จิตสังหารของกระบี่ที่แผ่ออกมารอบๆ,จิตคุกคามนี้ทำให้ทุกคนหวาดกลัวกระบี่เล่มนี้,จิตสังหารนี้ปกคลุมไปทั่วบริเวณ,พื้นทีรอบๆมีอากาศที่หนาวเย็นมากๆ,จงซานที่จ้องมองจากภาพฉายจากพื้นที่ไกลออกไป,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันมีพลังที่แข็งแกร่งคุกคามผู้ใช้อย่างแท้จริง.
ไม่สงสัยเลยว่า,จิตคุกคามของกระบี่นี้แม้แต่ระดับราชันย์แท้ยังไม่สามารถทนได้นาน.
กระบี่เซียนทั้งสี่,คือกระบี่อันดับหนึ่งของโลกใบนี้! แม้แต่กระบี่หนึ่งในสี่,จงซานยังสัมผัสได้ถึงพลังที่ไร้เทียมทาน,พลังที่มองไม่เห็นกลิ่นอายที่น่าหวาดกลัว,เพียงแค่จับจ้องก็สัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นที่แผ่ออกมา.
สิบสมบัติโบราณไม่ใช่มีแค่ชื่อเสียงเท่านั้น,จงซานสามารถยืนยันได้ว่ากระบี่จิวเซียนนี้,แข็งแกร่งกว่าของวิเศษระดับเก้าทั่วไป!
ความจริง,ในอดีตนั้น,ขวานสะบั้นสวรรค์ที่กู่เฉิงตงเคยใช้,กล่าวได้ว่ามันแข็งแกร่งกว่าเซียนฉี(อาวุเซียน)
ซะอีก,คงจะไม่มีใครเชื่อว่า,กระบี่จิวเซียนนี้เทียบเท่ากับขวานสะบั้นสวรรค์อยู่ในระดับเดียวกัน,แน่นอนว่าเหนือกว่าเซียนฉี,ไม่สงสัยเลยว่าระดับราชันย์แท้หากถือกระบี่เล่มนี้จะมีพลังเทียนเท่ากับระดับสวรรค์แท้ได้.
กระบี่เล่มนี้,แข็งแกร่งจริงๆ!
ในเวลานี้,พื้นที่รอบๆกระบี่เล่มนี้นั้น,ที่จริงแล้วมีหมอกที่แปลกประหลาดหมุนวนโคจรอยู่รอบๆ.
หมอกสามชนิด,สีขาว,สีดำและสีน้ำเงิน.
หมอกสามแบบสามสีนี้,กำลังหมุนวนกระบี่จิวเซียนช้าๆ,ดูเหมือนว่าจะเป็นค่ายกลที่ทรงพลังปกป้องกระบี่จิวเซียนเอาไว้นั่นเอง.
"รอบกระบี่จิวเซียนนั้น,มีค่ายกลสามแบบ,เป็นค่ายลที่แข็งแกร่งที่สุดของตำหนักชีพจรวารีและยังมีค่ายกลของเต๋าจวินนวีชิงเฮวยและค่ายกลของกุยโซว,สามค่ายกลสามแบบ,ไม่มีใครสามารถนำมันออกมาได้!"เป่ยชิงซือกล่าวพลางทอดถอนใจ.
"หืม?หวังคู,ค่ายกลเหล่านี้เจ้าทะลวงได้หรือไม่?"จงซานสอบถาม.
หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา,"ค่ายกลทั้งสามนี้ไม่ธรรมดา,ที่จริงข้าในเวลานี้สามารถทะลวงผ่านไปได้,ทว่ามันจำเป็นต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วยาม,ที่จะจัดการกับค่ายกลทั้งสาม,ทว่าขณะที่ข้ากำลังทำลายค่ายกล,จะต้องมีคนพบอย่างแน่นอน!"
"แปลว่าเจ้าไม่สามารถนำกระบี่เล่มนี้มาได้อย่างงั้นรึ?."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,ผู้น้อยไม่สามารถนำกระบี่เล่มนี้ไปได้!"หวังคูที่สายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"ค่ายกลทั้งสาม,เดิมที่,เป็นสามผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ได้ตรึงเอาไว้,กระบี่จิวเซียนได้ถูกตรึงเอาไว้ที่นี่,ไม่สามารถนำออกไปได้!"เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าพลางทอดถอนหายใจ.
จงซานที่ครุ่นคิด.
"สามค่ายกลที่ทรงพลัง,ปกคลุมกระบี่จิวเซียนเอาไว้,แม้นพวกเขาเองคนใดคนหนึ่งก็ไม่มีใครได้กระบี่นี้ไป,ดังนั้นพวกเขาจึงมั่นใจว่าไม่มีทางที่กระบี่จิวเทียนจะถูกขโมย,ที่ต้องผนึกเอาไว้สามค่ายกลเพื่อป้องกันพวกเขาเองด้วยว่าจะไม่ให้มีใครลอบนำมันออกไปนั่นเอง!"เป่ยชิงซือส่ายหน้าไปมา.
"ไม่!"จงซานที่เผยแววตาเปล่งประกาย,ที่มุมปากเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
"หืม?"เป่ยชิงซือที่ตกใจเล็กน้อย.
หวังคูที่จดจ้องมองไปยังภาพฉายจงซานด้วยแววตาแปลกๆ.
ไม่รึ? ฝ่าบาทไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ,ที่นี่มีเพียงเขาและเป่ยชิงซือ,และได้บอกแล้วว่าไม่สามารถนำมันไปได้,เป็นไปไม่ได้ที่จะนำมันออกไป,หากแต่ฝ่าบาทยังมีวิธีอย่างงั้นรึ?
กับรอยยิ้มที่แปลกๆของจงซาน,ทำให้ทั้งสองจดจ้องมองไปยังจงซาน.
"สามผนึกที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างงั้นรึ?"จงซานเผยยิ้มอย่างแปลกประหลาดที่สุด.
"หมายความว่าอย่างไร?"เป่ยชิงซือกล่าว.
"ในเมื่อมันมีผนึกที่แข็งแกร่งที่สุดสามอัน,ก็ไม่ได้ห้ามว่าจะมีเพิ่มขึ้นมาอีกไม่ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"หวังคูและเป่ยชิงซือแสดงท่าทางอึ้งไปเล็กน้อย,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซานเขม็ง.
ภายในใจของทุกคนที่เต้นไปมา,รู้สึกขำขัน,วิธีนี้,ช่างชั่วร้าย! สกปรกที่สุด!
ในเมื่อข้าแย่งมาไม่ได้,คนอื่นก็ไม่สามารถนำไปได้เช่นกันอย่างงั้นรึ?
เป่ยชิงซือและหวังคูที่มองหน้ากันอึ้งไปชั่วขณะ,ก่อนที่จะเผยยิ้มแปลกๆออกมาเช่นกัน.
"ฝ่าบาทโปรดวางใจข้าจะสร้างค่ายกลเฉพาะของเผ่าข้าที่แข็งแกร่งที่สุดขึ้นมา,รับประกันว่าสามชั่วยามก็ไม่สามารถทะลวงผ่านได้,แม้แต่ไม่มีใครรับรู้ด้วยว่ามีค่ายกลของข้า!"หวังคูที่เผยยิ้มประหลาดออกมาเช่นกัน.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เป่ยชิงซือที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาด!
จดจ้องมองไปยังหวังคูที่กำลังสร้างค่ายกลพิเศษขึ้นมา,ตามแผนการร้ายของจงซาน!
เพียงแค่คิด,ขณะที่เหล่ายอดฝีมือกำลังอยู่ในภาวะฉุกเฉิน,ต้องการคลายผนึก,เพื่อยืมกำลังจากกระบี่จิวเทียน,ในเวลานั้นเมื่อพบว่ามีค่ายกลอยู่มากมาย,พวกเขาจะทำหน้าอย่างไร,แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว!
และเมื่อหวังคูสร้างค่ายกลเสร็จสิ้น,เป่ยชิงซือและหวังคูก็กลับตำหนักก่อนหน้านี้.
"เจ้าเตรียมการที่จะทำอะไร?
ข้าจะต้องทำอะไรบ้าง?"เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังภาพฉายของจงซาน.
"เกี่ยวกับแผนการของจิงเสวี๋ยเฉินนั้น,พวกเขาได้จัดเตรียมขบวนงานแต่งเพื่อจงใจให้ข้าเผยตัวออกมา,มันคงจะไม่ดีนักที่ต้องทำให้คนต้องนินทาเจ้า,รอให้ถึงวันแต่งงานใหญ่,ข้าจะเข้าไปในเมืองปิงเฟิงในวันนั้น!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ข้าหาได้สนใจแม้แต่น้อย,ขอให้ได้อยู่กับเจ้าก็พอ!"เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าไปมาด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
....
อีกห้าวันหลังจากนั้น! ภายในวังหลวงเมืองปิงเฟิง!
ที่ด้านในนั้นมีจื่อจุ้นเต่าทมิฬ,กุยโซว! เส้าเหยี่ยเผ่าเต่าทมิฬ! จิงเสวี๋ยเฉิน! ราชันย์ปิงเสวียน!
ในเวลานี้ทัพใหญ่ที่คุ้มกันขบวนงานแต่งได้มาถึงวังหลวงแล้ว.
"เจ้าพูดจริงๆรึ?"กุยโซวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นความจริง!"เสวียนเหยี่ยนที่พยักหน้า.
เหล่าทหารที่คุ้มกันงานแต่งเองก็พยักหน้าเช่นกัน,แววตาของพวกเขายังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุดเช่นกัน.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะทรงพลังขนาดนี้!"กุยโซวขมวดคิ้วไปมา.
"บางที่ที่ด้านหลังเขาชายในชุดสีดำ?เป็นตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?"จิงเสวี๋ยเฉินขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,จงซานร้อยปีก่อนเขามีระดับแกนทองเท่านั้น,เพียงแค่ร้อยปีจะสามารถใช้ทักษะเทียนได้อย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าจะต้องเป็นวิชาสายฟ้าสวรรค์ผันแปร,ส่วนพลังอำนาจของมันอาจจะเป็นฝีมือของชายในชุดสีดำ."ปิงเสวียนที่ทำการวิเคราะห์ในทันที.
ทุกคนที่พยักหน้ารับ,เป็นความจริงหากมีคนกล่าวว่าจงซานมีระดับสวรรค์แท้,พวกเขาไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน.
"บางที่อาจจะไม่ใช่ตี้เสวี่ยนชา,ตี้เสวียนชานั้นเต๋าจวินเซิ่งหย๋าจับตามองอยู่เป็นไปไม่ได้ที่จะหลุดรอดสายตาของเขาได้!"จงเสวี๋ยเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"บางที่อาจจะเป็นยอดฝีมือที่จงซานหามา,ทว่าไม่ว่าอย่างไร,ด้วยจำนวนและกำลังของพวกเราจะต้องสังหารจงซานได้แน่!"ปิงเสวียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้าพร้อมๆกัน.
"จะอย่างไรก็อย่าประมาท,เตรียมรับมือจงซานให้ดี!"จิงเสวี๋ยเฉินกล่าว.
"อืม!"ปิงเสวียนพยักหน้า.
"บรรพชน,เพื่อให้ท่านทำงานได้เต็มที่,ข้าคงไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้,ขอข้ากลับไปยังวังเต๋าทมิฬก็แล้วกัน."เส้าเหยี๋ยเต่าทมิฬที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.
"หืม? ก็ดี!"หลังจากนั้นกุยโซวที่ขมวดคิ้ว,พยักหน้าให้.
"จื่อจุ้น,ข้าจะคุ้มครองเส้าเหยี่ยกลับไป!"เสวียนเหยี่ยนกล่าว.
"ตกลง!"กุยโซวพยักหน้า.
จากนั้นคนที่เหลือก็วางแผนจัดการจงซาต่อ,ส่วนเส้าเหยี่ยนและเสวียนเหยี่ยน,ก็ออกจากห้องโถงและเดินทางออกจากเมืองอย่างรวดเร็ว.
นอกเมือง,ระหว่างเดินทาง.
"เส้าเหยี่ย,ผู้น้อยไม่ต้องการเข้าร่วมแดนเทพอมตะเลย,หวังว่าเส้าเหยี่ยจะพิจารณาเรื่องนี้."เสวียนเหยี่ยนที่เอ่ยออกมาขณะเดินทาง.
เส้าเหยียเต่าทมิฒที่จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยน,ขมวดคิ้วไปมา,แล้วกล่าวออกมาว่า,"มีปัญหาอะไร,เจ้าต้องการทรยศจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?
สำหรับเผ่าอสูร,การทรยศจื่อจุ้นนั้น,นับว่าเป็นความผิดที่ยิ่งใหญ่,ที่จริงคำพูดของเสวียนเหยี่ยนกับเผยออกมาอย่างชัดเจน.
"ผู้น้อยเพียงแค่คิดถึงเผ่าพันธุ์เต่าทมิฬ,อายุไขของจื่อจุ้นเองก็ใกล้เข้ามาแล้ว,ภาระการตัดสินใจทั้งหมดจะต้องเป็นของเส้าเหยี่ย,ข้าเพียงแค่รู้สึกเหมือนเส้าเหวี่ย,ไม่มีทางเลือก,ข้ายินดีที่จะกระทำตามความต้องการของเส้าเหยี่ย,ที่จะต้องรับภาระทั้งหมดของเผ่าเต่าทมิฬในวันข้างหน้า!"เสวียนเหยียนกล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.
*******************
****绝仙剑 Jué xiānjiàn Extinguishing Immortal Sword กระบี่จิวเซียน
诛仙剑 zhūxiānjiàn Immortal
Executing Sword กระบี่จู่เซียน
戮仙剑 lù xiānjiàn Killing Immortal Sword กระบี่ลู่เซียน
陷仙剑 xiàn xiān jiàn Falling Immortal Sword กระบี่เซียนเซียน.
****
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น