Immortality Chapter 600 Said that kills kills!
นิยาย เรื่อง อมตะ 600 ฆ่าเพื่อสอบถาม!
Chapter 600 Said that kills kills!
说杀就杀!
ฆ่าเพื่อสอบถาม!
สายลมเอื่อยๆที่โบกพัด,กระจายไปทั่วทิศ,ที่ลานตรงกลาง,ที่ดูแปลกประหลาด,จงซานที่ยืนอยู่บนเทือกเขาอี้เซียนทียน,ที่ด้านข้างมีหวังคูรออยู่,ที่ด้านหน้าจงซานที่ทัพหนึ่งล้านคน.
ทัพที่ด้านหน้าไม่ใช่ทัพธรรมดาทั่วไป,แต่เป็นทัพที่มีพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก.
ที่ด้านหน้าของจงซานนั้นเป็นกองทัพขนาดใหญ่ที่พร้อมรบ,กล่าวได้ว่าหากพวกเขารวมพลังกันแน่นอนว่าย่อมมีพลังรบที่แข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมาก,คนหนึ่งร้ายคนหากหนึ่งคนมีพลัง
50 หน่วย,หนึ่งล้านคน,พวกเขาจะมีพลัง50,000,000
หน่วย,ดังนั้นจึงไม่สามารถดูแคลนพวกเขาได้.
ในเวลานี้,นักรบทั้งหนึ่งล้านคนที่ชักดาบออกมา,หากทุกคนปล่อยการโจมตีพร้อมกับ,หนึ่งล้านปราณกระบี่,จะมีใครสามารถรับได้?
จงซานที่เป็นผู้บัญชาการทัพ,แน่นอนย่อมรับรู้ความร้ายกาจของกองทัพได้.
ทว่าทำไมเขาถึงได้ทำเช่นนี้รึ?
จงซานที่ก้าวเดินไปด้านหน้า,ด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
ผู้นำทัพที่จ้องมองจงซาน,สายตาที่แสดงออกมาด้วยความเฉยเมย,และที่ด้านข้างๆเขามีชายในชุดสีขาว.
จงซานเคยเห็นคนผู้นี้มาก่อน,ที่เกาะหมาป่าสวรรค์,ที่ค่ายของราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,อ๋องเต๋าทมิฬ,เสวียนเหยี่ยน!
ขณะที่เสวียนเหยี่ยนต้องการทำร้ายเป่าเอ๋อ,และถูกเซียนจากโลกใบใหญ่,ซัดฝ่ามือทำลายกระดองเต่าที่แสนภาคภูมิไปในครั้งนั้น.
เป็นเขา,ซึ่งมีระดับราชันย์แท้ที่น่าเกรงขามนั่นเอง!
"จงซาน?"ขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
รูปร่างหน้าตาของจงซานนั้นไม่ใช่ความลับใหญ่โตอะไร,เหล่าราชวงศ์วาสนามากมายต่างก็รู้จักจงซาน,ชื่อเสียงของจงซานที่กระฉ่อนไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์แน่นอนว่าไม่มีใครที่จะไม่รู้จัก.
เสวียนเหยี่ยนที่ยืนอยู่ด้านหน้าทัพ,จดจ้องมองจงซานด้วยสายตาที่จริงจัง.
เสวียนเหยี่ยนที่รับรู้ว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นลึกล้ำ,แม้ว่าก่อนหน้านี้จะเป็นเพียงแค่ราชวงศ์กษัตริย์แต่กับแข็งแกร่ง,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้งนั้น,ไม่สามารถประมาทได้เลย.
และจงซานยังเป็นที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ยิ่งแปลกประหลาดเข้าไปอีก,เขาต้องการที่จะมาหยุดทัพใหญ่อย่างงั้นรึ?
ด้วยตัวคนเดียวรึ?
"ทิ้งเกี้ยวไว้,พวกเจ้าไปได้!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
ทิ้งเกี้ยวไว้? แล้วให้จากไปรึ?
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,ทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ไม่ว่าจงซานจะมีชื่อเสียงอย่างไร,ทว่าในเวลานี้ทุกคนรู้สึกราวกับว่าได้พบกับคนเสียสติเข้าแล้ว.
บ้าเกินไปแล้ว!
เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ทิ้งเกี้ยวไว้,และไปอย่างงั้นรึ?
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,น่าขัน,มันน่าขันจนข้าจะตายอยู่แล้ว!"ขุนพลที่อยู่ด้านหน้าที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
กับคำเหล่านี้,จงซานขึ้คล้านจะพูดด้วย.
พวกเขาที่เห็นจงซานก้าวเท้าไปด้านหน้าทีละก้าวทีละก้าว.
"เปรี้ยง!!!!!!"
เสียงของสายฟ้าดังกระหึ่มกระจายออกไปรอบๆ,ทุกๆคนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันที,เดิมที่เป็นกลางวันที่ตะวันสาดแสงจ้า,พริบตาเดียวก็ปรากฏเมฆคลึ้มปกปิด,เมฆสายฟ้ามากมายปรากฏขึ้นกระจายไปทั่วสารทิศ,สายฟ้าลั่นแป๊บๆเป็นประกาย.
สายฟ้าสีม่วงมากมายที่บิดเบี้ยวแล่นไปทั่ว,พลังอำนาจของสวรรค์กลิ่นอายที่น่าเกรงขามกดลงมาในทันที,เหล่าทหารชั้นผู้น้อยรับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาล,หายใจไม่ออก.
"เทียน!"
เสวียนเหยี่ยนที่อุทานออกมาขณะที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ทักษะเทียนรึ?
เทียนที่มีเพียงแค่ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้สามารถใช้ได้?
เมฆสายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วน,นี่คือเทียนอย่างงั้นรึ?
เสวียนเหยี่ยนที่เคยเห็นจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬใช้,นี่คือพลังที่ไม่สามารถลอกเลียนได้,มีเพียงแค่ทักษะเทียนเท่านั้น,ที่จะมีอำนาจสวรรค์ที่หนักหน่วงกดลงมา.
"ไม่ใช่,นี่ไม่ใช่ทักษะเทียน,นี่คือวิชาของศาลาเทวะ,สายฟ้าสวรรค์ผันแปร."เสวียนเหยี่ยนที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
เสวียนเหยี่ยน,ระดับราชันย์แท้,ที่นี่เขามีพลังฝึกตนสูงสุด,แน่นอนว่าคำพูดของเขา,ขณะที่ได้ยินคำว่า"เทียน"ทำให้หัวใจของทหารเต้นไม่เป็นท่าเช่นเดียวกัน.
อะไรคือเทียน?
นี่คือสัญลักษณ์ของอาณาจักรสวรรค์,สำหรับกองกำลังหนึ่งล้านคน,ก็ไม่แตกต่างจากอาหารว่างเมื่ออยู่ต่อหน้าระดับสวรรค์แท้?
ถึงแม้แต่ระดับสวรรค์แท้ยังไม่สามารถขัดขวางได้เลย.
หลังจากนั้นที่ได้ยินว่าไม่ใช่ทักษะ"เทียน"
อารมณ์ของเหล่าทหารก็สงบลง.
"จริงๆรึ?"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
จากนั้น,ก็เห็นเพียงที่บนศีรษะของเขานั้น,สายฟ้าสวรรค์มากมายที่หดตัวลงมา,รวมตัวกันหนาแน่นขึ้น,เมฆสายฟ้ามากมายที่มากมายยืดยาวออกไปก่อนหน้านี้,ราวกับว่ามันหดเข้ามาจนสามารถมองเห็นขอบเขตของมันได้.
เมฆสายฟ้าที่มีขนาดเล็กลง,พลังของมันควรที่จะลดลงเป็นธรรมดา,ทว่ากลิ่นอายของมันกลับมากมายสั่นสะเทือนไปถึงจิตวิญญาณ,แรงกดดันที่โถมกระหน่ำเพิ่มขึ้นในทันที.
พลังกดดันที่ทำให้จิตวิญญาณสั่นสะท้าน,เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,เวลานี้หวาดกลัวจนต้องคุกเข่าลงด้วยความเคารพ,เหล่าทหารเวลานี้,รู้สึกพลังของตัวเองหดหายไปช้าๆ.
ไม่ไกลออกไป,หวังคูเองก็จ้องมองจงซานด้วยความซับซ้อนเช่นกัน.
"เทียน,นี่เทียนจริงๆ,เป็นไปได้อย่างไร,เจ้าเป็นเพียงประมุขของราชวงศ์จักรพรรดิ,จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะใช้ทักษะเทียนได้?เป็นไปไม่ได้,มันเป็นไปไมได้!"เสวียนเหยี่ยนที่เผยสีหน้าแววตาตื่นตระหนก,ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น.
เทียน,นี่คือทักษะเทียน ,เสวียนเหยี่ยนนั้นเคยเห็นจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬใช้มาก่อน,แม้ว่าจะยังด้อยกว่าเทียนของจื่อจุ้นเต่าทมิฒ,ทว่านี่ก็คือเทียน,สัมผัสนี้ไม่ผิดอย่างแน่นอน.
หวังคูที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อยจดจ้องมองไปยังจงซาน,คนอื่นอาจมองไม่เห็นชัดเจนนัก,ทว่าหวังคูสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเชนแจ่มแจ้ง,จงซานมีพลังฝึกตนจักรพรรดิแท้ขั้นที่สิบ,ทำไมถึงใช้ได้?
ทำไมฝ่าบาทถึงสามารถใช้ทักษะเทียนได้กัน?
นี่คือเทียน?
แน่นอนว่า,แม้จงซานจะไม่ใช่ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,หากแต่ก็สามารถใช้ทักษะเทียน,ที่มีพลังที่สูงศักดิ์ของเหล่าผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ได้,เพราะว่าจงซานสามารถมองเห็นหลักแห่งพลังของทักษะเทียนได้,ด้วยเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนสามารถมองเห็นหลักแห่งพลังฟ้าดิน,กับการสร้างเทียนขึ้นมานั้นไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย!
จงซานยังคงก้าวไปด้านหน้า.
พลังอำนาจสวรรค์,ที่กดทัพลงยังเหล่าทหาร,พวกเขาที่ไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้เลย,พลังที่มองไม่เห็นนี้,กระแทกกดทับไปจนถึงดวงวิญญาณของพวกเขา!
ทัพหนึ่งล้านคน,ถูกจงซานกำราบเอาไว้อย่างสิ้นเชิง.
สำหรับเสวียนเหยี่ยน,แม้ว่าจะสามารถต้านทานได้,ทว่าในเวลานี้,ทำไมไม่รู้,เขากลับไม่คิดหยุดจงซานไว้.
ทหารหนึ่งล้านคน,กลายเป็นหุ่นฟางไปแล้ว,ในเวลานี้ไม่สามารถขยับได้.
แรงกดดันที่น่าเกรงขามนี้,คืออำนาจสวรรค์.
อำนาจสวรรค์ที่น่าเกรงขามไร้เทียมทาน,ต่อหน้าจงซานไม่มีผู้เยี่ยมยุทธ์,ดังนั้นจึงไม่มีใครรับรู้พลังต้านอำนาจเทียน,ตอนนี้ตราบเท่าที่ใช้อำนาจเทียน,ก็สามารถกำราบทุกคนที่มีระดับจักรพรรดิแท้ลงไปได้ทั้งหมด.
ระดับสวรรค์แท้,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก! พลังอำนาจและอิทธิพล,แต่กับมีระดับเพียงราชวงศ์จักรพรรดิอย่างงั้นรึ?
เหล่าขุนพลที่พยายามจะขัดขืน,ทว่าด้วยพลังอำนาจพลังกดดัน,แม้แต่สายฟ้าที่ฟาดลงมา,ทำให้จิตใจของพวกเขาสั่นไหว,แม้นแต่อสูรพยัคฆ์เวลานี้ยังต้องทำได้แค่คุกเข่า,ตัวสั่นหวั่นเกรงต่ออำนาจสวรรค์.
จงซานที่เดินมาด้านหน้าเกี้ยวแต่งงาน,ก่อนที่จะฟาดฝ่ามือออกไป.
"ตูมมม"
ค่ายกลรอบๆเกี้ยวแต่งงาน,ระเบิดแตกสลายในทันที,ก่อนที่ประตูเกี้ยวจะค่อยๆเปิดออกมาช้าๆ.
ทว่าด้านในนั้นวางเปล่า,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ไม่มีใครอยู่ด้านใน! เป่ยชิงซือไม่ได้อยู่ด้านใน,นี่เป็นเพียงแค่เกี้ยวเปล่า,ดูเหมือนว่าเกี้ยวที่คุ้มครองมาด้วยทหารนั้น,จะเป็นเพียงแค่เรื่องโกหก.
จงซานที่ตระหนักได้ถึงแผนการ.
พร้อมกับหันหน้าไปมองทุกคน,เสวียนเหยี่ยนในเวลานี้ก็เผยสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขานั้นไม่รู้อะไรเช่นกัน.
สายตาของเสวียนเหยี่ยนในเวลานี้,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา,แสดงท่าทางไม่พอใจปิงเสวียนขึ้นมาเช่นกัน,ไม่คิดเลยว่าขบวนเจ้าสาวที่เขานำมานั้น,จะเป็นเพียงแค่เกี้ยวเปล่าอย่างงั้นรึ?
แม้แต่ตัวเขายังเป็นแค่ตัวหมาก,หลอกลวงเขาด้วยรึ? ตัวเขาที่มีระดับราชันย์แท้กลับเป็นแค่หุ่นเชิด?
"เป่ยชิงซืออยู่ใหน?"จงซานที่จ้องมองไปยังแม่ทัพที่นำทัพมา.
"เอ้เฮ้เฮ้,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"แม่ทัพคนดังกล่าวที่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
"ข้าจะถามอีกครั้ง,เป่ยชิงซืออยู่ใหน?"จงซานที่แสดงท่าทางเคร่งขรึม.
"ข้าไม่บอกเจ้าหรอก!"แม่ทัพคนกล่าวเสียงแข็ง.
"เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าเจ้ารึ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"เจ้ากล้า!
มีเพียงเจ้าไม่คิด...."ขุนพลคนหนึ่งที่ปฏิเสธเสียงแข็ง.
"ชิ!"
"ตูมมมมม"
จงซานไม่มีเวลาพูดกับพวกขยะ,แค่นเสียงเย็นชา,ก่อนจะนำดาบฝันร้ายออกมา,พร้อมกับฟันไปด้านหน้า.
ขุนพลคนดังกล่าวไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะลงมือ,เขาลงมืออย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
ไม่มีเวลาให้พูดจบ,ขุนพลคนดังกล่าวก็ถูกจงซานสับเป็นสองท่อนในทันที.
เหล่าทหารคนอื่นๆที่หัวใจหวาดผวา,คนผู้นี้ดุร้ายเกินไปแล้ว,เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ,เขาก็สังหารเลยอย่างงั้นรึ?
เสวียนเหยี่ยนที่อยู่ไม่ไกลหัวใจเต้นไปมา,กำหมัดแน่น,ทว่าก็ไม่ลงมือแต่อย่างใด.
ขุนพลคนดังกล่าวตายแล้วรึ?
แน่นอน,ว่าเขายอมตายก่อนที่จะได้พูด.
ในเวลาเดียวกันจงซานที่หยดของเหลวบางอย่างลงไปในศพ,ทันใดนั้นร่างภูติสีเขียวก็ลอยออกมาจากศพ.
ภูติสีเขียวไม่อยากเชื่อว่าตัวเองตายแล้วอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร? ตายได้ครั้งเดียวไม่ใช่รึ?
"ปิศาจ,เจ้ามันเป็นปิศาจ!"
ขุนพลคนดังกล่าวที่จ้องมองจงซานด้วยความหวาดผวาตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ข้าได้สังหารเจ้าไปแล้ว,ดูสิว่าเจ้าจะกล้าอีกหรือไม่?
เจ้าควรจะบอกข้ามาโดยตรง,เพื่อที่จะรับโอกาสเดินทางไปยังภพหยิน,ไม่เช่นนั้นข้าจะทำให้ดวงวิญญาณของเจ้าแตกกระจายสลายเป็นแค่พลังงานฟ้าดิน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ในเวลานี้,ภูติขุนพลคนดังกล่าวไม่กล้าอีกแล้ว,ปิศาจตนนี้น่าหวาดกลัว,น่าหวาดผวาเกินไปแล้ว!
ตาย,ตัวเขาได้ตายไปแล้ว?
หากไม่ตอบแม้แต่วิญญาณก็จะไม่เหลืออย่างงั้นรึ?
"ข้าพูด,ข้าพูดแล้ว!"ภูติขุนพลนายทหารดังกล่าวเผยสีหน้าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด.
"อืม!"จงซานที่จ้องมองไปยังภูติขุนพลคนดังกล่าว.
"ระหว่างทางนั้น,มีคนจากแดนเทพอมตะ,เต๋าจวินนวีชิงเฮวย,ได้พาตัวนางไปยังเมืองปิงเฟิง."ภูติขุนพลที่กล่าวออกมาด้วยความโศกเศร้า.
"ทำไม?"จงซานที่กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งขรึมกับภูติตนดังกล่าว.
"ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะเดินทางไปยังเมืองปิงเฟิง,ทีมของพวกเราจึงเป็นขบวนคุ้มกันเจ้าสาว,เพื่อสร้างความสนใจ,ส่วนอ๋องเต่าทมิฬเสวียนเหยี่ยน,ถูกส่งมากำจัดเจ้า,และรับประกันว่าข้าจะส่งข่าวให้กับเจ้า."ภูติตนดังกล่าวที่หวาดผวา.
เพื่อให้เจ้าส่งข่าวให้กับข้าโดยเฉพาะอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ตกใจขึ้นมาในทันที.
ในเวลานี้จงซานพบแล้วว่าดูเหมือนแผนการใหญ่นี้จะเริ่มตั้งแต่ที่เป่ยชิงเหยี่ยนเดินทางไปยังเกาะหมาป่าสวรรค์แล้ว.
"ใช่,ก่อนหน้านี้ข้าจะต้องยอมและบอกกล่าวออกไป,ให้เจ้ารับรู้ว่านี่เป็นแผนการ,แต่ว่า,แต่ว่า......"ภูติตนดังกล่าวเอ่ยออกมาราวกับว่ากำลังจะร้องไห้.
ใช่,ภูติขุนพลผู้นี้เต็มไปด้วยความหดหู่,เขายังไม่ได้ดำเนินตามแผนเลยชีวิตของเขาต้องตกตายไปซะแล้ว,นี่คือบทลงโทษ,ที่เขาโยกโย้,จนต้องตกตายไป.เรื่องนี้จะต้องทำให้เขาจดจำฝังใจอย่างร้ายแรง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น