Immortality Chapter 597 Compels the marriage

Immortality Chapter 597  Compels the marriage

นิยาย เรื่อง อมตะ  597 บังคับแต่งงาน.

Chapter 597  Compels the marriage

逼婚

  บังคับแต่งงาน.

ตี้เสวียนชาที่จ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความอัศจรรย์ใจ,แววตาที่เต็มไปด้วยแววตาที่แปลกประหลาด.

ก่อนหน้านี้มันคืออสุกายอะไรกัน? ใช่ก่อนหน้านี้ที่เกาะหมาป่าสวรรค์เมื่อครั้งชีพจรแผ่นดินพังทลายในเวลานั้น,จงซานได้ปล่อยร่างเงาออกมา,หากแต่เวลานี้กลับมีรูปร่างจริงๆอย่างงั้นรึ?

พลังนั่น,เพียงแค่การโบกสะบัดของหางก็สามารถทำให้มิติบิดเบี้ยวทำลายล้างพื้นที่รอบๆได้เลยรึ? พื้นที่รัศมี 300,000 ลี้,สิ่งมีชีวิตตกตายไปทั้งหมด,นี่มันความสามารถอะไรกัน?

แม้ว่าตี้เสวียนชาเองก็สามารถทำได้,ทว่าจงซานตอนนี้มีพลังฝึกตนระดับใด? เขา? สามารถมีพลังเทียบเท่าระดับสวรรค์แท้อย่างงั้นรึ?

อสุรกายตนดังกล่าวได้เข้าไปในร่างกายของจงซานแล้วรึ?

พลังฝึกตนของจงซาน,จักรพรรดิแท้,ขั้นที่สิบรึ?

ยกระดับขึ้นห้าขั้นรึ?

ใบหน้าของตี้เสวียนชาที่กระตุก,ตบะพลังฝึกตน? ความเร็วนี้,เทียบเท่ากับคนที่มีมรรคาระดับสูง,และมีพรสวรรค์ทางร่างกายดีเยี่ยม,หากแต่นี่คือระดับพรสวรรค์ทางร่างกายที่ดีเยี่ยมอย่างงั้นรึ?

แม้ว่าจะสงสัยก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น,ยิ่งจงซานแข็งแกร่งขึ้น,อนาคตของเผ่าหมาป่าก็จะยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ.

จงซานที่ลอยอยู่บนอากาศ,หลังจากที่เก็บแปดหางสวรรค์,ก็จับจ้องมองไปยังพื้นที่ด้านล่างที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบทำลายไป.

จงซานยังไม่ได้มองไปที่ตี้เสวียนชา,ทว่าจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,บัวหงหลวนบนหน้าผากของเขา,เวลานี้ส่องประกายสีเขียวแดงพร้อมกับถูกส่งอาบไปทั่วดวงตาของเขา.

ทันใดนั้น,ดวงตาของจงซานที่เกิดการเปลี่ยนแปลง,พลังที่มากมายกำลังจดจ้อง,กฎเกณฑ์ของฟ้าดินที่ปรากฏขึ้นทุกทิศทุกทางอยู่รอบๆ.

กฎเกณฑ์ฟ้าดินที่มีร่องรอยสีเทาและสีขาว.

ในเวลาเดียวกันนั้น,ดวงตาของจงซานที่เปล่งประกาย,มองเห็นร่องรอยที่พิเศษยิ่งขึ้น.

สีแดง,ร่องรอยสีแดง?

จงซานจ้องมองไปยังร่องรอยกฎเกณฑ์สีแดง,ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงเจตจำนงของเปลวเพลิงที่พุ่งเข้ามาในจิตสำนึก,ทำให้จิตใจสั่นไหว,นี่เป็นกฎเกณฑ์ที่ทรงพลังมาก,ร่องรอยสีแดงที่พิเศษ.

อย่างไรก็ตาม,เพียงแค่พริบตาเดียวเท่านั้นร่างรอยสีแดงที่ปรากฏขึ้นมานั้น,ก็หายไปในทันที.

จงซานที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก,เกิดอะไรขึ้น?

ร่างรอยสีเทาเข้ม,ทว่าสิ่งที่เขาเห็นไม่มีผลต่อจิตสำนึก,ร่างรอยสีแดงมากมาย,ที่จริงเวลานี้กำลังเต้นไปมาในจิตสำนึกของเขาก่อนหน้านี้มันคืออะไรกัน.

หมายความว่าอย่างไรกัน?

หลักการ!

นี่ไม่ใช่ร่องรอยของกฎเกณฑ์ทั่วไป,แต่มันคือร่องรอยของหลักการ!

นี่คือหลักการของฟ้าดิน,นี่คือต้นกำเนิดของพลังที่แท้จริง!

นี่คือหลักของพลังอย่างงั้นรึ?

ภายในใจของจงซานเต็มไปด้วยความดีใจมากมายอย่างที่สุด,หลักแห่งพลัง,ต้องรู้ด้วยว่า,ในโลกใบเล็กนั้น,มีเพียงแค่ผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้เท่านั้น,จึงจะสามารถสัมผัสหลักแห่งพลังได้,การเข้าใจกฏของพลังได้,ก็เหมือนกับการสร้างทักษะ"เทียน"เป็นของตัวเองนั่นเอง.

ระดับราชันย์แท้,สามารถสัมผัสได้ถึงกฏ,แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจกฏของพลัง,ทว่าต่อหน้าจงซาน,เขาที่สามารถรับรู้ได้ถึงร่องรอยของกฏ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าร่องรอยของกฏนั้นระดับราชันย์แท้ไม่สามารถมองเห็น,หากแต่จงซานไม่เพียงแค่มองเห็นยังพบกฏของพลังได้อีกด้วย.

ก่อนหน้านี้เป็นต้นกำเนิดแห่งพลัง,หลักการของกฏ,จงซานสามารถมองเห็นกฏคุณสมบัติของเปลวเพลิงนั่นเอง.

"ฟู่ๆ!!!!!!"

ไม่ไกลออกไป,ร่องรอยสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นในทันที,พริบตาเดียวนั้นร่างของจงซานก็เคลื่อนที่ไปอยู่พื้นที่ไกลออกไป,พลังของสายน้ำที่เคลื่อนที่เข้าหาจงซานอย่างบ้าคลั่ง.

จงซานที่ควบคุมพลังแห่งกฏ,กฏเกณฑ์ของกฏธาตุวารีรึ?

หัวใจของจงซานที่เต้นไปมาด้วยความตื่นเต้นดินใจ,ที่สามารถค้นพบคุณสมบัติพลังแห่งกฎเกณฑ์ระดับสูงได้.

ต้องรู้ด้วยว่ามีเพียงผู้ฝึกตนสวรรค์แท้เท่านั้นที่รับรู้,ทว่าการจะเข้าใจพลังแห่งกลเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย,ทว่าจงซานนั้นกลับสามารถมองเห็นด้วยตา,เป็นเรื่องราวที่ไร้ขีดจำกัดเป็นอย่างมาก.

ดวงตาของจงซานที่หลับตาลง.

จงซานที่สูดหายใจลึก,ทำสมาธิเงียบๆ.

เคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ขั้นที่เจ็ด! เทพสังหรณ์!

น่าเกรงขามนัก,สามารถมองเห็นพลังที่ต่อต้านสวรรค์,พลังแห่งกฏ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถมองเห็นกฎเกณฑ์ของพลังได้อย่างง่ายได้?

"เป็นอย่างไร?"ตี้เสวียนชาที่บินเข้าไปใกล้.

จงซานที่สงบนิ่ง,ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาดวงตาที่กลับคืนสู่สภาพปกติ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"จะอย่างไร,พวกเรารีบกับเกาะหมาป่าสวรรค์กันก่อนเถอะ!"

ภายในใจของตี้เสวียนชานั้นมีคำถามมากมายเป็นรอยพันต้องการสอบถาม,ทว่าเมื่อเห็นท่าทางจงซานแล้ว,ก็สูดหายใจลึกเก็บความสงสัยเหล่านั้นเอาไว้.

แม้นไม่เข้าใจนัก,ทว่าเขาก็เป็นหนึ่งในผู้เห็นความแข็งแกร่งของจงซานด้วยตาของตัวเอง!

..................

หลังจากนั้นผ่านมาหนึ่งปีครึ่ง,รัฐชิง,ตำหนักของอี้เหยี่ยน.

รอบๆอี้เหยี่ยนนั้นมีกลุ่มของกุนซือจำนวนหนึ่ง,คนเหล่านี้คือเหล่าคนที่มีพรสวรรค์ที่ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งได้ทำการจัดการทดสอบเกอจีตลอดหลายปีที่ผ่านมา,พร้อมกับถูกส่งไปยังทิศต่างๆ,ซึ่งมีคนกลุ่มหนึ่ง,อยู่ภายใต้การดูแลของอี้เหยี่ยนนั่นเอง.

อี้เหยี่ยนนั้นเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาสูงล้ำ,แน่นอนว่าย่อมไม่ให้ค่าเหล่าผู้เยาวใหม่นัก,คนที่มีคุณธรรมและเชาว์ปัญญาถึงจะได้รับการยอมรับ,การจะได้รับผิดชอบงานชิ้นใหญ่จากอี้เหยี่ยนนั้นเป็นเรื่องที่ยากเข็ญไม่น้อย.

เถี่ยเสวี๋ยที่ยืนอยู่หน้าของกลุ่มกุนซือ,จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,รอคอยให้อี้เหยี่ยนเป็นคนกล่าวออกมาก่อน.

อี้เหยี่ยนที่รับจดหมาย,พร้อมกับจ้องมองอ่านเนื้อความและเผยยิ้มออกมาอย่างมีความสุข.

"เซียนเซิง,มีฝ่าบาทได้แจ้งข่าวดีมาอย่างงั้นรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่สอบถามออกมา.

เถี่ยเสวี๋ยที่นับถืออี้เหยี่ยนที่มีความสามารถทั้งด้านการเมืองและการรบ,แน่นอนว่าจึงเรียกอี้เหยี่ยนว่าเซียนเซิงมาตลอด.

"ข่าวดีสองเรื่อง,เรื่องแรก,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นมีแม่ทัพพิทักษ์ดินแดนเพิ่มอีกสองคน,กองกำลังที่เจ็ด,เหยี่ยนฉงจื่อ! กองกำลังที่แปด,เจ้าโส่วเซี่ยง!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"สองคน? ฝ่าบาทไปหาคนสองคนมาจากใหนอย่างงั้นรึ? สามารถเทียบได้กับเซียนเซิงหรือไม่?"เถี่ยเสวี๋ยที่เอ่ยออกมา,ไม่ยินดีที่จะยอมรับนัก.

"ด้วยวิสัยทัศน์ของฝ่าบาทแล้ว,แน่นอนว่าไม่มีผิด,เถี่ยเสวียอย่าได้กล่าวอะไรไร้สาระอีก!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวตำหนิ.

"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยที่รับคำแม้ว่าจะไม่อยากยอมรับอยู่ก็ตาม.

เห็นท่าทางของเถี่ยเสวี๋ยแล้ว,อี้เหยี่ยนได้แต่ส่ายหน้าไปมา.

"จอมพล,แล้วข่าวดีเรื่องที่สองล่ะ?"อีกคนที่เอ่ยสอบถามออกมา.

"ข่าวดีเรื่องที่สอง,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งเตรียมการยกระดับเป็นราชวงศ์ราชันย์!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาในทันที.

เป็นความจริง,หลังจากที่ได้ยินข่าวนี้แล้ว,แทบจะทุกคนที่เต็มไปด้วยความยินดี,ไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งของราชวงศ์ต้าเจิ้งจะเพิ่มขึ้น,สิ่งสำคัญสถานะของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้นอีกครั้งด้วย.

แม้ว่าตำแหน่งทางการจะไม่ได้เปลี่ยนแปลง,ทว่าตำแหน่งวาสนาแผ่นดินจะเปลี่ยนไป,วาสนาของราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้ง,จะต้องเพิ่มขึ้นมากมายเป็นอย่างมาก.

"จอมพล,พวกเราจะต้องทำอะไรบ้าง?"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.

"การเตรียมการ,เพื่อยกระดับเป็นราชวงศ์ราชันย์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย,เช่นนั้นในเวลานี้,พวกเจ้าต้องทำตามคำแนะนำของข้าอย่างเคร่งครัด,และจดจ้องตรวจสอบเหตุการณ์ต่างๆที่อาจะเกิดขึ้น,ข้าจะทำบันทึกต่างๆให้กับทุกคนที่ต้องจัดการ."อี้เหยี่ยนกล่าว.

"รับทราบ!"ใบหน้าของทุกคนที่เผยแววตาตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.

"ข้าจะมอบหมายหน้าที่ให้กับทุกคนให้ปฏิบัติ,พวกเจ้าจะต้องทำให้สำเร็จตามเวลา,ใครก็ตามที่ไม่ใส่ใจ,ทำให้แผนการครั้งนี้ผิดพลาด,ข้าอี้เหยี่ยนจะไม่ให้อภัยโดยเด็ดขาด!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง.

กับใบหน้าท่าทางจริงจังของอี้เหยี่ยน,ทำให้ทุกคนต้องตื่นตะใจเช่นกัน,คราแรกที่ตื่นเต้นดีใจเวลานี้กลายเป็นจริงจัง,แน่นอน,ในเวลานี้,ทุกคนไม่สามารถที่จะสงบใจเอาไว้ได้,เรื่องนี้จะต้องกระทำอย่างระมัดระวัง,การยกระดับราชวงศ์นั้นพวกเขาจะทำให้เกิดความผิดพลาดไม่ได้โดยเด็ดขาด.

ไม่เพียงแต่ตำหนักของอี้เหยี่ยนเท่านั้น.

ตำหนักของสุ่ยอู๋เหิน! ตำหนักของสุ่ยจิง! หลังจากที่ได้รับจดหมายจงซาน,ภายในรัฐชิงเวลานี้,ก็วุ่นวายจัดการเตรียมการยกระดับเป็นราชวงศ์ราชันย์กันในทันที.

เกาะหมาป่าสวรรค์!

หลังจากประชุมราชกิจเสร็จแล้ว,จงซานก็มาพบกับตี้เสวียนชาที่ตำหนักซ่างเฉินอีกครั้ง.

"ครั้งนี้ต้องรบกวนท่านแล้ว!"จงซานกล่าวต่อตี้เสวี่ยนชาอย่างเคร่งขรึม.

"โปรดวางใจ,การยกระดับของต้าเจิ้งนั้น,ก็เพื่อเผ่าหมาป่าของข้าด้วย,ข้าย่อมต้องทำเรื่องนี้ให้สำเร็จแน่.

"รบกวนแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่จริงจังอีกครั้ง.

ต้องรู้ด้วยว่า,แม้ว่าตี้เสวียนชาจะกล่าวว่าเพื่อเผ่าหมาป่า,ทว่าตี้เสวียนชาที่มีพลังฝึกตนที่น่าเกรงขาม,ในทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้นมีสถานะที่สูงส่ง,และเผ่าหมาป่ายังไม่เคยจำนนต่อใครในประวัติศาสตร์,กล่าวตางจริง,การที่จงซานได้รับความร่วมมือจากตี้เสวียนชา,เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มาก,เป็นเรื่องปรกติที่จงซานต้องแสดงท่าทางสุภาพเป็นธรรมดา.

ตี้เสวียนชาที่พยักหน้า,จากนั้นก็จ้องมองไปยังห้องโถง.

"เจ้าเองก็คงกำลังยุ่งอยู่,ข้าคงต้องขอตัวก่อน!"ตี้เสวียนชากล่าว,จากนั้นตี้เสวียนชาก็หายไปในทันที,

จงซานพยักหน้า,จากนั้นก็จ้องมองด้วยความสงสัยเข้าไปในห้องโถง.

ที่ด้านนอกห้องโถงนั้น,เป่าเอ๋อที่ก้าวเข้ามา.

เป่าเอ๋อพร้อมกับที่ด้านหลังมีบุรุษในชุดขาว,เป่าเอ๋อที่ก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย,ซ่อนความขมขื่นเอาไว้,ก้าวเข้ามาในตำหนักเงียบๆ.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ.

"ดูเองสิ!"เป่าเอ๋อที่เม้มริมฝีปากเชิดหน้าเล็กน้อย.

"แดนเทพอมตะ,เป่ยชิงเหยี่ยนคารวะจักรพรรดิจง!"ชายในชุดสีขาวที่กล่าวแสดงความเคารพต่อจงซาน.

แดนเทพอมตะ?เป่ยชิงเหยี่ยน? สกุลเป่ยอย่างงั้นรึ?

"หืม,เจ้าเป็นใครรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเป่ยชิงเหยี่ยน,แววตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"เป่ยชิงซือเป็นญาติห่างๆของข้าเอง,ในอดีตนั้นบิดาของเป่ยชิงซือได้ออกจากแดนเทพอมตะ,พร้อมกับเข้าร่วมราชวงศ์วาสนา,ตระกูลเป่ยของพวกเขารู้สึกเสียใจมากจึงได้ตัดขาดกับพวกเขา,และหวนสัมพันธ์กลับคืนมาอีกครั้งเมื่อเป่ยชิงซือกลับแดนเทพอมตะ!"เป่ยชิงเหยี่ยนกล่าว.

"ตระกูลเป่ย?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"ถูกต้องแล้ว!"เป่ยชิงเหยี่ยนกล่าว

"เจ้ามาหาข้ามีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถามออกไปด้วยความสงสัย.

"ลูกพี่ลูกน้องเป่ยชิงซือ,ได้ให้ข้าส่งจดหมายมาให้ท่าน,และจะต้องมอบให้กับท่าน!"เป่ยชิงเหยี่ยนกล่าว.

"หืม?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.

เป่ยชิงเหยี่ยนยที่ส่งจดหมายมาให้!

จงซานที่เปิดจดหมาดอย่างรวดเร็ว,ซึ่งได้พบเข้ากับข้อความด้านใน,ซึ่งเป็นรหัสลับที่จงซานและเป่ยชิงซือเคยตกลงกันไว้.

นี่เป็นจดหมายของเป่ยชิงซือแน่นอน,จงซานรับรู้ได้ในทันที!

ตัวอักษรไม่กี่ตัว,เขียนเอาไว้!

"ช่วยข้าอีกครั้ง!"

ช่วยข้าอีกครั้ง? ทันทีที่เห็นอักษรดังกล่าว,จิตใจของจงซานถึงกับสั่นไหว,แม้ว่าเป่ยชิงซือจะเป็นคนอ่อนโยน,ทว่าจงซานรับรู้ดีว่านางนั้นเป็นคนอหังการ,เชื่อมั่นในตัวเองสูง,ไม่เคยก้มหัวให้ใคร,เป็นคนที่ดื้อรั้นหัวแข็งอย่างที่สุด.

ทว่ากับสตรีเช่นนาง,ถึงแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบาก,ก็ไม่เคยก้มหัวให้ใคร,ไม่ยินดีขอความช่วยเหลือจากคนอื่น,นางที่จะยอมทนกับความลำบากด้วยตัวเองอย่างเงียบๆ.

ในเวลานี้? นางขอให้ไปช่วยนางอย่างงั้นรึ?

กับคำพูดดังกล่าวนี้ดูเหมือนว่านางจะต้องประสบกับเรื่องที่หนักหนาจนไม่สามารถที่จะแบกรับได้ด้วยตัวเองแล้ว.

"ชิงซือเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.

"ลูกพี่ลูกน้องนั้นถูกบังคับให้แต่งงาน!"เป่ยชิงเหยี่ยนที่กล่าวออกมาในทันที,ดูเหมือนว่าเขาจะคิดว่าจงซานจะต้องไปช่วยนาง.

"บังคับให้แต่งงาน? กับใคร?"แววตาของจงซานที่เผยสีหน้าแววตาเย็นเยือบ.

"เจินจวิน(ราชันย์แท้),ปิงเสวียน!"เป่ยชิงเหยี่ยนกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

ปิงเสวียน? ในอดีตนั้นจงซานยังจดจำได้,เกี่ยวกับปิงเสวียน,ชายที่สวมชุดสีน้ำเงิน,ใบหน้าหล่อเหล่า,ในครานั้นเขาได้เดินทางไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,พบเป่ยชิงซือระหว่างทาง,ซี่งชายคนดังกล่าวนี้,เป่ยชิงซือเรียกเขาว่าอาจารย์อา,และยังเป็นคนที่ไล่ตามเกี่ยวพันธ์เป่ยชิงซือด้วยนั่นเอง.

"เป็นเขารึ? เป็นไปไม่ได้,เขาไม่คู่ควรกับชิงซือ!"หัวใจของจงซานที่หดเกร็ง.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.