Immortality Chapter 576 Adoptive Father Zhong Shan

Immortality Chapter 576  Adoptive Father Zhong Shan

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 576 ฟู่อี้จงซาน.

Chapter 576  Adoptive Father Zhong Shan

义父钟山

  ฟู่อี้จงซาน.

"เจ้าไม่ได้เข้าใจผิดหรอก,บางทีข้าอาจจะหลุดการควบคุม,หากว่าข้าต้องพบกับเขา!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม

"หืม? มีคนที่จะทำให้ท่านหลุดการควบคุมด้วยรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าเพียงแค่บอกว่าบางที,เขาก็คือไท่จื่อเหล่ยเทียน!"จงซานที่สูดหายใจลึก,ดวงตาที่มีเส้นเลือดฝอยขึ้นมาด้วยความโกรธเกลียด.

"ไท่จื่อเหล่ยเทียนรึ?"

จากนั้นจงซานก็เล่าเรื่องย่อๆของกุ่ยเอ๋อให้กับเจ้าโส่วเซี่ยงฟัง.

"ที่จริงหวงโห่ว(ฮองเฮา)ตกตายด้วยน้ำมือของเขา! ทว่าฝ่าบาท,ตอนนี้ท่านยังต้องการเจอเขาอีกรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เรื่องนี้มันเป็นปมที่ผูกรัดใจข้า,เหมือนกับขุนเขาที่กดทับ,ข้าจึงต้องการพบหน้าเขา,ซึ่งไม่ช้าหรือเร็วก็จะต้องประจันหน้ากัน,หากเมื่อถึงวันนั้นมันจะทำให้ข้าเสียเปรียบ,ข้าสัมผัสได้,ว่าความเกลียดชังของข้านั้นมันมากมายขนาดใหน,หลายปีที่เก็บมันเอาไว้,ไม่กล้าพบเจอ,กลัวว่าข้าจะระเบิดความเกลียดชังนี้ออกมา,ครานี้ข้าต้องการเจอเขา,เพื่อรับรู้,ว่าข้าสามารถยับยั้งความเกลียดชังเอาไว้ได้หรือไม่?"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"หากว่าท่านไม่สามารถควบคุมตัวเองได้,เรื่องนี้ไม่ยิ่งทำให้ท่านย่ำแย่หรอกรึ!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"ดังนั้นจำเป็นต้องให้เจ้าเตือนข้า,เพื่อให้ข้าได้สติ!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ทว่า,หากว่าท่านไม่ได้สติล่ะ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้าตะโกนชื่อหวงโห่วของข้า,ข้าคิดว่า,ข้าจะต้องได้สติ!"จงซานที่กล่าวออกมา.

"แต่ว่า....."เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วไปมาขณะพูด.

"ไม่มี,แต่!"จงซานกล่าวอย่างมั่นใจ.

"โปรดวางใจ,ข้ามั่นใจว่าข้าจะปลอดภัยอย่างแน่นอน,หากว่าเวลานั้นข้าสูญเสียความควบคุม,เจ้านำกองทัพทวนเล็กอพยพไปในทันที,ไม่จำเป็นต้องห่วงข้า,แน่นอนว่าข้ามีวิธีจัดการปัญหาของตัวเอง!"จงซานกล่าว.

"อืม!"เจ้าโส่วเซี่ยงพยักหน้ารับ.

และในเวลาเดียวกันอีกสิบวันจงซานที่นำทัพมาถึงเมืองเหยี่ยนหงอย่างเป็นทางการ.

เมืองเหยียนหง,เมืองหลวงของราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหง.

ก่อนหน้านี้ทูตชราที่เดินทางไปยังราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนได้กลับมากระจายข่าว,ทำให้ขวัญกำลังใจของทหารที่กลับมีดีขึ้นอีกครั้ง,ความรู้สึกของทุกคนที่มั่นคง,และข่าวการกองกำลังเสริมได้กระจายไปทุกทิศทุกทาง,ทำให้พวกเขาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน.

ทว่าในท้องพระโรง,แน่นอนว่าชายชราย่อมบอกความจริงกับบุคคลสำคัญ.

พวกเขาที่รับรู้ว่ากองกำลังเสริมนั้นมีเพียงแค่ห้าพันเท่านั้น,ทุกคนที่หวาดกลัวตื่นตระหนก,จากนั้นต่างก็ว่ากล่าวสาปแช่งหลานเทียนยวีไปต่างๆนาๆ.

ทว่าเมื่อได้ยินคนที่มานั้นคือจงซาน,ก็ทำให้ทุกคนเผยสีหน้าแววตาที่ดีขึ้น.

ใครคือจงซาน?ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ผู้บำเพ็ญชื่อเสียง,เหล่าราชวงศ์วาสนา,คงไม่มีใครที่จะไม่รู้จักจงซาน?

กับตัวตนที่ยิ่งใหญ่นี้,มาช่วยพวกเขาอย่างงั้นรึ?

แรงกดดันหลายวันก่อนที่จะต้องพบกับไท่จื่อเหล่ยเทียน,ท้ายที่สุดก็ผ่อนคลายลง.

"กงเหว่ย,เจ้าพูดจริงอย่างงั้นรึ? คนที่มานั้นคือจงซานจริงๆรึ?"

"จริงแท้แน่นอน!"

จงซานเดินทางมายังเมืองเหยี่ยนหง,แน่นอนเหล่าข้าราชบริพารต่างก็ช่วยสนับสนุนเขาเต็มที่,ไม่มีใครที่ต่อต้านแม้แต่น้อย.

เพราะว่ามันไม่จำเป็นเลย,จงซานนั้นสร้างรากฐานขึ้นที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ภาคตะวันออก,สถานที่แห่งนี้คือทวีปศักดิ์สิทธิ์ทวีปตะวันตก,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสนใจราชวงศ์พวกเขา,อีกอย่างตอนนี้ราชวงศ์ของพวกเขากำลังประสบภัยอันตราย,พวกเขาทำได้แค่เชื่อใจจงซานเท่านั้น.

จงซานที่ได้ศึกษาเส้นทาง,สถานที่ต่างๆ,ก่อนที่จะสั่งการเคลื่อนทัพทั้งหมดอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับถอนกำลังหลายแห่งในเขตรอบนอกเข้ามา.

จงซานนั้นที่ลอบโจมตีแบบกองโจรและรวมกำลังเอาไว้ที่เมืองเหยียนหงเป็นหลัก,รอคอยให้ทัพของต้าสุ่ยบุกเข้ามาโจมตี.

เพราะจงซานนั้นไม่สามารถหยุดการรุกเมืองหน้าด่านของทัพราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยได้,จึงได้เตรียมการเอาไว้ที่เมืองหลวงเป็นหลัก,แน่นอนว่าเป้าหมายของพวกเขาย่อมเป็นเมืองหลวง,เมืองเหยี่ยนหงแห่งนี้นั่นเอง.

เวลานี้ทัพของราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยที่ประจำอยู่เมืองหน้าด่าน,เมืองเจี้ยนหง!

เมืองเจี้ยนหง,คฤหาสน์เจ้าเมือง!

ภายในห้องโถง,บนโต๊ะบัญชาการ,ชายในชุดสีทองที่นั่งอยู่,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอหังการ,คิ้วที่เรียวตรง,ที่หน้าผากของเขานั้นซ่อนดวงตาที่สามเอาไว้.

บนโต๊ะบัญชาการนั้น,เขาทีได้ข้อมูลบางอย่างมา,สายตาของชายในชุดสีทอง,ที่ไม่ขยับ,ไม่สามารถบอกได้ถึงท่าทางดีใจหรือเสียใจได้.

นี่คือศัตรูที่คลั่งแค้นและเต็มไปด้วยความเกลียดชังของจงซาน,ไท่จื่อเหล่ยเทียน,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.

ไท่จื่อเหล่ยเทียนจับจ้องมองไปยังข้อมูลทั้งหมด,ซึ่งที่ด้านหน้านั้นมีคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่.

หลายคนที่รู้จักจงซาน.

คนแรก,ไท่จื่อฉงเทียน,ก่อนหน้านี้ที่ถูกกลุ่มของจงซานหักหน้าที่งานชุมนุมหมื่นเม็ดยา!

คนที่สอง,นักบวชเซอคง,กองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายา,ซึ่งเป็นคนที่สามารถเปิดอักขระเหยาบนร่างได้.

คนที่สาม,หวางเฉิน,ซึ่งครั้งหนึ่งเขาคือลูกบุญธรรมของจงซาน,นามจงซือจิว,ทว่าตอนนี้เขาได้ลืมอดีตไปแล้ว,พร้อมกับเปลี่ยนชื่อเป็น หวางเฉิน.

หากแต่ไม่มีใครสามารถเข้าใจจงซานได้.

"พี่สาม,เขา? เขาคือจงซานรึ? ก่อนหน้านี้เขาได้หักหน้าข้าที่งานหมื่นเม็ดยาบรรพกาล!"ไท่จื่อฉงเทียนที่กล่าวรายงาน.

"จงซาน?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่หรี่มอง,จดจ้องมองไปยังภาพฉายของจงซาน.

"พี่สาม,ให้ข้าสังหารเขา,ข้าจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ!"ไท่จื่อฉงเทียนกล่าว.

"จงซานผู้นี้มีความสามารถ,มาถึงเพียงไม่กี่วัน,กลับสามารถคุมทัพหยุดการรุกของพวกเราได้!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"จูเหริน,จงซานผู้นี้แปลกประหลาดมาก,คนของพวกเขาไม่น้อย,ที่ถูกเขาจัดการไป! พวกเราควรจะจัดการเขาให้เร็วที่สุด,ไม่เช่นนั้นจะต้องสร้างปัญหาให้กับพวกเราในอนาคตแน่!"นักบวชเซอคงที่เอ่ยออกมาทันที.

"หืม? เจ้าต้องการจะไปอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังนักบวชเซอคง.

ร่างของเซอคงที่สั่นเทิ้ม,เร่งรีบส่ายหน้าไปมาพร้อมกับกล่าวว่า,"จูเหริน,ข้าไม่กล้า,ข้าไม่มีความสามารถพอ!"

กับท่าทางขลาดเขลาของนักบวชเซอคง,ทุกคนเห็นแล้วเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งไท่จื่อฉงเทียน,เขาที่ดูถูกดูแคลนนักบวชเซอคงที่สุด,ไม่รู้ว่าทำไมพี่สามของเขาถึงยังเลี้ยงคนผู้นี้เอาไว้.

"จูเหริน,ข้ายินดีที่จะไป,สังหารจงซานเอง!"ขุนพลผู้หนึ่งเอ่ยออกมา.

"จูเหริน,ให้ข้าไป....."ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกหลายคนที่เอ่ยแย่งกัน.

"หวางเฉิน,เจ้าล่ะ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่จ้องมองไปยังหวางเฉินทันที,สายตาที่หรี่เล็กจ้องมองไปยังเขา.

เห็นท่าทางของไท่จื่อเหล่ยเทียนแล้ว,หวางเฉินที่สูดหายใจลึก,"จู่เหริน,ที่จริงแล้ว,จงซานนั้นครั้งหนึ่งเคยเป็นฟู่อี้(บิดาบุญธรรม)ของข้า!"

"หืม?"แทบจะทุกคนต่างก็อ้าปากค้างงงงวยไปตามๆกัน.

ไม่ชัดเจน,ไม่อยากเชื่อ,เป็นฟู่อี้ของหวางเฉินอย่างงั้นรึ? เป็นเรื่องจริงหรือเท็จกัน?

หวางเฉินผู้นี้,นับว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาระดับแนวหน้า,ไม่ว่าจะเป็นกลยุทธ์,ความสามารถล้วนแล้วแต่มีฝีมือ.

เขาเป็นบุตรบุญธรรมของจงซานอย่างงั้นรึ?

แทบจะทุกคนที่งงงวย,มีเพียงแค่นักบวชเซอคง,ที่เป็นโรคหวาดกลัวจงซาน,หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหวางเฉินแล้ว,ร่างกายของเขาที่อดสั่นไม่ได้เช่นกัน.

ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ชำเลืองมองไปยังหวางเฉิน,แววตาไม่ได้แสดงท่าทางประหลาดใจแต่อย่างไร,ราวกับว่าเขารับรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว.

"หืม? เช่นนั้นจงซานเป็นคนเช่นไร? เจ้าควรที่จะเข้าใจเขาได้มากที่สุด!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่เอ่ยปากสอบถามออกมาทันที.

"ควรจะเป็นเช่นนั้น,หากแต่ไม่เลย,กลับกลายเป็นว่าควรจะเป็นคนที่ไม่เข้าใจเขามากที่สุด?"หวางเฉินที่กล่าวอย่างคลุมเคลือ.

"ไม่เข้าใจเขามากที่สุดอย่างงั้นรึ? ในเมื่อเจ้าเป็นบุตรบุญธรรมของเขา,เจ้าจะไม่เข้าใจเขาได้อย่างไร?"ไท่จื่อฉงเทียนที่กล่าวแย้งออกมา.

หวางเฉินที่หันหน้าไปมองไท่จื่อฉงเทียนในทันที,แววตาที่ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย,ทว่ายังคงสุขุมเหมือนดังผู้บัญชาการ,"ไท่จื่อฉี(เจ็ด) ข้าบอกท่านอีกครั้งแล้วกัน,ครั้งหนึ่ง,ข้าเคยเป็นบุตรบุญธรรมของจงซาน,ตอนนี้ข้าเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของจู่เหริน!"

"เจ้า!"ไท่จื่อฉงเทียนคาดไม่ถึงเลยว่าเพียงแค่ระดับหลอมกายธาตุจะกล้าโต้เถียงเขาอย่างคาดไม่ถึง.

"เหล่าฉี,ให้เขาพูด!"ไท่จื่อหล่ยเทียนเอ่ย.

ไท่จื่อฉงเทียนที่ทำได้แค่กลืนคำพูดลงอย่างขมๆ.

"ข้ารู้จักจงซาน,หากแต่ไม่เข้าใจจงซาน,จงซานครั้งหนึ่งนั้นได้รับบุตรบุญธรรมมากกว่าหนึ่งร้อยกว่าคน,บอกได้เลยว่าไม่เคยมีใครเข้าใจเขา,เขาที่เป็นตัวปริศนามาโดยตลอด,นับตั้งแต่เขาเป็นปุถุชน,สิ่งที่ข้ารู้นั้น,เขาคือสิ่งที่ยากจะเข้าใจได้,ทำให้ข้าประทบใจเขาในเวลานั้น,นอกเหนือจากความแข็งแกร่งของเขา,ก็ไม่มีสิ่งใดสามารถขวางเขาได้! พรสวรรค์ทางร่างกายของเขานั้นไม่ดีนัก,ชั่วชีวิตของเขาจะต้องเป็นปุถุชนตลอดไป,ทำไมไม่รู้,ร้อยปีที่ผ่านมานี้,เขาถึงได้เปลี่ยนไปมาก,นับตั้งแต่เขาก้าวมาถึงระดับเซียนเทียน,ก็พบแต่ชัยชนะและความสำเร็จจวบจนมาถึงวันนี้!"หวางเฉินกล่าว.

"โฮ่? แล้วทำไมเจ้าไม่ต้องการรู้จักเขาแล้วรึ?"ไท่จื่อเหล่ยเทียนยังคงสอบถามเขาต่อ.

"เฮ้เฮ้,รู้จักเขารึ?ทำไมข้าต้องรู้จักเขาด้วยล่ะ? ทำไมข้าต้องเป็นบุตรบุญธรรมของเขาต่อไปล่ะ? ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างปรารถนาไม่ใช่รึ? เขาที่ต้องการนำพวกเราเข้าสำนักเซียนนั้นก็เพื่อต้องการเม็ดยาโพวจวิน,เพื่อยืดอายุให้กับตัวเอง,มันเป็นความฝันของเขา,เหล่าปุถุชนมากมายที่ต้องการเป็นผู้ฝึกตน,ในการชุมนุมมังกรของโลกปุถุชน,พวกเราคือบุตรบุญธรรมที่ได้รับเลือกให้เข้าร่วมแข่งขัน,เข้ามาต่อสู้,ฆ่ากันและกันเหมือนสัตว์,เขาที่ใช้พวกเราเพื่อผลประโยชน์ทำไมข้ายังต้องรู้จักเขากัน?"หวางเฉินที่แค่นเสียงเย็นชา.

สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองหวางเฉินด้วยสายตาที่แปลกประหลาด.

"จริงๆรึ?ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวสอบถามออกมาเล็กน้อย.

"จู่เหินโปรดวางใจ,ในเมื่อหวางเฉินภัคดีต่อจู่เหริน,แน่นอนว่าไม่มีทางคิดเป็นอื่นๆ,จู่เหรินเป็นผู้มอบพลังและสถานะให้,นี่จึงเป็นความภัคดีที่แท้จริง,หวางเฉินไม่มีทางคิดอะไรอื่นแม้แต่น้อย,จู่เหรินสามารถพิสูจน์ความภัคดีของหวางเฉินได้!"หวางเฉินกล่าวออกมาในทันที.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังหวางเฉิน,ด้วยสายตาเย็น.

ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่ยกชาขึ้นจิบ,ก่อนที่จะวางลงด้วยท่าทางไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด.

กับคำพูดของหวางเฉินนั้น,เขาไม่ได้กล่าวอะไรเพิ่มอีก,รอคอยไท่จื่อเหล่ยเทียนเอ่ยออกมา.

"ความซื่อสัตย์ของเจ้านั้น,แน่นอนว่าข้าย่อมรู้ดี,นอกจากนี้ยังมีตราผนึกเทวะที่ข้าปลูกเอาไว้อีก,ไม่มีทางที่เจ้าจะกล้าทรยศ!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.

"ครับ!"หวางเฉินที่ตอบรับในทันที.

"ถ้าเป็นเช่นนั้น,เรื่องนี้มอบให้เป็นหน้าที่ไห้น้องเจ็ด,ไปจัดการจงซานก็แล้วกัน!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนกล่าวออกมาเล็กน้อย.

"ครับ,พี่สามโปรดวางใจ,ข้าจะเด็ดหัวจงซานมาได้อย่างแน่นอน."ไท่จื่อฉงเทียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"จุ่เหรินโปรดวางใจหวางเฉินนั้นไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันใดๆกับจงซานอีกต่อไปแล้ว,หวางเฉินเวลานี้ภัคดีต่อจู่เหรินเท่านั้น!"เหวางเฉินที่กล่าวออกมาอีก.

"อืม,เจ้านำกองกำลังของเจ้าไปก่อน,อีกหนึ่งไม่กี่วันข้าจะตามไปสมทบ."ไท่จื่อเหล่ยเทียนกล่าวออกมาเล็กน้อย.

"พี่สาม? พวกเราไม่เข้าโจมตีเมืองหลวงเหยี่ยนหงเลยรึ?"ไท่จื่อฉงเทียนที่แสดงท่าทางตื่นตกใจเล็กน้อย.

"เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย,ท้ายที่สุดแล้วพวกเราก็ต้องยึดเมืองเหยียนหงอยู่ดี,ข้าให้เจ้าเป็นคนนำทัพไปก่อน,เวลานั้นขึ้นอยู่กับเจ้าในการบัญชาการ."ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ตกลง,พี่สามโปรดวางใจเพียงแค่ราชวงศ์จักรพรรดิข้าจะจัดการเอง,เรื่องนี้หาได้ใช่เรื่องใหญ่บางทีหลังจากนี้ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนเอง,พี่สามอาจจะไม่ต้องลงมือเลยก็ได้!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มออกมาทันที.

"ฮึ ฮึ!"ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่เผยยิ้มบางๆ.

****************************************************

老 (เหล่า) แปลว่าอะไรได้มั่งในภาษาจีนนะ?

1. ใช้แสดงความเคารพยกย่อง

เมื่อวาง老 ไว้หน้าอาชีพค่ะ เช่น

老师 [lǎoshī] = อาจารย์ ,

老教授 [lǎo jiàoshòu] = ศาสตราจารย์ ,

老中医 [lǎo zhōngyī] = คุณหมอแผนจีน

บางครั้งก็ใช้เพื่อแสดงเคารพเทิดทูนก็ได้อีก จัดอยู่ในหมวดนี้เหมือนกันนะ เช่น 老天爷 [lǎotiānyé] = เทพยดา (จะหนุ่มจะแก่ก็ได้ค่ะ ณ จุดนี้ อิ อิ)

2. ใช้เพื่อแสดงความใกล้ชิดสนิทสนม

เรากับเพื่อนที่สนิทกัน สามารถแสดงความใกล้ชิดในการเรียกหาได้ โดยการทำให้เค้าดูแก่กว่าเรา เห้ยย!! ไม่ช่ายค่ะ โดยการเติม 老[lǎo] ข้างหน้าแซ่ค่ะ เช่น

老张 [lǎo Zhāng], 老王[lǎo Wáng], 老李[lǎo Lǐ], 老赵 [lǎo Zhào] หรือ 老吴 [lǎo Wú]

การใช้ 老 ตรงนี้ไม่ได้มุ่งเน้นไปที่อายุว่าแก่กว่าเราหรืออะไรนะคะ แต่ 老 ตรงนี้หมายถึงเพื่อนเกลอ เพื่อนเก่า เพื่อนสนิทแบบนี้มากกว่าจ๊ะ

นอกจากนี้ ภรรยาจะเรียกสามีว่า 老公 [lǎogōng] สามีจะเรียกภรรยาว่า 老婆 [lǎopo] และเราก็เรียกคู่สามีภรรยาที่อยู่ด้วยกันมานานว่า 老伴 [lǎobàn] (伴 = เพื่อนสนิท คู่คิด ภาษาฝรั่งแปลว่า partner ครัช) ก็ได้ค่ะ เช่นเดียวกัน คำเรียกที่มี 老 พวกนี้คือการแสดงความใกล้ชิด รู้จักกันมานาน อยู่ด้วยกันมานานค่ะ

หรือจะใช้ร่วมกับคำอื่นๆ ก็ได้อีกนะ (ครอบจักรวาลจิงจิ๊ง) เช่น 老同学[lǎo tóngxué] = เพื่อนนักเรียนเก่า 老朋友 [lǎo péngyou] = เพื่อนเก่า

ปอลิง หากรู้จากกันมาน๊านนาน เพื่อนเก่าก็อาจจะเป็นเพื่อนแก่จริงๆก็ได้นะ (และเราก็แก่ลงไปพร้อมกันด้วยอ่ะดิ TT)

3. ใช้เพื่อแสดงดีกรีที่มากๆ สุดๆ

ในความหมายเหมือน 很 เลยค่ะ เป็นการบอกดีกรีที่มากขึัน โดยการเติม 老 เข้าไปข้างหน้า เช่น

老早 [lǎo zǎo] = เช้ามากๆ

老远 [lǎo yuǎn] = ไกลมากๆ

老好了[lǎo hǎo le] = ดีฝุดๆ

4. ใช้เพื่อใช้บอกลำดับในครอบครัว

หากว่าพี่น้องในครอบครัวมีเยอะ (แบบคนจีนครอบครัวใหญ่สมัยก่อน) จะนิยมใช้ลำดับการเกิดมาเรียกหากันค่ะ เช่นพี่ใหญ่ พี่รอง น้องสี่ น้องเล็ก เรียกต่อๆ กันไปจนครบค่ะ (เหมือนละครจีนไง คุณชายสี่ คุณชายรอง คุณชายใหญ่ ฯลฯ)

ส่วนน้องๆ ก็จะเรียกพี่ๆ ด้วย 老 ตามด้วยลำดับการเกิด ง่ายม่ะ เช่น 老大 [lǎo dà] = พี่ใหญ่ , 老二 [lǎo èr] = พี่รอง , 老三 [lǎo sān] = พี่สาม ประมาณนี้

5. ใช้เพื่อแปลว่าประจำหรือบ่อยๆ

สุดท้าย 老 ยังใช้แสดงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยๆอเป็นประจำได้อีกด้วยนะคะ แต่ความหมายมักจะใช้แบบออกแนวบ่นๆ หน่อยนึง

โครงสร้างนี้ 

老是 + กริยา (V) หรือ คำคุณศัพท์ (Adj)

เช่น

他老是迟到 。[tā lǎo shì chídào] = เซ็ง! เขาอ่ะมาสายประจำ

你老是加班。[nǐ lǎo shì jiābān] = เธอทำโอทีบ่อยจัง (ความหมายประมาณว่าทำไมทำบ่อยจัง จะนัดทีไรก็ไม่ว่างซ้ากกที)

http://chinesexpert.blogspot.com/2015/12/blog-post_11.html

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.