Immortality Chapter 575 Regains Zhao Suoxiang

Immortality Chapter 575  Regains Zhao Suoxiang

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 575  เจ้าโส่วเซี่ยงสวามิภักดิ์

Chapter 575  Regains Zhao Suoxiang

收复赵所向

   เจ้าโส่วเซี่ยงสวามิภักดิ์

จงซานที่ก้าวเข้าไปพยุงชายชรา,จ้องมองไปยังจักรพรรดิหลานเหยี่ยน,"ข้าต้องการเคลื่อนทัพของราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยน,หวังหว่าราชันย์หลานเหยี่ยนจะเตรียมทัพให้กับข้า!"

ได้ยินว่าจงซานต้องการกองทัพ,ราชันย์หลานเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา,ใบหน้าที่แสดงท่าทางไม่ดีนัก.

ภายในใจของจงซานที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,เป็นราชันย์ที่น่าผิดหวังจริงๆ.

"เจ้าต้องการคนจำนวนเท่าไหร่?"ราชันย์หลานเหยี่ยนที่แสดงท่าทางไม่ยินดีนัก.

ด้วยพันธะสัญญาพันธมิตร,พวกเขาจะต้องเคลื่อนทัพ,ทว่าไม่ต้องการใช้ทัพของตัวเอง.

"ราชันย์หลานเหยี่ยน,ข้าคิดว่า,ไม่ว่าจะนำคนไปมากเท่าไหร่,ต่อหน้าไท่จื่อเหล่ยเทียน,แน่นอนว่ามีแต่จะพ่ายแพ้,หากแต่เพียงแค่เล็กน้อยสามารถสร้างความเสียหายต่อพวกเขาบ้างก็ยังนับว่าเป็นเรื่องดี."จงซานกล่าว.

หลานเทียนยวีที่ขมวดคิ้วไปมา,พลางพยักหน้า,จงซานกล่าวว่าเล็กน้อย,เพื่อต่อกรกับไท่จื่อเหล่ยเทียน,อย่างน้อยคงต้องตกตายไปอย่างน้อยหนึ่งแสน,หรือหนึ่งล้านก็ยังนับว่าธรรมดา.

"ข้าต้องการทหารของราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนห้าพันคนเพื่อไปเสี่ยงตายในสนามรบ!"จงซานกล่าว.

"ห้าพันรึ?"หลานเทียนยวีที่งงงวย,ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.

"ห้าพันก็เพียงพอแล้ว,ทว่าข้าคิดว่าทหารทั้งห้าพันนี้คงจะต้องตกตาย! ข้าจึงได้ขอทหารเพียงแค่ห้าพันกับท่าน!"จงซานเอ่ยปากออกมา.

"จริงๆรึ?"สายตาของหลานเทียนยวีที่เปล่งประกาย.

ห้าพันรึ?เสียสละเพียงห้าพันรึ? สำหรับราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนแล้ว,จำนวนนี้ไม่ได้ทำให้เสียหายเลยแม้แต่น้อย,ไม่ต้องเอ่ยเลย,ไม่ควรค่าให้แม้แต่กล่าวว่าเสียดาย,ทว่า,ต้องการเพียงห้าพันจริงๆรึ?

"คงไม่คิดว่าเป็นเรื่องล้อเล่นหรอกนะ,คำพูดของจงซานนั้น,จริงจังทุกคำ,ทว่า,ทหารทั้งห้าพันที่ข้าต้องการนี้,ไม่ใช่การยืม,พวกเขาต้องตายแน่,อาจจะดูน่าเสียดาย,ทว่าหากพวกเขาไม่ตาย,ก็ไม่สามารถส่งคืนกลับให้ท่านได้!"จงซานที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.

หลานเทียนเหยี่ยนที่ตกใจเล็กน้อย,จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,ทว่านี่ก็นับว่าเป็นเรื่องดี,ไม่มีเหตุผลใดที่ต้องปฏิเสธ.

"ตกลง!"หลานเทียนยวีที่พยักหน้ายอมรับ.

ตกตายเพียงแค่ห้าพันคน,เพื่อรักษาคำมั่นของพันธะมิตรเอาไว้,ไม่ได้เสียหายอะไรเลย.

"ขอบคุณราชันย์หลานเหยี่ยน,ทว่าทหารที่ข้าต้องการคือกองกำลังที่สาม,กองกำลังทวนเหล็ก!"

"กองกำลังทวนเหล็กรึ?"หลานเทียนเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังจงซาน.

กองกำลังทวนเหล็ก,หลานเทียนยวีที่ได้ยินขมวดคิ้วเล็กน้อย,ทำไมจงซานเจาะจงเลือกกองกำลังแห่งนี้กัน? หลานเทียนยวีที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย.

"กองกำลังทวนเหล็กเป็นทหารของเจ้าโส่วเซี่ยง,ซึ่งเป็นสหายที่ดีของข้าก่อนหน้านี้!"จงซานที่ตอบคำตาม.

เมื่อจงซานอธิบาย,หลานเทียนยวีทันใดนั้นก็พยักหน้า,เห็นด้วย.

"ตกลง,ข้าจะมอบกองกำลังทวนเหล็กให้กับเจ้า!"หลานเทียนยวีที่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ.

"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.

"รบกวนท่านเสนาบดีไปจัดการเรื่องนี้,นำชายชรานี้ไปพบกับกองกำลังทวนเหล็ก,ตามคำพูดของราชันย์หลานเหยี่ยน,แล้วข้าจะตามไป!"จงซานกล่าวต่อเสนาบดี.

"เจ้าไปได้แล้ว,ไปจัดการเรื่องที่ข้ากล่าวก่อนหน้านี่อย่าได้ชักช้า!"หลานเทียนยวีกล่าวรับอย่างเคร่งขรึม.

"รับด้วยเกล้า!"เสนาบดีพยักหน้ารับ.

"ขอบพระทัย,ขอบพระทัยจักรพรรดิจง,ขอบพระทัยราชันย์หลานเหยี่ยน!"ชายชราที่โค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง,ก่อนที่จะก้าวตามเสนาบดีไป.

ส่วนจงซาน,แน่นอนว่าจะต้องกล่าวลาเฉียนโหยวและคนอื่นๆก่อน.

"เจ้าต้องการไปจริงๆรึ?"เฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"อืม,ข้าต้องการไปเห็นไท่จื่อเหล่ยเทียน!"จงซานที่กล่าวรับรองอย่างมั่นคง.

"ข้าจะไปกับเจ้า!"กู่เฉียนโหยวกล่าว.

"ไม่,เจ้าอยู่ที่นี่,ข้าจะรีบกลับมา!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"แต่ว่า!"

"ข้าได้ตัดสินใจแล้ว!"จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

ส่วนคนอื่นๆเองย่อมไม่กล้าขัดเช่นกัน,คงทำได้แค่รับฟังคำสั่งของจงซาน.

"ก็ได้,ข้ารู้ว่าไม่สามารถห้ามเจ้าได้,ทว่าเจ้าจะต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจ,อย่าได้ผลีผลาม!"กู่เฉียนโหยวกล่าวด้วยความกังวล.

"อืม!"

"เจ้าต้องคิดด้วยว่า,ข้า,เป่าเอ๋อ,หลิงเอ๋อ,คิดถึงเจ้าเสมอ,ไม่สามารถอยู่ได้หากไม่มีเจ้า!"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.

"ข้ารู้แน่นอนว่าข้าจะต้องสงบใจได้,ข้ามีเจ้า,และคนอื่นๆที่เป็นเหมือนกับสมบัติล้ำค่า,แน่นอนว่าข้าจะต้องกลับมา,ข้ามีพลังเพียงใด,ข้าย่อมเข้าใจดี,ข้าจะต้องกลับมาก่อนที่เป่าเอ๋อจะปรุงยาเสร็จแน่นอน,ข้าจะรีบกับมาให้เร็วที่สุด."จงซานกล่าวด้วยใบหน้าที่หนักแน่น.

"อืม!"เฉียนโหยวพยักหน้า.

หลังจากที่จงซานกล่าวปลอบเฉียนโหยวแล้ว,เขาที่หันหน้ามามองทุกคน.

"จำไว้ให้ดี,หลังจากข้าไปแล้ว,ทุกคนจะต้องฟังคำสั่งของกู่เฉียนโหยว,คำพูดของนาง,คือคำสั่งของข้า!"จงซานที่กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.

"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

หลังจากกล่าวเสร็จ,จงซานก็ไปกับนายทหารคนหนึ่ง,มุ่งตรงไปยังกองกำลังทวนเหล็ก!

สำหรับงานแข่งชุมนุมหมื่นเม็ดยานั้น,ด้วยเชาว์ปัญญาของเฉียนโหยว,พร้อมกับผู้ใต้บังคับบัญชาระดับจักรพรรดิแท้,จงซานมั่นใจว่าไม่มีใครทำร้ายพวกเขาได้.

จงซานที่นำทัพออกจากเมืองหลานเหยี่ยนอย่างรวดเร็ว.

ชายชรา,และเสนาบดีของราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยน,และกองกำลังทวนเหล็กและเจ้าโส่วเซี่ยงกำลังรออยู่.

ชายชราก่อนหน้านี้ที่จ้องมองด้วยความหวัง,เสนาบดีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เจ้าโส่วเซี่ยงที่ใบหน้าถมึงทึงตั้งแถวเหล่าทหารพร้อมออกเดินทาง.

"คงต้องขอขอบคุณและรบกวนจักรพรรดิจงแล้ว!"เสนาธิการคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

กองกำลังเพียงห้าพันคน,สำหรับราชวงศ์ราชันย์แล้ว,ที่จริงแทบไม่มีอะไรเลย,นอกจากนี้,กองกำลังทั้งห้าพันนี้ไม่ได้มีอะไรยอดเยี่ยมสำหรับพวกเขานัก,แม้ว่าจะสามารถใช้ปรานหอก,มีพลังรบที่แข็งแกร่งอยู่บ้าง,ทว่าแม่ทัพของกองกำลังดังกล่าว,มีระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายเท่านั้น,กลุ่มคนเช่นนี้,ภายในราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนมีอยู่มากมาย.

"ต้องรบกวนแล้ว!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"จักรพรรดิจงไม่จำเป็นต้องเกรงใจ,ในเมื่อมอบคนให้กับท่านแล้ว,ข้าก็ถือว่าเสร็จสิ้นภารกิจ,คงต้องรีบกลับไปรายงานฝ่าบาท,ข้าขอลา!"เสนาธิบดีเอ่ยออกมาในทันที.

ด้วยใจหนึ่งนั้นเกรงว่าจงซานจะขอคนเพิ่มอีกครั้งนั่นเอง.

"อืม!"จงซานพยักหน้า,ก่อนที่เสนาบดีคนดังกล่าวจะเร่งรีบจากไป.

"เจ้ากังวลที่ข้าจะพาเจ้าไปตายกับข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าโส่วเซี่ยง.

"พวกเราคือนักรบผู้กล้าหาญ กองกำลังทวนเหล็กนั้นไม่ได้หวาดกลัวความตาย,มีอะไรต้องกลัวอย่างงั้นรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

ใบหน้าของเจ้าโส่วเซี่ยงที่เคร่งขรึมหากแต่ดูไม่ใคร่ดีนัก.

"เจ้าคงตำหนิข้าที่ได้ขอให้หลานเทียนยวีส่งมองกองกำลังทวนเหล็กให้ข้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.

เจ้าโส่วเซี่ยงไม่ได้กล่าวอะไรออกมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าภายในใจของเขานั้นรู้สึกขัดเคืองอยู่.

"เจ้ากับข้า,เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน,ข้าจงซานไม่เคยลืม,เมื่อครั้งข้ายังเป็นปุถุชนเจ้าเป็นคนแรกที่ร้องขอให้สำนักเซียนรับข้า,และหลังจากที่ข้าได้กลายเป็นผู้บำเพ็ญตน,เมื่อข้าประสบความลำบากที่เกิดขึ้นที่ตระกูลจง,เจ้าก็ไม่คิดที่จะทิ้งและยังช่วยข้ากำจัดศัตรู,ข้านั้นมีความปรารถนาดีซาบซึ้งต่อพี่น้องของข้าเป็นอย่างมาก,ที่ข้าต้องทำเช่นนี้,แน่นอนว่าข้าไม่ได้คิดจะหยุดเพียงเท่านี้,ข้ายังคิดถึงอนาคต,หากว่าสักวันหนึ่งในวันข้างหน้า,ตัวข้านั้นไม่ได้ต้องการแม้แต่น้อย,ไม่ต้องการพบเจอกับเจ้าในสนามรบเลย. "จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

กับคำพูดที่จริงใจของจงซาน,เจ้าโส่วเซี่ยงที่คราแรกดูถมึงทึงบึ้งตึงก็ค่อยๆผ่อนลง,ใบหน้าของเขาที่เผยสีหน้าทอดถอนใจ.

"วันนี้การที่ข้าร้องขอนำกองกำลังทวนเหล็กของเจ้ามาจากหลานเทียนยวี,แม้ว่าจะเป็นการกระทำที่ไม่สมควร,แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ทำไปเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง,หากแต่สิ่งที่ข้าทำไปนั้นเต็มไปด้วยความเคารพ,ข้าขอตัดใจทำเช่นนี้,เพื่อที่จะไม่ต้องกระทำเรื่องราวที่น่าอัปยศในสนามรบในวันข้างหน้า,ไม่,แม้ว่าวันนี้จะกระทำเรื่องที่ไร้ยางอาย,หากแต่เพื่อไม่ต้องเป็นศัตรูกับพี่น้องที่รักของข้าในอนาคตแล้ว,ข้ายินยอม,วันนี้ได้ล่วงเกินเจ้าแล้ว,ข้าจงซานขออภัย!"จงซานที่โค้งตัวแสดงคารวะต่อเจ้าโส่วเซี่ยง.

จงซานที่กล่าวขอโทษ,เจ้าโส่วเซี่ยงก่อนหน้านี้ที่รู้สึกไม่ดีก็มลายหายไปจนสิ้น,ก่อนที่จะเริ่งรีบเข้ามาประครองจงซาน.

"จงซาน,เจ้าทำอะไร? ชีวิตของเหล่าเจ้าเป็นเจ้าที่ช่วยไว้,สำนักทวนเหล็กเองก็เป็นเจ้า,เป็นเหล่าเจ้าเองที่ไม่ยุติธรรมต่อเจ้า! ในเมื่อราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนได้สั่งการเช่นนี้,หลังจากนี้ข้าก็ไม่จำเป็นที่ต้องรับใช้พวกเขาอีก,หลังจากนี้,ข้าจะก้าวเดินไปบนเส้นทางร่วมกับเจ้า,ข้าและกองกำลังของข้าจะเป็นมือเป็นเท้า,เป็นกองกำลังส่วนตัวให้กับเจ้าเอง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่เร่งรีบกล่าวออกมา.

老 Lǎo เพื่อนเกลอ เพื่อนเก่า เพื่อนสนิท

เจ้าโส่วเซี่ยงที่จำนนทั้งใจ,ภายใต้การกระทำของจงซาน,ทำให้ภายในใจของเขาที่รัดแน่น,ยินดีที่จะรับใช้จงซาน.

"ฮ่าฮ่าฮ่า,ดี,เหล่าเจ้า,ถึงอย่างไรข้าต้องการให้เจ้ามาร่วมต้าเจิ้งของข้าอยู่แล้ว,จะเป็นเพียงกองกำลังส่วนตัวได้อย่างไร,เจ้าโส่วเซี่ยงรับบัญชา,นับจากวันนี้ไป,ข้าขอแต่งตั้งเจ้าให้เป็นแม่ทัพกองกำลังที่แปดของต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสุข.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.

"ระหว่างพวกเรา,ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้!"จงซานที่กล่าวต่อเจ้าโส่วเซี่ยงออกมาในทันที.

ส่วนเจ้าโส่วเซี่ยงนั้นยังคงแสดงความเคารพ.

"พิธีการนั้นไม่สามารถละเว้นได้,อย่างน้อยก็ต่อหน้าผู้คน,ไม่สามารถละได้แน่นอน,เจ้าคือจักรพรรดิ,แน่นอนว่าจักรพรรดิจะต้องจริงจัง,หากว่าข้าละเลย,หลังจากนี้ก็จะเสียหายต่อการปกครอง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ส่ายหน้าไปมา.

"ได้,เจ้าจงออกไปจัดการกองทัพ,ทัพของพวกเราจะได้ก่อตั้งเริ่มขึ้นในทันที!"จงซานกล่าว.

 

"อืม!"เจ้าโส่วเซี่ยงพยักหน้า.

เจ้าโส่วเซี่ยงที่จากไป,จงซานที่จ้องมองไปยังทูตชราจากราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหง.

"จงบอกสถานการณ์ของราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหงมาให้ข้าฟัง,ข้าต้องการรับรู้สถานการณ์โดยรวม!"จงซานเที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"ครับ! ก่อนหน้านี้ 20 วัน,ก่อนที่ข้าจะเดินทางมายังราชวงศ์จักรพรรดิหลานเหยี่ยน,ทัพของไท่จื่อเหล่ยเทียนได้ยกทัพเข้ามาชายแดนรุกโจมตีเมืองหรูเหรียน,ข้ารับรู้ว่าด้วยความสามารถของไท่จื่อเหล่ยเทียนจะต้องยึดครองได้แน่! ไท่จื่อเหล่ยเทียนได้แยกทัพออกมาห้าทัพ,พร้อมกับเข้าโจมตีเมืองของราชวงศ์เหยี่ยนหงทีละก้าวๆ,ตอนนี้ฝ่าบาทปิดตัวฝึกฝนอยู่,ไม่สามารถตัดสินใจได้,ข้าราชบริพารชราผู้นี้,แน่นอนว่าจะต้องปกป้องเมืองรอบนอกทางตะวันออกเอาไว้ก่อนที่จะมาถึงเมืองฝั่งตะวันตก!"ชายชรากล่าว.

"อืม! ไม่ว่าข้าจะมีวิธีหรือไม่,ให้เจ้าเร่งรีบกลับไปกระจายข่าว,ว่าราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนเคลื่อนทัพ,พร้อมสนับสนันราชวงศ์จักรพรรดิเหยี่ยนหงเต็มกำลัง!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ครับ!"ชายชราที่รับคำในทันที.

ชายชรารับรู้ดีความหมายของจงซาน,แม้ว่าราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนมอบกองกำลังห้าพันนาย,แต่ก็ถือว่าเคลื่อนกำลังออกมา,ทว่าความต้องการของจงซานนั้นต้องการแสดงให้เห็นว่ามันใหญ่โต,เพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจของทหาร! เพื่อปลอบประโลมกำลังใจของประชาชนด้วยนั่นเอง.

"ส่วนพวกเรา,เดินทางไปยังเมืองเหยี่ยนหง,เสี่ยวจงซิงอยู่ในเมืองหลวง,เช่นนั้นเมืองหลวงจึงควรจะเป็นป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สุด,หากเมืองหลวงถูกทำลายตอนนี้,ก็หมายถึงอาณาจักรถูกทำลาย,พวกเราควรจะตั้งมั่นที่เมืองหลวงเอาไว้,จากนั้นก็ค่อยๆขับไล่ศัตรูออกไป."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ฝ่าบาท,อยู่ในเมืองหลวง,เขาต้องการที่จะ...."ชายชราที่กล่าวออกมาในทันที.

เห็นสายตาที่ไม่พอใจของจงซาน,ชายชราที่ต้องหยุดยั้งคำพูดเอาไว้.

...........

หลังจากนั้น,เจ้าโส่วเซี่ยงที่จัดการทัพทั้งห้าพัน,เตรียมการออกเดินทาง,ทหารทั้งห้าพันนั้น,ถึงแม้ว่าจะต้องพบเจอกับทัพของราชวงศ์สวรรค์,หากแต่เมื่อมีเจ้าโส่วเซี่ยง,จิตวิญญาณของพวกเขาก็ลุกโชน,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.

ทัพของพวกเขาที่มุ่งหน้าไปยังทางตะวันตกของราชวงศ์เหยี่ยนหงไม่หยุดหย่อน.

15 วันหลังจากนี้,พวกเขาก็เดินทางสู่ราชวงศ์เหยี่ยนหง,ชายชราที่เป็นคนนำทางไปก่อนเพื่อเบิกทางให้,จงซานที่ยืนอยู่ข้างๆเจ้าโส่วเซี่ยงขณะที่อยู่บนเมฆโดยสารและนำทหารเดินทางไปด้านหน้า.

"เหล่าเจา,ข้ามีเรื่องที่จะรบกวนเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"ฝ่าบาทเชิญกล่าว!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่จ้องมองจงซานที่นานๆจะเห็นเขาจริงจังเป็นอย่างมาก.

"ข้าเป็นกังวลเมื่อถึงเวลา,ข้าอาจจะหลุดการควบคุม,ดังนั้นหวังว่าเจ้าจะช่วยเตือนสติข้า,หากว่ามันเป็นเช่นนั้น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"หลุดการควบคุมรึ?"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.

ภายในใจของเจ้าโส่วเซี่ยงที่สั่นไหว,จงซานที่เป็นคนสุขุมนุ่มลึก,อย่างน้อยเจ้าโส่วเซี่ยงก็เข้าใจเช่นนั้น,ใครกันที่จะทำให้จงซานไม่สามารถสงบได้,มีเรื่องที่หนักหนาอะไรที่จะทำให้จงซานหลุดการควบคุม?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.