Immortality Chapter 565 You cannot try
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 565 เจ้าไม่ควรทดลอง.
Chapter 565 You cannot try
你不能试
เจ้าไม่ควรทดลอง.
"พรตเต๋ามือใหม่ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,สวีฟู่."ชายในชุดสีม่วงที่กล่าวแนะนำตัวออกมาทันที.
"สวีฝู่?"
ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กจดจ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจ.
สวีฝู่? ได้ยินนามนี้,จงซานที่ต้องคิดใคร่ครวญอย่างระเอียดทีเดียว,เขาไม่รู้ว่าสวีฝูน่าเกรงขามขนาดใหน,ขณะที่เขากำลังค้นหาความทรงจำทั้งหมดที่เขาเคยมี.
สวีฝู่,นักปรุงยาราชวงศ์ฉิน,จักรพรรดิฉินซือหยิงต้องการความเป็นอมตะจึงได้เดินทางข้ามทะเลไปหาเซียนเม็ดยา,สวีฝู่!
หากจะกล่าวล่ะก็,จงซานไม่คิดว่าจะมีคนที่มีนามว่าสวีฝู่สองคน,หรือว่าพวกเขาจะคือคนๆเดียวกัน.
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,เซิ่งซ่างหยิง,เมืองหลวงเซียนหยาง,นามที่คล้ายกันจริงๆ,หรือว่าแค่บังเอิญซ้ำกัน,ต้องไม่ลืมว่าเซิ่งซ่างเจียงซือหยิงนั้นได้หลับไปกว่าหมื่นปี,ทว่าในเวลานี้ต้าฉินได้ปรากฏออกมาบนผืนโลกในยุคนี้,ส่วนอีกฝั่งก็คือจักรพรรดิฉินซือ,หากแต่เรื่องนี้มีอายุเพียงไม่กี่พันปีเท่านั้น,มันแตกต่างกันเกินไป,ราชวงศ์ฉินที่เหมือนว่าจะไม่เกื้อหนุนเรื่องเวลากันเท่าใดนัก.
ทว่า,จากท่าทางของสวีฝู่แล้ว,ทำให้จงซานไม่มั่นใจว่าสิ่งที่เขาคาดเดานั้นผิดหรือไม่,สวีฝู่ผู้นี้คือ
ปรมาจารย์ปรุงยาสวีฝู่อย่างงั้นรึ?
ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินนั้น,ความจริงแล้วอาจจะมีเส้นสายอยู่มากมายก็เป็นได้.
"โอ้ว?
นี่ท่านรู้จักพรตมือใหม่ด้วยอย่างงั้นรึ?"สวีฝู่ที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
ไป๋เย่ที่จ้องมองจงซานด้วยสายตาแปลกประหลาด.
"ได้ยินมาเล็กน้อย!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
ได้ยินมาเล็กน้อย?
ราวกับสายฟ้าฟาดก้องอยู่ในหู!
สวีฝู่,ที่ครั้งหนึ่งคือจักรพรรดินักแปรธาตุ
"หืม?"สวีฝู่ที่แสดงท่าทางประหลาดใจจดจ้องมองจงซานด้วยสายตาแดงง,สายตาคู่นี้,ราวกับว่าต้องการเข้าใจตัวตนของจงซาน.
ไป๋เย่ที่อยู่ข้างๆถึงกับใบหน้ากระตุก,จดจ้องมองจงซานด้วยสายตาแปลกประหลาด.
"จักรพรรดิจงช่างมีทักษะเทวะที่กว้างขวางจริงๆ!"สายตาของสวีฝู่ที่จ้องมองจงซาน,ราวกับคิดอะไรบางอย่าง,เผยรอยยิ้มแปลกๆพร้อมกับพยักหน้าให้.
ได้ยินคำพูดของสวีฝูงจงซานรับรู้ว่าไม่ค่อยดีนัก,ราวกับว่าเขาได้เตือนจงซานว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูด.
"จักรพรรดิจงที่เข้าใจราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน! ที่จริงข้าเองก็พอจะเข้าใจราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งเล็กน้อย,นี่คงจะเป็นเจ้าสำนักไท่ต่านสินะ!"สวีฝู่ที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อยจดจ้องมองไปยังสวีฝู่.
"คารวะสหายเต๋าสวี!"เป่าเอกล่าว.
"สำนักหวานกู่ในอดีตก็คือสำนำไท่ตานที่ตั้งขึ้นมาใหม่,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้คือนักปรุงยามือหนึ่ง,แม้แต่กล่าวได้ว่าแท่นปรุงยาหมื่นเม็ดยาบรรพกาล,ก็คือสิ่งของสำนักเจ้า,ซึ่งเคยเป็นสำนักปรุงยาอันดับหนึ่งมาก่อน,สวีฝู่คาดหวังเป็นอย่างมาก!"สวีฝู่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของสวีฝู่แล้ว,ดวงตาของเป่าเอ๋อแสดงท่าทางประหลาดใจ,นี่เขารู้ได้อย่างไร?
เป๋าเอ๋อที่จ้องมองไปยังจงซานทันที,เพราะเรื่องนี้เอง,นางก็เพิ่งรับรู้จากจงซาน,แม้แต่คนอื่นๆเหล่าอาวุโสของสำนักยังไม่มีใครรับรู้,เกี่ยวกับความลับของเจ้าสำนักไท่ต่าน,จวบจนประมุขคนก่อนได้สิ้นชีวิตไป,ในเวลานี้สวีฝูรู้ได้อย่างไร?
จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,ต้องรู้ด้วยว่าเจ้าสำนักไท่ตานจงใจที่จะปิดความลับดังกล่าวนี้เอาไว้ด้วย.
สำนักหวานกู่(เม็ดยานิรันดร์)ที่เริ่มตกต่ำลง,จึงได้หลบเลี่ยงจากทวีปศักดิ์สิทธิ์และได้เปลี่ยนชื่อเป็นสำนักไท่ตาน,ต้องไม่ลืมว่าหลังจากนั้นสำนักไท่ตานอีกหลายรุ่นที่กลับมารุ่งเรื่องขึ้นมาในทวีปศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง,จนกลายเป็นอีกหนึ่งสำนักที่มีชื่อเสียง,แม้ว่าผ่านมาอีกยุคจะตกต่ำลงอีกครั้ง,แต่ไม่มีใครคิดว่าทั้งสองคือสำนักเดียวกัน.
กับท่าทางประหลาดใจของเป่าเอ๋อ,สวีฝู่ที่เผยยิ้มที่แปลกประหลาด.
"สหายเต๋าสวีช่างมีความจำที่เป็นเลิศ! เชวียนเป่าเอ๋อขอชื่นชม!"เป๋าเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที
สวีฝู่ที่พยักหน้า,จดจ้องมองจงซานคราหนึ่ง,ที่มุมปากเผยยิ้มที่แปลกประหลาด,เผยท่าทางเหยียดหยัน.
สวีฝู่ที่โค้งคำนับเล็กน้อย,ก่อนที่จะนำไป๋เย่จากไป,ขณะที่ทั้งสองจากไปแล้ว,ไป๋เย่ที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองจงซานคราหนึ่ง.
"ทำไมท่าทางของคนทั้งสองถึงได้แปลกประหลาดนัก?"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวออกมาหลังจากทั้งคู่จากไป.
"สวีฝู่?"ดวงตาของจงซานที่หดเล็ก,หรือว่าเขาจะเข้าใจผิดไป.
เกี่ยวกับการปกครองของจงซาน,แน่นอนว่าเขาจะต้องส่งสายสืบกระจายไปทั่วแผ่นดิน,แม้ว่าจะไม่สามารถรับรู้เรื่องได้ทั้งหมด,ทว่าอย่างน้อยภายในราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามย่อมมีคนของเขาแฝงตัวอยู่,แน่นอนว่าเหล่าทหารสังเกตการที่แฝงอยู่เป็นเหมือนกับประชาชนทั่วไป.
เกี่ยวกับข้อมูลที่เขาได้มาจากต้าฉินนั้น,ไม่มีคนที่มีนามว่าสวีฝู่,หรือว่าคนผู้นี้เป็นคนที่ไม่เปิดเผยตัว,หากแต่ก่อนหน้านี้เขาก็เคยได้ยินคนที่มีคนที่มีนามนี้,หากแต่ได้ข้อมูลมาเล็กน้อยเท่านั้น.
คราแรกที่เขาบอกว่าได้ยินนามนี้มา,ไม่สงสัยเลยว่าคนทั้งสองแสดงท่าทางประหลาดใจ,และยังแสดงท่าทางเหยียดหยันด้วยซ้ำ,ก่อนที่เขาจะแสดงสิ่งที่เขารู้ตบหน้าจงซานออกมา,แสดงให้รับรู้ว่าจงซานไม่ได้รับรู้อะไรเลย.
อย่างไรก็ตาม,เป็นเช่นนี้ก็ดีแล้ว.
จงซานที่จ้องมองสวีฝู่ที่จากไป,พลางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
กงไป๋เย่,นับว่าเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามของต้าหยิง,ทว่าไป๋เย่กับยืนอยู่ด้านหลังสวีฝู่,ดูเหมือนว่าสถานะของสวีฝูงสูงกว่าอย่างชัดเจน!
สวีฝู,ผู้นี้เป็นใครกัน?
"เหล่าเยว่,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อสอบถามออกไป.
"ไม่มีอะไร!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ระงับความสงสัยเอาไว้ในใจ.
ทุกคนที่ก้าวเดินตรงเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ที่อยู่ไม่ไกลออกไป.
"ทุกท่านต้องการเข้าร่วมแข่งขันงานชุมนุมหมื่นเม็ดยาอย่างงั้นรึ?"เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่กล่าวสอบถาม.
"ใช่แล้ว!
นี่คือเทียบเชิญ!"เป่าเอ๋อที่ส่งเทียบเชิญออกไป.
เจ้าหน้าที่รับมาตามมารยาท,ก่อนที่จะกล่าวออกมา,"ไม่ว่าจะมีเทียบเชิญหรือไม่,ก็จะต้องตรวจสอบอย่างระเอียด,เจ้าสำนักไท่ต่าน,คาดไม่ถึงเลยว่าเซิ่งต่านจะเชิญ,ทุกคนล้วนแล้วแต่ทรงเกียรติ,ทว่าประเพณีไม่สามารถละเลยได้,ต้องขออภัยด้วย!"
"อืม!"เป่าเอ๋อพยักหน้า.
"แล้วจะตรวจสอบอย่างไร?"จงซานสอบถาม.
"ง่ายมาก,เพียงแค่หลอมเม็ดยาระดับเจ็ดขึ้นมาหนึ่งหม้อ,ถึงจะลงทะเบียนได้เสร็จสิ้น,และอีกหนึ่งเดือนหลังจากนี้,ถึงจะมีคุณสมบัติเข้าร่วมการแข่งขันอย่างเป็นทางการได้! ในเวลานี้,เซิ่งตายจะเป็นคนตรวจสอบด้วยตัวเอง!"เจ้าหน้าที่กล่าว.
จงซานและเป่าเอ๋อที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ก่อนที่เป่าเอ๋อจะพยักหน้า.
เม็ดยาระดับเจ็ด,ด้วยวิธีนี้จะสามารถคัดแยกเหล่านักปรุงยาทั่วไปออกไปได้,คนที่สามารถหลอมเม็ดยาระดับเจ็ดได้นั้น,ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นปรมาจารย์ปรุงยาทั้งนั้น,ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่ปรมาจารย์ปรุงยาเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันหมื่นเม็ดยาครั้งนี้ได้.
"เจ้าสำนัก,ไท่ต่าน,ถือว่าเป็นแขกของเซิ่งต่าน,เช่นนั้นเชิญเลือกเตาปรุงยาได้,ต้องไม่ลืมว่าหลังจากนี้ต้องปรุงยาขึ้นมา,หากว่าสามารถข้าจะมอบตราเข้าร่วมการแข่งขันให้!"เจ้าหน้าที่กล่าว.
"อืม!"ทุกคนพยักหน้ารับ.
จากนั้น,เป่าเอ๋อที่เลือกเตาปรุงยา,ที่อยู่ไกลออกมา.
"สำหรับวัตถุดิบที่ต้องใช้ในการปรุงยา,สามารถซื้อได้จากฝังนั้น?"เจ้าหน้าที่กล่าว.
"พวกเราเตรียมมาเอง!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
"เชิญ!"เจ้าหน้าที่กล่าว.
เป่าเอ๋อพยักหน้าก่อนที่จะเดินตรงไปยังด้านหน้าเตาปรุงยา,สะบัดมือ,ฝ่าหม้อยาก็เปิดขึ้น,เป่าเอ๋อนำกล่องหยกมากมายออกมา,วัตถุดิบปรุงยามากมายที่เปิดออกมา,ส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่ว.
"โสมทองม่วงหมื่นปี,ปลาฟูหลิงหมื่นปี,หญ้าเฉียนเย่หมื่นปี,จิตวิญญาณทมิฬสามหมื่นปี......."ใบหน้าของเจ้าหน้าที่อ้าปากค้างด้วยความงงงวย.
สำนักไท่ตานอยู่ที่ใหนกัน?
ถึงได้มีวัตถุดิบสมุนไพรที่มีคุณภาพขนาดนี้?
ทุกอันล้วนแล้วแต่มีอายุหมื่นปี,นี่นำมาใช้เพียงแค่รอบทดสอบเองอย่างงั้นรึ?
ขณะที่เจ้าหน้าที่ไม่อยากเชื่อกับวัตถุดิบที่เป่าเอ๋อนำมาใช้,สมุนไพรทั้งหมดที่ถูกส่งเข้าไปในเตาหลอมยา,ฝ่าเตาปุรงยาที่ปิดลง,กระบวนการหลอมก็เริ่มขึ้น.
ปราณวิญญาณมากมายกำลังถูกดึงเข้ามาในหม้อปรุงยา,กลิ่นของสมุนไพรที่อบอวน,ปราณของเตาปรุงยาที่ลุกโชนทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆส่งเสียงฮืออา.
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,การหลอมยานั้นจะต้องทำให้ปราณวิญญาณจากวัตถุดิบไม่กระจายหายไป,ซึ่งจะทำให้ประสิทธิภาพของยาไม่ลดลง,ส่วนการปรุงยาของเป่าเอ๋อนั้นเป็นการดึงพลังปราณวิญญาณทั่วทุกสารทิศผลักเข้าไปในเตา.
สำหรับการหลอมยาแล้ว,หากสมุนไพร 100 ส่วน,70 ส่วนจะกลายเป็นของเสีย.
เจ้าหน้าที่ข้างๆที่จ้องมองเป่าเอ๋อที่นำสมุนไพรทั้งหมดใส่ลงไปในเท่า,แทบไม่สามารถทนมองได้เลย,มันจะเกินไปแล้ว,เป็นใครมาจากใหนกัน,ถึงได้ร่ำรวยขนาดนี้! มั่งคั่ง,จนไม่สนใจว่าจะสิ้นเปลื้องอย่างงั้นรึ?
การปรุงยาแต่ละครั้ง,ยิ่งใช้วัตถุดิบมากเท่าไหร่,ของเสียก็จะมากขึ้นเท่านั้น,เช่นนั้นการปรุงยาแต่ละครั้ง,ทุกคนจึงจำเป็นต้องใช้ทรัพยากรให้คุ้มค่า,ครุ่นคิดอย่างระเอียด.
การปรุงยานั้น,โดยปรกติต้องใช้เวลาสามชั่วยามในการหลอมเม็ดยาระดับเจ็ดขึ้นมา,ซึ่งในเวลานี้มีคนอยู่ไม่น้อยที่กำลังหลอมยาอยู่,ส่วนเป่าเอ๋อนั้นใช้เวลาไปอย่างรวดเร็ว,ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งก้านธูปเท่านั้น!
หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูป,เป่าเอ๋อที่ใช้วิชากายกลางในการขึ้นรูปเม็ดยาในทันที.
เหล่าเจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างๆ,ดวงตาเบิกกว้าง,จ้องมองกันและกัน,เสร็จแล้วรึ?
เร็วขนาดนี้เลยรึ?เป็นไปไม่ได้,ถึงแม้ว่าจะเป็นเม็ดยาระดับสองยังก็ยังไม่รวดเร็วขนาดนี้.
ในเวลาเดียวกัน,กลิ่นของเม็ดยาที่ลอยฟุ้งไปในอากาศ,ทำให้สายตาของคนจำนวนมากจับจ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน,จดจ้องมองมายังทิศทางของกลุ่มจงซาน.
"หนึ่งก้านธูปอย่างงั้นรึ?
ใช้เวลาหลอมหนึ่งก้านธูปอย่างงั้นรึ?"ไม่รู้ว่าจะต้องอุทานอะไรออกมา.
"ไม่มีทาง!
ใช้เวลาแค่หนึ่งก้านธูปรึ?
"บิดาเห็นกับตา,นับตั้งแต่พวกเขาใส่วัตถุดิบลงไป,ข้าเห็น,ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งก้านธูป."
"ใช่เวลาหนึ่งการธูปหลอมยา,ยาที่ได้มีแต่ขยะเท่านั้น!"
..............................
..................
ผู้คนรอบๆที่แค่นเสียงวิจารณ์ไปต่างๆนาๆ.
ส่วนเป่าเอ๋อ,ที่สะบัดมือ,เม็ดยาระดับเจ็ดที่มีสีเขียวและส่องประกายแสงก็ลอยออกมาอยู่ในมือของเป่าเอ๋อ.
"หลอมเสร็จจริงๆรึ?นี่เม็ดยาอะไร?
ได้เพียงไม่กี่เม็ด?"
"เพียงแค่เจ็ดเม็ดรึ?
ด้วยวัตถุดิบที่ใช้ก่อนหน้านี้,ล้วนแล้วแต่เป็นวัตถุดิบที่มีอายุหมื่นปีขึ้นมา,ใช่เงินหลายล้านศิลาวิญญาณ,การปรุงยาครั้งนี้ใช้วัตถุดิบ
13 ชนิด,มันมีราคาถึงพันล้านศิลาวิญญาณระดับสูง!"
ทุกคนที่เข้ามาล้อมรอบอย่างบ้าคลั่ง.
เหล่าเจ้าหน้าที่ที่กลืนน้ำลายเดินเข้ามา,จดจ้องมองเม็ดยาในมือเป่าเอ๋ออย่างระมัดระวัง,สีเขียวมันเงาแทบจะมองผ่านเข้าไปด้านใน.
"นี่คือ?"เจ้าหน้าที่ที่แสดงท่าทางประหลาดใจและไม่แน่ใจ.
เจ้าหน้าที่ตรวจสอบลงทะเบียน,ที่เข้าใจและรู้จักเม็ดยาเป็นอย่างดี,ทว่าเม็ดยาที่อยู่ด้านหน้านั้น,คาดไม่ถึงว่าเขาไม่รู้จัก.
"ไม่ว่าอย่างไรคงต้องของลองชิมดูก่อนสักเม็ด?"เจ้าหน้าที่กล่าว.
โดยปรกติแล้ว,ไม่สามารถให้กระทำเช่นนี้ได้,ต้องไม่ลืมว่าเม็ดยาทุกเม็ดล้ำค่ามาก,มีราคาแพง,หากไม่เพราะว่าเขาเห็นวัตถุดิบก่อนหน้านี้,เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวคงไม่กล้าร้องของเช่นนี้อย่างแน่นอน.
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างรู้สึกอิจฉา,ใช่แล้ว,หาว่ามันคือเม็ดยาระดับเจ็ดจริงๆ,แม้นเพียงกินแค่เม็ดเดียว,ก็จะเกิดผลประโยชน์มหาศาล,แม้แต่คนมากมายต่างก็ต้องการทดสอบเม็ดยาดังกล่าวนี้ด้วย.
"เจ้าต้องการทอดสอบอย่างงั้นรึ? คงไม่ดี!"เป่าเอ๋อส่ายหน้า.
"แต่ว่าหากข้าไม่ทอดสอบ,แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าทำได้สำเร็จ!"เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้ว,คิดว่าเป่าเอ๋อที่ใช้วิธีแปลกๆ,อาจจะกำลังเสแสร้างหลอกลวงอยู่.
เม็ดยาระดับเจ็ดนั้น,หากไม่ทดสอบ,จะรู้ได้อย่างไรว่าผ่านคุณสมบัติ?
"ใช่,เม็ดยาของเจ้าไม่มีใครเคยเห็น,ใครรู้บ้างว่าเม็ดยาระดับเจ็ดนี้คือเม็ดยาอะไร?
"ที่เจ้าไม่ให้ทดสอบไม่ใช่ว่ากำลังหลอกลวงเพื่อโกงสิทธิ์เข้าร่วมแข่งขันหรอกรึ?"
ผู้คนรอบๆเวลานี้ส่งเสียงอื้ออึ้งขึ้นมาในทันที.
เจ้าหน้าที่แสดงท่าทางไม่เป็นมิตรกับเป่าเอ๋อเป็นอย่างมาก.
เป่าเอ๋อที่ฝืนยิ้มออกมา,"ข้าไม่ได้ห้ามเจ้าทดสอบ,เพียงแค่เจ้าไม่สามารถลอง,เนื่องจากเจ้าไม่สามารถทนได้!"
"น่าขัน,เม็ดยาระดับแปดข้ายังทดสอบมาแล้ว,เป็นไปได้อย่าไงที่จะไม่สามารถทนได้?"เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความเหยียดหยัน.
"เม็ดยานี้มีชื่อว่า,"หมื่นพิษกร่อนใจละลายกระดูก,หากว่าเจ้าสามารถทนได้แล้วล่ะก็,ข้าจะไม่ห้ามเจ้า!"เป่าเอ๋อที่ยื่นเม็ดยาออกไปขณะพูด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น