Immortality Chapter 564 Great Qin, Xu Fu
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 564 สวีฝู่,ต้าฉิน.
Chapter 564 Great Qin, Xu Fu
大秦,徐福
สวีฝู่,ต้าฉิน.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่อาสานำทาง,แน่นอนว่าจงซานย่อมไม่มีความเห็นใด.
ระหว่างเดินทาง,จงซานและเจ้าโส่วเซี่ยงที่พูดคุยกันสนุกถูกคอ,กล่าวเรื่องราวต่างๆ,ทั้งหัวเราะปรบมือเสียงดัง,กับการพูดคุยของคนทั้งสอง,แน่นอนว่าย่อมมีคนจ้องมองตาขุ่นเขียว,เป็นสามสาวที่เต็มไปด้วยความอิจฉา.
โดยเฉพาะเทียนหลิงเอ๋อปากเล็กๆที่เบ้ไปมาด้วยท่าทางอยุติธรรม,พวกนางเองก็ต้องการเวลาพูดคุยกับจงซานด้วยเช่นกัน,ทว่ากลับเป็นเจ้าโส่วเซี่ยงเอาไปหมด,ภายในใจรู้สึกไม่ดีนัก,ที่ราวกับว่าคนที่รักถูกแย่งไป,กับการพูดคุยกันอย่างออกรส,ไม่มีจังหวะให้พวกนางได้สอดแทรกเขาไปเลยแม้แต่น้อย.
เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก,เป่าเอ๋อและเฉียนโหยวที่คอยปลอบ,ทว่าเป่าเอ๋อนั้นรับรู้ว่าจงซานนั้นมีแผนการอยู่,จึงไม่ได้คิดจะขวาง,ส่วนกู่เฉียนโหยวที่มีเชาว์ปัญญาที่ลึกล้ำ,ย่อมเข้าใจแผนการของจงซานที่ต้องการเอาชนะใจเจ้าโส่วเซี่ยง,นางจึงเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่ได้เดินทางไปยังทางเหนือก่อน,เพื่อไปรวมกับทัพกองกำลังเหล็กกล้าของพวกเขา,พร้อมกับส่งจดหมายไปยังกองกำลังอื่นๆ,แจ้งเรื่องที่เกิดขึ้นที่เทือกเขาสุ่ยเหลียน.
จากนั้น,ก็พาจงซานมาไปยังทิศตะวันตกเข้าสู่เมืองหลวง.
ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยน,เมืองหลานเหยี่ยน!
กลุ่มของจงซานใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนก็มาถึงเมืองที่มีชื่อว่าหลานเหยี่ยน,นับว่าไกลโข,สามารถมองเห็นวาสนาสีทองมากมาย,มังกรทองวาสนาขนาดใหญ่ที่ค่อยๆหมุนวนล้อมรอบท้องฟ้า,มังกรที่มีเขาตั้งตรงชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า,ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
นี่คือราชวงศ์ราชันย์ที่ยิ่งใหญ่,สิ่งก่อสร้างที่ดูโอ่อ่ายิ่งใหญ่ไม่น้อย.
รวบรวมเหล่าคนที่มีความสามารถ,ตั้งรากฐานให้มั่นคงบนทวีปศักดิ์สิทธิ์! นี่นับว่าเป็นรากฐานในการสร้างราชวงศ์วาสนาอย่างแท้จริง.
เมื่อก่อนหน้านี้ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีนับว่าเป็นอีกแห่งที่ทรงพลังด้วยการรวบรวมเหล่ายอดฝีมือเช่นกัน,บางที่งานชุมนุมหมื่นเม็ดยานี้,อาจมีเป้าหมายในการรวบรวมเหล่าผู้ฝึกตนที่มีฝีมือเข้าสู่ราชวงศ์แห่งนี้ด้วยก็ได้.
มีคนมากมายที่บินไปมา,กำแพงเมืองที่มีความสูงกว่าสองพันเมตร,ทำด้วยหยกสีขาว,และยังมีค่ายกลที่ยอดเยี่ยมมองไม่เห็นแต่มันถูกกางเอาไว้รอบๆกำแพง.
"เข้าเมืองกันเถอะ!"เจ้าโส่วเซี่ยงกล่าว.
"อืม!"ทุกคนที่ก้าวตามเจ้าโส่วเซี่ยงเข้าไปในประตู.
ที่ประตูเมือง,มีทหารตั้งแถวสองแถว,หากแต่ไม่มีการตรวจค้น,ปล่อยให้คนมากมายผ่านเข้าไปด้านใน.
"ไม่มีการตรวจค้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ตกใจเล็กน้อย.
"คราแรก็มีการตรวจคน,ทว่าครึ่งปีก่อนหน้านี้,เหล่านักปรุงยาเดินทางมายังเมืองหลานเหยี่ยนมากขึ้นและก็มากขึ้น,เข้าๆออกๆ,ยากที่จะตรวจตา,พวกเราจะต้องทำงานทั้งวันทั้งคืน,หลายๆคนที่เหนื่อยล้าแสนสาหัส,ทั้งคนเข้าและคนตรวจ,ดังนั้นฝ่าบาทจึงออกคำสั่ง,ว่าไม่ต้องตรวจค้น,ไว้ให้สิ้นงานชุมนุมหมื่นเม็ดยา,ค่อยกกลับมาตรวจตราเหมือนเดิม!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
กู่เฉียนโหยวและจงซานที่เป็นเหมือนๆกัน,อ้าปากหว๋อ,ตื่นตกใจเล็กน้อย.
ที่นี่คือเมืองหลวง,ของราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยน,คาดไม่ถึงเลยว่าราชันย์จะบริหารราวกับเล่นขายของ?
ไม่มีคนตรวจคนเพียงพอรึ? มีคนมากมายเกินไปรึ? ด้วยหวั่นเกรงการต่อว่าของคนเดินทางอย่างงั้นรึ?
นี่เรียกว่าราชวงศ์ราชันย์ขนาดใหญ่รึอย่างไร?
ไม่ห่วงความปลอดภัยของตัวเองเลยรึ? ที่นี่เมืองหลวง!
แต่กลับไม่คิดถึงความปลอดภัยของอาณาจักรเป็นหลัก?
คิดถึงราชันย์ที่ได้รับสืบทอด,จงซานและกู่เฉียนโหยวต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,ทั้งสองที่เข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง,ราชันย์ผู้นี้ไม่มีสมองขี้เลื่อยก็เป็นคนที่อหังการอย่างที่สุด.
นี่อาจจะเรียกว่ามองแค่จุดเดียวแต่ไม่เห็นภาพรวมทั้งหมด,กับการบริหารเช่นนี้,จงซานที่พอจะคาดเดาบทสรุปชะตากรรมของราชวงศ์ราชันย์แห่งนี้ได้เลย,หวังว่าจะไม่เกิดเหตุอะไร,จนทำให้ราชวงศ์ราชันย์แห่งนี้ย่อมยับลงด้วยน้ำมือของตัวเองพวกเขาในครั้งนี้.
อย่างไรก็ตาม,จงซานก็ไม่ได้มีความปรารถนาดีที่จะกล่าวตักเตือนราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนแต่อย่างใด.
เจ้าโส่วเซี่ยงที่พาพวกเขาเข้ามาในประตูทิศตะวันออก,ซึ่งมีเสียงดังอึกทึกจอแจเต็มไปหมด,ดูคึกคลื้นเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าเมืองหลวงแห่งนี้จะรุ่งเรื่องเป็นอย่างมาก,บางที่รุ่นก่อนจะสร้างความรุ่งเรื่องไว้ไม่น้อย.
"เอาล่ะ,พวกเราไปยังที่พักตระกูลเจ้ากันเถอะ!"จงซานเอ่ย.
"หืม,ขออภัย,ตระกูลเจ้านั้นไม่ได้อยู่ในเมือง!"เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาอย่างท่าทางเขินอายเล็กน้อย.
"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"เพราะว่าตำแหน่งของข้านั้นค่อนข้างต่ำ,ไม่มีสิทธิ์เข้ามาอาศัยอยู่ในเมือง,ดังนั้นข้าจึงได้สร้างที่พักของข้าอยู่ในค่ายทหารทางตะวันตก.
ได้ยินเจ้าโส่วเซี่ยงอธิบายแล้ว,จงซานไม่ได้ว่ากล่าวแต่อย่างใด,หนำซ้ำดวงตายังเป็นประกาย,เจ้าโส่วเซี่ยงที่เป็นเหมือนกับของล้ำค่า,คาดไม่ถึงเลยว่า
ราชวงศ์ราชันย์หลานเหยี่ยนจะไม่สนใจเลยรึ? สวรรค์ได้ช่วยเหลือต้าเจิ้งของข้าแล้ว.
"ไม่มีปัญหา,เช่นนั้นให้คนช่วยหาโรงเตี้ยมที่งดงามให้ด้วย,ส่วนเจ้าพาพวกเราไปยังที่ชุมนุมหมื่นเม็ดยาก็แล้วกัน."จงซานกล่าว
"ให้ข้าหาโรงเตี้ยมที่งดงามอย่างงั้นรึ?
เจ้าน่าจะรู้ด้วยว่าหนึ่งปีก่อนหน้านี้,โรงเตี้ยมที่งดงามต่างก็ถูกจับจองไปหมดแล้ว."เจ้าโส่วเซี่ยงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"งั้นย้ายจากโรงเตี้ยม,เป็นคฤหาสน์อันดับ
1. เป็นอย่างไร!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"ย้ายจากโรงเตี้ยม?ไปเป็นคฤหาสน์อันดับหนึ่งอย่างงั้นรึ?
สถานที่ดังกล่าวนับว่าไม่ธรรมดา,ในเมืองหลานเหยี่ยน นับว่ามีชื่อเสียง,ไม่มีใครกล้าเช่า,เจ้าจะจองจริงๆรึ?"ดวงตาของเจ้าโส่วเซี่ยงที่แสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ใช่,ข้าต้องการพักที่นั่น!"จงซานที่พยักหน้ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ธุรกิจที่พัก,นับว่าเป็นหนึ่งในธุรกิจที่รุ่งเรือง,การที่จะจองที่พักเป็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่ในเมืองหลวง,นอกจากคนของต้าเจิ้งแล้ว,คงไม่มีใครกล้าเช่าอย่างแน่นอน.
"เอาล่ะ,พาพวกเราไปสถานที่ลงทะเบียนได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"แม้ว่าเจ้าโส่วเซี่ยงที่ค่อนข้างตะลึงงัน,ทว่าก็ไม่กล่าวอะไรเซ้าซี้อีก.
จงซานที่ถูกพาลึกเข้าไปในเมือง,ไปยังพื้นที่จัดเตรียมที่ดูโอ่อ่ายิ่งใหญ่,ที่กำลังจัดงานที่เหมือนกับนิเทศกาลบางอย่าง.
หลังจากที่จงซานผ่านเข้ามาในเมือง,สายตาของคนกลุ่มหนึ่งที่จดจ้อง,จากนั้นก็หนีหายกลมกลืนไปกับฝูงชน.
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม.
ภายในสวนหย่อมขนาดเล็ก,เรือนที่พักที่มีสระขนาดเล็ก,หญิงสาวในชุดสีดำที่กำลังให้อาหารปลาพลางนั่งจดจ้องมองปลาอยู่ในสระ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่ด้านนอกสาวรับใช้ก็วิ่งเข้ามาในทันที.
"กงจู!"สาวรับใช้ที่แสดงความเคารพต่อหญิงสาวชุดดำ.
"โอ้ว,มีบุคคลสำคัญใดกันที่มาในครานี้?"หญิงสาวที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
"ข้าได้เก็บภาพเหล่าคนที่เดินทางมา,วันนี้มีคนกลุ่มหนึ่งที่สำคัญ,เขาคือจงซาน!"สาวรับใช้ที่กล่าวรายงาน.
ขณะที่สตรีชุดดำให้อาหารปลาอยู่ได้ยินคำว่าจงซาน,มือของนางที่สั่นสะท้าน,อาหารปลาทั้งหมดที่ล่วงหล่นลงบนสระทั้งหมด.
"จงซาน?
เจ้าบอกว่าจงซานอย่างงั้นรึ?"สตรีชุดดำที่จ้องมองไปยังสาวรับใช้.
"ค่ะ,ผู้น้อยเห็นกงจูหลิงเอ๋อด้วย,และยังมีชิงหง,อยู่รวมในกลุ่มพวกเขามีอยู่ด้วยกัน
11 คน."สาวรับใช้รายงาน.
"หลิงเอ๋อมาด้วยรึ? จงซานมาอย่างงั้นรึ? แล้วพวกเขาไปที่ใหนกัน?"หญิงสาวในชุดสีดำที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
สตรีในชุดสีดำก็คือกงจูของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,เนียชิงชิง.
ในอดีตจงซานที่เดินทางมายังราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีและได้พาหลิงเอ๋อกลับไป,ซึ่งได้ใช้ความพยายามหลายๆเป็นอย่างมากเลยทีเดียว.
"พวกเขาไปยังสถานที่ลงทะเบียน!"สาวใช้ที่กล่าวรายงาน.
"เจ้าแจ้งไปยังเส้าเฟยโห่ว,ต้องไม่ลืมว่าทุกคนจะต้องรู้,ส่วนเสี่ยวเหยาโห่วไม่จำเป็นต้องบอกเขา!"เนียนชิงชิงครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"เจ้าค่ะ!"ผู้ใต้บังคับบัญชารับคำและจากไปในทันที.
หลังจากที่เนี่ยชิงชิงและเส้าเฟยโห่วจากไปแล้ว,ใบหน้าถมึงทึงของเสี่ยวเหยาโห่วก็โผล่ออกมาดักหน้าสาวรับใช้คนก่อนหน้า.
"ก่อนหน้านี้เจ้าบอกอะไรกับเนี่ยชิงชิงและเส้าเฟยโห่ว?
ทำไมไม่มาบอกกับข้า!"เสี่ยวเหยาโห่วที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ผู้น้อย,ผู้น้อย..."สาวรับใช้ที่แสดงท่าทางหวาดกลัว.
"พูด!!!"เสี่ยวเหยาโห่วที่ตะคอกเสียงดัง.
"ค่ะ,ผู้น้อยเห็นจงซาน,กงจูหลิงเอ๋อ...."สาวใช้รายงานยังไม่จบด้วยซ้ำ,ร่างก็ลอยออกมา.
"ปังงง!!"เป็นท้าของเสี่ยวเหยางโห่วที่ถีบออกไปทันที.
"พรึด!"สาวรับใช้พ่นโลหิตคำโต,แต่ไม่กล้ากล่าวสิ่งใด.
"ชิ!"เสี่ยวเหยาโห่วแค่นเสียง,ไม่สนใจผู้ใต้บังคับบัญชาคนดังกล่าวแม้แต่น้อย,ก่อนที่จะเดินก้าวออกไป.
......
ภายในเมือง,ในหุบเขาแห่งหนึ่ง.
ชายในชุดสีขาว,ที่กำลังนั่งอยู่กลางหุบเขากำลังบรรเลงกู่ฉิน,ด้วยอารมณ์ที่ลึกล้ำแช่อยู่ในความหลงไหล.
ผู้ใต้บังคับบัญชาในชุดสีดำที่เข้ามาข้างๆ,แต่ไม่กล้ารบกวน,ทว่าเข้ามาใกล้ๆ,พลางยืนโค้งคารวะ.
จวบจนการบรรเลงเพลงจบลง,ชายในชุดสีขาวที่ค่อยๆลืมตาขึ้น,จดจ้องมองไปด้านหน้า.
ที่ด้านข้าง,สาวใช้ที่นำผ้าเช็ดหน้าบิดน้ำร้อนเข้ามาเช็ดมือให้กับเขา.
"มีปัญหาอะไร,พบอะไรอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีขาวสอบถามออกไป.
"เรียนเสนาบดี,พวกเราได้พบกับจงซาน!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าว.
"หืม?จงซานรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมา?"ชายในชุดสีขาวที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ที่ข้างกายจงซานมี,ฮวงโห่วสามองค์,และคนอื่นๆอีกรวม
11 คน!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าว.
"ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง? จงซานไม่มีอะไรทำรึอย่างไร,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเตร็ดเตรี่มาจนถึงที่นี่!"ชายในชุดสีขาวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ท่านเสนาบดี,ส่งข่าวไปยังราชวงศ์จักรพรรดิหยงเล่อหรือไม่?"ผู้ใต้ยังคับบัญชากล่าวสอบถาม.
"ไม่จำเป็น,ราชวงศ์จักรพรรดิหยงเล่อกำลังเตรียมยกระดับเป็นราชวงราชันย์,ฝ่าบาทเวลานี้หาได้สนใจราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งแต่อย่างใด,ไม่มีอะไรต้องสนใจแม้แต่น้อย."ชายในชุดสีขาวกล่าว.
"ขอรับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าว.
ชายในชุดสีขาวผู้นี้ก็คือ,ผู้ใต้บังคับบัญชาของกู่เสวียน! ซึ่งเดินทางมาช่วยปรมาจารย์ปรุงยาในงานชุมนุมหมื่นเม็ดยา! ด้วยเชาว์ปัญญาของเขาแล้ว,ไม่ว่าเรื่องอะไร,ข้อมูลอะไรล้วนแล้วแต่สำคัญ.
"ตอนนี้จงซานอยู่ที่ใด?"ฟ่านอี้พินกล่าว.
"กำลังเดินทางไปยังพื้นที่ลงทะเบียน!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวลรายงาน.
"นำทาง!"ฟ่านอี้พินกล่าว.
"ครับ!"
จงซานที่มีเจ้าโส่วเซี่ยงนำทางเข้าไปด้านใน,ซึ่งพบคนที่สวมชุดพรตเต๋ามากมาย,ซึ่งจงซานไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย,ทว่าได้เดินทางไปยังลานขนาดใหญ่ทันที.
ที่ลานนั้นมีเตาปรุงยาขนาดใหญ่โตมโหฬาร,และยังมีเปลวเพลิงที่แตกต่างกันไป,ซึ่งมีจุดให้ลงทะเบียนปรุงยาอยู่ด้วย.
จงซานที่พาทุกคนก้าวเข้าไป,ทันใดนั้นจงซานก็พบกับคนคุ้นเคย.
ชายในชุดสีม่วงที่สะพายดาบยักษ์สีดำทมิฬ,ไป๋เย่! ซึ่งในอดีตเขาเคยเป็นจักรพรรดิของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเย่นั่นเอง,ซึ่งหลังจากที่ถูกหยินกัด,ตอนนี้ได้กลายเป็นเจียงซือของต้าฉินไปแล้ว,และภัคดีต่อราชวงศ์สวรรค์ต้าหยินโดยปริยาย.
ในเวลาเดียวกันนั้นไป๋เย่,ได้ก้าวเข้ามาพร้อมกับชายผู้หนึ่ง.
ชายในชุดคลุมสีม่วง,ผมยาวรวมพาดไปด้านหลัง,มือของเขาที่ถือแส้หางม้าอันหนึ่ง,ดูผ่อนคลายไร้ซึ่งความกังวล.
คนทั้งสองดูเหมือนว่าจะมาลงทะเบียนเช่นกัน,พวกเขาที่นำตราสัญลักษณ์มอบให้เจ้าหน้าที่ผู้หนึ่ง.
อยู่ไม่ไกลแล้ว,คนทั้งสอง,ไป๋เย่และชายในชุดคลุมสีม่วงที่พูดคุยกันบางอย่าง,ก่อนที่ชายในชุดสีม่วงจะพยักหน้า.
"กงอู๋อาน,พบกันอีกแล้ว!"จงซานที่เข้าไปทักทาย.
"ต้าเจิ้ง,จักรพรรดิจงซาน?
เจ้าเองก็เข้าร่วมงานแข่งขันหมื่นเม็ดยาด้วยรึ?"ไป๋เย่ที่พยักหน้ารับและสอบถามออกไป.
"ใช่แล้ว,เป็นหวงโหวของข้า,เพิ่งได้รับคำเชิญเช่นกัน,ว่าแต่ท่านผู้นี้คือ?"จงซานที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีม่วงด้านข้า.
"พรตมือใหม่ของราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน สวีฝู่
"ชายในชุดสีม่วงที่กล่าวตอบ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น