Immortality Chapter 534 Nine people enter netherworld

Immortality Chapter 534 Nine people enter netherworld

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 534 เก้าคนสู่ภพหยิน.  

Chapter 534 Nine people enter netherworld

九人入阴间

เก้าคนสู่ภพหยิน. 

"ใช่,เป็นเส้นทางหยินหยาง!"จงซานที่ไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป.

"เส้นทางหยินหยาง? ประตูเชื่อต่อภพทั้งสอง,นับว่าเป็นเรื่องที่อาจหาญมากที่สร้างเส้นทางหยินหยางขึ้นมาได้,หากเรื่องนี้แพร่ออกไป,ภายในใต้สวรรค์แห่งนี้,ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้จะต้องแห่มาที่นี่แน่"ตี้เสวียนชาที่สูดหายใจลึก.

"นี่ก็เพื่อต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาสั้นๆ.

"เต้าเจิ้ง,ดีเพื่อเต้าเจิ้ง!"ตี้เสวียนชาพยักหน้า.

"เจ้าไม่สนใจเกี่ยวกับเส้นทางหยินหยางอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"ไม่,หากแต่ข้ามีเรื่องที่จะขอให้เจ้าช่วย!"ตี้เสวียนชาเอ่ย.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.

"นำเซียนเซียนไปด้วย!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวออกมาอย่างลึกล้ำ.

"ห๋า?"จงซานที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.

"การผ่านประสบการณ์ร้อนหนาวมา,เท่านั้นถึงจะคู่ควรกับตำแหน่งจื่อจุ้น,ข้าที่ไล่ล่าสังหารสู้รบมานับครั้งไม่ถ้วนกว่าจะได้เป็นจื่อจุ้น,ทว่าเซียนเซียนยังไม่มี!"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยปากออกมา.

"จะไม่ให้ดีกว่ารึถ้าให้นางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์?"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

จริงอยู่เพื่อให้นางเติบโต,ทว่าที่ภพหยินมันไม่อันตรายไปหน่อยรึ?

"เฮ้เฮ้,เจ้ารู้จักต้นกำเนิดสายโลหิตของเผ่าอสูรหรือไม่?"ตี้เสวียนเสวียนชาที่เอ่ยปากสอบถาม.

"เจ้าเป็นต้นกำเนิดเผ่าหมาป่า,มีเพียงผู้มีต้นกำเนิดสายโลหิต,ถึงจะสามารถสร้างพันธะสัญญากับเผ่าหมาป่าได้!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ฮึ ฮึ! "ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา.

"เจ้าได้ยินเรื่องเผ่าพันธ์ผีดิบหรือไม่?"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยออกมา.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ผีดินรุ่นแรก,รุ่นที่สองก็ยังเป็นผีดิบ,และรุ่นอื่นๆก็เช่นกัน,ทว่าที่จริงแล้วมันมีระดับสายโลหิตที่แตกต่างกันอยู่,สายโลหิตยิ่งเข้มข้นเท่าไหร่ก็จะยิ่งมีระดับสูงเท่านั้น,และจะมีความแข็งแกร่งน่าเกรงขามมากขึ้นเท่านั้นด้วย,และจะมีความสามารถที่หลากหลาย,แม้แต่ควบคุมผีดิบรุ่นหลังๆได้,สถานะนั้นจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของระดับสายโลหิต,ยิ่งสูงก็จะยิ่งมีเกียรติ,และควบคุมสายโลหิตระดับต้นได้.

จงซานพยักหน้า.

"ที่จริงแล้ว,เผ่าอสูรส่วนใหญ่แล้วเป็นเช่นนี้,ขึ้นอยู่ระดับสายโลหิตอย่างงั้นรึ?ไม่,ควรจะบอกได้ว่าสายโลหิตเผ่าหมาป่าดีที่สุด,ยิ่งมีสายโลหิตระดับสูง,เทียบเคียงต้นกำนิดก็จะยิ่งมีสถานะสูง,สายโลหิตของทุกคนในเผ่าหม่าด้อยกว่าข้าทั้งนั้น,ดังนั้นข้าจึงเป็นสายโลหิตต้นกำเนิด."ตี้เสวียนชากล่าวอย่างเคร่งขรึม

"หืม?"

"การบำเพ็ญเพียรของเผ่าอสูรนั้น,ยิ่งมีสายโลหิตบริสุทธิ์เท่านั้น,ก็จะยิ่งได้รับความแข็งแกร่งจากสายโลหิตต้นกำเนิดเท่านั้น,ทว่าข้าสามารถบอกเจ้าได้,ในโลกใบใหญ่นั้น,มีคนที่มีสายโลหิตสูงกว่าข้าและทรงพลังน่าเกรงขามกว่าข้า,ทว่าเซียนเซียนนั้น,นับตั้งแต่นางเกิดมา,นางก็ทรงเกียรติแล้ว,ดูเหมือนว่าจะมีสายโลหิตสูงกว่าข้าด้วยซ้ำ!"ตี้เสวียนชากล่าวพลางทอดถอนใจ.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"เส้าเหยียผ่าหมาป่า? ทำไมนางถึงได้เป็นเส้าเหยียเผ่าหมาป่าล่ะ? นางที่ไม่ได้สืบสายโลหิตจากข้า,นางที่เกิดขึ้นมาก็ถูกตัดสินให้เป็นเส้าเหยี่ย,เพราะว่าสายโลหิตของนางนั่นเอง."ตี้เสวียนชากล่าว.

ซาโพวที่อยู่ข้างๆพยักหน้ารับเช่นกัน.

"แล้วเผ่ามังกรล่ะ?"จงซานที่ราวกับรับรู้ถึงเรื่องอะไรบางอย่าง.

"เผ่ามังกรอย่างงั้นรึ?เฮ้เอ้,เด็กหญิงก่อนหน้า,เห่าเม่ยหลีอย่างงั้นรึ? นางที่มีมังกรทองน้อย,ที่เป็นเส้าเหยียเผ่ามังกร,ดูเหมือนว่าจะมีสายโลหิตระดับสูงตั้งแต่เด็ก,ดังนั้นในเผ่ามังกร,ถึงแม้ว่าจะมีพลังฝึกตนไม่สูง,แต่กลับเป็นที่เคารพต่อเหล่ามังกรมากมาย."ตี้เสวียนชาตอบ.

"มีสายโลหิตที่สูงเท่าใด,ก็จะยิ่งประสบความสำเร็จมากขึ้นเท่านั้น? เซียนเซียนที่มีสายโลหิตต้นกำเนิดสูงกว่าเจ้า,เช่นนั้นเซียนเซียน,เมื่อเติบโต,ขึ้นไปในอนาคตก็จะเหนือยิ่งกว่าเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังตึ้เสวียนชา.

"ถูก!"ตี้เสวียนชาพยักหน้า.

จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ,ตั้งแต่แรกแล้วดูเหมือนว่าเผ่าอสูรนั้น,จะขึ้นอยู่กับระดับของสายโลหิต,คาดไม่ถึงเลยว่าสายโลหิตที่สูงกว่าจะกำราบสายโลหิตที่ต่ำกว่าอย่างงั้นรึ?

"ทันใดนั้น,จงซานราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างได้.

"ชีวิต? สายโลหิตก็คือชีวิต? มันคือชะตาวิถีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"ใช่,ชะตาวิถีของพวกเรานั้น,ขึ้นอยู่กับสายโลหิต,เป็นเรื่องบางอย่างที่ซับซ้อน,ไม่ใช่เรื่องแปลกนัก,เกี่ยวกับความเข้มข้นของสายโลหิต,เผ่าอสูรมากมายต่างก็เป็นเช่นนี้,ส่วนใหญ่แล้วเผ่าอสูรทุกเผ่า,แม้แต่ผีดิบ,หลังจากที่พวกเขาเข้าสู่ภพหยิน,หากว่าเจ้าพบเห็น,สายโลหิตเหล่าอสูร,ยกตัวอย่างอสูรา,หรือจะเป็นคนทรง,คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีชะตาวิถีขึ้นกับสายโลหิต,สายโลหิตที่ตัดสินทุกอย่าง,ยิ่งมีสายโลหิตที่สูงก็จะมีชะตาวิถีสูงส่ง,และมีโอกาสที่จะได้ชะตาเซียน."ตี้เสวียนชากล่าว.

จงซานที่ชำเลืองมองตี้เสวียนชา,จดจำทุกคำพูดของเขาเอาไว้,ก่อนที่จะพยักหน้ารับ.

"แล้วมีวิธีอื่นที่จะมีชะตาวิถีแบบอื่นหรือไม่?"จงซานสอบถาม.

"มี,การสลายวิญญาณ,เหมือนกับเหล่าภูติที่วิญญาณออกจากร่างแล้ว,มีหลายอย่างที่ยากจะเห็นในทวีปศักดิ์สิทธิ์,ทว่าเมื่อเจ้าเข้าไปในภพหยิน,บางที่อาจจะเห็น,ทุกสิ่งในโลกใบใหญ่นั้น,ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,จนไม่สามารถที่จะอธิบายออกมาได้."ตี้เสวียนชากล่าว.

"โลกใบใหญ่,ทุกสิ่งเต็มไปด้วยความแปลกประหลาดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก,ดูเหมือนว่าโลกใบใหญ่นั้นตัวเองเข้าใจน้อยมาก.

"อายุไข,อย่างแรกคือชะตา,อย่างที่สองคือโชควาสนา,อย่างที่สามฮวงจุ้ย,อย่างที่สี่ กรรม,อย่างที่ห้าชื่อเสียง! ชีวิตอายุไขนั้นอยู่นำหน้า,ภายในโลกนี้ยังต้องศึกษาไปอีกไม่หยุดยั้ง!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.

"อายุไข? ใช่,อายุไข!"

"เซียนเซียนนั้นมีสายโลหิตที่สูงกว่าข้า,แน่นอนว่าชะตาวิถีย่อมทรงเกียรติกว่าข้า,หลังจากที่กลายเป็นเซียน,พลังฝึกตนของนางจะเพิ่มขึ้น,และจะประสบความสำคัญได้มากกว่า,ในโลกใบใหญ่นั้น,นับว่าเป็นโลกที่โหดร้าย,เซียนเซียนหากว่ายังเป็นดอกไม้ในเรือนแก้ว,ในอนาคตจะยากที่จะเติบโต,พานางไปยังภพหยิน,ให้นางได้เพิ่มพูนประสบการวิกฤติด้วย."ตี้เสวียนชากล่าว.

"ภายในภพหยินนั้นมีเผ่าหมาป่าด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"มี,ทว่าเผ่าหมาป่าในภพหยินนั้นย่อมไม่รับฟังคำสั่งของข้า,จำเป็นต้องให้เซียนเซียนเป็นคนจัดการ,ข้าส่งนางไปเป้าหมายก็เพื่อฝึกฝนนาง,ให้นางสามารถกำราบเผ่าหมาป่าในภพหยิน,และต้องการให้นางเป็นจื่อจุ้นเผ่าหมาป่าในภพหยินให้ได้!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวตัดสินใจแน่วแน่.

"ได้ยินคำพูดของเจ้าแล้ว,บางที่ภพหยินคงจะวุ่นวายไม่น้อย?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"วุ่ยวายอย่างงั้นรึ? ไม่,ภพหยินนั้นกฎเกณฑ์ต่างๆแตกต่างออกไปจากภพหยาง,เผ่าหมาป่าภพหยินนั้นมีการควบคุมดูแลต่างกัน,ในภพหยางเผ่าหมาป่าจำต้องรับฟังคำสั่งจากจื่อจุ้น,ไม่เช่นนั้นแล้วหากไม่มีชื่อจุ้น,เผ่าหมาป่าคงจะถูกทำลายไปทั้งตระกูลนานแล้ว."ตี้เสวียนชาตอบ.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

"ตกลง,ข้าจะนำเซียนเซียนไปยังภพหยินด้วย!"จงซานพยัหน้า.

เห็นจงซานที่รับคำเป็นมั่นเหมาะ,ตี้เสวียนชารุ้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก.

ก่อนที่จะหันหน้าไปยังด้านข้าง,จ้องมองไปยังซาโพว.

ซาโพวที่คุกเข่าลงข้างหนึ่งในทันที,แสดงท่าทางเคารพเป็นอย่างมาก.

"ซาโพว,อ๋องหมาป่า,ระดับราชันย์แท้,นับจากนี้ไป,ข้าจะให้เขาเป็นองค์รักษ์ให้เจ้า,เชื่อฟังคำสั่งของเจ้า!"ตี้เสวียนชากล่าว.

ระดับราชันย์แท้,นี่คือผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,ถูกส่งออกมาราวกับเป็นสินค้าเช่นนี้เลยรึ?

ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้น,บางที่คนเหล่านี้นับว่าเป็นคนที่มีเกียรติที่สูงส่ง.

ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้ถูกส่งมารับใช้คนอื่นรึ? จงซานที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชา,ด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อเช่นกัน.

ตี้เสวียนชารู้สึกพอใจกับท่าทางประหลาดใจของจงซาน.

จงซานที่สูดหายใจลึก,พร้อมกับพยักหน้ารับ"ตกลง,ขอบคุณ!"

ซาโพวที่ถูกส่งมารับคำสั่งยองเขาอย่างงั้นรึ? แน่นอนว่ามันแตกต่างจากการอัญเชิญ,ระดับราชันย์แท้จากการอัญเชิญนั้น,ในเวลาวิกฤติ,สามารถที่จะทิ้งผู้อัญเชิญหนีไปได้,นอกจากนี้ยกเว้นแต่ในเวลาฉุกเฉินเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นย่อมไม่มีทางสนใจจงซาน.

ทว่าซาโพวในเวลานี้,แตกต่างออกไป,จงซานที่กล่าวขอบคุณ,แน่นอนว่าแสดงออกมาด้วยใจ.

"อืม!"ตี้เสวียนชาพยักหน้า.

.....

หกเดือนหลังจากนั้น.

จงซานที่นั่งอยู่ในห้องอักษร,โดยมีหนีปู่ซาก้าวเข้ามาด้านใน.

"ฝ่าบาท,ตำหนักหยินหยางเสร็จสมบูรณ์แล้ว,ค่ายกลเส้นทางหยินหยางเอง,สามารถเปิดเวลาใดก็ได้!"หนีปู่ซาเอ่ยปากออกมาในทันที.

"เยี่ยม! ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมามีความดีใจแฝงอยู่ด้วย.

"เป็นงานของข้าอยู่แล้ว!"หนีปู่ซาที่โค้งรับด้วยความเคารพ.

"อืม! หลังจากนี้สิบวัน,จะเปิดเส้นทางหยินหยางอย่างเป็นทางการ!"จงซานกล่าว.

"รับทราบ!"หนีปู่ซาพยักหน้ารับ.

หลังจากที่หนีปู่ซาจากไป,จงซานที่แจ้งข่าวไปยังคนที่เกี่ยวข้อง,จากนั้นก็ปิดตัว.

ปิดตัวในครั้งนี้,ไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าใดนัก,ทว่าเป็นการเตรียมการร่างกายทั้งสองของตัวเอง.

การเดินทางไปยังภพหยินนั้น,แน่นอนว่าจะต้องเป็นร่างแยกเงา,เพราะว่าที่ภพหยินนั้น,ร่างแยกเงาย่อมทรงพลังมากกว่า,ในภพหยางที่มีร่างหลักไว้คอยบัญชาการ,ต้องไม่ลืมว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้น,เขาไม่สามารถที่จะจากไปได้โดยง่าย.

ภายในห้องลับ,ร่างหลักจงซานที่สะบัดมือนำสิ่งของบางอย่างออกมา.

ยันต์หยกทมิฬ! เหว่ยฉี! สร้างขึ้นมาจากกุยเซียน!เป็นของวิเศษระดับเก้า.

ร่างแยกเงาที่รับไป,ก่อนที่จะนำมันผสานเข้าไปในร่างกาย,ทันใดนั้นมันได้ไปซ่อนอยู่ในเรือนม่วงในทันที,เดิมที่มันก็ใช้ได้สำหรับหนึ่งคน,ยันต์หยกทมิฬนี้แน่นอนว่าไม่สามารถที่จะหลอมขึ้นมาได้ง่ายๆ.

ส่วนของวิเศษอื่นๆนั้นก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม.

ร่างหลังจงซานจะมี, ตราลัญจกรครรลองสวรรค์,โองการฟ้า,ดาบฝันร้าย,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,บัวหงหลวนเทียน.

ส่วนร่างแยกเงาของจงซานก็จะมี,ยันต์หยกทมิฒ,กระเป่าค้างคาว,กระบี่อมตะ,ร่างโคลน,เนตรสังสารวัฏ.

หลังจากนั้นสิบวัน,ที่ด้านหน้าตำหนักหยินหางนั้น,เหล่าองค์รักษ์ทั้งหมดถูกห้ามเข้ามา,ที่ด้านหน้าตำหนักนั้น,มีแค่คนที่เกี่ยวข้องเท่านั้น.

ผู้คนที่จะเดินทางไปยังภพหยิน,ซึ่งเป็นจงซานได้เลือกแล้ว.

นอกเหนือจากหนีปู่ซาแล้วมีอีกแปดคน.

ร่างแยกเงาจงซาน,เหว่ยไท่จง,เซียนเซิงซือ,หลินเซียว,เซียนเซียน,ซาโพว,เห่าเม่ยหลีและจักรพรรดิพิษ.

คนในกลุ่มนี้เป็นจงซานที่เป็นคนกำหนดนั่นเอง.

เหว่ยไท่จงและเซียนเซียนนั้นได้ถูกตัดสินตั้งแต่ก่อนแล้ว,ส่วนเพื่อจัดการความวุ่นวายที่มีในภพหยิน,นอกจากซาโพวแล้ว,จงซายังเลือกเซียนเซิงซือ,เพื่อเดินทางไปยังภพหยิน.

หลินเซียว,คือคนที่จงซานไว้วางใจเพื่อที่จะนำไปสร้างอิทธิพลในภพหยิน.

ส่วนเห่าเม่ยหลีและจักรพรรดิพิษนั้น,ที่จริงจงซานไม่มีทางเลือก,เนื่องจากอ้าวซือไห่นั้นจับจ้องพวกเขาในเวลานี้,หากว่าออกจากเกาะหมาป่าสวรรค์,จะต้องถูกจับตัวอย่างแน่นอน,จงซานที่รู้สึกเป็นหนี้บุญคุณคนทั้งสอง,แน่นอนว่าต้องหาทางออกให้ให้พวกเขาได้หลบหนีอันตรายในครั้งนี้.

ทุกคนที่กำลังจะไปภพหยิน,ในเวลานี้,มีจงซานสองร่าง,ทำหลายคนรู้สึกประหลาดใจอยู่เช่นกัน.

แม้ว่าจะรับรู้ว่าจงซานนั้นมีร่างโคลน,ทว่าหากไม่เห็นกับตาก็จะไม่รู้ว่าร่างทั้งสองนั้นเหมือนกันเป็นอย่างมาก,เมื่อยืนอยู่ข้างๆกัน,จึงทำให้รู้สึกแปลกประหลาด.

แม้แต่เทียนหลิงเอ๋อและหญิงสาวคนอื่นๆ,ยังไม่กล้าแตะต้องจงซานเวลานี้,ด้วยกลัวว่าจะพบเข้ากับตัวปลอม.

"เอาล่ะ,เข้าไปยังตำหนักหยินหยางได้!"ร่างแยกเงาจงซานเอ่ย.

"รอก่อน!"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาในทันที.

ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.

ด้วยการสะบัดมือหนึ่งครั้ง,เซียนเซิงซือนำเหยือกขนาดเล็กออกมา,ก่อนที่จะเดินไปยังร่างหลักของจงซาน.

"ฝ่าบาท,นี่คือน้ำยารวมวิญญาณที่ฝ่าบาทเคยใช้ก่อนหน้านี้,หากว่ามีใครที่ต้องใช้,ให้หยดใส่ร่างของเขา,เพื่อสร้างร่างให้กลายเป็นภูติ,ในนี้มีทั้งหมด 60 หยด,ไว้ให้ฝ่าบาทในภพหยางใช้งาน!"เซียนเซิงซือกล่าว.

สิ่งนี้นับว่าเป็นของดีทีเดียว,ก่อนหน้านี้เขาได้ใช้ยารวมวิญญาณใส่ร่างของหานจื่อกวงให้กลายเป็นภูติ,ก่อนที่จะใช้แสงแดดแผดเผา,จนไม่สามารถจุติใหม่ได้.

สิ่งนี้,สามารถสร้างภูติได้ถึง 60 ตน,แน่นอนแม้ว่าเป้าหมายสำคัญนั้นเพราะจงซานสามารถสร้างทางเชื่อมต่อภพหยินขึ้นมาได้,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,เหล่าคนผู้มากความสามารถ,ทำงานให้กับราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,หากว่าพวกเขาตายไปก็ต้องเป็นภูติทำงานให้กับต้าเจิ้งเช่นเดียวกัน.

"อืม!"ร่างหลักจงซานที่พยักหน้า,และรับขวดหยกนั้นมา.

จากนั้น,คนทั้งเก้าก็เดินเข้าตำหนักหยินหยาง.

ประตูตำหนักหยินหยางที่ปิดเสียงดัง!

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.