Immortality Chapter 535 netherworld ancient battlefield

Immortality Chapter 535  netherworld ancient battlefield

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่  535  สนามรบโบราณแดนอเวจี.

Chapter 535  netherworld ancient battlefield

阴间古战场

  สนามรบโบราณแดนอเวจี.

เทียนหลิงเอ๋อที่จ้องมองประตูที่กำลังปิด,แสดงท่าทางงงงวย.

"จงซานเจ้า,เจ้าทั้งสองเหมือนกันอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกแปลกประใจเป็นอย่างมาก.

จงซาน"............"

"เป็นคนๆเดียวกัน,แน่นอนว่าเหมือนกันทุกอย่าง!"จงซานที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.

เหล่าหญิงสาว"........."

ภายในตำหนักหยินหยาง.

ประตูตำหนักที่ปิดแน่น,คนทั้งเก้าที่ยืนอยู่,รอคอยเส้นเทางหยินหยางเป็นใช้งาน,พื้นที่รอบๆนั้น,มีกำแพงและหลังคาปิดแน่น,รอบๆถูกสลักไปด้วยอักขระที่แปลกประหลาด,สูงต่ำกระจายๆปทั่ว,มีรูปปั้นมังกรขนาดใหญ่ 16 ตน,ที่หมุนวนอยู่รอบๆห้องโถง.

แผนที่ก่อเกิดบรรพกาลที่กางอยู่บนพื้น.

ก่อนที่มันจะค่อยๆหมุนวนไปมาช้าๆ,ส่องประกายแสงเรื่อๆออกมา,พร้อมกับกระจายไปยังอักขระที่อยู่รอบๆรอบห้อง,ทำให้อักขระเหล่านั้นส่องสว่างราวกับว่ากำลังกระโดดออกมาจากกำแพง.

ค่ายกลเปิดใช้งาน.

หนีปู่ซาที่ยืนอยู่ด้านหน้าแผนที่ก่อเกิดบรรพกาล,ซึ่งเวลานี้ประกายแสงของอักขระกำลังกระพริบไปมารอบๆ.

ทันใดนั้นแผนที่ก่อเกิดบรรพกาลก็เริ่มโคจรเร็วขึ้นเรื่อยๆ,จนไม่สามารถมอบเห็นรูปร่างของมัน,มองเห็นเพียงแค่ประกายแสงที่ส่องสว่างออกมา.

มังกรทองม่วงทั้ง 16 ตนทันใดนั้นก็พ่นพลังงานแสงสีเหลือออกมา,พุ่งตรงไปยังแผนที่ก่อเกิดบรรพกาล.

แสงบางๆของแผนที่และพลังงานสีเหลืองเข้าปะทะกัน,ทันใดนั้นก็ปรากฏประตูค่อยๆถูกสร้างขึ้นมาด้านหน้า.

ที่ด้านหน้าเป็นประตูบานหนึ่ง,ประตูที่มีสีดำสนิท,ไม่สามารถมองเห็นแสงได้เลยแม้แต่น้อย.

"ไป!"หนีปู่ซาที่เอ่ยออกมาในทันที.

จากนั้น,หนีปู่ซาก็ก้าวเข้าไปในประตู.

จงซานที่จ้องมองไปยังประตูด้านหน้า,ก่อนที่จะก้าวตามไป.

ตามมาด้วยคนอื่นๆที่เหลือที่ก้าวเข้าไปในประตู.

จงซานที่ก้าวเข้าไปในประตู,นั้นสัมผัสความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมมาก,เหมือนกับแดนเทพพิสุทธิ์ที่มีทางเข้าขนาดเล็ก,เขาที่ก้าวตรงไปยังช่องทางที่ลู่เข้าไปด้านใน.

จงซานสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม.

"ฟิ้ว!"

ทุกคนที่ก้าวเข้าไปในด้านใน,ก่อนที่อีกฝั่งนั้นก็เป็นตำหนักหยินหยางของอีกฝั่ง.

?จงซานที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.

ทุกคนที่พยามพยุงตัว,ในเวลานี้พบว่ามีสะพานที่พลิกกลับ,พวกเขากลับมาที่เดิมอย่างงั้นรึ?

"ภพหยิน,นี่คือภพหยิน."หนีปู่ซากล่าว.

"ใช่รึ? นี่ไม่ใช่ตำหนักหยินหยางที่พวกเราเข้ามาก่อนหน้านี้หรอกรึ?"เห่าเม่ยหลีที่เอ่ยออกมาในทันที.

"ที่นี่คือภพหยิน,ตำหนักหยินหยางนั้น,ข้าได้สร้างมันขึ้นมาสองแห่ง,แห่งหนึ่งอยู่ในภพหยาง,อีกแห่งอยู่ในภพหยิน,ทั้งสองแห่งต่างก็มีเหมือนๆกัน,ที่ด้านนอกนั้นก็คือภพหยินแน่นอน."หนีปู่ซากล่าว.

"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,หลังจากนี้เส้นทางเคลื่อนย้ายจะถูกระบุตำแหน่งเอาไว้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ดวงตาส่องประกาย.

"ฝ่าบาทเชาว์ปัญญานัก!"หนีปู่ซากล่าว.

หนีปู่ซาในเวลานี้รู้สึกดีเป็นอย่างมาก.

"เปิดประตูก็จะรู้เอง!"เซีนเซียนที่เอ่ยออกมาทันที,ก่อนที่จะค่อยๆเปิดประตูออก.

ประตูหยินหยางที่เปิดออกเสียงดัง,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังนอกตำหนัก,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาต่างก็คาดหวัง,ที่ด้านหน้าคือภพหยิน,บรรยากาศของภพหยินจะเป็นอย่างไร?

"แค๊กๆๆๆๆ...."

พริบตาเดียวประตูตำหนักหยินหยางเปิดออกมา,เสียงของประตูที่ดังเอี๊ยดอ๊าด,จากนั้นก็มีโครงกระดูกมากมายยั่วเยี้ยเต็มไปหมด.

"อ๋า!!"

เซียนเซียนที่ตื่นตกใจจนต้องถอยหลังออกมา,นางที่เป็นเหมือนกับเด็กสาว,และยังถูกเลี้ยงดูอย่างดีเหมือนกับดอกไม้ในเรือนกระจก,เมื่อนางเปิดประตูออกมาเจอโครงกระดูกมากมาย,ทำให้นางตื่นตกใจขึ้นมาในทันที.

"คลืนนนน"

ซาโพวที่ปล่อยแรงกดดันออกไป,เหล่าโครงกระดูกที่ลอยโด่งออกไป.

เซียนเซียนที่ตั้งตัวได้,แลบลิ้นเล็กๆออกมา.

ปราณหยินมากมาย,ทันทีที่เปิดประตูออกมา,ทุกคนก็สัมผัสได้ถึงปราณหยิน,เซียนเซียนที่ต้องขมวดคิ้ว,ซึ่งต่างจากเซียนเซิงซือที่หลับตาสูดหายใจลึก,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคย.

"ออกไปได้!"จงซานที่ก้าวเดินออกไปจากห้องโถง,ซึ่งคนอื่นๆที่ก้าวตามเช่นเดียวกัน.

หลังจากที่ก้าวออกมาจากห้องโถง,จงซานที่สูดหายใจลึก.

ภพหยินและภพหยางนั้นแตกต่างกันมาก.

ในเวลาเดียวกันนี้,ภูเขาที่อยู่รอบๆนั้น,เต็มไปด้วยโครงกระดูกมากมาย,นี่คือแดนนรก,ไม่,ภพหยินก็คือแดนอเวจีนั่นเอง.

ภายใต้กองกระดูกมากมายนับไม่ถ้วน,เหล่าโครงกระดูกที่เดินไปมารอบๆ,ไร้ทิศทาง,เดิน,แล้วก็เดิน,ด้วยท่าทางแปลกประหลาด.

ทันใดนั้น,ราวกับว่าเหล่าโครงกระดูกสัมผัสถึงอะไรได้,ก่อนหน้านั้นที่เดินไร้จุดหมาย,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นตรงมายังทิศทางของจงซานช้าๆ.

เหล่าโครงกระดูกมากมายที่เดินตรงมา,ล้อมรอบตำหนักหยินหยางอย่างรวดเร็ว.

คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะปรากฏขึ้นมามากมายขนาดนี้.

ซาโพวที่ปล่อยกลิ่นอายออกไป,โครงกระดูกกว่าสิบร่างที่ลอยออกไป,ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,แน่นอนแม้ว่าภพหยินและภพหยางจะต่างกัน,ทว่าพลังฝึกตนราชันย์แท้ย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน.

พลังกดดันวิญญาณที่หนักหน่วง,ของซาโพว,ทำให้เหล่าโครงกระดูกไม่กล้าเข้าใกล้.

ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานสามารถมองเห็น,ไม่ใช่แค่โครงกระดูกรูปมนุษย์,ยังมีม้าโครงกระดูก,หมาป่าโครงกระดูก,สัตว์อื่นๆอีกมากมาย,ทว่าดูเหมือนว่ามันจะยังไม่มีเชาว์ปัญญา.

"สถานที่แห่งนี้น่าจะเป็นสนามรบโบราณ!"เซียนเซิงซือครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"หืม?"ฝ่าบาทจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.

"ฝ่าบาท,หากว่ายังจำได้เมื่อครั้งที่ข้ายังอยู่ในราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,เพื่อต่อกรกับค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,ข้าได้อัญเชิญกองทัพโครงกระดูกขึ้นมา."เซียนเซิงซือกล่าว.

"อืม!"

"ที่นั่นก็เป็นสนามรบโบราณ,ที่ด้านล่างพื้นดินนั้นมีศพมากมายถูกฝังอยู่,หลังจากที่กายเนื้อเน่าเปื่อยไปแล้ว,ตอนนี้จึงเหลือเพียงแค่กระดูกมากมายนับไม่ถ้วน,ในภพหยางนั้น,ปราณหยินจะน้อยและอ่อนแอ,เมื่อกลายเป็นโครงกระดูกไปแล้วไม่สามารถที่จะใช้ปราณหยินในการชำระล้าง,ทว่าภายในภพหยินนั้นแตกต่างออกไป,ภายในสนามรบโบราณนั้น,ยิ่งผ่านเวลาไปเนิ่นนาน,เหล่าโครงกระดูกที่ดูดซับปราณหยิน,จะทำให้มันสามารถเคลื่อนไหวได้,ทว่าการจะมีเชาว์ปัญญานั้นก็นับว่ายาก,ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆนัก."เซียนเซิงซือกล่าวตอบ.

"เช่นนั้นสถานที่แห่งนี้ก็มีปราณหยินมากกว่าที่อื่นอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"ครับ!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.

จงซานที่จ้องมองไปยังโครงกระดูกมากมายที่อยู่รอบๆ,พยักหน้ารับ,ต้องไม่ลืมว่า,เขาไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ไมได้รู้สึกหวาดกลัวต่อสิ่งเหล่านี้อย่างแน่นอน.

"เอ๊ะ? บนท้องฟ้านั่นเ? นั่นดวงอาทิตย์? หรือดวงจันทร์กัน?"เซียนเซียนแสดงท่าทางสงสัยจ้องมองขึ้นไปบนฟ้า.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองขึ้นไป,บนท้องฟ้านั้น,มีดวงดาวมากมาย,ทว่ายังมีอะไรบางอย่างที่มีสีแดงทว่าไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นดวงจันทร์หรือดวงอาทิตย์.

"นั่นคือจันทร์แดง!"เซียนเซิงซือตอบ.

"ภพหยางนั้นมีดวงอาทิตย์สีทองและดวงจันทร์สีเงิน,ภพหยินมีดวงอาทิตย์สีม่วงและดวงจันทร์สีแดง,เป็นสิ่งทั่วไป,เพียงแค่รูปร่างแตกต่างกัน."เซียนเซิงซือกล่าวตอบๆ.

"นี่คือดวงจันทร์ภพหยินสินะ!"เซียนเซียนที่สูดหายใจลึก.

"ฝ่าบาท,เมื่อคราอยู่ภพหยาง,เฉินเคยเอ่ยต่อฝ่าบาทว่า,สายโลหิตของหนีปู่ซานั้นได้ทิ้งอะไรบางอย่างไว้ในภพหยิน,เฉินต้องการไปนำมันกลับมา,อาจจะใช้เวลาราวๆสามปี,แล้วหนีปู่ซาจะกลับมารับใช้ฝ่าบาทอย่างแน่นอน!"หนีปู่ซาที่เอ่ยปากกล่าวต่อจงซานในทันที.

จงซานที่จ้องมองไปยังหนีปู่ซา,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดเพิ่ม,เพียงแค่พยักหน้ารับรู้.

"ตำหนักหยินหยางอยู่ที่นี่,หวังว่าคงจะไม่ถูกทำลาย!"หนีปู่ซาที่โค้งคำนับให้กับจงซานเล็กน้อย.

"โปรดวางใจ,พวกเรายังจำเป็นต้องใช้เส้นทางหยินหยาง,แน่นอนว่าข้าจะต้องปกป้องมันเอาไว้."จงซานพยักหน้า.

หนีปู่ซาที่โค้งคำนักอีกครั้ง,ก่อนที่จะบินจากไป,ราวกับว่ารับรู้เส้นทางที่นี่.

หนีปู่ซาจากไปแล้ว,เซียนเซิงซือที่จอ้งมองไปยังทิศทางที่หนีปู่ซาจากไปพลางสูดหายใจลึก,สถานที่นี่,ยกเว้นจงซานแล้ว,หนีปู่ซาคือคนที่เซียนเซิงซือไม่สามารถเข้าใจได้เช่นกัน.

เส้นทางหยินหยางรึ?

ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย? เซียนเซิงซือรู้สึกสนใจขึ้นมาเช่นกัน.

"จงซาน,ข้าและอาจารย์ก็ต้องการจะไปเช่นกัน!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาทันที.

"หืม?"จงซานที่จ้องมองเห่าเม่ยหลีด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ไปกับพวกเรา,ไม่ดีกว่ารึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าไม่ต้องการรู้สึกผิดมากกว่านี้แล้ว!"เห่าเม่ยหลีที่เผยแววตาที่มุ่งมั่นออกมา.

ไม่อยากให้ตัวเองดูน่าสงสัยรึ? แน่นอนเห่าเม่ยหลีย่อมรับรู้ว่าการที่จงซานนางมาด้วยนั้น,เกรงว่านางจะถูกอ้าวซือไห่จับตัว,ดังนั้นเขาจึงได้นำนางมายังภพหยินด้วย,บนภพหยางเอง,ไม่มีที่ใหนที่ปลอดภัย,มีเพียงที่นี่,หลังจากที่นางฝึกฝนจนแข็งแกร่งแล้ว,หลังจากนั้นค่อยกลับไปยังภพหยาง,ซึ่งจะสามารถที่จะกำราบอ้าวซือไห่และเผ่ามังกรทั้งหมดได้.

กับการช่วยเหลือของจงซานนั้น,เห่าเม่ยหลีรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก,การที่นางของแยกตัวออกไป,นั่นเป็นเพราะความอหังการของตัวเอง,เพื่อที่จะลดความเสียใจที่มีต่อผู้อื่นอย่างงั้นรึ?

จักรพรรดิพิษที่อยู่ข้างๆฝืนยิ้มออกมา.

จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยหลีพอจะคาดคิดความคิดของเห่าเม่ยหลีได้,ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,ไม่ได้กล่าวห้ามอีกต่อไป,ก่อนที่จะนำหยกบันทึกสีขาวออกมา!

"ในเมื่อเจ้าต้องการจากไปตามเส้นทางของเจ้า,ก็จงระมัดระวังให้ดี,ข้าคิดว่ายกเว้นระดับสวรรค์แท้,ไม่มีใครสามารถขวางเจ้าได้,หากหลังจากนี้มีอะไรเกิดขึ้นให้กับมาหาข้า,สิ่งนี้ข้าได้รับมาโดยบังเอิญ,วิชาอาคมมารสวรรค์,ข้าได้ยินว่ามันเหมาะกับกายสถิตเช่นเจ้า,และมันยังช่วยสร้างภูติคุ้มกันจากอาคมย้อนกลับอีกด้วย,เจ้าศึกษาดู,เจ้าอาจจะเห็นวิธีที่จะจัดการกับอ้าวซือไห่ได้."จงซานที่นำหยกบันทึกสีขาวมอบให้กับนาง.

วิชาอาคมมารสวรรค์,นี่คือไพ่ลับของหานจื่อกวง,เป็นวิชาลับสืบทอดของมารเฒ่าสุ่ยจิง,หลังจากที่เขาตกตายไปอันหัวงได้นำมันมาด้วย,นี่เป็นอาคมวิชาคำสามซึ่งมันได้ตกมาอยู่ในมือของจงซาน.

เห่าเม่ยหลีจ้องมองจงซานด้วยสายตาที่ซับซ้อน,ไม่ได้ปฏิเสธพร้อมกับรับมันมา.

"จงซาน,เจ้ายังจำได้หรือไม่,ว่าเจ้าจะช่วยข้าหากอนุสาวรีย์อมตะอีก 22 อัน."

"โปรดวางใจ!"จงซานพยักหน้า.

"อาจารย์,พวกเราไปเถอะ!"เห่าเม่ยหลีกล่าว.

ดูเหมือนว่านางจะยอมรับจักรพรรดิพิษเป็นอาจารย์ของนางอย่างเต็มใจแล้ว.

จักรพรรดิพิษที่ฝืนยิ้มออกมา,ทำได้แค่กล่าวว่า,"ลาก่อน"ก่อนที่จะตามเห่าเม่ยหลีไป.

"ฝ่าบาท,ข้าคิดว่าฝ่าบาทจำเป็นต้องใช้เวลาในการสร้างรากฐาน,ทว่าข้าคงรอไม่ได้,บ่าวชราของไปตามหาเองด้วยตัวเอง"เหว่ยไท่จงที่โค้งคำนับให้จงซานในทันที.

"เจ้าเองก็ต้องการจะไปอย่างงั้นรึ?"เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล้กน้อย.

จงซานที่จ้องมองไปยังเหว่ยไท่จง,พลางถอนหายใจเบาๆ,"ระวังตัวให้ดีด้วย.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เหว่ยไท่จงที่โค้งคำนับให้จงซาน.

จากนั้นเหว่ยไท่จงก็บินไปยังทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว.

ไม่นานหลังจากนั้น,ก็มีสี่คนที่จากไป,ตอนนี้ยังคงเหลือจงซาน,เซียนเซียน,ซาโพว,เซียนเซิงซือและหลินเซียวห้าคน.

เซียนเซียนที่เห็นคนอื่นๆจากไป,นางที่จีบปากเล็กๆของนางออกมา.

คนทั้งสามที่หันหน้ามามองจงซาน,รอให้จงซานสั่งการ.

"ซาโพว,เจ้าไปตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,ว่ามีสถานที่ใดบ้าง.

"รับทราบ!"ซาโพวที่บินจากไปอย่างรวดเร็ว.

ด้วยการใช้ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้เป็นผู้สังเกตการณ์,บางทีคงมีแค่จงซานเท่านั้น.

"เซียนเซิงซือ,โครงกระดูกเหล่านี้,เจ้าสามารถควบคุมได้หรือไม่?"จงซานที่หันหน้าจดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.