Immortality Chapter 531 Being handed down for generations imperial seal

Immortality Chapter 531 Being handed down for generations imperial seal

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 531  ตราประทับราชวงศ์มังกร.

Chapter 531 Being handed down for generations imperial seal

传世印玺

  ตราประทับราชวงศ์มังกร.

หลังจากที่ชักแม่น้ำทั้งห้ามาอธิบาย,จงซานก็ตัดความหวังของหญิงสาวทั้งหมดไป,อย่างไรก็ตาม,ท้ายที่สุดก็ต้องตามง้องอนพวกนางเช่นเดิม.

หลังจากกลับไปแล้ว,จงซานก็ได้แจ้งแก่คนที่เกี่ยวข้อง,ยกเว้นตัวเองกับหนีปู่ซา,ยังคงเหลือสิทธิ์อยู่เจ็ดที่.

แน่นอนว่าเรื่องนี้จะต้องคิดใคร่ครวญอย่างดี.

ภายในห้องอักษร,ขณะที่จงซานกำลังอ่านข้อมูลบางอย่างอยู่.

"ฝ่าบาท,บ่าวชราผู้นี้ต้องการเดินทางไปยังภพหยิน!"เสียงของคนผู้หนึ่งที่คร่ำครวญดังขึ้นในทันที.

ภายในห้องอักษรนั้นมีคนอีกผู้หนึ่ง,จงกวนพระราชวัง,เหว่ยไท่จง!

จงซานที่จ้องมองไปยังเหว่ยไท่จง,เหว่ยไท่จงคือ,น้องชายคนที่สามของกุยเอ๋อนั่นเอง,เป็นอาใหญ่ของหยิงหลาน,เพราะว่าเขาเป็นขันที,ดังนั้นจึงไม่มีลูกหลาน,ที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อแก้แค้นให้กับตระกูล,ลอบเข้าเป็นใส้ศึกของต้าคุน,หลังจากที่จงซานได้ทำลายต้าคุนเสร็จแล้ว,เขาก็มาเป็นจงกวนของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั่นเอง.

"เจ้าเองก็ต้องการจะไปอย่างงั้นรึ?"แววตาของจงซานที่มีความอ่อนโยนแฝงอยู่.

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นพูดกับเขาเช่นนี้,จงซานย่อมรู้สึกไม่ชอบใจแน่นอน,ทว่าเหว่ยไท่จงนั้นแตกต่าง,นี่คือน้องชายคนที่สามของกุยเอ๋อ,และเป็นอาใหญ่ของหยิงหลาน,เกี่ยวกับคนผู้นี้,ภายในใจของจงซานที่รู้สึกเป็นหนี้มากมายด้วยซ้ำ.

"ขอรับ!"เหว่ยไท่จงกล่าวรับ.

"ทั้งที่ข้าต้องการประทานตำแหน่งอ๋องแก่เจ้าไม่ดีอย่างงั้นรึ? ไม่เห็นต้องจำเป็นต้องไปเสี่ยงชีวิตเลย!"จงซานที่กล่าวเตือน.

"ฝ่าบาท,ต้าเจี่ยได้ตายแล้ว,พี่รองเองก็ตายไปแล้ว,บ่าวชราในเวลานี้จึงมีเพียงความภัคดีให้กับฝ่าบาท,และมีครอบคัวคนสุดท้ายก็คือหยิงหลาน,แต่ว่า..,แต่ว่าหยิงหลานก็เพิ่งตายจากไป,บ่าวชราไม่ยินดีนัก,บ่าวชราเสียใจ,แม้ว่าฝ่าบาทจะลงโทษบ่าวชรา,ที่เอาแต่ใจในครั้งนี้,บ่าวชราก็จะไม่ว่าอะไร,หากแต่บ่าวชรานั้นไม่สามารถทนได้,หยิงหลานได้กลายเป็นภูติไปแล้ว,เซียนเซิงซือกล่าวว่าภูติที่เกิดใหม่นั้นอ่อนแอยิ่งนัก,บ่าวชราต้องการไปดูแลนาง,ปกป้องนาง."เหว่ยไท่จงกล่าว.

จงซานจับจ้องมองเหว่ยไท่จงเงียบๆ.

"ฝ่าบาท,แม้แต่,ต้าเจี๋ย,และพี่รองเอง,บางที่ก็อาจกลายเป็นภูติไม่ใช่รึ? บางที่วิญญาณของพวกนางอาจจะไม่แตกสลายกระจายไปก็ได้,บ่าวชราร้องขอฝ่าบาท,ให้บ่าวชราได้ไปยังภพหยินด้วย,ขอเพียงได้เห็นสมาชิกในครอบครัวก็พอแล้ว,ขอฝ่าบาทโปรดอนุญาต!"เหว่ยไท่จงคุกเข่าลง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจัง,ดวงตาที่อาบไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ.

จงซานที่ก้าวไปข้างหน้าประครองเหว่ยไท่จง.

จงซานที่จ้องมองไปยังเหว่ยไท่จงพลางสูดหายใจลึกและถอนหายไปพร้อมกัน."เอาล่ะ,เจ้าไปจัดการเตรียมงานทั้งหมดให้เรียบร้อย,เมื่อถึงเวลาจะได้เดินทางไปพร้อมกับข้า!"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เหว่ยไท่จงที่พยักหน้ารับด้วยความตื่นเต้น.พร้อมกับลุกขึ้นยืน.

จงซานที่เห็นใบหน้าที่ซาบซึ้งและตื่นเต้นของเหว่ยไท่จง,ภายในใจเองก็ไม่รู้ต้องทำสิ่งใดด้วยเช่นกัน.

"เอาล่ะ,ไปจัดการงานของเจ้าให้เรียบร้อย,หลังจากที่ไปแล้วยังไม่สามารถบอกได้ว่าจะได้กลับมาตอนใหน!"จงซานที่กล่าวออกไปด้วยรอยยิ้ม.

"รับด้วยเกล้า!"เหว่ยไท่จงที่ดีใจ,จากนั้นก็จากไปเตรียมการอย่างเร่งรีบ.

เห็นเหว่ยไท่จงที่จากไป,จงซานที่ได้แต่สูดหายใจลึก,เหลืออีกหกที่.

"จงซาน,ออกมา!"ที่ด้านนอก,ได้ยินเสียงที่แก่นแก้วดังขึ้นมาทันที.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,นี่เป็นเสียงที่ไม่ได้ยินนานแล้ว,เห่าเม่ยลีนั่นเอง!

นางมาหาเขาที่เกาะหมาป่าสวรรค์อย่างงั้นรึ?

จงซานที่ก้าวออกมาในทันที.

ที่ด้านนอกเวลานี้,เหล่าองค์รักษ์มากมายที่เข้าล้อมรอบ,เห่าเม่ยลีและจักรพรรดิพิษปัจจิม.

"ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่!"เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่แสดงท่าทางตื่นเต้นดีใจ.

"ออกไปได้"จงซานโบกมือให้องค์รักษ์หยุดและออกไป.

"ขอรับ!"เหล่าองค์รักษ์รับคำก่อนที่จะถอยออกไป.

เห่าเม่ยหลีที่ถือวิสาสะ,ก้าวเข้าไปในห้องอักษรของจงซานพร้อมกับจักรพรรดิพิษในทันที.

จงซานที่ฝืนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้,ทว่าไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนัก.

หลังจากเข้ามาข้างในแล้ว,เห่าเม่ยหลีที่นั่งบนเกาอี้,ยกน้ำชาขึ้นจิบ,ราวกับว่านางได้เดินทางมาหลายวันไม่ได้หยุดพักเลย.

จงซานที่จ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษ,ในเวลานี้เห็นจักรพรรดิพิษฝืนยิ้มเฝื่อนๆออกมา.

เห็นรอยยิ้มอักอ่วนของจักรพรรดิพิษแล้ว,จงซานรับรู้ได้ในทันทีว่าได้เกิดเรื่องสำคัญเกิดขึ้นแล้ว.

"เกิดอะไรขึ้น?"จงซานกล่าว.

"ข้าและตำหนักมังกรตัดขาดกันแล้ว!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาตรงๆ.

"ตัดขาดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

ในวันนั้น,เซิ่งซ่างต้าฉิน,หยิง,ได้มายังตำหนักมังกร........"

จักรพรรดิพิษที่เป็นคนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ตำหนักมังกรในวันนั้น.

"ไม่ใช่ว่าเจ้ามีร่างสถิตหมื่นปิศาจหรอกรึ?,ไม่มีผลอะไรกับหยิงเลยรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเห่าเม่ยลี.

"อืม,ไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย,ข้าต้องการแก้แค้นเขา,ข้าจะแก้แค้น,อ้าวซือไห่,ข้าจะทำให้เขาเสียใจข้าจะยึดอำนาจของเผ่ามังกรกลับมาอีกครั้ง!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางโกรธแค้น.

"แล้วจะทำอย่างไร?"จงซานจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี.

"ด้วยตัวข้าเอง,ข้าจะต้องยึดครองอำนาจของอ้าวซือไห่กลับมา,ข้าจะต้องทำให้อ้าวซือไห่ยอมรับข้า! เจ้าไม่เชื่อข้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองอย่างขุ่นเคืองไปยังจงซาน.

"ข้าเชื่อว่าด้วยด้วยร่างสถิตหมื่นปิศาจ,ตราบเท่าที่เจ้าเติบโตขึ้น,สามารถที่จะกำราบทุกคนในทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้,ทว่าเจ้าในตอนนี้,คิดว่าจะกำราบอ้าวซือเห่า,ด้วยวิธีอะไร?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"เจ้า....."ใบหน้าของเห่าเม่ยลีที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,รู้สึกโกรธเกรี้ยวขึ้นมา.

เห่าเม่ยหลีรู้ว่าจงซานปรารถนาดีกับตัวเอง,ในเวลานี้นางไม่ได้มีพลังพอ,เพียงแค่ต่อกรกับหยิงนางก็แทบจะเอาตัวไปรอด,หากรวมอ้าวซือไห่แล้ว,แน่นอนว่าไม่มีทาง,มีแต่จะถูกพวกเขาสังหารเท่านั้น,นางในเวลานี้มีแต่แส่หาความตายเท่านั้น?

คิดได้ดังนั้น,ใบหน้าของนางที่คลายความโกรธลงมา.

"จงซาน,ในทวีปศักดิ์นี้,ข้ามีเพียงเจ้าเป็นสหาย,เวลานี้ข้าพบกับความยากลำบาก,เจ้าจะไม่ช่วยข้าอย่างงั้นรึ?เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังจงซานในทันที,ท่าทางของนางที่ไม่ดีนักที่จะขอความช่วยเหลือ,ด้วยนางมีนิสัยที่ทะนงตัวอยู่แล้วนั่นเอง.

จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยหลี,ส่ายหน้าไปมา,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

„What difficult can you have? Ao Sihai formerly had not gotten rid to cope with you, later should, he not violate the Dragon Race regulations or system handed down by the royal ancestors to elect the promisor in addition, is guilty your Hao Family! By his Absolute Heaven Realm Expert, the heart should not be so narrow.” Zhong Shan shakes the head to say.

"เจ้ามีความยากลำบากอันใด? อ้าวซือไห่ก็ไม่ได้คิดจะจัดการกับเจ้า,หลังจากนี้ไม่ช้า,ต้องเป็นเขาหรอกรึ?ที่ได้ทำลายพันธะของเผ่าพันธ์มังกร,เขาที่ควรที่จะรู้สึกผิดต่อตระกูลเห่า! เขาที่มีระดับสวรรค์แท้,ย่อมทำให้จิตใจของเขาไม่สงบลง."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ไม่,พวกเขาไม่ได้ทำลายพันธะสัญญา!"จักรพรรดิพิษที่ส่ายหน้าไปมา.

"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษ.

"หยิงนั้นมีพันธะสัญญาณกับเผ่ามังกร,ก่อนพวกเราอีก,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำพันธะสัญญาก่อนตระกูลเห่าด้วยซ้ำ,ทำให้พันธะสัญญาณของเห่าเทียนนั้นด้อยกว่าพวกเขา,หยิงนั้นไม่ใช่คนของยุคนี้,ภายในพันธะสัญญาของเผ่ามังกร,ทำให้เขามีพลังมากกว่า,เนื่องจากตระกูลเห่าทำพันธะสัญญาหลังจากพวกเขานั่นเอง,ดังนั้นพวกเราจึงไม่สามารถที่จะเรียกร้องสิทธิอันใดได้."จักรพรรดิพิษที่ส่ายหน้าไปมา.

"เพ่ย,หยิงผู้นี้,เป็นอมตะไม่มีวันตายรึอยางไร!"ใบหน้าของเห่าเม่ยหลีดูไมดีนัก.

ระดับสวรรค์แท้,แม้ว่าจะมีอายุไขที่ยาวนาน,หมื่นกว่าปี,ทว่าหยิงกับมีอายุมากกว่าหมื่นปีอย่างงั้นรึ?

แม้ว่าสิ่งนี้จงซานจะพอรับรู้,ทว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญที่เขาจะต้องสืบหาความจริง.

"เจ้าถูกไล่ออกจากตำหนักมังกรแล้ว,เสี่ยวจินล่ะ?"จงซานสอบถาม.

เมื่อเอ่ยถึงเสี่ยวจิน,ใบหน้าของเห่าเม่ยหลีที่คล้ำลงทันที,เผยสีหน้าแห่งความเศร้าเสียใจที่ยากจะเห็นได้.

"เสี่ยวจินปกป้องข้าให้ออกมาได้,ตอนนี้จึงอยู่ที่ตำหนักมังกร!"เห่าเม่ยหลีกล่าวพลางทอดถอนใจ.

"ใช่แล้ว,ศิษย์น้อย,ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น,เสี่ยวจินเองก็ไม่น่าจะถูกห้ามไม่ให้ออกมาไม่ใช่รึ?"จักรพรรดิพิษที่แสดงท่าทางสงสัย.

"ชิ,อ้าวซือไห่ทำเช่นนี้กับข้า,ข้าก็จะทำให้เขารู้สึกไม่ดีเช่นกัน,ข้าจึงได้นำตราราชวงศ์ตำหนักมังการมาด้วย!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"อะไรนะ? ตราประทับราชวงศ์มังกรอย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิพิษถึงกับมือสั่นไปในทันที.

จักรพรรดิพิษปัจจิมที่จับจ้องมองไปยังเห่าเม่ยหลีแสดงท่าทางเศร้าใจขึ้นมาในทันที,รับรุ้ว่าเห่าเม่ยหลีได้สร้างปัญหาใหญ่แล้ว,เป็นเรื่องที่เกินกว่าที่เขาจะจัดการได้.

ด้วยการะสบัดมือครั้งหนึ่ง,เห่าเม่ยหลีที่นำตราราชวงศ์ออกมา,เป็นตราราชวงศ์ที่มีแสงห้าสี,สาดส่องใบหน้าของเห่าเม่ยหลี.

"ศิษย์น้อย,สิ่งนี้,มันมีค่าต่อเผ่ามังกรมาก,เจ้านำมาได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่ามันจะก่อให้เกิดปัญหาใหญ่หรอกรึ? อ้าวซือไห่จะต้องรับรู้แน่ว่าพวกเราอยู่ที่ใหน,แน่นอนว่าเขาจะต้องโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง."จักรพรรดิพิษที่เอ่ยออกมาทันที.

"แล้วจะให้ทำอย่างไรล่ะ? เอากลับไปคืนรึ? ข้ายังไม่อยากตาย,นำกลับไป,พวกเขาคงจะรุมพวกเราอย่างแน่นอน!"ใบหน้าของเห่าเม่ยหลีที่ไม่ค่อยดีนัก.

"ทว่า,ยังมีเวลา,จะอย่างไรอ้าวซือไห่จะต้องพบว่าตราราชวงศ์เขาหายไปอย่างแน่นอน,ข้าได้ยินข่าวลือมาว่าตราราชวงศ์มังกรนั้นมีความลับที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่,เมื่อเขารับรู้ว่ามันหายไป,เขาจะต้องมาหาอย่างแน่,พวกเราควรจะนำมันไปซ่อนก่อน!"จักรพรรดิพิษกล่าวเตือน.

"ไม่ได้การ,ซ่อนอย่างไร,อ้าวซือไห่จะได้หาไม่เจอ!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวตอบ.

"แล้วจะทำอย่างไรดี?"จักรพรรดิพิษที่กล่าวย้ำ.

การยั่วยุผู้ฝึกตนสวรรค์แท้,จะกลายเป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวขนาดใหนกัน?

เห่าเม่ยหลีที่ขมวดคิ้วไปมา,ท้ายที่สุดก็จ้องมองไปยังจงซาน.

"จงซาน,ตราราชวงศ์นี้มอบให้กับเจ้าก็แล้วกัน!"เห่าเม่ยหลีกล่าวออกมาทันที.

ได้ยินคำพูดของเห่าเม่ยหลีแล้ว,จักรพรรดิพิษถึงกับงงงวยเลยทีเดียว,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกขอโทษขอโพย.

จงซานถึงกับพูดไม่ออกจับจ้องมองไปยังเห่าเม่ยหลี.

"ใช้ประโยชน์อะไรได้?"จงซานสอบถาม.

"ข้าเองก็ไม่รู้,สิ่งนี้ดูเหมือนว่าจะเทียบได้กับตราราชวงศ์สวรรค์ทีเดียว,อย่างไรก็ตามในเวลานี้พวกเราไม่มีเวลาพอที่จะหาประโยชน์จากมัน,เจ้าต้องการใช้อะไรก็นำไปใช้ก็แล้วกัน."เห่าเหม่ยหลีที่กล่าวสับสน.

จงซานจ้องมองไปยังเห่าเม่ยหลี,แสดงท่าทางแปลกๆเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับ.

"สิ่งนี้มอบให้กับเจ้า,ข้าจะอาศัยอยู่ที่นี่,เจ้ามีความเห็นอย่างไร?"เห่าเม่ยหลีกล่าวออกมาในทันที.

"ตกลง!"จงซานที่กล่าวรับรอง.

จากนั้นจงซานก็เตรียมที่อยู่ใหม่ให้กับเห่าเม่ยหลีและจักรพรรดิพิษ.

ส่วนจงซานนั้น,ได้ปิดตัวฝึกฝนนั่นเอง.

ในเร็วๆนี้เขาจะต้องเดินทางไปยังภพหยิน,การเพิ่มพลังความสามารถจึงเป็นสิ่งจำเป็น.

ร่างหลักจงซานที่ปิดตัวในห้องโถง,ซึ่งด้านนอกมีองค์รักษ์คอยคุ้มกัน,เขาที่นั่งสมาธิอยู่ด้านใน,ที่ฝ่ามือของเขาในเวลานี้,มีสิ่งของสามสิ่ง.

ตราราชวงศ์สองอัน,และสิ่งของขนาดเล็กเหมือนกับร่มมือถือ.,สิ่งของเหล่านี้เป็นของวิเศษระดับเก้านั่นเอง.

ตราราชวงศ์อันหนึ่งมาจากตำหนักมังกร,ส่วนสิ่งของอีกสองสิ่งนำมาจากหานจื่อกวง,ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวงนั่นเอง.

ตราราชวงศ์ที่ได้มาจากหานจื่อกวง,ซึ่งครั้งหนึ่งมันเคยเป็นตราของราชวงศ์ราชันย์,ซึ่งแน่นอนว่ามันเคยหลอมตราราชวงศ์สวรรค์เข้าไป,เป็นสมบัติระดับเก้า! ส่วนร่มขนาดเล็กนั้น,ที่จริงมันเป็นแกนหลักของค่ายกลหลากสีในวันนั้น,เป็นพลังที่ใช้กักหมอกพิษเมืองเทียนกวงเอาไว้ปกป้องเมืองเป็นเวลาหนึ่งเดือน.

ของวิเศษระดับเก้าสามสิ่ง,ตอนนี้วางอยู่ด้านหน้าของเขาแล้ว,นี่เป็นของวิเศษที่ผู้ฝึกตนมากมายคาดหวัง,มันได้วางอยู่ด้านหน้าจงซาน,เป็นเพียงแค่อาหารให้เขาเท่านั้น.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ออกมาจากร่างจงซาน,ก่อนที่จะเขมือบของวิเศษทั้งสามสิ่ง,กลืนลงไปในทันที.

ด้วยของสามสิ่งที่เป็นของวิเศษระดับเก้าจะมีใครสามารถกลืนกินได้อย่างงั้นรึ? บางที่ในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้,คงมีเพียงจงซานที่มีความสามารถนี้,และกล้ากระทำเช่นนี้ด้วย.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,นับตั้งแต่มันสามารถสร้างร่างที่แท้จริงๆนี้,เวลานี้ก็ยิ่งทรงพลังแข็งแกร่ง,หลังจากนี้ยิ่งกลายเป็นตัวตนที่ต่อต้านสวรรค์น่าหวั่นเกรงขึ้นเรื่อยๆ.

ต้องรู้ด้วยว่าแปดหางสวรรค์ที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ,ไม่รู้ว่าเมื่อมันเติบโตเต็มที่จะต้องกินของวิเศษไปมากมายขนาดใหน.

พลังการย่อยสลายของแปดหางสวรรค์นั้นไม่ธรรมดาอย่างที่สุด,ตอนนี้ได้ส่งพลังงานผ่านมาให้กับจงซาน.

ในเวลาเดียวกันนี้,ภายในตำหนักมังกรทะเลตะวันออก.

อ้าวซือไห่ที่หลับตาบำเพ็ญเพียรอยู่,ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้นทันที,รู้สึกสังหรใจไม่ดีขึ้นมาในทันที,พริบตาเดียวร่างกายของเขาที่หายไปและไปโผล่ที่สถานที่แห่งหนึ่ง.

อ้าวซือไห่ที่ปรากฏตัวขึ้น.

ดวงตาของเขาที่จ้องมองไปยังบัลลังก์,ทันใดนั้นดวงตาของอ้าวซือไห่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง.

"โฮกกกกกกก"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.