Immortality Chapter 530 Great Zheng shakes under the heavens

Immortality Chapter 530  Great Zheng shakes under the heavens

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 530 ต้าเจิ้งที่สั่นสะเทือนไปทั่วหล้า.

Chapter 530  Great Zheng shakes under the heavens

大崝震天下

  ต้าเจิ้งที่สั่นสะเทือนไปทั่วหล้า.

จงซานที่นำหานจื่อกวงออกมา.

ขณะที่เหล่าผู้สังเกตการณ์เป็นจำนวนมากเห็นค่ายกลแปดประตูกุญแจทองถูกยกเลิก,หานจื่อกวงที่กลายเป็นคนตายล้มลงไป,ทุกคนที่เต็มไปด้วยความตกใจ,จงซานน่าเกรงขามจริงๆ? หานจื่อกวง,ที่มีระดับราชันย์แท้,พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ?

หนึ่งต่อหนึ่งพ่ายแพ้รึ? ไม่,จงซานมีภูติหยิงหลานคอยช่วย,ทำให้สามารถชนะได้อย่างสมบูรณ์แบบ.

บนร่างของหานจื่อกวงนั้น,เต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย,เสื้อผ้าขาดกระจาย,บ่งบอกได้ว่าเป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรงมาก,แน่นอน,หากแต่ยังมีสิ่งที่คนอื่นๆไม่รู้อยู่,บาดแผลมากมายบนร่างของหานจื่อกวงนั้นเป็นจงซานตั้งใจสร้างขึ้นมานั่นเอง.

ขณะที่ทุกคนอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจถึงความน่าเกรงขามของจงซานอยู่นั้น,ที่ข้างๆจงซานมีกลุ่มพลังงานแสงสีเขียวที่รวมตัวกันอยู่,ดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.

นั่นมันอะไรกัน?

กลุ่มแสงดังกล่าวนั้นจ้องมองเหมือนกับคนๆหนึ่ง.

หานจื่อกวง? นี่คือหานจื่อกวงรึ?

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังกลุ่มแสงสีเขียว,นั่นมันหานจื่อกวง? ภูติหานจื่อกวง? จะเป็นไปได้อย่างไร? จงซานที่สังหารหานจื่อกวงแล้ว? เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยร่างภูติไปอย่างงั้นรึ?

ที่ไกลออกไปนั้นกองทัพที่เข้าโจมตีเมือง,ทัพต่างๆที่รุกเข้าไปในเมืองได้แล้ว,องค์รักษ์ของจงซาน,กู่เฉียนโหยว,ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ย,ที่เข้ามาคุ้มกันจงซานข้างๆในทันที.

เห็นจงซานได้รับชัยชนะออกมา,ทุกคนที่ตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก.

ต้องๆไม่ลืมว่าหานจื่อกวงคือผู้ฝึกตนราชันย์แท้,คือผู้เยี่ยมยุทธิ์ของทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้,แม้ว่าจะมั่นใจในตัวฝ่าบาท,ทว่าพวกเขาก็แอบกังวลใจเช่นกัน,หากแต่เวลานี้ฝ่าบาทได้รับชัยชนะแล้ว.

จงซานที่ยกเลิกค่ายกลแล้ว,ก่อนที่จะหันหน้ากวาดตามองไปยังรอบๆ,ด้วยสายตาที่ไม่แยแส.

ทีไกลออกไปนั้น,เหล่าผู้สังเกตการที่เห็นจงซานกวาดตามองมา,ถึงกับตัวสั่นสะท้าน,เร่งรีบถอยหนีจากตำแหน่งดังกล่าวในทันที.

เสียงโหยหวน,เจ็บปวดทรมานที่ดังก้องไปทั่วเมืองเทียนกวง,นี่คือสงครามที่ดุร้าย,ก่อนหน้านี้หนึ่งปีที่ผ่านมา,ต้องบอกเลยว่าจงซานที่ไล่ล่าสังหารคนทั้งเมือง,ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับหานจื่อกวงต้องตาย,และวันนี้ก็คือวันสุดท้ายของการชำระแค้นของจงซาน.

จงซานที่เป็นประมุขของต้าเจิ้ง,จดจ้องพื้นที่รอบๆอย่างเฉยเมย,บ้านเมืองที่ถูกเผาไหม้,เพลิงที่โหมกระหน่ำ.

หานจื่อกวงได้ตายแล้ว!

เหล่าผู้สังเกตการต่างก็เห็นภาพที่เกิดขึ้นในเมืองเทียนกวง,ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวงได้พังทลายแล้ว.

วาสนาเมืองเทียนกวงเวลานี้,ได้หายไปแล้ว,ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวงกลายเป็นเพียงแค่เมืองหนึ่งเมืองในประวัติศาสตร์เท่านั้น.

ไม่นานหลังจากนั้น,เมืองเทียนกวงถูกสังหารไปทั้งหมด,เมืองถูกเผาไหม้จนสิ้น,ไม่หลงเหลือสิ่งมีชีวิตและสิ่งก่อสร้างอีกต่อไปแล้ว.

หลังจากนั้นทัพทั้งหมดก็กลับมารายงานจงซานอย่างรวดเร็ว.

"เรียนฝ่าบาท,ทุกคนในเมืองเทียนกวงถูกสังหารไปหมดแล้ว!"หลินเซี่ยวที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

ก่อนที่จงซานจะโบกสะบัดมือ,ให้หลินเซียวจับกุมร่างเนื้อของหานจื่อกวงและเซียนเซิงซือจับกุมดวงวิญญาณของหานจื่อกวง.

หลินเซียวที่ผูกรัดร่างของหานจื่อกวงอย่างรวดเร็ว,ส่วนเซียนเซิงซือเป็นผู้ควบคุมดวงวิญญาณของภูติหานจื่อกวง.

จงซานที่ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์มังกร,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังกองทัพมากมายนับไม่ถ้วน.

"ออกเดินทาง!"จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.

"โฮกกกกกก"

กองทัพขนาดใหญ่ที่คำรามออกมาเสียงดัง,จงซานที่นำทัพมุ่งลงไปยังทางใต้,ตรงไปยังสถานที่หยิงหลานได้ตายไปนั่นเอง.

สถานที่ดังกล่าว,ได้ทำการสร้างเป็นสุสานขนาดใหญ่โต,เป็นตำหนักใหญ่ยักษ์,ที่ลานแห่งนั้น.

นี่คือลานไว้ทุกข์ต่อหยิงหลาน!

สองเดือนหลังจากนั้น,บนลานไว้ทุกข์หยิงหลาน,หลินเซียวที่นำร่างของหานจื่อกวง,ส่วนเซียนเซิงซือที่นำภูติหานจื่อกวงมา.

"สับร่างของหานจื่อกวงเป็นชิ้นๆ,ส่วนภูติหานจื่อกวงให้ปราณหยางแผดเผาซะ!"

กับคำสั่งของจงซาน,เหล่าคนที่มีความสามารถบอกได้เลยว่าร่างหานจื่อกวงนั้นยังไม่ตายจริงๆ,ภายในร่างยังมีเรือนหยางที่หล่อเลี้ยงร่างกาย,วิญญาณก่อตั้งยังไม่ถูกทำลาย,เพียงแต่วิญญาณเทวะไม่สมบูรณ์เพราะขาดดวงวิญญาณนั่นเอง.

สับร่างให้เป็นชิ้นๆ!

แน่นอนว่าในเวลานี้จะต้องตกตายอย่างไม่ต้องสงสัย.

จักรพรรดิที่น่าเกรงขาม,ในเวลานี้กำลังจะทำลายล้างผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,ต่อหน้าผู้คนมากมายนับไม่ถ้วน.

นี่คือการสังหาร,ประจานต่อคนมากมาย.

เหล่าผู้สังเกตการที่แฝงตัวในฝูงชนกำลังจ้องมอง,ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,กำลังถูกลงดาบฉีกร่าง,ภายในใจของทุกคนที่เต็มไปด้วยความรู้สึก,นี่คือระดับราชันย์แท้อย่างงั้นรึ? ชะตาของผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้จะต้องมาจบเช่นนี้อย่างงั้นรึ?

น่าหวาดกลัว,น่าหวาดหวั่นจนประทับลงไปในใจคน,ส่วนอีกฝั่งหนึ่งภูติหานจื่อกวงที่ถูกขังในคร่ายกล,เมื่อถูกเปิดออก,ในเวลานี้ก็ได้รับปราณหยางจากแสงอาทิตย์สาดส่ง,กำลังร้องโหยหวนเจ็บปวดทรมาน,ร่างภูติที่กำลังเปลี่ยนไปเป็นปราณทมิฬ,ไม่สามารถมองเห็นรูปเห็นร่างได้อีกต่อไป.

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,เขย่าขวัญผู้คนที่พบเห็นเป็นอย่างมาก.

จงซานน่าหวาดกลัวจนเกินไป,หานจื่อกวงที่นำความอัปยศมาสู่ตัวเอง,เขาที่ถูกสังหารเก้าชั่วโคตร,ต้ากวงถูกกำจัดจนสิ้น,เมืองหลวงถูกเผาทำลาย,ร่างของเขาถูกสับออกเป็นชิ้นๆ,แม้แต่ดวงวิญญาณยังไม่สามารถได้ไปจุติใหม่,ต้องถูกปราณหยางแผดเผา.

น่ากลัว,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งบ้าคลั่งยิ่งนัก.

ในเวลานี้,ภาพเหตุการณ์บันทึกจากเหล่าผู้สังเกตการณ์ได้ส่งกระจายไปทั่วหล้า.

คนจำนวนไม่น้อยที่สนใจในสงครามในครั้งนี้,ทุกคนต่างก็คอยเฝ้ามาตั้งแต่ต้น,ต้องการรับรู้ผลลัพธ์ของสงคราม,ว่าจะเป็นใครกันที่กุมชัยชนะ,จงซาน? หรือว่าหานจื่อกวง?

ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว.

หลังจากจบสงครามในครั้งนี้,ชื่อของต้าเจิ้ง,จะสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า.

เป็นเพียงราชวงศ์จักรพรรดิ,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ใช้เวลาน้อยกว่าสามปีรวมดินแดนแห่งความวุ่นวาย,ทำลายแปดราชวงศ์จักรพรรดิขนาดใหญ่,และราชวงศ์กษัตริย์นับร้อย,และยังใช้เวลาไม่ถึงปี,ทำลายล้างราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวง,ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นราชวงศ์ราชันย์.

สงครามในครั้งนี้ได้สั่นสะเทือนไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์!

เหล่าผู้บำเพ็ญชื่อเสียง,ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งทรงพลังน่าเกรงขาม,ตอนนี้ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,คงมีเพียงราชวงศ์จักรพรรดิตระกูลกู่เท่านั้นที่ยังพอเทียบได้!

ถึงแม้ว่าจะเป็นราชวงศ์ราชันย์,ในเวลานี้ก็ไม่คิดที่จะหาเรื่องพวกเรา.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,ในเวลานี้ได้รับวาสนาแผ่นดินมากมายนับไม่ถ้วน.

ก่อนสงครามจะเริ่ม,ไม่มีใครที่รู้จักราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งด้วยซ้ำ,ทว่าในเวลานี้เหล่าราชวงศ์ต่างๆรับรู้และรู้สึกเกรงขามพวกเขา.

ต้องไม่ลืมว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งที่ปรากฏออกมาไม่กี่ปี,ไม่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน,จะไม่ให้พวกเขาตื่นตะลึงได้อย่างไร.

จักรพรรดิจงซาน,ผู้ฝึกตนที่ทรงพลังและร้ายกาจ,เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน!

เผ่าอสูรคู่บารมี,เผ่าหมาป่า,นี่คือหนึ่งเผ่าอสูรขนาดใหญ่ที่สุดของทวีปศักดิ์สิทธิ์.

ห้ากองกำลังพิทักษ์ดินแดน,พลังของพวกเขาเทียบเท่ากับราชวงศ์ราชันย์ได้เลย.

กับผืนแผ่นดินและอาณาเขตที่พวกเขายึดครอง,มีขนาดเทียบเท่ากับราชวงศ์ราชันย์แล้ว,และยังมีพลังอำนาจที่น่าเกรงขาม.

ทัพของต้าเจิ้งนั้น,ดุร้ายทรงพลังผิดปรกติ,พวกเขาที่สังหารคนทั้งเมือง,จนโลหิตชะโลมแผ่นดินจนกลายเป็นสายน้ำ.

แม้ว่าต้าเจิ้งจะก่อตั้งขึ้นมาไม่นาน,ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าราชวงศ์ที่มีประวัติความเป็นมา,เวลานี้พวกเขาคงรอเพียงแค่เวลาที่จะเฉิดฉายเท่านั้น.

ผู้ยิ่งใหญ่แห่งทวีปศักดิ์สิทธิ์,อีกไม่นาน,ก็จะมีราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งปรากฏขึ้นมาอีกแห่งหนึ่ง.

สงครามของต้าเจิ้งนั้นสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า!

สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ,ทำไมราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งไม่ย้ายมายังดินแดนแห่งความวุ่นวายเลย? ทำไมถึงได้ตั้งเมืองหลวงบนเกาะ,มันคุ้มค่าแล้วรึ?

ไม่มีใครรู้ว่าจงซานกำลังคิดอะไร.

............

ราชวงศ์จักรพรรดิหยงเล่อ,ห้องอักษรเมืองหลวง.

กู่เสวียนที่รับจดหมายพร้อมกับหยกบันทึกเหตุการณ์,ในเวลานี้ใบหน้าของเขาที่เปลี่ยนเป็นมืดคลึ้มทีเดียว.

เหล่ากุนซือมากมายที่ยืนอยู่ไม่ไกล,รู้สึกไม่ต่างๆกัน,ภาพเหตุการณ์การถูกทำลายร่างเนื้อและดวงวิญญาณ,ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้ที่น่าเกรงขาม,ไม่คิดเลยว่าจะจบเช่นนี้,เมืองขนาดใหญ่ถูกเผาทำลาย,ร่างภูติที่ไม่สามารถกลับไปจุติกลับมาใหม่ได้? ในเวลานี้ทุกคนที่ไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาเช่นกัน.

"ไม่ช่วยหานจื่อกวง,เป็นทางเลือกที่ถูกต้องอย่างงั้นรึ?"กู่เสวียนที่กล่าวสอบถามคนอื่นๆ.

ฟ่านอี้พินที่ก้าวออกไปด้านหน้าในทันที,"ฝ่าบาทตัดสินใจถูกต้องแล้ว,หากว่าพวกเราช่วยเหลือหานจื่อกวง,แม้ว่าจะไม่พ่ายแพ้,แต่รับประกันได้เลยว่าจะต้องได้รับความเสียหายอย่างหนัก! เช่นนั้นแล้วราชวงศ์จักรพรรดิหยงเล่อของพวกเราจะเจริญรุ่งเรืองก้าวไปข้างหน้าได้อย่างไร!"

"ฝ่าบาทฉลาดหลักแหลม!"เหล่าข้าราชบริพารที่กล่าวออกมาพร้อมกัน.

กู่เสวียนที่จ้องมองไปยังทุกคน,สูดหายใจลึกและกล่าวออกไปว่า,"ออกไปได้แล้ว!"

กู่เสวียนมีความรู้สึกซับซ้อนมากมายหมุนเวียนอยู่ในใจ,ภายในใจรู้สึกไม่ดีนัก,มีความรู้สึกเสียใจเล็กๆปรากฏขึ้นในใจ,ที่ไม่ได้ไปช่วยหานจื่อกวง,นี่เป็นเรื่องที่ถูกต้องจริงๆรึ?

เหล่าราชวงศ์ราชันย์,ที่ได้เห็นหยกบันทึกในมือ,ทุกคนได้แต่เงียบ,นี่คือสงครามของราชวงศ์จักรพรรดิจริงๆรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะน่าหวาดเกรงเช่นนี้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นทรงพลังเทียบเท่ากับราชวงศ์ราชันย์เลย,หนำซ้ำยังสามารถที่จะกดดันพวกเขาได้อีกด้วย.

ส่วนราชวงศ์สวรรค์,เหล่าเซิ่งซ่างไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนัก.

ดินแดนแห่งความวุ่นวายและเขตแดนเดิมของต้ากวง,ตอนนี้อยู่ภายใต้การดูแลของจงซานแล้ว,และมีชื่อเรียกใหม่ว่า,รัฐชิง!

,รัฐชิง,สถานที่แห่งนี้นับว่ามีขนาดใหญ่ไม่น้อย,

ร่างแยกเงาจงซานได้นำกู่เฉียนโหยวกลับเกาะหมาป่าสวรรค์,ส่วนรัฐชิงในเวลานี้,มีอี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและสุ่ยอู๋เหินเป็นผู้ดูแล.

กองกำลังต้าเจิ้ง,ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงฟื้นฟูดินแดนและทัพของตัวเองในรัฐชิงนั่นเอง.

ทัพขนาดใหญ่ทั้งสามถูกแบ่งออกให้ดูแลอาณาเขตต่างๆของรัฐชิง.

ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งที่เลือกที่จะเก็บตัวสั่งสมกำลังอย่างงั้นรึ? เหล่าราชวงศ์วาสนาที่อยู่รอบๆเวลานี้ก็ตื่นตกใจเล็กน้อย,จงซานจากไปแล้วรึ?

หลังจากผู้คนได้รับข่าวนี้,ทุกคนที่แสดงท่าทางงงงวย,ทำไมจงซานถึงได้จากไปกัน?

จงซานที่กลับมายังเกาะหมาป่าสวรรค์.

เพราะว่าสถานที่แห่งนี้กำลังเตรียมการสร้างเรื่องที่สั่นสะเทือนสวรรค์นั่นเอง.

หนีปู่ซาที่ได้จัดเรียมที่สร้างประตูเชื่อต่อภพหยินและภพหยางเข้าด้วยกันนั่นเอง.

ที่ด้านเหนือเมืองเสวียน,มีอาณาเขตขนาดใหญ่,ได้เปิดพื้นที่ออกและสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่โตมโหฬารขึ้น.

ที่ใจกลางของสถานที่แห่งนี้,มีตำหนักขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง.

ตำหนักหยินหยาง!

ตำหนักหยินหยางนั้น,อยู่ภายใต้การดูแลของเทียนเจียน,ซึ่งตำหนักแห่งนี้ได้สร้างขึ้นมาด้วยวัตถุดิบต่างๆมากมาย,พื้นที่ด้านในดูหรูหราโอ่อ่าเป็นอย่างมาก,จนน่าตื่นตะลึง.

จงซาน,ที่ใช้ทรัพยากรมากมายในการสร้าง.

การก่อสร้างตำหนักแห่งนี้,ได้เชิญช่างฝีมือจากด้านนอกมากมาย,และอยู่ในการควบคุมดูแลของเทียนเจียนที่มากความสามารถอีกด้วย.

เทียนเจียนหนีปู่ซา,ผู้รับหน้าที่ดูแลและก่อสร้างตำหนักหยินหยางโดยเฉพาะ!

ที่ด้านนอกตำหนักหยินหยางนั้น,เวลานี้มีจงซานที่ยืนกอดอกจ้องมองตำหนักขนาดใหญ่,ที่ด้านหลังมีเป่าเอ๋อ,หลิงเอ๋อและกู่เฉียนโหยวและคนอื่นๆอีกหลายคน.

หนีปู่ซาในเวลานี้ได้แนะนำข้อมูลต่างๆให้กับจงซาน.

"นี่เรียกว่า,เส้นทางหยินหยาง แม้ว่าจะก่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ได้,ทว่าการใช้งานก็จำเป็นต้องใช้ศิลาวิญญาณระดับสูงถึง 900 ล้านในแต่ละครั้งที่เชื่อมต่อ."หนีปู่ซาอธิบาย.

ในการเปิดเส้นทางหยินหยาง? จะต้องใช้ศิลาวิญญาณระดับสุง 900 ล้านเลยรึ?

เทียนหลิงเอ๋อถึงกับต้องอ้าปากหว๋อทีเดียว, 900 ล้านเลยรึ? ศิลาวิญญาณมากมายขนาดใหนกันที่ต้องนำมาใช้? เมื่อลองคิดดู,มันมีขนาดเท่าภูเขาเลย,ไม่ๆต้องบอกว่าภูเขาสองลูกเลย.

ในการเปิดเส้นทางหยินหยางแต่ละครั้ง,นับว่าใช้เงินไปไม่น้อย,ไม่,ต้องบอกว่ามหาศาล,เป็นจำนวนที่น่าหวาดผวามากกว่า!

" 900 ล้านรึ?อืม,แล้วแต่ละครั้งไปได้กี่คน?"จงซานที่สอบถามออกไป.

"เก้าคน,ไม่นับข้าแล้ว,ฝาบาทควรจะเลือกคนแปดคน,เพื่อเดินทางไปยังภพหยิน."หนีปู่ซากล่าวออกมาอย่างจริงจัง

900 ล้านศิลาวิญญาณระดับสูง,สามารถส่งคนเก้าคนไปยังภพหยินอย่างงั้นรึ? เรื่องนี้,นับว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่แพงมาก!

"อืม,ข้าจะพิจารณาอีกที,เจ้าจัดเตรียมก่อสร้างให้เรียบร้อย,จากนั้นก็แจ้งข้ามาว่าพร้อมเมื่อไหร่."จงซานพยักหน้ารับ.

"รับทราบ!"หนีปู่ซาที่รับคำในทันที.

จากนั้น,จงซานก็พาทุกคนกลับไป.

"จงซาน,ข้าต้องการไป!"ไม่ไกลออกไปนั้น,เทียนหลิงเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที.

"เจ้าไปไม่ได้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ข้าต้องการไปพบท่านพ่อและท่านแม่!"ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่บิดเบี้ยวขึ้นมาทันที.

ได้ยินคำพูดของเทียนหลิงเอ๋อแล้วเฉียนโหยวและเป่าเอ๋อเองก็จ้องมองจงซานด้วยความหวังเช่นกัน,เดินทางไปยังภพหยินอย่างงั้นรึ? เพื่อที่จะค้นหาสมาชิกในตระกูลที่ตายไปแล้ว? สตรีทั้งสองเองก็มีคนต้องการเจอเช่นกัน.

"ไม่ได้,การเดินทางไปยังภพหยินนั้น,เสี่ยงมากจนไม่สามารถประเมินได้,เจ้าไปไม่ได้,อาจารย์และอาจารย์หญิงนั้น,ข้าจะไปหาเอง."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

ได้ยินจงซานปฏิเสธแล้ว,ปากเล็กๆของเทียนหลิงเอ๋อที่เบ้ให้เขา.

"ทำไมเจ้าไปได้,ข้าไปไม่ได้ล่ะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่ไม่ยินยอม.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.