Immortality Chapter 529 Beginning Eye of Samsara reveals the prestige

Immortality Chapter 529  Beginning Eye of Samsara reveals the prestige

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 529 พลังของเนตรสังสารวัฏ.

Chapter 529  Beginning Eye of Samsara reveals the prestige

轮回之眸初显威

พลังของเนตรสังสารวัฏ.

ทวีปศักดิ์สิทธิ์,เมืองเทียนกวง!

ฝนยังคงตกตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา,ชำละล้างหมอกพิษออกไปจนหมด,ท้ายที่สุดราวกับว่ามันได้ชำละล้างความหวังของใครบางคนออกไปด้วย.

ไม่มีใครมาช่วย,ไม่มีใครเลยสักคน,เหล่าราชวงศ์จักรพรรดิที่อยู่รอบๆเลือกที่จะเงียบ,ไม่กล้าหาเรื่องกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง.

ทหารและประชาชนในเมืองเทียนกวง,ขวัญกำลังใจหดหาย.

ความมั่นใจมากมายของหานจื่อกวง,ในเวลานี้ลดลงครึ่งหนึ่งแล้ว.

ผิดพลาดอย่างไร? มันผิดพลาดตรงใหน? เขาที่คอยถามตัวเองตลอดเวลา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงงงวย,กับสิ่งที่เขาได้ทำผิดพลาดไป,กลายเป็นว่าต้องชดใช้ด้วยชีวิตเลยเหรอ?

ทุกคนที่เชื่อมันในหานจื่อกวง,แอบหวั่นเช่นกันว่าเวลานี้ตัวเองคงจะถึงจุดจบแล้ว.

"ศัตรูกำลังเคลื่อนกำลังแล้ว!"บนป้อมปราการได้ยินเสียงของทหารสังเกตการณ์ตะโกนออกมาเสียงดัง.

ในท้องพระโรง.

เหล่าเสนาธิการ,ข้าราชบริพารทั้งหมดจับจ้องมองไปยังหานจื่อกวง,หวังว่าหานจื่อกวงจะกล่าวปลอบขวัญ,บอกกล่าวว่าเขามีวิธีอะไรอีก.

ทว่าตอนนี้หานจื่อกวงจะมีวิธีจริงๆรึ?

หานจื่อกวงที่นั่งอยู่บนบัลลังก์,ใบหน้าที่ต้องฝืนยิ้มออกมา,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,รุกเข้ามาแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นถึงราชวงศ์ราชันย์,ในเวลานี้ต้องหวาดกลัวต่อราชวงศ์จักรพรรดิ,พ่ายแพ้ต่อคนๆเดียว,จงซาน!

พ่ายแพ้! พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์! คาดไม่ถึงเลยว่าข้าหานจื่อกวงจะพ่ายแพ้หมดรูปถึงเพียงนี้,ท้ายที่สุดแม้แต่สวรรค์ก็ไม่เข้าข้าง,ไม่คิดเลยว่าจะไม่มีใครต้องการช่วยเหลือเขาเลย.

"ฝ่าบาท!"

เหล่าเสนาธิการที่เอ่ยเรียกเสียงดัง! คาดหวังว่าหานจื่อกวงจะสามารถพลิกวิกฤติในครั้งนี้ได้!

พลิกวิกฤติในครั้งนี้ได้อย่างงั้นรึ? แล้วจะพลิกอย่างไร?

หานจื่อกวงที่ลุกขึ้นช้าๆ,แน่นอนว่าเขาที่เคยเป็นถึงราชันย์,ถึงแม้ว่าจะพ่ายแพ้ก็ต้องพ่ายแพ้ในสนามรบ,ไม่ใช่ว่านั่งรอความตาย.

หานจื่อกวงที่ก้าวออกไปด้านหน้าหายไปในทันที.

ไปปรากฏบนป้องปรากการ,ทิศใต้เมืองเทียนกวง.

"ฝ่าบาท!"บนป้อมปราการมีเหล่าทหารที่ลุกขึ้นมาแสดงความเคารพในทันที.

หานจื่อกวงได้ปรากฏบนป้อมปราการเมืองทางทิศใต้,สายตาของเขาที่จดจ้องมองไปยังจงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรที่อยู่ไกลออกไป.

จงซานที่จ้องมองอย่างเย็นชามายังหานจื่อกวงที่อยู่ไกลออกไปเช่นกัน.

พื้นที่รอบๆเวลานี้กลายเป็นเงียบงัน,กองทัพของจงซาน,ทัพของหานจื่อกวง,ทุกคนต่างเงียบ,พร้อมกับจ้องมองกันและกัน,และที่ไกลออกไป,กลุ่มอิทธิพลอื่นที่รอคอยสังเกตการอยู่ต่างก็จ้องมองด้วยความสนใจเช่นกัน.

จงซาน ปะทะ หานจื่อกวง!

นี่คือเวลาของจักรพรรดิปะทะจักรพรรดิ! ไม่มีใครสามารถเข้าไปยุ่งได้.

"ฮ่า,ฮ่าอ่า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..."จงซานที่เงยหน้าขึ้นบนฟ้าก่อนที่จะหัวเราะเสียงดัง.

เสียงหัวเราะที่ทรงพลังเปี่ยมไปด้วยแรงกดดันวิญญาณ,ทะลวงชั้นเมฆ,ทะลุทะลวงอากาศ,แม้แต่ทหารฝ่ายตรงข้ามยังต้องอุดหูด้วยความเจ็บปวด.

จงซานที่จ้องมองไปยังธงบัญชาการของหยิงหลาน,แววตาน้ำเสียงของเขาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า.

ได้ยินเสียงหัวเราะของจงซานแล้ว,หานจื่อกวงเองก็รู้สึกหวั่นเกรงอยู่เหมือนกัน.

นับตั้งแต่ที่ได้ยินนามจงซานก่อนหน้านั้น,แม้ว่าเขาจะรับรู้ว่าจงซานร้ายกาจ,ทว่าก็มั่นใจว่าไม่เพียงพอที่จะคุกคามเขาได้,ในวันนี้,กองกำลังของจงซานที่บุกทะลวงจวบจนเข้าประชิดเมือง,กดดันให้เขาต้องรู้สึกหวาดผวาได้ในที่สุด.

"จงซาน!"หานจื่อกวงที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.

จงซานที่หยุดหัวเราะ,จ้องมองไปยังตำแหน่งของหานจื่อกวงด้วยความเย็นชา.

"หลินเซียวรับคำสั่ง!"จงซานออกคำสั่งในทันที.

"อยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวตอบรับในทันที.

"นำกองทัพทั้งหมด,สังหารทุกคนในเมืองให้สิ้น!"

น้อมรับคำสั่ง!"หลินเซียวที่รับคำในทันที.

"จงซาน,เจ้ากล้าประลองกับข้าหนึ่งต่อหนึ่งหรือไม่?"หานจื่อกวงที่จับจ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อนัก.

จะให้พูดได้อย่างไร,เมื่อสิบปีที่แล้วจงซานมีพลังฝึกตนเพียงระดับแกนทอง,ไม่ถึงร้อยปี,คาดไม่ถึงจงซานจะสามารถประลองกับเขาตัวต่อตัวได้แล้วรึ?

"ความแค้นของหยิงหลาน,ข้าต้องคิดบัญชีกับเจ้าอยู่แล้ว!"จงซานแค่นเสียงอย่างเย็นชา.

สิ้นคำพูดของจงซาน,ภายในใต้บัลลังก์มังกร,เกิดเป็นพายุทรายที่หนักหน่วงรุนแรงเกิดขึ้นในทันที.

พายุทรายที่รุนแรงมากขึ้นและก็มากขึ้นเรื่อยๆ,มันทรงพลังที่หนักหน่วงรุนแรง,มันปรากฏทันที,ภายในสนามรบ,พายุที่บ้าคลั่งกำลังม้วนกวาดทุกสิ่งทุกอย่างออกไป.

"ค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง?"ที่ไกลออกไปนั้น,ไม่รู้ว่าใครที่อุทานออกมาก่อนด้วยเสียงดังลั่น.

ค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง? สามารถใช้ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่าเหว่ยหยิงหลานตายแล้วหรอกรึ? แล้วพวกเขาสามารถใช้ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองได้ด้วยรึ?

จงซานที่ยื่นมืออกไป,พร้อมกับกุมธงแม่ทัพของหยิงหลาน,พร้อมกับพุ่งตรงเข้าไปในพายุ.

พริบตาเดียวหลังจากนั้น,ธงแม่ทัพก็ถูปักลงที่ใจกลางของพายุ,ก่อนที่จะเกิดเป็นสนามพลังพายุ,มันจะค่อยหมุนวนพร้อมกับรวมตัวเป็นหยิงหลานช้าๆ.

ที่ไกลออกไปเหล่าผู้สังเกตการต่างก็จ้องมองตาโต,พร้อมกับบันทึกภาพเหตุการณ์เอาไว้,จดจ้องสนใจกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก.

"เชิญภูติหญิงหลานสู่โลกใบนี้,ร่วมกำจัดศัตรูหานจื่อกวงพร้อมกับจงซาน!"

เชิญเหว่ยหยิงหลานมาสู่โลกใบนี้อย่างงั้นรึ? ใช่แล้ว,นี่คือความสามารถของค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,ในอดีตนั้นมีเพียงราชครูราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีเท่านั้นที่ทำได้,ก่อนที่จะส่งต่อให้กับไท่ซูจื่อและหยิงหลาน,มีเพียงแค่สามคนเท่านั้น,ที่สามารถใช้วิญญาณค่ายกลได้,ไม่มีทางที่คนอื่นจะสามารถใช้ทักษะพิเศษนี้ได้.

ทว่าจงซานนั้นแตกต่างออกไป,ร่างแยกเงาจงซานนั้น,ภายใต้สวรรค์นี้ไม่มีสิ่งใดที่ไม่สามารถทำได้.

"เหว่ยหยิงหลานอย่างงั้นรึ? คิดว่าข้าคนเป็นจะหวาดกลัวต่อคนที่ตายไปแล้วอย่างงั้นรึ?"หานจื่อกวงที่จดจ้องมองอย่างเย็นชาออกไป.

จงซานที่ก้าวออกไป,เคลื่อนย้ายพายุเข้าหาฝ่ายตรงข้ามในทันที.

คนทั้งสองที่อยู่กลางพายุ,พายุทรายที่หนักหน่วงรุนแรง,หมุนวนคนทั้งสองเอาไว้.

ในเวลานี้,ภายในพื้นที่รอบๆเป็นพายุที่หมุนวนหนักหน่วง,พื้นที่แห่งนี้เป็นสถานที่ของประตูแห่งความตาย.

พื้นที่รอบๆแห่งนี้เต็มไปด้วยปราณแห่งความตาย,เวลานี้มีเจียงซือที่เดินไปมารอบๆ.

จงซานที่จ้องมองหน้าหานจื่อกวงด้วยความความเย็นชา,ที่ด้านหลังจงซาน,เป็นธงแม่ทัพของหยิงหลาน.

.....

ส่วนด้านนอกค่ายกลเวลานี้,หลินเซียวที่ได้รับคำสั่งจากจงซาน,ได้นำทัพทั้งหมดเข้าโจมตีเมือง.

"โจมตีเมือง!"หลินเซียวออกคำสั่ง.

"โฮกกกกกกก"

ทัพของต้าเจิ้งในเวลานี้คำรามลั่น,พร้อมบุกเข้าโจมตีเมืองในทันที.

"ค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,เป็นฝีมือของเจ้าอย่างงั้นรึ? ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองของเจ้านั้นด้อยกว่าของหยิงหลาน,หากแต่ค่ายกลของหยิงหลานยังไม่สามารถจัดการข้าได้,เจ้าคิดว่าจะใช้มันจัดการข้าได้อย่างงั้นรึ?"หานจื่อกวงที่จ้องมองเย็นชาจดจ้องมองไปยังจงซาน.

ระหว่างที่พูดนี้,หานจื่อกวงชักกระบี่วิเศษออกมา,เป็นกระบี่วิเศษที่เคยทะลวงค่ายกลแปดประตูกุญแจทองหยิงของหยิงหลานก่อนหน้านี้นั่นเอง.

"ข้าไม่เคยคิดจะใช้ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองจัดการเจ้า,เพียงแค่ข้าก็พอแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.

"เจ้ารึ? ชิ,เผยความสามารถออกมา,ก่อนที่มันจะไม่ได้ใช้!"หานจื่อกวงที่ชี้กระบี่ไปยังจงซาน.

ก่อนหน้านี้,ขณะที่เหว่ยหยิงหลานตกตายไปนั้น,หานจื่อกวงและอ๋องหมาป่าซาโพวกำลังต่อสู้กันอยู่,จงซานที่เผยเนตรสังสารวัฏออกมา,พริบตานั้น,หานจื่อกวงสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงมาก,ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหนีไป.

สำหรับผู้บำเพ็ญราชวงศ์วาสนานั้น,ไม่ได้หวาดกลัวคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่า,ทว่าหวาดกลัวคู่ต่อสู้ที่ซ่อนความน่ากลัวเอาไว้ได้อย่างลึกล้ำต่างหากที่น่ากลัว,ความแข็งแกร่งที่สามารถใช้แผนการกลยุทธ์เข้าต่อสู้,หากแต่ความแข็งแกร่งที่ถูกซ่อนเอาไว้,ไม่สามารถที่จะใช้แผนการใดๆได้เลย

ผู้ฝึกตนชื่อเสียงของราชวงศ์วาสนา.

จงซานนับว่าแข็งแกร่งมากอย่างงั้นรึ?การเปิดเผยความแข็งแกร่งทั้งหมดออกมา,คนทั่วหล้าย่อมสามารถวางแผนกำจัดเขาได้,ทว่าการซ่อนความสามารถเอาไว้นั้น,คือสิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุด,แน่นอนว่ามันอาจเป็นหลุมพลางที่ถูกขุดเอาไว้ให้คนอื่นเดินลงไปก็ได้,ดังนั้นหานจื่อกวงจึงกล่าวยุแหย,เพื่อให้จงซานเผยความสามารถทั้งหมดออกมา.

จงซานที่จับจ้องมองไปยังหานจื่อกวง,พร้อมกับเผยยิ้มออกมา,ในเวลานี้เขาไม่ใช่ราชันย์อีกต่อไปแล้ว,เขาไม่ได้มีความอหังการเผยออกมาให้เห็น,จงซานที่มองเห็นความกลัวของหานจื่อกวงได้อีกด้วย.

รอยยิ้มที่ดุร้ายของจงซานเผยออกมาพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ได้,ในเมื่อเจ้าต้องการเห็น,เจ้าก็จะเป็นคนแรกที่ได้เห็นนรกก่อนคนอื่น!"

หานจื่อกวงที่แสดงท่าทางระมัดระวังขึ้นมาในทันที,ส่วนจงซานนั้นจับจ้องมองไปยังหานจื่อกวง,ดวงตาที่เบิกกว้าง,ประกายแสงที่สาดส่อง,ลูกตาสีดำทันใดนั้นกลายเป็นสีเขียวไปในทันที.

ลำแสงที่ลึกล้ำสองลำ,ราวกับว่าได้ทะลวงเข้าไปในดวงวิญญาณ.

เนตรสังสารวัฏ!

ทันใดนั้น,จิตสังหารที่รุนแรงที่ปะทุขึ้น,ร่างของหานจื่อกวงที่ขนลุกตั้งชันไปทั่วร่าง.

ตาย,ตายรึ? ทันใดนั้นหนังหัวที่ชาหนึบ,ปราณความตายทั่วร่างของเขาที่ชะโลอาบไปทั่ว,สัญชาติญาณที่บอกให้เขาต้องหนีในทันที,เกิดอะไรขึ้น?

ราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่,ระดับราชันย์แท้,ในเวลานี้หวาดกลัวเพียงแค่สายตาที่จ้องมองมาอย่างงั้นรึ? หากแต่สัญชาติญาณของเขาในเวลานี้,ราวกับว่ากำลังจะถูกสังหาร,หานจื่อกวงรับรู้ได้ว่าพลังของขาที่หายไป.

หนีรึ?หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ,ร่างกายที่สั่นสะท้าน,หากแต่จิตใจที่ไม่ยินยอมที่จะหนี.

หานจื่อกวงที่กวัดแกว่งกระบี่เพื่อที่จะสังหารจงซาน,อีกมือหนึ่งถือตราประทับราชวงศ์เพื่อผนึกจงซานเช่นกัน.

ดวงตาของจงซานที่หรี่ตาเล็กลง,พลังของหานจื่อกวงราวกับว่าหายไปหมดในทันที,ราชันย์ผู้น่าเกรงขาม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถขยับได้เลย.

ระดับราชันย์แท้,เขาที่มีระดับราชันย์แท้,หากแต่เพียงแค่สายตาของจงซานที่จับจ้อง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถขยับได้?

หานจื่อกวงที่รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังฝันอยู่,ไม่คิดเลยว่าตัวเองได้พ่ายแพ้แล้ว,เร็วเกินไปแล้ว,มันเร็วจนน่าหวาดกลัว.

ดวงตาคู่นั้นทรงพลังมาก,มันได้ดูดพลังของเขา,ราวกับว่าดวงวิญญาณของหานจื่อกวงกำลังจะเหือดหาย,ดวงตาคู่นั้น,ราวกับว่าสามารถควบคุมดวงวิญญาณในโลกนี้ได้ทั้งหมด,สามารถสังหารให้คนล้านๆคนตกตายไปได้ในทันที.

วิญญาณเทวะ,วิญญาณเทวะที่หลอมกายธาตุสถิตอยู่ในเรือนหยาง,ตลอดทั้งโอบอุ้มดวงวิญญาณก่อตั้งเอาไว้ด้านใน,เรือนหยางที่เป็นแหล่งก่อเกิดของชีวิต,โดยมีดวงวิญญาณเป็นแกนกลาง.

พริบตาเดียว,ดวงวิญญาณของหานจื่อกวงราวกับว่าถูกดึงออกจากร่างด้วยการจดจ้องมองของจงซาน.

วิญญาณเทวะของระดับราชันย์แท้,ที่แข็งแกร่ง,หากแต่ถูกดึงออกมาได้ง่ายเช่นนี้เลยรึ?

เมื่อร่างกายสูญเสียดวงวิญญาณ,จิตใจก็กลายเป็นมืดมัว,กายเนื้อที่สูญเสียดวงวิญญาณ,พลังวิญญาณที่ไม่สามารถก่อเกิด,ถึงแม้ว่าจะทรงพลังเท่าไหร่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้.

กายเนื้อที่มีเรือนหยางเป็นที่ก่อเกิดพลังวิญญาณ,พลังวิญญาณขนาดใหญ่,ที่ไม่สามารถควบคุมได้,ก็ไม่สามารถใช้ได้,ดวงวิญญาณที่เป็นต้นกำเนิดของพลังวิญญาณที่แท้จริงๆ,หากแต่เนตรสังสารวัฏกับทรงพลังกว่าจนควบคุมได้อย่างงั้นรึ?

ประหลาดเกินไปแล้ว,เพียงแค่มองก็สามารถดึงดวงวิญญาณออกมาได้?เนตรสังสารวัฏเป็นพลังที่ต่อต้านสวรรค์อย่างแท้จริง.

"ไม่,แล้วค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,เวลานี้ได้ซ่อนอะไรเอาไรอย่างงั้นรึ?"ดวงวิญญาณหานจื่อกวงที่ตกใจอุทานออกมา.

ถึงแม้ว่าจะตกใจ,เสียงของเขาก็ไม่ได้ดังนัก,เพราะว่าเขาเป็นเพียงแค่ดวงวิญญาณ,ดวงวิญญาณที่กำลังจะสลายหายไป,หรือว่าเข้าไปอยู่ในภพหยินเพื่อจุติเป็นภูติ.

ทว่า,ต่อหน้าเนตรสังสารวัฏนั้น,ภพหยินไม่เปิดประตูออกมารับเขา!

"ข้าจะไม่ปล่อยให้วิญญาณของเจ้าหนีไปหรือแตกสลายไปง่ายๆ."จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.

จงซานที่โบกสะบัดมือ,ที่มือของเขาก็ปรากฏของเหลวบางอย่างที่ทำดวงวิญญาณรวมตัว,ซึ่งเขาได้มาจากเซียนเซิงซือ,สิ่งนี้นี้จะถูกหยดใส่ศพ,เพื่อรวมวิญญาณเข้ากันกลายเป็นภูติชั่วคราว.

"ไม่!"

หานจื่อกวงที่คำรามเสียงดัง,ทว่าสายไปแล้ว,หานจื่อกวงเวลานี้,จงซานไม่ยอมให้แตกสลายหายไปง่ายๆ!

หานจื่อกวงถูกผนึกรวมร่างปรากฏร่างภูติขึ้นมาทันที,จงซานที่หันหน้าไปมองธงแม่ทัพของหยิงหลานที่อยู่ข้างๆ.

"หยิงหลาน,กู่เหยี่ยเหยี่ยล้างแค้นให้เจ้าแล้ว,เขาจะต้องตกตายไป,และได้ลิ้มรสความทรมาน! ข้าต้องการให้เขารับรู้ถึงความผิดที่เขาได้ทำ,ข้าจะให้สังหารเขาให้ตกตายไปเก้าชั่วโคตร,ข้าจะทำให้ร่างกายของเขาถูกสับเป็นชิ้นๆ,ดวงวิญญาณถูกเผา,ข้าจะให้เขากลายเป็นภูติที่ได้ลิ้มลองรสแสงแดดแผดเผา,ไม่ไห้ไปผุดไปเกิดตลอดไป!"จงซานที่จ้องมองไปยังธงแม่ทัพของหยิงหลาน,พร้อมกับกล่าวออกมาเบาๆ.

ความแค้นได้ชำระล้างแล้ว,ทว่าดวงตาของจงซานเต็มไปด้วยความเศร้า,เพราะว่าหยิงหลานนั้นไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว,แม้ว่าจะทำลายหานจื่อกวงได้,ทว่ามันไม่ใช่เป้าหมายหลัก,ในเมื่อหยิงหลานไม่อยู่ข้างเขา,ภายในใจของเขารู้สึกว่างเปล่าขึ้นมาในทันที.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.