Immortality Chapter 528 Cursed Ying

Immortality Chapter 528  Cursed Ying

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 528   สาปหยิง.

Chapter 528  Cursed Ying

咒骂嬴

  สาปหยิง.

จงซานที่ลุกขึ้นก้าวออกไปด้านหน้า,สายตาที่จ้องมองไปยังหมอกที่ปกคลุมเมือง,ดวงตาที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,เผยยิ้มด้วยท่าทางเหยียดหยัน.

"แล้วหากว่าต้องการชำระล้างล่ะ?"จงซานที่เอ่ยปากถามออกมา.

"การชำระล้างนั้นง่ายดายมาก,ทว่าจำเป็นต้องใช่เวลานาน!"กู่เฉียนโหยวที่คิดใคร่ครวญและกล่าวออกมา.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

ชำระล้างง่ายมากอย่างงั้นรึ?

"น้ำ,เพียงแค่น้ำฝนที่ตกลงมา,ก็สามารถชำละล้างได้แล้ว,หนึ่งเดือนหลังจากนี้,หมอกทั้งหมดก็จะสลายหายไป."กู่เฉียนโหยวตอบ.

หนึ่งเดือนอย่างงั้นรึ?

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ฝ่าบาท,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรอกำลังเสริมจริงๆ!"อี้เหยี่ยนเผยยิ้มออกมา.

จงซานจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ดวงตาที่หรี่เล็ก,"กำลังเสริมอย่างงั้นรึ? ดี,ข้าจะดูว่าใครจะกล้ามาช่วยเขา!"

"บางที่อาจจะมีคนที่มีใจแข็งพอ!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"ข้ามั่นใจว่าไม่มี!"จงซานส่ายหน้าไปมาสรุปออกมาในทันที.

เห็นจงซานมั่นใจขนาดนั้นอี้เหยี่ยนก็ไม่กล่าวสิ่งใดต่อไป.

"เรียกคนที่ฝึกวิชาเกี่ยวกับน้ำ,ให้สร้างเมฆปล่อยฝนมาชำระล้างทันที,ส่วนคนอื่นๆค้นหาเส้นทางอื่นพร้อมกับข้า.

"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

จากนั้น,ด้วยผู้ฝึกตนที่บำเพ็ญวิชาเกี่ยวกับน้ำ,ตอนนี้ท้องฟ้ากำลังมืดคลึ้มมีเมฆสีดำปรากฏขึ้น.

"เปรี้ยง!!!"

เสียงฟ้าคำรามและสายฟ้าฟาดเป็นระยะ,น้ำฝนที่ร่วงหล่นลงจากบนท้องฟ้า.

"ซ่าๆๆ"

ภายในเมืองเทียนกวง,สายตาของทุกคนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ค่ายกลหลากสีที่ค่อยๆถูกชำละล้าง,ดูเหมือนว่าจะจางลงเล็กน้อย,สายฝนสามารถชำละล้างค่ายกลได้ช้าๆ.

เมืองเทียนกวง,ภายในท้องพระโรง.

ภายในท้องพระโรงเวลานี้มีเพียงแค่หานจื่อกวงและคนสนิทเท่านั้น.

"ฝ่าบาท,ฝนได้ถูกสร้างมาชำละล้างค่ายกลแล้ว,หนึ่งเดือนหลังจากนี้,เมืองเทียนกวงจะไม่มีค่ายกลป้องกันอีกต่อไป.

"ไม่สำคัญ,หนึ่งเดินก็พอแล้ว,ขอเพียงใครสักคนมาช่วยเรา."หานจื่อกวงตอบ.

"ขอรับ!"ชายคนดังกล่าวที่ไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป.

ในเวลาเดียวกันนั้น,เหล่าราชวงศ์จักรพรรดิรอบๆที่ได้รับจดหมายขอความช่วยเหลือ,แน่นอนว่าหากสามารถช่วยเหลือหานจื่อกวงได้สำเร็จ,ผลตอบแทนที่พวกเขาจะได้รับนั้นดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.

เหล่าราชวงศ์จักรพรรดิต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.

ทิศเหนือของเมืองเทียนกวง,สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าเสวียน.

ในเวลานี้,ภายในห้องอักษร,จักรพรรดิผู้หนึ่งที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,พร้อมกับมีเหล่ากุนซืออยู่สองแถว.

หากจงซานอยู่ที่นี่,จะต้องแสดงท่าทางตื่นตกใจอย่างคาดไม่ถึง,ภายในตำหนักต้าเสวียนนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีต้าเสวียนอ๋องของอดีตราชวงศ์สวรรค์นั่งอยู่,กู่เสวียนนั่นเอง!

กู่เสวียนไม่ได้ก่อตั้งราชวงศ์จักรพรรดิยงเล่อหรอกรึ? แล้วทำไมถึงได้มานั่งอยู่ในตำหนักราชวงศ์จักรพรรดิต้าเสวียนล่ะ?

ที่ด้านหน้ากู่เสวียนนั้น,มีฟ่านอี้พินและกุนซือคนอื่นๆ.

ภายในมือของ,กู่เสวียนที่แสดงท่าทางแปลกๆ,จดจ้องมองจดหมายที่อยู่ในมือ,ก่อนที่จะส่งมันให้กับฟ่านอี้พินและกุนซือคนอื่นๆได้อ่าน.

สายตาของทุกคนที่ได้อ่านกันไปรอบๆอย่างรวดเร็ว.

"หานจื่อกวง? เฮ้เอ้,ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอที่จะซ่อนความลับจากเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าหานจื่อกวงจะล่วงรู้สถานะของฝ่าบาท!"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ภายในห้องอักษรแห่งนี้,บางที่คงมีเพียงแค่ฟ่านอี้พินที่กล้ากล่าวล้อเล่นกับกู่เสวียน.

"รู้แล้วอย่างไร? ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวไม่มีอีกต่อไปแล้ว,ใครจะกล้ามาจัดการข้ากัน?"กู่เสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ฝ่าบาทฉลาดยิ่งนัก!"ฟ่านอี่พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ในเวลานี้,จดหมายที่กุนซือทุกคนได้อ่านกันหมดแล้ว.

"จงซานผู้นี้เติบโตเร็วมากมายนัก!"กุนซือผู้นี้กล่าวพลางทอดถอนใจ.

"ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้น,แม้ว่าจะเป็นเพียงราชวงศ์จักรพรรดิ,หากแต่มีความแข็งแกร่งเทียบเท่าราชวงศ์ราชันย์,ไม่มีทางที่ราชวงศ์จักรพรรดิทั่วไปจะเทียบได้,คงไม่มีราชวงศ์จักรพรรดิใดที่กล้าหากเรื่องกับเขา."กู่ซืออีกคนที่กล่าวออกมาในทันที.

"สุ่ยจิงและหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,แน่นอนว่าจะต้องเป็นแผนการที่จงซานวางเอาไว้ตบตาฝ่าบาท."ฟ่านอี้พินที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมา.

กู่เสวียนพยักหน้า,รับรู้ความจริงๆได้,สุ่ยจิงที่ถูกวางยาพิษตายไปรึ? สุ่ยจิงถูกหมาป่ากัดกินอย่างงั้นรึ? ข่าวลือที่มอยู่ภายใน,เพื่อที่จะลวงหลอกเขานั้นเอง.

ความทะเยอทะยานของจงซานช่างบ้าคลั่งนัก.

"ฝ่าบาท,เกี่ยวกับข้อตกลงของหานจื่อกวง,ท่านคิดว่าอย่างไร?"ฟ่านอี้พินที่จ้องมองไปยังกู่เสวีรยน.

"ตราบเท่าที่ข้าช่วยเขา,เขาจะต้องยอมจำงรักภักดีแน่,ทว่าจะประทานตำแหน่งอ๋องให้เขาหรือว่าอย่างไรดี?"กุ่เสวียนที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ใช่แล้ว,ฝ่าบาท,กองกำลังของพวกเราที่เทียบได้กับราชันย์,หากว่าได้หานจื่อกวงมาช่วย,จะกลายเป็นเสือติดปีก,ช่วยส่งเสริมพลังของพวกเราอย่างแน่นอน."ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอหังการ.

"ไม่ฝ่าบาท,หานจื่อกวงที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นราชันย์,ด้วยนิสัยของเขาจะย่อมที่จะจำนนต่อฝ่าบาทจริงๆรึ? ไม่มีทางที่จะซาบซึ้ง,เขาที่พร้อมที่จะจากเราไปได้ทุกเมือง.

แม้ว่ามันจะแย้งฟ่านอี้พิน,ทว่าฟ่านอี้พินก็ไม่ได้โกรธ,ต้องไม่ลืมว่า,ในกลุ่มของกุนซือ,ยิ่งมีการโต้เถียงกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น.

"ข้าเห็นด้วยกับเซียนเซิงฟ่าน,เป็นเสือติดปีกรึ? เขาจะต้องยอมจำนนฝ่าบาท,ด้วยสถานการณ์เวลานี้,เขานั้นด้อยกว่าฝ่าบาทมาก,สถานการณ์เวลานี้เขาจะต้องรู้ตัวดี,อีกทั้งฝ่าบาทยังคิดจะมอบตำแหน่งอ๋องให้กับเขา? ข้าคิดว่าหานจื่อกวงจะต้องจำนนต่อฝ่าบาท,และไม่น่าจะมีปัญหาใด."กุ่นซืออีกผู้หนึ่งกล่าวออกมา.

"ฝ่าบาท,ตราบเท่าที่เราเคลื่อนทัพ,เฉินรับรองว่าจะต้องมีอย่างน้อยสามราชวงศ์ที่เคลื่อนทัพไปพร้อมกับพวกเรา!"ฟ่านอี้พินกล่าว.

"ไม่ได้นะฝ่าบาท,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งที่เราต้องเชิญหน้านั้น,แม้ว่าเราจะได้หานจื่อกวงมาใช้งานก็ตามที่,ทว่ากับการเข้าปะทะกับต้าเจิ้ง,จะต้องได้รับความเสียหายอย่างหนัก,หนำซ้ำจงซานยังปฏิญาณว่าจะแกค้นให้กับเหว่ยหยิงหลาน,แน่นอนว่าเขาไม่มีทางที่จะยอมแพ้ง่ายๆแน่,สิ่งนี้ควรที่จะนำมาพิจารณา,ไม่ใช่นั้นพวกเราก็จะกระโดดเข้าสู่สงครามอย่างหนักด้วย."กุนซือผู้หนึ่งที่กล่าวออกมา.

"ฝ่าบาท,ไม่ใช่ว่าผู้ติดตามของกู่เจิ้งอี้กคือหวนถูหลงหรอกรึ? ตราบเท่าที่ท่านได้หานจื่อกวงมาทำงาน,ราชวงศ์จักรพรรดิยิงเล่อนั้นจะไม่อ่อนด้วยกว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยง."ฟ่านอี้พินที่กล่าวยกยอ.

กู่เสวียนที่จ้องมองไปยังทุกคน,พร้อมกับพิจารณา,ส่วยหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ไม่จำเป็นต้องไป!"

"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

กับการตัดสินใจของกู่เสวียน,ทำให้คนอื่นๆไม่กล้าโต้แย้งอีกต่อไป.

"ออกไปได้แล้ว!"กู่เสวียนกล่าว.

"รับทราบ!"ทุคนพยักหน้าและออกจากห้องอักษรไป.

"เซียนเซิงฟ่าน,ทำไมต้องให้ความหวังฝ่าบาทด้วย? หานจื่อกวงและหวนถูหลงนั้นอยู่ในสภาวะที่แตกต่างกัน."กู่ซือคนหนึ่งที่จ้องมองสอบถามฟ่านอี้พินด้วยความสงสัย.

"หืม,ไม่ใช่ว่าฝ่าบาทไม่ต้องการไป,ทว่าฝ่าบาที่เป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องบังเอิญ,ตอนนี้,แม่ว่าจะด้อยกว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าหยง,ทว่าก็ไมได้แตกต่างขนาดนั้น,ตอนนี้ไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงสงครามได้แล้ว,พวกเราควรที่จะใช้โอกาสนี้จัดการกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าต้าหยงลับๆตอดเล็กตอดน้อย,ฝ่าบาทนั้นได้ชั่งใจอยู่ก่อนแล้ว,ว่าจะตัดใจทางใหน."ฟ่านอี้พินตอบ.

"รับทราบ,ขอบคุณเซียนเซิงฟ่านที่ชี้แนะ!"กุนซือคนดังกล่าวเอ่ยออกมา.

ฟานอีพินพยักหน้า.

จากสิ่งที่เกิดขึ้น,จงซานนนั้นทรงพลังมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,เช่นนั้นจึงทำให้ราชวงศ์จักรพรรดิไม่กล้ายกทัพไปช่วยหานจื่อกวง.

เมืองขนาดใหญ่ที่ตั้งเดิ่นอยู่ด้านหน้า,ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักหนวงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสักที.

ขณะที่ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งกำลังล้อมเมืองเทียนกวงอยุ่นั้น,ที่ทะเลตะวันออกก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น.

ตำหนักลึกลงไปใต้ทะเลด้านล่าง.

ที่ด้านหน้านั้นมีอักษรสลักอยู่, ตำหนักหยก.

ที่ด้านหน้าตำหนักหยกนั้น,มีรถเทียมมังกรขนาดใหญ่,ซึ่งมังกรเก้าตัวลากถเลื่อน,นี่คือเลื่อนเทียมมังกรนั่นเอง.

เหล่าทหารมากมายที่รอคอยอยู่ด้านนอก,หากจงซานเห็นย่อมจำเขาได้,หยินเย่,ในเวลานี้เขามีพลังฝึกตนระดับราชันย์แล้ว,และเวลานี้ได้ยืนคอยอยู่ด้านนอกตำหนัก,ซึ่งด้านในเทียมลากนั้น,มีคนผู้หนึ่งที่นั่งอยู่ด้านใน,หยิงนั่นเอง!

ภายในตำหนักหยกนั้น,เป็นตหนักขนาดใหญ่เป็นที่อยู่ของเผ่ามังกร.

ที่ด้านในนั้นมีจื่อจุ้นเผ่ามักงร,อ้าวซือไห่!

ในเวลานี้,ใต้สวรรค์แห่งนี้,มีสองตัวตนระสูงได้มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่.

ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,เผ่ามังกรนับว่าเป็นเผ่าอสูรลำดับหนึ่งได้,ซึ่งมีราชามังกร,จื่อจุ้น,อ้าวซือไห่เป็นคนจัดการ.

เซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,หยิง!

หยิงที่สวมชุดเก้ามังกรสีดำ,พร้อมกับมงกุฏหยกสีดำด้วย,หล่อนอายของมรรคาระดับสูงที่แผ่ออกมา,ส่วนอ้าวจื่อไห่นั้นรูปร่างหน้าตาเหมือนกับชายในชุดห้าสิบปี,ทว่าบนศีรษะของเขานั้นมีมงกุฎผลึกสีเงิน.

คนสองคนที่กำลังเดินเข้ามาในตำหนักผลึก,ซึ่งมีคนสองคนนั่งอยู่.

เห่าเม่ยอลีและจักรพรรดิพิษนั่นเอง!

"อ้าวจื่อไห่,เจ้าต้องการทำอะไร? เจ้าคิดที่จะละเมิดสัญญาณอย่างงั้นึ? เจ้าต้องการกีดกั้นข้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลีทีจ้องมองไปยังอ้าวจื่อไห่ทีก่ำลังโกรธ.

เห็นเห่าเม่ยลีแล้ว,แววตาของอ้าวจื่อเห่าที่แสดงท่าทางโกรธออกมา.

"ตอนนี้เจ้าออกไปซะ!"อ้าวซือไห่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม

"ออกไป? ตระกูลเห่าทำพันธะสัญญาณกับเจ้านานแล้ว,ทว่าเจ้ากับจะทำลายมันในทันทีอย่างงั้นรึ? ให้ข้าออกไปอย่างงั้นรึ? พันธะสัญญาเผ่ามังกรมีว่าอย่างไร? เผ่ามังกรคิดตัดสัมพันธ์,บรรพชนของเจ้าที่ส่งผ่านมารุ่นต่อรุ่น,คิดว่ามันจะเปลี่ยนแปลงง่ายๆได้อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางที่เป็นเหมือนเรื่องเหมาะสมและถูกต้อง.

"นี่คือสายโลหิตของเห่าเทียนทิ้งเอาไว้อย่างงั้นรึ? ร่างสถิตหมื่นปิศาจ,น่าสนใจๆ!"หยิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ได้ยินเสียงของหยิง,เห่าเม่ยลีที่ชำเลืองมองดวงตาเบิกกว้าง.

นี่เขา,นี่เขาต้องการที่จะตัดสัมพันธ์กับนางอย่างงั้นรึ?

"นี่เจ้า,เจ้าเป็นปิศาจ,ข้าต้องการสาปเ,สังหารเจ้าด้วยคำสาป! ให้สวรรค์ลงทัณฑ์เจ้า,ให้เจ้าตกตายเหมือนหมา!"เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังหยิง.

เห็นเห่าเม่ยลีที่ทำการสาปเขา,หยิงที่จ้องมองอย่างเย็นชา,แม้ว่าเขาจะไม่สนใจที่จะโจมตีเม่ยลี,ทว่าเขาที่เป็นเซิ่งซ่างย่อมไม่ใส่ใจเด็ก.

"ข้าขอสาปเจ้า......"เห่าเม่ยหลียังคงกล่าวต่อ.

เห่าเม่ยหลีที่ต้องการใช้คำสาปของนางสังหารเขา,หลังจากที่สังหารเขาแล้ว,ปัญหาทุกอย่างก็จะถูกแก้ไข.

"ชิ!"หยิงแค่นเสียงอย่างเย็นชา.

"พรึดๆๆ"

เห่าเม่ยลีที่พ่นโลหิตคำโต.

"ศิษย์น้อย!"จักรพรรดิพิษที่เข้าไปพยุงเห่าเม่ยหลีในทันที.

"เจ้า,เจ้าไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังหยิง,ด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.

ทำไมถึงไม่เป็นไร? ทำไมคำสาปนาไม่ได้ผล? เขาที่แม้แต่ทำให้นางบาดเจ็บ,ทำไมคำสาปของนางถึงใช้ไม่ได้.

"หยิง,เอาล่ะ,หลังจากนี้ข้าจะจัดการนางเอง,นับจากนี้ข้าจะไล่นางออกจากตำหนักมังกร,ไม่ให้นางเข้ามาที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว."อ้าวซือไห่กล่าว.

"อืม!"หยิงที่พยักหน้า,แสดงท่าทางพอใจ.

เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังคงทั้งสอง,สายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง,จดจ้องมองหยิง,ทำไมคำสาปของนางไม่ได้ผล,แม้ว่าเห่าเม่ยหลีจะเป็นคนที่ถูกตามใจมาแต่เด็ก,ทว่าต่อหน้าความเป็นความตายนางก็สามารถบอกได้,หยิงผู้นี้,ไม่ใช่คนที่จะสามารถยุแหย่ได้.

ท้ายที่สุด,เห่าเม่ยลีที่จดจ้องมองมายังอ้าวซือไห่.

"อ้าวซือไห่,ข้าจะทำให้เจ้าเสียใจ!"เห่าเม่ยหลีที่ชำเลืองมองเขาด้วยความโกรธ.

จากนั้นจักรพรรดิพิษก็นำนางออกจากตำหนักหยก,ส่วนอ้าวซือไห่ที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลีที่จากไปแล้ว,ด้วยสายตาที่เย็นชา.

ปล.เหลือของวันนี้ 1 ตอนมาอัพให้ตอนเย็นนะคับ เดี๋ยวแปลเพิ่มให้อีกตอนเป็นสองตอน.ตอนนี้แอดมินง่วงนอนมาก,ขอนอนก่อน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.