Immortality Chapter 514 Brutal war
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 514 สงครามที่โหดร้าย.
Chapter 514 Brutal war
残酷的战争
สงครามที่โหดร้าย.
หลังจากผ่านมาแล้วหนึ่งปีครึ่ง,กับการเคลื่อนทัพ,ราชวงศ์กษัตริย์
12 แห่ง,ในเวลานี้ถูกหยิงหลานจัดการจนสิ้น.
ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองนั่นทรงพลังน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
แน่นอน,ต้องบอกว่านี้เป็นพลังที่แข็งแกร่งระดับต้นๆทวีปศักดิ์สิทธิ์,กับราชวงศ์กษัตริย์ระดับเบื้องต้น,ย่อมไม่มีทางที่จะต่อกรกับค่ายกลแปดประตูกุญแจทองได้ซึ่งนี่คือค่ายกลของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีที่ทรงพลังที่สุด.
แม้จะเป็นราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนยังรู้สึกหวาดหวั่น.
กองกำลังทั้งสองตอนนี้ได้เฝ้าระวังกันและกัน.
ภายในค่ายใหญ่,หยิงหลานที่จ้องมองข้อมูลต่างๆ,ในมือ,ที่ด้านหน้ามีแผนที่ขนาดใหญ่,ในเวลานี้นางตัดสินใจที่จะเคลื่อนที่เข้าปะทะกับราชวงศ์จักรพรรดิต้าต้าซุนแล้ว.
หยิงหลานรู้ดีว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นทรงพลังน่าเกรงขามมาก,ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าราชวงศ์กษัตริย์
12 แห่งรวมกันด้วยซ้ำ,สงครามที่จะเกิดขึ้นนี้,จะต้องรุนแรงหนักหน่วงอย่างแน่นอน.
ดังนั้นจึงจำเป็นต้องวางแผนกันอย่างรัดกุม,เพื่อให้สำเร็จโดยดี.
ที่ด้านหลังนั้น,มีทหารสังเกตการหลายคนที่รอคอยคำสั่งอยู่.
"ทัพอื่นเป็นอย่างไรบ้าง?"หยิงหลานที่กล่าวหากแต่ไม่ได้หันกลับคืนมา.
"หลินเซียว,อี้เหยี่ยนและสุ่ยจิง,เหลือเพียงแค่ราชวงศ์กษัตริย์สองแห่งก็จะเข้าเขตแดนของราชวงศ์จักรพรรดิ,ส่วนทัพอื่นๆนั้นกำลังตรวจสอบ."ทหารสังเกตการที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หลินเซียวและอี้เหยี่ยนไม่ได้เร็วเท่าข้า,จอมพลคนอื่นๆไม่ต้องพูดถึง."ใบหน้าของหยิงหลานที่แสดงท่าทางมีความสุข.
"รายงานแม่ทัพ,มีกองกำลังเสริมของต้าซุน,พวกเราพบว่า,ตอนนี้กำลังมุ่งตรงมายังต้าซุนอย่างรวดเร็ว,คาดว่าหนึ่งเดือน,จะมาถึงที่นี่."ทหารสังเกตการกล่าวรายงานในทันที.
"กองกำลังเสริมอย่างงั้นรึ?
ชิ,ราชวงศ์จักรพรรดิต้ากวง?
กองกำลังของหานจื่อกวง,ฝ่าบาทเคยบอกว่าหานจื่อกวงยังไม่ตาย,และตอนนี้หานเหว่ยนำทัพขยะสามล้านคนเพื่อจะเข้ามายึดดินแดนแห่งความวุ่นวายอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของหยิงหลานที่เต็มไปด้วยความท่าทางดูแคลน.
"จอมพล,พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?"แม่ทัพคนหนึ่งกล่าวสอบถาม.
„Recuperation three days, three days
later, captures Great Zun Sovereign Dynasty along with me, establishes this war
first in merit!” In Yinglan eye cold [say / way].
"พักฟื้นสามวัน,สามวันหลังจากนี้,พวกเราจะเคลื่อนที่เข้าเขตแดนราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน,สงครามแรกพวกเราจะต้องชนะ,พวกเราจะต้องได้รับความดีความชอบลำดับหนึ่ง!"สายตาของหยิงหลานที่เปลี่ยนเป็นท่าทางดุร้ายรุนแรง.
"รับทราบ!"เหล่าแม่ทัพที่กล่าวรับคำกันในทันที.
แม้ว่าหยิงหลานจะเป็นสตรี,หากแต่แล้วอย่างไร?
วิธีการของหยิงหลานนั้น,เหล่าขุนพลต่างก็ยอมรับนับถือจากใจ,ด้วยคำสั่งที่เด็ดขาดเข้มงวด,ทัพสองล้านคนยินดีที่จะร่วมเป็นร่วมตายพร้อมกับหยิงหลานในสนามรบ.
ค่ายใหญ่หานเหว่ย,ไท่จื่อหานเหว่ยที่อ่านจดหมาย,พร้อมกับสูดหายใจลึก.
"อืม,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุน,นับว่ามีแผนการที่ร้ายกาจ."ไท่จื่อหานเหว่นที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.
"ไท่จื่อ,จดหมายเขียนว่าอย่างไรอย่างงั้นรึ?"ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้หนึ่งที่เอ่ยถามออกมา.
"ทัพของเหว่ยหยิงหลานเตรียมบุกราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนแล้ว,จักรพรรดิต้าซุนต้องการให้ข้า,ตลบหลังเหว่ยหยิงหลานที่ด้านนอกเมืองหลินกุย."ไท่จื่อหานจิวเอ่ยออกมา.
"ด้านนอกเมืองหลินกุย? ลอบโจมตี?
แล้วพวกเราจะลอบโจมตีอย่างไร?"ผู้ใต้บังคับบัญชาเอ่ยถาม.
"หลักๆแล้วพวกเขาจะเป็นคนลอบโจมตี,พวกเราเพียงแค่รอตลบหลัง,เมื่อพวกเขาหมดแรง,ปิดทางหนีของเหว่ยหยิงกลานเท่านั้น."ไท่จื่อหานเหว่ยที่กล่าวออกมา.
"ตลบหลังอย่างงั้นรึ?"
"ตลบหลัง,เป็นการแอบซ่อน,รอคอยลอบโจมตี,แน่นอนว่าไม่น่าจะมีอะไรน่าเป็นห่วง."ไท่จื่อหานเหว่ยกล่าวออกมา.
„But the subordinate always thinks some
fishy. Why Great Zun does Sovereign give us this superior difference? Their
hard anti- Wei Yinglan? Like this aren't they the loss are very heavy?”
"ทว่าผู้น้อยคิดว่ามันดูไม่ชอบมาพากล,ทำไมราชวงศ์ต้าซุนถึงได้ขอความร่วมมือกับพวกเราที่ต้องการจะจัดการพวกเขา?
ไม่ใช่พวกเขาต้องต่อสู้กับเหว่ยหยิงหลานอย่างงั้นรึ? เป็นพวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักไม่ใช่รึ?"
"เสียหายอย่างหนักอย่างไร,
ไม่ใช่ว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นยินดีที่จะมอบเมืองหลินกุยให้กับพวกเรา?
หากแต่ต้องการลดทอนกำลังพวกเราบ้าง,โดยให้พวกเราเข้าปะทะเหว่ยหยิงหลาน.และทำให้เหว่ยหยิงหลานยึดเมืองได้อย่างยากลำบาก"ดวงตาของไท่จื่อหานจิวเปล่งประกายด้วยปัญญา.
"อืม!
ราชวงศ์จักรพรรดิต้าซุนนั้นเกรงว่าพวกเราแอบยึดเมืองหลินกุย,ดังนั้นจึงต้องการทำให้พวกเราทำหน้าที่นี้สินะ!"ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวตอบ,แววตาที่แสดงท่าทางระมัดระวัง.
"เจ้าไปจัดเตรียมทัพ,พวกเราจะเดินทางพรุ่งนี้."ไท่จื่อหานเหว่ยที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่ตอบรับในทันที.
.....
วังหลวงต้าซุน.
จักรพรรดิต้าซุนที่จับจ้องมองข้อมูลในมืลจากเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาในการวางแผนการ.
"ฝ่าบาท,สงครามที่จะเกิดขึ้นที่เมืองหลินกุยนั้น,พวกเราจะใช้กองกำลังหลักจริงๆรึ?
แล้วหานเหว่ยจะตลบหลังเหว่ยหยิงหลานให้พวกเราอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมา.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิต้าซุนที่จับจ้องมองไปยังเสนาธิการ.
"หานเหว่ยผู้นี้เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน,หากไม่เพราะว่ามีเหว่ยหยิงหลาน,พวกเขาคงเข้ายึดจักรพรรดิต้าซุนของพวกเราไปแล้ว,ทำไมพวกเขาจะเห็นแก่ผลประโยชน์เล็กๆน้อยอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการกล่าวออกมาปกปิดความสงสัยเอาไว้ไม่ได้.
"ผลประโยชน์เล็กๆน้อยอย่างงั้นรึ?
ใครบอกเจ้ากัน?"จักรพรรดิต้าซุนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?ไม่ใช่ว่าฝ่าบาทต้องการให้พวกเขาตลบหลังเหว่ยหยิงหลานเพื่อลดทอนกำลังนางหรอกรึ?"
"เจ้าก็น่าจะรู้ว่าหานเหว่ยนั้นเป็นคนที่มีความทะเยอทะยาน,คิดว่าเขาจะต้องการผลประโยชน์เพียงเท่านั้นรึ?
เขาต้องการเป็นชาวประมงต่างหาก,แต่คงต้องดูหน่อยว่าเขามีความสามารถขนาดใหน."จักรพรรดิต้าซุนที่กล่าวด้วยแววตาที่เย็นชา.
"หืม,หรือว่าฝ่าบาท...."เสนาธิการคนดังกล่าวราวกับคิดอะไรบางอย่างได้.
"ใช่แล้ว,ข้าวางแผนให้พวกเขาทั้งสอง,กัดกันเองยังไงล่ะ!"จักรพรรดิต้าซุนกล่าว.
"ฝ่าบาท,ทว่าเมืองหลินกุยนั้นเป็นป้อมปราการของพวกเรา,ไม่ใช่ว่าจำเป็นต้องใช้ป้องกันเหว่ยหยิงหลานหรอกรึ?"เสนาธิการกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เมืองหลินกุยรึ? เจ้าไม่เห็นรึว่ากองทัพของเหว่ยยิงหลานนั้นทรงพลังขนาดใหน?
ปกป้องเมืองหลินกุย,มีแต่จะทำให้พวกเราพ่ายแพ้ยับเยิน,ทว่าหานเหว่ยมีกองทัพถึงสามล้านคน,หากว่าพวกเรายังดึงดันรักษาเมืองหลินกุยเอาไว้,ผลสุดท้ายก็มีแต่ต้องพ่ายแพ้,เช่นนั้นปล่อยให้พวกเขาคนใดคนหนึ่งยึดไปเพื่อลดกำลังของพวกเขาไปไม่ดีกว่าเหรอ."จักรพรรดิต้าซุนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
"ฝ่าบาทช่างหลักแหลมนัก!"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ชื่นชม.
....
หลังจากนั้นสิบวัน,ที่ด้านนอกเมืองหลินกุย.
ทัพของเหว่ยหยิงหลานที่ยกเข้าประชิดเมือง.
อีกหนึ่งกองกำลังที่ซ่อนตัวอยู่ในป่า,ทัพสามล้านของไท่จื่อหานเหว่ย,ซุ่มรอโจมตี,พวกเขาที่นำศิลามิติออกมา,พร้อมกับซ่อนเก็บกลิ่นอายของพวกเขาเอาไว้.
มีเพียงแค่ไท่จื่อหานจิวและขุนพลที่ยืนอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง,จับจ้องไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
"โปรดจำไว้,เมืองหลินกุยให้สัญญาณเมื่อไหร่,ทัพของพวกเขาจะทำการตลบหลังเหว่ยหยิงหลานในทันที."ไท่จื่อหานจิวที่ออกคำสั่ง.
"ไท่จื่ออย่าได้กังวล,ทัพของเหว่ยหยิงหลานมีสามล้านคน,ภายในเมืองหลินกุยมีทัพของราชวงศ์ต้าซุนห้าล้านคน,รวมพวกเราอีก,ถึงจะมีค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,เหว่ยหยิงหลานจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย."ขุนพลผู้หนึ่งกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"หานเหว่ยพยักหน้ารับ,ใบหน้าที่เผยความมั่นใจ,ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นได้ถูกราชวงศ์ต้าซุนขายแล้ว,ไม่เพียงแค่ขายยังไปช่วยพวกเขานับเงินอีก.
หยิงหลานที่นับทัพมาด้านหน้า,พร้อมกับขบวนค่ายกลแปดประตูกุญแจทองรั้งท้าย,ทัพหน้าหนึ่งล้านที่แปรขบวนทัพ,ปลดปล่อยจิตสังหารที่น่าเกรงขามออกมาอย่างรุนแรงหนักหน่วง.
"โจมตีเมือง!"หยิงหลานที่ออกคำสั่งในทันที.
"โฮกกกกกก"
กองกำลังสามล้านที่คำรามเสียงดังสนั่น,เสียงกลองรบที่ดังสนั่นก้องกังวานไปทั่วทั้งท้องฟ้า.
ทัพหน้าหนึ่งล้าน,ที่รุกเข้าไปยังเมืองหลินกุย,ตรงไปยังประตูเมือง.
"คลืนนนนนน"
บนกำแพงเมืองหลินกุยนั้น,เกิดเป็นแสงสีแดงถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า,ย้อมเมฆให้กลายเป็นสีแดง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ห่าธนูนับหมื่นก็ถูกยิงออกมาจากป้อมปราการ.
ที่ไกลออกไปนั้น,ไท่จื่อหานเหว่ยที่จับจ้องมองไปยังสัญญาณ,ดวงตาที่เปล่งประกาย,ก่อนที่จะโบกมือ,เหล่ากองกำลังทั้งหมด,ก็พุ่งตรงไปยังด้านหลังทัพของหยิงหลาน.
ที่ด้านหลังเทือกเขา,ทันใดนั้นก็ปรากฏกองกำลังขนาดใหญ่.
"อ่าฮ่าฮ่า!"หานเหว่ยที่หัวเราะอย่างสบายใจ.
เหว่ยหยิงหลานที่จับจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปด้านหลัง,แววตาไม่ได้ตื่นตกใจแม้แต่น้อย,เพียงแค่ชายตามอง,แล้วสังหารเหล่าทหารด้านหลังระมัดระวัง,แทบจะไม่สนใจด้วยซ้ำ,ทว่ายังคงจับจ้องมองไปยังเมืองหลินกุยด้านหน้า.
การโจมตีเมืองด้านหน้าเริ่มต้นแล้ว,แม้ว่าจะมีห่าธนูมากมายถูกยิงออกมาก็ตาม,ทว่าหลังจากที่มีธงสัญญาณรอบสอง,ห่าธนูดูเหมือนว่าจะน้อยลงเรื่อยๆ.
ดวงตาของหยิงหลานที่หลีตาจดจ้อง,ทันใดนั้นก็เข้าใจถึงสถานการณ์ในเมืองหลินกุย.
ดูเหมือนว่าจะมีแค่เปลือกข้างในอ่อนแอ,มีทหารจำนวนเท่าไหร่กันในเมืองหลินกุย?
ไม่จำเป็นต้องเปิดประตูในเวลานี้.
"ให้ทัพหน้าโจมตีเมืองอย่างเต็มที่,ส่วนคนอื่นๆเปิดใช้งานค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง!"หยิงหลานที่ออกคำสั่งในทันที.
"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่รับคำสั่ง,แปรขบวนในทันที,จากนั้นก็เริ่มตั้งค่ายกล.
ทัพตลบหลัง,หานเหว่ยที่จ้องมองไปยังเมืองหลิงกุย,ทันใดนั้นก็แสดงท่าทางไม่ใคร่ดีนัก.
"ไท่จื่อ,ทำไมทัพของเมืองหลินกุยไม่ยอมออกมาจากเมืองพบกับศัตรูในเวลานี้กัน?"ขุนพลคนหนึ่งที่ต้องขมวดคิ้วไปมา.
เมืองหลินกุยนั้นไม่ได้ปิดประตูเมือง,หากแต่ก็ไม่ได้ส่งทัพออกมา,ภายในใจของหานเหว่ยที่รู้สึกไม่ค่อยดีมากขึ้นและก็มากขึ้น.
จากพื้นที่ไกลออกไป,พายุทรายทันใดนั้นก็โบกสะบัดพัดขึ้นมาในทันที,กองกำลังสองล้านคนที่สร้างค่ายกล,พายุทรายที่โหมกระหน่ำ,คำรามเสียงดัง,ไม่ได้พุ่งตรงไปยังเมืองหลินกุย,ทว่ากับพุ่งตรงไปยังทิศทางของไท่จื่อหานจิว.
"ไม่ได้การแล้ว,พวกเราติดกับแล้ว,ไท่จื่อ,พวกเราติดกับพวกเขาแล้ว!"ขุนพลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
"ไท่จื่อ,ไม่ได้การแล้ว,พวกเราไม่มีทางหนีให้หนีเช่นกันแล้ว,ที่ด้านหลังเป็นเมืองที่เหว่ยหยิงหลานยึดครองมา,รอบๆข้างก็เป็นทัพของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,มีเพียงแต่ต่อสู้กับเหว่ยหยิงหลานเท่านั้น."ขุนพลคนหนึ่งที่เต็มไปท่าทางตื่นตกใจขึ้นมาในทันที.
ถูกบังคับรึ?
ไท่จื่อหานเหว่ยที่ถูกบีบให้เข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่งในทันที.
ตั้งแต่แรกแล้ว,ตัวเขาที่ได้ทำให้กลายเป็นตัวตลก,ก้าวไปเป็นหมากตัวหนึ่งแล้ว.
"ไท่จื่อ,ตอนนี้มีแต่ต้องออกคำสั่งให้เข้าปะทะกับทัพด้านหน้าแล้ว!"เหล่าขุนพลที่ยิ้มขมๆออกมา.
"ทัพทั้งหมด,เข้าปะทะศัตรูด้านหน้า!"ไท่จื่อหานจิวที่ออกคำสั่งด้วยหัวใจที่เศร้าใจและขุ่นเคืองใจ.
คิดจะเป็นชาวประมงเก็บผลประโยชน์,ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นแรงงานให้กับต้าซุน,เพื่อให้ต้าเจิ้งได้รับความเสียหาย,คาดไม่ถึงเลยว่านี่จะเป็นแผนการของจักรพรรดิต้าซุนอย่างคาดไม่ถึง,ซ้ำยังให้เข้ามารออยู่ในจุดบอดที่ไม่สามารถถอยหนีได้,และต้องเข้าปะทะกับค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง.
ฟู่หวง,บุตรคนนี้ทำไมถึงได้โง่งมขนาดนี้กัน?
ใบหน้าของไท่จื่อหานเหว่ยที่เศร้าสลดและขุ่นเคืองตัวเอง,ทว่าตอนนี้ต้องต่อสู้แล้ว,ต่อหน้าพายุทรายที่ทรงพลัง,การต่อสู้นี้แทบมองไม่เห็นทางชนะเลย.
ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองปะทะกองกำลังสามล้านของไท่จื่อหานเหว่ย.
พายุทรายที่รุนแรงกำลังโบกสะบัดอย่างหนักหน่วง,ค่ายกลแปดประตูกุญแจทองทรงพลังรุนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย.
เห็นพายุทรายที่มืดฟ้ามัวดิน,เหล่าขุนพลของต้ากวงตอนนี้ถึงกับกลืนน้ำลายคำโต,ต้องการที่จะหลบดียิ่งนัก.
นี่คือค่ายกลอย่างงั้นรึ?
ต้องต่อสู้กับค่ายกลด้วยมือเปล่าอย่างงั้นรึ?
พายุทรายที่ใหญ่โต,พัดผ่านกลืนกินเหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำไปในทันที,ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนสูงยังคงดิ้นรนหลีกหนีพายุทรายอยู่.
ทุกทิศทุกทาง,ที่ต้องดิ้นรนชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย,นี่คือค่ายกลสงครามอันดับหนึ่งของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,ไม่มีใครที่จะไม่เคยได้ยิน,เสียงเจ็บปวดทรมาน,ที่ได้ยินเพียงแผ่วๆ,ทหารของหานเหว่ยที่ปล่อยปราณดาบที่ทรงพลังโจมตีพายุทราย,ทว่ากลับถูกกลืนไปไร้ซึ่งผลกระทบใดๆ.
ราวกับเครื่องบดเนื้อ,ที่กำลังสังหารทหารมากมาย,ทรายที่โบกสะบัดตอนนี้ย้อมไปด้วยโลหิต,เหล่าทหารมากมายที่กำลังคุกเข่าขอยอมแพ้,พวกเขาไม่มีทางหลบหนี,ขวัญกำลังใจที่พังลายหายไปหมด.
ภายใต้การคุ้มกันของเหล่ายอดฝีมือ,ไท่จื่อหานเหว่ยท้ายที่สุดก็ไม่สามารถหลบหนีได้,ในเมื่อหยิงหลานตั้งใจไล่ล่าพวกเขา,พวกเขาจะหนีไปง่ายๆได้อย่างไร?
ด้วยการควบคุมค่ายกลของหยิงหลาน,พลังพายุทรายที่โหมกระหนำ,ได้ทำลายล้างทุกสิ่งมีชีวิตด้านนอก.
กับสั่งการที่น่าหวาดผวาครั้งนี้,ไท่จื่อหานเหว่ยตาย,ทหารที่ยังรอดชีวิตคุกเข่าขอยอมแพ้.
กองกำลังสามล้านคน,ผ่านไปห้าชั่วยาม,ทหารหนึ่งล้านคนตายไป,หนึ่งล้านคนยอมแพ้,อีกหนึ่งล้านคนยังคงลอยเคล้งบนอากาศ,ยังไม่สามารถบอกถึงชะตากรรม.
หยิงหลานที่นำทัพหนึ่งล้านคน,เขายึดเมืองหลินกุยได้อย่างสมบูรณ์,นับว่าเป็นสงครามที่ประสบผลสำเร็จเป็นอย่างมาก! มีทหารตายไปไม่ถึงห้าหมื่นคนด้วยซ้ำ!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น