Immortality Chapter 506 Every bit of property all may be a sword
นิยาย เรื่อง อมตะ 506 ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเป็นกระบี่ได้.
Chapter 506 Every bit of property all may
be a sword
一草一木皆可为剑
ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเป็นกระบี่ได้.
ได้ยินคำพูดของเจี้ยนอ้าวที่ยอมฆ่าตัวตายเกิดใหม่เพื่อแก้ไขข้อบกพร่องวิถีกระบี่,ทั้งสามถึงกับจ้องมองเจี้ยนอ้าวด้วยความตะลึงงัน,ช่างมีใจที่เหี้ยมหาญนัก,ถึงแม้ว่าจะมีความสามารถพอที่จะก้าวไปเป็นเซียน,แต่กลับเลือกที่จะฆ่าตัวตาย,ไร้ซึ่งความลังเล,แม้ว่าจะมีโอกาสที่จะเป็นเซียนได้ก็ตามรึ?,แต่คาดไม่ถึงจริงๆว่าเขาเลือกฆ่าตัวตาย!
ทันใดนั้นกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ที่เปล่งแสงสิบสองสีออกมาทันที,แสงความเป็นปฏิปักษ์ได้แผ่ออกมา,กระบี่เทวะเหมันตร์ที่มีเชาว์เป็นของตัวเอง,ราวกับว่ามันตอบสนองต่อความโกรธเกรี้ยวของเจี้ยนอ้าว.
กระบี่ปิศาจ?
ที่มอบพลังให้กับผู้ใช้,ทำให้ผู้ใช้มีพลังเพิ่มขึ้นอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวจ้องมองไปยังกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ที่แผ่จิตสังหารออกมา,ฆ่าตัวตาย,ตอนนั้นเขาจำอะไรไม่ได้มากนัก,ทว่าเขาก็รับรู้เช่นกันว่าการกลับชาติมาเกิดนั้นนับว่าเป็นความเสี่ยงมหาศาลเช่นกัน.
การฆ่าตัวตายนั้น,ไม่สามารถรับประกันด้วยว่าจะสามารถกลายเป็นภูติได้,ไม่เช่นนั้นแล้วภายใต้สวรรค์แห่งนี้คงจะมีคนจุติใหม่มากมายไม่ใช่รึ?
ยากมาก,การที่จะทำให้วิญญาณกลายเป็นภูตินั้นมีโอกาสแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้น,และยังมีโอกาสที่วิญญาณจะแตกสลายกลายเป็นพลังของสวรรค์และปฐพีอีกด้วย,นับเป็นความเสียงที่น่าหวาดหวั่นทีเดียว.
และเช่นเดียวกัน,เมื่อกลายเป็นภูติ,การจะจุติกลับมาใหม่เป็นคน,ก็ไม่สำเร็จโดยง่าย,มีโอกาสเพียงแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เช่นกัน.
กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,การจุติใหม่เพื่อแก้ไขชีวิตของตัวเอง,โอกาสสำเร็จนั้นแทบจะมองไม่เห็น.
กับทางเลือก,หากว่าเขากลายเป็นเซียน,กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ก็ถึงขีดจำกัดของมัน,ไม่สามารถที่จะก้าวต่อไป,ทว่าการเกิดใหม่เพื่อแก้ไขเรื่องนี้,ดูเหมือนว่าจะยากยิ่งกว่าซะอีก.
เจี้ยนอ้าวกับเลือกเส้นทางที่ยากกว่าด้วยการจุติใหม่เพื่อกลายเป็นเซียน,เขามีความกล้าและเชื่อมั่นมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์เกลียดเจี้ยนอ้าว,เจี้ยนอ้าวก็เกลียดกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์อย่างงั้นรึ?
"ฟิ้ว!!!"
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ที่สั่นไปมาเล็กน้อย,ส่องประกายแสงสว่างจ้า,ปล่อยปราณกระบี่ที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดพร้อมกับกำลังกลั่นรวมตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา.
"กับความเห็นของพญามารเจี้ยนอ้าว,มารแท้คงไม่กล้ากระทำตาม,กระบี่วิญญาณเทวะเหมันต์เองก็ปฏิเสธที่จะยอมรับ,ทว่าขอให้พญามารเจี้ยนอ้าวโปรดชี้แนะ,พิสูจน์ว่าความคิดของท่านถูกต้อง,หรือว่ากระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ถูกต้องกันแน่!"มารแท้ซังเหลียนที่ส่ายหน้าไปมา.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,เกี่ยวกับความคิดของเจี้ยนอ้าวนั้น,เขาไม่ยินดีที่จะเชื่อเท่าใดนัก,แม้แต่กระบี่เทวะเหมันต์เองก็เช่นกัน,อีกทั้งพลังของเขาที่มีมากกว่าจะยินดีที่จะเชื่อเจี้ยนอ้าวในเวลานี้ได้อย่างไร?
หากว่าเชื่อคำพูดของเจี้ยนอ้าวเวลานี้เป็นจริง,ไม่ใช่ว่าเขายอมรับต่อวิถีกระบี่ของตัวเองที่ผิดพลาดด้วยหรอกรึ?
ยอมรึ?มารแท้ซังเหลียนไม่ต้องการเช่นนั้นแน่.
"ต้องการอะไร?"เจี้ยนอ้าวจ้องมองไปยังกระบี่วิญญาณเทวะเหมันต์.
"ต่อสู้,ข้าต้องการจะเห็น,ว่าวิชากระบี่อันดับหนึ่งของแดนเทพอเวจีในอดีตนั้น,จะแข็งแกร่งทรงพลังขนาดใหน."มารแท้ซังเหลียนที่กล่าวออกมาตรงๆ
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์เวลานี้สั่นไหวไปมา,ทันใดนั้นก็ส่องประกายแสงสิบสี,เหมือนกับเจี้ยนอ้าวที่ได้จับก่อนหน้านี้,นั่นแสดงให้เห็นชัดเจนว่ามันยอมรับมารแท้ซังเหลียนแล้ว.
เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมารแท้ซังเหลียนที่แสดงท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก.
เจี้ยนอ้าวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย,ราวกับว่ารับรู้ความคิดของกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ได้,เป็นอะไรที่ธรรมดาเป็นอย่างมาก.
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์นั้น,คือกระบี่เทวะลำดับที่หนึ่งของแดนเทพอเวจี.
เจี้ยนอ้าวที่ชักกระบี่หนักของเขาออกมาเบาๆ.
เจี้ยนอ้าว(ระดับจักรพรรดิแท้) ปะทะ
มารแท้ซังเหลียน(ระดับราชันย์แท้)!
จงซานและหานจื่อกวงหลบออกมาอย่างรวดเร็ว,ถอยห่างออกมายังสถานที่ไกลออกไป.
หานจื่อกวงนั้นไม่ได้ลงมือกับจงซาน,เพราะว่าหานจื่อกวงรับรู้ว่าจงซานนั้นฉลาดเป็นอย่างมาก,เชาว์ปัญญาที่น่าเกรงขามนั่นทำให้เขาต้องระวัง,และเขาเองก็ไม่มั่นใจในพลังฝึกตนของจงซานอีกด้วย,แน่นอนว่าการแข่งขันในครั้งนี้เขาไม่มีความจำเป็นที่ต้องลงมืออย่างเต็มที่.
หานจื่อกวงที่เพ่งพิศจงซาน,เขาที่คิดว่าคนผู้นี้มีกลิ่นอายของจักรพรรดิ,หรือว่าเขาคำนวณผิดหรือไม่,ราชวงศ์วาสนา,บำเพ็ญชื่อเสียง,มีเพียงแค่จักรพรรดิเท่านั้น,นอกเหนือจากวิชาในการบำเพ็ญ,เขายังมีอะไรที่ลึกล้ำซ่อนอยู่รึ?
หานจื่อกวงไม่ต้องการหาเรื่องจงซาน,แม้ว่าเขาจะมีพลังฝึกตนสูงกว่าจงซานมากก็ตาม,ทว่าเขาเลือกที่จะเงียบ.
ส่วนจงซานในเมื่อหานจื่อกวงไม่ต้องการสู้,เขาเองก็ไม่ลงมือเช่นกัน,ถึงแม้ว่าเขาจะมีวิธีในการต่อสู้
ทว่าก็ไม่จำเป็นเช่นกัน.
เจี้ยนอ้าวและมารแท้ซังเหลียน,ทั้งสองตัดสินใจที่จะประลองกระบี่กัน.
อาวุธของมารแท้ซังเหลียนคือกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,ซึ่งเคยเป็นกระบี่ของเจี้ยนอ้าวในชาติที่แล้ว.
เหตุการณ์ในครั้งนี้,ก็เหมือนกับเจี้ยนอ้าวต่อสู้กับตัวเองในชาติที่แล้ว.
ทั้งคู่ต่างก็ฝึกฝนวิถีกระบี่,ต่างคนต่างก็ยืนอยู่บนทะเลของปราณกระบี่.
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์เวลานี้ราวกับว่ามันต้องการแสดงให้เห็นว่าเจี้ยนอ้าวนั้นได้เดินทางผิด,บนตัวกระบี่เวลานี้,มันได้ส่องประกายแสงสีขาวสว่างจ้าออกมา,เต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ของสวรรค์และปฐพี,พร้อมกับปราณกระบี่ที่มากมายนับไม่ถ้วน.
บนท้องฟ้า,ทะเลปราณกระบี่ที่โคจรหมุนวนราวกับพายุ,ที่คือกระแสของปราณกระบี่ที่เหนือล้ำเกินกว่าใครจะเทียบได้.
ทะเลปราณกระบี่ที่หมุนวนกระจายออกไปรอบๆ,ราวกับคลื่นในทะเล,กระแสปราณกระบี่ที่มากมายเวลานี้กำลังรวมตัวกันขึ้นเป็นรูปเป็นร่างของกระบี่,เป็นพลังที่ดุดันรุนแรงเป็นอย่างมาก.
นี่คือกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,กระบี่เทวะอันดับหนึ่งของแดนเทพอเวจี.
เห็นทะเลปราณกระบี่ของฝ่ายตรงข้ามแล้ว,เจี้ยนอ้าวที่จดจ้องมองอย่างเย็นชา,สายตาของเขามองไปยังมารแท้ซังเหลียน,และกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,เขาเองอาจจะไม่ใช่คู่มือของมารแท้ซังเหลียนในแง่ของพลังฝึกตน,ทว่ากระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์นั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย.
ความทรงจำของเจี้ยนอ้าวในชาติที่แล้วยังไม่ฟื้นคืนมา,เขาจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวิญญาณเทวะเหมันต์อย่างลึกล้ำ,ว่ามันมีความพิเศษใดอีก,ทว่า,เจี้ยนอ้าวมั่นใจในวิถีกระบี่ของตัวเองว่าถูกต้อง,นี่คือเพลงกระบี่ของเขาเอง,นี่คือวิถีกระบี่ที่ทรงพลังที่สุด.
สองคนที่จดจ้องกันอยู่,และทันใดนั้นพวกเขาก็ขยับในทันที.
กระบี่เล่มหนึ่งที่พุ่งเข้าหา,กลายเป็นริ้วแสงที่ถูกยิงออกไป,ปราณกระบี่ทะลุทะลวงที่เคลื่อนเข้าหาอีกฝังด้วยความเร็วสูง.
เร็วมาก!!!
ความเร็วระดับนี้,แม้แต่จงซานยังไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,เป็นไปไม่ได้,ถึงแม้ว่าจะเป็นระดับราชันย์แท้ยังไม่ได้เร็วขนาดนี้,นี่คือกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์รึ?
รวดเร็วราวกับแสง.
ฝั่งเจี้ยนอ้าว,ราวกับว่าไม่ตอบสนองใดๆ,ยังยืนนิ่งไร้การเคลื่อนไหว.
ไม่,ไม่ไช่ว่าไม่เคลื่อนไหว,หากแต่เจี้ยนอ้าวกำลังขยับอยู่,ทุกครั้งที่กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์จะทะลวงร่างของเขา,เขาก็หลบออกมาได้ห่างออกมาถึงสองเมตร,หากแต่เป็นการหลบที่รวดเร็วมาก.
กระบี่หนักของเขาที่กวัดแกว่ง,ราวกับว่าปล่อยกลิ่นอายทั่วไปออกมา,มีพลังเพียงครึ่งเดียวของทะเลกระบี่,ทว่ากลับสามารถต้านพลังอีกฝังเอาไว้ได้.
คลื่นทะเลกระบี่ที่สาดซักปะทะกันและกัน.,นี่คือผู้เยี่ยมยุทธ์ชั้นยอดในวิถีกระหนึ่ง,หนึ่งถือกระบี่เทวะที่ทรงพลังไร้ที่เปรียบของซังเหลียน,เข้าปะทะกัน,กับกระบี่หนักของเจี้ยนอ้าว,ไม่มีใครเสียเปรียบใคร.
"ตูมมมมมมมมมม"
มารแท้ซังเหลียนที่ลงมือ,ทะเลปราณกระบี่ของเขาที่พุ่งตรงระเบิดเสียงดังสนั่น,พลังการทะลวงนับพันนับหมื่นที่พุ่งตรงออกไปไม่หยุดหย่อน.
ร่างของเจี้ยนอ้าวที่ขยับหลบการทะลวงด้วยความเร็วสูง.
บรรยาการรอบๆที่เต็มไปด้วยทะเลปราณ,จากการโจมตีของมารแท้ซังเหลียน.
"ตูมมมมมมมม"
พลังที่น่าเกรงขาม,ทะเลปราณกระบี่ที่พุ่งทะยานกลายเป็นคลื่นสูง,มารแท้ซังเหลียนที่ยืนอยู่บนคลื่นกระบี่,พร้อมกับโจมตีลงมาด้านล่างไม่หยุดหย่อน.
นี่คือยอดฝีมือ,ยอดฝีมือไร้เทียนทาน,ทะเลปราณกระบี่,ปะทะกับทะเลปราณกระบี่,เข้าห้ำหั่นกันและกัน.
แข็งแกร่งทรงพลังมาก.
กลิ่นอายที่บ้าคลั่งนี้,แม้แต่ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ทั่วไปยังไม่กล้าเข้าไกล,ระดับที่ต่ำกว่าหลอมกายทุกคนจะต้องระเบิดออกมาด้วยแรงกดดันขนาดนี้,ทะเลปราณที่ยิ่งใหญ่,ปราณกระบี่มากมายมหาศาลที่ทำลายทุกอย่างที่เคลื่อนที่ผ่าน.
จงซานที่ยืนอยู่ไกลออกมา,พร้อมกับกลืนน้ำลายจดจ้องมองอย่างระวัง.
เจี้ยนอ้าว!
ทรงพลังมาก.
ความแข็งแกร่งของเจี้ยนอ้าวนั้น,ถึงแม้ว่าจะเป็นเขาก็ยังไม่ใช่คู่มืออย่างงั้นรึ?
เสียงที่ดังสนั่นราวกับฟ้าผ่าดังขึ้นมาเป็นระยะ,ที่ใจกลางของเสียง,มีประกายแสงสว่างจ้าออกมาเป็นช่วงๆเช่นกัน.
จงซานและหานจื่อกวงได้ถอยห่างออกมาอีกครั้ง,ไม่ได้กลัวจะส่งผลกระทบ,ทว่ากลัวว่าจะเป็นการรบกวนคนทั้งสอง.
เจี้ยนอ้าวที่ใช้กระบี่หนัก,ดูเหมือนว่าเขาจะมีพลังที่ไม่สิ้นสุด,ปราณกระบี่ของเขาที่ผุดขึ้นมาจากผืนปฐพี,และยังมีพลังอีกมากมายไร้ที่สิ้นสุดสงเสริมจากใต้ผืนดิน
ถูกดึงเข้าไปในร่างของเจี้ยนอ้าว.
เจี้ยนอ้าวนั้นไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด,ทว่าเขากับต่อกรกับฝ่ายตรงข้ามได้อย่างสูสี,ไม่ได้พ่ายแพ้.
การต่อสู้ของทั้งสอง,ที่ผ่านไปหนึ่งวันเต็ม,หานจื่อกวงที่อยู่ไกลออกมาถึงกับต้องขมวดคิ้ว.
หนึ่งวัน?ระดับจักรพรรดิแท้? นี่คือระดับจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
ต้องไม่ลืมด้วยว่าไม่เพียงแต่มารแท้ซังเหลียนมีระดับราชันย์แท้,เขายังบำเพ็ญวิชากระบี่ด้วย,เทียบกับระดับราชันย์แท้ทั่วไปยังไม่สามารถต่อกรกับเขาได้,อีกทั้งตอนนี้,ในมือยังมีกระบี่เทวะที่แข็งแกร่งอยู่อีกด้วย.
หากแต่สถานการณ์ในเวลานี้,เจี้ยนอ้าวเสียเปรียบรึ?ไม่เลย,ต้องไม่ลืมด้วยว่าเขาที่เป็นเพียงผู้เยาว์เมล็ดมาร,การจะต่อสู้กับมารแท้ที่มีระดับราชันย์แท้ได้นานถึงเพียงนี้,เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มาก,หากไม่รู้มาก่อนว่าเขามีระดับจักรพรรดิแท้เท่านั้น,เห่าจื่อกวงคงคิดว่าเจี้ยนอ้าวมีระดับราชันย์แท้อย่างแน่นอน,เพราะว่ากระบวนท่าที่เจี้ยนอ้าวแสดงออกมานั้น,เต็มไปด้วยพลังแห่งกฏฟ้าดิน.
"โฮกกกกกก"
เสียงของมารแท้ซังเหลียนที่คำรามออกมาเสียงดัง,คนทั้งสองหลังจากต่อสู้กันมาหนึ่งวันท้ายที่สุดก็แยกออกมา.
ตัดสินกันแล้วรึ? เจี้ยนอ้าวแพ้รึ?
ในเวลานี้คนทั้งคู่ที่แยกถอยห่างออกมาจากกัน.
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ที่อยู่ในมือของมารแท้ซังเหลียน,ตอนนี้ชี้ไปยังเจี้ยนอ้าว.
กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์ในเวลานี้ปลดปล่อยแสง
12 สีออกมาด้วยความตื่นเต้น,ทว่ามารแท้ซังเหลี่ยนที่ถือกระบี่อยู่นั้นภายในใจสั่นไหวไปมา,ระดับจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
นี่คือวิถีกระบี่ของเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?
พญามารเคยกล่าวว่าเจี้ยนอ้าวมีระดับจักรพรรดิแท้,ทว่าระดับจักรพรรดิแท้กับสามารถต้านทานเขาได้นานขนาดนี้เลยรึ?
แข็งแกร่งมาก!
ความสามารถของเจี้ยนอ้าวร้ายกาจยิ่งนัก,เพลงกระบี่ของเขาแข็งแกร่งหนักแน่น,กระบี่หนักที่อยู่ด้านหน้าของเขา,เป็นเพียงอุปกรณ์อย่างหนึ่ง,หากแต่สามารถเพิ่มพลังขึ้นมานับสิบเท่า,หากเขาไม่มีกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,เขาคงต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน.
โชคดีที่มีกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น,ที่ตำแหน่งแขนของเขามีโลหิตกำลังไหลออกมา,นี่เป็นแผลที่ได้จากการต่อสู้.
อย่างไรก็ตาม,เจี้ยนอ้าวที่อยู่ห่างออกมา,กระบี่หนักของเขา,ที่เป็นเหมือนกับท่อนเหล็กตอนนี้ได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก,พร้อมที่จะแตกสลายไปได้ทุกเมือ.
สำหรับผู้ฝึกตนบำเพ็ญวิถีกระบี่,การที่กระบี่พังทลาย,ยังจะสามารถชนะได้อีกรึ?
เจี้ยนอ้าวไม่สามารถยอมรับความจริงข้อนี้ได้,เขาที่หลับตาแน่นสงบนิ่ง.
พ่ายแพ้รึ? ไม่,เขายังไม่แพ้!
จงซานที่จับจ้องมองออกไป,ตอนนี้เขาเห็นผมของเจี้ยนอ้าวกำลังโบกสะบัด,ทันใดนั้นประกายแสงทั่วร่างก็แผ่ออกมา,ในมือของเขากระบี่หนักในมือที่เหลือเพียงด้าม,มันเสียหายหักลงเหลือแค่เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น.
ทั่วร่างของเจี้ยนอ้าวเวลานี้มีกลิ่นอายสีขาวลุกโชนขึ้นมาในทันที,กลิ่นอายดังกล่าวนี้ราวกับเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้มันกำลังขยายออกมา,ดูแหลมคมและน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้นๆ.และหลังจากนั้นปราณกระบี่ที่ร้ายกาจน่าเกรงขามก็หลอมเข้ากับร่างของเจี้ยนอ้าว.
ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่ลืมขึ้นในทันที,ดวงตาของเขาส่องประกายแสง,คาดไม่ถึงเลยว่าปราณกระบี่ที่มีขนาดห้าจั้งสองสายถูกปล่อยออกมา.
ตาของเขาสามารถปล่อยปราณกระบี่ออกมาได้อย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้นมารแท้ซังเหลียนที่ชำเลืองมองออกมา,ภายในใจของเขารู้สึกไม่ดีนัก.
จากนั้นเจี้ยนอ้าวทิ้งเศษซากกระบี่ออกไปในทันที.
มือของเขาที่โบกสะบัดทันใดนั้นท่อมไม้ที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ลอยเข้ามาหาเจี้ยนอ้าว.
ทุกคนไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย,เจี้ยนอ้าวที่จับท่อนไม้เอาไว้,กวัดแกว่งมันไปมา.
เจี้ยนอ้าวที่สะบัดท่อนไม้,ฟันไปบนอากาศเพื่อทดสอบ,จากนั้นก็ชี้มันตรงไปยังมารแท้ซังเหลียน.
คิดจะใช้ท่อนไม้,ต่อกรกับผู้เยี่ยมยุทธิ์ที่ถือกระบี่เทวะอย่างงั้นรึ?
นี่เจี้ยนอ้าวมั่นใจขนาดนั้นเลยรึ?
นี่มัน,เรื่องนี้? สายตาของทุกคนที่จ้องมองตาโตไปยังเจี้ยนอ้าว.
"ขอบคุณมารแท้ซังเหลียน,ที่ต่อสู้กับข้าในวันนี้,ทำให้ข้าสามารถก้าวเข้าไปยังอีกอาณาจักร,กระบี่หนักของข้านั้นไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว,ไม่ว่าสิ่งใดก็เป็นกระบี่ได้,กระบี่คือจิตใจ,หากไร้ซึ่งลังเลกระบี่ก็จะคงอยู่ตลอดไป,พวกเรามาเริ่มกันอีกรอบเถอะ."เจี้ยนอ้าวกล่าวออกมาเบาๆ.
ไม่ต้องใช้กระบี่หนักแล้วรึ?ไม่ว่าสิ่งใดก็เป็นกระบี่ได้,กระบี่คือจิตใจ,หากไร้ซึ่งลังเลกระบี่ก็จะคงอยู่ตลอดไปอย่างงั้นรึ?
หมายถึงอาณาจักรอะไรกัน?
"กระบี่ของเจ้าล่ะ?
เจ้าคิดที่จะใช้ท่อนไม้ต่อกรกับกระบี่เทวะอย่างงั้นรึ?"มารแท้ซังเหลียนแค่นเสียงเย็นชา.
"ในเวลานี้,ไมว่าจะเป็นสิ่งใดก็เป็นกระบี่ได้,ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็เป็นกระบี่เทวะได้."เจี้ยนอ้าวกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น