Immortality Chapter 505 Too ruthless
นิยาย เรื่อง อมตะ 505 จิตใจที่หนักแน่นเด็ดขาด
Chapter 505 Too ruthless
太狠了
จิตใจที่หนักแน่นเด็ดขาด
ตอนนี้มีหยกสัญญาณสองอันแล้ว,ทว่ายังขาดอีกหนึ่ง.
เวลานี้พวกเขากำลังตามเหล่าเหล่าฉี,ทั้งคู่บินไปอย่างรวดเร็ว.
แน่นอนว่าเหล่าฉีนั้นนับว่าโชคดีเป็นอย่างมาก,ตอนนี้ไม่รุ้ว่าได้หนีไปที่ใหนแล้ว.
เจี้ยนอ้าวที่พุ่งตรงออกไปราวกับกระบี่ที่คบกริบ,พุ่งออกไปด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ,ด้วยต้องการที่จะทดสอบความเร็วของจงซานด้วย.
ความเร็วของจงซานนะรึ? ร่างแยกเงาของจงซานรึ?
ถึงแม้ว่าจะเป็นระดับราชันย์แท้ยังไม่สามารถสู้ได้.
"ฟิ้วว!"
บนเทือกเขาภพหยินหยางที่มีลมพายุสองลูก,เจี้ยนอ้าวที่ใช้ความเร็ว
80 เปอร์เซียน,ทว่าจงซานกลับไม่ได้ช้ากว่าเขาแม้แต่น้อยเลย.
ผู้บำเพ็ญกระบี่นั้น,นับว่าฝึกฝนยากที่สุด,แน่นอนด้วยความเร็วแล้วจึงเป็นวิชาบำเพ็ญที่มีความเร็วที่สุดในโลกใบนี้แล้ว,หนำซ้ำวิชาบำเพ็ญของเจี้ยนอ้าวยังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,เจี้ยนอ้าวเชื่อว่าแม้แต่ระดับราชันย์แท้ยังแค่ระดับทั่วไปเท่านั้น.
ดูเหมือนว่าจงซานจะไม่ได้เสียเปรียบเขาแต่อย่างใด.
เจี้ยนอ้าวส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะลดระดับความเร็วลง,เขาไม่จำเป็นต้องใช้พลังเต็มที่,จงซานเองก็เช่นกัน,ทั้งคู่ต่างก็มีความลับส่วนตัว,การแข่งขันความเร็วครั้งนี้,ไม่จำเป็นต้องแข่งขันอย่างเอาเป็นเอาตาย.
พวกเขาที่บินมาไม่นาน,ผ่านภูเขาหลายลูกหากแต่ยังไม่เจอใคร.
เจี้ยนอ้านถอนหายใจเบาๆ,ขณะที่เขาเตรียมที่จะยอมแพ้นั้น.
ที่ไกลออกไปนั้นเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ปราณกระบี่ที่กระจายไปทั่วสวรรค์และปฐพี,ดูเหมือนว่านี่จะเป็นปราณกระบี่ที่ไม่ธรรมดาเลย.
ยังมียอดยุทธ์ที่บำเพ็ญวิชากระบี่อีกคนอย่างงั้นรึ?
ทั่วท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่มากมายนับไม่ถ้วนหมุนวนเป็นริ้วแสงสาดกระจายไปทั่ว,เป็นปราณกระบี่ที่ทรงพลังยิ่งใหญ่ไม่น้อย.
ภายใต้ทะเลของปราณกระบี่,ในเวลานี้สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไป,พื้นที่รอบๆที่กลายเป็นรูเหมือนกับหนามแหลมทิ่มแทง,นี่คือโลกแห่งกระบี่ที่ถูกสร้างขึ้น.
จงซานและเจี้ยนอ้าวที่หยุดลง.
จ้องมองออกไปยังโลกกระบี่,ซึ่งมีจุดสามจุด.
หนึ่งในนั้นเป็นเหล่าฉีที่หนีมานั่นเอง,เหล่าฉีที่พยายายามที่จะต่อต้าน,ทว่าด้วยเจตจำนงกระบี่ที่กระจายปกคลุมทั่วฟ้าทำให้เขาไม่สามารถต้านทานได้,และยังได้รับบาดเจ็บหนัก,พร้อมกับยอมแพ้มอบหยกสัญลักษณ์ออกไป.
ส่วนคนทั้งสอง,คนหนึ่ง,จงซานรับรู้และจำได้.
หานจื่อกวง,เขาคือราชันย์ของราชวงศ์ราชันย์จื่อกวง,ที่ถูกเขากำจัดไป,ทว่าหานจื่อกวงนั้นยังไม่ตาย.
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอที่นี่.
หานจื่อกวงในชุดคลุมสีม่วง,แม้ว่าจะยืนนิ่ง,ไม่ได้ลงมือ,ทว่าปราณกระบี่ที่ถูกปล่อยออกมานั้นไม่สามารถเข้าใกล้หานจื่อกวงในรัศมีร้อยจั้งได้เลย,มันได้สลายหายไปทั้งหมด.
ส่วนอีกคนหนึ่ง,เป็นชายในชุดสีขาว,ชุดสีขาวบริสุทธิ์ทั่วร่าง,ใบหน้าที่ดูขมวดแน่นจริงจังเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก.
กระบี่ในมือของเขานั้น,เป็นกระบี่ยาวที่ดูแปลกประหลาด,มันดูโปร่งใส,เป็นริ้วแสงลากยาวหากแต่ดูธรรมดาเป็นอย่างมาก,เมื่ออยู่ในมือยอดยุทธิ์,เป็นไปไม่ได้ที่มันจะธรรมดาขนาดนี้.
"กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์?"เจี้ยนอ้าวที่ขมวดคิ้วไปมา.
คนทั้งสองในเวลานี้ได้พบแล้วว่ามีคนสองคนได้เดินทางมา,จงซานที่จ้องมองออกไป.
ชายในชุดขาวนั้นได้ทำการเก็บหยกสัญญาณมากจากเหล่าฉี,หานจื่อกวงที่ลงมือในทันที.
หายจื่อกวงสะบัดมือ,ปรากฏแสงสีน้ำเงินพุ่งตรงมายังจงซานและเจี้ยนอ้าว.
แสงสีน้ำเงินที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูง,ในคราแรกจงซานที่คิดว่าเป็นเพียงแค่ของวิเศษ,ทว่าดูเหมือนว่าแสงสีน้ำเงินนั้นกลับมีความเร็วที่น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก,พริบตาเดียวมันก็มาถึงพวกเขาแล้ว.
เร็วมาก,ไม่มีเวลาให้ขยับตัวแม้แต่น้อย,เจี้ยนอ้าวและจงซานที่ใช้ม่านพลังปกป้องร่างกายตัวเองในทันที.
"ฟิ้ว!!!"
ราวกับกระแสลมที่แข็งแกร่งพัดผ่าน,จงซานและเจี้ยนอ้าวถูกแช่แข็งด้วยผลึกน้ำแข็งในทันที.
ไม่,จงซานที่อยู่ไกลออกมานี้,กลายเป็นน้ำแข็งลูกบาศก์ขนาดหนึ่งร้อยจ้างแช่แข็งคนทั้งสองเอาไว้.
น้ำแข็ง?,เหมือนน้ำแข็ง,หากเป็นผลึกที่แข็งเหมือนเพชร.
ทรงพลังมั่นคงมาก.
กำแพงผลึกจี้กวง.
จงซานที่คิดอะไรบางอย่างได้,เกี่ยวกับวัสดุที่เขาเคยเห็นก่อนหน้านี้,นี่คือพลังของหานจื่อกวง,กำแพงเมืองผลึกจื้อกวง,ซึ่งปกคลุมป้อมปราการเมือง,นี่คือโล่ที่แข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมาก,ครั้งหนึ่งหานจื่อกวงใช้มันปกป้องเมืองของตัวเองเอาไว้.
แข็งแกร่ง,นี่ไม่ใช่แค่เป็นโล่ป้องกันได้,หากแต่มันยังสามารถที่จะผนึกได้ด้วย,ตามข่าวลือ,ต่ำกว่าระดับราชันย์แท้,ไม่มีใครสามารถผ่านได้,หากไม่มีคนช่วยเหลือไม่มีทางหนีออกมาได้,พลังของมันนั้น,สามารถผนึกได้แม้แต่วิญญาณ,ให้ถูกแช่อยู่ด้านใน.
กำแพงผนึกจื้อกวง.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ร่างกายที่ขยับออกมาอย่างรวดเร็ว,มาปรากฏอยู่ด้านนอกผนังผลึก.
ร่างแยกเงานั้นมีร่างกายเช่นใด,ไม่ต้องกล่าวเลยว่าร่างแยกเงานั้นไร้ซึ่งรูปร่าง,เป็นริ้วแสงที่สามารถเคลื่อนย้ายไปมา,เปลี่ยนเป็นไร้รูปร่างได้,ไม่มีทางที่กำแพงจื่อกวงจะสามารถกักขังเขาได้.
หานจื่อหวงที่เห็นมีคนออกมาได้,ดวงตาที่หดเล็กลง,ไม่อยากเชื่อ,กำแพงผลึกจื้อกวงของเขา,มีคนสามารถออกมาง่ายๆได้อย่างไร?
เรื่องนี้มัน,คิ้วของหานจื่อกวงที่ขดไปมา.
ขณะที่หานจื่อกวงกำลังขมวดคิ้วแน่นอยู่นั้น
"ตูมมมมมมมม"
เกิดเสียงดังระเบิดสั่น,กำแพงผลึกจื้อหวงของเขาที่เปิดออกมา,ปราณกระบี่ที่รุนแรงได้สาดไปทั่วพื้นที่รอบๆ,ปราณกระบี่ที่โชติช่วง,
เจี้ยนอ้าวที่ชี้กระบี่ขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับปล่อยปราณกระบี่ออกมานั่นเอง
หานจื่อกวงที่ต้องขมวดคิ้วแน่น,กำแพงผลึกจื้อกวงแข็งแกร่งขนาดใหน,เขารับรู้ดี,สามารถทะลายเป็นชิ้นเลยรึ?
เพียงแค่ปราณกระบี่ก็สามารถทำลายกำแพงได้แล้วรึ?
ต้องไม่ลืมด้วยว่าแม้แต่ระดับราชันย์แท้ระดับต้นยังไม่สามารถทำลายมันได้โดยง่าย.
อย่างไรก็ตาม,การที่เขาทำลายมันได้,นับว่าแปลกแล้วหากแต่ก่อนหน้านี้แปลกกว่าซะอีก.
แปลกมาก,กำแพงผนึกเจื้อกวงนั้นแข็งแกร่งหนาแน่นมาก,มีเพียงแค่แสงเท่านั้นที่ส่องผ่านได้,แล้วเขาออกมาได้อย่างไร,เขาออกมาได้รึ?
ออกมาด้วยเจตจำนงตัวเองรึ?
จงซาน? นี่เป็นเขารึ?
หานจื่อกวงจำจงซานได้ในทันที,ดวงตาของเขาที่ส่องประกายแสงที่แปลกประหลาด.
จงซานเป็นใครอย่างงั้นรึ?หานจื่อกวงที่เข้าใจได้ดีกว่าคนอื่น,ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ทั้งหมดถูกทำลายย่อมยับด้วยฝีมือเขา.
จงซานในเวลานั้น,ยังมีระดับแค่แกนทอง,แค่ระดับแกนทอง,กับทำให้ราชวงศ์ราชันย์สองแห่งล่มสลายได้.
แผนการสวรรค์ล่ม,ห้าขั้น,เพียงแค่สี่ขั้นก็ทำให้อาณาจักรล่มสลายแล้ว,ต้องบอกเลยว่าเขาเป็นคนที่ควบคุมทัพราวกับเทพสวรรค์,ในทวีปศักดิ์สิทธิ์ไม่มีใครไม่รู้จัก,นี่คือตัวตนที่ร้ายกาจ,ราชวงศ์ราชันย์จี้กวงที่ต้องล่มสลายไป,ก็เพราะเขา,แม้ว่าเขาจะเป็นคนตั้งใจยอมแพ้เอง,หากไม่มีเขา,แล้วเขาจะต้องใช้แผนการเช่นนั้นอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ไม่สามารถมองเห็นพลังฝึกตนของเขา,คาดไม่ถึงเขาก้าวมาถึงระดับเดียวกับเขาแล้วรึ?
ไม่,อย่างมากน่าจะระดับจักรพรรดิแท้,ทว่าทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้กัน?
เร็วมาก,นี่อสุรกายอย่างงั้นรึ? หรือว่าเป็นคนที่กลับชาติมาเกิดกัน?
แน่นอนต้องใช่แน่,ไม่เช่นนั้นพลังฝึกตนคงจะไม่เร็วขนาดนี้.
คิดถึงตรงนี้,ดวงตาของหานจื่อกวงที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,เขาควรจะรอบคอบกว่านี้.
ที่ไกลออกไปนั้น,หลังจากที่เหล่าฉีได้สูญเสียหยกสัญญาณแล้ว,เขาก็พุ่งทะลายลอยขึ้นไปบนเมฆสีดำเป็นการบอกว่าเขาได้สูญเสียคุณสมบัติในการสืบทอดแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่ปรากฏออกมาไม่ไกลออกไปนัก.
"กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์?"เจี้ยนอ้าวที่จ้องมองไปยังกระบี่ใส,สายาตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"พยามารเจี้ยนอ้าว,เจ้ายังจำกระบี่เล่มนี้ได้อีกรึ?"ชายคนดังกล่าวที่ถือกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์พร้อมกับดวงตาทอแสงเป็นประกาย.
"เจ้าคงจะเป็นมารแท้ซังเหลี่ยน?
ถึงได้รู้จักกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์?"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"ใช่แล้ว,ในเมื่อพญามารเจี้ยนอ้าวใหนก็มาแล้ว,เช่นนั้นจะช่วยชี้แนะซังหลียนหน่อยจะได้หรือไม่?."ซังเหลียนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"เจี้ยนอ้าวที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
"พญามารเจี้ยนอ้าว,เมื่อสามหมื่นปีที่แล้วเป็นเจ้าที่ใช้กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์สินะ!"มารแท้ซังเหลียนที่สอบถามออกไป.
"ถูกแล้ว!
แม้ว่าความทรงจำของข้ายังไม่ได้ฟื้นคืนมา,ทว่าเกี่ยวกับเรื่องของชาติที่แล้วย่อมมีบันทึกเอาไว้,กระบี่วิญญาณเทวะเหมันต์นั้นเป็นกระบี่ในชาติที่แล้วของข้า,ในอดีตนั้น,มันเคยเป็นกระบี่เทวะอันดับหนึ่งของแดนเทพอเวจี."เจี้ยนอ้าวพยักหน้า.
"เป็นกระบี่เทวะอันดับหนึ่งของแดนเทพอเวจี,เป็นความจริง,ในเวลานั้นพญามารเจี้ยนอ้าวนอกจากเป็นประมุขแดนเทพอเวจีแล้ว,ยังมีชื่อเสียงไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์,ด้วยเป็นคนแรกที่ฝึกฝนบำเพ็ญวิถีกระบี่,ไม่รู้ว่ากระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์นี้ช่วยท่าน,หรือว่าท่านช่วยกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,ชื่อของท่านและกระบี่เป็นที่รู้จักไปทั่วทวีปศักดิ์สิทธิ์,ตามข่าวลือนั้น,ความแข็งแกร่งของท่าน,ถึงแม้ว่าจะกลายเป็นเซียนก็ไม่ใช่เรื่อยยาก,อย่างน้อยก็มีโอกาส
50 เปอร์เซ็น,ทว่าท้ายที่สุดทำไมถึงได้ตัดใจทิ้งกระบี่,แม้แต่ไม่ลังเลเลยที่จะฆ่าตัวตาย?"มารแท้ซังเหลียนที่กล่าวสอบถาม.
ฆ่าตัวตายอย่างงั้นรึ?
จงซานและหานจือกวงที่จ้องมองเจี้ยนอ้าวด้วยท่าทางประหลาดใจ,วิถีกระบี่อันดับหนึ่งของทวีปศักดิ์สิทธิ์,ฆ่าตัวตาย?
ทำไมถึงทำเช่นนั้น? ไม่ใช่ว่าเป็นอะไรที่ไร้สาระหรอกรึ?
เจี้ยนอ้าวที่ยื่นมือขวาออกไปเบาๆ,มารแท้ซังเหลียนที่ยื่นกระบี่เทวะเหมันต์ให้เขา.
เจี้ยนอ้าวที่รับกระบี่มา,พร้อมกับจับกระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์,พร้อมกับกวัดแกว่ง,ประกายแสงสิบริ้วแสงก็แผ่ออกมา,ส่องประกายแสงวับวาวแสบตา,ราวกับว่ามันกำลังดีใจที่ได้พบกับเจ้านายเดิมของมัน.
มารแท้ซังเหลียนที่ดวงตาหดเกร็ง,เพราะว่าเขาได้กระตุ้นด้วยพลังของเขาสุดกำลังแล้ว,ก็ทำได้แค่เพียงแปดเฉดสีเท่านั้น,เจี้ยนอ้าวที่มากกว่าเขาสองสีอย่างคาดไม่ถึง,ไม่ต้องบอกเลยว่าฝีมือกระบี่ของเขาเหนือกว่าอย่างงั้นรึ?
เจี้ยนอ้าวส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะยื่นมันคืนให้กับซังเหลียน.
"กระบี่เทวะวิญญาณเหมันต์นี้,ยกเว้นแดนเทพอมตะ,หนึ่งในกระบี่ทั้งสี่,"เห่าเฟิงซุย"ไม่มีกระบี่ใหนสามารถเทียบมันได้,อย่างไรก็ตามถึงมันจะเทียบได้กับกระบี่เห่าเฟิงซุย,แต่ว่ามันไม่เหมาะกับวิถีกระบี่ของข้า."เจี้ยนอ้าวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่เหมาะกับวิถีกระบี่ของเจ้ารึ?"ซังเหลียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ราวกับว่าเข้าใจอะไรบางอย่าง.
"นี่คือกระบี่ยาว,กับความสามารถของมัน,ข้าย่อมเข้าใจมันดี,แต่ตัวข้านั้นมีเป้าหมายของตัวเอง,สิ่งนี้ในเวลานี้,ถึงแม้ว่ามันจะเป็นอาวุธที่ทรงพลัง,ทว่าด้วยการใช้สิ่งนี้,มันจะไม่ทำให้ข้าแข็งแกร่ง,ข้าไม่เคยน่าเกรงขาม,ในอดีตที่ข้าบำเพ็ญวิถีกระบี่,มันเป็นกระบี่ที่ช่วยข้ามากมาย,จนทำให้เพลงกระบี่ของข้าเองไม่ก้าวหน้า,ไม่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง,จวบจนข้าเป็นทาสของกระบี่เล่มนี้,ข้าไม่ต้องการฝึกฝนวิชาของกระบี่เล่มนี้แล้ว,ทว่าข้าต้องการฝึกฝนวิชาของข้า,ค้นหาความแข็งแกร่งที่มาจากตัวข้าเอง,ไม่ใช่จากตัวกระบี่,ในชาติที่แล้วข้าไม่สามารถทำมันได้สำเร็จ,เนื่องด้วยการใช้มันตะเวนไปทั่วหล้า,เมื่อตัวกระบี่ได้ก้าวไปถึงจุดสูงสุดของมันแล้ว,ก็ไม่สามารถที่จะก้าวขึ้นไปได้อีก,กำแพงที่ขวางกั้นนั้นไม่สามารถที่จะผ่านไปได้อีกตลอดกาล."เจี้ยนอ้าวกล่าว.
"เพลงกระบี่ที่เป็นของท่านเองรึ?"มาแท้ซังเหลียนที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจ.
"เพลงกระบี่ที่มาจากตัวข้าเอง,ไม่ได้มาจากสิ่งของ,ทว่าในชาติที่แล้วข้าได้กลายเป็นหนึ่งกับมันแล้ว,จึงไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงได้,ดังนั้นข้าจึงทำได้แค่จุติใหม่,ทำลายความทรงจำทั้งหมด,ทำลายรูปแบบและวิชาดั้งเดิม,เริ่มต้นใหม่,ฝึกฝนวิถีกระบี่,เป็นวิถีกระบี่ของข้าเอง,เกิดจากตัวของข้า,ไม่ใช่ทรงพลังจากตัวของกระบี่."เจี้ยนอ้าวกล่าวชี้แนะ.
เพราะว่าเขาพบว่าวิถีกระบี่ของเขานั้นบกพร่อง,ดังนั้นจึงได้ฆ่าตัวตายเพื่อเกิดใหม่แก้ไขสิ่งเหล่านี้อย่างงั้นรึ?
หากว่าการเกิดใหม่,วิญญาณแตกสลายแล้วจะทำอย่างไรล่ะ? คนทั้งสามคนที่จ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าว,เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก, จิตใจที่หนักแน่นเด็ดขาดจริงๆ
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น