Immortality Chapter 486 Kai Tian prelude

Immortality Chapter 486  Kai Tian prelude

นิยาย เรื่อง อมตะ  486  เตรียมการ.

Chapter 486  Kai Tian prelude

开天前奏

   เตรียมการ.

เป็นจริง,เป็นไปตามแผนของจงซาน,หวังเฟยน้องสาวของฟ่านอี้พินนั้น,เป็นคนที่ต้าเสวียนอ๋องโปรดที่สุด,นางที่รับรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ปกปิดความจริงกับการที่นางลอบมีใจให้กับสุ่ยจิง,นางที่แอบตามดูตั้งแต่ต้นแล้ว.

แม้แต่,เหตุการณ์ไม่คาดฝัน,นางที่ไล่ตามเซียนเซิงสุ่ยจิงออกจากเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,จนไปถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง,ทันใดนั้นนางก็เห็นเขาพ่นโลหิตสีดำออกมา,ก่อนที่จะล้มลง,และมีฝูงหมาป่าดุร้ายมากมาย,เข้ามาฉีกกินร่างเขาออกเป็นชิ้นๆในทันที.

สุ่ยจิงตายแล้ว,ฟ่านเสี่ยวหยิงที่เห็นมันด้วยตัวนางเอง.

เป็นไปได้ว่าหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนวางยาพิษในน้ำชารึ? นางสังหารคนรักของนางรึ?

"เป็นหญิงชั่วร้ายและโหดเหี้ยมนัก."ฟ่านเสี่ยวหยิงที่จ้องมองศพของเซียนเซิงสุ่ยจิงถูกหมาป่ากระชากกัดกิน,นางที่รีบกลับที่พักในทันที.

ในตำหนัก,ฟ่านเสี่ยวหยิงที่นอนพลิกตัวกลับไปกลับมา,ภายในใจที่ครุ่นคิดไม่หยุดหย่อย,หญิงสาวคบชู้,แต่งงานแล้วกลับระริกระรี้กับชายอื่น,หลังจากเพลิดเพลินจนเหนื่อยแล้ว,คาดไม่ถึงว่านางจะวางยาสังหารเขา,ไม่ได้การ,หากว่าไม่ให้ท่านอ๋องไล่สตรีผู้นี้ไป,กับจิตใจที่ชั่วร้ายถึงเพียงนี้,บางที่ในอนาคตนางจะต้องตายในมือของผู้หญิงคนนี้แน่,หนำซ้ำยังอาจจะทำให้ท่านอ๋องได้รับอันตรายด้วย.

เดิมที่ฟ่านเสี่ยวหยิงและหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนนั้นไม่ได้ชอบหน้ากันมาก่อนแล้ว,ก่อนหน้านี้เองก็มีเรื่องขัดใจ,ถึงขั้นโกรธเกลียดกันเลยทีเดียว.

ในคืนนั้น,ฟ่านเสี่ยวหยิงถึงกับนอนไม่หลับ,อย่างไรก็ตามฟ่านเสี่ยวหยิงไม่ได้บอกล่าวต่อต้าเสวียนอ๋องในทันที,ไม่ได้บอกอะไรกับฟ่านอี้พิน,นางที่คาดหวังว่าต้าเสวียนอ๋องจะมองไม่เห็นความผิดปรกติเลยเหรอ,นางที่ลอบมองอยู่ห่างๆ,ไม่ต้องการให้ต้าเสวียนอ๋องตำหนินาง,ที่หวังเฟยของเขามีปัญหากันเอง.

จวบจนผ่านไปสองวันหลังจากนั้น,ฟ่านเสี่ยวหยิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,นางที่เห็นหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนต้มน้ำชาเพื่อเสริฟต้าเสวียนอ๋อง,ดวงตาของนางแทบถลนออกมา,ด้วยเกรงว่านางจะวางยาพิษ.

ห้องอักษรต้าเสวียนอ๋อง.

"ท่านอ๋อง,สุ่ยจิงตายแล้ว!"ฟ่านสี่ยวหยิงกล่าวออกมา.

"หืม?"ต้าเสวียนอ๋องที่กำลังอ่านตำราอยู่,ทันใดนั้นก็กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.

"ข้าเห็นด้วยตาตัวเอง,สามวันที่แล้ว,สุ่ยจิงตายแล้ว,เขาถูกพิษตาย."

"จะเป็นไปได้อย่างไร,ใครวางยาพิษสังหารเขากัน?อย่าได้พูดจาไร้สาระ."

"เป็นความจริง,ข้าเห็นด้วยตาตัวเอง,เขาถูกพิษสังหารจาก...."

ต้าเสวียนอ๋องขมวดคิ้วจ้องมองไปยังฟ่านเสี่ยวหยิง,ด้วยนิสัยของฟ่านเสี่ยวหยิงนั้น,ต้าเสวียนอ๋องย่อมรับรู้,และก็รับรู้ถึงจิตใจของสตรีด้วย,เป็นไปไม่ได้ที่นางจะมีแผนการอะไร,ทว่าสุ่ยจิงตายแล้วรึ? แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมีคนสังหารผู้ฝึกตนเช่นเขาได้,และยิ่งตายด้วยพิษอีก,ด้วยเชาว์ปัญญาของเขาแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย.

"ใครกัน?"ต้าเสวียนอ๋องที่สอบถามออกไป.

"หลิวเหยี่ยนเหยี่ยน!"ฟ่านเสี่ยวหยิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น.

ได้ยินชื่อดังกล่าวแล้ว,ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วไปมา,เป็นนางรึ? เป็นความจริงถ้าจะมีคนวางยาพิษได้ก็มีเพียงแค่นางเท่านั้น.

"สตรีผู้นี้น่าหวาดกลัวนัก,นอกจากนี้ยังทำตัวไม่เหมาะสน,ก่อนหน้านี้..........."

ฟ่านเสี่ยวหยิงที่เล่าเรื่องที่นางลอบตามจับตามองมาตลอดออกมา.

ต้าเสวียนอ๋องที่ทำได้แค่ฟังเงียบๆ,ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา,ทว่าก็ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วไปมาเช่นกัน.

"ไปเรียกพีชายเจ้าเข้ามา!"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วไปมานั่งอยู่บนโต๊ะอักษร.

จากนั้นไม่นาน,กุนซือที่หนึ่งฟ่านอี้พินก็เดินทางเข้ามาในห้องอักษร,พร้อมกับรับฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น,ตลอดจนเขาได้ส่งคนออกไปค้นหาทั่วเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,ทว่าก็ไม่พบร่องรอยของสุ่ยจิงเลยแม้แต่น้อย.

ฟ่านเสี่ยวหยิงที่จากไป,ฟ่านอี้พินและต้าเสวียนอ๋องที่พูดคุยกันเพียงลำพัง.

"ท่านอ๋อง,แม้ว่าเสี่ยวหยิงนั้นจะเป็นน้องสาวของข้า,ทว่าข้าเองก็ไม่เคยตามใจนาง,เรื่องนี้มีหลายอย่างที่น่าสงสัย,อาจะเป็นแผนการก็ได้."ฟ่านอี้พินที่ขมวดคิ้วครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"อืม."

"บางที,กับสิ่งที่เสี่ยวหยิงกล่าวนั้น,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนอาจจะกระทำไปจริงเพื่อท่านอ๋อง,จึงได้วางยาพิษสุ่ยจิง,หรือไม่อาจจะเป็นคนอื่นที่วางแผนเอาไว้,วางกับดักให้นางต้องทำ."

"กับดัก?"

"เพราะว่ามันเกี่ยวข้องกับจงซาน,สุ่ยจิงไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้แน่,มีแต่จงซานเท่านั้น,เขาต้องการที่จะให้หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนและท่านอ๋องเลิกกัน,จึงจงใจสร้างละครนี้ขึ้นมา,น้องสาวของข้านั้นไม่ได้ฉลาดนักและนางเองก็ไม่ค่อยชอบหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนอยู่แล้ว,เรื่องนี้อาจเป็นการช่วยสุ่ยจิงให้ได้หัวใจของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนกลับมาก็เป็นได้."

"ละครฉากหนึ่งอย่างงั้นรึ?"

"ทว่า,สิ่งที่เกิดขึ้นอาจจะเป็นเรื่องจริง,หรืออาจเป็นอย่างที่เหตุผลอีกข้อก็มีเป็นไปได้,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนอาจจะมีจิตใจชั่วร้ายอยู่,แต่ก็ไม่สามารถสรุปได้เช่นกัน,เกี่ยวกับคำพูดของเสี่ยวหยิงเองนางที่เป็นหญิงย่อมมีความริษยา,นางรู้อะไรมากมาย,หากแต่ก็ไม่สามารถรับฟังได้ทั้งหมด,เช่นนั้นพวกเราจึงต้องทดสอบความจริง,ตราบเท่าที่ท่านอ๋องกล่าวหยั่งเชิงหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,เรื่องดังกล่าวนี้ก็จะกระจ่างเอง."ฟ่านอี้พินกล่าว.

"เช่นนั้น,มีแค่ความเป็นไปได้สองทางสินะ."ต้าเสวี่ยนอ๋องพยักหน้า.

เย็นวันหนึ่ง,ต้าเสวียนอ๋องที่เรียกหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนมาหยั่งท่าที.

"เหยี่ยนเหยี่ยน,ได้ยินมาว่าสองเดือนมานี้เจ้าไปพบกับสุ่ยจิงมารึ?"ต้าเสวียนอ๋องสอบถาม.

"ท่านอ๋องโปรดอภัย."หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่สารภาพตามตรง,ไม่ต้องการปิดบังหรือโกหกต้าเสวียนอ๋องแต่อย่างใด.

"ข้าจะไม่ตำหนิเจ้า,ทว่าหวังว่าเจ้าจะไม่ไปพบกับเขาอีกครั้ง."ต้าเสวียนอ๋องพยักหน้าถอนหายใจเบาๆ,จากนั้นก็ลอบมองสีหน้าท่าทางของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน.

ใบหน้าของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด,"ไม่,ไม่อีกแล้ว,ท่านอ๋องหลังจากนี้ข้าจะไม่ได้เห็นเขาตลอดกาล."

หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนจำคำพูดของสุ่ยจิงได้,ก่อนที่เขาจะจากไป,เขาบอกเองว่าจะไม่กลับมาแล้ว,ในเมื่อไม่กลับมา,แน่นอนว่านางย่อมไม่มีทางได้พบเขาตลอดกาล."

ทว่าต้าเสวียนอ๋องที่ได้ยินนั้น,ทันใดนั้นดวงตาก็เป็นประกาย,ไม่พบเขาตลอดกาลอย่างงั้นรึ? เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าสุยจิงได้ตายไปเรียบร้อยแล้วรึ? แน่นอน,เป็นเรื่องจริงแน่,นี่ก็สามารถที่จะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดได้,อีกทั้งใบหน้าของนางเอง,ยังเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเศร้าสร้อยอีกด้วย.

เห็นท่าทางโศกเสร้าของนางที่ลึกล้ำต้าเสวียนอ๋องก็ยิ่งมันใจ,หากเพียงแค่สุ่ยจิงจากไป,เป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางลึกล้ำถึงเพียงนี้,มีเพียงสุ่ยจิงตายไปแล้ว,แน่นอนไม่เช่นนั้นหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนคงไม่แสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา,หากแต่สิ่งที่ต้าเสวียนอ๋องไม่รู้,ไม่เพียงแต่สุ่ยจิงจากไป,ภาพ 60 ภาพ,กู่ฉิน,เรื่องราวดีๆทั้งหมดตลอดสองเดือนมันหายไปแล้วนั่นที่เป็นสาเหตุที่ทำให้นางรู้สึกโศกเศร้าที่สุดนั่นเอง.

ต้าเสวียนอ๋องที่ราวกับตระหนักได้ทั้งหมด,จ้องมองไปยังหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที.

"เจ้าออกไปได้แล้ว! วันนี้ไม่จำเป็นต้องปรนนิบัติข้า."ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวด้วยความเย็นชา.

หลิวเหยี่ยนเหยี่ยที่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,นางที่รับคำไม่กล่าวอะไร,ถอนหายใจเล็กน้อยและจากไป.

ต้าเสวียนอ๋องที่คิดมาแล้วว่ามีความเป็นไปได้สองทาง,เป็นข้อแรกนั่นเอง,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนวางยาพิษสังหารสุ่ยจิง,เพื่อป้องกันความลับเปิดเผย,มีความเป็นไปได้ว่านางอาจจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันก่อนหน้านี้.

นับจากวันนั้นเป็นต้นมา,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนก็พบสายตาของต้าเสวียนอ๋องเปลี่ยนไป,กลายเป็นหมางเมินเหินห่างนางเป็นอย่างมาก.

และจากนั้นฟ่านเสี่ยวหยิงเอง,ก็คอยกลั่นแกล้งนางสารพัด,ทั้งใส่ร้ายนางไม่หยุดหย่อน,ทำให้ชีวิตของนางเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง,ชีวิตของนางเวลานี้เต็มไปด้วยข่าวลือที่เลวร้ายและถูกใส่ร้ายป้ายสี.

นอกจากนี้นางที่ไม่ถูกเหลี่ยวแลจากต้าเสวียนอ๋องทำให้ขาวลือที่ถูกปล่อยออกมานั้นชัดเจนยิ่งขึ้น.

ภายในตำหนักต้าเสวียนอ๋องในเวลานี้,ได้กลายเป็นสนามรบสงครามน้ำลายไปแล้ว,ข่าวลือที่เลวร้ายทำลายหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนไม่หยุดหย่อน,นางที่พ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า,ไม่มีแรงที่จะต้านทาน,เพราะนางไม่ใช่คนโปรดอีกต่อไป.

นับจากนั้นมานางต้องถูกพูดจากกระแทกกระทั้นเยาะเย้ยไม่หยุดหย่อน,แม้แต่ต้าเสวียนอ๋อง,ตอนนี้ยังไม่แยแสนาง,ทำให้นางเสียใจเป็นอย่างมาก,และแล้วนางก็เข้าใจทุกอย่างได้,ตั้งแต่แรกแล้ว,ต้าเสวียนอ๋องนั้นรักนางเพราะว่าสุ่ยจิงเท่านั้น,นางนั้นเป็นเพียงแค่เครื่องมือใช้ประโยชน์ให้กับเขา.

และแล้ว,แผนการขั้นที่สองของจงซาน,ก็ประสบความสำเร็จ.

การทำลายความรู้สึกของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,ท้ายที่สุดก็ทำสำเร็จ,แม้ว่านางอาจจะยังมีความรู้สึกกับต้าเสวียนอ๋องอยู่,ทว่าก็ไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว,และยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่,สุดท้ายแล้วก็จะยิ่งจืดจางลง,มากขึ้นและก็มากขึ้น.

หัวใจที่กลายเป็นสีเทาไม่ต่างจากตายไปแล้ว,แม้ว่าหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนจะได้รับการสนับสนุนจากผู้ใต้บังคับบัญชาของต้าเสวียนอ๋อง,ทว่าเวลานี้สายตาของพวกเขาไม่ได้มีความเคารพแต่อย่างใด,เมื่อไม้ล้มวานรเตลิด,ทุกคนที่อยู่ข้างกายนางแปรพรรค,ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นสายลับที่คอยจับตามองทุกการกระทำทุกการเคลื่อนไหวของนาง.

****树倒猢狲散"ไม้ล้มวานรเตลิด"นี้มาอุปมาอุปไมยผู้เป็นหัวหน้าลัมไปแล้ว เหล่าบริวารก็ขาดที่พึ่งย่อมแยกย้ายกระจัดกระจายกันไป  ภาษาจีนอ่านว่า "shù dǎo hú sūn sàn"  (ซู่ เต่า หู ซุน ซ่าน ) คำว่า "hú sūn" ( หู ซุน ) หมายถึงลิง  เทียบเคียงสำนวนไทยคือ "ไม้ล้มเงาหาย" หมายถึง คนที่เคยมีอำนาจเมื่อตกต่ำลง ผู้คนที่เคยใกล้ชิดก็หายหน้าไปกันหมด****

อาจเรียกได้ว่าเมื่อชีวิตเก่าได้ตายลง,ชีวิตใหม่ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น.ทุกอย่างมันได้กลับกลายไปสู่จุดเริ่มต้น,รักครั้งใหม่ได้ตายแล้ว,ความรักที่มีต่อต้าเสวียนอ๋องได้ตายไปแล้ว,หากแต่ถ่านไฟเก่าที่มีต่อสุยจิงมันก็ได้ครุขึ้นมาในทันที,นางที่ปรากฏความหวังที่มีต่อสุยจิง,แม้ว่าไม่รู้ว่าจะสมหวังใหม,หากแต่มันก็ได้ลุกไหม้ขึ้นมาแล้ว,สุ่ยจิงบอกว่าเขาจากไปแล้ว,และจะไม่กลับมา.

***dark and light, darkness is "Yin",light is "Yang".the relationship between the Yin and Yang is "阴极阳生，阳极阴生," meaning that the two are reciprocating and mutually reinforcing.***

เหมือนชีวิตที่ตายไปและได้กลับมาใหม่,นางที่กลายเป็นคนใหม่แล้ว.

หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ตัดสินใจที่จะกลับไปสำนักยวีเหิง,นางที่ออกจากตำหนักต้าเสวียนอ๋อง,สถานที่นางเคยอาศัยใช้ชีวิตอยู่เป็นเวลาหลายปี,และต้าเสวียนอ๋องเองก็ไม่ได้ขวางนาง,ปล่อยให้นางจากไปอย่างที่นางต้องการ.

แน่นอนว่าหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนได้จากไปแล้ว,กับถ่ายไฟเก่าที่ครุกรุ่น,หลังจากหัวใจดวงใหม่ได้ตายลง,นางได้ออจากเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ไปเพื่อหาหัวใจดวงเดิม.

กับการพรากหวังเหว่ยหนึ่งคนไปจากต้าเสวียนอ๋อง,ไม่ใช่เรื่องที่จงซานจะสนใจ.

เพราะว่า,ตอนนี้หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนได้จากไปแล้ว,แน่นอน,ว่าชะตาของนางจะต้องพบกับสุ่ยจิงอีกครั้งแน่นอน.

ตำหนักตงฟาง.

"ดีแล้วสินะ,แผนการลวงโลกที่มีเจ้าเป็นผู้ชี้นำ!"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ชะตาลิขิต! ให้เป็นไปตามเจตนารมณ์ของสวรรค์!"จงซานที่อารมณ์ดี,กล่าวออกมาราวกับเป็นเรื่องสนุก.

"มีสตรีกี่คนกันที่เจ้าใช้แผนการล่อลวงมา?"กู่เฉียนโหยวที่กล่าวพลางเบ้ปากให้.

"มีที่ใหน,ข้าเป็นคนซื่อสัตย์."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.

"ฮึ!"

"มีอะไรน่าขำรึ?"

"เจ้ารึซื่อสัตย์? กะล่อน!"กู่เฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กๆ.

ขณะที่จ้องมองไปยังจงซานที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,ใบหน้าของนางที่แดงเรื่อๆเล็กน้อยเมื่อคิดถึงครั้งแรกที่มีใจของจงซาน.

"ได้ยินมาว่าไท่จื่อทั้งสี่ถูกเรียกเข้าสู่วิหารไท่กู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่คิดอะไรบางอย่างและกล่าวออกมาในทันที.

"อืม,ฝ่าบาทมีบางสิ่งที่ต้องการพูดคอยกับไท่จื่อทั้งสี่ตามลำพัง."กู่เฉียนโหยวพยักหน้า.

"ท้ายที่สุดก็ถึงเวลาแล้ว,สิ่งใดอย่างงั้นรึ?บางที่คงบอกกล่าววิธีในการยกระดับราชวงศ์เป็นราชวงศ์สวรรค์เป็นแน่."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"วิธีที่จะยกระดับเป็นราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?"กู่เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วแน่น,ครุ่นคิด,เป็นเรื่องดังกล่าวอย่างงั้นรึ? เช่นนั้นการเรียกตัวไท่จื่อทั้งสี่เข้าพบ,แน่นอนว่าจะต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆเป็นแน่.

"ฝ่าบาทที่เตรียมการเช่นนี้,ดูแล้ว,คงจะไม่ดีแน่."จงซานเผยสีหน้าแววตาด้วยความกังวล.

"ไม่ดีอะไรอย่างงั้นรึ?"กู่เฉียนโหยวสอบถาม.

"การแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีนั้น,เป็นการต่อสู้กับสวรรค์,หากข้าไม่ตายเจ้าก็ทะลาย,สวรรค์ไม่พังทลาย,ข้าก็ตาย? ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการเตรียมการเอาไว้,หากเขาตาย,กระทำการไม่สำเร็จ,ไม่ว่าจะชนะหรือพ่ายแพ้,ก็ต้องเตรียมการเอาไว้,ทั้งเตรียมการเพื่อชัยชนะ,และเตรียมการหากว่าพ่ายแพ้,สิ่งที่จะเกิดขึ้นนั้นไม่สามารถที่จะบอกได้."

"เจ้าหมายความว่าปิดหูขโมยระฆังอย่างงั้นรึ?."

"ไม่,จิตใจนั้นมีส่วนสำคัญ,ถึงแม้ว่าจะมีพลังไม่พอ,หากแต่เรื่องนี้ไม่เคยมีมาก่อน,ร่างกาย,หัวใจ,เจตจำนงที่แรงกล้า,ความพยายาม,พลังแห่งความมุ่งมัน,เรื่องนี้ไม่สามารถประมาทได้,หากฝ่าบาทเพียงแค่เป็นเซียน,การยกระดับราชวงศ์สวรรค์นั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย,ดังนั้นการแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีนั้นจึงแตกต่างออกไป,แม้ว่าจะเป็นการกระทำที่หาญกล้ามาก,หากแต่ก็หวังว่าก่อนที่เขาจะตายไปจะบอกเรื่องราวส่งต่อเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ออกมา."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.

**************

掩耳盗铃 yǎn ěr dào ling ปิดหูขโมยระฆัง

ในสมัยชุนชิว มีชายผู้หนึ่งทั้งเหลวไหลและเห็นแก่ตัว วัน ๆ ไม่ทำงานการปล่อยตัวว่างเปล่า

มีอยู่วันหนึ่ง ชายผู้นี้ไปเดินเล่นที่วัดแห่งหนึ่ง ในวัดนั้นมีระฆังใหญ่แขวนอยู่ เกิดถูกใจสุดท้ายจึงตัดสินใจจะขโมย แต่กระนั้นระฆังใหญ่แบบนั้นจะยกก็ยกไม่ขึ้น จะแบกหนีก็แบกไม่ไหว เขาจึงไปหาค้อนมา คิดจะทุบระฆังนี้ให้แตก แล้วค่อยหยิบทีละแผ่นขโมยหนีไป

พอเขาเอาค้อนทุบไปทีระฆัง เสียงดังก้องกังวาน เขาตกใจใหญ่ ใจเขาร้อนรนกลัวเสียงดังของระฆังจะทำให้ผู้อื่นรู้ แต่อีกใจว่าเขาก็ยังอยากจะขโมยระฆัง เขาก็เลยยังทุบต่อไปให้ระฆังแตก แต่เขาทุบไป ใจเขาก็กลัวไป เลยเอามืออุดหูตัวเองตัวเองอย่างสนิท

เอ๋ เสียงระฆังเบาลงแล้ว ไม่ได้ยินแล้ว ชายผู้นั้นดีใจสุดขีด ยอดเยี่ยมมาก

เขาคิดว่าหากใช้วิธีปิดหูตัวเองไม่ให้ได้ยินเสียงระฆัง ก็แสดงว่าระฆังนั้นไม่ส่งเสียง และผู้คนก็จะไม่ทราบว่ามีการขโมยเกิดขึ้น ดังนั้นเขาทุบระฆังไม่หยุด เสียงดังก้องกังวานไปทั่วหมู่บ้าน จนทำให้คนในหมู่บ้านรีบออกมาพบจับตัวขโมยได้ในที่สุด

สุภาษิต "ปิดหูขโมยกระดิ่ง" หรือ "ปิดหูขโมยระฆัง" ใช้เปรียบเทียบกับคนโง่เขลาที่พยายามหลอกตัวเอง หรือพฤติกรรมที่โง่เขลาในการพยายามปกปิดในเรื่องที่ทราบดีว่าไม่มีทางปกปิดได้สำเร็จ

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.