Immortality Chapter 478 Gu Shentong ambition

Immortality Chapter 478 Gu Shentong ambition

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 478 ความปรารถนาของกู่เฉิงตง. 

Chapter 478 Gu Shentong ambition

古神通的野心

 ความปรารถนาของกู่เฉิงตง.

หลังจากที่มอบกุหลาบไปแล้ว,จงซานก็กลับมายังค่ายทหาร.

เหล่าขุนพลที่รออยู่,ภายในกลุ่มคนนั้น,เห่าเม่ยหลีที่เห็นจงซานกลับมา,ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาในทันที.

"จงซานเรื่องคราวนี้ต้องขอบคุณเจ้ามาก."เห่าเม่ยหลีที่กล่าวยกยอเขาในทันที,นางที่เพิ่งได้อนุสาวรีย์อมตะมา,อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก.

"ได้อนุสาวรีย์อมตะมาก็ดีแล้ว,ไม่เช่นนั้นไม่รู้ว่าข้าอาจจะถูกคำสาบจากเจ้าก็ได้."จงซานเผยยิ้มออกมา.

"จะเป็นไปได้อย่างไร?เอิ่ม ใช่แล้ว!"เห่าเม่ยหลีที่ราวกับนึกอะไรได้.

"อะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย,ทุกคนที่จดจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี.

"อนุสาวรีย์อมตะสองชุด,เหลือราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยและแดนเทพอมตะ,แล้วเมื่อไหร่พวกเราถึงจะเดินทางไปขโมยมันมาล่ะ?"เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงคาดหวัง.

นิ่งงัน!

ภายในห้องโถง,กลายเป็นเงียบงัน,อาจารย์นางจ้องมองเห่าเม่ยลี,ถึงกับต้องกลืนน้ำลายไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา.

จงซานจ้องมองไปยังเห่าเม่ยหลีด้วยท่าทางเหม่อลอย,ไปราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยเพื่อขโมยรึ? ไปแดนเทพอมตะเพื่อขโมยรึ? ไม่ต่างจากเดินทางไปตายเท่านั้น.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีชำเลืองมอง.

"การแย่งชิงอนุสาวรีย์อมตะนั้นเป็นแผนในระยะยาว,เจ้าเองก็เห็น,ในแดนเทพพิสุทธิ์นั้น,เป็นเพราะมีสามราชวงศ์สวรรค์เข้าล้อมกรอบ,พวกเราจึงสามารถหาช่องทางได้,ส่วนที่อื่นนั้นจำเป็นต้องคิดใคร่ครวญวางแผนในระยะยาวให้ดีก่อน."จงซานที่ปาดเหงื่อขณะพูด.

จำเป็นต้องวางแผนในระยะยาว? ได้,มันจำเป็นต้องใช้เวลา,ข้าเชื่อเจ้า."เห่าเม่ยลีกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม."จงซานพยักหน้า.

"หืม,เอาล่ะ,เหมือนก่อนหน้านี้,ข้ามีมุกมังกร,ที่ทะเลตะวันออกยังมีอีกหลายอัน,ข้าจะมอบให้เจ้าเพื่อแทนคำขอบคุณ."เห่าเม่ยหลีกล่าว.

"หืม? ดีเลย!"แน่นอนว่าเป็นผลประโยชน์จงซานยินดีที่จะรับ,ไม่ปฏิเสธแน่นอน.

"ฟู่ฉิน,บุตรต้องกับวิหารต้าหมิงก่อน,จำต้องนำทุกคนกลับไปเพื่อทำพิธีให้กับท่านปรมาจารย์."จงเทียนที่เอ่ยปากออกมาทันที.

"อืม"จงซานพยักหน้ารับ.

จากนั้นจงเทียนที่รู้สึกเศร้าใจ,พร้อมกับนำเหล่านักบวชวิหารต้าหมิงจากไป.

จงซานยังคงรอคอยอยู่ด้านนอกแดนเทพพิสุทธิ์เป็นเวลาสามวัน,ระหว่างนี้,เห่าเม่ยลีและจักรพรรดิพิษปัจจิมได้จากไป,ซึ่งได้กล่าวว่าจะหามุกมังกรมาให้จงซาน,ซึ่งจงซานได้บอกกล่าวให้นางติดต่อเขาที่เกาะหมาป่าสวรรค์โดยตรง.

จงซานที่นำกองทัพเฝ้าที่หน้าประตูทางเข้าแดนเทพพิสุทธิ์,ในระหว่างนี้มีทัพที่เหลือของกองกำลังสามราชวงศ์สวรรค์ออกมา,พวกเขาไม่ได้หายไปใหน,ทว่าก็ยังคงเฝ้าประตูทางออกต่อไปเช่นกัน,ตราบเท่าที่มีคนของแดนเทพพิสุทธิ์หนีออกมา,จะต้องถูกสังหารอย่างแน่นอน.

แม้ว่าจะไม่สามารถรับรู้สถานการณ์ที่ด้านในได้แต่อย่างใด,ทว่าที่ด้านนอกก็พอจะบอกได้ว่าได้เข้าสู่บทสรุปแล้ว,สามราชวงศ์สวรรค์ที่กำลังจะได้รับชัยชนะ,และเริ่มไล่ล่าสังหารฝ่ายตรงข้ามที่เริ่มหลบหนีอยู่ในเวลานี้.

ในเวลานี้แรงสั่นสะเทือนที่ดังผ่านออกมาถึงด้านนอก,ผ่านไปถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน,ทุกฝ่ายที่เฝ้าอยู่ด้านนอกถึงกับต้องกลืนน้ำลาย.

ท้ายที่สุดประตูทางออกสามเส้นทางที่สั่นสะเทือนไม่หยุด,สุดท้ายแล้วก็สงบนิ่งลง.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"

มีคนๆหนึ่งที่เฝ้าหน้าประตูที่เป็นคนเอ่ยออกมาในทันที.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"

จากนั้นเสียงที่ดังติดต่อกันก็ดังขึ้นตามๆกัน,ราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามได้รับชัยชนะแล้ว,แดนเทพพิสุทธิ์,ได้ถูกทำลาย,ถูกลบออกไปจากประวัติศาสตร์แล้ว.

สามราชวงศ์สวรรค์ได้ทำการลบแดนเทพพิสุทธิ์ออกไปจากโลกใบนี้แล้ว.

เป็นความจริงที่เสียงดังกึกก้องจากด้านนอก,นั้นดังผ่านออกมาจากด้านใน,ทัพของสามราชวงศ์สวรรค์ที่ออกมาช้า,เผ่าหงส์เพลิงและเผ่าพยัคฆ์.

แม้ว่าจะทั้งเผ่าหงส์เพลิงและเผ่าพยัคฆ์จะเต็มไปด้วยบาดแผล,คนของสามราชวงศ์สวรรค์ก็ไม่ต่างกัน,แม้แต่พยุงกันออกมา.

ทว่าก็สามารถบอกได้ถึงรอยยิ้มที่ตื่นเต้นของพวกเขา,ชัยชนะ,นี่คือชัยชนะที่ได้จากการสงครามครั้งนี้แน่นอน.

เหล่าคนมือที่สามที่อยู่ด้านนอก,แม้นว่าพวกเขาคิดที่จะเข้าไปด้านในแดนเทพพิสุทธิ์,คนของราชวงศ์สวรรค์ที่ออกมานั้น,แม้ว่าจะอยู่ในสภาพไม่สู้ดีนัก,ทว่าพวกเขาก็ไม่กล้าบุกเข้าโจมตีแต่อย่างใด.

ทัพทั้งสามที่แยกออกเป็นสามทัพ,ตอนนี้ได้ถอยออกมาจากแดนเทพพิสุทธิ์แล้ว,อ๋องเจิ้งอี้,ต้าเสวียนอ๋อง,อ๋องไท่จง,และอ๋องจ้านเทียน,ได้ออกมาแล้ว,เตรียมที่จะฉลองชัยชนะที่ได้รับ.

กองกำลังจงที่รับผิดชอบในการรักษาความปลอดภัย,พร้อมกับรักษาแผลต่อทหารที่ได้รับบาดเจ็บ.

ไท่จื่อทั้งสี่ที่จ้องมองไปยังจงซาน,จากนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรอีกต่อไป,พวกเขาที่เริ่มต้นนั่งสมาธิ,ควบคุมลมหายใจเพื่อฟื้นฟูร่างกายในทันที.

คนมากมายที่ถอนกำลังออกมาแล้ว,ตอนนี้ยังคงเหลือเซิ่งซ่างทั้งสาม,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยทั้งสาม,อู๋จิวเทียน,และกลุ่มคนที่น่าแปลกประหลาดใจ,อ๋องมังกรอ้าวฉวงที่เข้าไปพร้อมกับเขา,คาดไม่ถึงว่าจะยังไม่ออกมา,พวกเขาตายอยู่ด้านในแล้วอย่างงั้นรึ?

จงซานที่รอคอยอย่างอดทน,จวบจนผ่านไปอีกวัน,ที่ประตูทั้งสามของแดนเทพพิสุทธิ์ก็มีแสงสีทองที่ระเบิดออกมาภายนอก.

"คลืนนนนนนนน!"

ผืนปฐพีที่ด้านนอกสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ทุกคนที่กำลังกลืนน้ำลาย,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.

"พรึดๆๆๆ."

ประกายแสงที่แผ่พุ่งออกมาไม่หยุดหย่อน,ทุกคนราวกับพบว่าเกิดอะไรบางสิ่งบางอย่างขึ้น.

"ค่ายกลอรหันต์แสนภูผาไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว."ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอ่ยออกมาคนแรก.

"ข้าสัมผัสได้,กลิ่นอายของพลังได้หายไปแล้ว."

"ไม่ใช่ว่าราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามทำลายทุกอย่างไปจนสิ้นแล้วรึ?"

ที่ด้านนอกจงซานแสดงท่าทางอัศจรรย์ใจเช่นเดียวกัน,เขาพบว่าบัวหงหลวนเวลานี้ไม่ได้ยินเสียงสวดมนต์อีกต่อไปแล้ว.

ค่ายกลอรหันต์แสนภูผา,ที่ช่วยเพิ่มพลังฝึกตนต่อเหล่านักบวช,เวลานี้มันได้สลายหายไปแล้ว,มันแตกสลายพังไปแล้วอย่างงั้นรึ?

สิ่งที่ทำให้จงซานประหลาดใจขึ้นมาอีก,เป็นแสงสีทองที่แผ่ออกมาจากหน้าประตู,ท้ายที่สุดก็มีคนหลายคนที่ก้าวออกมา.

กู่เฉิงตง,เนี่ยฟ่านเฉิน,หยิง,อาวุโสเทียน,ซือ,กุยกู,อู๋จิวเทียนและอ๋องมังกรอ้าวฉวง.

อ้าวฉวงยืนอยู่ด้านหลังหยิง,ท่าทางที่แสดงท่าทางยินยอมพร้อมใจ.

เหล่าอสรพิษมังกรมากมายที่กำลังออกมาจากด้านใน,โดยผ่านประตูของราชวงศ์สวรรค์ต้าฉิน,อ้าวฉวงที่บินออกไป,ตรงไปยังกองกำลังของต้าฉิน.

"กู่เฉิงตง,สำหรับแผ่นดินแม่,ข้าและคนอื่นได้จะช่วยทำการเปิดมันอย่างเต็มที่,ต่อไปนี้ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว."หยิงที่เอ่ยปากออกมาทันทีทันใด.

"ทุกๆคนที่ช่วยเหลือ,กู่เฉิงตงขอขอบคุณ."กู่เฉิงตงกล่าวออกมาเล็กน้อย.

ทั้งหมดที่จ้องมองไปยังกู่เฉิงตง.

แผ่นดินแม่? อะไรคือแผ่นดินแม่?

ทันใดนั้นทุกคนที่เห็นกู่เฉิงตงสะบัดมือออกไปในทันที.

"คลืนนนนนน"

สวรรค์และปฐพีสั่นไหวอีกครั้ง,สวรรค์กำลังสั่นไหว,ทุกคนที่สัมผัสได้ถึงกับการสั่นไหวอย่างรุนแรง.

"มา!"

กับคำพูดของกู่เฉิงตง,ที่เสียงไม่ดังนักแต่กับได้ยินกันทุกคน,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นไปรอบๆ,ทว่ายังไม่ใช่สิ่งน่าประหลาดใจที่สุด,หากแต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนั้น,เป็นประตูขนาดใหญ่โตที่ผุดขึ้นมาต่างหาก,มันขยายออกอย่างบ้าคลั่ง,ตามการโบกมือของกู่เฉิงตง,คาดไม่ถึงเลยว่ากู่เฉิงตงกำลังรับประตูขนาดใหญ่นั้นเข้ามา.

กู่เฉิงตงกำลังเก็บประตูแดนเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?

ไม่ใช่! จงซานที่อยู่ไกลออกไปนั้นหัวใจที่สั่นไหว,ท้ายที่สุดเขาก็เข้าใจว่าแผ่นดินแม่คืออะไร,สิ่งของบางอย่างที่มีแต่เซิ่งซ่างที่รับรู้,เมื่อครั้งงานชุมนมนิพพาน,ไป๋เย่ได้กล่าวเรื่องนี้กับโถวโฝว.

แผ่นดินแม่,แผ่นดินแม้ไม่ใช่อะไร,ทว่าคือแดนเทพพิสุทธิ์,หรือจะบอกให้ชัดเจน,มันคือโลกขนาดเล็กใบหนึ่ง,ซึ่งถูกเรียกว่าแผ่นดินแม่,มีเพียงแค่สิ่งนี้,ที่ทำให้ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้ตื่นเต้น.

แผ่นดินแม่,แดนเทพพิสุทธิ์ขนาดใหญ่,ที่จริงก็คือมิติพื้นที่ด้านในของแผ่นดินแม่นั่นเอง.

สิ่งที่เรียกว่าแผ่นดินแม่นั้น? คาดไม่ถึงเลยว่ามันคือมิติโลกใบหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง?

จงซานที่อยู่ไกลออกไปนั้นเต็มไปด้วยแววตาที่ตื่นตระหนก,สิ่งดังกล่าวนี้เขาคาดการณ์ได้ถูกต้องอย่างแน่นอน,หลายๆคนที่จ้องมองกู่เฉิงตงที่เก็บสิ่งของบางอย่างไป,เดิมที่พวกเขารอคอยให้ราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามจากไป,ก่อนที่จะบุกเข้าไปด้านใน,ตอนนี้ได้แต่มองตาม,ได้แต่แค่คิด,กู่เฉิงตงได้นำแดนเทพพิสุทธิ์ไปแล้ว.

แผ่นดินแม่,ก็คือโลกใบเล็กของดินแดนเทพพิสุทธิ์,เป็นมิติโลกแห่งหนึ่งที่เรียกว่าแผ่นดินแม่นั่นเอง.

ทุกคนที่สูดหายใจลึก,ทุกๆคนต่างก็ประหลาดใจ,เนียฟ่านเฉินและหยิง,ทำไมถึงไม่รู้สึกอะไรเลยรึ? บางที่ด้วยสมบัตินี้,แม้แต่เซียนยังหัวใจสั่นไหว,พวกเขามอบมันให้กู่เฉิงตงอย่างคาดไม่ถึง? พวกเขาไม่ต้องการมันเลยอย่างงั้นรึ?

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

ทำไม,ทุกคนที่เต็มไปด้วยความสงสัยไม่เข้าใจ,ทำไมเนี่ยฟ่านเฉินและหยิงไม่ต้องการเหรอ?

ความอิจฉาตาร้อน,ไม่มีเลยรึ? สิ่งของดังกล่าวนี้น่าเกรงขามมาก,ใครกันที่ไม่ต้องการ,พวกเขาไม่ต้องการแย่งชิงรึ? ทว่าคนอื่นตอนนี้ก็ไม่มีใครมีความสามารถพอที่จะกล้าแย่งชิง,ต่อหน้าพวกเขาคือใคร? ผู้เยี่ยมยุทธ์เขตแดนสวรรค์ขั้นสูงของโลกใบหนี้,นับเป็นตัวตนที่ร้ายกาจที่สุด,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าพลังความสามารถที่เหลือล้น,ทั้งอิทธิพล,ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาทำได้แค่กลืนน้ำลาย.

"ในร้อยปีนี้,คงต้องรบกวนราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินจะช่วยจัดการศัตรู."หยิงที่เอ่ยปากออกมาทันที.

"ในหนึ่งร้อยปี,คงต้องรบกวนราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่จะช่วยจัดการศัตรู "เนี่ยฟ่านเฉินที่เอ่ยปากออกมา.

รบกวนราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ทั้งสองจะช่วยจัดการศัตรูอย่างงั้นรึ? ทุกคนที่อ้าปากค้าง,หมายความว่าอย่างไร? สามราชวงศ์สวรรค์ร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?

พวกเขาร่วมมือกัน? พวกเขาต้องการทำอะไร? ต้องการยึดครองแดนเทวะอีกครั้งรึ?

ไม่ได้การ,ชัดเจนแล้ว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ในครั้งนี้กู่เฉิงตงยึดครองแผ่นดินแม่ไป,แล้วทำไมพวกเขาถึงได้กล่าวคำพูดเหล่านี้ล่ะ?

กู่เฉิงตงรึ?

ทุกๆคนต่างก็จ้องมองไปยังกู่เฉิงตง,ไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่ด้านในแดนเทพพิสุทธิ์.

จงซานที่จับจ้องมองไปยังและรับรู้ได้,อายุไขกู่เฉิงตงนั้นใกล้เข้ามาแล้ว,อย่างมากที่สุดก็เหลือหนึ่งร้อยปี,ในหนึ่งร้อยปีนี้เขาจะต้องแบกรับอำนาจสวรรค์,เพื่อก้าวขึ้นไปกลายเป็นเซียนให้ได้.

การก้าวขึ้นไปกลายเป็นเซียน,นี่เป็นเรื่องที่น่าอิจฉา,ผู้ฝึกตนสวรรค์แท้คนอื่นๆเองก็จะสามารถกลายเป็นเซียนง่ายๆอย่างงั้นรึ? แน่นอนว่าไม่ง่าย,ถึงแม้ว่าจะไม่ขวาง,ก็ไม่ได้คิดจะช่วย,ทว่าตอนนี้หมายความว่าอย่างไร? เนี่ยฟ่านเฉินและหยิงยินดีที่จะปกป้องกู่เฉิงตงอย่างงั้นรึ?

กู่เฉิงตงที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังคนทั้งสองแต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด.

ทุกๆคนต่างก็จับจ้องมองไปยังเหล่าผู้เยี่ยมยุทธ์เป็นสายตาเดียวกัน.

"เวลาใกล้มาถึงแล้ว,สุดท้ายนี้ขอให้เจ้าแยกสวรรค์ให้สำเร็จ."หยิงที่เผยยิ้มและกล่าวต่อกู่เฉิงตง,จากนั้นก็นำนักรบของต้าฉินทั้งหมดจากไป.

"ขอให้เจ้าแยกสวรรค์สำเร็จ!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวต่อกู่เฉินตง,พร้อมกับนำทหารของต้าหลีจากไปเช่นกัน.

แยกสวรรค์? สายตาของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความสงสัย,แยกสวรรค์อะไร? หมายถึงสิ่งใดกัน?

ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานก็พบได้ในทันทีถึงท่าทางของเซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆ,ที่ดวงตาเป็นประกาย,จ้องมองกู่เฉิงตงด้วยท่าทางสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ.

"แยกสวรรค์? ทำการแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีอย่างงั้นรึ? กู่เฉิงตงต้องการแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพี? เรื่องนี้,เป็นไปได้อย่างไร?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"หอบๆ."

เซียนเซิงซือที่พูดคุยกับตัวเอง,สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.