Immortality Chapter 467 Rushes to Dragon King haughtily
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 467 อ๋องมังกรอ้าวฉวง.
Chapter 467 Rushes to
Dragon King haughtily
敖闯龙王
อ๋องมังกรอ้าวฉวง.
ของวิเศษระดับเก้า,บัวทองสามกลีบ.
วิญญาณเทวะของผู้ฝึกตนราชันย์แท้!
สองสิ่ง,ก่อนหน้านี้,ไม่มีทางที่เขาจะดูดซับมันได้,ทว่ารากเทวะของเขาที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ,อย่างไรก็ตามด้วยพลังที่ไร้ขอบขอบเขต,แม้ว่าพลังส่วนใหญ่จะเป็นรากเทวะแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเป็นคนรับไว้,กับเศษส่วนที่ถูกส่งมายังทำให้เขาต้องกัดฟันแน่น.
พลังมากมายที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบดูดซับ,มันได้สกัดกลั่นและส่งตรงมายังวิญญาณเทวะของจงซาน.
จงซานที่ดูดซับมันอย่างบ้าคลั่ง,ในเวลานี้ที่ด้านนอก,บนศีรษะของจงซานที่ปรากฏเมฆสายฟ้ารวมตัวขึ้นอย่างช้าๆ,นี่คือผลของวิชา
"สายฟ้าสวรรค์ผันแปรนั่นเอง.
"ถอยออกมา!!!"
สุ่ยอู๋เหินที่ออกคำสั่งในทันที,กองทำที่แยกออกไปคนละทิศคนละทาง.
สายตาของทุกคนที่ออกมาไกลแล้วจับจ้องมองไปยังเมฆสายฟ้าที่กำลังรวมตัวกันขึ้นเรื่อยๆ.
เมฆสายฟ้าขนาดสิบมู่,นี่คือขั้นที่สองของสายฟ้าสวรรค์ผันแปร,และและจงซานก็มีระดับพลังหลอมกายธาตุขั้นที่สอง.
ทันใดนั้น,เมฆสายฟ้าขยายใหญ่ขึ้นมาในทันที.
เมฆสายฟ้าขนาดร้อยมุ่,หลอมกายธาตุขั้นที่สาม,กองทัพที่ถอยออกมาอีกครั้ง.
เมฆสายฟ้าพันมู่,กองทัพที่ถอนกำลังออกมาอีกครั้ง.
สายตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น,เมฆสายฟ้าที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ไม่หยุดหย่อน.
เมฆสายฟ้าที่ใหญ่โตมโหฬาร,ตอนนี้มีขนาดหมื่นมู่แล้ว.
เมฆสายฟ้าขนาดหมื่นมู่,อากาศที่บิดเบี้ยว,สายฟ้าที่ลั่นเปรี๊ยๆ,ประกายฟ้าแล็บเป็นพันล้านสายที่กำลังส่องแสงระยิบระยับ.
ภายใต้พลังที่หนักหน่วงรุนแรง,ผู้ฝึกตนระดับแกนทองที่ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมาทันที,ความกลัวนี้,ราวกับว่าพบกับเทพสวรรค์,จงซาน,ดังนั้นเหล่าทหารทุกคนที่จับจ้องมองเขาด้วยความเคารพ.
สายฟ้าที่แล่นไปมา,มังกรสายฟ้าที่โผล่ฉวัดเฉวียนร่ายรำบนเมฆสายฟ้าเป็นระยะๆ.
"เปรี้ยงๆๆๆ"
ทันใดนั้น,สายฟ้าชุดแรกที่ล่วงหล่นลงจากเมฆสายฟ้า,ลงบนยอดเขาที่ไม่ไกลออกไป.
"ตูมมมมมมมม"
ภูเขาที่แบนเรียบไปในทันที.
"เปรี้ยง เปรี้ยง และก็เปรี้ยงๆ"
จากนั้นสายฟ้ามากมายที่ล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,ฟาดลงด้านล่างอย่างบ้าคลั่ง,สายฟ้าที่ล่วงหล่นจากเมฆสายฟ้า,เป็นสายฟ้าที่ราวกับมาจากสวรรค์,สายฟ้าที่ส่องประกายสาดแสงและร่วงหล่นเทลงมาราวกับน้ำตก.
เมฆสายฟ้าที่ปลดปล่อยสายฟ้าให้ล่วงหล่นลงมากว่าหนึ่งชั่วยาวเต็ม,จึงหยุดลง.
ทว่า,ภูเขาที่อยู่รอบๆ,ตอนนี้ระเบิดกลายเป็นซากปรักหักพังไปอย่างสมบูรณ์.
ไม่ธรรมดาเกินไปแล้ว,นี่คือระดับหลอมกายธาตุอย่างงั้นรึ?
หากกองกำลังทหารหนึ่งล้านคนอยู่ตรงนั้น,แน่นอนว่าคงถูกทำลายไปจนสิ้นไปแล้ว,ความแข็งแกร่งของจอมพล,ทำให้กองกำลังทหารรวมทั้งขุนพล,เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,กับความแข็งแกร่งของผู้บัญชาการที่ทรงพลังเช่นนี้จะไม่ให้พวกเขาตื่นเต้นได้อย่างไร?
หลอมกายธาตุ,ระดับห้า.
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,ดวงตาที่ทอดถอนใจ,บัวทองสามกลีบและวิญญาณเทวะระดับราชันย์แท้,ช่างเป็นสิ่งที่ช่วยเพิ่มพูนพลังของเขาเป็นอย่างมาก,หากว่ามีโอกาสได้พบอีก,คงจะดีไม่น้อย.
แน่นอน,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,ไม่มีทางที่จะคิดเช่นนี้ได้,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,ระดับราชันย์แท้จะมีมากมายเท่าไหร่กัน?
ของวิเศษระดับเก้าอีก,จะมีกันสักกี่ชิ้น? หากพบอย่างงั้นรึ?
มันแทบจะเป็นความฝันลมๆแล้งๆเท่านั้น,ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสได้พบ,ทว่ากับผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,คิดว่าจะสามารถต่อกรและชิงวิญญาณเทวะของเขามาได้อย่างงั้นรึ?
แส่หาความตายแท้ๆ.
ทั้งเศร้าใจและดีใจ,จงซานที่จ้องมองไปยังรอบๆ,พื้นที่หมื่นมู่,พังทลายเป็นซากปรักหักพัง,จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,เห็นเมฆสายฟ้าหมื่นหมู่,เขาก็เข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง.
ในเวลานี้,ที่ไกลออกไปนั้นเหล่าคนที่หลบไปก็ได้บินเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
"ยินดีกับจอมพลด้วย!"ทุกคนต่างก็เข้ามาแสดงความยินดี.
"ฮ่าฮ่า,เยี่ยม,เดินทางต่อได้."จงซานที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ.
สองเดือนหลังจากนั้น,ที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก,เหนือขึ้นไปบนชายหาด,จงซานที่นำเหล่าขุนพล,จ้องมองไปยังคนกลุ่มหนึ่ง.
ที่ด้านหน้านั้น,เห่าเม่ยลีและจักรพรรดิพิษปัจจิม,ซึ่งมีมังกรทองเสี่ยวจินบนไหล่ของเห่าเม่ยลี,จักรพรรดิพิษที่เผยยิ้มด้วยท่าทางแปลกๆ,ที่ด้านหน้านั้น,ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง.
ที่ด้านหน้าเป็นชายวัยกลางคน,ในชุดราชวงศ์สีม่วง,ดวงตา,ที่ราวกับว่ามีประกายแสงสายฟ้าแล่นอยู่ตลอดเวลา,ดูจริงจัง,เต็มไปด้วยพลังมากมายไร้ที่สิ้นสุด,เพียงแค่ชำเลืองมองก็สัมผัสได้ถึงภูเขาที่สูงใหญ่.
"จงซาน,นี่คืออ๋องมังกรอ้าวฉวง,ได้นำเผ่ามังกรล้านตนมา,พวกเราจะเข้าล้อมแดนเทพพิสุทธิ์ด้วยกัน!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาในทันที.
อ๋องมังกรรึ?
หัวใจของจงซานที่สั่นไหว,คนที่มีอำนาจสูงที่สุดก็คือจื่อจุ้นเผ่ามังกร,ที่มีระดับสวรรค์แท้,ส่วนอ๋องมังกรอาจจะเรียกว่าไท่จื่อมังกรก็ได้,ส่วนเสี่ยวจินบนไหล่ของเห่าเม่ยหลีนั่นน่าจะเป็นเฟิงหวังอย่างชัดเจน,ส่วนตนอื่นๆนั้นการจะได้สถานะอ๋อง,จะต้องมีระดับราชันย์แท้เท่านั้น,หรือก็คืออ๋องมังกรอ้าวฉวงอย่างงั้นรึ?
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,อี้เติงกงตงฟางคารวะอ๋องมังกรอ้าวฉวง."จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
一等Yī děng ขั้นหนึ่ง
แม้ว่าอ้าวฉวงนั้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญราชันย์แท้,ทว่าด้วยสถานะของจงซานเองก็ไม่ได้อ่อนด้อย,ทว่าต่อหน้าความแข็งแกร่งของอ๋องมังกร,อย่างน้อยก็ต้องรู้จักพูดจา.
"อี้เติงกงตงฟางอย่างงั้นรึ?
เฮ้เฮ้,จอมพลจง,ข้าเองก็เพิ่งได้ยินนี้ล่ะ."สายตาของจงซานที่กล่าวตอบรับจงซาน.
แม้ว่าอ้าวฉวงจะยอมรับสถานะของจงซาน,ทว่าด้วยสายตานั้น,ค่อนข้างเหยียดหยันทีเดียว,ต้องไม่ลืมว่าระดับพลังเช่นเขานั้น,คนเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากมดปลวก,ถึงแม่ว่าจงซานจะมีระดับหลอมกายธาตุ,ทว่าสำหรับอ้าวฉวงก็ยังไม่ต่างจากมดเหมือนเดิม.
กองกำลังหนึ่งล้านรึ?สำหรับอ้าวฉวงสามารถกำจัดทิ้งได้อย่างง่ายดาย,สำหรับผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,หาได้สนใจกองกำลังของเหล่ามนุษย์.
"ข้าเชิญอ๋องมังกรมาด้วยความยากลำบาก,จงซาน,เจ้าจะต้องนำอนุสาวรีย์อมตะมาให้ได้."เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เชิญอ๋องมังกรมารึ?
แม้ว่าจงซานจะไม่เชื่อใจอ้าวฉวงนัก,ทว่าก็ไม่เชื่อแน่นอนว่าอ๋องมังกรนั้นจะแสดงความหวังดีช่วยเหลือเห่าเม่ยลี,ไม่เช่นนั้นคงจะช่วยนางค้นหาไปทุกทิศทางในก่อนหน้านี้แล้ว,ตอนนี้ยอมออกมา,เป็นไปได้ว่าจะเกี่ยวข้องกับการเข้าโจมตีแดนเทวะจากราชวงศ์สวรรค์ทั้งสามแน่,เขาต้องการมาดู,กองทัพ,จึงได้เคลื่อนกำลังมา,ซึ่งอาจจะมีช่องทาง,จับปลาในเวลาที่น้ำขุ่น,เขามีแผนการบางอย่างในใจอย่างแน่นอน.
"เช่นนั้นคงต้องรบกวนอ๋องมังกรอ้าวฉวงแล้ว."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ไม่ว่าอย่างไร,อ๋องมังกรอ้าวฉวนก็ทรงพลังอย่างแท้จริง,แม้ว่าจะไม่สามารถใช้พลังของเขาได้เต็มที่,แม้ว่าเขาจะมีแผนการอะไรในใจ,ทว่าหากมันเป็นประโยชน์กับเขา,ก็ถือว่าไม่เสียหาย.
ส่วนอีกสามคนด้านหลังของเขาคงจะเป็นหลงเจียงเผ่ามังกรอย่างแน่นอน.
ทว่าที่ไกลออกไปนั้นมีมังกรวารีมากมายที่กำลังล่องล่อยอยู่เหนือน้ำ.
"ไม่มีปัญหา,ออกเดินทางได้!"อ้าวฉวงกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
กองกำลังจงที่เดินทางไปยังทิศเหนือด้วยเส้นทางบนฝั่ง,ทว่าเผ่ามังกรแม้ว่าจะเลื้อยไปมาก็ยังเต็มไปด้วยความเร็วสูง.
สองเดือนหลังจากนั้น.
กองกำลังที่หยุดพักที่หุบเขาแห่งหนึ่ง,จงซานที่นั่งบนศิลายักษ์,ในเวลานั้น,เห่าเม่ยลีก็เข้ามา.
"จงซาน,ไม่ใช่ว่าอีกสามวันก็จะถึงจุดหมายแล้วไม่ใช่รึ?
อ๋องมังกรจะไม่โกรธเอารึ?."เห่าเม่ยลีกล่าวออกมาในทันที.
"ถึงไปถึงก่อนก็ไร้ประโยชน์,กองกำลังหลักของสามราชวงศ์สวรรค์เป็นไปไม่ได้ที่จะเคลื่อนที่เร็วขนาดนั้น,พวกเราจะต้องรอร่วมมือกับพวกเขา,ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่จะบุกทะลวงป้อมปราการได้.."จงซานกล่าว.
"ไม่ใช่,อ๋องมังกรได้บอกว่าเจ้ากำลังรอคนอื่น,ไม่ไช่แค่เพียงทัพใหญ่ของราชวงศ์สวรรค์เป็นใครอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุ่นเคือง,ชำเลืองมองตาโต,เจ้าไม่คิดที่จะอธิบายข้า,ข้าก็จะไม่ยอมเช่นกัน.
จงซานที่ตกใจเล็กน้อย,คาดไม่ถึงเลยว่าอ่องมังกรจะดูออกอย่างงั้นรึ?ทว่าก็รู้สึกวางใจทันที,ต้องไม่ลืมว่ามันไม่ใช่ความลับอะไร.
"ใช่,ข้ายังคงรอคนอื่นอีก."จงซานกล่าว.
"ใคร?"เห่าเม่ยลียังคงไล่ถามต่อ.
"รอบุตรชายของข้า."จงซานกล่าว.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เห่าเม่ยหลีถึงกับพูดไม่ออก,ภายในใจที่รู้สึกเศร้าใจ,รอบุตรชายของเจ้าอย่างงั้นรึ?
"เพื่อบุตรชายของเจ้า,ถึงกับชะลอเวลากองกำลังหนึ่งล้านคนรึ?
ทำให้กองกำลังมังกรหนึ่งล้านตนต้องเสียไปด้วยรึ?"เห่าเม่ยลีที่โกรธเกรี้ยว,หากแต่ก็ยับยั้งเอาไว้ครึ่งหนึ่ง,"ก่อนที่จะกล่าวออกมาอีกว่า,"เอาล่ะ,บุตรชายของเจ้าจะมาถึงตอนใหน?"
จงซานถึงกับพูดไม่ออก,กับคำถามดังกล่าว.
"ข้าและบุตรชายได้นัดกันเอาไว้ที่นี้,พร้อมกับบุกเข้าไปในแดนเทพพิสุทธิ์ด้วยกัน."จงซานกล่าว.
"ไม่ใช่ว่าบุตรชายของเจ้าเดินทางได้เองหรอกรึ?
ยังไงทิ้งคนไว้ที่นี่เพื่อแจ้งข่าวก็ได้?
พวกเราล่วงหน้าไปยังแดนเทพพิสุทธ์ก่อน,พวกเราจะต้องหาโอกาสเข้าไปหาเจดีย์อมตะ,หรือว่าเจ้าไม่คิดที่จะเข้าไปหาในแดนเทพพิสุทธิ์ก่อนรึ?."เห่าเม่ยลีที่กล่าวหาจงซาน.
เห็นท่าทางของเห่าเม่ยลี,จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"มีใครบางคนกำลังเป่าหู่เจ้าอย่างงั้นรึ?"
จงซานที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี,หากเพราะว่าเห่าเม่ยลีนั้นเป็นคนที่อหังการพวกเขาจึงได้กล่าวกระตุ้นนางเพื่อมาสังการให้จงซานเคลื่อนทัพ,แน่นอนว่ามีใครบางคนทำมัน,คนที่จะเป่าหูเห่าเม่ยลีได้มีเพียงแค่สองคน,หนึ่งคือจักรพรรดิพิษปัจจิม,และอีกหนึ่งคืออ๋องมังกรอ้าวฉวง,จักพรรดิพิษนั้นคงไม่ใช่,จะต้องเป็นอ๋องมังกรอ้าวฉวงแน่.
"แล้วหมายความว่าอย่างไร?เจ้าไม่คิดจะเดินทางต่อย่างงั้นรึ?!"เห่าเม่ยหลีที่แสดงท่าเอาแต่ใจออกมา.
"โปรดวางใจ,แม่นางเห่าเม่ยลี, 11
เจดีย์อมตะนั้นไม่มีทางหนีหายไปใน,"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้ามั่นใจได้อย่างไร?"เห่าเม่ยลีที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เพราะว่า 11
อนุสาวรีย์อมตะนั้น,มันได้ถูกตั้งอยู่ในสถานที่ปลอดภัย,ตราบเท่าที่สบโอกาส,ข้าจะพาเจ้าไปอย่างแน่นอน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"โห่ว? เป็นไปได้รึ?
เจ้าซ่อนเอาไว้อย่างงั้นรึ?
แล้วก่อนหน้านี้เจ้าทำไมไม่นำมันกลับมา?"เห่าเม่ยลีที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ.
"ข้าจงซานเคยหลอกเจ้าอย่างงั้นรึ? 11 อนุสาวรีย์อมตะนั้นถูกอรหันต์วางค่ายกลปิดเอาไว้อยู่,ดังนั้นจึงไม่สามารถนำมันออกมาได้,หากแต่สถานที่ดังกล่าวนั้นข้ารู้อยู่ที่ใหน,ตราบเท่าที่ได้จังหวะและโอกาส,พวกเราสามารถที่จะเข้าไปเอาและนำมันกลับมาได้ในทันที."
"ดี!"เห่าเม่ยลีที่แสดงท่าทางพอใจ,และแสดงท่าทางอ่อนโยนต่อจงซาน.
เห่าเม่ยลีที่กลับไป,แน่นอนว่าจงซานไม่ได้เป็นกังวลกับนาง,ทว่าดูเหมือนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนางต่างหากที่ไม่สามารถรอได้,
ห้าวันที่ต้องหยุดพักที่ในหุบเขาแห่งนี้.
ท้ายที่สุดอ๋องมังกรก็ไม่สามารถทนได้ได้เดินทางเข้ามาหาจงซานด้วยตัวเอง.
"กงตงฟาง?"อ้าวฉวงที่กล่าวออกมา.
"อ๋องมังกรเชิญ!"จงซานที่ออกมาต้อนรับในทันที.
"ข้าขอถามเจ้า,เมื่อไหร่จะออกเดินทางสักที?
ไม่ใช่ว่าพวกเราเดินทางมาเพื่อกำจัดแดนเทพพิสุทธิ์หรอกรึ?"อ้าวฉวงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"ราชามังกรอย่าเพิ่งโกรธเกรี้ยว,บุตรชายของข้ากำลังมาถึงแล้ว,และพวกเราจะเดินทางในทันที."จงซานจำเป็นต้องหวาดกลัวระดับราชันย์แท้ด้วยรึ?
ระดับราชันย์แท้รึ? หลายเดือนก่อนบิดาเพิ่งจัดการระดับราชันย์แท้มา.
อ้าวฉวงที่ชำเลืองมอง,ขณะที่กำลังจะกล่าวอะไรออกไปนั้น,ทันใดนั้นก็ต้องจ้องมองไปยังด้านนอก.
"จอมพล,ต้าเส้าเหยี่ยมาแล้ว."หลินเซียวที่เข้ามารายงานด้วยรอยยิ้ม.
จงเทียนอย่างงั้นรึ?
"ให้พวกเราเข้ามา!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที,เห็นได้ชัดเจนว่าเขารับรู้ว่าเป็นจงเทียนอย่างแน่นอน.
ไม่นานหลังจากนั้น,ที่ด้านนอกห้องโถง,ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา,หนึ่งคือจงเทียน,ที่สวมชุดสีดำ,เข้ามาด้วยความฮึกเหิม,อีกคนเป็นชายชราที่ผอมแห้ง,ดวงตาที่ขาวโพลน,เห็นได้ชัดเจนว่าเขาเป็นคนตาบอด.
สองคนที่เข้ามาภายในห้องโถง,อ้าวฉวงที่จ้องมองไปยังชายชราตาบอด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น