Immortality Chapter 465 Three the dynasties dispatch troops
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 465 สามราชวงศ์เคลื่อนทัพ.
Chapter 465 Three the
dynasties dispatch troops
三朝出兵
สามราชวงศ์เคลื่อนทัพ.
ต้องใช้ระยะเวลาพักหนึ่ง,เพื่อที่จะให้อารมณ์ของเซียนเซิงสุ่ยจิงกลับมาคงที่.
จงซานที่สูดหายใจลึกกับความรู้สึกเหล่านี้,กับเส้นใยกรรม,ที่ดูเหมือนว่ามันจะหนักหนาสาหัสจริงๆ!
"เซียนเซิงสุ่ยจิง,แล้วท่านต้องการอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยจิง.
"เหยี่ยนเหยี่ยนตอนนี้นางมีความสุขแล้ว,ข้าเองก็เคยคิดที่จะพูดออกไป,แต่ก็กลัวว่าจะทำลายชีวิตปัจจุบันของนาง,ข้าจึงทนเจ็บเอาไว้,ไม่คิดที่จะให้นางต้องเจ็บปวด,ทว่ายิ่งนับวันความเจ็บนี้กลับมากมายขึ้นเรื่อยๆจนข้าแทบไม่สามารถทนได้!
ดังนั้นจึงต้องการสอบถามและขอคำชี้แนะจากเซียนเซิงจงซาน."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าวออกมาด้วยความหวัง.
จงซานไร้ซึ่งคำพูด,นี่คิดว่าความรักคือการเสียสละจริงๆรึ?
อย่างไรก็ตาม,การจะจัดการเรื่องนี้,สำหรับเขาบางทีอาจจะแย่ยิ่งกว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงก็เป็นได้.
"ไม่ยาก,ข้าขอถามท่าน,สามารถที่จะลืมเรื่องในชาติที่แล้ว,ลืมความรู้สึกนี้ได้หรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"ไม่,ข้าไม่สามารถลืมได้!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
"ไม่,สามารถลืมได้อย่างงั้นรึ? เช่นนั้นท่านต้องหาโอกาส,พูดคุยเรื่องนี้กับนางให้ชัดเจน! ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ต้องพูดไป,กล่าวออกมาด้วยความจริงใจ."จงซานที่กล่าวออกมาตรงๆ.
"แต่ว่า......"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่แสดงท่าทางอักอ่วน,ด้วยหวาดกลัวว่าจะไปทำลายความสุขในชีวิตของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน.
จงซานจับจ้องมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิง,พลางถอนหายใจเบาๆ.
"ท่านต้องซื่อสัตย์กับตัวเอง,ลูกผู้ชายเช่นท่าน,ภายใต้สวรรค์นี้ยากจะหาเจอ,เรื่องนี้,ข้าขอถามท่านสักสองสามคำถาม."จงซานกล่าว.
"อย่างแรก,ท่านบอกว่าหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนนั้นมีชีวิตที่มีความสุข,ท่านยืนยันได้อย่างไร?
ท่านเห็นจริงๆอย่างงั้นรึ? ท่านต้องรู้,หากไม่มองอยู่ใกล้ๆ,ไม่ได้อยู่ในสถานะเดียวกัน,ไม่มีทางที่จะมองเห็นได้ชัดเจน."จงซานกล่าว.
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้ว,เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา,ไม่ได้ปฏิเสธ,ได้แต่เงียบ.
"เรื่องที่สอง,ถึงแม้ว่าหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนจะมีชีวิตที่มีความสุข,นอกจากนี้,ทำไมต้าเสวียนอ๋องถึงแต่งงานกับนางให้นางมาเป็นสนมล่ะ?
ทำไมก่อนที่ท่านจะพบนาง,นางถึงได้แต่งงานทันทีทันใดล่ะ?ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้ต้าเสวียนอ๋องได้มองเห็นทักษะความสามารถของท่านหรอกรึ?
การแต่งานกับหลิวเยี่ยนเหยี่ยนนั้น,เขาทำโดยจงใจ,เพื่อใช้ควบคุมท่านหรือไม่?"จงซานที่กล่าว,เขาไม่ได้ไว้หน้าต้าเสวียนอ๋องแม้แต่น้อย.
"ไม่มีทาง,เป็นไปไมได้!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วแน่น,แม้ว่าเขาไม่อยากจะเชื่อ,ทว่าด้วยเชาว์ปัญญาของเขา,ก็ทำให้เขาต้องครุ่นคิดไปมาด้วยเช่นกัน.
"หากว่ามันเป็นเรื่องจริง,ท่านไม่ได้ทำลายความสุขของนาง,ทว่าเป็นการช่วยนางออกมาจากทะเลแห่งความขมขื่น,นางที่ต้องถูกกักตัวกว่าสิบปีกร้อยปี,หรือต้องการปล่อยให้เป็นเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ต้องการปล่อยให้นางจมอยู่กับทะเลความหลอกลวงอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวกระตุ้นในทันที.
"เรื่องนี้?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กำหมัดแน่น,เห็นได้ชัดเจนว่าภายในใจของเขานั้นสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง.
"อย่างที่สาม,ท่านเป็นคนเดียวที่ฟื้นความทรงจำของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,หากแต่นางยังไม่ได้ฟื้นความทรงจำนางตอนนี้จึงไม่ใช่หลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,หากว่านางฟื้นความจำชาติที่แล้ว,นางถึงจะเป็นหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,แล้วท่านถึงจะรู้ว่าควรทำอย่างไร?"จงซานกล่าว.
เซียนเซิงสุ่ยจิงเวลานี้กำลังหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ก่อนหน้านี้เขามองเพียงแค่ผิวเผิน,เห็นเพียงปลายยอดภูเขาน้ำแข็ง,ดังนั้นจึงไม่ได้คิดทุกอย่างให้ละเอียด,ตอนนี้ได้รับการชี้แนะจากจงซาน,ราวกับว่าตอนนี้เขาตระหนักได้อย่างชัดแจ้งแล้ว.
"ข้าเข้าใจแล้ว,ขอบคุณเซียนเซิงจงซาน!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เตรียมตัวจากไป,แสดงความเคารพจงซานอย่างสุดซึ่ง,นี่คือการทำความเคารพ,ด้วยความนับถือจากใจจริง.
"เฮ้เอ้,ข้าเพียงแค่กล่าวอะไรพล่อยๆเท่านั้น,จะทำตามหรือไม่นั้น,ขึ้นกับเซียนเซิงสุ่ยจิงแล้ว,"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"รับทราบ,ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะในวันนี้,สุ่ยจิงมาไม่เสียเที่ยวจริงๆ,ตอนนี้คงรบกวนเซียนเซิงจงซานมากเกินไปแล้ว."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าวออกมาในทันที.
"เซียนเซิงสุ่ยจิง,อย่าได้เกรงใจ,หลังจากพรุ่งนี้ราชวงศ์สวรรค์จะต้องยกทัพออกไป,ท่านมีแผนการอะไร,ขอให้ดำเนินการอย่างเร่งรีบ."
"ขอบคุณ!"
จ้องมองไปยังแผ่นหลังของเซียนเซิงสุ่ยจิงที่จากไป,จงซานที่สูดหายใจลึก,ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง.
เช้าวันถัดมา,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวได้เคลื่อนทัพอย่างเป็นทางการ.
กองกำลังจงในเวลานี้,ตลอดสองปีที่ผ่านมาได้ขยายจำนวน,จนมีจำนวน
1 ล้านคนแล้ว.
จงซานที่เป็นผู้นำทัพด้วยตัวเอง,นำทัพทั้งหมดเดินทางไปยังทิศตะวันออก,ตรงไปยังทะเลตะวันออก,พร้อมกับเตรียมการยึดแดนเทพพิสุทธิ์.
ส่วนทัพหลัก,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวที่นำโดยกู่เฉิงตง,ที่เดินทางตรงไปยังแดนเทพพิสุทธิ์เลย.
ทัพของกู๋เฉิงตรงนั้นไม่ได้เคลื่อนที่เร็วนัก,ทว่ามุ่งตรงไปยังแดนเทพพิสุทธิ์ที่ละนิดทีละนิด,กู่เฉิงตรงบนบัลลังก์เก้ามังกร,มุ่งตรงขึ้นทางเหนือช้าๆ,ทุกๆครั้งที่เดินทาง,ท้องฟ้าราวกับมืดคลึ้มลงที่ละน้อยๆ
ท้องฟ้าที่มืดคลึ้ม,ทุกครั้งที่กู่เฉิงตงก้าวเดินไปา,ท้องฟ้าที่กู่เฉิงตงควบคุม,นี่คือสงครามที่กู่เฉิงตงเป็นคนก่อ,ก้าวผ่านความเห็นชอบจากสวรรค์.
ด้านล่างของบัลลังก์เก้ามังกร,เต็มไปด้วยกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง,ที่กำลังเคลื่อนทัพอย่างยิ่งใหญ่.
กองกำลังที่เคลื่อนทัพในเวลานี้,ประกอบด้วยสี่ไท่จื่อ,อ๋องเจิ้งอี้,ต้าเสวียนอ๋อง,อ๋องไท่จง,อ๋องจ้านเทียน,และยังมีอาวุโสเทียนที่เดินค้ำไม้เท้าเหินลอยตาม,และยังมีองค์รักษ์หลวงเผ่าพยัคฆ์มากมายนับไม่ถ้วน,เวลานี้ได้แผ่พลังที่น่าเกรงขามออกมา,แรงกดดันที่พุ่งตรงไปยังแดนเทพพิสุทธิ์,เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของเซิ่งซ่าง,เจตจำนงที่ต้องการทำลายแดนเทพพิสุทธิ์.
แรงกดดันที่ทรงพลังเหนือล้ำ,เป็นพลังที่ไร้ซึ่งพลังต่อต้าน! พร้อมที่จะกำจัดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า.
กองกำลังราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวที่เคลื่อนที่สู่แนวหน้าแล้ว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีเองก็เคลื่อนที่สู่แนวหน้าเช่นกัน,ภายใต้หงส์เพลิงที่โบกสะบัดร่ายรำบนอากาศ,กองกำลังของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีที่มุ่งตรงสู่แดนเทพพิสุทธิ์,เนี่ยฟ่านเฉินบนบัลลังก์เก้ามังกร,ที่จ้องมองไปยังด้านล่าง,ประกายแสงจากท้องฟ้าที่แผ่อาบกองกำลังทั้งหมด.
ความเร็วที่ไม่ได้มากมายนัก,ทว่าทุกครั้งที่ก้าวผ่านผืนแผ่นดินรุกเข้าไป,ท้องฟ้าที่มืดคลึ้ม,แม้แต่มีสายฟ้าลั่นแปบๆๆ,รวมตัวขึ้นบนท้องฟ้า,ซึ่งไม่ได้มีผลต่อทหารของราชวงศ์สวรรค์แต่อย่างใด,หากแต่ช่วยเพิ่มพลังให้ด้วยซ้ำ,บัญญัติสวรรค์,นี่เป็นพลังที่ถูกส่งออกมาจากบนท้องฟ้า,ตอนนี้ทัพของพวกเขาได้เคลื่อนที่เข้าใกล้,ค่ายกลอรหันต์แสนภูผาแล้ว,พลังความน่าเกรงขามของทั้งสองฝั่งกำลังกดดันกันและกัน.
ส่วนราชวงศ์สวรรค์ต้าฉินนั้น,เหมือนกับก่อนหน้านี้,หยิงไม่ได้นั่งอยู่บนเก้าอี้เก้ามังกร,ทว่านั่งอยู่บนรถลากเก้ามังกรซึ่งก่อนหน้านี้เคยผ่านมายังแดนเทพพิสุทธิ์,ซึ่งมีกองกำลังของราชวงศ์ราชันย์ห้าทัพ,ตอนนี้เป็นกองกำลังขนาดมหึมา,ได้เคลื่อนทัพตรงไปยังแดนเทพพิสุทธิ์แล้ว,แสงสว่างที่สว่างจ้าอาบไปทั่วทัพของพวกเขา,กลายเป็นเส้นทางลากยาวพุ่งตรงไปยังแดนเทพพิสุทธิ์.
ทวีปศักดิ์สิทธิ์เวลานี้เต็มไปด้วยความวุ่นวายโกลาหล,ทัพขนาดใหญ่ยักษ์สามทัพ,กลุ่มอิทธิพลระหว่างทางตอนนี้ต่างก็สั่งเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาห้ามไปขวางเด็ดขาด,ถึงแม้ว่าจะเป็นราชวงศ์ราชันย์ขนาดใหญ่,สำนักขนาดใหญ่,ตลอดทางที่ทัพเหล่านี้ผ่าน,พวกเขาต่างก็หลบเลี่ยงในทันที.
ทุกคนย่อมสามารถมองเห็นได้,หากว่าพวกเขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสงครามของกลุ่มอิทธิพลใหญ่,มีแต่จะทำให้ตัวเองถูกลากไปสู่ภัยพิบัติเท่านั้น.
แน่นอนว่า,ด้วยกองกำลังของพวกเขา,ไม่มีทางที่จะขวางกั้นกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวสามสายได้,พวกเขาทำได้แค่สะกดข่มไม่แสดงใดๆออกมาเท่านั้น.
ส่วนทัพของจงซานนนั้นได้ภารกิจพิเศษ,ดังนั้นจึงไม่ได้เดินทางมากับทัพของกู่เฉิงตง.
หลังจากออกมาจากเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,ทัพของจงซานก็เคลื่อนที่ไปยังทิศตะวันออก,เดินทางไม่หยุด.
"จอมพล,ไม่เร่งรีบไปรึ?ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว,พวกเรายังไม่ได้พักแม้แต่นิดเดียว,กว่าจะไปถึงภาคตะวันออก,ทหารอาจจะไม่มีพลังต่อสู้ได้เต็มที่เป็นแน่."สุ่ยอุ๋เหินกล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไม่สามารถทนได้รึ?
ทนอีกสักนิด,รอให้ไปถึงทะเลตะวันออกแล้ว,พวกเราจะปลอดภัย."จงซานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ขึงขัง.
"เป็นไปได้รึที่จะมีคนลอบโจมตีพวกเรา?"หลิวอู๋ซ่างที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"มาแล้ว!"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.
ยังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ.
ที่ด้านหน้ากองทัพนั้น,มีคนห้าคนยืนอยู่.
หนึ่งคน,เป็นคนที่คุ้นหน้าจงซานที่สุด,ปู่ซาเพียวเซี่ยง,ซึ่งมีแสงธรรมทรงกลมแผ่ออกมาที่ด้านหลังศีรษะ,พร้อมกับพุทธะอีกสี่คน.
หนึ่งผู้ฝึกตนราชันย์และสี่ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้,ถูกส่งมาหยุดจงซานโดยเฉพาะอย่างงั้นรึ?
"จอมพล,นางและพวกเขา......."หลิวอู๋ซ่างที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ.
เป็นไปได้อย่างไร?
แดนเทพพิสุทธิ์กำลังอยู่ในสภาวะวิกฤติ,ทำไมพวกเขาออกมาด้านนอกกัน?
"ก่อนที่ทัพหลักทั้งสามจะเดินทางไปถึงแดนเทพพิสุทธิ์,ดังนั้นแน่นอนว่าคนของแดนเทพพิสุทธิ์ที่ช่วงรอ,จะต้องถูกส่งออกมาทำลายทัพเสริมรอบๆ!"หลินเซียวที่กล่าวตอบแทน.
"ปู่ซาเพียวเซี่ยง!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
ราวกับว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น,ที่บนหน้าผาก,บัวหงหลวนที่กลายเป็นสีน้ำเงิน,นิมิตรโชคร้าย!
ทว่า,หลังจากนั้น,ก็กลายเป็นสีแดง,นิมิตรโชคดีรึ?
ขณะที่จงซานเต็มไปด้วยความสงสัย.
"พรึดๆๆ"
จงซานที่ไม่ขยับ,ทันใดนั้น,จื่อเห่าและคนอื่นที่เร่งรีบเข้ามาล้อมรอบร่างกายของจงซาน,เห็นได้ชัดเจนว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว.
ในนาทีนั้นภายในโลกจิตสำนึกของปู่ซาเพียวเซี่ยง.
โลกจิตสำนึกแห่งนี้เป็นนรกภูมิ,เป็นโลกที่ปุ่ซาเพียวเซี่ยงสร้างขึ้น,จงซานถูกดึงเข้ามาในโลกจิตสำนึกแล้ว.
ท้องฟ้าที่มืดมิด,บนพื้นดินเต็มไปด้วยอสุรกายมากมายกระจายไปทั่ว,พื้นดินที่เป็นสีแดง,อีกทั้งยังส่งประกายแสงสีแดงออกมาตลอดเวลา,ไม่,นี่มันคือปากลาวา,พื้นที่แห่งนี้,อยู่บนปากลาวา,เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นเหมือนกับรวงผึ้งเต็มไปด้วยบ่อลาวา,เป็นฉากที่น่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก.
"จงซาน,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ท้ายที่สุดเจ้าก็ตกอยู่ในเงื้อมมือข้า,อรหันต์ที่ส่งข้าออกมาทำลายกองกำลังย่อย,ทว่าข้าที่มุ่งตรงมาหาเจ้าก่อนเพื่อนเลย,เจ้าควรที่จะภาคภูมิใจซะ,"ปู่ซาเพียวเซี่ยงที่เป็นเหมือนกับภาพมายาอยู่ไม่ไกลออกไปจ้องมองอย่างเย็นชามายังจงซาน.
กับสถานที่แห่งนี้,จงซานถึงกับต้องถอนหายใจยาวทีเดียว.
หากปู่ซาคิดจะใช้พลังจริงๆต่อสู้ในโลกจริง,เขาจะต้องจบแบบอนาถแน่,โชคร้ายอย่างแรง! ทว่ามันได้เปลี่ยนเป็นโชคดีเมื่อนางเปลี่ยนใจที่จะใช้โลกจิตสำนึกกับเขาอย่างงั้นรึ?
แน่นอน,หากว่าใช้กับคนอื่น,การใช้โลกจิตสำนึกกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา,ฝ่ายตรงข้ามจะต้องตายอย่างแน่นอน,โลกจิตสำนึกที่ผู้สร้างคือผู้ควบคุมกฏ,แม้แต่วิญญาณเทวะยังพ่ายแพ้และสลายหายไปอย่างรวดเร็ว,ในเวลานี้หากคนที่อ่อนแอกว่าไม่ต้องบอกเลยว่าจะตกตายอย่างเวทนาขนาดใหน?
ทว่าจงซานล่ะ? ปู่ซาเพียวเซี่ยงคงจะไม่คิดว่านางตอนนี้ได้พบกับโชคร้ายขนาดใหญ่เข้าแล้ว..
จงซานที่เผยยิ้มเหยียดหยันออกมา,พร้อมกับกล่าวว่า,"ไม่คิดเลยว่าจะโง่ขนาดนี้,ไม่คิดว่าเจ้าจะโง่ขนาดนี้เลย,เพียวเซี่ยง?ช่างเป็นชีเฒ่าที่อัปลักษณ์และร้ายกาจยิ่งนัก,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะใช้นามว่าเพียวเซี่ยง,เจ้าควรจะรู้ว่าทุกครั้งที่ข้าได้ยินเพียวเซี่ยงข้ารุ้สึกเช่นไร?"
飘香 Piāo xiāng กลิ่นหอม.
"หมายความว่าอย่างไร?"ดวงตาของปู่ซาเพียวเซี่ยงที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ตุ่มบนหนังไก่! ตัวจะชราแต่ใจไม่ชรา,ไม่คิดเลยว่าจะไม่รู้สึกอับอาย,ถึงกับนำพุทธะหนุ่มแน่นตามมาด้วย,คงจะมีจุดประสงค์สินะ,ไม่บอกก็รู้,เจ้าคงจะเป็นพวกวัวแก่ชอบกินหญ้าอ่อน,โอ้โอ้,จงซานชื่นชมนัก!"จงซานที่กล่าวล้อเลียน.
"แส่หาความตาย!"ปู่ซาเพียวเซี่ยงที่โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
ทันใดนั้น,ที่บนพื้นด้านล่างของจงซาน,เกิดปะทุของภูเขาระเบิดเสียงดังสนั่น,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันได้อาบไปทั่วร่างของจงซานโดยสมบูรณ์.
"ชิ!!"จงซานแค่นเสียงอย่างเย็นชา.
"ฟริบๆ ฟิบๆ"
เสียงที่แปลกประหลาด,แปดหางสวรรค์ที่สูบลาวาที่มากมายมหาศาลไปในทันที,ปากของมันที่สูบโลกใบนี้อย่างบ้าคลั่ง.
”...”
โลกใบนี้ที่สั่นสะท้านเป็นระลอก,ไม่เพียงแต่ภูเขาไฟเท่านั้นที่แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินเขาไป,ทว่ามันที่กินไปแม้แต่บรรยากาศ,ของโลกจิตสำนึกแห่งนี้ด้วย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น