Immortality Chapter 464 Zhou Jian

Immortality Chapter 464  Zhou Jian

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 464   โจวเจี้ยน.

Chapter 464  Zhou Jian

周建

  โจวเจี้ยน.

"เซียนเซิงสุ่ยจิงรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น,ในเวลาเช่นนี้,เซียนเซิงสุ่ยจิงมาทำอะไรอย่างงั้นรึ?

"รีบเชิญเร็วเข้า!"จงซานกล่าว.

"รับทราบ!"ทหารคนหนึ่งที่เร่งรีบออกไปในทันที.

ภายในห้องโถง,จงซานที่จ้องมองไปยังทุกคนก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า,"พวกเจ้าออกไปก่อน!"

"ครับ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

ไม่นานหลังจากนั้น,เซียนเซิงสุ่ยจิงก็ถูกนำเข้ามา.

เซียนเซิงสุ่ยจิงในชุดบัณฑิต,ถือพัดสะบัดไปมาเหมือนเมื่อก่อน,ท่าทางดูเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง,ทว่าที่แตกต่างนั้น,คงจะเป็นหน้าผาก,ที่ตอนนี้มีร่องลึกและหมองคล้ำ,เหมือนว่ากำลังเต็มไปด้วยเรื่องกังวลใจเป็นอย่างมากอยู่.

"เซียนเซิงสุ่ยจิง,ไม่เห็นท่านนานทีเดียว!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"คารวะกงตงฟาง!"สุ่ยจินกล่าวออกมาในทันที.

"เซียนเซิงสุ่ยจิงอย่าได้มากพิธี,ในอดีตข้าได้รับภัยจากฉีเทียนโห่ว,กับเรื่องไม่ยุติธรรมของกงจูเฉียนโหยว,หากไม่เพราะว่าเซียนเซิงสุยจิงชี้แนะล่ะก็,จงซานคงไม่สามารถคิดแผนการโต้กลับฉีเทียนโห่วได้,ถึงแม้ว่ามันจะผิดระเบียบ,แต่อย่าได้เกรงใจ,สำหรับเซียนเซิงสุ่ยแล้ว,เรียกข้าว่าจงซานเถอะ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม,สุ่ยจิงนั้นไม่มีทางเลือกที่ต้องมารบกวน,อย่าได้ตำหนิ!"เซียนเซิงส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.

"หืม?"

"มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาว!"เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าวด้วยความกังวล.

"เซียนเซิงสุ่ยจิงเชิญ,ในเมื่อเป็นเรื่องยาว,เช่นนั้นก็ค่อยๆเล่าก็แล้วกัน!"

จงซานที่นำเซี่ยนเซิงสุ่ยจิงมายังห้องแห่งหนึ่งในตำหนักตงฟาง,คนทั้งสองที่นั่งลงบนโต๊ะ,ซึ่งมีสาวใช้เข้ามาเสริฟชา.

"เซียนเซิงสุ่ยจิงมีคำพูดใดโปรดกล่าวตามตรง,หากจงซานสามารถช่วยเซียนเซิงสุ่ยจิงได้,แน่นอนว่าจะต้องทำมันอย่างเต็มที่."จงซานกล่าว.

เป็นความจริง,ทั้งคู่เป็นคนที่เต็มไปด้วยเชาว์ปัญญา,ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรอ้อมค้อม.

"ขอบคุณ!"เซียนเซิงสุ่ยจิงพยักหน้า.

"สุ่ยจริงมาครั้งนี้,ต้องการขอคำแนะนำเรื่องของชายและหญิง กับเซียนเซิงจงซาน!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าวออกมาตรงๆ.

เรื่องของชายกับหญิงอย่างงั้นรึ?จงซานที่ชำเลืองมองออกไป,ไม่มีทาง?

เห็นท่าทางกระอักกระอ่วนของจงซาน,เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เผยยิ้มออกมา.

"ข้าไม่มีคนอื่นที่จะให้สอบถามแล้ว,มีเพียงแค่เซียนเซิงจงซานที่จะช่วยแนะนำได้,เซียนเซิงจงซานที่มากด้วยความสามารถสามารถที่จะคว้ากงจูสองราชวงศ์ได้,สุ่ยจิงชื่นชมนัก."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.

"หืม?"จงซานที่ยิ้มเฝื่อนๆ,นี่ชมข้าหรือตำหนิข้ากัน?

ทว่าด้วยสายตาของเซียนเซิงสุ่ยจิงเวลานี้,จงซานรับรู้ว่าเซี่ยนเซิงสุ่ยจิงนั้นกล่าวออกมาด้วยความนับถืออย่างแน่นอน.

"ท่านยังจำจิวหวางเฟยต้าเสวียนอ๋องได้หรือไม่?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เผยยิ้มด้วยความขมขื่น.

เกี่ยวกับจิวหวังเฟยนั้น,เป็นศิษย์พี่ของกงจูเฉียนโหยว,เซียนเซิงที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจทุกครั้งที่เจอ,ตามข่าวลือนั้น,พวกเขาไม่รู้จักกันมาก่อน,ทว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงกลับค้นหานางไปทั่วทุกสารทิศ,ทว่านางกับแต่งกับต้าเสวียนอ๋องไปแล้ว,จากนั้นทำให้สุ่ยจิงยอมรับที่จะรับใช้ต้าเสวียนอ๋อง,เพียงแค่ได้พบหน้านางเป็นครั้งคราวก็พอใจ.

"ข้าจำได้!"จงซานพยักหน้า.

"คิดว่าข่าวลือของข้า,กงจูเฉียนโหยวคงจะบอกกับท่านมาบ้างแล้ว."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ฝืนยิ้มออกมา.

"ข้ารับรู้มาบ้าง,รับรู้ว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงนั้นมีความรู้สึกที่ดีต่อจิวหวังเฟย,ทว่าเป็นความปรารถนาดีต่อใครบางคนเท่านั้น."จงซานส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ.

"ใช่,เป็นความปรารถนาดีต่อใครบางคน!"เซียนเซิงสุยจิงที่ระลึก,ใบหน้าที่เผยสีหน้าแววตาเจ็บปวด.

"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่จ้องมองไปยังจงซาน,เกี่ยวกับนางรึ?"จงซานสอบถาม.

"ใช่!"

"เกี่ยวกับเซียนเซิงสุ่ยจิง,ทำไมถึงได้หลงรักนางล่ะ? ข้าพบว่านางนั้นไม่ได้สนใจท่านอย่างสิ้นเชิง."

"เฮ้เอ้,นางเพียงแค่จำไม่ได้."เซี่ยนเซิงสุ่ยจิงที่ฝืนยิ้มออกมา.

"จำไม่ได้อย่างงั้นรึ? หรือว่านางจะถูกผนึกความทรงจำ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ,หรือว่าเป็นเหมือนดั่งเช่นเทียนหลิงเอ๋อ?

"ใช่และก็ไม่ใช่!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางงงวยออกมา.

"นางและข้านั้น,ในชาติที่แล้วมีความแค้นที่ลึกล้ำต่อกัน,ทว่าข้านั้นสามารถที่จะฟื้นฟูความทรงจำได้,เพราะมีทักษะพิเศษ,ทว่านางนั้น,ไม่ได้ฟื้นฟูความทรงจำกลับมา!"เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.

"หืม?"จงซานถึงกับเปลี่ยนเป็นโง่งม,ชาติที่แล้วรึ? นานขนาดใหนกัน?

"ชาติที่แล้ว,ข้ามีนามว่าโจวเจี้ยน,ตระกูลโจวนั้นเป็นตระกูลใหญ่ที่มั่งคั่ง,และมีบุตรชายเพียงคนเดียว,ทว่านางนั้นเป็นคนของอีกตระกูล,เป็นคนของตระกูลหลิว,มีนามว่าหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน."เซียนเซิงกล่าว.

"อืม!"

"ทว่า,ตระกูลของพวกเราทั้งสองนั้นเป็นศัตรูที่ไม่ลงรอยกัน,ชาติที่แล้วขณะที่ข้ายังเด็ก,ตระกูลโจวของข้านั้นได้สังหารคนตระกูลหลิวเกือบทั้งตระกูล,บิดาของข้าที่สังหารตระกูลหลิวไปทั้งหมด,ทว่ามีคนเพียงสองคนที่หนีไปได้,หนึ่งเป็นนายน้อยตระกูลหลิว,อีกคนหนึ่งก็คือนาง,สองพี่น้อง,ของตระกูลหลิวนั่นเอง."

"ตระกูลหลิวสองคนที่หนีรอดนั้น,แน่นอนว่าจะต้องเจ็บแค้นแสนสาหัส,นายน้อยตระกูลหลิวนั้นได้ซ่อนตัว,เก็บสั่งสมกำลังสร้างอิทธิพลขึ้นมาใหม่,ส่วนนางในเวลานั้นมีอายุแปดปี,นางได้จงใจปลอมตัวเป็นขอทาน,ข้าที่สงสารจึงได้นำนางมาในตระกูลโจว,และให้เป็นสาวใช้ของข้า."

ได้ยินคำพูดของเซียนเซิงสุ่ยจิงแล้วหัวใจของจงซานถึงกับสั่นไหว,นับว่าเป็นเส้นใยกรรมที่เลวร้าย!

"สองพี่น้อง,ต้องการล้างแค้นตระกูลโจวอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่พยักหน้าเบาๆ.

"ทว่า,ขณะทีนางอายุ 16 ปีนั้น,ข้าก็ได้ตกหลุมรักนางหัวปักหัวปลำ,นางเองก็ตกหลุมรักข้า,ทว่านางรับรู้ว่าพวกเราทั้งสองนั้นเป็นไปไม่ได้,ซึ่งพี่ชายนางจะต้องล้างแค้นอย่างแน่นอน,ดังนั้นนางจึงโศกเศร้า,และสารภาพต่อข้าหลายครั้ง,นางปฏิเสธที่จะเป็นสาวใช้ของข้า,ทว่าข้าเองก็ไม่สามารถขับไล่นางไปได้,หลังจากนั้นข้าได้มอมเหล้านาง,ทุกอย่างก็เกิดขึ้น,หลังจากที่,ข้าได้แต่งงานกับนาง."

"จากนั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"หลังจากที่แต่งงานกับนาง,ข้าก็พบว่าสายตาของนางที่จ้องมองสมาชิกตระกูลของข้านั้น,เต็มไปด้วยความโกรธเกลียด,ข้าเองก็ไม่เข้าใจชัดเจนนัก! จวบจนที่,พี่ชายของนางมีอิทธิพลเพียงพอแล้ว,หลังจากที่นางได้ส่งข้อมูลทุกอย่างของตระกูลโจวออกไป,ร่วมมือกับข้างนอกเตรียมสังหารคนตระกูลโจว,เตรียมสังหารบิดามารดาของข้า,ข้ารู้,ตอนแรก,หลังจากที่สายตาของนางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง,เป็นความเกลียดชังที่ฝังแน่นลึก.

บาปกรรม! ภายในใจจงซานที่ถอนหายใจอีกหลายครั้ง.

"หลังจากนั้นล่ะ?"จงซานสอบถาม.

"ท่านพ่อของข้ามองเห็นความเกลียดชังของนาง,และดูเหมือนว่าจะรู้สถานะของนางด้วย,ทว่าก็ไม่ได้บอกกล่าวต่อคนตระกูลโจว,ท่านได้เรียกข้าไปหา,และบอกกับข้าว่าให้หยุดความเกลียดชังนี้ซะ,อย่าได้โกรธเกลียดหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,ให้อยู่ด้วยกันอย่างสงบ,ข้าเองก็ไม่รู้เรื่องราวอะไรนักในตอนนั้น,จวบจนวันถัดมา,ข้าก็เข้าใจดี,ในเย็นวันหนึ่งท่านพ่อได้พูดคุยกับนางเป็นการส่วนตัว,แน่นอนว่าท่านกำลังขอร้องนางไม่ให้สังหารข้า."

"ถัดมาอีกวัน,ทุกคนได้ตายหมด,ตระกูลโจวที่ตายไปทั้งหมด,เหลือเพียงข้าคนเดียว,ในเวลานั้นข้าออกมาซื้อของด้านนอก,จวบจนถึงบ่าวรับใช้,ที่มีบาดแผลเต็มตัววิ่งเข้ามารายงานก่อนที่เขาจะตายไป,ข้าจึงรับรู้เรื่องทั้งหมด."

"ในเวลานั้น,ข้าที่กุมกระบี่ในมือ,พร้อมกับพุ่งไปยังหลังบ้าน,ซึ่งเวลานั้นนางเองก็ถือกระบี่ด้วยเช่นกัน."

...

โจวเจี้ยนดวงตาแดงฉาน,กระบี่ยาวของเขาที่ชี้ไปยังหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาหลั่งไหลไม่หยุด.

"เหยี่ยนเหยี่ยน,เจ้าบอกข้า,ไม่จริง,ทุกอย่างมันไม่จริง."โจวเจี้ยนที่ดวงตาแดงจ้องมองไปยังหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,กระบี่ในมือที่สั่นไปมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่อยากเชื่อ,คนที่เขารักมากที่สุด,สตรีที่เขารักที่สุด,จะสังหารคนทั้งตระกูลของเขา,ทุกคนทั้งตระกูลอย่างคาดไม่ถึง.

หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่เผยยิ้มที่ขมขื่น."เป็นความจริง! ข้าเป็นคนที่เหลือรอดของตระกูลหลิว! ศัตรูของพ่อแม่,แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถอภัยได้!"

"ไม่,มันไม่ใช่ความจริง!"โจวเจี้ยนที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ดวงตาที่อาบไปด้วยน้ำตาที่หลั่งออกมาเป็นสาย.

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้,สวรรค์,ข้าทำอะไรผิด,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้? ผู้หญิงที่ข้ารักที่สุด,ทำไมต้องสังหารตระกูลของข้า?

โจวเจี้ยนได้ลืมคำสั่งของบิดาเมื่อวาน,ให้หยุดความเกลียดชัง,ไม่ให้โกรธเกลียดหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน.

สายตาของเขาที่มองเห็นหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ถือกระบี่,ตัวของเขาที่กลายเป็นบ้าคลั่ง,พร้อมกับแทงกระบี่ออกไปตรงไปยังร่างของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน.

หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ปล่อยทะลวงกระบี่ออกมา,ในเวลานั้น,หัวใจของโจวเจี้ยนเต็มไปด้วยความซับซ้อน,ภายในใจที่ตายด้าน,มันถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ,เขาต้องการสังหารนาง,ให้ตกตายไปด้วยกัน,เขาไม่ต้องการมีชีวิตที่เจ็บปวดเช่นนี้อีกต่อไป.

"ซี่ๆๆ"

กระบี่ของโจวเจี้ยน,ที่ทะลวงไปยังร่างของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,ทว่ากระบี่ของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนนั้นนางที่จงใจที่จะทิ้งมันในนาทีสุดท้าย,พร้อมกับเผยยิ้มที่เสียใจออกมา,ยินดีให้โจวเจี้ยนสังหารนาง.

กระบี่ของเขาที่สังหารสตรีที่รัก,โจวเจี้ยนที่กลายเป็นโง่งม,ร่างกายของเขาที่ยังคงหายใจอยู่,เขาที่ชะงักงัน,จวบจนร่างของของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนล้มลง,เขาถึงได้ก้าวเข้าไปรับ,ดวงตาที่น้ำตาไหลออกมาราวกับสายน้ำ,มันยังคงไหลไม่หยุด.

"ทำไมมันเป็นเช่นนี้? ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?"โจวเหยี่ยนที่กล่าวออกมา.

กระบี่ของเขาที่ทะลวงร่างของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยน,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ไม่ตายในทันที,ทว่ายังคงเผยยิ้มแห่งความเสียใจออกมา,พร้อมกับอยู่ในอ้อมกอดของโจวเจี้ยน.

"นาย,นายน้อย!"หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่เผยยิ้มที่ขมขืนออกมา.

"เหยี่ยนเหยี่ยน,ทำไมเป็นเช่นนี้ล่ะ? ทำไม?"โจวเจี้ยนที่คำรามออกมาเสียงดัง.

"ข้าขอโทษ,นายน้อย,เหยี่ยนเหยี่ยนคงต้องไปก่อน,ท่านต้องมีชีวิตต่อ,ข้าได้บอกพี่ใหญ่แล้ว,ไม่ว่าเรื่องนี้จะจบอย่างไร,ข้าขอให้เขาปล่อยท่านไป,แน่นอนว่าเขาต้องปล่อยท่าน,ความแค้นของตระกูลหลิวและโจว,ให้มันจบเพียงเท่านี้."หลิวเหยียนเหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่อ่อนแอ.

"ไม่,ทำไมต้องเป็นเช่นนี้!"โจวเจี้ยนที่ไม่สามารถยอมรับความจริงๆได้.

หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ยื่นมือขึ้นไปลูบหน้าโจวเจี้ยนเบาๆ,กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา"เหยี่ยนเหยี่ยนเป็นสาวใช้ของนายน้อย,ได้รับใช้นายน้อย,ได้เห็นนายน้อยเขียนอักษร,เหยี่ยนเหยี่ยนมีความสุขนัก,เหยี่ยนเหยี่ยนเข้ามาในตระกูลด้วยความแค้น,จงใจเข้ามาในตระกูลโจวเพื่อแก้แค้น,ทว่าเหยี่ยนเหยี่ยนกลับตกหลุมรักนายน้อย,ที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง,ทว่าเหยี่ยนเหยี่ยนก็ไม่เคยเสียใจ,ก่อนตายไป,เหยี่ยนเหยี่ยนได้เป็นสตรีของนายน้อย,เหยี่ยนเหยี่ยนก็พอใจแล้ว,เหยี่ยนเหยี่ยนไม่ยุติธรรมต่อนายน้อย,ข้าขอโทษ,ข้าขอโทษ,ที่ข้าต้องตายวันนี้,เหยี่ยนเหยี่ยนได้คิดมาแล้วต้องการตายด้วยมือของนายน้อย,เพื่อให้ความโกรธแค้นนายน้อยเบาบางลง,ขอให้นายน้อยอยู่ต่อไป,ให้เหยี่ยนเหยี่ยนตายคนเดียวก็พอแล้ว."

"ข้า....."โจวเจี้ยนที่ยังคงกอดเหยี่ยนเหยี่ยนพร้อมกับสะอึกสะอื้น.

"น้อย,นายน้อย,ข้าขอโทษ,ข้าไม่สามารถดูแลท่านได้แล้ว,เหยี่ยนเหยี่ยนเป็นผู้หญิงที่ย่ำแย่นัก,ข้าขอโทษ!"หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยความยากลำบาก.

"ฮือ ฮือออ ฮืออ ฮือออออ!"โจวเจี้ยนที่ยังคงร้องให้ด้วยความเจ็บปวด.

ทั่วทั้งท้องฟ้าที่กลายเป็นสีขาวดำ,ความแค้นที่มีต่อหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนได้หายไปแล้ว,เวลานี้ยังคงเหลือเพียงแค่ความรักและอาดูรมากมายไร้ที่สิ้นสุด.

"น้อย,นายน้อย,ชาติหน้ามีจริง,เหยี่ยนเหยี่ยนขอเป็นสาวใช้ท่านอีกครั้ง,ทุกๆวันขอให้ข้าได้ฝนหมึกให้ท่าน,คงจะดี!"หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่เอ่ยตะกุกตะกักด้วยความลำบาก.

"ได้,ได้!"น้ำตาของโจวเจี้ยนที่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาแล้ว,หากแต่ทั้งสองข้างเป็นโลหิตสีแดงฉานที่อาบไปทั้งสองแก้ม.

ดวงตาของหลิวเหยี่ยนเหยี่ยนที่ค่อยๆพร่าและหลับลงช้าๆ,นางไม่เห็นน้ำตาที่ไหลเป็นสายเลือด,คำพูดที่เขากำลังเอ่ย,"ชาติหน้า,ข้าจะเขียนชื่อของเจ้าเอาไว้,ข้าจะสลักมันเอาไว้ในยมโลก,หากว่าเจ้าเห็นข้าอีกครั้ง,ในเวลานั้น,ข้าจะต้องจำเจ้าได้."

กลับคำพูดของเขา,หลิวเหยี่ยนเหยี่ยนไม่ได้ตอบกลับมาแล้ว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.