Immortality Chapter 455 Grand

Immortality Chapter 455  Grand

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 455 อลังการ

Chapter 455  Grand

盛大

  อลังการ

"จงซาน!"

"เป็นจงซานนั่นเอง!"

"จงซานกลับมาแล้ว!"

ผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนที่อุทานออกมาพร้อมกัน,จงซาน,จงซานที่ปรากฏตัวออกมาราวกับเทพสวรรค์ก็ไม่ปราณ,ขี่วิหกเจ็ดสี,นำวิหกอมตะนับหมื่นบินผ่านมายังลานสาธารณะ.

ยิ่งใหญ่,อลังการนัก!

หงส์อมตะ,เป็นอาณาจักรคู่บารมีของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,หากแต่กับการกระทำเช่นนี้เป็นอะไรที่หยาบคายต่อต้าหลีมาก,ไม่รู้ว่าเนี่ยฟ่านเฉินรับรู้หรือไม่?

หงส์อมตะนับหมื่นที่ส่องเสียงสอดประสาน,แสดงความยินดีสร้างฤกษ์งามยามดี.

บางที่,ก่อนหน้านี้ยังดูคลุมเคลือ,ตอนนี้ทุกคนที่ได้เห็นจริงๆแล้ว,เสียงของหงส์อมตะหมื่นตนที่ออกมาขับขานร้องเพลิง,ทั่วทั้งท้องฟ้ามีเหล่าวิหกอีกหลากชนิที่ปกปิดท้องฟ้าพร้อมกับสร้างเมฆสีชมพู,สร้างภาพลวงตาต่างๆ,ตลอดจนสร้างฉากที่งดงามชวนหลงใหล! กับฉากที่งดงามตระการตรานี้ราวกับว่าเป็นฉากฝันทีเดียว.

"กวี๊ก!"

"กวี๊ก!"

"กวี๊ก!"

หงส์อมตะหมื่นตนที่ส่งเสียงขับขานไปมา,เพื่อสร้างฤกษ์งามยามดีให้กับจงซาน.

สำหรับหงส์อมตะเจ็ดสีที่จงซานนั่งมานั่น,ไม่ใช่อู๋จิวเทียน,ถึงแม้ว่าอย่างงั้นรึ,ก็เพียงพอที่จะทำให้จงซานนั้นดูยิ่งใหญ่ไม่ต่างจากเทพสวรรค์,ดูยิ่งใหญ่,ทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.

คนนับพันล้านที่จ้องมองจงซานด้วยความอิจฉา,ภายในใจที่รู้สึกหนักอึ้ง,จงซานที่ใช้วิธีใดในการโน้มน้าวชักจูงอู๋จิวเทียนถึงได้วิหกอมตะมากมายมาใช้ในครั้งนี้? แม้แต่ทำให้อู๋จิวเทียนยอมสละปราณหยวนเพื่อใช้ทักษะหงส์เพลิงคำรามผ่านเก้าสวรรค์!

ไม่ว่าเขาจะใช้วิธีใด,หากแต่การกระทำของจงซานในวันนี้ก็ได้ประทับลงในใจของทุกคนแล้ว,ชื่อของจงซานได้สลักเอาไว้แล้ว,คนนับพันล้านคงยากที่จะลืมนามจงซานนี้ไปได้.

นับจากวันนี้,ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ทั่วทุกสารทิศ,จะจดจำลงในหัวใจถึงความยิ่งใหญ่อลังการของจงซานในครั้งนี้ไม่ลืมเลือน!

การกลับมาของจงซานในครานี้!

กองกำลังจงเวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,ใบหน้าของเสี่ยวเหยาโห่วและเจ้าเทียนชาที่เปลี่ยนเป็นดำคล้ำ! เทียนหลิงเอ๋อที่กำหมัดแน่นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

เหล่าคนที่อยู่รอบๆในเวลานี้,จับจ้องมองออกไป,พวกเขามั่นใจอย่างแน่นอนว่า,คนที่บินมานั้นก็คือจงซานนั่นเอง!

จงซานช่างทำอะไรอลังการนัก,กับสายตาของคนนับพันล้าน,จดจ้องหัวใจสั่นไหวทีเดียว.

ตำหนักหลีโห่วเซิ่ง.

ประตูห้องโถงที่ปิดแน่น,ขันทีชราที่ทรงพลังรอคอยอยู่ด้านนอกตำหนัก.

ภายในห้องโถงนั้นมีคนสามคน,เนี่ยฟ่านเฉิน,อู๋จิวเทียนและเสวียนหยวน!

สามตัวตนสุดยอดของทวีปศักดิ์สิทธิ์,กลุ่มคนที่จะก้าวไปเป็นเซียน,ผู้ที่ก้าวมาถึงอาณาจักรสุดท้ายของปุถุชน,ระดับสวรรค์แท้!

"กับเสียงหงส์เพลิงผ่านเก้าสวรรค์,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะอนุญาตให้จงซานสร้างปัญหาอย่างคาดไม่ถึง?"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ข้าขอกล่าวตามจริง,นี่ก็เพื่อยาเม็ดวิญญาณทมิฬ,ข้าไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่น!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"ในเมื่อเจ้าใช้เสียงหงส์เพลิงผ่านเก้าสวรรค์,ข้าย่อมรับรู้,วางใจ,ยาวิญญาณทมิฬข้าไม่ต้องการ,เขายังมีสิ่งอื่นที่ข้าต้องการ."เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"หืม?"อู๋จิวเทียนที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.

"จงซานผู้นี้ไม่ธรรมดา,หากว่าไม่มีกู่เฉิงตงอยู่ต่อไป,บางที่อีกไม่กี่ปีหลังจากนี้บนทวีปศักดิ์สิทธิ์,จะต้องมีราชวงศ์สวรรค์เกิดขึ้นมาใหม่."เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวออกมาเบาๆ.

"กู่เฉิงตง? เขากำลังจะแบกรับอำนาจสวรรค์ ก้าวสู่ชะตาเซียนแล้วรึ?"อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่แล้ว,กู่เฉิงตงนั้น,ต้องการสำเร็จชะตาเซียน,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่คาดหวัง,บางที่เขาอาจจะทำสำเร็จก่อนท่านก็เป็นได้!"เสวียนหยวนที่จ้องมองไปยังอู๋จิวเทียน.

อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร,เห็นชัดเจนว่ายอมรับกู๋เฉินตงนั้นร้ายกาจจริง.

"เฮ้เฮ้,พวกเจ้าประเมินกู่เฉิงตงต่ำไปแล้ว! เขาแค่เพียงปรารถนาชะตาเซียนอย่างงั้นรึ? ความทะเยอทะยานของเขามีมากกว่านั้น."เนี่ยฟ่านเฉินที่สูดหายใจลึก.

"หืม?"คนทั้งสองที่ตื่นตกใจเล็กน้อย.

"ยังมีใครจดจำราชวงศ์สวรรค์ต้าหงเดิมได้หรือไม่,เซิ่งซ่างเห่าเทียน?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"เห่าเทียน? ราชวงศ์สวรรค์เห่าเทียนรึ? นี่คือราชวงศ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในอดีต?"อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.

ทันใดนั้น,อู๋จิวเทียนราวกับว่าคิดถึงอะไรได้,อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ,"เจ้ากำลังจะบอกว่ากู่เฉิงตงต้องการที่จะ............."

เนี่ยฟ่านเฉินพยักหน้า,แววตาที่ดูจริงจัง.

"แต่ว่าเซิ่งซ่างเห่าเทียนนั้นท้ายที่สุดในอดีตก็ไม่ประสบความสำเร็จ,ทว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวตอนนี้เทียบได้กับราชวงศ์สวรรค์ต้าหงในอดีตแล้วรึ?"เสวียนหยวนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เป็นเรื่องที่น่าเศร้าสลดในการกลายเป็นเซียนของเห่าเทียน,ที่เขาไม่ประสบความสำเร็จ,ในการแบกเจตจำนงสวรรค์นั้น,เพราะในเวลานั้นจื่อจุ้นเผ่ามักงรที่บ้าคลั่งไปก่อน,จนถึงตี้เซียนชาบีบให้กลายเป็นเซียน,ต้องจากโลกนี้ไป,เห่าเทียนจึงล้มเหลวนั่นเอง."เนี่ยฟ่านเฉินที่ถอนหายใจเบาๆ.

"แล้วกู่เฉิงตงจะสามารถทำสำเร็จอย่างงั้นรึ?"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ข้าเองก็สงสัยอยู่เหมือนกัน,ข้าเองก็ไม่เคยเห็นจื่อจุ้นเผ่าพยัคฆ์,หลายปีมานี้ไม่รู้ว่ามีรูปร่างหน้าตาเช่นไร?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"เขามีพลังที่แข็งแกร่งมาก,ทว่าเกรงว่าเมื่อถึงเวลาสุดท้าย,เขาจะช่วยกู๋เฉิงตงเต็มที่หรือไม่?"อู๋จิวเทียนที่ครุ่นคิด.

"ใช่,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวเองก็คงเตรียมตัวเอาไว้เป็นอย่างดี!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"นอกจากนี้,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้ยังมีเรื่องราวที่ผิดปรกติอีกหลายอย่าง."เนี่ยฟ่านเฉินที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"เจ้ากังวลเกี่ยวกับไท่จื่อเหล่ยเทียนอย่างงั้นรึ?"อู๋จิวเทียนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"นอกจากเหล่ยเทียน,ยังมีจงซานอีก!"นี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"จงซาน? เขาด้วยรึ?"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ข้าเองก็ไม่แน่ใจ,ทว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขานั้นแปลกประหลาดมา,เซียนเซิงซือ,คนผู้นี้ข้ากำลังตามหาอยู่,เขามีสิ่งหนึ่งที่ข้าต้องการ,เป็นสิ่งของที่ไม่มีในโลกใบนี้."เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"เซียนเซิงซือรึ?"อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.

ภายในห้องโถง,ทุกคนที่เปลี่ยนเป็นเงียบในทันที,คนทั้งสามที่ไม่มีใครกล่าวอะไรออกมา.

"ข้าจะไปดูจงซาน!"เสวียนหยวนพยักหน้าให้คนทั้งสอง,จากนั้นก็หายไปในทันที.

คนทั้งสองที่จ้องมองไปยังเสวียนหยวนที่หายไป,ไม่ได้ขวางเอาไว้,เห็นชัดเจนว่าพวกเขามีเรื่องส่วนตัวที่ต้องการกล่าวบางสิ่งที่ไม่ต้องการให้เสวียนหยวนรู้.

"จิวเทียน,ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้ต้องการจะพูดมันกับเจ้า,แต่ในเมื่อเจ้ายอมแพ้ที่จะกลายเป็นเซียนในเร็วๆนี้,ข้าจึงมีเรื่องที่ต้องบอกเจ้า."เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"หืม?"อู๋จิวเทียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"บางทีในเร็วๆนี้,เจ้าต้องเตรียมเรียกรวมตัวเหล่าหงส์เพลิงทั่วหล้าแล้ว!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

อู๋จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังเนี่ยฟ่านเฉินไม่รู้ว่าเนี่ยฟ่านเฉินต้องการกล่าวสิ่งใด.

ก่อนที่เนี่ยฟ่านเฉินจะสะบัดมือเบาๆ,พร้อมกับนำขลุ่ยไม้ไผ่ออกมา,เป็นขลุ่ยไม้ไผ่ธรรมดาที่ดูไม่มีอะไรพิเศษแม้แต่น้อย.

พริบตาเดียวที่ขลุ่ยไม้ไผ่ถูกนำออกมานั้น,ดวงตาของอู๋จิวเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา,ระเบิดจิตสังหารออกมา,ราวกับว่าอุณหภูมิที่อยู่รอบๆลดลงในทันที,อากาศที่บิดเบี้ยวไปมา.

ก่อนที่จะนางจะสูดลมหายใจลึก,พยายามยับยั้งความโกรธเกรี้ยวในใจ,พยายามที่จะระงับความคิดที่เกิดขึ้นในอดีต,ที่มุมดวงตาที่มีน้ำตาหยดเล็กๆซ่อนอยู่,นางที่รับขลุ่ยไม้ไผ่จากเนี่ยฟ่านเฉินมาอย่างนุ่มนวล.

"เรื่องนี้กู๋เฉิงตงได้ส่งจงซานให้นำมา,เจ้ารู้ใช่ใหมว่ามันหมายความว่าอย่างไร?"เนี่ยฟ่านเฉินที่หลับตาข้างหนึ่งกล่าว.

"ข้ารู้,ข้าจะรวบรวมหงส์เพลิงทั่วหล้ามารวมตัวกันในทันที!"สายตาของอู๋จิวเทียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.

"อืม! เจ้ารีบไปช่วยหงสาเพลิงเถอะ,อย่าได้เสียเวลาเลย!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"อืม!"

ที่ด้านนอกลานสาธารณะเวลานี้,จงซานที่ก้าวลงจากหงส์อมตะเจ็ดสีขนาดใหญ่โต,ก่อนหน้านี้เสียงร้องประสานเสียงของหงส์เพลิงนั้นเป็นการขับขานที่ไพเราะเพื่ออวยพรการแต่งานของเขานั่นเอง.

หงส์เจ็ดสีที่ร่อนลงที่ด้านหน้าของเทียนหลิงเอ๋อ.

เทียนหลิงเอ๋อที่น้ำตาไหลอาบแก้ม,นี่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ,น้ำตาแห่งความสุข,ถามโลกหล้า,หากเป็นสตรีเมื่อเห็นภาพเช่นนี้จะรู้สึกเช่นไร,กับภาพที่ยิ่งใหญ่อลังการของขบวนงานแต่ง,บนท้องฟ้าที่มีเสียงคำรามของอู๋จิวเทียน! เหล่าคนนับพันล้านที่เข้าร่วมงานเป็นสักขีพยาน.

เทียนหลิงเอ๋อยังจะมีอะไรพูดอยู่เล่า.

ในเวลานี้,ทางทิศใต้,ทันใดนั้นก็มีบางอย่างที่พุ่งกระจายขึ้นไปบนฟ้า,เป็นเหมือนกับบุฟผาขนาดใหญ่ที่เผยออกมาต่อหน้าทุกคน.

อักษรขนาดใหญ่,มองเห็นอักษรขนาดใหญ่มาก.

ผ้าสลักอักษะสีขาวขนาดใหญ่,มันค่อยๆขยายออกช้าๆใหญ่ขึ้นและก็ใหญ่ขึ้น,มีขนาดกว่า 3000 เมตร,เป็นอักษรที่มีขนาดใหญ่มาก,ซึ่งมีรูปร่างและความหมายว่า "ดวงใจ" พร้อมกับนี้ยังมีเหล่าหงส์อมตะที่บินวนไปมา,พร้อมกับส่งเสียงคำราม,กู่ก้องประสานเสียงไปมา,เป็นภาพที่ดูยิ่งใหญ่โอฬารเป็นอย่างมาก.

คนมากมายที่อยู่รอบๆต่างก็อ้าปากค้าง,จ้องมองไปยังอักษรขนาดเล็กที่รวมตัวกันเป็นขนาดใหญ่,อักษรสีขาวที่ใหญ่โต,ที่พวกเขาเป็นคนเขียนมันขึ้นมาเอง,นี่คือพันล้านคำอวยพัน,เป็นอักษรที่ถูกรวมตัวกันเพื่ออวยพรให้กับคนๆหนึ่ง.

"สื่อกุ่ย,เมื่อไหร่เจ้าจะทำเช่นนี้ให้กับข้าบ้าง?"เหล่าสตรีในฝูงชนแทบจะกล่าวออกมาพร้อมๆกัน.

死鬼 (sǐguǐ)(สือกุ่ย) ไอ้ผีทะเล

"หากว่าข้าเป็นภรรยาจงซานก็คงดี!"

"ช่างงดงามนัก,ข้าต้องการเช่นนี้,ครั้งหน้าเจ้าต้องทำให้กับข้า."

"กลับไปให้ทุกคนในสำนักเขียนคำอวยพรให้กับข้า! หากว่าทำไมสำเร็จ,หลังจากนี้ไม่ต้องกลับมาให้ขุนแม่เห็นหน้า."

เหล่าหญิงสาวในฝูงชนในเวลานี้เต็มไปด้วยความอิจฉา,เหล่าบุรุษที่เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน.

เสี่ยวเหยาโห่วและเจ้าเทียนชาที่มองออกไป,หน้าดำหน้าเขียวโกรธเกรี้ยว,สายตาเย็นชาอย่างที่สุด.

จงซานที่ไม่สนใจคนเหล่านี้,ทว่ามองไปยังเทียนหลิงเอ๋อพร้อมกับสูดหายใจลึก,ก้าวไปยังด้านหน้า,คว้าไปยังแขนของนางเบาๆแล้วกว่าว่า,"หลิงเอ๋อ,ข้าเจอเจ้าแล้ว!"

ความรู้สึกที่ท่วมท้นลึกล้ำ,"ข้าเจอเจ้าแล้ว" เพียงคำๆเดียวแทนคำมากมายนับถ้วน.

เทียนหลิงเอ๋อที่ร่างกายสั่นเทิ้มเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก,ความยินดีมากล้นเหลือประมาณ,พร้อมกับพุ่งเข้าสู่อ้อมกอดของจงซาน.

กับสิ่งที่จงซานทำ,หากว่าใคร,แย่งชิงเทียนหลิงเอ๋อไปเวลานี้,ไม่ว่าจะมีสถานะใดเป็นใคร,ถูกส่งลงนรกแน่.

见鬼去吧/去死吧 ไปเจอผีไป๊/ไปตายซะ.

คนนับพันล้านที่จับจ้อง,จงซานที่กอดเทียนหลิงเอ๋อ,เขาที่นำผู้หญิงของเขากลับคืนมา,ทุกอย่างที่เขาทำนั้นก็เพื่อเทียนหลิงเอ๋อ.

เหล่าเสียงอวยพรนับพันล้าน! สักขีพยานพันล้านคน! เสียงอวยพรของหงส์อมตะนับหมื่น! จงซานที่สร้างเหตุการณ์ทุกอย่างนี้ขึ้มา,ยังจะนับว่าเป็นเรื่องเล็กอีกรึ? กับสิ่งที่เขาทำ,ยังจะมีใครกล้าเอ่ยต่อว่าเขาอีกรึ?

ก่อนหน้านี้,หลิงเอ๋อที่ต้องอยู่ปากเหวแห่งความตาย! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเร็วมาก,กับสิ่งที่นางทำในวันนั้น,กับการกระทำเช่นนี้ถือว่าน้อยมาก,การกระทำครั้งนี้เป็นการชดเชย,เป็นการบอกคนทั่วหล้าที่ทุกคนรับรู้.

ข้าขอบอกต่อคนทั่วหล้าใต้สวรรค์แห่งนี้,เทียนหลิงเอ๋อคือภรรยาของจงซาน!

สายตาของทุกคนในเวลานี้,จ้องมองไปยังจงซานที่ดูอหังการยิ่งใหญ่นัก,หากแต่เหล่าผู้ฝึกตนสตรีในเวลานี้,ต่างก็จ้องมองไปด้วยความรู้สึกมากมาย,ความรู้สึกแห่งความรักเพ้อฝันในจินตนาการ! ดูแล้วช่างมีความสุขนัก!

"จงซาน,เจ้ากำลังทำอะไร? นี่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,เจ้ากล้ามากำแหงอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวเหยาโห่วที่กระโดดออกมา,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง,เขาไม่สามารถยอมให้จงซานดูโดดเด่น,นอกจากนี้ที่นี่เมืองหลีโห่วเซิ่ง,ใครกล้าจัดการข้ากัน?

กับการกระทำที่ไร้ยางอายของเสี่ยวเหยาโห่ว,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,กอดเทียนหลิงเอ๋ออยู่,จ้องมองมายังเสี่ยวเหยาโห่ว.

สายตาของจงซานที่คมกล้า,ทำให้เสี่ยวเหยาโห่วถึงกับหัวใจเย็นเยือบไปเลยทีเดียว,เป็นไปได้อย่างไร,ข้ากลัวมันอย่างงั้นรึ? ขณะที่เสี่ยวเหยาโห่วกำลังจะตะโกนออกไปอีกนั้น.

"ไปให้พ้น!!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.

เสียงตะโกนออกของจงซานนั้นยังไม่จบเท่านี้.

"ไปให้พ้น!"

เสียงของหลินเซียว,พร้อมกับกองกำลังจง,หกแสนคนที่ตะโกนขับไล่ออกมาพร้อมกัน,กับเสียงคำรามที่ดังสนั่น,ทำให้เสี่ยวเหยาโห่วหัวใจเย็นเยือบ,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะกล้ากระทำเช่นนี้กับเขาที่นี่อีก?

"ไปให้พ้น!"

ทันใดนั้นเสียงของคนนับพันล้าน,ต่างก็ดังกระหึ่มขึ้นในทันที,คนมากมายที่เคยถูกเสี่ยวเหยาโห่วข่มเหงรังแกต่างก็ตระโกนออกไปเสียงดัง.

เสียงของฝูงชน,หลายๆคนที่เข้าร่วมตะโกนเพื่อความสนุกก็มีด้วยเช่นกัน.

"ไปให้พ้น!"

"ไปให้พ้น!"

กับคำนับพันล้านที่ดูแคลน,ผลที่เกิดขึ้นนั้นน่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.

เสี่ยวเหยาโห่วแทบกระอักโลหิต,ดวงตาที่ตื่นตระหนก,เสียงดูแคลนของคนพันล้าน,กดดันสะกดข่มมายังร่างของเสี่ยวเหยาโห่ว,จนทำให้ขวัญผวาตัวสั่นไปเลยทีเดียว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.