Immortality Chapter 454 Zhong Shan such as the deity arrives
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 454 การมาถึงของจงซานที่ราวกับเทพสวรรค์
Chapter 454 Zhong Shan such as the deity arrives
钟山如天神降临
การมาถึงของจงซานที่ราวกับเทพสวรรค์
"ข้าขอคัดค้าน!"เจ้าเทียนชาที่กล่าวออกมาด้วยเช่นกัน.
เจ้าเทียนชาที่กล่าวคัดค้าน,เป็นความจริงว่ากองกำลังจงชนะอย่างไม่ต้องสงสัย,นี่คือการแข่งขันการรบ,ทว่าจงซานและกองกำลังอื่นๆ
คือผู้เข้าร่วมการแข่งขัน,ขณะที่จงซานไม่เข้ามาทดสอบ,การทดสอบนี้ก็เรียกว่าการแข่งขันของจงซานได้อย่างไร,จะกล่าวว่าจงซานเป็นผู้ชนะได้อย่างไร?
"กงจูหลิงเอ๋อ,ต่อหน้าคนนับพันล้าน,อย่าได้ปิดหูปิดตากล่าวอะไรไร้สาระ!"เสี่ยวเหยาโห่วที่กล่าวออกมาด้วยความลึกล้ำ.
"เรื่องนี้!"เทียนหลิงเอ่อที่กล่าวออกมาด้วยความอักอ่วน
ทำอย่างไรดี? เรื่องนี้ควรทำอย่างไรดี?
เทียนหลิงเอ๋อที่ยังคงกุมหนังสือ,"การผจญภัยของจงซานและหลิงเอ๋ออยู่"เทียนหลิงเอ๋อไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร,กองกำลังจงชนะ,ทว่าจงซานกลับไม่ปรากฏรึ?
ไม่ใช่ว่าจะซานจะไม่ปรากฏนะ? เขาจะมาปรากฏตัวหรือไม่?
ทันทีทันใด,เทียนหลิงเอ๋อที่รู้สึกปั่นป่วนในใจ,หัวใจที่บีบรัดไม่สงบ,ไม่ใช่ตามแผนจงซานต้องปรากฏตัวหรอกรึ?
เขาไม่ต้องการพบนางแล้วรึ?
อารมณ์ของเทียนหลิงเอ๋อที่เศร้าไปในทันที,ถึงตอนจบแล้ว,จงซานไม่มารึ?
ทำไมเขาไม่มาล่ะ?
จงซานไม่มา,จะให้นับได้ยังไงล่ะ? ใครชนะ?
"การทดสอบการแข่งขันการรบไม่นับ,กงจูหลิงเอ๋อ,เจ้าควรจะนำแค่ผลการทดสอบข้อเขียน,เจ้าเทียนชา,คนที่ชนะสุดท้ายคือไท่จื่อเจ้าเทียนชา!"เสี่ยวเหยาโห่วกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
ศิษย์พี่ใหญ่รึ?
เทียนหลิงเอ๋อที่จ้องมองไปยังเจ้าเทียนชาในทันที.
แม้ว่านางจะชื่อชมเจ้าเทียนชา,ทว่าในใจก็ไม่หวังที่จะแต่งกับเข้า!
การแข่งขันบทความเป็นเพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของนางเอง,นางที่จ้องมองไปยังตำราการผจญภัยของจงซานและหลิงเอ๋อแล้ว,ภายในใจของนางที่รู้สึกเศร้าเป็นอย่างมาก.
หรือว่านี่เป็นบทลงโทษรึ?
นี่สวรรค์กำลังตำหนินางอย่างงั้นรึ?
เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความเศร้าอย่างที่สุด,อดไม่ได้ที่ต้องหลั่งน้ำตา,ไม่ใช่,จงซานต่างหาก,ทำไมจงซานไม่มา?
เทียนหลิงเอ๋อที่สั่นเทิ้มไปมา! ทันใดนั้นความรู้สึกที่สลดหดหู่ก็โถมกระหน่ำเข้ามา.
จวบจนกระทั่งเนี่ยชิงชิงที่เข้ามาตบเบาๆที่ด้านหลังเทียนหลิงเอ๋อเบาๆ!
"เจี่ยเจี๋ย,จงซานชนะ,เป็นจงซานชนะ,ผลรวมจงซานชนะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวพลางอดร้องไห้ไม่ได้.
คนหลายพันล้านคนต่างก็จับจ้อง,เทียนหลิงเอ๋อที่เวลานี้เต็มไปด้วยความโศกเศร้าเป็นอย่างมาก.
ต่อหน้าเสี่ยวเหยาโห่วที่ยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"ฮ่าอ่าฮ่า,กงจูหลิงเอ๋อ,ผลการแข่งขันเป็นเจ้าเองที่ตัดสิน,อย่าได้โทษคนอื่น,เจ้าเป็นคนรับปากเซิ่งซ่างเองว่าจะแต่งกับคนชนะ,ใครบอกให้จงซานไม่มาเอง?"เสี่ยวเหยาโห่วที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
เทียนหลิงเอ๋อที่โศกเศร้าเหลือประมาณ.
สายตาของทุกคนหลายพันล้าน,แต่ละคนต่างก็มองเป็นสายตาเดียวกัน,เฝ้ามองเหตุการ,ว่าจะเป็นไปอย่างไรกับเรื่องราวที่ดูน่าสนใจนี่!
สถานการณ์ตอนนี้คืออะไร?
เสี่ยวเหยาโห่วกดดันให้นางแต่งงานรึ?
"ใครเป็นคนบอกว่าข้าไม่มา?!!!!!!!"
เสียงที่ดังลั่นกระจายออกไปดังสนั่นก้องกังวานขึ้นมาในทันที,เสียงดังกล่าวที่กระจายไปทุกทิศทุกทาง,แม้แต่คนหลายพันล้านที่เฝ้ามองอยู่ยังได้ยิน,ทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงไปตามๆกัน!
เป็นจงซาน,เสียงของจงซาน!
พริบตาเดียวเท่านั้น,คนมากมายที่ได้ยินเสียงของจงซาน,คนหลายพันล้านคนต่างก็ส่งเสียงดังพึงพอใจ,ต่างก็ส่งเสียงเชียร์ดังสนั่น,จงซานไม่ได้หนีไปใหน! เวลานี้ทุกคนต่างก็จ้องมองกวาดตามองหาต้นเสียง.
หลินเซียวที่ได้ยินเสียงของจงซาน,ถอนหายใจยาว,ใบหน้าเผยสีหน้าแววตาตื่นเต้น,ส่วนกองกำลังจง,ต่างก็เผยสีหน้าแววตาชื่นชม,จงซานที่ปรากฏตัวออกมาราวกับเทพสวรรค์!
ได้ยินเสียงของจงซาน,เสี่ยวเหยาโห่วที่ใบหน้าเปลี่ยนไปในทันที,คราแรกที่เต็มไปด้วยความอหังการ,แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธเกรี้ยว,ชิงชิง,จงซานกลับมาอย่างงั้นรึ?
ส่วนเจ้าเทียนชาในเวลานี้ใบหน้ากลายเป็นเย็นชาเย็นยะเยือก.
คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะกลับมาได้อย่างพอดี?
เนี่ยชิงชิงที่กุมแขนของเทียนหลิงเอ๋อ,ใบหน้าสั่นไหวเล็กน้อย,เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ความดีใจที่ไร้ที่สิ้นสุด.
น้ำตาของเทียนหลิงเอ๋อที่ไหลอาบแก้ม,มันหลังออกมาไม่หยุด,ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจแต่เป็นความตื่นเต้นและความสุข,ราวกับว่าความคิดถึงที่เป็นดังภัยพิบัตินี้,ท้ายที่สุดมันก็ได้ถูกปัดเป่าให้หายไปแล้ว.
จงซานมาแล้ว,จงซานกลับมาแล้ว,จงซานมาหาข้าแล้ว!
เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มด้วยความตื่นเต้นดีใจ,นางที่ยังคงรักษากิริยา,ไม่ได้ตะโกนออกไปเสียงดัง,ความตื่นเต้นทั้งหมดของนางแสดงออกมาทางน้ำตา.
จงซานมาแล้ว!
"กวีกๆๆๆๆ"
ยังไม่เห็นร่างของจงซาน,ทว่าในเวลาเดียวกันก็ได้ยินเสียงที่แหลมเล็ก,กวาดผ่านไปทั่วเมืองหลีโห่วเซิ่งทันที!
เป็นเสียงของหงเพลิง,ที่แหลมเล็กกระจายไปทั่วเมืองหลีโห่วเซิ่ง,คนทั่วเมืองที่ได้ยินพร้อมๆกัน,และในเวลาเดียวกัน,ร่างกายของทุกคนราวกับว่าสูญเสียจิตใจ,ตกอยู่ในสภาวะเหม่อลอย,แม้แต่ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้,ในเวลานี้จิตวิญญาณของพวกเขาที่สั่นเทิ้ม,คนทั้งพันล้านที่นิ่งงันไปในทันที.
เป็นเสียงที่น่าเกรงขามมาก,เสียงที่ตัดผ่านมิติออกมา,กระจายไปทั่วท้องฟ้าทะลวงเหล่าหมู่มวลเมฆา,ทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองหลี่โห่วเซิ่งนิ่งงัน.
นิ่ง!
ทุกอย่างนิ่งงันไปหมด!
ทั่วทั้งเหมืองหลี่โห่วเซิ่งที่เงียบจนสามารถได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น.
เสียงที่น่าเกรงขามของหงส์เพลิง,ราวกับว่าได้กลายเป็นกฏสวรรค์ที่แช่แข็งทุกอย่างเอาไว้.
คนนับพันล้านที่นิ่งงันไปห้าลมหายใจ,ดวงวิญญาณที่สั่นสะท้าน,หลายๆคนที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมากวาดตามองไปยังด้านล่าง.
แข็งแกร่ง,ทรงพลังมา! นี่คือเสียงร้องของหงส์เพลิงร้ายกาจมากนัก!
"วิหกเพลิงเก้าสวรรค์คำราม!"
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอ่ยคนแรก.
ทุกๆคนที่อุทานตามในทันที,นี่คือเสียงวิหกเพลิงเก้าสวรรค์คำรามจริงๆรึ?
นี่คือวิชาลับของจือจุ้นเผ่าหงส์เพลิง?
คนมากมายที่รู้สึกหวั่นเกรงก่อนหน้านี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นขวัญผวา,นี่คือวิหกเพลิงเก้าสวรรค์คำราม,เป็นเสียงของหงส์เพลิงที่คำรามผ่านเก้าสวรรค์จริงๆรึ!
เสี่ยวเหยาโห่วและเจ้าเทียนชาที่เผยสีหน้าแววตาตื่นตกใจ,เสียงคำรามหงส์เพลิงผ่านเก้าสวรรค์?
จื่อจุ้นหงส์เพลิง,อู๋จิวเทียนมาอย่างงั้นรึ?
เนี่ยชิงชิงที่ได้สติคาดเดาทุกอย่างได้ในทันที,ใบหน้าของนางที่เปลี่ยนเป็นดีใจอย่างบ้าคลั่ง,หงส์เพลิงคำรามผ่านเก้าสวรรค์! เพื่อทำลายผนึกของหลิงเอ๋อแน่นอน!
เทียนหลิงเอ๋อที่อยู่ข้างๆนาง,เวลานี้ดวงตาหลับแน่นอน,ใบหน้าเผยความเจ็บปวดออกมา,ทันใดนั้นความทรงจำของนางที่ค่อยๆผุดขึ้นมาไม่หยุดหย่อน.
"นี่เรียกว่ารหัสลับ,ของข้า,ตราบเท่าที่ข้าเอ่ยถึงรหัสลับ,เจ้าต้องเชื่อฟังข้า,แม้ว่าเรื่องนั้นเจ้าจะไม่ชอบและไม่ต้องการทำก็ตาม,ไม่เช่นนั้น,เมื่อข้าและเจ้ากลับมา,ข้าจะบอกเรื่องนี้กับท่านประมุข,ว่าเจ้าไม่เชื่อฟังคำพูดของข้า."
"ไม่เห็นสนุกเลย,ข้าไม่ต้องการมัน."
"ไม่ได้,เรื่องนี้พวกเราจะต้องตกลงกันก่อน,หากว่าเรื่องที่ข้าต้องการทำนี้ไม่ถูกต้อง,เจ้าสามารถบอกท่านประมุขได้,ถึงแม้ว่าท่านประมุขจะลงโทษข้า,ข้าก็จะไม่แก้ตัว,ทว่าเจ้าต้องรับปากข้าก่อน,ไม่เช่นนั้นพวกเราจะไม่ออกไป."
"อืม,ก็ได้,ก็ได้,ข้าเชื่อเจ้า,เชื่อฟังคำพูดเจ้าก็ได้."
"อืม,ก่อนหน้านี้,เจ้าชอบกิน
"ขนมกุ้ยฮัว",เช่นนั้น "ขนมกุ้ยฮัว"
จะใช้เป็นรหัสลับของเรา,ตราบเท่าที่ข้ากล่าว ขนมกุ้ยฮัว
แสดงว่าข้าจริงจัง,เจ้าต้องฟังคำพูดข้า,ห้ามขัดขืนเด็ดขาด."
"ได้,ได้,ขนมกุ้ยฮัว,ฮี่ ฮี่!"
...
"วันนี้ข้าสวยใหม?"
"สวย,เจ้าสวยมาก,หลิงเอ๋ออย่าเพิ่งพูดเลย,อาจารย์กำลังมาแล้ว,เจ้าจะต้องหายดี."
"หลิงเอ๋อเป็นคนรักเจ้าหรือไม่?,ถึงเทียบกับเจี่ยเจี่ยกุยเอ๋อและเจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อไม่ได้,แต่ว่าหลิงเอ๋อตายเพื่อเจ้า,หลิงเอ๋อมีความสุข."
"อย่าได้พูดเลย,เป็นเจ้า,แน่นอน."
"หลิงเอ๋อเป็นภรรยาคนที่สามของท่านได้หรือไม่?"
"เป็น,เจ้าเป็น,ฟ้าดินเป็นพยาน,นับจากวันนี้,จงซานและเทียนหลิงเอ๋อเป็นสามีและภรรยากัน,นับจากนี้จะมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน,มีชีวิตเพื่อกันและกัน,ไม่แยกจากกันตลอดไป."
ฟ้าดินเป็นพยาน,นับจากวันนี้,จงซานและเทียนหลิงเอ๋อเป็นสามีและภรรยากัน,นับจากนี้จะมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน,มีชีวิตเพื่อกันและกัน,ไม่แยกจากกันตลอดไป.
ฟ้าดินเป็นพยาน,นับจากวันนี้,จงซานและเทียนหลิงเอ๋อเป็นสามีและภรรยากัน,นับจากนี้จะมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน,มีชีวิตเพื่อกันและกัน,ไม่แยกจากกันตลอดไป.
ความทรงจำของนางที่หายไปนั้นค่อยๆฟื้นคืนกลับมาช้าๆ!
มากขึ้นและก็มากขึ้น,ชัดเจนมากขึ้นและก็มากขึ้น,ทุกอย่างที่ฟื้นคืนดังเดิม!
ความเจ็บปวดของเทียนหลิงเอ๋อก็ค่อยๆหายไป,หากแต่หัวใจของนางที่กำลังเต้นแรง,เต็มเปี่ยมด้วยความสุข.
น้ำตาแห่งความสุขที่ไหลออกมาจากดวงตา! เทียนหลิงเอ๋อที่ต้องการดื่มด่ำกับความรู้สึกที่กลับมานี้,ไม่ยินดีที่จะลืมตา,มันช่างเป็นความทรงจำที่แสนวิเศษ,เป็นความทรงจำที่แสนคิดถึง,นางที่คิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นที่ผ่านมา,เฝ้ามองทบทวนกลับไปกลับมา,แต่ทว่าก็รับรู้เช่นกันว่าที่ด้านนอกนั้นจงซานได้มารอนางแล้ว.
จงซานมาพบข้า,จงซานหาข้าเจอแล้ว!
น้ำตาแห่งความสุขยังคงไหลไม่หยุด,นางที่ลืมตาขึ้นช้าๆ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ท้องฟ้าที่มืดคลึ้ม! อย่างไรก็ตาม,ที่ไกลออกมานั้นกับมีแสงสว่างที่ส่องประกายไปทุกทิศทุกทาง.
นอกเหนือจากเนี่ยชิงชิงที่จ้องมองตะลึงงัน,เสี่ยวเหยาโห่วและเจ้าที่ชาที่อยู่ไกลออกไปก็ยังอ้าปากค้าง,เหล่ากองกำลังจงที่เต็มไปด้วยสีหน้าแววตาที่ตื่นเต้น,และคนอื่นเองก็เฝ้ามองด้วยร่างที่สั่นสะท้านด้วยเช่นกัน.
คนนับพันล้านที่อยู่รอบๆ,ทุกคนอ้าปากค้างจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,สีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,แววตาที่ตื่นตะหนกอัศจรรย์ใจ,เรื่องนี้,เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
สวรรค์!นี่ข้ากำลังฝันอยู่อย่างงั้นรึ?
ทุกคนแทบจะไม่เชื่อว่านี่คือความจริง.
ที่ไกลออกไปนั้น,บนท้องฟ้าที่มืดมิดนั้น,มีแสงสว่างเจิดจ้า,ทุกคนสามารถมองเห็นได้,จากทิศเหนือ,เป็นแสงสว่างที่สว่างจ้ากว่าปรกติ,มีจุดแสงมากมาย,ไม่ใช่จุดแสงธรรมดา,หากแต่เป็นหงส์เพลิง,ทุกคนที่ตื่นตระหนก,ฝูงของหงส์เพลิง.
หงส์มรกต,หงส์เพลิง,หงส์เหมันต์,วิหกอมตะชนิดต่างๆที่โบกสะบัดปีก,ล้อมรอบตัวตนในตำนาน,ร่างของของหงส์เพลิงที่ยิ่งใหญ่,วิหกอมตะที่สาดส่องประกายแสง,ส่องแสงสว่างกวาดไปทั่วบริเวณ,เหล่าหงส์อมตะที่ปล่อยแสงสว่างเป็นภาพฉากที่งดงาม,พวกมันที่กำลังบินตรงมา.
ในเวลานี้,เหล่าวิหกอมตะมากมายที่บินเข้าใกล้เมืองหลี่โห่วเซิ่งพร้อมๆกัน.
เหล่าหมู่มวลวิหกที่เต็มท้องฟ้า,มืดฟ้ามัวดิน! คนหลายพันล้านที่จ้องมองไปยังวิหกอมตะมากมาย.
เสียงของเหล่าวิหกที่ปกคลุมผ่านอากาศเต็มท้องฟ้า,เสียงที่แตกต่างกัน,สอดประสานเสียง,ซึ่งมีผู้นำของเหล่าหมู่มวลวิหกอมตะ,มีจำนวนมากนับสิบ,ร้อย,พัน,หมื่นตนทีเดียว.
หมื่นวิหกอมตะที่สะบัดปีก,บินตรงมา,ทุกคนที่ไม่สามารถวางตาได้เลย,มันน่าเหลือเชื่อมาก!
"กรี๊กๆ"
"กรี๊กๆ"
"กรี๊กๆ"
เสียงของวิหกเพลิงนับหมื่นตน,สอดประสานก้องกังวานไปทั่วเมืองหลีโห่วเซิ่ง,เสียงที่ทำให้ทุกคนหลงไหล,จ้องมองด้วยสีหน้าแววตาชื่นชมน่าหวั่นเกรงคลั้นคร้าม.
คนพันล้าน,จ้องมองเหล่าหมู่มวลวิหกที่ชวนหลงไหล,อลังการ,ยิ่งใหญ่,นอกจากวิหกอมตะแล้ว,ยังมีวิหกอีกหลายชนิดที่ปกปิดท้องฟ้านับหมื่นล้านตน,นี่เป็นฉากที่งดงามตระการตาน่าตื่นตะลึง! เสียงของวิหกอมตะนับหมื่นที่สอดประสานขับขานเป็นจังหวะ! ทำให้พวกเขาตะลึงงันจนพูดไม่ออก.
หงส์อมตะ,ราชันย์วิหก,สัญลักษณ์แห่งความโชคดี,เหล่าเจ้าหน้าที่ของเมืองหลีโห่วเซิ่งเวลานี้,ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความสุข,หากมีหงส์เพลิงเพียงแค่
1-2
ตัวที่บินล้อมรอบบ้านเรือนของพวกเขา,ด้วยเสียงของมันก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาได้เอาไปพูดคุยใหนต่อใหนแล้ว,นอกจากนี้เหล่าวิหกอมตะนั้นมีน้อยมาก,แทบจะหาได้ยาก,บางที่ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ยังแทบไม่เห็นเลย,นี่มีถึงหมื่นตน,มารวมกันนับหมื่น?
เป็นไปได้อย่างไร?
มีหงส์อมตะที่มาส่งเสียงสอดประสานกันเช่นนี้,นับว่าเป็นฤกษ์งามยาดีมากมายเลยไม่ใช่รึ?
นี่จะไม่ทำให้พวกเขาตื่นตะลึงได้อย่างไร?
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้นับว่าเป็นตำนานเลยก็ว่าได้,นับตั้งแต่ก่อตั้งราชวงศ์ต้าหลี,นี่เป็นอีกครั้งที่มีวิหกอมตะนับหมื่นตนที่ปรากฏออกมาขับขานเสียงร่วมยินดี,ทว่า,ตอนนี้ล่ะ?
มันคืองานอะไรกัน?
เสียงของหงส์อมตะที่ร้องประสานเสียง,และยังมีเสียงของจื่อจุ้นที่ส่งเสียงคำรามผ่านเก้าชั้นสวรรค์!
ทุกคนที่รู้สึกยินดีตื่นเต้น,จวบจนมองเห็นหงส์อมตะเจ็ดสี,ที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าที่มืดมน! เหล่าหงส์เพลิงนับหมื่นที่ขับขานเสียงยินดี,ท้องฟ้าที่มืดคลึ้มด้วยวิหกอื่นนับหมื่นล้านตนกำลังสะบัดปีกปล่อยแสงระยิบระยับเป็นจังหวะ,ราวกับว่าเป็นฉากๆหนึ่งบนสรวงสวรรค์,พร้อมกับร่างๆหนึ่งที่ปรากฏตัวขึ้นมา.
"จงซาน!"ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอ่ยออกมาเป็นคนแรก.
"เป็นจงซาน!"
"จงซานกลับมาแล้ว!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น