Immortality Chapter 453 Wu on fruit

Immortality Chapter 453 Wu on fruit

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 453 ผลของการแข่งขันการรบ.  

Chapter 453 Wu on fruit

武试论果

ผลของการแข่งขันการรบ. 

ค่ายใหญ่ของเสี่ยวเหยาโห่ว!

"เสียหายเท่าไหร่?"เสี่ยวเหยาโห่วกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"เสียหายหนักมาก,เหลือทหารเพียงแค่สองแสนเท่านั้น,ทว่า,จะให้กล่าวล่ะก็,กองทัพของพวกเราน่าหวาดกลัวที่สุดแล้วตอนนี้."ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้หนึ่งกล่าว.

"หืม?"

"กองกำลังเจ้าตอนนี้ก็ยังคงเหลือทหารอยู่สองแสนเช่นเดียวกัน,ส่วนกองกำลังจงนั้นวิ่งหนีหางจุกตูดตลอดเวลา,ตอนนี้บางทีคงเหลือทหารแค่ ห้าหมื่นถึงหกหมื่นคน,ทว่าด้อยกว่าพวกเราแน่นอน,พวกเรายังมีผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้เจ็ดคน! จอมพล! พวกเราชนะแน่!"ผู้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา.

"ดี,ฮ่าอ่าอ่า,เช่นนั้น,พวกเราเตรียมตัวให้พร้อม,ข้าจะแบ่งกองกำลังเข้าโจมตีทัพทั้งสองกำจัดมันให้สิ้น!"เสี่ยวเหยาโห่วกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

เรื่องดังกล่าวนี้ก็เกิดขึ้นที่ค่ายของเจ้าเทียนชาด้วยเช่นกัน.

กับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นนี้,กองกำลังทั้งสองไม่มีใครรับรู้กำลังรบของกองกำลังจงได้อย่างคาดไม่ถึง! ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเขาต้องรับรู้ว่าตัวเองต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย.

....

ค่ายของหลินเซียว.

"ให้สัญญาให้เจ้าเทียนชา,เข้าจับกุมเสี่ยวเหยาโห่ว!"หลินเซียวกล่าว.

"รับทราบ!"ขุนพลสังเกตการณ์รับคำสั่งในทันที.

"รองแม่ทัพหลิน,เรื่องนี้? พวกเรามีกองกำลังห้าแสน,เวลานี้มีกำลังเหนือกว่าพวกเขามาก,เวลานี้จะไม่ทำให้พวกเขาตัดสินใจร่วมมือกันหรอกรึ? นี่ไม่ได้แปลว่าเสนอสิ่งที่พวกเขาต้องการอยู่แล้วหรอกรึ? หากพวกเขาร่วมมือกันพวกเราไม่ต้องย่ำแย่หรอกรึ?."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.

"ห้าแสน? ใครบอกว่าพวกเรามีกองกำลังห้าแสนกัน?"หลินเซียวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ในสายตาของพวกเขานั้น,พวกเรามีกองกำลังเพียง 5หมื่น-6 หมื่นเท่านั้น,ฮ่าอ่าฮ่า!"หลินเซียวกล่าวออกมาพลางหัวเราะเบาๆ.

ภายในใจของสุ่ยอู๋เหินที่เต็มไปด้วยความสงสัย.

จากนั้นไม่นาน,เจ้าเทียนชาก็ก้าวไปตามแผนการของหลินเซียว.

กองกำลังจงที่ล่อกองกำลังเจ้า,เข้าปะทะกองกำลังของเสี่ยวเหยาโห่ว.

หลังจากการต่อสู้,กองกำลังจงที่นำกองกำลังไปห้าหมื่นตามที่ฝ่ายตรงข้ามคาดการ,กับสถานการณ์ที่เข้าตาจน,พวกเขาก็ยอมแพ้บินหนีจากไป,เวลานี้เหลือเพียงแค่หนึ่งหมื่นคน,อย่างไรก็ตาม,กองกำลังของพวกเขาก็ได้ทำให้ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ของเสี่ยวเหยาโห่วสามคนถอนตัวไปได้ด้วยเช่นกัน.

การต่อสู้ที่รุนแรงต่อสู้กันทั้งคืนจวบจนถึงตอนเช้า.

เช้าวันถัดมา,เสียวเหยาโห่วและเทียนชาที่ต่อสู้กันอย่างรุนแรงด้วยกองกำลังทั้งหมด,ต่างฝ่ายก็เหลือทหารเพียงแค่ฝ่ายล่ะห้าหมื่น,เสี่ยวเหยาโห่วเหลือผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้สามคน,เจ้าเทียนชาเหลือองค์รักษ์จักรพรรดิแท้คนเดียว,ทว่ากองกำลังจงที่เข้าร่วมการรบตรงนี้,เหลือแค่ไม่กี่ร้อยคน,กล่าวได้ว่าอยู่ในสภาพทุลักทุเล.

ในเวลานี้กองทัพทั้งหมดที่อยู่รวมกันในหุบเขาใหญ่แห่งหนึ่ง.

เสี่ยวเหยาโห่วที่ยืนอยู่ที่ส่วนบนของหุบเขา.

"ท้ายที่สุดก็ชนะ,จัดการคนเหล่านี้,พวกเราก็จะชนะแล้ว!"เสี่ยวเหยาโห่วที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

อีกส่วนหนึ่งของหุบเขา!

"พยายามตั้งใจเต็มที่,จับตัวเสี่ยวเหยาโห่วให้ได้!"เจ้าเทียนชาที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่อาบไปด้วยโลหิต,กล่าวรับคำเสียงดัง.

จากนั้น,กองกำลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างหนักหน่วง,ในเวลาเดียวกันนั้นบนหุบเขาดังกล่าวได้ปรากฏร่างของหลินเซียวและคนอื่นๆ,ที่ยังคงเหลือกองกำลัง 450,000 นาย.

จ้องมองลงไปด้านล่างหุบเขา,ที่กำลังสั่นสะเทือนเป็นระยะๆ,เกิดคลื่นที่กระแทกออกมาเป็นระยะ,จากการต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง.

"รองแม่ทัพหลิน,รอคอยให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บหนัก,พวกเราก็สามารถชนะได้ด้วยการยิงก้อนหินลูกเดียวได้นกสองตัว."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"ไม่,พวกเราจะต้องลงมือในทันที."หลินเซียวกล่าว.

"หืม?ทำไมล่ะ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เจ้ามองเห็นสถานการณ์ตำแหน่งของพวกเราหรือไม่? ตอนนี้พวกเราจะชนะอย่างแน่นอน,เมื่อทุกอย่างสุกงอม,เป็นเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องรอ? ในอนาคตนั้นยังมีตัวแปรอีกหลายอย่าง,พวกเราไม่รู้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกหรือไม่? จำเอาไว้ให้ดี,เมื่อพวกเราเหนือกว่าอย่างสมบูรณ์,จะต้องลงมือ,ไม่สามารถปล่อยโอกาสที่สมบูรณ์นั้นหลุดลอยไปได้."หลินเซียวกล่าว.

"ครับ! สุ่ยอู๋เหินจำจำเอาไว้!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"เสี่ยวเหยาโห่ว,เจ้าเทียนชา! "เสียงที่ดังขึ้นที่บนยอดเขา,ซึ่งเป็นเสียงของหลินเซียวที่ดังขึ้นในทันทีนั่นเอง.

เสียงของหลินเซียวที่ตะโกนออกมานั้น,พร้อมกับเหล่าทหารกว่า 450,000 คน,ศรปราณทะลวงของกองกำลังจงที่เล็งลงมา,ชี้ตรงไปยังเหล่าคนข้างล่างที่เต็มไปด้วยแผลและท่าทางสะบักสบอม.

เสี่ยวเหยาโห่วและเจ้าเทียนชาที่ตื่นตะลึงพร้อมๆกัน,จ้องมองขึ้นไปด้านบนพร้อมกัน.

ศรปราณทะลวง,จำนวนมากมายกว่า 4 แสนเลยรึ?

"เป็นไปไม่ได้!"เสี่ยวเหยาโห่วที่ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง,ไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นไปได้.

เป็นไปได้อย่างไร?กองกำลังจงที่มีแปดแสนนาย,ตอนนี้ถูกสังหารและยอมแพ้ไปเหลือเพียงไม่กี่ร้อยคนเท่านั้น,จะเป็นไปได้อย่างไรที่กลายเป็นมีหลายแสนคนขึ้นในทันทีทันใดเลยรึ? นี่มันมากกว่าเดิมพันเท่าเลยไม่ใช่รึ? แน่นอนว่าพวกเขาต้องซ่อนทหารเอาไว้,หากแต่ซ่อนเอาไว้มากมายขนาดนี้เลยรึ?

เป็นไปไม่ได้! เสี่ยวเหยาโห่วที่คำรามออกมาเสียงดัง,ใบหน้าแววตาที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.

ทว่ากองกำลังจงนั้นมีคนแค่แปดแสนเท่านั้น,พวกเขาเดินทางมาจากต้าโหลว,มีเพียงแค่แปดแสน,เรื่องนี้จะเป็นไปได้อย่างไร?

เสี่ยวเหยาโห่วที่หันกลับมามองเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาตัวเองเวลานี้,แต่ละคนกำลังร่อแร่,เผยสีหน้าไม่อยากเชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น,มันไม่ใช่เรื่องจริง,จะเป็นไปได้อย่างไร? มันเป็นไปได้อย่างงงั้นรึ?

แทบจะทันทีกับเสี่ยวเหยาโห่ว,เจ้าเทียนชาที่แทบหยุดหายใจ,สวรรค์! จงซานร้ายกาจขนาดนี้เลยรึ?

ไม่ว่าอย่างไรคนด้านล่างเวลานี้หวาดผวาไปในทันที,ไม่อยากเชื่อความจริง,พวกเขาที่คิดว่าได้พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์แล้ว,ตราบเท่าที่ศรปราณทะลวงถูกยิงลงมา,ทุกคนยากที่จะหลบหนี,ต้องตายไปในทันที.

"ไม่!!!!"

เสียงโกรธเกรี้ยว,ไม่อยากเชื่อ,ดวงตาที่แดงฉาน,ศรปราณทะลวงที่พุ่งลงมา,ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้สองคนที่เข้าขวางเอาไว้,เสี่ยวเหยาโห่วที่เวลานี้แทบเสียสติไปแล้ว.

ส่วนเจ้าเทียนชานั้น,แม้ว่าเพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภาจะน่าเกรงขาม,หากแต่มันจะทรงพลังขนาดใหนกัน,เพียงพอที่จะจัดการศรปราณ สี่แสนดอกได้อย่างไร,กับห่าลูกศรที่พุ่งมานั้น,เพลงกระบี่ของเขาก็สามารถต้านศรได้ไม่กี่แสนเท่านั้น.

ท้ายที่สุดผลก็ออกมา,ทุกคนถูกจับตัว!

สายตาที่แดงซานของเจ้าเทียนชาและเสี่ยวเหยาโห่วที่ถูกจับจ้องมองไปยังคนด้านหน้า,ตอนนี้พวกเขาถูกเหยียบตรึงกับพื้น,ใครจะสามารถทนได้กัน?

"อู๋เหิน,การรบครั้งนี้,เจ้าเรียนรู้แล้วเป็นอย่างไรบ้าง?"หลินเซียวสอบถาม.

"รองแม่ทัพหลิน,อู๋เหินได้ประโยชน์มากมายนัก!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.

"อืม!"หลินเซียวพยักหน้า.

จากนั้นเจ้าเทียนชาและเสี่ยวเหยาโห่วก็ถูกคุมตัวไป.

พ่ายแพ้! พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!

"อู๋เหิน,เจ้าคงกองกำลังสองแสนนางเอาไว้,ยังไม่ต้องออกมา!"หลินเซียวที่กล่าวต่อสุยอู๋เหิน.

"รองแม่ทัพหลินโปรดวางใจ!"สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาในทันที.

หลินเซียวที่นำทัพ 250,000 นายออกไปด้านนอก.

ในเวลาเดียวกัน,เสียงด้านนอกที่เสียงดังพูดคุยฮือฮาเจี้ยวแจ้วเลยทีเดียว!

สายตาของคนหลายพันล้านที่จับจ้องมองมายังลานสาธารณะ,แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมา 12 วัน,ทว่า 12 วันนี้มีเรื่องที่น่าสนใจเกิดขึ้นตลอด,ไม่เพียงแค่พวกเขาที่จับจ้องมองรอคอยจงซาน,ยังมีการเดิมพันเอาไว้อีกด้วย,คนหลายพันล้านคนที่เดิมพันกัน! ในเวลานี้ต่างก็จับจ้อง,และวิเคราะห์กันอย่างระมัดระวัง.

"ออกมาแล้ว,ท้ายที่สุดผลก็ออกมาแล้ว.

เจ้าเทียนชาและเสี่ยวเหยาโห่วถูกจับ,กองกำลังจงได้รับชัยชนะอย่างงั้นรึ?

ทันใดนั้น,คนจำนวนไม่น้อยที่เดิมพันข้างของจงซาน,ตอนนี้เผยสีหน้าแววตาดีใจ,ส่วนคนที่เดิมพันข้างเจ้าเทียนชาและเสี่ยวเหยาโห่ว,ต่างก็แค่นเสียงสาปแช่งต่างๆนาๆ.

กองกำลังจงชนะแล้ว! ข่าวนี้กระจายออกไปรอบๆอย่างรวดเร็ว.

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ,สำคัญคือผลสุดท้าย,หลินเซียวที่นำกองกำลังออกมา 250,000 นายอย่างคาดไม่ถึง.

นอกจากนี้ที่ด้านนอกยังมีคนอีก 350,000 นาย,รวมเป็น 600,000 คนอย่างงั้นรึ? กองกำลังจงเสียหายเพียง สองแสนนายรึ? แต่สามารถจัดการกองกำลัง 2 ล้านคนได้รึ? แข็งแกร่ง,ไม่ธรรมดาเลย.

ค่ายกลลานสาธารณะได้ถูกปลดออกแล้ว!

แทบจะในทันที,คนหลายพันล้านคนที่ปล่อยสัมผัสเทวะออกไปกวาดตามองไปยังรอบๆ,แทบจะในทันทีเช่นกัน,ทุกคนที่หวาดผวา,ผู้ชมเวลานี้ถึงกับตื่นตะลึงไปตามๆกัน.

"บรรพบุรุษเถอะ,หมายความว่าอย่างไร?"

"มารดาเถอะ,มันจะเป็นไปได้อย่างไร?"

คนมากมายต่างก็พูด,สอบถามกันไปมา.

"ภายในมีกองกำลังจงอีก 2 แสนนาย! "ไม่รู้ว่าใครที่เอ่ยปากออกมาก่อน.

จากนั้นเสียงที่ดังคลืน,ราวกับฟ้าถล่มก็เกิดขึ้น.

"เป็นไปได้อย่างไร?"

"800,000? 800,000? ได้รับบาดเจ็บกี่คน? ไม่ๆ,เป็นไปไมได้!"

"แปดแสนจริงๆรึ? หลายวันมานี้,ทั้งเสี่ยวเหยาและเจ้าเทียนชาต่างก็เข่นฆ่ากันและกันเองรึ? นี่ไม่เห็นกองกำลังจงเลยอย่างงั้นรึ?"

"บ้าไปแล้ว! ใครที่บัญชาการกองกำลังจง?"

"หลินเซียว? เป็นหลินเซียว!"

"หลินเซียว!"

"หลินเซียว!"

แทบจะในทันที,ชื่อของหลินเซียวที่ดังกระฉ่อนไปทั่วเมืองหลีโห่วเซิ่ง,คนหลายพันล้านต่างก็อุทานออกมากล่าวยกยอถึงการบัญชาการที่ทรงพลัง,ที่น่าเกรงขามนี้ทันที.

ไม่มีคนตายเลย,กำจัดทหารสองล้านคน? เป็นไปไม่ได้? นี่ต้องถูกเขียนในประวัติศาสตร์แล้ว?

กับชื่อของหลินเซียวที่กระจายออกไป,หลินเซียวที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,กับความสามารถเช่นนี้,แน่นอนว่าไร้ขีดจำกัด! กองกำลังจง! จงซาน! จะแข็งแกร่งขนาดใหนกัน.

บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,เส้าเฟยโห่ว,ที่นำสามงามชุดสีน้ำเงินและบุตรสาวปิงปิง,จดจ้องมองไปยังหลินเซียวพลางในใจที่กำลังถอนหายใจเบาๆ.

"จงซานที่ยังไม่เผยตัวออกมาด้วยซ้ำ,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าทัพจงจะทรงพลังขนาดนี้,คาดไม่ถึง,ข้าต้องการเห็นความสามารถของเขาจริงๆ."เส้าเฟยโห่วที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"โอ๊ะ!"เส้าเฟยโห่วที่ร้องออกมาในทันที.

เป็นหญิงสาวชุดน้ำเงินที่อยู่ข้างกายเส้าเฟยโห่วที่บิดข้อมือของเขาอย่างแรง.

"ท่านเสียใจที่ไม่ได้เข้าร่วมการประลองนี้อย่างงั้นรึ?"หญิงสาวคนดังกล่าวเอ่ยออกมา.

"ข้าบอกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!"เส้าเฟยโห่วกล่าวออกมาในทันที,ปิงปิงที่กุมมือหัวเราะเบาๆ.

........

หลิงเอ๋อที่ยืนอยู่บนตำหนักด้านเหนือของลานสาธารณะ,จ้องมองไปยังหลินเซียวที่นำกองกำลังออกมา,พร้อมกับข่าวที่เกิดขึ้นได้ถูกนำมารายงานก่อนแล้ว,สร้างความตื่นเต้นดีใจให้กับนางในทันที.

"เจี่ยเจี่ย,จงซานชนะล่ะ,จงซานชนะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

"อืม,เจ้าประกาศ! ใครชนะ! ครั้งนี้ไม่ได้มีการโกงแต่อย่างใด!"เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่ถือตำราเล่มหนึ่งไม่วางกล่าวออกไป.

ต่อหน้าคนมากมาย,เทียนหลิงเอ๋อที่จ้องมองไปยังหลินเซียว,เจ้าเทียนชาและเส้าเฟยโห่ว! ผู้คนรอบๆหลายล้านคนต่างจ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ.

"ข้าขอประกาศจงซานเป็นผู้ชนะ!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.

"โฮกกๆๆ"

กองกำลังจงที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น,พวกเขาที่เป็นตัวแทนของจงซาน,เมื่อถูกประกาศให้จงซานได้รับชัยชนะ,ก็หมายความว่ากองกำลังจงได้รับชัยชนะแล้ว!

กองกำลังจงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,เหล่าผู้ชมนับพันล้านต่างก็ส่งเสียงเชียร์ดังสนั่นเช่นกัน,บรรยากาศทั่วเมืองหลีโห่วเซิ่งดูคึกคักขึ้นทันตา.

"ข้าขอคัดค้าน!"เสี่ยวเหยาโห่วที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

เสี่ยวเหยาโห่วที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,ความโกรธเกรี้ยวที่รุนแรง,ดวงตาแดงฉาน,จ้องมองไปยังหลินเซียวด้วยความโกรธ,กองกำลังจงรึ? กองกำลังจงแล้วอย่างไร? จงซาน? ถึงอย่างไรบิดาก็ไม่ยอมรับ,ไม่มีทางยอมรับด้วย.

เสียวเหยาโห่วที่คำรามด้วยความโกรธ,ทุกคนตอนนี้เปลี่ยนเป็นนิ่งงัน,จ้องมองไปยังเสี่ยวเหยาโห่วพร้อมๆกัน,เผยสีหน้าแววตาเหยียดหยัด,ส่วนกองกำลังจงต่างก็จ้องมองเสี่ยวเหยาโห่วด้วยท่าทางขุนเคือง.

"จงซานไม่มา,เขาจะได้ที่หนึ่งได้อย่างไร? เขาไม่มา,ทำไมถึงให้ที่หนึ่ง?"เสี่ยวเหยาโห่วที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

กับคำพูดของเสี่ยวเหยาโห่ว,เทียนหลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้ว,คนที่อยู่รอบๆเองต่างก็ลอบชำเลืองมองมา? ส่วนเจ้าเทียนชาที่เผยยิ้มชั่วร้ายมีความหมาย.

เจ้าเทียนชาที่เห็นความคิดโง่ๆของเสี่ยวเหยาโห่วกับเป็นผลดีกับเขา,จงซานไม่มา,แสดงว่าการแข่งขันการรบนี้ก็ไม่นับ,เช่นนั้นก็มีเพียงแค่การประกวดบทความ,ซึ่งเป็นตัวเขาที่ชนะนั่นเอง!

"ข้าเองก็ขอคัดค้าน!"เจ้าเทียนชากล่าว.

***วันนี้อัพสองตอนนะครับ แอดมิน งานบ้านเยอะมาก แล้วจะอัพให้พรุ่งนี้เป็นสี่ตอน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.