Immortality Chapter 449 Person not facial expression

Immortality Chapter 449  Person not facial expression

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 449  ไม่สามารถตัดสินได้ด้วยหน้าตา.

Chapter 449  Person not facial expression

人不可貌相

  ไม่สามารถตัดสินได้ด้วยหน้าตา.

****人不可貌相，海水不可斗量 [rénbúkěmàoxiàng, hǎishuǐbúkědòuliàng] คนเราไม่อาจตัดสินกันด้วยหน้าตา น้ำทะเลไม่อาจตวงวัด

ดวงตาของอู๋จิวเทียนที่ส่องประกายแสง,ความเย็นชาที่อบอวลไปทั่วบรรยากาศ,แช่แข็งพื้นที่รอบๆ,แม้แต่บนท้องฟ้ายังมีเมฆสายฟ้าคำรามลั่น,ฟาดลงมาเป็นระยะ,บ่งบอกถึงความโกรธเกรี้ยวของนางที่ไร้ขีดจำกัด.

"ใครกัน?"อู๋จิวเทียนที่แค่นเสียงเย็นชา.

จากนั้น,อู๋จิวเทียนก็หายไปในทันที,พร้อมกับมาปรากฏขึ้นยังสถานที่แห่งหนึ่ง!

เกาะหงส์เพลิง,ที่เต็มไปด้วยเมฆสายฟ้าที่ปั่นป่วน,สายฟ้าที่ลั่นแปบๆกระจายไปทุกหนทุกแห่ง,ก่อนที่จะเห็นริ้วแสงที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว,เคลื่อนที่ด้วยความเร็วมากๆ.

จงซานที่ยืนอยู่บนหุบเขาแห่งหนึ่ง,ที่มุมปากเผยรอยยิ้มพึงพอใจ.

"นี่เจ้าทำให้อู๋จิวเทียนโกรธเกรี้ยวอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น,จากนี้,คงต้องรบกวนสหายเต๋าเสวียนหยวนแล้ว!"จงซานกล่าว.

"ในทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้นมีผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้ไม่มากนัก,หากแต่เจ้ากับล่วงเกินคนสองคนพร้อมๆกัน,แม้ว่าไม่รู้อีกคนเป็นใคร,ทว่านี่ก็เพียงพอที่จะทำให้ชื่อเสียงของเจ้าสั่นสะเทือนทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้เลย,อย่างไรก็ตาม,ในเมื่อข้ารับปากแล้ว,แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะตระบัดสัตย์แน่,โปรดวางใจ,ข้าจะคุ้มครองเจ้าหกเดือน!"เสวียนหยวนที่กล่าวออกมาพร้อมทอดถอนใจ.

"ขอบคุณ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

เสวียนหยวนพยักหน้ารับ.

จงซานที่หันหน้าไปยังที่ไกลออกไปซึ่งมีจื่อเห่าและชิงหงอยู่สองคน.

คนทั้งสองนั้นจ้องมองไปยังเมฆบนท้องฟ้าที่มือครึ้มผิดปกติ,ทันใดนั้นก็ปรากฏสีหน้าท่าทางตื่นตระหนก.

"จื่อเห่า!"จงซานกล่าวออกมาทันที.

"ฝ่าบาท!"จื่อเห่าที่บินตรงมา.

"เจ้าและชิงหงกลับไปยังตำหนักหลีโห่วเซิ่ง,ช่วยเหลือหลินเซียว!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"จื่อเห่าที่ตอบรับในทันที.

จากนั้น,ชิงหงก็พาเขาบินจากไปด้วยความเร็ว,มุ่งตรงไปยังเมืองหลีโห่วเซิ่ง,ส่วนความปลอดภัยของจงซานนั้น,จื่อเห่าไม่จำเป็นต้องกังวลแต่อย่างใด,ด้วยมีเสวียนหยวน,ใครจะกล้ามาท้าทายเขา? ถึงแม้ว่าจะเป็นอู๋จิวเทียนก็ไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับฝ่าบาท,เสวี่ยนหยวนเพียงแค่พาจงซานเดินทางไปหนีไปรอบๆก็เพียงพอแล้ว.

อู๋จิวเทียนที่ตรงไปยัง,เมืองหลีโห่วเซิ่ง.

ผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้,คือผู้ที่แข็งแกร่งในระดับขั้นท้ายของโลกใบนี้,ความเร็วนั้น,ไม่ต้องบอกเลยว่าไม่ธรรมดา.

เพียงแค่วันเดียว,วันเดียวเท่านั้น,อู๋จิวเทียนก็มาถึงเมืองหลีโห่วเซิ่ง,มาปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าหงสาเพลิง.

"เจี่ยเจี่ยอู๋,เร็วเข้า,ดูเสี่ยวหงเร็ว,ไม่รู้ว่าเสียวหงเป็นอะไร,ถึงได้กลายเป็นเช่นนี้?"ดวงตาของเทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยน้ำตา.

อู๋จิวเทียนที่เข้ามาจับร่างของหงสาที่ผลัดขนไปจนหมด,ดวงตาที่มืดมน,ไม่แน่ใจไปพร้อมๆกัน! เสี่ยวหงที่พบกับอู๋จิวเทียนที่แสดงความเคารพเล็กน้อย,ไม่กล้าขัดขืน,ทว่าตอนนี้เต็มไปด้วยความเศร้าซึม.

"ครึ่งปีอย่างงั้นึ? เหลือเวลาแค่ครึ่งปีอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของอู๋จิวเทียนที่เผยท่าทางขุ่นเคืองอย่างหนัก.

"เจี่ยเจี่ยอู๋,เสี่ยวหงสบายดีใหม!"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.

"เจ้าดูแลมันให้ดี,ทางที่ดีอย่าให้ออกห่างจากตัวเจ้า,มันจะมีชีวิตอยู่ได้!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังหงสาเพลิงก่อนที่จะส่งมันไปอยู่ข้างๆเทียนหลิงเอ๋อ.

"เสี่ยวหงเป็นอะไร........"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวลอีกครั้ง.

ในเวลาเดียวกัน,อู๋จิวเทียนที่จ้องมองไปยังเทียนหลิงเอ๋อ,ในดวงตาที่มีแววตาที่ซับซ้อนซ้อน.

"โปรดวางใจ,ตราบใดที่อยู่ข้างกายเจ้า,แน่นอนว่ามันจะไม่เป็นไร."อู๋จิวเทียนที่กล่าวปลอบ.

"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อพยักหน้า.

อู๋จิวเทียนที่ก้าวออกไปจากห้องและหายตัวไปในทันที.

ในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านนอกเนี่ยชิงชิงที่เข้ามาในทันที.

"หลิงเอ๋อ,เกิดอะไรขึ้น?ทำไมที่ด้านนอกตำหนักเจ้ามีองค์รักษ์ป้องกันมากมายขนาดนี้,แม้แต่ข้ายังเข้ามาได้อย่างยากลำบาก!"เนี่ยชิงชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หืม? ข้าไม่รู้!"ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางงงวยออกมา.

"ใครเข้ามาก่อนหน้านี้รึ?"เนี่ยชิงชิงกล่าวสอบถาม.

"เจี่ยเจี่ยอู๋,นางบอกว่าเสี่ยวหงจะไม่เป็นไร."เทียนหลิงเอ๋อตอบ.

"เจี่ยเจี่ยอู๋รึ? ใครคือเจี่ยเจี่ยอู๋อย่างงั้นรึ?"เนี่ยชิงชิงกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ก็เจี่ยเจี่ยอู๋ที่ข้าเคยเห็นที่ตำหนักหงส์เพลิงไงล่ะ,ท่านจำไม่ได้แล้วรึ? นางเป็นคนมอบเสี่ยวหงให้กับข้า."เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.

ได้ยินคำพูดของเทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวหน้าตาย,เนี่ยชิงชิงที่แข็งค้างไปทันที! จื่อจุ้นเผ่าหงส์เพลิงอย่างงั้นรึ?

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ไม่มี,ไม่มีอะไร!"เนี่ยชิงชิงที่ตอบปัดไปในทันที.

เจี่ยเจี่ยอู๋รึ? บางที่ทั่วหล้าใต้สวรรค์แห่งนี้คงมีเพียงเทียนหลิงเอ๋อที่ได้รับสิทธิ์เรียกนางเช่นนั้นได้!

หลังจากที่อู๋จิวเทียนจากไป,นางก็บินไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง.

"คารวะจื่อจุ้น!"คนเจ็ดแปดคนที่คาวะอู๋จิวเทียน,ทว่าพวกเขาเหล่านี้เป็นคนของเผ่าหงส์เพลิงที่ถูกส่งมาประจำการในเมืองแห่งนี้,ทั้งชายและหญิงสาว,ขนตาที่มีเจ็ดสี,เป็นเอกลักษณ์ของเผ่าหงส์เพลิง.

"ภายในเมืองหลีโห่วเซิ่ง,เม็ดยาวิญญาณทมิฬอยู่ใหน?"อู๋จิวเทียนสอบถาม.

"เม็ดยาวิญญาณทมิฬ?"คนกลุ่มดังกล่าวที่แสดงท่าทางไม่ชัดแจ้งนัก.

"เม็ดยาแบบนี้!"อู๋จิวเทียนที่สะบัดมือ,สร้างภาพวิญญาณทมิฬขึ้นมาในทันที.

"ยาเซียนอมตะตำหนักหนานหมิงกงอย่างงั้นรึ?"เผ่าหงส์เพลิงคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.

"อยู่ที่ใหน?"ใบหน้าของอู๋จิวเทียนรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที,ตราบเท่าที่รู้ที่อยู่,นางจะต้องปล้นเอามาเป็นของตัวเองอย่างแน่นอน.

ทุกคนจ้องมองไปยังอู๋จิวเทียนด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"จื่อจุ้น,ท่านมาสายแล้ว!"คนของเผ่าหงส์เพลิงคนหนึ่งกล่าวตอบ.

"หืม?"

"สองวันที่แล้ว.........."

อู๋จิวเทียนที่รับฟังเรื่องเล่าจากปากบริวารต้องขมวดคิ้วแน่น! จะบังเอิญขนาดนี้เลยรึ? เม็ดยาวิญญาณทมิฬหายไป,หงสาเพลิงที่เกิดเหตุขึ้น?

นางที่บอกไม่กล่าวสิ่งใดต่อบริวาร,ทันใดนั้นร่างของนางก็หายไปอีกครั้ง.

หนึ่งก้านธูป,อู๋จิวเทียนที่ไปปรากฏตัวขึ้นที่ตำหนักหลีโห่วเซิ่ง.

เนี่ยฟ่านเฉินพร้อมกับเหล่าเสนาธิการอีกหลายคนที่กำลังพูดคุยกันอยู่,ทันใดนั้นอู๋จิวเทียนก็มาปรากฏตัวขึ้นในทันที,ทุกคนที่ตะลึงงัง,ทว่าไม่ได้แสดงท่าทางไม่พอใจแต่อย่างใด,เหล่าเสนาธิการที่จ้องมองไปยังอู๋จิวเทียน.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"ยาวิญญาณทมิฬอยู่ใหน?"อู๋จิวเทียนที่สอบถามออกไปตรงๆ.

"ในมือทูตต้าโหลว,จงซาน!"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาทันที.

"จงซาน?"อู๋จิวเทียนที่ราวกับเข้าใจเรื่องทั้งหมดทันที.

จงซาน? ดีจงซาน,คาดไม่ถึงว่าจะเป็นแผนการของเขา? แทบจะในทันที,ดวงตาของอู๋จิวเทียนที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,แสดงความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที!

"รบกวนแล้ว!"อู๋จิวเทียนกล่าวเพียงแค่ไม่กี่คำ,ก่อนที่จะหายจากไปในทันทีเช่นกัน.

"ฝ่าบาท? เมื่อสักครู่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"เสนาธิการกล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

ใครกัน,ถึงได้กล้าอหังการนัก,เข้ามาแสดงท่าทางเช่นนี้ในตำหนักหลีโห่วเซิ่ง,ทว่าเซิ่งซ่างกับไม่ว่ากล่าวนางซักคำอย่างคาดไม่ถึง!

"ไปตรวจสอบวิหกในมือหลิงเอ๋อว่าเกิดสิ่งใดขึ้น!"เนี่ยฟ่านเฉินบอกกล่าวออกไปด้านนอกทันที.

"รับด้วยเกล้า!"เสียงของขันทีชราดังขึ้นมาที่ด้านนอก.

....

หนึ่งวันหลังจากนั้น! เกาะหงส์เพลิง!

จงซานนั่งอยู่ในหุบเขาของเสวียนหยวน,พร้อมกับเล่นหมากรุก.

"จงซาน,เห็นท่าทางของเจ้าแล้ว,ไม่กระวนกระวายใจเลยรึ?"เสวียนหยวนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นข้าย่อมรับรู้หมดแล้ว,มีอะไรให้ต้องกังวลใจกัน?"จงซานยังคงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.พร้อมกับเคลื่อนหมาก

"อืมรับรู้ผลเรียบร้อยแล้ว,หากเป็นคนธรรมดา,บางคนก็ยังคงหมกมุ่นกับผลที่เกิดขึ้น,บางคนหมกมุ่นในแผนการ,บางคนก็หมกมุ่นในสิ่งที่จะเกิดขึ้น,ไม่มีใครมีจิตใจที่มั่นคงเช่นเจ้า!"เสวียนหยวนที่กล่าวตอบพร้อมกับเคลื่อนหมากเช่นกัน.

"เสวียนหยวนชื่นชมเกินไปแล้ว,เรื่องราวของมนุษย์ล้วนแล้วแต่ไม่มีอะไรแน่นอน,จงซานเองก็หาได้มั่นใจในผลลัพธ์แต่อย่างใด?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.พร้อมกับกินไปหนึ่งหมาก.

"เช่นนั้นทำไมเจ้าถึงได้ใจเย็นอยู่ได้ล่ะ? ไม่หวาดกลัวว่าจะมีอะไรที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"เสวี่ยนหยวนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,แววตาที่แสดงท่าทางสงสัยด้วยเช่นกัน.

"เรื่องเเผนการอยู่ที่คน เรื่องสำเร็จอยู่ที่ฟ้า,จงซานไม่จำเป็นต้องร้อนใจ,ขอเพียงแค่ให้มันสำเร็จก็พอแล้ว,ด้วยความพยายามเต็มกำลังของข้า,แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องกังวลใจในสิ่งที่ทำ,สำหรับคนอื่นที่เป็นกังวลใจนะรึ? นั่นก็เป็นเพราะพวกเขาพยายามไม่พอ! ในเมื่อจงซานมั่นใจว่าได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว,เป็นเรื่องปรกติที่ต้องใจเย็นอยู่ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เรื่องเเผนการอยู่ที่คน เรื่องสำเร็จอยู่ที่ฟ้า?"

"คนอื่นกังวลใจทำไม,เพราะว่าเขาไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่อย่างงั้นรึ?"

"กล่าวได้ดี,คาดไม่ถึงสหายจงซานยังหนุ่ม,แต่กับมีความคิดที่ลึกล้ำ,แม้แต่เจิ้นเหรินยังไม่มีจิตใจที่สงบขนาดนี้!"เสวียนหยวนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"หืม??"ขณะที่จงซานกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง.

"คลืนนนนนนน"

เกิดเสียงดังสนั่นสายลมที่อัดกระหน่ำลงมาในหุบเขา,พัดปลิวทุกอย่างให้กระจาย,เป็นแรงลมที่ราวกับเป็นมหันตภัย,แรงกดดันวิญญาณมหาศาลที่กดทับมายังจงซานในทันที.

แรงกดดันวิญญาณ,ความโกรธเกรี้ยวที่ไร้ที่สิ้นสุด,พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,เวลานี้กำลังกดทับมายังจงซาน.

บนท้องฟ้า,เมฆสายฟ้าที่พัดปลิวอย่างหนักหน่วงรุนแรง,สายฟ้าแลบ,เสียงฟ้าคำราม,ราวกับว่าท้องฟ้ากำลังถล่ม.

"ฟิ้ววววว!"

สายลมที่ทรงพลังหนักหน่วง,พัดเป่าเสื้อผ้าของจงซานให้สะบัดดังสนั่น.

 เสวียนหยวนที่อยู่ใกล้ๆจงซานขมวดคิ้วไปมา,ก้าวเข้าไปข้างๆจงซาน,มือขวาที่จับไปที่ไหลจงซาน,ทันใดนั้น,สายลมที่หนักหน่วงก็หยุดลง,เสื้อผ้าของเขาเองก็หยุดสะบัด.

ทว่าที่ด้านหน้าจงซานนั้น,ทันใดก็มีหญิงสาวมากมายที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวจนไม่สามารถปิดเอาไว้มิด.

อู๋จิวเทียน,สายตาของนางที่จ้องเขม็งมายังร่างของจงซาน,ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเลยทีเดียว.

เห็นใบหน้าของอู๋จิวเทียนแล้ว,คิ้วของจงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

ไม่ได้การ! จากการคำนวณแล้วสายตาที่นางจ้องมองมายังเขา,เป็นไปไม่ได้ที่จะโกรธเกรี้ยวขนาดนี้? ต้องไม่ลืมว่าจื่อจุ้น,มีระดับสวรรค์แท้,กับระดับพลังของนาง,อารมณ์ของนางย่อมต้องมั่นคง,ไม่ว่าจะโกรธหรือมีความสุขเป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่เผยออกมาให้เห็น,ทว่าทำไมใบหน้าของอู๋จิวเทียนถึงได้แสดงท่าทางเช่นนั้น?

จงใจรึ? ไม่,นางไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทางเช่นนั้นกับคนที่ไม่มีความสำคัญแต่อย่างใด,อีกอย่างด้วยระดับสวรรค์แท้ย่อมเหยียดหยันเขาด้วยซ้ำ,ทำไมต้องแสดงท่าทางเช่นนั้นกัน?

คิดได้ดังนั้น,ใบหน้าของจงซานที่สั่นไหว,ทันใดนั้นก็คิดถึงเหตุผลบางอย่าง,ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินสถานะของหงสาเพลิงว่ามีความสำคัญกับอู๋จิวเทียนต่ำเกินไป.

คาดไม่ถึงเลยว่าอู๋จิวเทียนจะใส่ใจหงสาเพลิงนั้นเป็นอย่างมาก!

ภายในใจจงซานที่มีความสุขขึ้นมาทันที! พร้อมกับค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา,รับรู้ได้ว่าแผนการของเขานั้นได้สำเร็จลุล่วงไปในระดับหนึ่งแล้ว.

"จงซาน!"อู๋จิวเทียนที่จ้องมองมายังจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว.

ก่อนหน้านั่นหลายวัน,นางเพียงแค่ดูแคลนเหยียดหยัน,จ้องมองจงซานด้วยความเย็นชา,ทว่าความเหยียดหยันในเวลานี้ปรากฏความเกลียดชังจงซานเป็นอย่างมาก!

"จงซานคารวะจื่อจุ้นหงส์เพลิง!"จงซานที่แสดงความเคารพเล็กน้อย,ทว่าก็ยังกล่าวออกมาด้วยความสงบ.

"ส่งยาวิญญาณทมิฬมาให้กับข้า!"อู๋จิวเทียนที่กล่าวออกมาตรงๆ.

เสวียนหยวนที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,แม้ว่ารู้ว่าจงซานกำลังทำเรื่องอะไรที่ใหญ่โตอยู่,ทว่าไม่คิดว่าอู๋จิวเทียนที่ไม่คิดจะสอบถามเกี่ยวกับรายระเอียด,กับกล่าวขอสิ่งดังกล่าวในทันที.

"อาวุโสมีเป้าหมายอะไรอย่างงั้นรึ? จงซานไม่เข้าใจ!"จงซานที่แสดงท่าทางงงงวย.

เสวียนหยวนที่จ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับส่ายหน้าไปมาหัวเราะอยู่ในใจ,ความจริงจงซานยังเยาว์นัก,ทว่าไม่คิดเลยว่าจะเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้,กับคำพูดของเขาที่กล่าวออกไป,อู๋จิวเที่ยนที่ต้องกล่าวเหตุผล,และก็จะตกอยู่ในแผนการของจงซานอย่างสิ้นเชิง.

"จนถึงตอนนี้แล้ว,เจ้ายังแสร้งไม่รู้อย่างคาดไม่ถึง? แส่หาความตาย!"อู๋จิวเทียนที่โกรธเกรี้ยว,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าต้องการบดขยี้จงซาน.

"อาวุโส,ช่วยบอกเหตุผลให้ชัดแจ้ง,จงซานได้กระทำการอะไรทำให้อาวุโสเข้าใจผิดอย่างงั้นรึ? ถึงแม้ว่าจะต้องตาย,ช่วยให้จงซานตายอย่างเข้าใจด้วย!"จงซานยังคงกล่าวเสียงใสไม่สะทกสะท้าน.

เสวียนหยวนที่อยู่ใกล้ๆถอนหายใจเบาๆ,จงซานไม่เพียงแต่เป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์เท่านั้น,ทว่ายังหน้าหนาอีกด้วย,กับสิ่งที่จงซานเป็นไม่สามารถตัดสินได้ด้วยหน้าตาจริงๆ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.