Immortality Chapter 448 The second important matter
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 448 เรื่องสำคัญเรื่องที่สอง.
Chapter 448 The second important matter
第二件大事
เรื่องสำคัญเรื่องที่สอง.
การจะหาจงซานอย่างไรนั้น?สำหรับเนี่ยฟ่านเฉินนั้น,ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร,เพราะว่าเนี่ยฟ่านเฉินมองเห็นบางสิ่งที่สำคัญกว่า.
"พวกเขาอยู่ในเมืองหลีโห่วเซิ่งอย่างงั้นรึ?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวออกไปอย่างนุ่มนวล.
"ขอรับ,ฝ่าบาท,ยาวิญญาณทมิฬได้หายไปพร้อมกับเซียนเซิงซือ,ส่วนคนอื่นๆเองก็อยู่ในเมืองหลีโห่วเซิ่ง,พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะหลบไปใหนแต่อย่างใด."ขันทีชรากล่าว.
"ฝ่าบาท,จงซานและเซียนเซิงซือพวกเขาคิดจะแยกตัวออกไปจากกองกำลังจงอย่างงั้นรึ?"องค์รักษ์เงากล่าวออกมา.
"อาจจะ,เขาต้องการแย่งชิงตัวกงจูหลิงเอ๋อ,หากมีกงจูหลิงเอ๋ออยู่,จงซานจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน."ขันทีชรากล่าว.
"เจ้า,คอยเฝ้ามองหลิงเอ๋อเอาไว้ให้ดี,อย่าได้ให้มีอะไรเกิดขึ้น!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเนี่ยฟ่านเฉินนั้นยังมีไพ่ตายในมืออยู่.
"รับด้วยเกล้า!"องค์รักษ์เงารับคำ,จากนั้นก็ถอยออกไปและหายไปในพริบตาเดียว.
"เจ้ารับผิดชอบรวบรวมข้อมูลของจงซาน,เซียนเซิงซือ,ข้อมูลของคนทั้งสอง,ไปรวบรวมมาให้ได้มากที่สุด,ข้าต้องการรับรู้ไปจนถึงบรรพบุรุษสามชั่วโคตร,อย่าให้ได้ตกหล่น."เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวต่อขันทีชรา.
"รับด้วยกล้า!"ขันทีชรารับคำ,หากแต่ก็สัมผัสได้ถึงความหนักอกหนักใจของเซิ่งซ่างด้วยเช่นกัน.
"ฝ่าบาท,พบอะไรที่ผิดปรกติอย่างงั้นรึ?
ขันทีชราสอบถาม.
เนี่ยฟ่านเฉินสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"ถูกแล้ว,ก่อนหน้านี้เจ้าเห็นอักษรรูน,ก่อนหน้านี้หรือไม่?"
"ขอรับ!"ขันทีชราพยักหน้ารับคำ.
"อักษรรูนนั่นไม่น่าจะมีอยู่ในโลกใบนี้,มันไม่ตอบสนองต่อพลังฟ้าดินเลยแม้แต่น้อย!"เนี่ยฟ่านเฉินสูดหายใจลึก.
ขันทีชราที่ดวงตาเบิกกว้าง,เต็มไปด้วยท่าทางหวั่นวิตกไปด้วยเช่นกัน,รับรู้ได้ทันทีว่าเนี่ยฟ่านเฉินถึงได้สนใจเช่นนี้.
"เจ้าไปจัดเตรียมที่อยู่ใหม่ให้กับจงซาน,รอคอยให้เขากลับมาก่อนก็แล้วกัน!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"
จากนั้น,กองกำลังจงก็ได้ที่อยู่ใหม่.
ในเวลานี้,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายภายในเมืองหลีโห่วเวิ่ง,หลายๆคนที่ค่อยๆฟื้นคืนจากความตื่นตะลึง,คนมากมายนับไม่ถ้วนที่กำลังครุ่นคิดว่าเกิดอะไรขึ้น.
ยาเซียนอมตะ,ยาเซียนอมตะตอนนี้อยู่ที่ใหน?
ถูกขโมยไปอย่างงั้นรึ? อยู่กับปู่ซาเพียวเซี่ยงรึ?
บัดซบ,หรือว่านางขโมยไปได้? หากอยู่กับนาง,เป็นไปไม่ได้ที่จะพบกับยาเซียนอมตะ.
ทันใดนั้น,ปู่ซาเพียงเซี่ยงก็กำลังถูกคนมากมายโกรธเกลียด,ต้องเป็นนางแน่,ก่อนหน้านี้นางก็ปรากฏตัวออกมา.
ปู่ซาเพียวเซี่ยงคือผู้ต้องสงสัยลำดับหนึ่ง,ต้องไม่ลืมว่าเรื่องนี้ไม่มีใครพบเห็น,ใครขโมยไปยังไม่มีใครรู้เลย.
แน่นอนว่ายังมีอีกหลายคนที่เชื่อว่ายังคงอยู่ในกองกำลังจง,ยังอยู่ในมือของจงซาน,ไม่เช่นนั้นสถานการณ์ของกองกำลังจงจะยังปรกติอยู่รึ?
กับท่าทางการกระทำของพวกเขา,ราวกับว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น.
พวกเขาใจเย็นเกินไป,ราวกับว่ายาเซียนอมตะไม่ได้หายไป,แล้วอยู่ที่ใหน?
พวกเขาย้ายที่อยู่ใหม่? เป็นไม่ไม่ได้,คงไม่มีคนโง่ขนาดนั้น,ในเมื่อคนมากมายนับไม่ถ้วนในเมืองหลีโห่เซิ่งจับจ้องอยู่,คงไม่มีใครเก็บเอาไว้ในที่มองเห็นแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม,พวกเขาค่อนข้างมั่นใจเหมือนกันว่าอยู่ในกองกำลังจง,ตราบเท่าที่พบกับจงซาน,หากเห็นจงซาน,จะต้องพบกับยาเซียนอมตะ,สิ่งดังกล่าวต้องอยู่ในมือของจงซานแน่.
จงซาน? แล้วจงซานล่ะ? ผ่านมาหลายวันแล้วไม่ได้ข่าวเลยแม้แต่น้อย.
ภายในเมืองหลีโห่วเซิ่ง,ร้านอาหารแห่งหนึ่ง.
"เจ้ารู้หรือไม่ว่าจงซานอยู่ที่ใหน?"
"จงซานไม่ได้อยู่ที่ตำหนักใหม่อย่างงั้นรึ?."
"จงซานหายไปหนึ่งเดือนแล้ว,แน่นอนว่าเขาจะต้องนำยาเซียนอมตะหนีไปด้วยแน่."
"เจ้ากำลังล้อข้าเล่นอย่างงั้นรึ?
จงซานนำยาเซียนอมตะหนีไปแล้วเมื่อเดือนที่แล้ว,สองวันก่อนหน้านี้เจ้าเห็นอะไรอย่างงั้นรึ?"
"มีคนมากมายที่เห็นกันทั้งนั้น,หากไม่เพราะว่าปู่ซาเพียวเซี่ยงไปสร้างปัญหาเกิดขึ้น,เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะไม่ได้เห็นอีก,ไม่น่าจะอยู่ในมือจงซาน."
"ทว่า,ข้ามั่นใจว่ามันจะต้องอยู่ในมือจงซาน,หากว่าเจอเขา,จะต้องเจอยาเซียนอมตะแน่."
"แล้วจงซานตอนนี้อยู่ที่ใหนกัน!"
"ไม่,ข้ารู้!"ทันใดนั้นก็มีคนในชุดขาวปรากฏขึ้น.
"ฮือ จอกแจก จอแจ!"
คนมากมายที่หันหน้าไปมองคนในชุดขาว,ราวกับว่าเป็นของวิเศษ,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังเขารอคอยคำพูดจากเขา.
เห็นสายตาของทุกคนที่จ้องมองมายังตัวเอง,ทำให้เขาถึงกับหัวใจเย็นเยือบ,รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที.
"ข้ารู้ว่าจงซานจะต้องกลับมา!"ชายในชุดขาวรีบตอบออกมาในทันที.
"หืม,น้องชายรู้อะไรมาอย่างงั้นรึ?"ชายอีกคนหนึ่งที่สอบถามออกไป.
คนอื่นๆต่างก็จ้องมองไปยังเขากันทั้งหมด.
"พวกเจ้าลืมไปแล้วรึ,คำอวยพรที่เขาให้พวกเราเขียน?
เขียนให้กับใคร?"ชายในชุดสีขาวกล่าว.
"ใช่ๆ,ข้ารู้,กงจูหลิงเอ๋อ,ในเวลานั้นเขามีเวลาสีเดือน,หลังจากนี้จะมีการทดสอบการสงคราม,จงซานต้องการโอกาสแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์!"คนผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาในทันที.
"ใช่ๆ,ยังมีเวลาเหลืออีกหนึ่งเดือน,จงซานจะต้องเข้าร่วมการต่อสู้,ในเวลานั้น,ยาเซียนอมตะก็ต้องปรากฏ,"ชายในชุดขาวกล่าวออกมาในทันที.
"ใช่ๆ,อีกหนึ่งเดือน,จงซานจะต้องกลับมาแน่!"ทุกคนที่แสดงท่าทางตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
จากนั้นคนมากมายต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย.
เกี่ยวการทดสอบความสามารถในการรบนี้,คนหลายล้านคนต่างก็จับจ้องมองด้วยความสนใจในทันที,คนร้อยล้านเวลานี้เพ่งความสนใจไปยังงานดังกล่าวทันที,สนใจเกี่ยวกับการทดสอบความสามารถการรบ,สนใจจงซานที่ต้องการเข้าร่วมงานเพื่อชิงโอกาสแต่งงาน,ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่วางแผนมามากมาย,จะต้องหาทางมาชิงกงจูหลิงเอ๋อ,เมื่อเขาปรากฏกายขึ้น,ก็จะกลายเป็นจุดสนใจของคนมากมาย,คนนับร้อยล้านจะต้องจ้องมองไปยังที่ตัวเอง.
เรื่องนี้คือเรื่องสำคัญเรื่องแรกที่เกิดขึ้นในเมืองหลีโห่วเซิ่งนั่นเอง.
ส่วนเรื่องสำคัญเรื่องที่สองนั้น,เป็นเรื่องที่หนักหนา,ทว่ากับอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง.
เป็นสถานที่เนี่ยฟ่านเฉินให้ความสนใจ,เป็นสถานที่ที่จงซานเดินทางมาเมื่อตอนแรกๆ,เป็นตำหนักของเนี่ยชิงชิง,ที่ซึ่งเทียนหลิงเอ๋อมารับฟังเรื่องราวของจงซานก่อนหน้านี้.
ก่อนหน้านี้ขณะที่มาที่นี่,จงซานได้เล่าเรื่องหงสาเพลิงให้กับเซียนเซิงซือฟัง,ซึ่งเป็นวิหกเซียนที่กลับมายังโลกใบนี้,และจงซานเองก็ได้นำเม็ดขาวที่มันกินกลับไปด้วยพร้อมกับวางแผนบางอย่างในระยะยาว..
สองวันหลังจากนั้น,เม็ดขาวพิเศษที่จงซานนำมาได้ถูกใส่ไว้ในอาหารของหงสาเพลิงแล้ว.
เวลา,เซียนเซิงซือที่ปกปิดตัวเองอยู่ที่ใหนสักแห่ง,รอคอยควบคุมแผนการของจงซานที่ได้คำนวณมาอย่างดีแล้ว.
แผนการอย่างระเอียด,เวลานี้เม็ดข้าวดังกล่าวนั้นถูกกระตุ้นให้ทำงานขึ้นมาแล้ว.
ผลบางอย่างที่เกิดขึ้นกับหงสาเพลิงในทันที.
ตำหนักกงจูหลิงเอ๋อ,เนี่ยชิงชิงที่อยู่เป็นเพื่อนเทียนหลิงเอ๋อ.
"เจี่ยเจี่ย,จงซานยังไม่กลับมา,ทำไมล่ะ?"เทียนหลิงเอ๋อที่โหยหวน,รู้สึกเจ็บปวดจากความไม่ยุติธรรม.
"เขาจะต้องกลับมาแน่นอน!"เนี่ยชิงชิงกล่าวปลอบ.
"เมื่อวานตำหนักหนานหมิงกงที่พังทลาย,เขายังไม่ปรากฏตัวเลย,และยาเซียนอมตะก็ไม่มีแล้ว,จงซานกำลังทำอะไรอยู่รึ?"เทียนหลิงเอ๋อกล่าว.
"ไม่ใช่ว่าเจ้าใส่ใจกับศิษย์พี่ใหญ่หรอกรึ?"เนี่ยชิงชิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของเนี่ยชิงชิง,ใบหน้าของเทียนหลงเอ๋อที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,แสดงท่าทางเอียงอาย,"ศิษย์พี่ใหญ่ก็คือศิษย์พี่ใหญ่,ทว่าจงซาน,ที่จริงเขา........"
"สิ่งใดรึ?
สามีรึ?"นี่ชิงชิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจี่ยเจี่ย!"เทียนหลิงเอ๋อที่เข้ามาซบเนี่ยชิงชิง,ใบหน้าที่แดงซ่านไปจนถึงคอ.
"ฮ่าฮ่าฮ่าอ่า!"เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ในเวลานี้,ภายในใจของเนี่ยชิงชิงคิดถึงจงซานก็ได้แต่ถอนหายใจ,จงซานผู้นี้นับว่าเป็นคนที่ร้ายกาจจริงๆ,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,กับตำราการผจญภัยของจงซานและหลิงเอ๋อ,ที่สามารถสะกดใจนาง,คงไม่มีใครสามารถเขียนขึ้นมาได้อีกแล้ว.
"แต่ว่า,ทำไม,ทำไม,เขายังไม่มาอยู่อีกล่ะ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"เจ้าเชื่อใจเขารึไม่?"เนี่ยชิงชิงกล่าว.
"อืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้าหลายครั้ง.
"เขาบอกว่าเขาจะมาเข้าร่วมการแข่งขันความสามารถการรบ,เจ้าบอกซิว่า,เขาจะมาใหม่?"เนี่ยชิงชิงสอบถาม.
"ข้าจะต้องมาอย่างแน่นอน."เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาในทันที.
ทว่าในเวลานั้น,บนโต๊ะที่ด้านหน้าของสองสาว.
"จิบ,จิ๊บ ,จิ๊บ จิบ จิบ จิ๊บ!"
เสียงของหงสาเพลิงที่ร้องออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก,ราวกับว่ามันกำลังพบกับเรื่องใหญ่แล้ว.
"เสี่ยวหง,เสี่ยวหงเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"เทียนหลิงเอ๋อที่เข้ามากอดหงสาเพลิงในทันที.
หงสาเพลิงที่ยังคงร้องออกมาด้วยท่าทางตื่นตะหนก,ทว่าเทียนหลิงเอ๋อที่เข้ามากอดมันเอาไว้.
"เสี่ยวหง!"เทียนหลิงเอ๋อที่ร้องออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
เพราะว่า,เทียนหลิงเอ๋อไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น,ขนทั่วร่างของมันเริ่มยาวและมีสีแดงเข้มยิ่งขึ้นกว่าเดิม.
ขนของหงสาเพลิงในเวลานี้กำลังงอกออกมามากขึ้นและก็มากขึ้น.
หงสาเพลิงยังคงร้องออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ,ไม่รู้ว่าขนของมันงอกยาวขึ้นได้อย่างไร,ตอนนี้มากขึ้นและก็มากขึ้น.
"จิบ,จิ๊บ ,จิ๊บ จิบ จิบ จิ๊บ!"
ทำอย่างไร,ต้องทำอย่างไร?
ตอนนี้ต้องทำอย่างไร?
"เจี่ยเจี่ย,เกิดสิ่งใดขึ้น?เสี่ยวหง?
เสี่ยวหงเป็นอะไร?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตกใจ.
เพราะว่าเวลานี้,ขนทั่วร่างของหงสาเพลิงไม่เพียงแต่ยืดยาว,มันเริ่มผลัดขนร่างหล่นออกมาอีกด้วย.
หงสาเพลิงที่กำลังเต็มไปด้วยท่าทางตื่นตะหนก,ใบหน้าของมันที่งงงวย,ขนมันกำลังล่วงอย่างงั้นรึ?
เวลานี้ร่างกายของมันที่เรียบเนียน,ราวกับว่าเป็นไก่ถอนขนพร้อมลงหม้อ.
หงสาเพลิงที่หวาดผวา,เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น,เนี่ยชิงชิงที่ตื่นตะลึง.
"เจี่ยเจี่ย,ทำอย่างไรดี,ขนของเสี่ยวหงตอนนี้ล่วงหล่นไปหมดแล้ว,มันจะตายใหม?
ทำไมถึงเช่นนี้ล่ะ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
แน่นอนว่า,เหตุการณ์สำคัญนี้เกิดขึ้นกับหลิงเอ๋อ,หงสาเพลิงคู่หูของนาง,ทันทีทันใดก็พบกับปัญหา,เรื่องนี้จะไม่ให้เทียนหลิงเอ๋อหวาดกลัวได้อย่างไร,จะไม่ให้นางเป็นกังวลได้อย่างไร?
"เอาล่ะ,เอาล่ะ,เจ้าอย่าได้กังวลอะไร,ข้าจะไปหาคนผู้หนึ่ง,เขาจะต้องรู้แน่!"เนี่ยชิงชิงกล่าวจากนั้นก็จากไปในทันที.
ในเวลานี้เทียนหลิงเอ๋อที่เต็มไปด้วยใบหน้าที่กังวลเป็นอย่างมากพร้อมกับอุ้มหาสาเพลิงที่น่าอนาถไร้ขนอยู่ในอก.
ในเวลาเดียวกัน,ที่มุมมุมหนึ่ง,เซียนเซิงซือที่ถอนหายใจยาว.
"การไหลย้อนของเวลา?
การไหลย้อนของเวลาตอนนี้หยุดแล้ว,หลังจากนี้ครึ่งปี,หงสาเพลิงน้อยตนนี้มีอายุไขเหลือเพียงแค่ครึ่งปี,หวังว่าแผนการของฝ่าบาทจะเป็นไปอย่างราบรื่น!"เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังเม็ดยาวิญญาณที่อยู่ในมือพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ในเวลาเดียวกันนี้,เกาะหงส์เพลิง,ภายในตำหนักหงส์เพลิง.
บ่อน้ำพุหยาง,ที่มีลาวากำลับพวยพุ่งแผ่ความร้อยออกมา,อู๋จิวเทียนที่นั่งอยู่ใจกลางของลาวา,ดวงตาปิดแน่น,พร้อมกับดูดซับพลังงานของลาวาเข้ามาในร่าง.
ในเวลานั้น,ดวงตาของอู๋จิวเทียนที่ลืมขึ้นในทันที,แววตาที่สาดประกายด้วยจิตสังหารที่รุนแรงแผ่ออกมา.
ในสถานที่ดังกล่าว,อุณหภูมิที่ลมลงในทันที! เป็นจิตสังหารที่รุนแรงมากระเบิดออกมาจากดวงตาของนาง,ทำให้ลาวาที่ไหลไปมานั้นถึงกับหยุดนิ่ง,จากนั้นเสียงแตกร้าวก็ปรากฏขึ้น,ทุกอย่างรอบๆกลายเป็นน้ำแข็งไปในทันที.
ลาวา,บ่อลาวาทั้งหมด,เพียงแค่มอง,เพียงแค่ปล่อยจิตสังหารออกมา,ก็แช่แข็งทุกสิ่งทุกอย่างไปทั้งหมด.
อู๋จิวเทียนน่าสะพรึงกลัวมา,ดวงตาของนางที่ระเบิดออกมาด้วยความกระหายโลหิต,จิตสังหารที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมาเป็นระยะๆ.
"เปรี้ยงๆๆๆๆ"
บนเกาะหงส์เพลิง,สายฟ้ามากมายที่ระเบิดผ่าลงมาไม่หยุด,เมฆสีดำคล้ำกระจายออกไปรอบๆ,เมฆสายฟ้าเวลานี้กำลังรวมตัวกัน,ตามความโกรธเกรี้ยวของอู๋จิวเทียน,ความโกรธที่น่าหวาดกลัวกำลังทำให้สวรรค์และปฐพีเปลี่ยนแปลง,ท้องฟ้าปั่นป่วนไม่คงที่ในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น