Immortality Chapter 445 Wu Jiutian

Immortality Chapter 445 Wu Jiutian

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 445   อู๋จิวเทียน.

Chapter 445 Wu Jiutian

舞九天

  อู๋จิวเทียน.

อาณาจักรสวรรค์แท้,ฟ้าดินประทานกรรมวาสนามาให้,เป็นกลุ่มก้อนที่ใหญ่โต,ไม่ได้น้อยไปกว่าโชควาสนามังกรทองของราชวงศ์ราชันย์เลยแม้แต่น้อย.

ต่อหน้าแปดปางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่กลืนกินโชควาสนามังกรทองมาถึงสองตนแล้ว,ทว่า,ในเวลานั้นขนาดของมังกรทองมีขนาดเล็กมาก,มีขนาดไม่ถึงหนึ่งในยี่สิบของขนาดปรกติด้วยซ้ำ,ทว่ากรรมวาสนาตอนนี้มีระดับเต็มและสมบูรณ์.

จงซานรับรู้เพียงว่ามีพลังมากมายมหาศาลกำลังกระหน่ำไหลบ่าลงมาในร่างกายของเขา,ร่างกายของเขาเวลานี้กำลังมีพลังงานก้อนใหญ่กำลังถูกอัดลงไปในแกนหยาง,ขนาดวิญญาณแรกก่อตั้งกำลังขยายใหญ่ขึ้น!

วิญญาณก่อตั้งเวลานี้, มีแสงสายฟ้าสีขาวอาบส่องประกายแปบๆเป็นระยะ,ราวกับมีพลังที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดหลุดรอดออกมาอยูเป็นช่วงๆ.

กรรมวาสนา,เป็นก้อนกรรมวาสนาขนาดใหญ่ที่ฟ้าดินประทานมาให้.

แทบจะในทันที,พลังฝึกตนของจงซานที่เลื่อนระดับอย่างต่อเนื่อง!

ก่อตั้งวิญญาณ! ระดับเจ็ด!

ก่อตั้งวิญญาณ! ระดับแปด!

ก่อตั้งวิญญาณ! ระดับเก้า!

กรรมวาสนาที่ถูกดูดซับ,แปดหางสวรรค์ที่กลืนกินมันเข้าไปทั้งหมด,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะถูกส่งมันเป็นพลังงานบริสุทธิ์ให้กับจงซาน.

ภายในใจของจงซานรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าการตัดสินใจสร้างรากเทวะเป็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนี้,เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว!

"คลืนนนนนน"

จงซานที่นั่งอยู่บนภูเขาแห่งหนึ่ง,ร่างกายที่มีสายฟ้าอาบระเบิดออกมาเป็นระยะๆ.

ก่อตั้งวิญญาณ! ระดับสิบ! ก่อตั้งวิญญาณขั้นสมบูรณ์!

จงซานที่ลืมตาขึ้นมา,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความยินดี,ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า! จ้องมองไปยังรอบๆ! เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ.

ทันทีที่ลืมตาขึ้น,คราแรกตื่นเต้นดีใจ,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีหน้าท่าทางอัศจรรย์ใจ.

เพราะว่า,ขณะที่จงซานลืมตาขึ้นมานั้น,เมื่อมองพื้นที่รอบๆตัวเองแล้ว.

หงส์เพลิง,มีหงส์เพลิงมากมายปิดกั้นท้องฟ้า,เต็มไปด้วยวิหกเพลิงเต็มไปหมด,จื่อเห่าหลางเจียงยังคงอยู่ข้างกายเขา,เสวียนหยวนที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าไม่ไกลออกไป,ในเวลาเดียวกันนั้น,ก็ปรากฏกลุ่มคน กลุ่มหนึ่งในชุดเครื่องแต่งกายที่สวยงามปรากฏขึ้น.

หนึ่งในนั้น,คือหญิงสาวที่งดงามเป็นอย่างมาก,สวมมงกุฏปีกหงสาสีทอง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอหังการ,ดวงตาที่คมกล้าเรียวเล็ก,เฉิดฉายเป็นหนึ่งในโลก,เพียงแค่มอง,ยังสัมผัสได้ถึงความงดงามที่สูงศักดิ์ของนาง,ดูขึงขัง,ชุดสีแดงชาติ,มีการปักษ์ตกแต่งลายหงสาหลายตน,มาพร้อมกับกลุ่มชายหญิง,ที่ประจำอยู่ด้านหลังด้วยความเคารพ.

ถึงแม้ว่าจงซานจะพบว่ารอบๆนี้มีหงส์เพลิงมากมายนับไม่ถ้วน,หากแต่ทุกคนต่างก็ให้ความเคารพต่อหญิงสาวที่นำมา,ไม่มีใครกลับขยับ,หรือขวางหน้านางเลยแม้แต่น้อย,ที่ด้านหลังของนางมีชิงหงอยู่ในกลุ่มด้วย.

นี่คือจื่อจุ้นหงส์เพลิง,อู๋จิวเทียน!

จงซานที่จ้องมองไปยังคนอื่นๆด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ,และคนอื่นๆเองก็ลอบมองมายังจงซาน.

ก่อนหน้านั้น,จงซานที่นั่งสมาธิ,อู๋จิวเทียนก็ได้นำบริวารทั่วทั้งเกาะบินตรงมายังที่นี่.

ภายในเกาะหงส์เพลิง,ตราบท่าที่มีพลังของหงส์เพลิง,ย่อมต้องตรงมายังพื้นที่แห่งนี้ทั้งหมด.

ระดับสวรรค์แท้,ไม่สามารถเอาไปเทียบกับระดับราชันย์แท้ได้,ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์,สามารถที่จะนับจำนวนได้เลย! บนเกาะหงส์เพลิงที่ปรากฏผู้ฝึกตนระดับสวรรค์แท้เกิดขึ้น,เหล่าหงส์เพลิงจะไม่มาตรวจสอบได้อย่างไร?

ขณะที่อู่จิวเทียนเดินทางมาถึง,ก็เห็นเสวียนหยวน,กำลังประทานกรรมวาสนาให้กับใครบางคน,ชายผู้หนึ่งที่นั่งอยู่บนภูเขาไม่ไกลออกไป.

เสวียนหยวนที่ทำความเคารพอู๋จิวเทียน,ก่อนที่ทั้งสองจะกวาดตามองไปยังจงซานที่อยู่บนยอดเขา.

เพราะว่าจงซานนั้นผิดปรกติเป็นอย่างมา,กรรมวาสนา,กรรมวาสนาก้อนใหญ่ที่พุ่งผ่านเข้าไปในร่างของเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะสามารถดูดซับเข้าไปในร่างแทบจะในทันทีเลยรึ? เป็นไปไม่ได้? ถึงแม่ว่าจะเป็นเสวียนหยวนเอง,เป็นไปไม่ได้ที่จะรวดเร็วขนาดนั้น! กลืนลงไปตรงๆเลยรึ?

สัมผัสเทวะของพวกเขาที่กวาดลงไป,ทันทีที่เห็นพรสวรรค์ทางร่างกาย,ยิ่งตื่นตะลึงยิ่งกว่าเดิม.

ไม่เพียงแต่ทำให้ตื่นตะลึงเท่านั้นยังตื่นตะหนกด้วย,กับกรรมวาสนาก้อนใหญ่ขนาดนั้น,ถึงแม้ว่าจะพรสวรรค์ร่างกายย่ำแย่ขนาดใหน,หากสามารถดูดซับมันลงไปทั้งหมด,การจะก้าวไปยังระดับจักรพรรดิแท้ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยแม้แต่น้อย.

ทว่าพลังฝึกตนของจงซานนั้น,เพียงยกระดับขึ้นมาสี่ขั้นเท่านั้น! เพียงแค่ระดับก่อตั้งวิญญาณระดับสิบอย่างงั้นรึ? ก้าวไปไม่ถึงระดับหลอมกายธาตุด้วยซ้ำ.

"สหายเต๋าช่างมีรากฐานที่แข็งแกร่งนัก!"เสวียนหยวนที่เป็นคนเอ่ยออกมาก่อนคนแรก.

"ขอบคุณ,อาวุโส!"จงซานกล่าวตอบต่อเสวียนหยวน.

"เป็นข้าที่ต้องขอบคุณเจ้ามากกว่า! ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถก้าวไปถึงระดับสวรรค์แท้ได้!"เสวียนหยวนที่กล่าวตอบ.

อู๋จิวเทียนที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"เจ้าเป็นใคร?"อู๋จิวเทียนสอบถาม.

"จักรพรรดิราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,จงซาน,คารวะจื่อจุ้นเผ่าหงส์เพลิง!"จงซานที่กล่าวต่ออู๋จิวเทียนพลางแสดงความเคารพในระดับเดียวกัน!

เห็นการกระทำของจงซาน,แทบทุกคนแทบตื่นตกใจเล็กน้อย,เสวียนหยวนเองยังเป็นผู้เยาว์ในอีกรุ่น,ยังต้องแสดงความเคารพต่อจื่อจุ้นเผ่าหงส์เพลิงแบบผู้เยาว์หากแต่คนผู้นี้กับแสดงความเคารพในระดับเดียวกันอย่างงั้นรึ?

"ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งรึ?"อู่จิวเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ผู้ได้โชควาสนาทำพันธะสัญญากับเผ่าหมาป่า! จงซานคารวะอู่จิวเทียน!"จงซานกล่าวออกมาอีกครั้ง.

เห็นได้ชัดเจนว่า,ว่าแม้แต่เสวียนหยวนยังต้องเคารพเขา,ถึงแม้ว่าจะมีพลังฝึกตนที่แตกต่างกันอย่างมากมาย,หากแต่จงซานได้แสดงความเคารพต่ออู่จิวเทียนในระดับเดียวกัน,เพราะว่าสถานะของจงซานนั่นเอง.

"คาดไม่ถึงเลยว่าตี้เสวียนชาจะทำพันธะสัญญากับเจ้า?"อู่จิวเทียนที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน,เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,หากแต่ก็ปรากฏแววตาเหยียดหยันอยู่เป็นอย่างมาก.

ด้วยพรสวรรค์ที่ต่ำเตี้ยเช่นนี้นะรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าตี้เสวียนชาจะทำพันธะสัญญากับคนที่มีพรสวรรค์ทางร่างกายเช่นนี้?

"อัญเชิญสัญลักษณ์ฟ้าดิน,จื่อเห่าหลางเจียง!"จงซานที่ประกบมือวางลงไปบนพื้น.

"คลืนนนนน!"

กลุ่มหมอกควันอัญเชิญ,จื่อเห่าหลางเจียงที่หายจากตำแหน่งเดิม,ก่อนที่จะมาปรากฏที่ด้านหน้าฝ่ามือของจงซาน.

แม้ว่าจะเคลื่อนที่ห่างออกมาไม่ถึงห้าเมตร,ทว่าก็ทำให้ทุกคนต้องเบิกตากว้าง,ก่อนหน้านี้พริบตาเดียว,ห่างกันเพียงห้าเมตร,ร่างของจื่อเห่าหลางเจียงที่เคลื่อนที่ข้ามมิติ,ต้องไม่ลืมว่าด้วยความเร็วของจื่อเห่า,ยังไม่สามารถผ่านสายตาของพวกเขาได้,ทว่าการเคลื่อนที่เมื่อครู่,คือการอัญเชิญ,การก้าวข้ามมิติอย่างแน่นอน!

เห็นเช่นนี้,ดวงตาของอู่จิวเทียนที่หรี่ตาจ้องมอง.

"เจ้าต้องการอะไร?"อู่จิวเทียนที่สอบถามออกมา,เห็นได้ชัดเจนว่าเมื่อสักครู่นี่คือการแสดงสถานะของจงซานให้ได้เห็นว่ามีสถานะเท่าเทียม.

"จงซานเดินทางมาที่นี่,มีเรื่องต้องการร้องขอ!"จงซานกล่าว.

"หืม?"

"คงต้องเสียมารยาท,เทียนหลิงเอ๋อ,ครั้งหนึ่งได้ถูกจื่อจุ้นปิดผนึกความทรงจำไป,ดังนั้นข้าจึงร้องขอโปรดปลดผนึกกลับคืนเหมือนเดิมด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ,ร้องขอเพื่อให้นางช่วย!

"เทียนหลิงเอ๋อ? ผนึก? ฮ่าอ่าอ่า,ทำไมข้าต้องช่วยเจ้าด้วย?"อู๋จิวเทียนแค่นเสียงเย็นชา.

"ข้ารู้ว่าจำเป็นต้องให้หงส์เพลิงร้องทะลวงเก้าสวรรค์,ซึ่งทำให้สูญเสียพลังหยวนเป็นอย่างมาก,เมื่อเร็วๆนี้,ข้าบังเอิญได้พบกับยามหัศจรรย์,หวังว่ามันจะช่วยชดเชยสิ่งที่ท่านได้สูญเสียไปได้!"จงซานกล่าว.

"ยามหัศจรรย์อะไร?"ดวงตาของอู๋จิวเทียนที่เผยสีหน้าแววตาเหยียดหยัน.

"ยาวิญญาณทมิฬ!"จงซานกล่าว.

ยาวิญญาณทมิฬ? แทบจะในทันทีที่จงซานกล่าว,อู๋จิวเทียนและเสวียนหยวนดวงตาหดเกร็ง,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ารู้จักมัน,ทว่าเหล่าหงส์เพลิงตนอื่นๆที่มีร่างมนุษย์ต่างก็แสดงท่าทางงงวย.

ยาวิญญาณทมิฬ? ไม่เห็นจะเคยได้ยิน?

สายตาของอู๋จิวเทียนเองก็ยังมีประกายสงสัยอยู่เหมือนกัน.

"ยาวิญญาณทมิฬนั้นอยู่ในเมืองหลีโห่วเซิ่ง,ข้าได้เก็บไว้โดยให้ชื่อว่า ยาเซียนอมตะ เรียกมันชั่วคราว,หากว่าท่านไม่เชื่อสามารถสอบถามชิงหงได้อย่างแน่นอน,ครั้งหนึ่งชิงหงเองก็ได้เห็นยาวิญญาณทมิฬ!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ไม่ไกลออกไปนั้นชิงหงที่สะบัดมือ,สร้างภาพขึ้นมาด้วยพลังฝึกตน,เป็นรูปร่างหน้าตาของยาวิญญาณทมิฬ.

"จื่อจุ้นข้าเคยเห็มมัน,และเนี่ยฟ่ายเฉินเองก็เป็นคนบอกว่ามันสามารถชวยเพิ่มชีวิตหยวนหนึ่งพันด้วย!"ชิงหงกล่าว.

กับคำพูดของชิงหง,เหล่าหงส์เพลิงต่างก็วุ่นวายเกิดขึ้นในทันที,หนึ่งพันชีวิตหยวนอย่างงั้นรึ?

อู๋จิวเทียนชำเลืองมองไปยังจงซาน,ดวงตาหรี่เล็ก,รับรู้ในทันทีว่าจงซานได้เตรียมการมาเรียบร้อยแล้ว.

"บางทีด้วยความสามารถของท่านอาจจะไม่ต้องการใช้ยาวิญญาณทมิฬ,ทว่าในเมืองหลีโห่วเซิ่งนั้น,มีบางสิ่งที่ต้องทนกับห้วงเวลาที่ไหลย้อนกลับ,แน่นอนว่ามันจำเป็น,เพียงแค่ท่านช่วยคลายผนึกของหลิงเอ๋อ,จงซานจะมอบยาวิญญาณทมิฬให้กับท่านอย่างแน่นอน!"จงซานกล่าว.

ได้ยินคำพูดที่กำกวมของจงซานแล้ว,ดวงตาของอู๋จิวเทียนที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา!

"ขอให้จื่อจุ้นหงเพลิงช่วยเหลือด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ไม่จำเป็น!ส่วนผนึกของเทียนหลิงเอ๋อนั้น,เมื่อนางมีพลังฝึกตนเพียงพอ,แน่นอนว่าสามารถทะลวงผนึกเองได้!"อู่จิวเทียนกล่าว.

ไม่คิดจะปลดผนึกรึ? แววตาของจงซานที่โกรธเกรี้ยว,มีพลังฝึกตนเพียงพออย่างงั้นรึ? เมื่อพลังฝึกตนเหนือกว่าเจ้า,แม้ว่าหลิงเอ๋อจะมีพรสวรรค์ที่โดดเด่น,ทว่าคงไม่มีทางก้าวข้ามเจ้าในเร็วๆนี้แน่.

"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,จงซานก็ไม่ร้องขออีกต่อไป!"จงซานที่ว่ากล่าวอะไรอีกต่อไป.

เมื่อเขาเห็นสายตาของจื่อจุ้นหงเพลิงที่ดูแข็งกร้าว,เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,คงไม่มีทางสำเร็จแน่น,หากแต่จงซานยังมีวิธีอื่นอีก,ในเมื่อพูดดีๆแล้วไม่ยอม,คงต้องใช้กำลัง! ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด!

敬酒不吃吃罚酒(จิ้งจิ่วปู้ชือชือฝาจิ่ว) พูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ

แน่นอน,ว่าแผนการที่อหังการของจงซานที่กำลังจะนำมาใช้นั้น,หากว่าอู๋จิวเทียนรับรู้ล่ะก็,คงอดไม่ได้ที่จะพุ่งออกมาทุกบดขยี้เขาอย่างแน่นอน.

"เสวียนหยวน,ในเมื่อเจ้าทะลวงผ่านระดับฝ่ากั้นกำแพงใจได้แล้ว,ไม่,หากว่ามีเวลาให้เดินทางไปยังตำหนักหงส์เพลิงของข้า,ไว้ข้าจะมอบเจ้าดินแดนเพื่อยินดีกับเจ้าเป็นอย่างไร?"อู๋จิวเทียนไม่สนใจจงซานอีกต่อไป,นางที่จ้องมองไปยังเสวียนหยวน.

เสวียนหยวนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ,"ขอบคุณ,เสวียนหยวนเพิ่งทะลวงผ่านระดับ,ทว่ายังจำเป็นต้องทำให้พลังมั่นคง,ไว้จะเดินทางไปยังตำหนักหงส์เพลิงอีกครั้ง,ส่วนนี่คือสระเพลิงนิพพาน,ขอคืนให้กับจือจุ้น."

"อืม!"อู๋จิวเทียนที่รับของวิเศษของนางกลับคืนมา.

จากนั้น,ก็พยักหน้าให้กับเสวียนหยวน,แล้วก็บินหายไปในทันที,ตั้งแต่ต้นจนจบไม่หันมามองจงซานอีกแม้แต่น้อย.

ส่วนหงส์เพลิงตนอื่นๆแน่นอนว่าได้แสดงความเคารพเสวียนหยวนเล็กน้อย,ก่อนที่จะบินจากไปอย่างรวดเร็ว,ยังคงเหลือไว้แค่ชิงหงตนเดียว.

แทบจะในทันที,เหล่าวิหกเพลิงที่กระจายเต็มท้องฟ้าก็กระจายสลายหายไปด้วยเช่นกัน.

"ขอบคุณอาวุโสเสวียนหยวน,หากก่อนหน้านี้ไม่ได้อาวุโสเสวียนหยวน,จื่อจุ้นหงเพลิงคงไม่ใจเย็นพูดคุยกับข้าเป็นแน่!"จงซานกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"หืม? สหายเต๋าคิดว่าเป็นข้าอย่างงั้นรึ?"เสวียนหยวนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"แน่นอน!"จงซานกล่าว.

"สหายเต๋ายกยอข้าเกินไปแล้ว! เสวียนหยวนเพิ่งทะลวงระดับมายังอาณาจักรสวรรค์แท้,อู่จิวเทียนนั้นบรรลุระดับสวรรค์แท้มาหลายปีแล้ว,ถึงแม้ว่าจะเห็นแก่หน้าข้าอยู่บ้าง,ทว่าก็ไม่ได้มากมายนัก!"เสวียนหยวนกล่าว.

จากนั้นเสวียนหยวนที่สะบัดมือ,พร้อมกับเปิดหุบเขา.

จงซานที่โบกมือให้จื่อเห่าและชิงหง,ให้ทั้งคู่ถอยไป,ทว่าตัวเขาเข้าไปในหุบเขาพร้อมกับเสวียนหยวน.

ภายในหุบเขา,เสวียนหยวนที่สะบัดมือ,พื้นที่รอบๆก็เปลี่ยนไป,เปลี่ยนเป็นภาพฉากที่งดงาม,มีห้วยเล็กๆ,และมีโต๊ะศิลาและม้านั่งอยู่ข้างๆ.

"เชิญ!"เสวียนหยวนกล่าว.

"อาวุโสเชิญ!"จงซานกล่าว.

"ในเมื่อเจ้า,ได้ทำพันธะสัญญาณเสมอกับตี้เสวียนชา,ไม่จำเป็นต้องเรียกข้าว่าอาวุโส,เรียกข้าว่าเสวียนหยวนเถอะ."เสวียนหยวนกล่าว.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

"ก่อนหน้านี้ที่ได้ถามไป,เสวียนหยวนนั้นยังมีสถานะด้อยกว่าสหายเต๋านัก,ส่วนอู๋จิวเทียนนั้นเป็นจือจุ้นที่อหังการมาก,ทำไมคิดว่านางจะไม่ยอมคุณกับเจ้าล่ะ,ทำไมถึงได้คิดเช่นนั้น?"เสวียนหยวนเผยยิ้มออกมา.

"เพราะตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?"จงซานหรี่ตาจ้องมอง.

เป็นความจริง,ถึงสถานะของเขาจะสูง,ทว่าพลังฝึกตนของเขาก็ไม่ต่างจากมด,อู๋จิวเทียนจะยอมคุยกับเขาอย่างงั้นรึ? แน่นอนว่าจะต้องเป็นเพราะใครบางคน,เป็นเสวียนหยวน,หรือว่าตี้เสวียนชา!

"ถูกแล้ว,เพราะตี้เสวียนชา!"เสวียนหยวนกล่าว.

"นี่เขาทรงอิทธิพลขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

เหนือความคาดหมาย,ตี้เสวียนชานั้นมีบารมีต่อเกาะหงส์เพลิง,เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ.

"ใต้สวรรค์แห่งนี้เผ่าอสูรอันดับหนึ่ง,รู้ใหมว่าเป็นเผ่าใหน?"

"เผ่ามังกร!"

"เผ่ามังกรรึ? แน่นอนว่าในอดีตคือเผ่ามังกร,ก่อนหน้านี้เผ่ามังกรเกือบต้องสูญสลาย,จื่อจุ้นเผ่ามังกรนั้นนับว่ามีพลังที่แข็งแกร่งต่อต้านสวรรค์,ได้ไปทำให้คนผู้หนึ่งโกรธเกรี้ยว,เกือบถูกสังหารไปทั้งเผ่าพันธุ์,แน่นอนว่าเผ่ามังกรนั้นแข็งแกร่งทรงพลังอันดับหนึ่ง,แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ไปสร้างศัตรูกับเผ่าหมาป่า,เจ้ารู้หรือไม่ว่าผลสุดท้ายเป็นอย่างไร?"เสวียนหยวนเผยยิ้ม.

"ทำไมรึ?"จงซานที่สอบถามด้วยความสงสัย.

"จื่อจุ้นเผ่ามังกรได้กลายเป็นเซียนไป!"เสวียนหยวนกล่าว.

"หืม?"

"หรือจะให้บอกว่าถูกตี้เสวียนชาบีบให้กลายเป็นเซียน,ต้องออกจากโลกใบนี้ไป,ไม่สามารถอยู่ช่วยเผ่ามังกรอีก,ทำให้เผ่ามังกรในเวลานั้นเสียหายเป็นอย่างมาก,หากไม่เพราะว่าตี้เสวียนชาที่ไม่ตามไล่ล่าสังหารพวกเขา,ในเวลานั้นเผ่ามังกรคงจะถูกกำจัดไปจนสิ้นแล้ว."

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.