Immortality Chapter 441 writing Shi

Immortality Chapter 441 writing Shi

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 441 ทดสอบเขียนบทความ.

Chapter 441 writing Shi

文试

ทดสอบเขียนบทความ.

สองเดือน.

จงซาน,เจ้าเทียนชา,เสี่ยวเหยาโห่วและเส้าเฟยโห่ว,แน่นอนว่ามารวมตัวกันที่ตำหนักของกงจูหลิงเอ๋อ.

การทดสอบข้อเขียน! วันนี้คือการแข่งขันทดสอบข้อเขียนนั่นเอง.

กฎเกณฑ์ที่ดูเหมือนยุติธรรม,แต่กับไม่ยุติธรรม,อย่างก็ตาม,ถึงจะไม่ยุติธรรมอย่างไร,แต่คนตัดสินก็คือกงจูหลิงเอ๋อ.

บนเกาะลอยฟ้าตำหนักของกงจูหลิงเอ๋อ,โดยข้างกายหลิงเอ๋อมีเนี่ยชิงชิงอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา,นั่งอยู่บนตำหนัก,จ้องมองลงมายังโต๊ะทั้งสี่.

บนโต๊ะทั้งสี่นั้นคนทั้งสี่ที่อยู่ประจำโต๊ะ,มีกระดาษและหมึก,อุปกรณ์การเขียนอย่างสมบูรณ์.

ที่ด้านหน้าคนทั้งสี่ที่ยืนอยู่บนโต๊ะโดยพร้อมเพรียง.

"เอาล่ะ,เวลาหนึ่งชั่วยาม,ขอให้ทุกคนโชคดี!"เนี่ยชิงชิงที่สูดหายใจลึกจ้องมองไปยังจงซานและคนอื่นๆ.

เสี่ยวเหยาโห่วในเวลานี้,เผยสีหน้าแววตาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก! เจ้าเทียนชาและเส้าเฟยโห่วที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

เจ้าเทียนชาและเส้าเฟยโห่ว,เต็มไปด้วยความมั่นใจ,คนทั้งสองที่ไม่ได้เร่งรีบ,วางกระดาษลงบนโต๊ะ,พร้อมกับครี่กระดาษออกไปเต็มพื้นโต๊ะ,พร้อมกับยกพู่กันเริ่มตะวัดพูกันออกไปที่ชุ่มไปด้วยน้ำหมึก,เริ่มเขียนบทความในทันที.

คนทั้งสองที่ตะวัดพู่กันไปมา,ด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก,ทักษะของคนทั้งสองนั้นเป็นของจริง,เผยท่าทางที่ทำให้ทุกคนยอมรับด้วยความนับถือทีเดียว.

นี่คือทักษะการเขียนที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก.

เสี่ยวเฟยโห่วนั้น,ครุ่นคิดเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น,ตวัดปากกา,เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น,สายตาที่จริงจัง.

ส่วนเทียนชา,ขณะที่จรดพูดกัน,บนหน้าผากของเขามีเปลวเพลิงสีแดงที่ลุกโชน,เคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต,ทุกๆครั้งที่จรดพู่กัน,ราวกับว่ามันได้เคลื่อนไหวไปตามการวาดพู่กันของเขา.

คนทั้งสองเวลานี้เต็มไปด้วยสมาธิความตั้งใจสูงมาก,ทว่าจงซานและเสี่ยวเหยาโห่วในเวลานี้,ได้นำสิ่งของส่วนตัวของตัวเองออกมา.

เสี่ยวเหยาโห่วที่นำม้วนกระดาษออกมา,บนนั้นมีอักษรที่เขียนอยู่เต็มไปหมดแล้ว,เคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต,หากแต่มีผนึกบางอย่างสะกดอยู่,มันได้ผนึกม้วนกระดาษเอาไว้,ปิดกั้นกลิ่นอายของบทความดังกล่าวเอาไว้,และมีเพียงแค่เสี่ยวเหยาโห่วเท่านั้นที่จะเปิดมันออกมาได้!

เสี่ยวเหยาโห่วที่จับม้วนกระดาษ,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,นี่คือบนความที่ฝ่าบาทได้เขียนให้กับเขา,มีเหรอที่บทความของเขาจะด้อยกว่า? ตราบเท่าที่เขาคลายมันออกมา,ฟ้าดินต้องสะท้าน,แผ่นดินต้องสะเทือน! นอกจากเจ้าสองตัวนั่น,คาดไม่ถึงเลยว่ามาเขียนบทความเอาในเวลานี้,บทความที่เขานำมานี้จะมีใครกล้าถามเหรอว่าเขาเป็นคนเขียนหรือไม่?

อย่างไรก็ตามโชคดีว่า,จงซานที่อยู่ข้างๆเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะใช้วิธีการเดียวกันกับเขา.

เสี่ยวเหยาโห่วจ้องมองไปยังจงซาน,เผยสีหน้าแววตาเหยียดหยัน,นี่คือจวอหงวนของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวรึ? แล้วอย่างไร? สามารถเขียนบทความเทียบเท่าเซิ่งซ่างได้รึ? รอข้าชนะก่อนเถอะ,แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าการมีชีวิตอยู่ไม่ต่างจากตายไปเป็นเช่นไร.

จงซานไม่ได้สนใจคนทั้งสาม,ทว่าได้นำกล่องไม้ออกมาวางเบาๆ,วางไว้บนโต๊ะรอคอยให้ครบหนึ่งชั่วยาม.

ภายในตำหนักนั้นได้ปิดกั้นเป็นเขตหวงห้ามเอาไว้,ห้ามทุกคนเข้ามา,ยกเว้นเนี่ยชิงชิงและเทียนหลิงเอ๋อเท่านั้นที่พูดคุยกันอยู่ในเวลานี้.

"เจี่ยเจี่ย,การทดสอบบทความและการต่อสู้,การทดสอบต่อสู้ข้าย่อมมีความรู้บ้าง,ตราบเท่าที่สามารถล้มอีกฝ่ายได้คือผู้ชนะ,หากแต่การทดสอบข้อเขียนนั้น,ข้าไม่เข้าใจเกี่ยวกับบทความเลย,แล้วข้าจะตัดสินอย่างไร? "เทียนหลิงเอ๋อที่จ้องมองไปยังเนี่ยชิงชิง.

"การทดสอบข้อเขียนอย่างงั้นรึ? เฮ้เฮ้,นั่นก็แล้วแต่เจ้า,ในเมื่อเจ้าเป็นคนตัดสิน,ในเมื่อเจ้าบอกว่าใครชนะ,ไม่มีใครกล้าสงสัยว่ามันเป็นบทความที่ยอดเยี่ยมหรือไม่,หรือบางที่อาจจะดูว่ามันสร้างอภินิหารอะไรหรือไม่!"เนี่ยชิงชิงกล่าว.

"สร้างอภินิหารอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"แน่นอน,เท่าที่ข้ารู้มาที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการสอบเกอจี..........."เนี่ยชิงชิงที่เล่าให้นางฟัง.

"?หืม,จงซานร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ? บทความของเขา,เรียกทัณฑ์สวรรค์มาอย่างงั้นรึ? ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยวเลยรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่นำมือป้องปากกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"เป็นความจริง!"เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,ราวกับว่านางกำลังช่วยจงซาน.

"ทว่า,เขากำลังทำอะไรรึ?"เที่ยนหลิงเอ๋อที่จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไกลออกไป.

จงซานที่อยู่ไกลออกไปนั้น,ยังคงยืนอยู่อย่างสงบ,ไม่ได้หยิบพู่กันออกมาแต่อย่างใด,ทว่าที่ด้านหน้าของเขานั้นมีกล่องไม้กล่องหนึ่ง,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาได้เขียนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว.

"เขาน่าจะเขียนเสร็จแล้ว,ฝ่าบาทได้เปลี่ยนกฎเกณฑ์ใหม่,ให้สามารถเขียนมันขึ้นก่อนเวลาได้,แน่นอนว่าสิ่งที่จงซานเขียนมาจะต้องมีเป็นจำนวนมากแน่นอน,หนึ่งชั่วยามคงไม่เพียงพอ,เขาจึงได้เขียนมันมาก่อน!"เนี่ยชิงชิงที่แสดงท่าทางสงสัยและกล่าวคาดเดา.

"หืม!"เทียนหลิงเอ๋อที่พยักหน้ารับ.

จากนั้น,เทียนหลิงเอ๋อที่ตรวจสอบคนทั้งสี่,ขณะที่จ้องมองไปยังเสี่ยวเหยาโห่ว,แววตาที่แสดงท่าท่าทางรังเกียจ,จ้องมองไปยังเจ้าเทียนชารู้สึกตื่นเต้น,ทว่าความตื่นเต้นเมื่อเทียบกับหนึ่งเดือนที่แล้วกลับดูเหมือนว่าจะเริ่มหดหายไปไม่น้อยเลย.ขณะที่จ้องมองไปยังเส้าเฟยโห่ว,แววตาไม่ได้แยแสนัก,ทว่าเส้าเฟยโห่วนับว่าโดดเด่นเป็นอย่างมาก,การกระทำของเขานับว่าตื่นตาตื่นใจได้ตลอดเวลา,ท้ายที่สุดจงซาน,นางที่ไม่ได้มองไปยังจงซาน,เพราะทุกครั้งที่มองไปที่จงซาน,ร่างกายของนางมักจะสั่นสะท้านเปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนในทุกๆครั้ง.

หนึ่งชั่วยาม,พริบตาเดียวก็มาถึง.

เจ้าเทียนชาที่เขียนคำสุดท้ายลงไป.

"คลืนนนนนน"

ราวกับภูเขาไฟที่ปะทุขึ้นมา,จากกระดาษของเจ้าเทียนชา,ปรากฏเป็นเปลวเพลิงขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในทันที,เปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วง,ทะลวงหมู่มวลเมฆา,เปลวเพลิงที่ร้อนแรง,เกิดระเบิดขนาดใหญ่,จนทุกคนสัมผัสและรู้สึกร้อนขึ้นมาในทันที.

ศิษย์พี่ใหญ่,เทียนหลิงเอ๋อที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,ชื่นชมเทิดทูนบทความดังกล่าวมาก,เทียนหลิงเอ๋อที่เผลอไผลดีใจออกนอกหน้า.

เปลวเพลิงที่ค่อยสลายหายไป,เหลือเพียงแค่กระดาษเปล่า,มองเห็นเป็นแสงสีแดง,ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นบทความก็ตาม,ทว่าก็สัมผัสได้ถึงความไม่ธรรมดา.?

ในเวลาเดียวกัน,เสี่ยวเฟยโห่วที่ตะวัดพู่กันสุดท้ายเช่นเดียวกัน.

"จิบ!" "จิบ!"......

กับบทความของเส้าเฟยโห่วนั้น,มีเสียงเจื้อยแจ้ว,ของนกนับหมื่นตัวที่เต็มไปด้วยความสดใสเป็นธรรมดา,เป็นเสียงที่ทำให้แม้แต่หงสาเพลิงที่กำลังกินเม็ดข้าวเพลิงอยู่ต้องเงยหน้าขึ้น,จ้องมองด้วยความสงสัยจ้องไปยังเส้าเฟยโห่ว,เสียงของนก? มาจากที่ใดกัน?

จากนั้น,กลิ่นหอมที่ฟุ้งกระจายไปทั่วมันถูกส่งออกมาจากบทความ,เป็นกลิ่นของดอกมะลิ,ที่อบอวลไปหมด,มากขึ้นและก็มากขึ้นเป็นกลิ่นของดอกไม้ที่ฟุ้งกระจาย,เสียงของวิหกขับขานเป็นเสียงเพลิงกับกลิ่นหอมของดอกไม้นั่นเอง.

ราวกับเป็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ,กับการเขียนของเส้าเฟยโห่ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะให้ผลเช่นนี้,ความงดงาม,ความอ่อนโยน,น่าดึงดูด! ลึกลับ,จนกระทั่งผ่านไป 20 ลมหายใจ,ทุกๆอย่างก็ค่อยๆสลายหายไป.

เส้าเฟยโห่วที่จ้องมองบทความของตัวเองด้วยความพอใจ,เนี่ยชิงชิงที่อยู่ไกลออกไปนั้น,เผยสีหน้าแววตาประหลาดใจเป็นอย่างมาก,บทความของเส้าเฟยโห่วนั้นไม่ใช่บทความอะไร,หากแต่เป็นรูปภาพของเทียนหลิงเอ๋อ,เป็นภาพเทียนหลินเอ๋อที่งดงามเป็นอย่างมาก!

ใบหน้าที่นวลผ่องราวกับแสงจันทรา! ในวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิ! เป็นภาพบุคคลที่อยู่ไกลออกไปหากแต่สัมผัสได้ถึงความงามและกลิ่นหอมที่แฝงเอาไว้.

เทียนหลิงเอ๋อถึงกับป้องปาก,ก่อนหน้านี้เนี่ยชิงชิงได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในงานสอบเกอจีของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหว,ทำให้นางสนใจไม่น้อย,ทว่าเมื่อพบเห็นมันด้วยตัวเองในครั้งนี้,ไม่ว่าจะเป็นการปะทุของเปลวเพลิงของเจ้าเทียนชา,และความงดงามวันฤดูใบไม้ผลิของเส้าเฟยโห่ว,งานของทั้งสองบอกได้เลยว่าโดดเด่นสามารถบันทึกลงในประวัติศาสตร์ได้เลย.

งานเขียนของทั้งสองที่ก่อให้เกิดภาพลวงตา,ทำให้กลายเป็นสุดยอดบทความได้ถือกำเนิดแล้ว.

"เฮ้เฮ้,จงซาน,เจ้าล่ะ?"เสี่ยวเหยาโห่วที่เผยสีหน้าแววตาเหยียดหยัน.

"เสี่ยวเหยาโห่ว,เชิญ!"จงซานหาได้ใส่ใจในคำพูดของเขาแต่อย่างใด.

คนทั้งสองต่างก็จ้องมองไปยังเสี่ยวเหยาโห่วและจงซาน!

"ดี,ข้าจะให้เจ้าได้ประสบ,อะไรคือบทความชั้นยอด! ฮ่าฮ่าฮ่า "เสี่ยวเหยาโห่วที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.

จากนั้นเสี่ยวเหยาโห่วที่ทำการปลดผนึกกระดาษบทความของเขาออกมา.

"เปรี้ยง!!"

พริบตาเดียวที่ม้วนกระดาษถูกครี่ออกมา,ประกายแสงสีทองมากมายที่ถูกปลดปล่อย,แสงสีทองที่โชติช่วง,ราวกับจะพัดเป่าออกไปราวกับพายุทราย,จากนั้นพื้นที่รอบๆราวกับถูกอาบไปด้วยแสงสีทอง,ที่ถูกส่งออกมาจากม้วนบทความ,แสงที่สว่างไสว,ราวกับแสงของตะวันสีทองที่ส่องแสงกระจายไปทั่วของฟ้า,พริบตาเดียว,เกิดเป็นเงามากมายเกิดขึ้นที่บนท้องฟ้า,มันกำลังรวมตัวเป็นเส้นใยถักทอกลายเป็นหงเพลิงที่กำลังร่ายรำบนอากาศ,เป็นการอวยพรจากเซียน,เสียงของสวรรค์ที่ดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ.

ทั่วทั้งตำหนักกงจู,ที่ถูกอาบไปด้วยแสงศักดิสิทธิ์,ทุกๆคนราวกับตกอยู่ในภวังค์หยุดคิดชั่วขณะ,รับรู้ได้ถึงกฎเกณฑ์ของฟ้าดินที่เปลี่ยนไปในทันที.

งดงาม! งดงามยิ่งนัก!

ทุกๆคนราวกับตกอยู่ในความฝัน,สัมผัสได้ถึงภาพลวงตาที่งดงาม,ตกอยู่ในภวังค์ราวๆหนึ่งลมหายใจ.

จวบจนภาพลวงตาได้หายไป,สติของทุกคนถึงค่อยๆฟื้นคืนกลับมา.

ทรงพลังมาก! บทความนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเพียงแค่เปิดออกมา,จะทำให้สวรรค์สั่นสะเทือน,เป็นบทความที่เหนือกล้ำเกินกว่าบทความก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก.

เทียนหลิงเอ๋อและเนี่ยชิงชิงที่จ้องมองไปยังบทความที่สร้างความงดงามเป็นอย่างมากขึ้นมา! เป็นไปได้เหรอที่คนผู้นี้จะสามารถสร้างบทความที่สั่นสะเทือนสวรรค์และปฐพีได้?

ฝีมือเสี่ยวเหยาโห่วรึ? ภายในใจของหญิงสาวทั้งสองที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,แน่นอนว่าต้องไม่ใช่เขาแน่,นี่จะต้องเป็นบทความของสวรรค์,มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้,เซิ่งซ่างต้าหลี,เนี่ยฟ่านเฉิน!

เสี่ยวเหยาโห่วเคยเห็นมาก่อนแล้ว,หาแต่ก็จ้องมองผลที่เกิดขึ้นด้วยความพึงพอใจเป็นอย่างมาก,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน.

"ยอดเยี่ยม,เจ้าทำผิดพลาดแล้ว,จงซาน!"เสี่ยวเหยาโห่วที่เอ่ยออกมา.

ทุกคนจดจ้องมองไปยังจงซาน.

จ้องมองไปยังสิ่งที่จงซานนำเข้ามา,คาดหวังว่าบทความของเขาจะสั่นสะเทือนสวรรค์,เรียกทัณฑ์สวรรค์! บทความของจงซานที่เคยทรงพลังที่สุด,ได้อันดับหนึ่งในการสอบเกอจีของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,จะทรงพลังขนาดใหน? ทุกคนต่างก็ต้องการพบเห็น.

ทว่า,ความน่าเกรงขามนั้น,จะแข็งแกร่งเทียบกับของเซิ่งซ่างต้าหลีได้หรือไม่?

เสี่ยวเหยาโห่วที่จ้องมองด้วยความเหยียดหยัน,เส้าเฟยโห่วแสดงท่าทางจริงจัง,เจ้าเทียนชาที่แสดงท่าทางเฉยเมย! ทุกคนต่างก็จดจ้องมองไปยังจงซาน.

จงซานที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะค่อยๆเปิดกล่องไม้ออกมาอย่างนุ่มนวล.

ทุกๆคนต่างก็จดจ้องระมัดระวังตื่นตัว,ด้วยหวั่นเกรงว่าบทความของจงซานจะทำให้พวกเขาพบกับภาพลวงตา.

กล่องไม้ที่ถูกเปิดออกมา,ทว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น,หากแต่มีแสงจางๆแผ่ออกมา!

เพราะว่าแสงดังกล่าวนั้น,ทำให้ภายในใจของทุกคนรู้สึกไม่มั่นใจนัก,ค่อยๆจับจ้องมองด้วยความระมัดระวัง,เพราะว่าตลอดสองเดือนมานี้,ความสามารถของจงซานที่แสดงออกมานั้น,ไม่มีใครสามารถดูแคลนได้.

จงซานที่ค่อยๆนำสิ่งของบางอย่างออกมาจากกล่องไม้ขนาดเล็ก,พร้อมกับหยิบตำราเล่มหนึ่งออกมา,เป็นเพียงตำราทั่วไปไม่ได้พิเศษอะไร!

"หลิงเอ๋อ,นี่คือสิ่งที่ข้าทำให้กับเจ้าในหลายวันมานี้!"จงซานกล่าว.

กับคำพูดของจงซานทำให้ทุกคนแข็งค้างไปในทันที,ไม่มีอะไรเลยรึ?

ไม่มีอะไรเลยรึ? อภินิหารอะไรไม่เกิดขึ้นรึ? มีเพียงแค่แสงลางๆเล็กน้อย? และที่ด้านในนั้นก็เป็นเพียงตำราเล็กๆไม่ได้มีอะไรโดดเด่น? ภายในใจทุกคนที่รู้สึกมันยังไม่เพียงพอ,สิ่งของจงซานชิ้นนี้มันแสนจะธรรมดาเกินไป,นี่คือบทความที่จะเหนือล้ำกว่าพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?

เพียงตำราเล่มหนึ่ง?

"นำมันมา!"เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมา.

จากนั้น,ผู้ใต้บังคับบัญชาก็นำสิ่งของของคนทั้งสี่เข้ามาในตำหนัก,เพื่อให้หลิงเอ๋อตรวจสอบด้วยตัวเอง.

บทความของคนทั้งสี่ถูกนำเข้ามาในตำหนักแล้ว,เนี่ยชิงชิงและเทียนหลิงเอ๋อที่ชำเลืองมองไปยังสิ่งของของจงซาน.

บทความที่เรียกทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สร้างบทความที่ท้าทายสวรรค์ขึ้นมา,บทความของเขาในตอนนี้? มีอะไรผิดแผกแตกต่างจากคนอื่นอย่างงั้นรึ?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.