Immortality Chapter 438 Four people spar

Immortality Chapter 438  Four people spar

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 438 การต่อสู้ของคนทั้งสี่.

Chapter 438  Four people spar

四人斗法

  การต่อสู้ของคนทั้งสี่.

"ขนมกุ้ยฮัว? ข้าจะกิน,ข้าจะกิน!"ปิงปิงที่แสดงท่าทางดีใจออกมาในทันที.

ปิงปิงที่ก้าวออกมาก่อนเพื่อน,จงซานที่มอบมันให้กับทุกคน.

เส้าเฟยโห่วรับมากล่องหนึ่ง,เนี่ยชิงชิงรับมากล่องหนึ่ง,เทียนหลิงเอ๋อที่รับมากล่องหนึ่ง.

"ข้าไม่ต้องการ!"เจ้าเทียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อืม,อร่อยมากเลย,รสชาติดีจริงๆ!"ปิงปิงที่กินด้วยความสุข,เส้าเฟยโห่วเห็นบุตรสาวมีความสุข,ก็พยักหน้าให้จงซาน,ราวกับว่าเต็มไปด้วยความขอบคุณ.

เทียนชาที่จ้องมองด้วยสายตาขุ่นเคืองที่เห็นเทียนหลิงเอ๋อรับขนมกุ้ยฮัวมา,อารมณ์ภายในใจที่รู้สึกไม่ดีนัก,ทว่าก็ต้องกลืนมันลงไป.

ที่ไกลออกไปนั้นเสี่ยวเหยาโห่วก้าวออกไปยังชายฝั่งทะเลแล้ว.

มือขวาของเขาที่ยื่นออกมา,นิ้วๆหนึ่งที่ชี้ออกไป,แสงสีแดงที่ปะทุออกมา,พุ่งลงไปใต้ทะเลลึก.

ทันใดนั้น,ทุกคนสามารถสังเกตเห็นแสงสีแดงที่หมุนวนอยู่ใต้ท้องทะเล,เป็นวงล้อสีแดงเพลิงที่หมุนวนอยู่ด้านล่าง,พร้อมกับจุดเปลวเพลิงใต้ทะเลลึก,เปลวที่รุนแรงหนักหน่วงได้ปะทุขึ้นจากท้องทะเล,ราวกับภูเขาไฟที่กำลังปะทุขึ้นจากด้านล่าง,หากแต่เป็นวงล้อที่มีขนาดใหญ่มาก.

"มันคืออะไรอย่างงั้นรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.

"กงล้อเพลิง,คาดไม่ถึงเลยว่าเสี่ยวเหยาโห่วจะฝึกฝนวิชานี้."เนี่ยชิงชิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

กงล้อเพลิง? จงซานที่นึกขึ้นได้ในทันทีเกี่ยวกับข่าวลือ,เนี่ยฟ่านเฉินนั้นมีวิชาเฉพาะ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่งมันให้กับเสี่ยวเหยาโห่ว,ดูเหมือนว่าเนี่ยฟ่ายเฉินจะรักพี่ชายกลับชาติคนนี้เป็นอย่างมาก.

กงล้อเพลิง,จงซานได้ยินข่าวลือมาว่ากงล้อเพลิงนั้น,คล้ายกับสังสารวัฏหยินหยาง,เป็นกระบวนท่าที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,ไม่คิดเลยว่าเสี่ยวเหยาโห่วจะฝึกฝนได้.

"คลืน!" "คลื่น!"........

บนพื้นทะเลส่วนหนึ่งเวลานี้มีฟองอากาศมากมายผุดขึ้นมาปุดๆ,น้ำทะเลที่กำลังเดือดขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นและก็มากขึ้น.

หนึ่งกระบวนท่า! เป็นวิชาที่ไม่ธรรมดาจริงๆ.

จงซานจ้องมองพื้นทะเลด้วยท่าทางไม่แยแส,กระบวนท่านี้นับว่ารุนแรงไม่น้อย,เพียงพอที่จะข่มขวัญผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ได้,หากก่อนหน้านี้เขาใช้กระบวนท่าดังกล่าวกับเขา,ใครจะแพ้จะชนะยังบอกได้ไม่แน่นอน.

อย่างไรก็ตาม,จงซานไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย,จากที่เห็นนั้น,ดูเหมือนว่ากระบวนท่าดังกล่าวนี้กินเวลาเป็นอย่างมาก,ไม่มีทางที่เสี่ยวเหยาโห่วจะใช้สำเร็จในการต่อสู้กับเขาได้.

ต้มน้ำทะเล,นับว่าเป็นเหตุการณ์ที่น่าหวั่นเกรงไม่น้อย,น้ำทะเลที่เดือนปุดๆ,ปลามากมายที่ตอนนี้นอนหงายท้อง,ลอยขึ้นมาบนพื้นน้ำ.

เสี่ยวเหยาโห่วที่ได้แสดงฝีมือที่น่าเกรงขามให้ทุกคนได้เห็น,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะหยุดมือ,พร้อมตะวัดออกไปนำปลาขนาดหนึ่งจั้งที่ลอยบนพื้นน้ำขึ้นมา,เห็นได้ชัดเจนว่ามันไม่สามารถทนความร้อนได้,ทว่าตอนนี้ยังไม่ตายดี.

แน่นอนว่าเขามั่นใจได้ว่าทักษะของเขานั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าระดับจักรพรรดิแต่อย่างใด.

เสี่ยวเหยาโห่วที่เดินก้าวเข้ามาอย่างโอ้อวดถือดี,"โทษทีๆ,ข้าได้ต้มปลาไปมากมาย,พวกเจ้าเองสามารถเลือกมาสักตัวก็ได้,ข้าไม่ใส่ใจ,ฮ่าฮ่าอ่าฮ่า!"

ท่าทางอวดดีของเสี่ยวเหยาโห่ว,เทียนหลิงเอ๋อรู้สึกรังเกียจอยู่ไม่น้อย.

"ชิ!"เจ้าเทียนชาแค่นเสียง,เห็นได้ชัดเจนว่าไม่สามารถทนคำเหยียดหยันเอาไว้ได้.

เจ้าเทียนชาที่ยืนขึ้น,ก้าวตรงไปยังชายฝั่ง.

ต้องไม่ลืมว่าทะเลนั้นมีขนาดใหญ่,เสี่ยวเหยาโห่วต้มไปเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น,บนผืนทะเลส่วนร้อนและเย็นที่แยกออกจากกันชัดเจน,เป็นสีแดงและสีคราม,การเปลี่ยนแปลงของน้ำเวลานี้ได้กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว,ทำให้เกิดคลื่นน้ำที่ซัดสาดรุนแรงน่ากลัวเป็นอย่างมาก.

ด้วยอุณหภูมิที่เปลี่ยนไปรวดเร็ว,ทำให้ผิวทะเลคลุ้มคลั่งไม่น้อย,ปลามากมายที่ตายไปลอยกระจายอยู่บนผิวน้ำ,และกำลังถูกคลื่นซัดสาดปกปิดผิวน้ำเป็นจำนวนมาก.

เทียนชาที่ก้าวมาถึงฝั่ง,จ้องมองไปยังทะเลด้วยสายตาที่เย็นชา,ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆมองเห็นรอยยิ้มที่เหยียดหยันของเสี่ยวเหยาโห่วได้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขากำลังดูแคลนเจ้าเทียนชา.

เจ้าเทียนชาที่ตั้งกระบวนท่ามือหนึ่งกุมไปที่ด้ามกระบี่,อีกมือหนึ่งชี้ไปด้านหน้า,ร่างกายที่ย่อลงเล็กน้อย,พร้อมกับปล่อยเจตจำนงออกไป.

จงซานที่อยู่ไกลออกไปนั้น,ดวงตาที่หรี่เล็ก,กระบวนท่านี้? จงซานรู้จัก.

เพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภา! รวบรวมแข็งแกร่งไปจนถึงขีดสุด,ก่อนจะปลดปล่อยปรานกระบี่ที่น่าเกรงขามออกไป,เป็นกระบวนท่าที่รวบรวมและระเบิดความแข็งแกร่งออกไปในคราเดียว.

"ซี่ ฉับบ!"

ประกายแสงสีขาวที่ถูกตัดออกไปด้วยความเร็ว.

กระบี่ยาวที่ออกจากฝักพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.

กระบวนท่าเดียว,หากแต่เป็นพลังที่เข้มข้นหนักหน่วงเป็นอย่างมาก.

"เป็นเพลงกระบี่ที่แข็งแกร่งมาก,เพียงกระบวนท่าเดียว,คาดไม่ถึงเลยว่าสามารถสะกดข่มระดับจักรพรรดิแท้ได้."เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.

เหล่าผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ที่อยู่รอบๆ,เผยสีหน้าแววตาเกรงขาม,ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาอ่อนแอ,หากแต่พวกเขาเพิ่งได้ยินมาว่า,พลังฝึกตนของเจ้าเทียนชานั้น,เพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับหลอมกายธาตุ,ตามข้อมูลที่ได้มาก่อนที่เจ้าเทียนชาจะเดินทางมาราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,เขาเพิ่งทะลวงไปยังระดับหลอมกายธาตุ,เพียงแค่ระดับหลอมกายาตุ? หากแต่สามารถกดข่มระดับจักรพรรดิแท้ได้อย่างงั้นรึ? นี่คือวิชาอะไรกัน? ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง?

หากเขาก้าวเข้าสู่ระดับจักรพรรดิแท้,จะมีพลังมากมายขนาดใหน.

กระบี่ที่วาดออกไปนั้น,ได้ตัดทะเลออกเป็นสองส่วน.

อย่างน้อยพันลี้,เป็นรอยตัดที่ใหญ่มาก,ผืนทะเลที่แยกออกเป็นสองส่วน,ช่องว่างขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นยืดยาวออกไปกลางทะเล.

ชองว่างพันลี้,แยกออกจากกัน,เป็นสองส่วนลึกลงไปพันจั้ง,แยกสองส่วน,ด้วยแรงกดข่มของปราณกระบี่ที่ตัดออกไป,ไม่สามารถต้านเอาไว้ได้.

ทรงพลังมาก!

หนึ่งกระบวนท่า,ตัดผืนทะเลออกเป็นพันจั้ง!

พริบตาเดียวที่เกิดช่องว่างในทะเล,สามารถมองเห็นพื้นช่องว่างด้านล่าง,มีปลามากมายที่ลอยอยู่บนอากาศ,จงซานที่จ้องมองไปยังปลาหยกตัวหนึ่งที่ลอยเคล้ง,ซึ่งในเวลานั้นมีปลามากมายที่ลอยอยู่บนอากาศ.

เจ้าเทียนชาที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,ก่อนที่จะดึงปลาหยกตัวใหญ่ตนนั้นมา,ลอยมายังฝั่งผู้ใต้บังคับบัญชา,ก่อนที่จะหันหน้าเดินกลับมา.

ขณะที่เจ้าเทียนชาเดินกลับมา,ทะเลทั้งสองฝั่งที่เคลื่อนที่กลับกระแทกกันอย่างรุนแรง,สร้างคลื่นสูงกว่า 30 จั้งฟาดมายังชายฝั่ง,ลามเข้ามาในพื้นดินกว่าพันลี,เป็นแรงกระแทกที่น่าเกรงขามมาก.

"ร้ายกาจมาก,ท่านพ่อ,ท่านจะสู้ได้หรือไม่."สาวน้อยปิงปิงที่อุทานออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

เทียนหลิงเอ๋อที่จ้องมองไปยังเจ้าเทียนชา,ร่างกายที่สั่นสะท้านเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ขณะที่จะปรบมืออยู่นั้น,ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่ง,ขนมกุ้ยฮัว?

ขณะที่นางเตรียมจะวางไว้ที่ด้านข้างนั้น.

ทว่าขนมกุ้ยฮัวที่นางกินเข้าไปนั้นรู้สึกหวาน,อ่อนนุ่มละมุนละไม,ภายในใจของนางที่แข็งทื่อ,ราวกับว่าความตื่นเต้นทั้งหมดได้มลายหายไป,ขนมกุ้ยฮัว?

เทียนหลิงเอ๋อลอบมองไปยังจงซานที่อยู่ใกล้ๆ,ราวกับว่ารสชาตินี้นางไม่สามารถลืมได้เลย,ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ล่ะ? ทำไมข้าถึงไม่สามารถควบคมอารมณ์ได้รึ? หรือว่าเรื่องเล่าของจงซานจะเป็นจริง.

เสี่ยวเหยาโห่ว,หนึ่งดัชนี!

เจ้าเทียนชา,หนึ่งคมกระบี่!

เป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาเลย,ในการจับปลา,ที่จริงแล้วมันน่าจะเป็นการแสดงความแข็งแกร่งต่อกันมากกว่า,ของคนทั้งสี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการจัดปลาแต่อย่างใด,นี่คือการเปรียบยุทธ์ของคนทั้งสี่ว่าใครจะน่าเกรงขามกว่ากัน.

หนึ่งดัชนี,หนึ่งกระบี่,เป็นทักษะที่โดดเด่นมาก,ทรงพลังน่าเกรงขาม,อีกสองคนที่เหลือ,ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง?

"ท่านพ่อ,ตาท่านแล้วอย่าแพ้เขานะ!"ปิงปิงที่กล่าวต่อเส้าเฟยโห่วในทันที.

เส้าเฟยโห่วได้ยินคำพูดของบุตรสาว,ก็เผยยิ้มอักอ่วนใจ,"ได้,ได้,เจ้ารออยู่ที่นี่!"

"อืม! ข้าจะเติมพลังรอท่านพ่อนะ!"ปิงปิงที่พยักหน้าเชื่อฟัง.

เส้าเฟยโห่วที่ก้าวออกไปแล้ว.

"นี่,ท่านอา,คือมี......."ปิงปิงหลังจากที่เส้าเฟยโห่วออกไปแล้ว,ทันในนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน.

เห็นท่าทางน่ารักน่าชังของปิงปิง,จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะสะบัดมือนำกล่องขนมกุ้ยฮัว 5-6 กล่องออกมา,"ให้เจ้าเก็บเอาไว้กินด้วย!"

"ขอบคุณท่านอา!"ปิงปิงที่รับขนมกุ้ยฮัวมาด้วยความดีใจ,ดวงตาน้อยๆเปล่งประกาpจ้องมองไปยังจงซาน,ราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่.

ทุกๆคนที่จ้องมองไปยังเส้าเฟยโห่ว,ทุกคนรู้ดีว่าเส้าเฟยโห่วนั้นมีปัญญาที่โดดเด่น,ความแข็งแกร่งไม่แย่นัก,แต่ไม่รู้ว่าจะแสดงความสามารถอะไรถึงจะทำให้ทุกคนตื่นตะลึง.

พวกเขาที่เห็นเส้าเฟยโห่วที่เดินไปยังชายฝั่ง,ก่อนที่จะนำขวดหยกเล็กๆออกมา,ก่อนที่จะเปิดฝาและเทของเหลวสีม่วง,ลงไปในทะเล,จากนั้นเส้าเฟยโห่วก็เก็บขวด,ยืนอยู่บนชายฝั่ง.

"เส้าเฟยคิดจะทำอะไรกัน?"เสี่ยวเหยาโห่วที่ขมวดคิ้วไปมา.

ของเหลวสีม่วงที่ล่วงหล่นลงทะเล,พร้อมกับหลอมเข้ากับน้ำกระจายออกไปรอบในทันที.

ทันใดนั้น.

"พรึบ"

ปลาตนหนึ่งที่กระโดดขึ้นมาบนฝั่ง.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองออกไป,หมายความว่าอย่างไรกัน? ปลากระโดดขึ้นมาบนฝั่งรึ?

ไม่ใช่,มันถูกดึงดูด,ทุกคนที่เห็นบนผืนทะเล,ปลามากมายต่างก็ว่ายเข้าฝั่งมากขึ้นและก็มากขึ้น,พริบตาเดียว,ทุกคนก็เห็นปลานับพัน,ไม่,นับหมื่น,มันได้พุ่งขึ้นฝั่ง,เป็นผลจากของเหลวสีม่วงก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?

มากขึ้นและก็มากขึ้น,ดูอลังการเป็นอย่างมาก,ยิ่งเวลาผ่านไปบนชายฝั่ง,เต็มไปด้วยฝูงปลา,ราวกับว่ามันขึ้นมารอให้เส้าเฟยโห่วเลือกมัน,พร้อมใจกันพุ่งขึ้นฝั่ง.

ปลามากมายที่กระโดดขึ้นฝั่ง! พริบตาเดียวเท่านั้น,บนฝั่งเต็มไปด้วยปลามากมาย.

"โอ้ ,โอ้,โอ้! "ปิงปิงที่ตื่นเต้นปรบมือไปมา.

ฝูงปลามากมาย,เป็นอะไรที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก! แม้ว่าจะไม่ได้ใช้วิชาที่ดูยิ่งใหญ่อลังการ,ทว่าด้วยการล่อลวงปลามากมายจากทะเล,ก็ดูน่าตื่นตาตื่นใจไม่ได้ด้อยไปกว่าการต้มน้ำทะเล,ก่อนหน้านี้,เส้าเฟยโห่วเลือกใช้วิธีนี้,ทำให้สามารถเลือกปลาสีเหลืองขนาดใหญ่ตัวหนึ่งในทันที,ก่อนที่จะนำมันลอยไปยังบ่อเก็บ.

ที่ไกลออกไปนั้น,ของเหลวสีม่วงที่เวลานี้ได้สลายหายไปแล้ว,ดังนั้นกลุ่มปลามากมายเองก็ค่อยสลายหายไปทันที.

หมายความว่าอย่างไร? คาดไม่ถึงเลยว่าฝูงปลามากมายต่างก็กระโดดขึ้นฝั่งมาให้เขาเลือกอย่างงั้นรึ?

"พ่อ,เยี่ยม,ล่อ!"ปิงปิงที่กินขมมกุ้ยฮัว พูดอู้อี้ฟังไม่ชัดพลางตะโกนออกไปเสียงดัง.

ปิงปิงที่ได้รับกล่องขนมกุ้ยฮัวมาหลายกล่อง,เส้าเฟยโห่วส่ายหน้าไปมา,ฝืนยิ้มออกมา.จากนั้นก็พยักหน้าให้กับจงซาน,แสดงความขอบคุณ,ที่ต้องรบกวนเพราะบุตรสาวของตน.

หนึ่งดัชนี,หนี่กระบี่และหมื่นฝูงปลา!

วันนี้เต็มไปด้วยเรื่องที่น่าอัศจรรย์,เหล่าองค์รักษ์รอบๆที่จ้องมองตาโต,หากกลับเข้าไปในเมืองหลีโห่วเซิ่งแล้ว,แน่นอนว่ามีเรื่องที่จะให้พวกเขาได้กล่าวโอ้อวดได้ว่าไปพบอะไรมา.

เหลืออีกคน,จงซานจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,เขาจะแสดงอะไร?

ทุกๆคนต่างก็คาดหวัง,ว่าเขาจะแสดงอะไรออกมา.

ถึงเวลาของจงซานแล้ว,เขาที่ก้าวออกไปทันที,เผยยิ้มเล็กน้อย,ก่อนที่จะก้าวไปยังชายฝั่ง.

จับปลารึ? นี่เป็นการแข่งขันของคนทั้งสี่,แน่นอนว่าจงซานจะต้องทำให้ดี,กับสามทักษะความสามารถได้ผ่านไปแล้ว,นี่เป็นโอกาสที่จะแสงความสามารถที่จะสร้างความประทับใจให้กับหลิงเอ๋อ.

จงซานที่ก้าวไปถึงชายฝั่ง,พร้อมกับจ้องมองไปยังทะเลที่กว้างใหญ่,สายตาที่หรี่เล็ก,ภายในใจที่ราวกับว่ากำลังตัดสินใจที่จะทำเรื่องใหญ่,สูดหายใจลึก,พร้อมกับปล่อยลมหายใจออกมาช้าๆ,ยื่นมือลงไปในน้ำเบาๆ.

"เขากำลังทำอะไร? จับปลาด้วยมือเปล่ารึ?"เสี่ยวเหยาโห่วกล่าวหยัน.

ทุกคนต่างก็จ้องมองด้วยท่าทางแปลกๆไปยังจงซาน,กับท่าทางที่เงอะงะที่ยื่นมืออกไปคิดจะจับปลาด้วยมือเปล่าเหรอ! เขากำลังทำสิ่งใด?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.