Immortality Chapter 435 Trillion blessing sound
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 435 พันล้านเสียงคำอวยพร.
Chapter 435 Trillion blessing sound
亿万祝福音
พันล้านเสียงคำอวยพร.
ยาเซียนอมตะที่ได้พิสูจน์แล้ว,ข่าวดังกล่าวนี้โหมกระหน่ำแพร่สะบัดออกไปอย่างรวดเร็ว!
ไม่จำเป็นต้องให้หอการค้าต้าหรงปล่อยข่าวโฆษณาแต่อย่างใด,ด้วยการรับรองจากเนี่ยฟ่านเฉิน,ก็เพียงพอแล้วกับการรับประกันความจริงของยาเซียนอมตะ!
ทุกคนตราบเท่าที่ได้รับข่าว,ต่างก็เดินทางมายังเมืองหลีโห่วเซิ่ง,สำนักต่างๆ,ราชวงศ์ราชันย์,ราชวงศ์จักรพรรดิ,มีเหรอที่จะไม่มีใครต้องการยาเซียนอมตะ?
นอกเหนือจากตำหนักหนานหมิงกง,บนถนนหนทางมากมายมีคนออกมาเต็มไปหมด,แม้ว่าจะดูสงบเรียบร้อย,ทว่าภายในร้านอาหารนั้น,ทุกคนต่างก็จับจอง! ทุกร้านค้า,ต่างก็มีคนเฝ้ารอคอย!
ตามท้องถนนหนทาง,เวลานี้สัมผัสเทวะมากมายกระจายออกไปรอบๆ.
ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถได้กิน,ขอแค่ได้เห็นสักครั้งก็ยังดี.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ภายในตำหนักหนานหมิงกง,กองกำลังทหารแห่งหนึ่งที่เดินขบวนออกมา.
กองกำลังตระกูลจง! พวกเขาออกมาทำอะไร? มีอะไรต้องการจะทำอย่างงั้นรึ?
กองกำลังจงที่กระจายออกไปรอบๆสุ่ยอู๋เหิน,พร้อมกับเข้าประจำตำแหน่งที่แตกต่างกัน.
สุ่ยอู๋เหินที่นำสิ่งของบางอย่างออกมาจากกำไลเก็บของเป็นแท่นศิลายักษ์ขนาดหนึ่งร้อยจั้ง.
"คลืนๆๆๆ"
ป้ายศิลาที่ฝังจมลึกลงไปในดิน,เศษศิลาเศษฝุ่นที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว.
สายตาของเหล่าคนที่ซ่อนอยู่ต่างก็จ้องมองไปยังป้ายศิลา,พร้อมกับสะบัดฝุ่นรอบๆออกไป,ป้ายเตือนอย่างงั้นรึ?,บัดซบ,บิดามองไม่เห็นเลย?
ป้ายประกาศ!
ข้าจงซาน,โชคดีได้รับสมบัติล้ำค่ามา,หลังจากที่เซิ่งซ่างต้าหลีได้ทำการรับรอง,หากว่ากินมันเข้าไปจะช่วยเพิ่มชีวิตหยวนหนึ่งพัน,จงซานรับรู้ว่ามันคือของล้ำค่าที่ต่อต้านสวรรค์,ไม่ต้องการเก็บซ่อนเอาไว้เพียงคนเดียว,นับจากนี้,จะเปิดโอกาสให้ทุกคนได้ชมสมบัติล้ำค่าที่ตำหนักหนานหมิงกง,ให้เหล่าผู้ฝึกตนที่โดดเด่นทั่วหล้าได้ชื่นชม.
ทุกๆคนถึงกับหายใจหอบๆ,ก้าวเข้าไปใกล้ๆ.
เพราะว่าจงซานต้องการกงจูหลิงเอ๋อจากเซิ่งซ่างต้าหลี,ดังนั้น,จึงได้สร้างป้ายประกาศนี้ขึ้น.
เพียงหนึ่งศิลาวิญญาณระดับสูงและคำอวยพรให้ข้ากับกงจูหลิงเอ๋อด้วยตนเองบนศิลา,ถึงจะมีสิทธิ์เข้าชมเชิญเข้าแถวได้.
Has the non- queuer, has does not obey
Zhong Family armed forces arrangement, stirs up trouble ***, three days of non-
openings to the outside world!
ห้ามแทรกแถว,ไม่เช่นนั้นจะไม่อนุญาตให้เข้าไป,สามวันหลังจากนี้จะเปิดโอกาสให้คนทั่วหล้าได้ชม!
หวังว่าทุกคนจะปฏิบัติต่อหลักเกณฑ์อย่างเคร่งครัด,และให้ความร่วมมือ!
ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังแท่นศิลา ประกาศ! เวลานี้ทุกคนราวกับกำลังฝันไป.
หากเป็นคนอื่นที่ได้รับยาเซียนอมตะ,คงมีแต่ต้องปิดบังเอาไว้ในทันที,จงซานต้องการทำอะไรกันแน่?
เปิดโอกาสให้ทุกคนได้เห็นอย่างงั้นรึ?
ไม่อยากเชื่อ,ไม่อยากเชื่อจริงๆ,จงซานกำลังเล่นตลกอยู่รึ?
ตราบเท่าที่มีศิลาวิญญาณระดับสูง,และเขียนคำอวยพรให้อย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าทุกคนทั่วทั้งเมืองหลีโห่วเซิ่งสามารถเขาชมกันได้หมดไม่ใช่รึ?
So long as high-grade spirit stones? That
is not I can also look at one, smells previous? Five breath time! Writes the
blessing words? That is nothing, ‚wished two people of happiness’, this who
won't write?
เพียงแค่หนึ่งศิลาวิญญาณระดับสูง,ไม่ได้มากมายนัก,ก็สามารถได้เห็นแล้วไม่ใช่รึ?เข้าชมห้าลมหายใจ! ส่วนคำอวยพร? ไม่มีอะไรเลยเพียงแค่เขียน,"ขอให้ทั้งคู่มีความสุข"
ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลยไม่ใช่รึ?
ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ภายในตำหนักหนานหมิงกงได้มีการจัดเตรียมสถานที่จัดแสดง,และสถานที่เขียนคำอวยพรเอาไว้เรียบร้อยแล้ว.
รวมทั้งหมด 400 โต๊ะ,ที่บนนั้นมีผ้าขาวยาวเพื่อเขียนคำอวยพรและกล่องรับศิลาวิญญาณ,เวลานี้พวกเขาสามารถต่อแถวเข้ามาได้.
สายตาของทุกคนที่จับจ้องเขม็ง,ไม่มีทาง?
จริงหรือเท็จกัน?
แม้ว่าทุกคนจะเต็มไปด้วยความสงสัย,ทว่าพริบตาเดียวก็มีคนเข้าแถวที่หน้าโต๊ะทั้งสี่ร้อย,คนแรก,คนที่สองที่เริ่มประจำแถว,จากนั้นก็มาเรื่อยๆ,ซึ่งมีเพียงแค่
400 จุดที่ทำการปล่อยให้คนเข้าไป.
หลายๆคนที่กำลังชะเง้อกวาดสายตา,จ้องมองว่าจะมาถึงตัวเองซักที,400
จุดตรวจสอบ.ถูกพาเข้าไป,หลายคนที่ต่อแถวเริ่มจิตใจกระวนกระวาย.
400 จุด,ตอนนี้มีคนต่อเข้าแถวมากมาย,พริบตาเดียวที่เต็มถนนหนทางในทันที.
เหล่าคนธรรมดามากมายที่สนใจ,ทันใดนั้นต่างก็เข้ามาต่อแถวกันมากมายนับถ้วน.
"เฮ้,เจ้าเด็กนี้,เร็วเข้า,มันจะช้าไปแล้ว,ผู้ฝึกตนเหล่านี้ไร้ซึ่งมารยาทขนาดนี้เลยรึ?
พวกเขากำลังทำอะไรกัน?"
"เฮ้ไม่ใช่ว่านั่นคือสำนักรุ่งโรจน์,กับสำนักปิศาจหรอกรึ?สองสำนัก,ที่สร้างความโกรธเกรี้ยวให้กับผู้คน,พวกเขามาทำอะไรที่นี่กัน?
นี่คิดจะเข้าแถวกับพวกเราอย่างงั้นรึ?"
"เฮ้นั่น,ไม่ใช่ประมุขศรทลาย,เหล่ยหยินซ่าง?
พวกเขามาทำอะไรที่นี่?"
ที่ด้านหน้าตำหนักหนานหมิงกง,ทั่วทุกสารทิศ,ที่เต็มไปด้วยเสียงเจี้ยวจ้าว,ไม่สงบ,เกิดอะไรกัน?คนเหล่านี้ไม่รู้จักกฏระเบียบ,ไร้ซึ่งมารยาทนัก?
ไม่รู้จักเข้าแถวอย่างงั้นรึ?
นักบวช,พรตเต๋า,แม่ชี,ประมุขสำนัก,ปรมาจารย์ปรุงยา,ผู้หลอมอุปการณ์,พ่อครัว,คนขายเนื้อ,พวกเรามาทำอะไรกัน?
"นี่เจ้ากล้าแทรกแถวอย่างงั้นรึ? ทุบมัน!"เสียงๆดังกล่าวที่ดังออกมาเป็นระยะ.
หลายๆคนที่ลอยโด่งออกไปไกล,ถูกโจมตีลอยออกไปเสียงดังสนั่น.
ไม่มีใครสนใจว่าใครเป็นใครมีหน้าที่หรือสถานะอะไร,ที่ด้านหน้าจุดรับเข้าตำหนักหนานหมิงกง,เวลานี้มีคนที่ก้าวเข้าไปด้านในช้าๆ.
"เจ้าหนู,ยังต้องเขียนคำอวยพรอีกรึ?
เขียนอะไรเล่า,คนอื่นๆเขาเข้าไปแล้ว,บัดซบเอ่ย,เสียเวลาชัดๆ."หลายๆคนที่ร้อนรนกระวนกระวายใจ.
แน่นอนว่าคนที่ตามตามกฎเกณฑ์เท่านั้นถึงจะได้รับสิทธิ์เข้าไปในตำหนักหนานหมิงกง.
อย่างไรก็ตาม,นี่นับว่าเป็นอะไรที่ถูกมาก,เพียงแค่ศิลาวิญญาณเล็กน้อย?
ใครจะไม่ยินดีที่จะจ่ายล่ะ?
สองกลุ่ม,ที่กองกำลังจงพาเข้าไปในตำหนักหนานหมิงกงแล้ว,สถานที่ดังกล่าวนั้นเป็นหุบเขาแห่งหนึ่ง,เป็นตำหนักขนาดใหญ่,และมีทางเชื่อมต่อมากมาย,หากแต่ตำหนักใหญ่มีทางเข้าทางเดียว,เป็นประตูสีดำที่ตั้งอยู่.
พื้นที่รอบๆนี้,มีกรงโลหะขนาดใหญ่ปกคลุมเชื่อมต่อลงไปใต้ดิน,ดูแข็งแกร่งหนาแน่นเป็นอย่างมาก,ทุกคนสามารถมองเข้าไปด้านใน,สัมผัสเทวะไม่สามารถกวาดตามองได้,เม็ดยาวิญญาณทมิฬเองวางอยู่ตรงกลางด้านใน.
"นี่คือยาเซียนอมตะ! แปลกเกินไปแล้ว!"
"ใช่,แปลกมาก,เป็นเด็กทารก."
"ใช่แน่,ลุงของข้าอยู่ในท้องพระโรง,ได้ทำการบันทึกภาพเอาไว้,นี่ต้องเป็นยาเซียนอมตะแน่!"
"ข้าจะต้องดมกลิ่นมันก่อน."
จากนั้นก็มีการสูดกลิ่นกันอย่างหนักหนวง,คนกลุ่มใหม่ที่ก้าวเข้ามา,ได้ยินเสียงการสูดกลิ่นกันหนักหน่วงเลยทีเดียว.
"เร็วเข้า,หมดเวลาแล้วไปได้แล้ว!"กลุ่มอื่นที่ก้าวตรงเข้ามาแทนที.
ในเวลานั้นทหารกองกำลังจงที่รับผิดชอบในการนำคนกลุ่มๆเข้ามาและออกไป,"เอาล่ะ,หมดเวลาแล้ว,ตอนนี้คนอื่นกำลังเข้ามาดู,เพียงแค่หนึ่งศิลาวิญญาณห้าลมหายใจเท่านั้น,หากต้องการดูอีกให้เข้าแถวใหม่!"
กลุ่มแรกที่เข้ามา,จากนั้นก็ถูกนำออกไปยังประตูหลัง,และกลุ่มใหม่ก็เคลื่อนที่เข้ามา,ซึ่งจะมีเวลาระยะห้าลมหายใจ,ก่อนที่จะถูกส่งออกนอกตำหนักหนานหมิงกวง.
หลายๆคนที่ออกจากตำหนักหนานหมิงกวง,ต่างก็เร่งรีบเดินทางออกที่ประตูทิศใต้อย่างรวดเร็ว.
ทว่าที่ลานเวลานี้,ผู้คนกลับเดินทางมากมายมายนับไม่ถ้วน,มารดาเถอะ,แถวจะยืดยาวออกไปขนาดในกัน?
ในเวลานี้,ที่ด้านหน้าตำหนักหนานหมิงกง,ราวกับใยแมงมุม,มีคนมากมายที่ต่อแถวยืดยาวออกไป,และยังดูเหมือนว่าจะขยายออกไปไม่หยุดอีกด้วย.
ไม่นานเท่านั้น,ไม่สามารถมองเห็นหางแถวได้.
ในเวลานี้คนที่เดินทางมาถึงทีหลังค้นพบว่าแถวนั้นยืดยาวออกไปหลายร้อยลี้แล้ว,โฮ้,คนมากมายขนาดใหนกัน?
คนหลังๆจะต้องรออีกนานเท่าไหร่กัน?
จำเป็นต้องเตรียมการด้วยรึ?
ในเวลานี้,ทันทีที่เห็นคนเข้ามาต่อแถวมากมาย.
หลายๆคนก็เข้ามาต่อแถวตามในทันที.
ทุกคนทั่วทั้งเมืองหลีโห่วเซิ่ง,ตอนนี้มีสักกี่คนที่ไม่มาต่อแถว.
ไม่จำเป็นต้องโฆษณาใดๆ,แถวสี่ร้อยแถวนี้,นับว่าเป็นการโฆษณาที่ดีที่สุด,แถวที่ยาวผ่านออกไปนอกถนน,สร้างความตื่นตกใจสำหรับผู้คน,กลายเป็นเรื่องใหญ่โตในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายนับไม่ถ้วนต่างก็มาจากทุกสารทิศ,ทว่าเวลานี้ขณะที่เข้ามาในเมืองหลีโห่วเซิ่ง,ก็ต้องมองออกไปด้วยความแปลกประหลาด.
และเวลานั้นมีคนกลุ่มหนึ่งในชุดสีขาวที่เพิ่งเข้ามาในเมือง.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ดูเหมือนว่าจะเป็นยาเซียนอมตะ,พวกเราะได้ออกไปสืบข่าวแล้วมั่นใจได้,นานเท่าไหร่แล้ว,อาจารย์รอพวกเรา,"หญิงสาวคนหนึ่งกล่าว.
"ใช่,ยาเซียนอมตะ,ต่อให้ต้องพลิกผืนปฐพี,พวกเราจะต้องนำมันมาให้ได้! "ชายคนหนึ่งที่เผยสีหน้าแววตาที่เย็นเยือบออกมา.
"เอ๊ะ,คนเหล่านั้นกำลังทำอะไร?
แล้วคนพวกนี้มาเข้าแถวทำอะไรกัน?"
"หืม,นั่นคนที่เข้าแถวอยู่นั่น?"หญิงสาวก่อนหน้านี้ถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง.
"อาจารย์!"
เหล่าผู้ฝึกตนต่างก็มารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อย,แถวสี่ร้อยแถวที่ยืดยาวออกไปเรื่อยๆไม่หยุดหย่อน.
ไม่ใช่ว่ากำลังสร้างปัญหาหรอกรึ?แถวที่ยาวขนาดนี้จะทำให้พวกเขาทนได้อย่างไร?
.......
ตำหนักหลีโห่วเซิ่ง.
มีคนสองคนอยู่ด้านใน,หนึ่งคือขันทีชราที่มาเรียกตัวจงซานก่อนหน้านี้,และเนี่ยฟ่านเฉิน.
"ฝ่าบาท,เรื่องนี้มัน!"ขันทีชราที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"แท่นศิลาประกาศอย่างงั้นรึ?
ฮ่าอ่าฮ่า,กู่เฉิงตงเจ้าทำได้ดีมาก,ที่ส่งคนมาสร้างปัญหาให้ข้า!"เนี่ยฟ่านเฉินเผยสีหน้าแววตาที่ไม่แปลกใจเท่าใดนัก.
..........
ตำหนักเสี่ยวเหยาโห่ว!
เสี่ยวเหยาโห่วจ้องมองไปยังเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชา."หมายความหว่าอย่างไร?
คนอื่นๆล่ะ? ตายไปหมดแล้วรึ?"
"โห่วเย่ไม่ใช่เช่นนั้น,พวกเขาที่ไปสืบข่าวให้กับท่านไม่ใช่รึ?"
"ไปกันหมดเลยรึไง?
มีคนตั้งมากมายแล้วพวกเขายังไม่กลับมาอีกรึ?"เสี่ยวเหยาโห่วที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"พวกเขาเข้าแถวอยู่!"
"ไปเข้าแถวอะไร?"
"ทูตต้าโหลวนั้นได้ทำการสร้างป้ายศิลาประกาศ.........."ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่เร่งรีบกล่าวรายงาน.
เสี่ยวเหยาโห่ว."......."
..........
ตำหนังกงจูหลิงเอ๋อ!
เนี่ยชิงชิงที่นั่งเป็นเพื่อนหลิงเอ๋อ.
"หลิงเอ๋อ,เจ้าเข้าใจคำสั่งของเซิ่งซ่างได้ชัดเจนแล้วรึ?"
"ให้ข้าพบกับคำทั้งสี่ในทุกๆห้าวันนะรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่เบ้ปากไม่ยินดีที่จะพูด.
"คำสั่งของเซิ่งซ่างดังกล่าวนั้น,โปรดวางใจ,ในเวลานั้นข้าเองก็อยู่เป็นเพื่อนเจ้า."เนี่ยชิงชิงกล่าว.
"อืม,ดีเลย!"
"ทว่าคนทั้งสี่นั้นเจ้าเองก็รู้จักพวกเขาแล้วไม่ใช่รึ?"
หลิงเอ๋อที่ขมวดคิ้วส่ายหน้าไปมา.
"เป็นจงซาน,เสี่ยวเหยาโห่ว,เส้าเฟยโห่ว,เจ้าเทียนชา!"
ใบหน้าของหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
"อีกเรื่อง,ข้าต้องบอกกับเจ้า."เนี่ยชิงชิงกล่าว.
"หืม?"หลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หนึ่งในนั้นก็คือเจ้าเทียนชา,เจ้าเองก็น่าจะรู้จักเจ้าเทียนชาไม่ใช่รึ?"
"ข้าไม่รู้,ไม่เห็นจะเคยได้ยินมาก่อนเลย!"
"เขาคือเทียนชา,ก่อนหน้านี้คือศิษย์พี่ใหญ่รุ่นที่สองของสำนักไคหยางไงล่ะ."
"ศิษย์พี่ใหญ่!"ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่เผยท่าทางดีใจ.
ศิษย์พี่ใหญ่อย่างงั้นรึ?ศิษย์พี่ใหญ่ต้องการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์?
เทียนหลิงเอ๋อก็เผยสีหน้าแววตาดีใจขึ้นมาทันที.
"อืม,อีกคนก็คือจงซาน!"
เมื่อกล่าวถึงจงซาน,ความตื่นเต้นที่เทียนหลิงเอ๋อมี,ทำไมไม่รู้,ต้องหดหายไปในทันที,ความตื่นเต้นก่อนหน้านี้หายไปหมด,ทำให้เทียนหลิงเอ๋อรู้สึกแปลกประหลาด.
"จงซาน? เป็นเขาอย่างงั้นรึ?
เป็นเขาได้อย่างไร?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวสอบถามด้วยท่าทางเฉยเมย.
"ฝ่าบาทอนุญาตให้พวกเขาทั้งสี่ตามจีบเจ้า,ตอนนี้ภายใต้สวรรค์ต่างก็รับรู้ว่า,จงซานคือคนที่เจ้าได้ลืมเขาไปจากความทรงจำ,เพื่อพิสูจน์เรื่องดังกล่าวนี้,ดังนั้น,ตอนนี้ภายในเมืองหลวงของตำหนักหลีโห่วเซิ่ง,ได้รวบรวม,"พันล้านเสียงคำอวยพร"ให้กับเจ้า"เนี่ยชิงชิงที่กล่าวตอบ.
"พันล้านเสียงคำอวยพรรึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.
"อืม,จะต้องใช้คนพันล้านคนในการช่วยเหลือ,ทุกคนจะต้องเขียนคำอวยพร,เพื่อมอบให้กับเจ้า!"เนี่ยชิงชิงกล่าว,ขณะที่กล่าวแววตาเผยสีหน้าความตื่นเต้นออกมาด้วย.
"พันล้านเสียงคำอวยพัน?
เป็นเรื่องที่ยากมากเลยๆไม่ใช่รึ?"ทำไมเทียนหลิงเอ๋อจะไม่รู้,คาดไม่ถึงเลยว่า,จงซานจะเป็นกังวลถึงเพียงนี้.
พันล้านเสียงคำอวยพร,จะต้องให้คนมากมายเท่าไหร่มาช่วยเขา?
"หลายวันก่อนที่เจ้าได้ฟังเรื่องเล่าของจงซานก็น่าจะรับรู้ว่าเขามีเชาว์ปัญญาที่สูงไม่ใช่รึ?"เนี่ยชิงชิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่,เรื่องเล่าของจงซานนับว่าเขามีเชาว์ปัญญาสูง,แต่พันล้านเสียงคำอวยพร,คนพันล้านคน?
ฝ่าบาทไม่ใช่ว่าให้เวลาสี่เดือนหรอกรึ?
แล้วเขาจะไปหาคนมากมายเท่าไหร่มาเขียนข้อความให้เขารึ?"เทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"หารึ? เขาจำเป็นต้องหาอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองหลีโห่วเซิ่ง,และคนอีกหลายๆแห่ง,ต่างก็เร่งรีบเขียนคำอวยพรให้กับเขามากมาย!"เนี่ยชิงชิงที่ส่ายหน้าไปมาฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น