Immortality Chapter 433 Four male female

Immortality Chapter 433 Four male female

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 433 สี่ชายหนึ่งหญิง.

Chapter 433 Four male female

四男一女

  สี่ชายหนึ่งหญิง.

ยาเซียนอมตะ? นี่คือยาเซียนอมตะดั่งที่เป็นข่าวลือหรือไม่?

ภายในห้องโถงสายตาทุกคู่ที่จดจ้อง,มองไปยังหลินเซียว,สายตาทุกคนที่ราวจะกดข่มปลดปล่อยพลังที่รุนแรงแผ่ซานออกมา,นี่ไม่ใช่พลังวิญญาณที่กดข่ม,แต่เป็นความน่าเกรงขาม,ความรู้สึกกดดันจากผู้ทรงอิทธิพลต่างๆ.

สายตาที่กดข่มโถมกระหน่ำมายังหลินเซียว,หากเป็นคนทั่วไปย่อมต้องรู้สึกขาดเขลาจนไม่กล้าก้าวเข้ามาหรือต้องหมอบราบไปแล้ว.

อย่างไรก็ตามหลินเซียวนั้นหาได้ใช่คนขลาด,เขายังคงก้าวเข้ามา,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เต็มไปด้วยความมั่นใจ.

ญาณของใครหลายๆคนที่แผ่ออกไปถึงกับตื่นตระหนกเล็กน้อย.

"เซิ่งซ่างต้าหลีโปรดยล!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,ก่อนที่จะเปิดฝากล่องเก้ามังกรออก.

กล่องหยกเก้ามังกรนี้สามารถปกปิดสัมผัสเทวะได้,ดังนั้นทุกคนจึงไม่สามารถมองเห็นอะไรด้านในได้นั่นเอง.

จงซานที่เปิดฝาขึ้น,ทันใดนั้นประกายแสงสีม่วงที่ส่องออกมาในทันที.

ทุกๆคนที่จ้องมองออกไป.

นั่นมันคืออะไร? เด็กทารกรึ?

สายตาทุกคน,ที่จ้องมองบนกล่องหยก,เห็นเหมือนกับเด็กทารกขนาดเท่ากับกำปั้น,เป็นใบหน้าของเด็กทารกที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายเย็นชาออกมา,รอบๆเด็กทารกนั้น,ส่องแสงสีม่วงกระจาย,ดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.

สายตาของทุกคนที่ไม่สามารถจดจ้องได้นาน,หลายๆคนที่รู้สึกราวกับว่าความชั่วร้ายนั่นได้กระแทกเข้ามาในหัวสมองของเขา,สิ่งนี้คืออะไร? แปลกประหลาดยิ่งนัก?

ไม่ได้การ,นี่ไม่ใช่เด็กทารก.

สายตาของทุกคนที่ดวงตาเบิกกว้าง,กลืนน้ำลายคำโต,ไม่มีใครเข้าใจว่ามันคือสิ่งใด.

"เซิ่งซ่างต้าหลีเชิญตรวจสอบได้,นี่คือสิ่งที่ข้าได้รับมา,จงซานได้ยินมาว่าสิ่งนี้จะสามารถเพิ่มชีวิตหยวนหนึ่งพัน,ไม่รู้ว่าใช่หรือไม่,เช่นนั้นจึงได้ใคร่ขอถามความเห็นของเซิ่งซ่างต้าหลี."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

เห็นสิ่งดังกล่าวแล้ว,ดวงตาของเนี่ยฟ่านเฉินดวงตาหดเกร็ง,พร้อมกับรับรู้ได้ในทันที.

"สิ่งนี้เจ้าได้มาอย่างไร?"เนี่ยฟ่านเฉินสอบถาม.

"ขณะที่ผ่านราชวงศ์จักรพรรดิต้าจิน,ในเวลานั้นข้าได้ช่วยคนของแดนเทพอมตะไล่ล่าสังหารกองกำลังอาชาปิศาจมายา,และพบเข้าที่รังใหญ่ของพวกเขา."จงซานกล่าวออกมาตามจริง.

รังใหญ่กองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายา? เนี่ยฟ่านเฉินเผยยิ้มออกมา,ราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างได้.

"เซิ่งซ่างต้าหลี,กับข่าวที่ข้าสืบมาได้,ข้าใคร่ขอถาม,จริงหรือไม่? มันให้ผลเช่นนั้นจริงๆหรือไม่?"จงซานสอบถาม.

"สามารถเพิ่มหนึ่งพันชีวิตหยวน."เนี่ยฟ่านเฉินพยักหน้า.

"ฮือ จ๊อกแจ๊ก!"

เสียงของเหล่าข้าราชบริพารไม่สามารถสงบใจได้,ส่งเสียงอื้ออึง,เป็นยาเซียนอมตะจริงๆรึ? นี่คือยาเซียนอมตะจริงๆรึ?

"จงซาน,ไม่ใช่ว่าเจ้าจะมอบมันให้กับเซิ่งซ่างอย่างงั้นหรอกรึ?"เสี่ยวหยาโห่วเนี่ยกวงกล่าวออกมาในทันที.

กับคำพูดของเสี่ยวเหยาโห่วแน่นอนว่าทำให้ทุกคนขมวดคิ้ว,แน่นอนพวกเขาไม่หวังให้จงซานส่งมันให้กับเนี่ยฟ่านเฉิน,แต่ก็ไม่กล้าเอ่ย.

"เสี่ยวเหยาโห่ว?"จงซานที่เผยยิ้มให้กับเนี่ยกวง.

"หืม?"เนี่ยกวงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"สิ่งนี้เป็นของของข้า,จริงๆไม่ใช่สิ่งที่ท่านจะบอกว่าข้าควรจะทำอย่างไร."จงซานเผยยิ้มออกมา.

กับคำพูดของเหล่าข้าราชบริพารนั้นลอบถอนใจเบาๆ,แม้ว่าเขาจะต้องการเป็นเจ้าของ,ทว่าใครจะกล่าวออกไปล่ะ? ทว่าแน่นอนหาว่าจงซานมอบมันให้เซิ่งซ่าง,หลังจากนี้พวกเขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด.

"ขอบพระทัยเซิ่งซ่างต้าหลี,จงซานสามารถยืนยันของวิเศษได้แล้ว,"จงซานที่โค้งคำนับเซิ่งซ่างต้าหลีด้วยความเคารพ.

เนี่ยฟ่านเฉินจ้องมองไปยังจงซาน,เพราะว่าท่าทางของจงซานในเวลานี้,เขามีบางอย่างที่ยังไม่กล่าวออกมา,ตามข่าวลือ,จงซานต้องการแลกเปลี่ยนกับสมบัติบางอย่างกับตัวเขาเองอย่างงั้นรึ?

"เรียนเซิ่งซ่างต้าหลี,จงซานนั้นมีภรรยาผู้หนึ่ง,เวลานี้อยู่ในราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,หวังว่าเซิ่งซ่างจะมอบโชควาสนานี้ให้กับข้า,ประทานความรัก,และอนุญาตให้จงซานนำภรรยาผู้นี้กลับบ้าน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

กับคำพูดของจงซานนั้นดังสนั่นท้องพระโรงทำให้ทุกคนจ้องมองด้วยท่าทางแปลกๆ,ขอให้เซิ่งซ่างอวยพรอย่างงั้นรึ? คู่รัก? เขากำลังพูดจาไร้สาระอะไรกัน?

อย่างไรก็ตาม,เนี่ยเฟ่านเฉินนั้นรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา,แววตาไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก.

"ใครคือภรรยาของเจ้า?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

ทุกคนต่างก็จดจ้องมองมายังจงซาน,ใช่,ใครคือภรรยาเขา,ถึงจะต้องเดินทางมายังเมืองหลีโห่วเซิ่ง? และยังต้องขอให้เซิ่งซ่างอวยพรอย่างงั้นรึ?

"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,กงจูหลิงเอ๋อ!"

"โฮกๆๆ จ๊อกแจกๆ."

เสียงดังสนั่นท้องพระโรง,กงจูหลิงเอ๋อ? เป็นกงจูหลิงเอ๋อ,ช่างหาญกล้านัก,จงซานกำลังทำอะไร? นี่ต้องการจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์อย่างงั้นรึ? ไม่,นี่เป็นการดูหมิ่นราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,กงจูหลิงเอ๋อเป็นภรรยาจงซานตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

"สามหาว,กงจูหลิงเอ๋อไปเป็นภรรยาเจ้าตั้งแต่ตอนใหน? เจ้าต้องการจะทำลายศักดิ์ศรีของต้าหลีเรารึ?"เสี่ยวเหยาโห่วที่กระโดดผ่างตะโกนออกมาเสียงดัง.

"เซิ่งซ่างต้าหลี,ฟ้าดินเป็นพยาน,เยวี่ยฟู่เป็นพยาน,ข้าและหลิงเอ๋อเป็นสามีภรรยา,เพียงแค่ความทรงจำของหลิงเอ๋อนั้นถูกจื่อจุ้นหงเพลิงผนึกเอาไว้จึงสูญเสียความทรงจำไปทั้งหมด,เรื่องนี้กงจูชิงชิงเป็นพยานได้,ข้าขอกล่าวต่อสวรรค์,หากว่าจงซานกล่าวเท็จ,ต่อจากนี้,ขอให้พลังฝึกตนไม่ก้าวหน้าไปตลอดกาล! จงซานหวังว่าจะใช้,ยาเซียนอมตะนี้,เพื่อแลกเปลี่ยนกลับหลิงเอ๋อและพานางกลับบ้าน."จงซานกล่าวออกมาเสียงดัง.

ภายในท้องพระโรงเวลานี้,เต็มไปด้วยบรรยากาศแปลกๆ,เสี่ยวเหยาโห่วที่โกรธเกรี้ยวตำหนิจงซานอย่างรุนแรง,หากแต่จงซานนั้นไม่ได้หวาดกลัวอำนาจสวรรค์,ยังคงทูนขอกงจูกับเซิ่งซ่างอย่างงั้นรึ? และยังคิดแลกเปลี่ยนกับยาเซียนอมตะอย่างงั้นรึ?

"เรียนฝ่าบาท,ไท่จื่อราชวงศ์ราชันย์ต้าเฉิง,เจ้าเทียนชาได้มารอคอยอยู่ด้านนอกแล้ว."ขันทีที่ก้าวเข้ามารายงานด้วยความเคารพ.

"หืม?"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.

เรื่องที่เกิดขึ้นยังไม่จบ.

"เบิกตัว!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"เบิกตัว,ให้ไท่จื่อต้าเฉิง,เจ้าเทียนชาเข้ามาในตำหนักได้."

จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมอง,ในเวลาหน้าสิ่งหน้าขวานนี้,เขารู้สึกสังหรใจไม่ดีเป็นอย่างมาก.

ไม่นาน,ชายในชุดสีดำคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาในท้องพระโลก.

ชายผู้หนึ่งในชุดสีดำล้วน,ที่ข้อมือมีกระบี่ยาวสีดำทมิฬ,เป็นกระบี่ยาวที่เรียวเล็ก,ทว่ากลับแผ่กลิ่นอายที่คมกล้าออกมา,เส้นผมสีดำ,ผ้าคลุมไหล่สีดำ,ดวงตาสีแดง,ที่หน้าผากมีรูปสลักเปลวเพลิงอยู่,สวมกำไลแขนสีขาวล้วน,หน้าตาหล่อเหลาเป็นอย่างมาก.

เห็นชายคนดังกล่าว,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.

สำนักไคหยาง! เทียนชา? ก่อนหน้านี้เขาคือศิษย์พี่ใหญ่รุ่นที่สอง,ผู้มีเพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภาที่ทรงพลัง,เทียนชา?

เจ้าเทียนชา? เทียนชารึ?

เจ้าเทียนชาเองก็จดจำจงซานได้ในทันที,ไม่มีทางที่เขาจะลืมจงซาน,เขาที่ต้องการตัดเนื้อเฉือนกระดูกจงซาน,คาดไม่ถึงจะเป็นเขา,ก่อนหน้านี้เขาได้ข่าวลือมาบ้าง,คิดว่าคงมีชื่อที่ซ้ำกัน,คาดไม่ถึงว่าจะเป็นจงซานจริงๆรึ? ชิ!

"เจ้าเทียนชา,คารวะเซิ่งซ่างต้าหลี!"เจ้าเทียนชาที่แสดงความเคารพเนี่ยฟ่านเฉินในทันที.

"อืม!"เนี่ยฟ่านเฉินพยักหน้า.

"ไท่จื่อต้าเฉิง,เจ้าเดินทางมายังราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีครั้งนี้,มีเป้าหมายอะไร?"เนี่ยฟ่านเฉิงกล่าวถาม.

"เรียนเซิ่งซ่างต้าหลี,ด้วยคำสั่งของราชันย์ของพวกเรานั้น,ได้ส่งข้ามายังต้าหลี,เพื่อที่จะขอความเห็นของเซิ่งซ่างต้าหลี."เจ้าเทียนชากล่าว.

"ความเห็นอย่างงั้นรึ?"เนี่ยฟ่านเฉินที่กล่าวออกมาด้วยวความสงสัย.

ทั่วท้องพระโรงในเวลานี้,เหล่าข้าราชบริพารต่างก็ส่งเสียงดังอื้ออึง,ความเห็น? ราชวงศ์ราชันย์ต้าเฉิงที่ขัดแย้งกันมาโดยตลอดหลายต่อหลายปี,มีการรบกันอย่างต่อเนื่อง,ความเห็น? หมายความว่าอย่างไร? ราชันย์ต้าเฉิงเป็นบ้าไปแล้วรึ?

"องค์ราชันย์ยินดีที่จะยอมรับสวามิภักดิ์ต่อต้าหลี,พร้อมกับมอบราชวงศ์ราชันย์ต้าเฉิงจำนวนต่อเซิ่งซ่างต้าหลี!"เจ้าเทียนชากล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"หืม?"

"โฮ จ๊อกแจก จอแจ."

เสียงทั่วท้องพระโรงที่ดังสนั่นอีกครั้ง,ยอมแพ้รึ? ไม่มีทาง!

จงซานที่ทำการวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งที่เป็นอาณาจักรเพื่อนบ้านของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,ทว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีเลย,หลายต่อหลายปีทั้งสองอาณาจักรได้ต่อสู้กันตลอด,ทำไมถึงได้ยอมจำนนในทันทีทันใดรึ? ไม่ถูกต้องนัก,ก่อนหน้านี้ราชันย์ต้าเฉิง,บางทีอาจจะไม่มีไท่จื่อในสายโลหิต,หรือว่าบางที่อาจจะตายไปทั้งหมดแล้ว,ทำไมถึงได้รับไท่จื่อคนนอกอย่างงั้นรึ? จากข่าวที่ได้รับมาราชวงศ์ราชันย์ต้าเจิ้งนั้นเพิ่งฉลองครบรอบ 4000 ปีขององค์ราชันย์.

อายุสีพันปีอย่างงั้นรึ? อาณาจักรราชันย์แท้นั้นมีอายุไข 4800 ปี,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,เขายังมีเวลาอีกกว่า 800 ปี.

"ราชวงศ์ราชันย์ต้าเฉิงจะยอมสวามิภัคต่อข้าอย่างงั้นรึ? แม้ว่าเขาจะเหลืออายุไขไม่มาก,ทว่าก็ยังนับเป็นผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่ง,เป็นไปไม่ได้ที่จะยอมจำนนต่อข้า."เนี่ยฟ่านเฉิงกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"รายงานเซิ่งซ่างต้าหลี,ทุกอย่างนั้นอยู่ที่ข้า."เจ้าเทียนชากล่าว.

"หืม?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เรื่องนี้เพิ่งมีการตัดสินใจเมื่อไม่นานนี้,สายโลหิตแท้ขององค์ราชันย์นั้นได้ข้ามไปอีกยุคสมัย,กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,องค์ราชันย์ตระหนักได้ถึงอายุไขที่ใกล้เข้ามาแล้ว,ดังนั้นแผ่นดินจึงตกอยู่ในการตัดสินใจของข้า,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเฉิงนั้นจึงสมัครใจที่จะสวามิภัค."เจ้าเทียนชากล่าว.

A Zhao Tiansha saying, the people immediately have felt relaxed, Emperor Dynasty extinguishes, the crown prince must be chased down by the audiences surely, for this only bloodline, receives the Great Emperor to give up several thousand years of base industry also refusing to balk greatly.

กับคำพูดของเจ้าเที่ยนชานั้น,ทำให้ทุกคนเบาใจ,หากว่าราชวงศ์ราชันย์ยอมจำนน,แน่นอนว่าว่าจะลดการสูฯเสียเป็นอย่างมาก,มีแต่ได้ไม่มีเสียแม้แต่น้อย.

"ตกลง,ข้ายอมรับ."เนี่ยฟ่านเฉิงกล่าว.

เรื่องเช่นนี้,เป็นใครจะไม่ยินยอมกัน? ราชวงศ์ราชันย์ที่ยอมสวามิภัคมีแต่ได้,ใครจะไม่ต้องการ.

"เรียนเซิ่งซ่าต้าหลี,ราชวงศ์ราชันย์ของพวกเรานั้นได้มอบอำนาจให้ข้าเป็นผู้ตัดสินใจ,ตราบเท่าที่เซิ่งซ่างต้าหลียินดีที่จะให้ข้าได้สมรสกับกงจู,ราชวงศ์ราชันย์ของพวกเราก็จะกลายเป็นของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีในทันที."เจ้าเทียนชากล่าว.

เป็นความจริง,ใต้สวรรค์ไม่มีอาหารกลางวันให้กินฟรี,ราชวงศ์ราชันย์ต้าเฉิงต้องหาหลักประกัน,กงจู? แต่งงานกับกงจู,หลังจากนี้สถานะของเจ้าเทียนชาก็จะไม่ต่ำต้อย,เป็นราชบุตรเขต,แน่นอนว่าจะได้รับความปลอดภัยไร้กังวล,เรื่องนี้ไม่เกินไป,นับว่ายุติธรรม.

"แล้วกงจูองค์ใดที่เจ้าต้องการสมรสด้วยล่ะ?"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าวถาม.

เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,เนี่ยฟ่านเฉินเองก็สนใจอยู่เหมือนกัน,ทุกๆคนที่จ้องมองไปยังเจ้าเทียนชา,จงซานที่อยู่ข้างๆเวลานี้รู้สึกไม่ดีนัก.

"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,กงจูหลิงเอ๋อ!"เจ้าเทียนชาที่เอ่ยออกมา.

"โฮ่ จอกแจ๊ก จอแจ"

กงจูหลิงเอ๋อ? ทั่วทั้งท้องพระโรงที่ดั่งสนั่น,เหล่าข้าราชบริพารที่พูดคุยกันไปต่างๆนาๆ,ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด,ไม่อยากเชื่อ,จงซานที่กล่าวว่านางเป็นภรรยาเขายังไม่ได้จัดการ,และยังมีคนก้าวเข้ามาเพื่อขอแต่งงานเพื่อยอมสวามิภัคอีกอย่างงั้นรึ?

"เรียนฝ่าบาท!"ในเวลาเดียวกัน,เสี่ยวเหยาโห่วที่เอ่ยปากออกมาในทันที.

"กล่าว!"เนี่ยฟ่านเฉินจ้องมองไปยังเสียวเหยาโห่ว.

"ฝ่าบาท,เฉินเองก็ลอบมองกงจูหลิงเอ๋อมานานแล้ว,กงจูหลิงเอ๋อที่งดงาม,ทุกวันทุกคืนเฉินต้องคิดถึงนางตลอดเวลา,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความรัก,แม้ว่ากงจูหลิงเอ๋อจะเป็นกงจู,สถานะน่าเคารพ,ทว่าหากเทียบกับสายโลหิตของท่านกับข้าแล้ว,ข้าก็เป็นลูกหลานลำดับหกของเซิ่งซ่าง,กวงใคร่ขอฝ่าบาท,โปรดประทานงานแต่งแก่กวงด้วย,ไม่เช่นนั้นกวงคงต้องอกแตกตายอย่างแน่นอน!"เสี่ยวเหยาโห่วกล่าวออกมาเสียงดัง.

เสียงอื้ออึ้งที่ดังสนั่นทั่วทั้งท้องพระโรงอีกครั้งราวกับห้องโถงจะแตก.

ก่อนหน้านี้มีแต่งงานเพื่อสวามิภัค? เสียงทั่วท้องพระโรงยังไม่สงบดี,ในเวลานี้เหล่าข้าราชบริพารต่างสงเสียงดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง,กงจูหลิงเอ๋อ? ช่างเป็นคนที่มากเสน่ห์ขนาดนี้เลยรึ?

เนี่ยฟ่านเฉินขมวดคิ้วไปมา.

"เรียนฝ่าบาท!"ที่ด้านขวาของแถว,เส้าเฟยโห่วเองก็กล่าวออกมาเช่นกัน.

"พูด!"เนี่ยฟ่านเฉินกล่าว.

"กงจูหลิงเอ๋อนั้น,เป็นคนที่อ่อนโยนและมีความน่ารัก,เฉินเองก็ลอบมองมาตลอด,ทุกคืนวันต่างก็คิดถึงคนึงหา,วาดฝันว่าจะได้มาเป็นคู่บำเพ็ญ,ทว่าเฉินไม่กล้าที่จะเอ่ยอกมาตรงๆ,ทว่าเมื่อรับรู้ว่ากงจูหลิงเอ๋อกำลังจะหายไปจากความคาดหวัง,เฉินเองก็ไม่ต้องการทิ้งแสงสว่างนี้ไป,เฉินเองก็หวังว่าด้วยความดีความชอบในอดีต,จะสามารถแลกเปลี่ยนให้ฝ่าบาทประทานสมรสให้เช่นกัน."เส้าเฟยโห่วที่กล่าวออกมาในทันที.

"โห่ จอกแจก จอแจ!"

เสียงดังสนั่นท้องพระโรงอีกครั้ง,เหล่าขุนนางข้าราชบริพารแทบบ้าไปแล้ว,กงจูหลิงเอ๋อ?เป็นกงจูหลิงเอ๋ออีกแล้วรึ? เหล่าบุรุษที่โดดเด่นมากพรสวรรค์ทั้งสี่,ต่างก็ประทานขอกงจูหลิงเอ๋อกับฝ่าบาทพร้อมกันรึ?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.