Immortality Chapter 430 Cancels the female
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 430 จีบผู้หญิง.
Chapter 430 Cancels the female
勾女
จีบผู้หญิง.
"เกี่ยวกับข้า?
ผนึก,ผนึกมันเอาไว้ก็ดีแล้ว,ตราบเท่าที่หลิงเอ๋อมีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว,นอกจากนี้แม้ว่านางจะลืมเรื่องของข้า,แต่ก็ไม่ได้ลืมความรู้สึก,ไม่ได้ลืมความเจ็บปวดภายในใจไป."
เนี่ยชิงชิงจ้องมองไปยังจงซาน,พร้อมกับถอนหายใจลึก.
"แล้วจะสามารถคลายผนึกของหลิงเอ๋อได้อย่างไร?"จงซานกล่าวด้วยเสียงที่จริงจัง.
"คลายรึ?
มีวิธีทว่าก็นับว่ายากมาก."เนี่ยชิงชิงกล่าว.
"ยากรึ? ถึงยากก็ยังมีวิธีแก้ไข."
"ปัญหาอยู่ที่คนผนึก,จำเป็นต้องให้จื่อจุ้นเผ่าหงเพลิง,เป็นคนลงมือ,และยังต้องใช้เสียงหกเพลิงเก้าสวรรค์,ไม่เช่นนั้นจะทำให้วิญญาณเทวะของหลิงเอ๋อได้รับบาดเจ็บ,และการปลดผนึกเอง,ก็ต้องใช้เสียงหงเพลิงเก้าสวรรค์,ซึ่งการทำเช่นนั้นจะทำให้จื่อจุ้นเผ่าหงเพลิงเสียพลังไปไม่น้อย."เนี่ยชิงชิงกล่าว.
"เช่นนั้นรบกวนกงจูชิงชิงช่วยข้าสักครั้ง,ให้ข้าได้มีโอกาสเจรจา!"จงซานกล่าว.
เนี่ยชิงชิงที่จ้องมองจงซานด้วยสีหน้าที่แปลกประหลาด.
"คิดว่าจื่อจุ้นจะยอมพูดคุยกับเจ้าอย่างงั้นรึ?"เสียงจากด้านนอก,เป็นเสียงบ่นจุกจิกขึ้นมาในทันที.
หญิงสาวในชุดสีดำที่ก้าวเข้ามาช้าๆ,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"เจ้าหนู,ไม่เห็นเจ้ามาพักหนึ่ง,พลังฝึกตนเพิ่มขึ้นมามากทีเดียว,ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกายเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าจะก้าวมาถึงระดับก่อตั้งวิญญาณได้?"หญิงสาวในชุดดำที่จ้องมองมายังจงซาน.
จงซานที่จ้องมองด้วยสายตาประหลาดใจไปยังหญิงสาวชุดสีดำ,ท่าทางงดงาม,ทว่าเขาเคยเห็นนางมาก่อนอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่านางรู้จักเขาได้อย่างไร?
"ชิงเอ๋อ!"เนี่ยชิงชิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
ชิงเอ๋อ?
จิตใจของจงซานที่สั่นสะท้าน,ทันใดนั้นก็นึกขึ้นมาได้ในทันที,หงส์มรกต,ที่เนี่ยชิงชิงขี่บินมายังเกาะหมาป่าสวรรค์,นางก็คือหงส์มรกตนั่นเอง?
เฟิงหวง?
"จงซานคารวะเฟิงหวง!"จงซานกล่าวอกมาในทันที.
หญิงสาวชุดดำที่แค่นเสียงออกมาเล็กน้อย,"ได้ยินมาว่าเจ้าต้องการพบจื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?
ทำไมจื่อจุ้นต้องพบเจ้าด้วย? เจ้ามีคุณสมบัติใดที่ต้องพบกับจื่อจุ้น?"
"ข้าต้องการพบกับจื่อจุ้น,แน่นอนว่ามีเรื่องต้องปรึกษา,ใยต้องถามถึงคุณสมบัติด้วยล่ะ,ตราบเท่าที่จื่อจุ้นยอมพบข้าจะต้องรู้แน่นอนว่าข้ามีคุณสมบัติใด."จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
คุณสมบัติ,จงซานคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติจริงๆรึ?
กงตงฟางของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,บางที่อาจเป็นสถานะที่ต่ำที่สุด,ทว่าจักรพรรดิของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,อาจจะเพียงพอ,เพราะว่าจักรพรรดิต้าเจิ้งและจื่อจุ้นเผ่าหมาป่านั้นมีสถานะเทียบเท่ากัน,ทว่าจื่อจุ้นเผ่าหมาป่าและจื่อจุ้นเผ่าหงเพลิง,จะยอมให้ใครและใครตีเสมออย่างงั้นรึ?
"ชิ,เป็นไปไม่ได้!"หงมรกตที่ปฏิเสธในทันที.
เห็นท่าทางของหงมรกตแล้ว,จงซานไม่ต้องการทำให้เรื่องยุ่งมากกว่านี้,ทันใดนั้นจึงมองมายังเนี่ยชิงชิง,"กงจูชิงชิง,ไม่ว่าอย่างไร,ท่านก็ช่วยเหลือหลิงเอ๋อเอาไว้,จงซานซาบซึ้งบุญคุณนี้นัก,ในเมื่อไม่สามารถพบจื่อจุ้นหงเพลิงได้,เช่นนั้นจงซานมีเรื่องร้องขอเรื่องอื่น."
"หืม?"เนี่ยชิงชิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
หงส์มรกตที่จ้องมองไปยังจงซานที่เปลี่ยนใจไม่พบกับจื่อจุ้นหงเพลิงแล้ว,ก็ตกใจเล็กน้อย.
"หลิงเอ๋อลืมข้าไปแล้ว,ทว่าก็ไม่ได้ลืมความรู้สึก,ข้าต้องการโอกาส,หวังว่าจะสามารถช่วยปลุกความทรงจำได้บ้าง,ขอโอกาสให้ข้า,ให้ข้าและหลิงเอ๋อได้พบกัน."จงซานกล่าว.
"พบกัน?"เนี่ยชิงชิงค่อนข้างกระอักกระอ่วนใจจ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าต้องทำอย่างไร,ถึงจะสามารถพูดคุยกับหลิงเอ๋อได้!"จงซานจ้องมองไปยังเนี่ยชิงชิงด้วยความหวัง.
ข้าต้องทำอย่างไร?
เนี่ยชิงชิงตระหนักได้ถึงความจริงจังของจงซานได้.
"ได้!
ข้าจะทำให้ดีที่สุด!"เนี่ยชิงชิงเอ่ย.
"ขอบคุณ!"จงซานเผยยิ้มออกมาในทันที.
"ใคร่ขอถามเฟิงหวง,ข้าสามารถเรียกท่านว่าอย่างไร?"จงซานที่จ้องมองไปยังหงส์มรกต.
"ข้ามีนามว่าชิงหง."หงส์มรกตที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
"จงซานเสียมารยาทแล้ว!"จงซานกล่าว.
"อืม!"ในเวลาเดียวกัน,ภายในใจของหงส์มรกตที่ผ่อนปรนขึ้น.
จงซานที่ออกมาจากตำหนักของกงจูชิงชิง,กลับมายังคฤหาสน์หนานหมิงกง.
บนเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง,จงซานจ้องมองไปยังคนด้านหน้า,พร้อมกับพูดคุยกันถึงเรื่องบางอย่าง.
"จื่อเห่า!"จงซานเอ่ยออกมา.
"หืม?จอมพล?
"จื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมากล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ข้ามีเรื่องบางอย่าง,ให้เจ้าทำ,เป็นเรื่องที่สำคัญมาก!"
"จื่อเห่าจะทำเต็มที่!"จื่อเห่ากล่าวยืนยัน.
"อืม,ที่พักของกงจูเฉียนโหยว,หงมรกต,เฟิงหวง,ชิงหง,เจ้ารู้จักหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"จอมพลเอ่ยถึงนางก่อนหน้านี้แล้ว."จื่อเห่าพยักหน้า.
"ให้เวลาเจ้าหนึ่งเดือน,เกี้ยวนาง,ทำให้นางเป็นภรรยาของเจ้าซะ."จงซานกล่าว.
ให้คำสั่งจีบผู้หญิงอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของจื่อเห่าถึงกับซีดในทันที,ไม่มีทาง! จีบอย่างงั้นรึ?
หลายๆคนที่ได้ยินที่ได้ยิน,ตกใจเล็กน้อยเช่นกัน,จากนั้นก็เผยยิ้มกว้างออกมา.
"มีปัญหาอะไร? ทำไม่ได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังจื่อเห่าหลางเจียง.
"จอมพล,ท่านให้ข้าเข้าสู่สงคราม,ให้ข้าต่อสู้,ข้าย่อมทำเต็มความสามารถ,ไม่มีปัญหาอะไร,แต่ท่านกับให้ข้าเกี้ยวนางรึ?
เรื่องนี้!"จื่อเห่าหลางเจียงไม่ค่อยพอใจนัก.
"ไม่ใช่ว่าภรรยาของท่านจากไปนานแล้วรึ? ตอนนี้ยังไม่แต่งงาน,ท่านหวาดกลัวอะไรเล่า?"หลิวอู๋ซ่างกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่,หงมรกต,หากว่าสามารถคว้าคนของเผ่าหงสามาได้,หงมรกตรี้เหมาะสมยิ่งนัก,นางที่ฝึกฝนวิชาธาตุเปลวเพลิง,เหมาะที่จะเป็นร่างสถิตเปลวเพลิง,เจ้าเองก็ฝึกฝนวิชาเปลวเพลิง,เหมาะที่จะเป็นคู่บำเพ็ญยิ่งนัก!"หลินเซียวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า..........."จื่อเห่าที่ดูอิดออด.
"ก่อนหน้านี้ท่านไม่ได้บอกว่าจะทำสุดความสามารถหรอกรึ?"สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทว่า,เรื่องนี้แตกต่างกัน!"จื่อเห่าหลางเจียงที่พยายามโต้เถียง.
"มีอะไรต่าง,นี่คือคำสั่ง!"จงซานกล่าวด้วยคำพูดที่เคร่งขรึม.
จื่อเห่าหลางเจียงที่จ้องมองจงซานด้วยความรู้สึกอยุติธรรม,หากแต่ก็ต้องรับคำสั่งมา.
"จอมพล,ท่านอธิบายถึง,วิหกในมือของกงจูหลิงเอ๋ออีกได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือขมวดคิ้วไปมา.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย,ทว่าก็ใช้วิชาเฉพาะสร้างภาพวิหกสีแดงให้กับเซียนเซิงซือได้เห็น.
เซี่ยนเซิงซือที่จ้องมองวิหกสีแดง,ดวงตาเบิกกว้าง,แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึก,"จอมพล,ท่านรู้จักสิ่งหรือหรือไม่?"
"ไม่ใช่นกกระจอกผันแปรอย่างงั้นรึ?"จื่อเห่าหลางเจียงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"นกกระจอกรึ?
เฮ้เฮ้,ทั่วหล้านี้ไม่มีนกกระจอกที่มีสง่าราศีถึงเพียงนี้."เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.
"หืม?"
"นี่คือหงส์สา!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.
****นกยูงแดง จะกล่าวว่าคือ
หงสา （凤凰 : เฟิ่งหวง）ก็ได้
นกยูงแดงคือหนึ่งในสัตว์เทพประจำทิศทั้งสี่
และเป็นสัตว์เทพที่ถือกำเนิดจากกลุ่มดาว 28****
หงสา? ทุกคนต่างก็สงสัย,แตกต่างกันอย่างไร? มีสีแดง,เป็นนกกระจอกที่มีสีแดงอย่างงั้นรึ?
มีเพียงแค่จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,หงสา,เป็นหงส์สา,หงส์แดงอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่ว่าภายในโลกหนี้ไม่มีหงสาไม่ใช่รึ?"จงซานสอบถาม.
จื่อเห่าหลางเจียงที่ต้องการจะกล่าวอะไรออกมา.
"ใต้หล้า,เป็นไปไม่ได้ที่จะมีหงสา."เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
จื่อเห่าหลางเจียงที่สงสัยเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับ.
"ทำไมล่ะ?"จงซานสอบถาม.
"เพราะว่าหงสานั้นมีชะตาวิถี,เป็นชะตาเซียน."เซียนเซิงซือกล่าว.
"เป็นไปได้อย่างไร? ชะตาเซียน? เจ้าบอกว่าหงส์สาคือเซียนรึ?
แล้วเซียนจะอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าจะต้องบินขึ้นสู่สวรรค์หรอกรึ?"จื่อเห่าหลางเจียงที่กล่าวแย้งในทันที.
"ไม่ใช่เซียน,แต่เป็นวิหกเซียน,หงสานั้นหายากมากๆ,บางคนอาจจะเข้าใจผิดคิดว่ามันเป็นนกกระจอกแปรผัน,บางคนก็เรียกมันว่าหงเพลิงที่วิวัฒนาการ,ทว่าไม่มีใครรู้ต้นกำเนิดของมัน,คนที่รู้,มีน้อยมาก,แทบมากที่สุด,ยิ่งมีชะตาวิถี,เป็นชะตาเซียน! ไม่คิดเลยว่าการมาอยู่ในโลกใบนี้จะไม่ถูกพลังสวรรค์ขับไล่,แปลกมาก,ไม่รู้ว่ามีอะไรลึกล้ำซ่อนไว้อยู่หรือไม่?."เซียนเซิงซือกล่าว.
"เป็นไปได้อย่างไร?
ใต้หล้าไม่เคยปรากฏ,เจ้าบอกว่ามีคน......ไม่เคยมีคนรู้......ไม่ใช่ว่าเจ้ากล่าวไร้สาระอย่างงั้นรึ?"จื่อเห่าหลางเจียงที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือราวกับว่าเขากำลังปั้นน้ำเป็นตัว.
"เข้าเชื่อเซียนเซิงซือ."จงซานกล่าว.
กับคำพูดของจงซาน,ทำให้ทุกคนทำได้แค่เก็บความสงสัยนั่นไป.
เซียนเซิงซือจ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ,พร้อมกับพยักหน้าและกล่าวว่า,"ทุกคนต่างก็รู้ว่า,เซียนจะต้องถูกขับไล่ไปบนสวรรค์ชั้นฟ้า,ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นล่ะ?"
"เพราะว่ากฏเกณฑ์ของฟ้าดินผลักไสพวกเขาออกไป."จงซานกล่าว.
เซียนเซิงพยักหน้าและกล่าวว่า,"นี่ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่ง,แต่ที่สำคัญ,คนที่มีชะตาเซียนหากกลับมายังโลกใบนี้,จะทำให้โลกใบนี้เกิดเรื่องน่าสะพรึงกลัวกัน."
"หืม?"
"เวลาจะเกิดการไหลย้อน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"เวลาไหลย้อนรึ?
ข้าเองก็เคยได้ยินจื่อจุ้นกล่าวเช่นกัน,ทว่าข้าไม่เข้าใจเรื่องดังกล่าว,มันหมายความว่าอย่างไร?"จื่อเห่าหลางเจียงสอบถามออกมา.
"ตี้เสวียนชาเคยกล่าวอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าว.
"อืม!"
"เวลาไหลย้อน,ในโลกใบนี้,พวกเขาที่มีชะตาวิถี,จะเป็นเหตุให้เวลาไหลด้วยอัตราสูงสุด,ทำให้เวลาไหลไปตามวิถีที่ควรจะเป็น,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,อายุไขของพวกเขา,จะเหลือแค่หนึ่งร้อยปี,หนึ่งร้อยปี,หากว่าพวกเขาไม่จากไป,ถึงแม้ว่าจะเป็นเซียน,ก็จะต้องตาย."เซียนเซิงซือกล่าว.
"โลกใบนี้อิจฉาโลกสวรรค์,โลกสวรรค์ก็ขลาดเขาต่อโลกปุถุชน,กล่าวอีกอย่างหนึ่งโลกปุถุชนก็เหมือนอีกโลกของพวกเขา,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นโลกแห่งหลุมศพของเซียนอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม,ดูเหมือนว่าท่านจะเริ่มเข้าใจ."เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานพร้อมกับพยักหน้าให้.
"ไม่ใช่สิ!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่แสดงท่าทางสงสัย.
"หงส์แดงนั่น,ไม่,การมาของหงส์สานั่น,ข้าเห็นว่า,แม้ว่าจะสามารถเปิดเชาว์วิญญาณแล้ว,ทว่าก็ไม่ได้มีเชาว์ปัญญาที่ชัดเจนนัก,ดูเหมือนว่าจะมีเชาว์ปัญญาเทียบได้กับทารกเท่านั้น,ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นมาใต้สวรรค์แห่งนี้,เจ้าไม่ได้กล่าวรึว่าไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร?"จงซานกล่าว.
"หืม!"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา,แสดงท่าทางสงสัย.
"แน่นอนว่าการเกิดขึ้นมาในโลกใบนี้,อาจจะเป็นจื่อจุ้นหงส์เพลิงมีส่วนเกี่ยวข้องก็ได้,เป็นไปได้ว่าเขาอาจใช้วิชาลึกลับเพื่อปกปิดชะตาวิถีเอาไว้."จงซานกล่าว.
"หืม,เป็นไปได้อย่างแน่นอน!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
ดวงตาของจงซานที่ขดเป็นรู้ทรงรี,"พวกเจ้าออกไปก่อน,เซียนเซิงซือเข้าไปในตำหนักกับข้า,ข้ามีเรื่องพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องหงสาที่จะปรึกษาด้วย."
"รับทราบ!
"ทุกคนรับคำ.
............
หลังจากนั้นสามวัน,จงซานนำจื่อเห่าหลางเจียงเดินทางไปยังตำหนักกงจูชิงชิงอีกครั้ง.
จื่อเห่าหลางเจียงรับหน้าที่ที่หนักหน่วง,นั่นก็คือเกี้ยวพานหงส์มรกตชิงหง.
"ทำไมต้องทำหน้าขมขื่นขนาดนั้น?
ข้าไม่ได้พาเจ้าไปหาความตาย,มีอะไรต้องกลัว?"จงซานที่กล่าวต่อจื่อเห่าหลางเจียงข้างๆ.
"ข้าอาจจะตายแน่ๆ!"จื่อเห่าหลางเจียงยิ้มข่มๆกล่าวออกมาด้วยเสียงโอดครวญ.
จงซานที่ชำเลืองมอง,จื่อเห่าหลางเจียงที่กำลังบ่นพึมพำกับตัวเอง.
ไม่นานหลังจากนั้น,เนี่ยชิงชิงก็ออกมา.
"กงจูชิงชิง!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"อืม,เจ้าและหลิงเอ๋อพบกันอีกครั้งได้,แต่ข้าจะต้องอยู่ข้างๆ."เนี่ยชิงชิงกล่าว.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น.
"โปรดวางใจ,ข้าจะซ่อนตัวอยู่,หากไม่ทำเช่นนี้เจ้าไม่ข่มเหงหลิงเอ๋อหรอกรึ?"เนี่ยชิงชิงกล่าว.
จงซานที่ฝืนยิ้ม,พร้อมกับพยักหน้า.
"อืม,หงมรกต,ชิงหงอยู่ด้านในหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"อืม!"เนี่ยชิงชิงพยักหน้า,แววตาที่แสดงท่าทางสงสัย.
จงซานที่ลากจื่อเห่าหลางเจียงเข้ามาแล้วกล่าวว่า,"นี่จื่อเห่าหลางเจียง,เขามีเรื่องสำคัญต้องการพบกับชิงหง."
ใบหน้าของจื่อเห่าที่แข็งชะงัก,ทหารกล้าชาญศึกเวลานี้ไม่มีโอกาสให้ถอยหลังแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น