Immortality Chapter 424 Elixir Of Immortality

Immortality Chapter 424  Elixir Of Immortality

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 424 ยาเซียนอมตะ.

Chapter 424  Elixir Of Immortality

长生不死药

  ยาเซียนอมตะ.

เป่ยชิงซือจากไปแล้ว,จงซานที่รู้สึกผิดหวังอยู่ไม่น้อย,ทว่าก็เข้าใจดี,ในเวลานี้ยังไม่ถึงเวลา,ในวันข้างหน้าจะต้องได้พบกันแน่.

ภายในตำหนักของราชวงศ์จักรพรรดิต้าจิน.

"จอมพล,พวกเราจับตัวพวกเขาได้ทั้งหมดและได้ทำการปฏิรูปเรียบร้อยแล้ว."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"อืม!"จงซานพยักหน้า.

"จอมพล,ทำไมถึงได้ปล่อยคนเหล่านั้นไปอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินสอบถามอีกครั้ง.

"ภายในราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี่,คนที่บอกว่าตัวเองเป็นโห่ว,ที่สามารถนำองค์รักษ์ที่มีระดับจักรพรรดิแท้เกือบ 30 คนมามีใครบ้าง?"จงซานที่สูดหายใจลึก.

ใช่แล้ว,ถึงแม้ว่าจะเป็นกงจูเฉียนโหยว,ยังมีอาเอ้อและอาต้าที่มีระดับจักรพรรดิแท้เพียงสองคนเท่านั้น,หากแต่ชายที่หื่นกระหายนั้นเป็นใครมาจากใหนกัน.

"แต่ว่า....."สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.ยังจดจำสายตาที่เกลียดชังของชายที่หื่นกระหายนั่นได้.

"พวกเรากำลังจะไปราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,การสังหารเขาไม่ใช่เรื่องฉลาดนัก,ทว่าหวังว่าเขาจะไม่มีหาเรื่องข้าอีก,ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่ใส่ใจสถานะของเขาอีกต่อไป."จงซานกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ครับ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.

"เจ้าคิดว่าเขาผู้นั้นควรจะเป็นใคร?"จงซานกล่าว.

"ข้าเองก็ไม่แน่ใจ!"สุ่ยอู๋เหินที่ส่ายหน้าไปมา.

"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,โห่วเย่เสี่ยวเหยา! เนี่ยกวง!"หลินเซียวที่กล่าวออกมาในทันที.

กับคำพูดของหลินเซียว,ยกเว้นจงซาน,ทุกคนต่างก็กล่าวออกมาด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ.

หลินเซียวที่จ้องมองทุกคนพลางเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล."ข้าได้สอบถามข้อมูลก่อนหน้านี้มาก่อนแล้ว."

สุ่ยอู๋เหินจ้องมองหลินเซี่ยวด้วยความซับซ้อน,ในเวลานั้นหลินเซียวไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์,มีวิธีอะไรในการหาข้อมุล?

"อืม!"จงซานพยักหน้ารับรู้.

"เซียนเซิงซือ,ผลไม้รูปมนุษย์นั่น,เจ้ารู้จักอย่างงั้นรึ?"จงซานจ้องมองไปยังกาหยกที่ใส่,โสมผลไม้รูปมนุษย์."

"อืม,เมื่อยังเด็กข้าเคยเห็นมันหลายครั้ง."เซียนเซิงซือกล่าว.

กับคำพูดของเซียนเซิงซือนั้น,ทำให้ทุกคนรู้สึกอัศจรรย์ใจ,เคยเห็นอย่างงั้นรึ? และดูเหมือนว่ามันจะเป็นผลไม้ที่เติบโตด้วยการสังเวยมนุษย์ไปเป็นจำนวนมาก,เป็นเรื่องที่น่าหวาดหลัวสยดสยองเป็นอย่างมาก,เซียนเซิงซือเคยเห็นอย่างงั้นรึ? เขาเคยเห็นอะไรมาบ้างกัน?

"มันคืออะไร?"จงซานสอบถาม.

"มันถูกเรียกว่า,เม็ดวิญญาณทมิฬ."เซียนเซิงซือกล่าว.

"หืม?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เม็ดวิญญาณทมิฬนั้นเป็นยาที่ให้ผลที่ลึกลับเป็นอย่างมาก,ตราบเท่าที่กินมันเขาไป,สามารถช่วยเพิ่มหนึ่งพันต้นกำเนิดชีวิตได้."เซียนเซิงซือกล่าว.

"?"สุ่ยอู๋เหินถึงกับตื่นตกใจจ้องมองไปยังสมุนไพรรูปมนุษย์,หนึ่งพันชีวิตหยวน? หนึ่งพันอายุไข? ไม่มีทาง,จะมีอะไรที่ลึกล้ำขนาดนี้เลยรึ?

"มีผลข้างเคียงอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

เซียนเซิงซือจ้องมองไปยังจงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"ใช่,อย่างน้อยพวกเราทุกคนไม่สามารถที่จะรับโชควาสนานี้ได้."

"ทำไมรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.

"ยังจำได้หรือไม่ว่าเม็ดวิญญาณทมิฬนี้สร้างขึ้นมาอย่างไร? มันเป็นเม็ดยาปิศาจ,ที่รวบรวมความโกรธแค้นที่หนักหน่วงในการสร้างขึ้นมา! แม้ว่ามันจะช่วยเพิ่มชีวิตหยวนหนึ่งพัน,ทว่าก็เต็มไปด้วยสายใยกรรมที่มากมายมหาศาล,ภายในสวรรค์แห่งนี้,ยกเว้นเซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์,หรือประมุขแดนเทวะ,ไม่มีใครสามารถต้านสายใยกรรมที่ไร้ที่สิ้นสุดนี้ได้,และมีแต่จะทำให้พลังฝึกตนหยุดนิ่ง,และยังได้รับโชคร้ายที่หนักหน่วงเข้ามาภายในร่าง,สิ่งนี้ไม่เหมาะสำหรับคนทั่วไป,มีแต่จะทำให้ตายไปเท่านั้น."เซียนเซิงซือส่ายหน้าพลางถอนหายใจ.

"แล้วทำไมต้องหลอมมันขึ้นมาด้วย?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.

"ไม่รู้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.

ทว่าจงซานสามารถรับรู้ได้,แน่นอนว่าเซียนเซิงต้องรู้ว่าจักรพรรดิต้าจินนั้นหลอมมันขึ้นมาทำไม.

จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเม็ดวิญญาณทมิฬ,ดวงตาที่หรี่เล็ก,ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.

ทุกคนสามารถมองเห็นจงซานที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,จึงรอคอยอย่างใจเย็น,ช้าๆ,ดวงตาของจงซานที่กลายเป็นส่องสว่างในทันที,ที่มุมปากที่เผยยิ้มออกมาเล็ดน้อย.

"เจ้าคิดว่าเนี่ยฟ่านเฉินจะรู้จักเม็ดวิญญาณทมิฬหรือไม่?"จงซานจ้องมองไปยังเซี่ยนเซิงซือ.

"ตามความเห็นของข้า,เขาควรจะรู้."เซี่ยนเซิงซือพยักหน้าตอบ.

"เช่นนั้น,ควรที่จะสร้างแต้มต่อให้กับพวกเราที่จะเดินทางไปราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีซะหน่อย."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.

แต้มต่อรึ? ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"จอมพล,ต้องการใช้มันไปแลกเปลี่ยนกับกงจูเฉียนโหยวอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือสอบถาม.

"เอาไปแลกเปลี่ยนอย่างงั้นรึ? หลิงเอ๋อเป็นภรรยาของข้า,ทำไมข้าจะต้องเอาไปแลกด้วยเล่า?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาด้วยท่าทางแปลกประหลาด.

"จอมพลไม่คิดที่จะให้เนี่ยฟ่านเฉินอย่างงั้นรึ?"หลินเซี่ยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"แน่นอนว่ามันไม่ได้ถูกขนาดนั้น,ข้าคิดว่าผู้ฝึกตนทั่วหล้าจะต้องมองมาที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม,สนใจอย่างงั้นรึ? สิ่งนี้จะมีใครกล้ากินอย่างงั้นรึ? แล้วจะสร้างความสนใจต่อคนทั่วหล้าได้อย่างไร? แม้แต่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีจะมีคนสนใจอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"เราจะไม่ใช่ชื่อๆนั้น!"จงซานส่ายหน้าไปมา.

"หืม?"ทุกคนที่จ้องมองมายังจงซาน.

"ขวดยานี้,คือ  ยาเซียนอมตะ "จงซานเผยยิ้มออกมาด้วยความชั่วร้าย..

"ยาเซียนอมตะ?"ทุกคนที่ถึงกับตื่นตกใจ.

"ใช่,อมตะ,ยาเซียนอมตะ,เจ้าคิดว่าผู้ฝึกตนทั่วหล้าจะสนใจหรือไม่?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ทุกคนที่สูดหายใจลึก.

"หอบๆ."

หลินเซียวที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้ามา,จากนั้นจ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางตื่นตะหนก,"ยาเซียนอมตะ? จอมพล,นี่ไม่เพียงแต่สร้างความสนใจต่อผู้ฝึกตนทั่วหล้าแล้ว,ทว่าทุกคนทั่วหล้าจะต้องจับจ้องมาที่พวกเรา,ไม่,ทุกสายตาคงจะดวงตาร้อนรุ่น,ทุกๆคนต่างก็ต้องสนใจ,จนทำให้ผืนปฐพีสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน."

ยาเซียนอมตะ,อมตะ,ใต้สวรรค์แห่งนี้,จะมีผู้ฝึกตนคนใหนไม่ไล่ตามกัน? เม็ดยาในขวดหยกนี้,มีเหรอที่จะไม่มีใครต้องการมัน? คงไม่มีใครที่จะไม่คิดถึงความเป็นอมตะ? การได้เม็ดยาเซียนอมตะนี้,สามารถทำให้เป็นอมตะได้อย่างงั้นรึ? แน่นอน,แค่ข่าวลือเล็กๆก็ทำให้ทุกหนแห่งวุ่นวาย,จับจ้องมองด้วยความตื่นเต้นแล้ว.

แม้ว่าจะไม่ใช่เม็ดยาที่แท้จริง,ก็สามารถสร้างความสนใจกับผู้ฝึกตนทั่วหล้าได้แล้ว?

"แต่ว่า,พวกเขาจะเชื่ออย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ตราบเท่าที่มีการโฆษณา,จะต้องมีคนเชื่อ,นอกจากนี้เมื่อข้าเดินทางไปถึงเมืองหลวงราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,เมืองหลีเห่าเฉิง,ข้ามีวิธีที่จะทำให้ทุกคนเชื่อ."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.

ทุกคนที่ได้ยินถึงกับกระอักกระอวล,ทุกคนไม่ได้ประหลาดใจอะไรนัก,เพราะว่าด้วยความสามารถของจงซานแล้ว! ทุกคนเชื่อมั่นอย่างแน่นอน,เม็ดยาเซียนอมตะ,ที่จะสามารถลวงคนทั่วหล้าโดยใช้เม็ดยาวิญญาณทมิฬ,นี่นับว่าเป็นเรื่องที่น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.

"แล้วพวกเราจะเริ่มตอนใหน?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น.

"ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่ดีนัก,อีกหลายเดือนพวกเราถึงจะเข้าสุ่ชายแดนราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีแล้ว,ในเวลานั้นจะมีคนเริ่มโฆษณาเรื่องนี้ให้กับพวกเรา."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

และแล้วทรัพยากรทั้งหมดของราชวงศ์จักรพรรดิต้าจิน,ท้ายที่สุดจงซานก็มอบมันให้กับหอการค้าต้าหรงเป็นผู้จัดการมัน.

กองกำลังของพวกเขาที่เดินทางต่อ,มุ่งตรงไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,และระหว่างนี้ขณะที่หยุดพัก,จงซานได้นำจื่อเห่าหลางเจียงออกไปฝึกด้านนอก.

จงซานต้องการฝึกวิชา,จึงต้องการให้ระดับจักรพรรดิแท้เฝ้าดูการฝึกฝนของเขาให้.

"จื่อเห่า,หลังจากที่ข้าเหวี่ยงดาบออกไป,ข้าต้องการให้เจ้าตรวจสอบพลังของมันให้ข้า."จงซานกล่าว.

"ครับ!"จื่อเห่าที่รับคำในทันที.

จงซานสะบัดมือ,นำดาบยักษ์ ฝันร้ายออกมา.

"เริ่ม!"จงซานตะโกนเสียงดัง,จากนั้นก็ถ่ายพลังลงไปที่ดาบ.

กลิ่นอายดาบที่แผ่ออกมา,ก่อนที่จงซานที่ตะวันดาบฟันไปยังจื่อเห่า,ประกายดาบที่ฟันออกไปด้านหน้า,พลังที่แข็งแกร่งฟาดฟันไปยังด้านหน้าของจื่อเห่า.

จื่อเห่าที่สะบัดมือสร้างโล่ขนาดเล็กสีเขียวขึ้นมาป้องกัน.

"ตูมมมมมม"

ดาบยักษ์ที่ฟันไปยังโล่,เกิดเสียงดังสนั่น,ก่อนที่พลังจะสลายหายไปทันที.

"100,000 จิน!"จื่อเห่าที่รายงานพลังโจมตีของจงซานออกมาในทันที.

จงซานที่จ้องมองไปยังโล่,ก่อนที่จะเหวี่ยงดาบออกไปอีกครั้ง.

"ตูมมมมมมม!"

"70,000 จิน! "จื่อเห่าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ,ดูเหมือนว่ามันจะลดลงเป็นอย่างมากขนาดนี้เลยรึ?

"ยังไม่พอ!"จงซานที่คิดใคร่ครวญ,ก่อนที่จะฟันออกไปอีกครั้ง.

"ตูมมมม!"

"65,000 จิน!"จื่อเห่าที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.

"ยัง!"จงซานที่กล่าวกับตัวเอง.

"ตูมมมมม"

"60,000 จิน!"จื่อเห่ากล่าวรายงาน.

"ใกล้แล้ว!"จงซานที่พูดกับตัวเอง.

จงซานที่เหวี่ยงดาบออกไปอีกครั้ง,ริ้วแสงที่พุ่งออกไปเหมือนๆเดิม,จื่อเห่าที่ป้องกันเหมือนปรกติ,ดูเหมือนว่าการโจมตีของจอมพล,ยิ่งมากขึ้นก็ยิ่งอ่อนแอลงอย่างงั้นรึ? ครั้งนี้ก็คงเหมือนเดิม.

ทว่าขณะที่จื่อเห่ากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น.

ขณะที่ดาบยักษ์ฟันตรงไปยังโล่.

"ตูมมมมมมมมมมม"

จื่อเห่าที่ชะงัก,ถูกกระแทกห่างออกไป 7-8 ก้าว,ก่อนที่จะยั้งเท้าและเป็นรอยบุ๋มลงไปใต้พื้นดิน.

จื่อเห่าที่จ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจไปที่จงซาน,จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? พลังของดาบทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?

"มากเท่าไหร่?"จงซานที่เอ่ยถามออกไปทันที.

"130,000 จิน! "จื่อเห่าขมวดคิ้วจ้องมองไปยังจงซาน,ทรงพลังมาก,เทียบได้กับ 130,000 จินเลยรึ? นี่คือระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ?

"ใช่แล้ว,ถูกแล้ว!"จงซานที่เผยยิ้มกล่าวกับตัวเอง.

จื่อเห่าที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,ไม่รู้ว่าจงซานกำลังคิดอะไรอยู่.

จงซานที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ,แผนการปรับปรุงวิชาของเขาก่อนหน้านี้,ท้ายที่สุดมันก็เป็นไปตามที่เขาคิด.

พลังของดาบที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,ก่อนหน้านี้มีพลัง 100,000 จิน,หลังจากที่จงซานกระทำอะไรบางอย่างลงไป,มันสามารถเพิ่มเป็น 130,000 จิน,ทำไมล่ะ?

จื่อเห่าหลางเจียงที่รับดาบของจงซานอีกครั้ง,ทว่าเขาพอจะคาดเดาได้,พริบตาเดียวกัน,คมดาบมีการซ้อนทับกันสองคมดาบ,ทำให้พลังของมันมีผลเพิ่มขึ้นไปเป็น 130,000 จิน.

ซ้อนทับ! คมดาบที่ซ้อนทับกันสองครั้ง,แล้วหากว่าสามารถซ้อนทับมันได้เป็นสิบคมดาบล่ะ? หรือร้อยคมดาบล่ะ?

คิดได้เช่นนี้จงซานที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

"นับจากวันนี้,กระบวนท่าบัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน ได้บังเกิดแล้ว!"จงซานที่กล่าวนางของมันอย่างมั่นใจ.

บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน! ตอนนี้เขาสามารถสร้างมันได้แค่สองคลื่นที่ซ้อนทับเท่านั้น,ด้วยเขาสามารถเหวี่ยงดาบสองคลื่นออกไปได้เท่านั้น,ด้วยพลังฝึกตนและการฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆ,จงซานเชื่อว่าจะสามารถใช้ได้มากกว่าสองคลื่น,เป็นสิบคลื่นและร้อยคลื่นหรือแม้แต่พันคลื่นซ้อนในอนาคต.

"จอมพล? บัญญัติสวรรค์! คลื่นซ้อน?"จื่อเห่าที่สอบถามด้วยความสงสัย.

จงซานจ้อมองไปยั้งจื่อเห่าเผยยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า,"ไม่มีสิ่งใด,ขอบคุณเจ้าหากไม่มีเจ้าแล้วข้าคงไม่สามารถคิดค้นเพลงดาบนี้ขึ้นมาได้,นี่เป็นวิชาใหม่,ที่เข้าจะสามารถใช่ได้."

"ครับ!"จื่อเห่าพยักหน้ารับแม้ว่าจะยังสงสัยอยู่.

แน่นอนว่าหลังจากนั้น,จงซานก็เริ่มฝึกฝนคลื่นซ้อนอีกหลายครั้ง,จากสองคลื่นซ้อนก็กลายเป็นสามคลื่นซ้อน,ไม่ต้องบอกเลยว่า,การฝึกฝนของเขานั้นเป็นด้วยความมุ่งมั่นและยากลำบาก.

ด้วยพลังฝึกตนของจงซาน,ท้ายที่สุดห้าเดือนหลังจากนั้น,เขาก็สามารถฝึก,"วิชาบัญญัติสวรรค์! สามคลื่นซ้อน!"

"จอมพล,ข้ามภูเขาลูกหน้า,พวกเราก็จะเข้าเขตแดนของต้าหลีอย่างเป็นทางการแล้ว."สุ่ยอู๋เหินที่ชี้ไปยังทิศทางด้านหน้าที่ไกลออกไป.

"ถึงแล้วรึ? ดูเหมือนว่า,หลายวันมานี้,ภายในราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีเอง,ข่าวเรื่อง เม็ดยาเซียนอมตะเองก็กระจายไปทั่วแล้วเช่นกัน."แววตาของจงซานที่สาดประกายส่องสว่างพร้อมกับเผยยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.