Immortality Chapter 423 The strength menaces the male
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 423 บังคับด้วยความแข็งแกร่ง.
Chapter 423 The strength menaces the male
力压邪男
บังคับด้วยความแข็งแกร่ง.
"คุกเข่าขอโทษอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า."ชายที่หยาบโลนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง,แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา.
ไม่มีใครสนใจจงซาน,มีเพียงเหล่าคนของแดนเทพอมตะที่เข้าร่วมพิธีก่อนหน้านี้,แม้ว่าชายอัปลักษณ์ผู้นี้นี้พวกเขาจะไม่ชอบนัก,ทว่าความแข็งแกร่งไม่ได้กระจอกงอกง่อยแน่นอน,ทรงพลัง! ทรงพลังอย่างแน่นอน.
"รายงาน,จอมพล! กองกำลังภายในเมืองถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว,ส่วนกองกำลังที่ซ่อนอยู่กุนซือหลินกำลังนำคนไปจับกุม."สุ่ยอู๋เหินที่ตามาและรายงานออกไป.
ที่ด้านหลังนั้นมีกองกำลังทหารที่มาสมทบมากขึ้นเรื่อยๆ.
จงซานที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,บนใบหน้าของเขา,ทันใดนั้นการปลอมตัวของเขาก็ถูกคลายออกไปในทันที.
เห็นกองกำลังที่เคลื่อนที่มารอบๆ,ชายที่หยาบโลนเผยยิ้มเย็นชา,คิดจะใช้กองทัพขุ่มขู่ข้ารึ?
คิดว่ากองทัพแค่นี้จะทำอะไรข้าได้?
ชายที่หยาบโลนกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา,"เจ้าหนู,อย่าทำอะไรไร้สาระ,โห่วเช่นข้าจะให้โอกาสเจ้าหนีไปซะ,มอบเป่ยชิงซือมาให้ข้า,ไม่เคยมีใครแย่งผู้หญิงจากข้าได้!"
ชายที่หยาบโลน,ใบหน้าหื่นกระหายจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ.
จงซานที่สูดหายใจลึก,จ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,"เจ้าถอยไปอยู่ด้านหลังก่อน!"
"ระวังตัวด้วย."เป่ยชิงซือที่กล่าวอย่างระมัดระวัง.
"สุ่ยอู๋เหินปกป้องนางไว้,ใครกล้าทำอะไร,สังหารมันทันที!"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดังฟังชัด.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำในทันที.
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่หันหน้าไปมองเซียนเซิงซือ
"อยู่นี่แล้ว!"เซียนเซิงซือที่รับคำในทันที.
"ข้าจะทุบตัวสารเลว,เจ้าช่วยกันสุนัขของมันที่จะวิ่งเข้ามาด้วย!"จงซานกล่าวด้วยเสียงที่เย็นชา.
สนัข? ตัวสารเลว?
ใบหน้าของชายที่หยาบโลนและกลุ่มคนของผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้เปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว,เป็นใครกันที่กล้าพูดจาเช่นนี้กับพวกเขารึ?
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็พยักหน้ารับในทันที.
คนที่อยู่รอบๆ,ต่างก็คิดไปว่าจงซานจะต้องตายไปอย่างแน่นอน.
"ตัวสารเลวรึ?
เจ้ากล้าหาว่าข้าเป็นตัวสารเลวรึ? ย๊ากๆๆๆ"
ชายที่หยาบโลนคำรามลั่น,กงเล็บของเขาที่ตะวัดออกมาเต็มไปด้วยเพลิงที่ร้อนแรง,ริ้วเปลวเพลิงที่พุ่งตัดอากาศตรงไปยังจงซาน,คนที่อยู่รอบๆเองก็ยังต้องหลบออกไป,ระดับหลอมกายาตุ,แน่นอนว่าเขาอยู่ระดับหลอมกายธาตุ,ส่วนจงซานระดับก่อตั้งวิญญาณจะต้องตายแน่.
ทันใดนั้น,ทุกคนที่สัมผัสได้ว่าเปลวเพลิงที่ลุกโชน,ทันใดนั้นก็ถูกบัดเป่าราวกับว่าเกิดพายุทอนาโดที่พุ่งระเบิดออกมา,ร่างๆหนึ่งที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเป็นอย่างมาก
"ตูมมมมมมมม"
ชายที่หื่นกระหายลอยโด่งออกไป,ถูกกระแทกลอยกระทบกำแพงเป็นรูขนาดใหญ่,พริบตาเดียวเท่านั้น,ไม่มีใครที่คาดคิดเลยแม้แต่น้อย.
"ตูมมมม"
เห็นเป็นเพียงแค่เงาเท่านั้น,ที่พุ่งเข้าหาชายที่หื่นกระหายก่อนหน้านี้,เงาร่างดังกล่าวเคลื่อนที่เร็วเป็นอย่างมากโจมตีกระแทกชายหื่นกระหายอย่างแรง.
ชายที่หื่นกระหาย,พ่นโลหิตออกมาด้วยความขุ่นเคืองใจ.
จงซาน,เป็นจงซาน,เงานั้นก็คือจงซาน,คาดไม่ถึงเลยว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นในทันที,แม้แต่ความเร็วยังเพิ่มขึ้นอีกมากมาย,พร้อมกับเข้าโจมตีชายที่หื่นกระหาย,เป็นเหตุให้ชายหื่นกระหายได้รับบาดเจ็บในทันที.
"เจ้าสวะ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้!"ชายที่หื่นกระหายพ่นโลหิตคำโต,ทว่าดวงตายังคงเย็นชาจ้องมองไปยังจงซาน.
เหล่าผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ที่เตรียมจะลงมือ.
"ไม่ต้องยุ่ง,ข้าจะสับมันด้วยตัวเอง!"ชายที่หื่นกระหายเอ่ยออกมาทันที.
"ชิ!"จงซานแค่เสียงเย็นชา,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังชายที่หื่นกระหายอีกครั้ง.
ฝ่ามือของเขาที่รวบรวมพลังประกายแสงสีเหลืองพุ่งตรงไปยังชายที่หื่นกระกายในทันที.
ชายที่หื่นกระหายดวงตาขวางด้วยความดุร้าย,ปล่อยฝ่ามือพุ่งตรงไปยังจงซานเช่นกัน.
"ตูมมมม."
ฝ่ามือที่ทรงพลังของทั้งสองกระแทกเกิดเสียงระเบิดดังสนั่น,พลังวิญญาณที่รุนแรง,ไม่มีใครยอมให้ใคร,พลังฝ่ามือของทั้งสองผลักกันไปมา,พื้นที่รอบๆระเบิดออกไปด้วยแรงกดดันวิญญาณ.
จงซานชำเลืองมอง,พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมาอีก.
ชายที่หื่นกระหายรู้สึกว่าฝ่ามือของจงซานมีสายฟ้าไหลผ่านเข้ามามากมาย,สายฟ้าที่ไหลผ่านกระจายไปทั่วฝ่ามือ,พร้อมกับพุ่งผ่านการป้องกันตรงดิ่งมายังร่างกายของเขา.
"ตูมมมมมม"
เกิดระเบิดดังสนั่น,ชายที่หื่นกระหายรู้สึกว่าฝ่ามือขวาของเขาเกิดเสียงดัง,มือขวาทั้งหมดมีสายฟ้าที่แล่นและระเบิดออกมาเป็นระยะปกคลุมไปทั่วร่างของเขา,ความเจ็บปวดมากมายที่แล่นไปทั่วร่าง,ร่างกายของเขาราวกับถูกปกคลุมไปด้วยความเจ็บปวด.
"โฮกกกกก!"
จงซานที่ใช้โอกาสขณะที่ฝั่งตรงข้ามชะงัก,ก่อนที่จะพุ่งกระแทกร่าง,ฝ่ามือซ้ายที่ปล่อยออกไป,พร้อมกับก้าวเท้าตาม.
"ตูมมมมมม"
ถึงแม้ว่าชายหื่นกระหายจะเคลื่อนตัวถอยฉากพร้อมกับปล่อยแก่นแท้ออกมาปกป้อง,ทว่าการโจมตีของจงซานนั้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว.
ฝ่ามือของจงซานที่ฟาดออกไปคว้าจับไปยังแขนข้างหนึ่งดึงลากขยับไปด้านหน้า,ทำให้ชายที่หื่นกระหายถูกจับกระชากขัดแขนเอาไว้ในทันที.
เท้าของจงซานที่เตะกวาดออกไปพร้อมๆกัน,กระแทกไปยังข้อขาของชายหื่น,คุกเข่าลงด้วยการโจมตีของเขา.
"อ๊ากกกก!"
เสียงของชายหื่นกระหายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างบ้าคลั่ง.
เหตุการณ์ดังกล่าวนั้น,เกิดขึ้นเร็วเป็นอย่างมาก.
ในเวลานี้คนทั้งสองที่อยู่ในท่าป้องกันตัวเอง,ปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมา,ชายที่หื่นกระหายโลหิตไหลย้อย,ใบหน้าเจ็บปวด,มือทั้งสองข้างถูกจงซานจับรั้งเอาไว้ด้านหลังพร้อมกับนั่งคุกเข่าลงกับพื้น.
จบซานที่จับตัวชายที่หื่นกระหาย,ล๊อกแน่น,พร้อมกับใช้เท้าเหยียบไปยังร่างของชายหื่นกระหาย.
"ดี!"ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องจะจบเช่นนี้แม้แต่น้อย.
เห็นชายที่หื่นกระหายอหังการต้องคุกเข่าถูกทำให้ได้รับความอัปยศ,ทุกคนรอบๆถึงกับพูดไม่ออก.
"ตูมมมมม"
เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง,ทุกคนที่หันหน้าออกไปในทันที,แท้จริงเป็นเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของชายที่หื่นกระหาย,ทว่าเวลานี้พวกเขาจ้องมองไปยังเซี่ยนเซิงซือด้วยแววตาตื่นตกใจ.
ระดับจักรพรรดิแท้,ที่ลอยโด่งออกไปเลือดสาด,กระแทกไปยังร่างของผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้คนอื่นๆ.
ที่ตำแหน่งหน้าอกของชายผู้หนึ่งที่ถูกกระแทกออกไปอย่างแรง,เกิดเป็นรอยสีเขียวเข้ม,เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นพิษ.
เป็นเซียนเซิงซือที่ลงมือขวางผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ก่อนหน้านี้นั่นเอง.
ไม่,ควรจะเป็นอสุรกายข้างหน้าเซี่ยนเซิงซือต่างหากที่ขวางทางผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้.
ร่างกายของอสุรกายตนนั้น,สวมชุดสีขาว,มองไม่เห็นกลิ่นอายแม้แต่อย่างใด,ราวกับว่าเป็นคนที่ตายมานานแล้ว,ทว่าก็ไม่มีใครกล้าประมาทแม้แต่น้อย,ต้องไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้ถึงกับจัดการกลุ่มคนระดับจักรพรรดิแท้ได้.
ฝ่ามือเดียว,ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,ถูกสร้างบาดแผลอย่างหนักเลยไม่ใช่รึ?
สิ่งนี้คืออะไร?
แน่นอนว่าจงซานเองรู้จัก,นี่ควรจะเป็นศพของปู่ซาที่ถูกนำมาจากวิหารอรหันที่แดนเทพพิสุทธิ์นั่นเอง.
ชายที่หื่นกระหายกำลังเต็มไปด้วยความเจ็บปวด.
"ชิงซือ,มานี่!"จงซานเอ่ยออกไปทันที.
เป่ยชิงซือที่บินตรงมาในทันที.
"ตอนนี้พูดซะ!"จงซานที่เหยียบชายคนดังกล่าวเอาไว้.
ชายที่หื่นกระหายตอนนี้กัดฟันแน่น,สีหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวขุ่นเคืองอย่างที่สุด.
"ข้าจะนับถึงสาม,หากเจ้ายังไม่เอ่ยคำขอโทษ,แขนสองข้างของเจ้า,คงไม่เหลือให้เจ้าใช้แล้ว!"จงซานแค่นเสียงเย็นชาออกมา.
ก่อนที่เขาจะปล่อยสายฟ้าที่รุนแรงอาบไปทั่วแขนทั้งสองข้างของชายที่หื่นกระหาย.
"อ๊ากๆๆๆ."ชายที่หื่นกระหายเต็มไปด้วยความเจ็บปวด,ใบหน้าที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
"หนึ่ง"
"สอง"
จงซานที่นับอย่างรวดเร็ว.
"สาม!"
"เดี๋ยว,ขอโทษ!"ชายที่หื่นกระหายเอ่ยออกมาด้วยท่าทางหวาดผวา.
"พูดอะไร? ข้าไม่ได้ยิน!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"ข้าขอโทษ!"ชายที่หื่นกระหายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"ชิ!"จงซานปล่อยกระแสไฟฟ้าอาบไปทั่วร่าง,ก่อนที่จะถีบชายหื่นกระหายลอยโด่งออกไป.
ในเวลานี้ชายที่หื่นกระหายลอยออกไปกระตุกหงึกๆด้วยความเจ็บปวด,สายตาของจงซานที่กวาดตามองออกไปด้วยความดุร้าย.
ทุกคนเวลานี้จ้องมองไปยังจงซานด้วยความหวาดผวาและหวาดกลัวไปด้วย.
ระดับหลอมกายธาตุ! ระดับหลอมกายธาตุ! คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะสามารถล้มระดับหลอมกายธาตุได้?
แน่นอน,สิ่งที่คนอื่นๆไม่รู้,ก่อนหน้านี้จงซานก่อตั้งวิญญาณระดับหนึ่ง,ก็สามารถล้มหลิวเต๋าระดับหลอมกายธาตุได้แล้ว,ในวันนี้เขาที่เลื่อนระดับมาถึงระดับหกหลอมกายธาตุ?
"ไสหัวไปให้พ้น!"
จงซานที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ,กลุ่มคนจักรพรรดิแท้ที่มีกันกว่า
30
คน,ตนนี้เต็มไปด้วยความอัดอั้นใจ,ก่อนที่ชายที่หื่นกระหายจะพาพวกเขาหนีไปในทันที.
กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้,ทุกๆคนต่างก็จดจ้องมองมาเป็นสายตาเดียวกัน.
สุ่ยอู๋เหินจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,สายตาที่แสดงสีหน้าหวาดหวั่น,ระดับจักรพรรดิแท้,เซียนเซิงซือที่นำอาวุธของเขาออกมา,เพียงแค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถล้มกลุ่มจักรพรรดิแท้ได้อย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้,จอมพลไปหามาจากที่ใหนกัน?
เขาที่ไม่สามารถมองเห็นความแข็งแกร่ง,หากแต่เมื่อลงมือ,แม้แต่สวรรค์ยังสั่นสะท้าน,ปฐพียังสะเทือน.
จอมพลที่นำคนสองคนนี้มาด้วย,หนึ่งเซียนเซิงซือ,อีกหนึ่งคือหลินเซียว,ซึ่งเวลานี้กำลังไล่ล่าเหล่ากลุ่มโจรที่ยังหลงเหลืออยู่,เขาเป็นคนที่น่าเกรงขามขนาดใหนกัน?
เพียงแค่คิดสุ่ยอู๋เหินถึงกับกลืนน้ำลายเสียงดัง,พลางถอนหายใจเบาๆ.
จื่อเห่าหลางเจียงเองก็จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือด้วยใบหน้าสายตาที่ซับซ้อน,คนผุ้นี้ที่ดูเหมือนว่าอ่อนแอ,ไม่คาดคิดเลยว่าจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้.
ปิงเสวียนที่ได้แต่มองด้วยสายตาที่เย็นชา,ภายในใจที่สั่นไหวไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมา.
จงซานที่จูงมือเป่ยชิงซือ,จากไปจากห้องใต้ดิน,ไม่ไกลออกไปนั้นเป็นห้องโถงของตำหนักหลวง,ทุกๆคนไม่มีใครกล้าขวาง,ขวางรึ?
คิดว่าจะผ่านเซียนเซิงซือไปได้อย่างงั้นรึ?
ภายในห้องโถงของราชวงศ์ต้าจิน,จงซานที่กอดเป่ยชิงซือและกล่าวออกมาว่า,"ชิงซือ,ไปกับข้าเถอะ!"
เป่ยชิงซือที่ซบหน้าร้องไห้บนอกของจงซาน,ส่ายหน้าไปมา,กัดริมฝีปากแน่น.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,เป่ยชิงซือในเวลานี้ร้องไห้,น้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้ม.
"ข้าจะต้องทำความปรารถนาสุดท้ายของบิดาให้สำเร็จ."เป่ยชิงซือกล่าว.
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านพ่อตายแล้ว,ในทางหนึ่งก็เพื่อที่จะให้คนทรยศเผยตัวตน,อีกทางหนึ่งท่านจงใจที่จะทำเช่นนั้น,เพื่อให้ข้าสามารถปลุกสายโลหิตสืบทอดได้."เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าไปมาซบอกของจงซานร้องไห้ไม่หยุด.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานเอ่ยถาม.
"อย่าได้ถามเลย,ข้าไม่สามารถตามท่านได้ในตอนนี้,ข้าจะต้องกลับไปยังแดนเทพอมตะ,จะต้องนำสิ่งของบางอย่างของตระกูลเป่ยกลับคืนมา."เป่ยชิงซือส่ายหน้าไปมาขณะพูด.
"สิ่งของตระกูลเป่ยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านพ่อได้ทิ้งจดหมายเอาไว้,และกล่าวว่าบรรพชนเซียนของตระกูลเป่ยนั้นได้ทิ้งสิ่งของบางอย่างให้กับพวกเรา,ทว่าด้วยตระกูลเป่ยนั้นตกต่ำลงในทุกๆรุ่น,สิ่งของดังกล่าวนั้นจึงตกไปอยู่ในแดนเทพอมตะ,ตระกูลเป่ยตอนนี้ไม่สามารถนำมันกลับมาได้."เป่ยชิงซือส่ายหน้าไปมา.
"รอข้าให้มีพลังมากกว่านี้,ข้าจะไปนำมันมาคืนให้เจ้าเอง."จงซานที่กล่าวอย่างมุ่งมั่น.
เป่ยชิงซือส่ายหน้าไปมา,"ไม่,ข้าไม่ต้องการเช่นนั้น,ข้าจะนำมันกลับมาเอง."
"หืม?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"หกชีพจรของแดนเทพอมตะ,หนึ่งในนั้นคือชีพจรธาตุน้ำเป็นสมบัติที่ไม่สามารถได้มันมาครองได้ง่ายๆ,ข้าจะต้องเป็นหนึ่งในเจ้าตำหนักชีพจรน้ำเท่านั้น,ถึงจะสามารถได้ครองมัน."เป่ยชิงซือกล่าว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น