Immortality Chapter 422 Kneels apologizes
นิยาย เรื่อง อมตะ 422 คุกเข่าขอโทษ.
Chapter 422 Kneels apologizes
跪地道歉
คุกเข่าขอโทษ.
การนำทัพของสุ่ยอู๋เหินนั้นทรงพลังมาก,นอกจากนี้ทหารยังเป็นทหารระดับสูงของราชวงศ์สวรรค์ด้วย,กับการจัดการราชวงศ์จักรพรรดินั้น,ก็เหมือนกับใช้มีดฆ่าหมูสังหารวัวก็ไม่ปาน,และยังมีเหล่าผู้ฝึกตนจากแดนเทพอมตะที่เข้ามาช่วยเหลือด้วย.
ผนึกเทวะ?
กองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายาอย่างงั้นรึ?
เหล่าขุนพลทหารที่ใช้ผนึกเทวะออกมา,ทว่าไม่ทันใดด้วยซ้ำคนของแดนเทพอมตะก็เข้าสังหารในทันที.
เหล่าขุนพลทหารที่ถูกผู้ฝึกตนของแดนเทพอมตะสังหารไป,ทำให้ทหารทั่วไปเวลานี้เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวายในทันที.
ชาวเมืองทั่วไป,พวกเขาที่เห็นเหล่าทหารใช้ผนึกเทวะ,พวกเขาที่ต้องการเขามาช่วยเมืองต้าจิน,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนใจสลายหายไปในทันที.
เจตจำนงร่วมของปวงชนที่ขาดหาย,การรบในครั้งนี้จบสิ้นลงไปอย่างรวดเร็ว!
สงครามที่เกิดขึ้น,ประตูเมืองได้เปิดขึ้น,แน่นอนว่ากองกำลังจงยังไม่ได้เปิดออกเอง,ทว่าดูเหมือนว่าจะเป็นประชาชนทั่วไปที่เปิดประตูเมืองให้กับพวกเขา.
เหล่าทหารที่สามารถบุกเข้าไปในเมือง,สงครามไล่ล่าสังหารฝั่งเดียวจึงเกิดขึ้น.
ในเวลาเดียวกันผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งที่กำลังบินอยู่บนท้องฟ้า,จ้องมองเข้าไปในเมืองซีอู๋,แสงสีแดงอย่างงั้นรึ?
"เข้าไป!"ผู้ฝึกตนผู้มาใหม่,ได้ทะลวงเข้าไปในเมืองซีอู๋.
พวกเขาที่หลีกเลี่ยงการต่อสู้กับกองทัพจากอีกฟากของเมือง,ค้นหารอบๆเมืองอย่างรวดเร็ว.
กลุ่มผู้ฝึกตนสามสิบคน,นำมาด้วยชายที่เต็มไปด้วยความหยาบโลน.
ทันใดนั้น,ชายผู้หนึ่งที่อยู่ด้านหลังก็เอ่ยออกมาว่า"โห่วเย่ว,นี่น่าจะเป็นการสังเวยปิศาจ,จิตสังหารที่รุนแรงนี้เกิดจากการทำพิธี,กับเสียงโหยหวน,และประกายแสงสีแดงนี่เกิดจากพลังของปิศาจ."
"เจ้ารู้ใหมว่ามันอยู่ที่ใหน?"ชายผู้นำที่เอ่ยถามออกมา.
"ครั้งหนึ่งข้าเคยตามอาจารย์ไป,เลยเข้าใจวิชาฮวงจุ้นเล็กน้อย,มันน่าจะอยู่ในวังหลวง."ชายคนดังกล่าวเอ่ย.
"ไป! นำทางไป!"ชายใบหน้าชั่วร้ายเอ่ยออกมา.
ทุกคนต่างก็พุ่งตรงไปยังวังหลวงในทันที.
"ตูมมมม!"
กลุ่มคนสามสิบคน,ที่ระดมโจมตีค่ายกลวังหลวง,เพียงแค่การโจมตีไม่กี่ครั้ง,ก็ระเบิดเสียงดังสนั่น,ค่ายกลของราชวงศ์จักรพรรดิได้พังทลาย,ราวกับกระจกใส,ระเบิดพังทลายไปทั้งหมด.
เสียงระเบิดของค่ายกลดังสนั่นหวั่นไหว,เหล่าคนของแดนเทพอมตะที่เร่งรีบรุดมา,โดยเฉพาะปิงเสวียนที่ตรงมาในทันที.
"ตูมมมมมมมม"
ท้ายที่สุดพวกเขาก็พบกับเหล่าผู้ฝึกตนกลุ่มหนึ่งที่อยู่รอบๆและได้ทำลายค่ายกล.
คนของแดนเทพอมตะที่มาที่หลังเผยสีหน้าตื่นตกใจ,กลุ่มคนสามสิบคนเหล่านี้ไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง.
พวกเขาที่มีสิบคนเวลานี้จะสามารถแหวกคนเหล่านี้เข้าไปได้รึ?
ด้วยความแข็งแกร่งนี้,ดูเหมือนว่าจะมีระดับหลอมกายธาตุขั้นปลาย?
ไม่,น่าจะเป็นระดับจักรพรรดิแท้!
กลุ่มคนของแดนเทพอมตะที่มาถึงที่หลัง,เผยสีหน้าตื่นตระหนกตกใจ,กลุ่มคนเหล่านี้เป็นใครมาจากใหนกัน?
คนอื่นที่ตามปิงเสวียนมาเองก็เผยสีหน้าตื่นตกใจ,ด้านข้างปิงเสียนนั้น,มีคนสามคน,ที่เป็นคนของแดนเทพอมตะที่มีระดับจักรพรรดิแท้,ที่เร่งรีบเดินทางมา,พวกเขามีระดับจักรพรรดแท้สี่คน,ทว่าจ้องมองคนทั้งสามสิบคนด้านหน้า,ที่ทะลวงผ่านเข้าไปด้านในวังหลวง,คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่มีระดับจักรพรรดิแท้กันเกือบหมด,พวกเขาทั้งสี่ต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน.
"โหวเยว่,ใต้ดิน,มีค่ายกลอีก,ต้องเป็นสถานที่ดังกล่าวแน่นอน."ชายคนก่อนหน้านี้ได้กล่าวรายงานชายที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความชั่วร้าย.
"นำไป!"ชายผู้นำคนของกลุ่มคนดังกล่าวเอ่ยออกมา.
"ครับ!"ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้สิบคนที่รับคำนำออกไปในทันที.
ใต้ดิน,กลุ่มของของแดนเทพอมตะเวลานี้ต่างก็จ้องมองเป็นสายตาเดียวกันไปที่จงซาน,ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนจัดการกับจักรพรรดิต้าจินอย่างงั้นรึ?
จงซานได้ก้าวออกมา,กวาดตามองรอบๆเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ไม่ได้กล่าวอธิบายอะไรแต่อย่างใด,หลังจากตรวจสอบรอบๆแล้ว,จงซานก็หันหน้าไปมองเป่ยชิงซือ.
ที่ริมขอบตาของนางที่อาบน้ำตาไปทั้งสองข้าง,เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความปิติและน้ำตาที่เต็มไปด้วยความกังวล.
น้ำตาอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงซานที่หดเกร็ง,ก้าวเข้าไปช้าๆ,เพราะว่าจงซานตระหนักได้ว่า,เป่ยชิงซือเวลานี้คงจะจำเขาได้แล้ว.
หน้ามองหน้า,ตามองตา,จงซานจ้องมองเป่ยชิงซือ,ส่วนคนอื่นๆของแดนเทพอมตะเวลานี้เต็มไปด้วยแววตาเป็นปฏิปักษ์,หากไม่เพราะว่าจงซานก่อนหน้านี้เผยพลังที่ทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง,บางทีพวกเขาคงกระโดดเข้าไปขวางแล้ว.
"ขอโทษ,ข้ากลั้นน้ำตาไม่อยู่!"เป่ยชิงซือกล่าวพลางน้ำตาที่ร่วงหล่นพรมไปทั่วใบหน้า.
?คนของแดนเทพอมตะถึงกับตะลึงงัน,ศิษย์น้อง?ทว่าหลังจากนั้น,ทุกคนถึงกับต้องแข็งเป็นหิน.
พวกเขาที่เห็นมือของจงซานยื่นออกมา,ลูบไปที่แก้มของเป่ยชิงซือ,ใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้กับนาง,นี่มันหมายความว่าอย่างไร?
ศิษย์น้องยอมให้เขาทำเช่นนี้ได้อย่างไร?
"เจ้าไม่จำเป็นต้องทน,ข้าไม่เป็นไร."จงซานกล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน,เห็นได้ชัดเจนว่าเขารู้แล้วว่าเป่ยชิงซือจำเขาได้แล้ว.
จากนั้น,เป่ยชิงซือที่เข้ามาสวมกอดจงซาน,ซบหน้าไปที่อกของจงซานร้องไห้สะอึกสะอื้น.
เหล่าคนของแดนเทพอมตะ,กลายเป็นโง่งม,ดวงตาค้างแทบถลนด้วยความงงงวยนี้!
นี่คือภูเขาน้ำแข็งแห่งแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไร? ใครช่วยบอกพวกข้าที? ข้าฝันไปแล้วใช่ใหม?
เป่ยชิงซือสวมกอดชายอัปลักษณ์อย่างคาดไม่ถึง,และยังว่านอนสอนง่ายขนาดนี้เลยรึ? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร,ทั้งที่ข้าหล่อเหลาปานฉะนี้,กับเลือกชายที่อัปลักษณ์อย่างงั้นรึ?
หรือว่าเป็นเพราะขาล้มจักรพรรดิต้าจินได้อย่างงั้นรึ? โอ้ย! เจ้าอัปลักษณ์นั่นทำได้อย่างไร?
30 ศิษย์พี่,อยู่ที่นี่ 13
คนกลายเป็นคนโง่งมไปแล้ว!
"ตูมมมมมมมมม!"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นในทันที,พื้นที่ด้านในที่สั่นไหวไปมาเป็นระลอกคลื่น.
ภายในใจของทุกคนที่ตื่นตระหนก,ทันใดนั้นเหล่าศิษย์พี่ที่งงงวยก็ค่อยๆฟื้นสติกลับคืนมาก,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้ากับความอยุติธรรม.
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ค่ายกลที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,นี่เป็นพลังที่น่าเกรงขามขนาดใหน?
จากนั้น,ที่บนหลังคา,ราวกับว่ามันได้ถล่มลงมาถูกเจาะเป็นช่องให้คนกลุ่มหนึ่งบินลงมา.
เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนหนึ่งที่เหินลงมา.
พริบตาเดียวเท่านั้น,หลังจากฝุ่นผงที่ค่อยๆกระจายหายไปก็สามารถมองเห็นผู้ฝึกตนที่บุกเข้ามาจากภายนอก.
ทุกคนต่างก็จ้องมองออกไปด้วยท่าทางแปลกประหลาด,เหล่าคนที่บินเข้ามา,จ้องมองไปยังแท่นบูชาด้านในที่ว่างเปล่า.
คลองรอบๆ,เต็มไปด้วยโลหิต,มีบ่อขนาดใหญ่สามบ่อ,และยังมีกองซากศพกระจายอยู่มากมาย,บ่อหนึ่งที่กลายเป็นว่างเปล่า,ส่วนอีกบ่อหนึ่งเต็มไปด้วยศพทารกที่ตายไปเป็นจำนวนมาก.
บนพื้นมีศพของจักรพรรดิ,ตรงมุมมีหนึ่งชายหนึ่งหญิงที่กำลังยืนกอดกันอยู่,ทว่าดูเหมือนใบหน้าของนางที่กำลังร้องไห้,กลุ่มคนในชุดขาวที่โง่งม
13 คน,กำลังจ้องมองออกไป,พร้อมกับมีชายชุดดำที่ถือเหยือกใบหนึ่ง.
ในเวลาเดียวกันปิงเสวียนที่เห็นเป่ยชิงซือและจงซานกำลังยืนกอดกันอยู่,ใบหน้าของเขาที่กระตุกกลายเป็นบ้าคลั่ง,ใบหน้าเขียวคล้ำขึ้นในทันที,ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงให้เขาไปขอกำลังเสริม,ในเวลานี้,มีคนที่หน้าตาดีอยู่มากมายกลับไม่เลือก,แต่กับไปเลือกชายอัปลักษณ์อย่างงั้นรึ?
"เป่ยชิงซือ? ฮ่าฮ่าอ่าฮ่า,ท้ายที่สุดโห่วเยว่ก็พบตัวเจ้าแล้ว!" 30 ผู้ฝึกตนพร้อมกับผู้นำที่ใบหน้าลามกอย่างคายหัวเราะออกมาเสียงดัง.
ทันใดนั้นทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ทุกๆคนที่เต็มไปด้วยความตกใจ,จงซานที่ปล่อยเป่ยชิงซืออกมา,พร้อมกับจ้องมองไปยังชายด้านหน้าที่เผยยิ้มออกมาอย่างหยาบโลน,ไม่รู้ว่าเข้ารุ้จักเป่ยชิงซือย่างงั้นรึ?
"เจ้าเป็นใคร?"เป่ยชิงซือที่แค่นเสียงเย็นชากล่าวออกไปก่อน.
จงซานที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย,ไม่รู้ว่าเป่ยชิงซือต้องการทำอะไร?
"ไม่รู้จักข้าอย่างงั้นรึ?
ไม่สำคัญ,ก่อนหน้านี้ข้าเห็นเจ้าที่ห้องโถงของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,เจ้าช่างงดงามยิ่งนัก,ลูกหลานเซียนและยังมีร่างสถิตธาตุน้ำ,ฮ่าฮ่าฮ่า,เหมาะยิ่งนักที่จะเป็นสาวใช้อุ่นเตียง,ฮ่าฮ่า,ตามข้ามา!"ชายคนดังกล่าวเผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย.
ดวงตาทั้งสองข้างของจงซานที่กลายเป็นเย็นชา,เหล่าคนของแดนเทพอมตะที่ดวงตาลุกวาว,ไม่ว่าเป่ยชิงซือจะเกี่ยวข้องกับจงซานอย่างไร,แต่กระนั้นเป่ยชิงซือก็ยังเป็นเหมือนเทพธิดาในใจพวกเขา,แล้วจะปล่อยให้ชายชั่วช้านี้ดูถูกนางได้อย่างงั้นรึ?
"สารเลวบัดซบ!"จงซานที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ.
หลังจากที่ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ,จงซานที่เข้ามายืนอยู่ด้านหน้าเป่ยชิงซือ,สายตาที่จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังโห่วเยว่ฝ่ายตรงข้าม.
"ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง!"
เสียงร่อนลงพื้นดังติดๆกัน,เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชายหื่นด้านหน้าและข้างๆจงซาน,ยังปรากฏเหล่าศิษย์ของแดนเทพอมตะ,รวมทั้งจื่อเห่าหลางเจียงด้วย.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่กระจายอยู่รอบๆ.
"เจ้าเป็นตัวอะไร?
ถึงกล้ากอดกับนางก่อนหน้านี้?"ชายที่หยาบโลนจ้องมองไปยังจงซานเขม็ง.
ชายที่หยาบโลนกวาดตามองทุกคนจ้องมองไปยังจงซาน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งปิงเสวียน,ในสายตาของปิงเสวียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,สายตาของชายที่หยาบโลนกวาดตามอง,และไปจบลงที่จงซาน.
"จอมพล,ในสามสิบคนนั่น,อย่างน้อยก็มี 15
คนมีระดับจักรพรรดิแท้."จื่อเห่าหลางเจียงที่กล่าวรายงาน.
จื่อเห่าหลางเจียงที่กล่าวต่อจงซานให้ระวังตัว,ทว่าจงซานนั้นหาได้สนใจ.
"นางคือผู้หญิงของข้า,แล้วเจ้าเป็นตัวอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความก้าวร้าว.
กับคำพูดของจงซาน,ทำให้ดวงตาของปิงเสวียนถึงกับกลายเป็นเย็นชาอย่างที่สุด.
"ฮ่าฮ่าอ่าฮ่า,โห่วเช่นข้าพบคนมากมาย,เจ้าเด็กน้อย,เจ้าไม่มีตาอย่างงั้นรึ?
เป็นสวะ,เป็นแค่วัชพืช! กล้าที่จะมาแย่งผู้หญิงของข้าอย่างงั้นรึ?"ชายที่หยาบโลนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"พูดจาไร้สาระชะมัด!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา.
连篇 เหลียน เพียน เต็มหน้า(หนังสือ) (废话连篇 สำนวน หมายถึง คำพูดไร้สาระเต็มไปหมด
ตรงกับสำนวนไทยว่า "น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง"). หรือพูดจาไร้สาระ 或者废话连篇，
ชายหยาบโลนที่เต็มไปด้วยความยโสโอหังมั่นอกมั่นใจ,แต่กลับถูกจงซานกล่าวออกไปว่าพูดจาไร้สาระ,คำพูดถึงกับกระจุกคอเลยทีเดียว,ทว่าเหล่าคนของแดนเทพอมตะที่อยู่รอบๆ,ต่างก็เผยสีหน้าพึงพอใจ.
ชายที่หยาบโลนใบหน้าที่เย็นชาจ้องมองออกไปด้วยความโกรธ,"ในราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,พวกไพร่,ไม่เคยมีใครกล้าทำให้ข้าขายหน้า!"
เหล่าลูกน้องของชายที่หยาบโลน,ที่หยุดหัวเราะ,พร้อมกับขมวดคิ้วแน่นในทันที.
"กล้าหยาบคายกับคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,สังหารมัน!"ชายที่หยาบโลนปล่อยจิตสังหารที่รุนแรงออกมา.
"ครับ!"เหล่าลูกน้องหลายๆคนที่อยู่ด้านหลังที่รับคำในทันที.
"โห่วเย่ว,เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนี่มีพลังฝึกตนก่อตั้งวิญญาณระดับหก!"ชายคนหนึ่งกล่าวตอบชายที่หยาบโลน.
"ก่อตั้งวิญญาณรึ?
เฮ้เฮ้,ไปสับมันมาให้ข้า,ไม่ๆ เดี๋ยวข้าจะไปสับมันด้วยตัวเองจะให้เอาไปโยนให้หมา."ชายหยาบโลนจ้องมองไปยังจงซานแค่นเสียงที่เย็นชา.
จงซานจ้องมองไปยังชายที่หยาบคาย,แค่นเสียงเย็นชา,"เจ้าเป็นคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้า,คุกเข่าขอโทษชิงซือซะ!"
คุกเข่าขอโทษอย่างงั้นรึ?
ทุกๆคนที่จ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจไปยังจงซาน,ไม่คิดเลยว่าชายคนนี้จะหาญกล้าขนาดนี้?
แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ว่าชายที่หยาบโลนนี้เป็นใคร,ทว่าทุกคนก็สามารถมองออกว่ากลุ่มคนที่ล้อมรอบเขานั้นเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนที่ทรงพลัง,น่าหวั่นแกรง?
มีผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้จำนวนมากใต้บังคับบัญชา,ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะล่วงเกินได้,ทุกคนแม้ว่าจะไม่รู้สถานะของเขา,ทว่าก็พอคาดเดาได้ว่าจะต้องสูงทีเดียว,ไม่เช่นนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะมีระดับพลังฝึกตนสูงอย่างงั้นรึ?
หากเป็นดั่งที่พวกเขาได้คาดการณ์เอาไว้,กลุ่มคนเหล่านี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน,ยกเว้นชายที่หยาบโลนแล้ว,ยังมีผู้ฝึกตนยี่สิบคนที่มี่ระดับจักรพรรดิแท้,เพียงพอที่จะกวาดล้างทุกคนแล้ว.
ส่วนอีกฝ่ายนะรึ? ระดับก่อตั้งวิญญาณ?
ที่ข้างๆมีหลางเจียง,ระดับจักรพรรดิแท้คนเดียว,และยังมีคนของแดนเทพอมตะสี่คนที่มีระดับจักรพรรดิแท้,ทว่าพวกเขาจะช่วยเจ้าอย่างงั้นรึ?
คิดจะให้ชายที่หยาบโลนขอโทษอย่างงั้นรึ? ไม่,คุกเข่าขอโทษอย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น