Immortality Chapter 416 Has the monster
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 416 พบอสุรกาย.
Chapter 416 Has the monster
有怪兽
พบอสุรกาย.
เรือเดินทะเลเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง,หลังจัดแจงให้คนกลุ่มหนึ่งแฝงตัวเขามา,ได้มีการวางแผนกันอีกหลายอย่างจนเสร็จสิ้น.
ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ,เพียงแค่ว่าบนเรือเวลานี้,มีคนของแดนเทพอมตะ
32 คน.
จงซานและเซียนเซิงซือที่ได้ปลอมตัวเป็นจงเสวยและซีซือ,ตอนนี้อยู่ในสถานะที่ปลอดภัยยิ่งกว่าเดิม,คงไม่มีใครสงสัยสถานะของพวกเขาแล้ว,นอกจากนี้เขายังบอกได้ว่า,เป่ยชิงซือนั้นต้องการไปยังรังใหญ่ของกองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายา,กับการปลอมตัวเข้ามานับว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง.
เรือเดินทะเลที่เดินทางด้วยความเร็ว,สองวันหลังจากนั้น,ก็ถึงฝั่ง,ทุกคนที่ก้าวลงจากเรือ.
สิบวันหลังจากนั้น,ทุกคนก็เดินทางมาถึงเมืองๆหนึ่ง,ที่ป้ายประตูเมืองเขียนไว้ว่า,"เมืองเซี่ยอู๋"
"ราชวงศ์จักรพรรดิต้าจิน? เมืองหลวง
เซี่ยอู๋อย่างงั้นรึ?"ดวงตาของต้าเสวียนที่หรี่เล็กลง.
บนเมืองขนาดใหญ่นั้น,สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า,มีแสงสีทองวาสนาที่มารวมตัวกัน,เผยให้เห็นถึงวาสนาของราชวงศ์จักรพรรดิ.
"พวกเราไม่รู้อะไรชัดเจนนัก,สถานที่แต่ละแห่งนั้นแตกต่างกันออกไป,ครั้งนี้เป็นเมืองเซี่ยอู๋,พวกเราจะต้องเดินทางเข้ามาในเมืองนี้,แล้วจะมีคนมาหาพวกเราเอง."อาวุโสเทียนที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
ทุกคนที่พยักหน้ารับก่อนที่จะก้าวตรงไปยังประตูเมืองช้าๆ.
ยังไม่ได้เข้าประตูเมืองด้วยซ้ำ,สายตาของจงซานที่หดเกร็งเล็กน้อย,พร้อมกับจ้องมองหน้าเซียนเซิงซือไปมา,กับนักบวชที่ปรากฏตัวที่ด้านหน้า.
เซอคง?เป็นเขารึ?
จงซานและเซียนเซิงซือไม่ได้เห็นหน้าเขามาพักหนักแล้ว.
"เซอคง?"อาวุโสเทียนที่แสดงท่าทางตื่นตกใจเล็กน้อย.
"อาวุโสเจา,คนเหล่านี้คือคนที่เพิ่งเปิดผนึกเทวะอย่างงั้นรึ?"เซอคงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่,ก่อนหน้านี้พวกเราพบเจอเข้ากับเรื่องที่หนักหนา,พวกเราพบเข้ากับคนของแดนเทพอมตะ,กองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายากว่าแปดหมื่นคนถูกสังหารไปเกือบหมด."อาวุโสเจากล่าว.
"เฮ้เฮ้,แดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร,จู่เหรินรับรู้เรื่องนี้แล้ว,ไปเถอะ,ข้าจะพวกเจ้าไปยังที่พัก,"เซอคงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"อาวุโสเจาพยักหน้า.
จากนั้น,เซอคงก็ได้นำทุกคนเข้าไปในเมืองเซี่ยอู๋อย่างรวดเร็ว,เดินทางไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในหุบเขาดังกล่าวนั้นมีบ้านอยู่เป็นจำนวนมาก,สภาพแวดล้อมเงียบสงบ,มีน้ำตกและธารน้ำ,เป็นฉากที่งดงามทีเดียว.
"พวกเจ้าอาศัยอยู่ที่พักทางตะวันออก,รอที่นั่นแล้วข้าจะให้คนมาตาม."เซอคงกล่าว.
"อืม!"อาวุโสเจาพยักหน้า.
จากนั้นเซอคงก็จากไป,แต่ละคนก็เข้าพักในที่พักที่แตกต่างกัน.
ในเวลานี้,คงอยู่ในช่วงของการรอคอย.
จงซานที่นั่งอยู่บนศาลาแห่งหนึ่ง,ดื่มชาและเล่นหมากรุกกับเซียนเซิงซือ,เพราะว่าตำแหน่งดังกล่าวนั่น,สามารถมองเห็นที่พักของเป่ยชิงซือได้.
เซียนเซิงเองก็ให้ความร่วมมือ,หลังจากนั้นสามวัน,เป่ยชิงซือเดินออกมาจากห้อง,พวกเขาที่กวาดตาจ้องมองออกไปเล็กน้อย.
"เป่ยชิงซือ!"ไม่ไกลออกไปนั้นเป็นเสียงของปิงเสวียนที่ดังขึ้นมาในทันที.
คิ้วของเป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ปิงเสวียนในชุดสีขาว,ก้าวเดินเข้าไป,เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหล่อเหล่า,แสดงท่าทางเจ้าชู้ทำให้ลุ่มหลงออกมา.
"อาจารย์อา!"เป่ยชิงซือที่ก้าวออกมาจากห้อง.
ในเวลาเดียวกัน,ในเรือนพักจากที่อื่นๆ,เหล่าศิษย์ของแดนเทพอมตะต่างก็ออกมาจ้องมอง,หลังจากได้ยินเสียงของอาจารย์อา,ทันใดนั้นก็กวาดสายตามามองอาจารย์อา,แม้แต่อาจารย์อาก็ตามเกี้ยวศิษย์น้องอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของศิษย์คนอื่นๆไม่พอใจเป็นอย่างมาก,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งและสถานะของปิงเสวียน,ทำให้พวกเขาทำได้แค่ต้องทน.
"ชิงซือเจ้าช่างงดงามโดดเด่นจริงๆ,เมื่อเจ้าออกมา,สายตาทุกคนต่างก็จ้องมองมายังตัวเจ้าทุกคน."ปิงเสวียนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
คิ้วของเป่ยชิงซือขมวดเข้าหากัน,"อาจารย์อาโปรดเรียกชื่อเต็มของข้า."
ไม่ไกลออกไปนั้นจงซานที่อยู่บนศาลาขมวดคิ้วไปมา,แววตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา,แสดงท่าทางออกมาว่าจะต้องมีบางคนต้องโชคร้าย.
"ชื่อเต็ม?
เฮ้เฮ้,ข้าจำได้ว่าที่ในแดนเทพอมตะ,มีหลานอาจารย์ที่มีชื่อเสียงที่ไล่ตามเจ้า,ยังเรียกชื่อเจ้าได้เลย,แต่เจ้าก็ไม่ปฏิเสธเขา,ดูเหมือนว่าเจ้าจะให้ความหวังกับเขาหรือไม่?."ปิงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อาจารย์อามีความจำที่ดียิ่งนัก,กับศิษย์พี่ที่ได้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายให้กับข้า,และนอกจากนี้ยังเสี่ยงภัยนำน้ำบริสุทธิ์มาให้ด้วย,เป็นไปไม่ได้ว่ามันจะเหมือนกัน,เขาจึงสามารถเรียกข้าว่าชิงซือได้,ส่วนอาจารย์อากับข้านั้น,ท่านไม่ได้ด้มอบน้ำบริสุทธิ์ให้กับข้า,แต่หากต้องการล่ะก็หากตอนนี้ข้าบอกว่าข้าต้องการดวงดาวบนท้องฟ้า,อาจารย์อาสามารถเก็บมันมาให้ข้าได้อย่างงั้นรึ?"เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าออกมาพลางถอนหายใจเล็กน้อย.
จงซานที่ลอบมองอยู่ข้างๆ,ภายในใจรู้สึกภาคภูมิใจ,ดูเหมือนว่าหัวใจของเป่ยชิงซือนั้นจะถูกล๊อกแน่นเอาไว้ทีเดียว.
"นั่นไม่จำเป็น!"ปิงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"หืม?"เป่ยชิงซือที่จ้องมองออกไปด้วยความสงสัย.
เหล่าศิษย์ของแดนเทพอมตะคนอื่นต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
"หากไม่มีความตั้งใจ,เจ้าย่อมไม่รับฟังสินะ,ในเมื่อเจ้ากล่าวเช่นนั้น,หลังจากนี้ข้าจะทำทุกอย่างเท่าที่เป็นไปได้,ข้าจะหาน้ำที่บริสุทธิ์ที่สุด,ที่มีในโลกใบนี้,ที่ตำหนักศาลาเทวะนั้น,ได้มีน้ำพุแห่งชีวิตอยู่."ปิงเสวียนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตำหนักศาลาเทวะอีกหนึ่งแดนเทวะอย่างงั้นรึ?"เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,ข้าได้ใช้ความพยายามด้วยความลำบากเป็นอย่างมาก,ท้ายที่สุดก็ได้ค้นพบ,น้ำพุแห่งชีวิต,ข้าได้เตรียมที่จะมอบมันให้กับเจ้า,ด้วยความยากลำบากเสี่ยงภัยนี้,ต่อไปข้าคงมีโอกาสเรียกชื่อต้นของเจ้าได้แล้วสินะ."ปิงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย,ก่อนที่จะนำกล่องหยกขนาดเล็กออกมา.
"น้ำพุแห่งชีวิตอย่างงั้นรึ?"เหล่าศิษย์ของแดนเทพอมตะต่างก็เผยสีหน้าแตกตื่นออกมาพร้อมๆกัน.
ภายในกล่องหยกนั้น,ที่ด้านในมีน้ำที่ใสแจ๋ว,มีเงาแสงสีขาวเรื่อๆ.
เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังน้ำพุแห่งชีวิตในกล่องหยกขนาดเล็ก.
"ตำหนักศาลาเทวะ?
ไม่ใช่ว่าสถานที่ดังกล่าวนั้นได้หายไปนานแล้วไม่ใช่รึ?"เป่ยชิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ดังนั้นน้ำพุแห่งชีวิตนี้ข้าจึงได้มาอย่างยากลำบาก,หวังว่าเจ้าจะไม่กลับคำ."ปิงเสวียนที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย.
"เรื่องนี้?"ใบหน้าของเป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอักอ่วนใจ.
"อ่าฮ่าฮ่าฮ่า."จงซานบนศาลาที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
จงซานที่หัวเราะออกมาเสียงดัง,ทำให้ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังเขาด้วยความสงสัย,ส่วนปิงเสวียนนั้นต้องขมวดคิ้วไปมา,สายตาที่เย็นชาจ้องมองไปยังจงซาน,เพราะว่ามันได้รบกวนแผนของเขาที่จะผูกสัมพันธ์กับเป่ยชิงซือ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะแสดงท่าทางหยาบคายออกมาในเวลานี้.
"เจ้าหัวเราะอะไร?"ปิงเสวียนที่แค่นเสียงเย็นชากล่าวออกไป.
"ข้าหัวเราะอะไรอย่างงั้นรึ?
เฮ้เฮ้,ข้าหัวเราะกับอาวุโสที่อายุมากแล้ว,กลับยังไม่ตัดขาดเรื่องความรัก,ไม่รู้จักวิธีในการสร้างความรัก,กลับกระทำเรื่องฝืนใจของหญิงสาวรุ่นหลาน,ไม่ต้องบอกเลยว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่,เป็นถึงเจิ้นเหรินของแดนเทพอมตะ,มีสถานะและชื่อเสียงขนาดใหน,กับกล้าใช้แผนการฉ้อฉนใช้ของปลอมลวงหลอกหญิงสาวอย่างคาดไม่ถึง,น่าขัน,น่าขันยิ่งนัก!"จงซานที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.
กับคำพูดของจงซานที่กล่าวล้อออกมานั้น,ทำให้ปิงเสวียนเต็มไปด้วยความโกรธแทบบ้าเลยทีเดียว,ส่วนเหล่าศิษย์คนอื่นๆรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก.
"เจ้า............"สายตาของปิงเสวียนที่เต็มไปด้วยความโกรธ.
ปิงเสวียนที่โกรธเกรี้ยว,สูดหายใจลึกยับยั้งความโกรธ,"ของปลอม?
เจ้าจะบอกว่าน้ำพุแห่งชีวิตของข้าเป็นของปลอมอย่างงั้นรึ?
แล้วเจ้ารู้อย่างงั้นรึว่ามันเป็นของปลอม?
ระดับก่อตั้งวิญญาณกระจอกงอกง่อยกล้ากล่าวหาข้ารึ?"
"น้ำพุแห่งชีวิต? ข้าไม่ได้บอกเลยว่ามันไม่ใช่น้ำพุแห่งชีวิต,ทว่าแม่นางนั่นบอกว่านางต้องการ,"น้ำบริสุทธิ์"
คำว่าน้ำบริสุทธิ์ท่านไม่เข้าใจรึ? ระดับคนเช่นท่าน? สวรรค์
ไม่รู้จักคำว่าน้ำบริสุทธิ์?"จงซานที่กล่าวออกมาพลางหัวเราะเบาๆ.
"น้ำพุแห่งชีวิต,เป็นน้ำบริสุทธิ์ที่สุดในโลกหล้า,เจ้าคิดว่าตัวเองมีความสามารถพอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของมันอย่างงั้นรึ?
ไส่หัวไป."ปิงเสวียนแค่นเสียงอย่างเย็นชา.
จงซานไม่สามารถพิสูจน์ได้อย่างงั้นรึ?
ทว่าจงซานนั้นไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น,เขาที่จ้องมองราวกับว่ามองเห็นอะไร,จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนทั้งสองโดยที่ไม่สนใจ,ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับจ้องมองลงไปในกล่องหยกที่ใส่น้ำพุแห่งชีวิต.
"เจ้าคิดว่าน้ำนี้บริสุทธิ์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังปิงเสวียน.
"ใช่!"ปิงเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"แต่ว่า,นี่นะรึ?น้ำบริสุทธิ์?
ข้าเห็นอะไรกัน? ใช่,สิ่งนี้มันไม่บริสุทธิ์เลย,สวรรค์,มีอสุรกายมากมายหลายตัวกำลังแหวกว่ายอยู่เต็มไปหมดเลย."จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
อสุรกายรึ? กำลังแหวกว่ายอยู่อย่างงั้นรึ?
ทุกๆคนที่อยู่รอบๆต่างรู้สึกประหลาดใจ,เจ้าเด็กนี้ไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วรึ?
ถึงได้กล่าวเช่นนี้กับอาจารย์อา?
ทว่าเซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ปิงเสวียนที่หรี่ตาจ้องมองแล้วกล่าวออกไปว่า,"เจ้าจงใจรบกวนข้าอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ๆ,ข้าต้องการรบกวนอย่างงั้นรึ?
ความจริงก็คือความจริง,ไม่ใช่ว่าท่านมองไม่เห็นอสุรกายที่อยู่ข้างในหรอกรึ? เร็วเข้า,มีอสุรกายสองตัวกำลังสู้กันอยู่ตรงนั้น,มันช่างดูร้ายกาจจริงๆ."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,อสุรกายสู้กันรึ?
เจ้าคนผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วรึ? นี่คือนำพุแห่งชีวิตที่บริสุทธิ์ที่สุด! ทว่าเป่ยชิงซือพอจะคาดเดาได้ว่าคนผู้นี้กำลังช่วยนางอยู่.
เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังชายคนดังกล่าว,รู้สึกราวกับว่าเคยพบกับเขามาก่อน,แต่ไม่สามารถนึกออกมาได้,เป็นอะไรที่แปลกประหลาด.
"คุณชาย,ท่านบอกว่ามีสิ่งสกปรกอยู่ข้างในอย่างงั้นรึ?"เป่ยชิงซือที่ราวกับว่าจะให้ความร่วมมือ.
"ไม่เพียงแต่สกปรก,ยังมีอสุรกายอยู่ด้วย,เจ้ายังคิดว่ามันจะยังสะอาดอยู่อย่างงั้นรึ?
หรือว่าเจ้ามองไม่เห็น?"จงซานที่กล่าวโวออกมาในทันที.
เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังกล่องหยกอีกครั้ง,พลางส่ายหน้าไปมา,"ข้ามองไม่เห็น!"
เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาเช่นนั้น,ปิงเสวียนที่ถอนหายใจเบาๆ,และคนอื่นๆเองต่างก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน.
"เจ้ามองไม่เห็นก็ไม่เป็นไร,ต้องไม่ลืมว่าเจ้าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ,เจ้าและข้าเพิ่งเคยพบกัน,ข้ามีสิ่งของบางอย่างที่จะทำให้เจ้ามองเห็น,ด้วยสิ่งนี้,ไม่ว่าจะเป็นใครก็สามารถมองเห็นอสุรกายสู้กันได้,เพียงแต่ต้องรออีกสักพัก!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ,หากเจ้าบอกว่าต้องใช้เวลาหนึ่งปี,พวกเราไม่ต้องรอไปจนถึงปีหน้าเลยรึ?"ปิงเสวียนที่แค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"อย่างมากก็ไม่ถึงชั่วยาม,ครึ่งชั่วยามก็คงพอแล้ว,"จงซานกล่าว.
"ชิ,ก็ดี,ข้าจะรอเจ้าครึ่งชั่วยาม,หลังจากครึ่งชั่วยาม,หากเจ้าไม่สามารถหาหลักฐานได้ล่ะก็,อย่าหาว่าข้านั้นไม่สุภาพกับเจ้าก็แล้วกัน,"สายตาของปิงเสวียนที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"โปรดวางใจ,คำพูดของข้าจงเสวย,รับรองได้อย่างแน่นอน."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังจงซาน,อสุรกาย?
สัมผัสเทวะของทุกคนที่กวาดตามองน้ำพุแห่งชีวิต,ไม่เห็นมีอสุรกายแต่อย่างได?
ชายคนนี้เสียสติไปแล้วรึ?
จงซานไม่ได้หลบเลี่ยงพวกเขา,เขาที่สะบัดมือหนึ่งครั้งก่อนจะนำโลหะบางอย่างออกมา,และก็นำกระจกเล็กๆบานหนึ่งออกมาด้วย.
จงซานที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณ,การจะหลอมวัตถุดิบสักชิ้นไม่ใช่เรื่องยากอะไร,เขาที่ไมได้กล่าวอะไร,พร้อมกับสร้างเพลิงขึ้นมา,พร้อมกับใช้สัมผัสเทวะหลอมโลหะดังกล่าวอย่างรวดเร็ว,ผ่านไปแค่อึดใจเดียวก็สามารถสร้างสิ่งของบางอย่างออกมาได้.
อุปกรณ์ที่แปลกประหลาด! ที่ตรงกลางมีกระจกอยู่มองเห็นดวงตา,จงซานที่ทำการปรับแต่งอยู่สักพักหนึ่ง.
ผ่านไปราวๆครึ่งชั่วยาม!
อุปกรณ์ที่แปลกประหลาดก็เสร็จสิ้น,แว่นขนาดของจงซาน,ได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว.
"สิ่งนี้คืออะไร?"ปิงเสวียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อุปกรณ์ใช้ส่องดูอสุรกายของเจ้าไง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น