Immortality Chapter 415 Meeting
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 415 พบกันอีกครา.
Chapter 415 Meeting
见面
พบกันอีกครา.
ลูกหลานเซียน,นี่คือสายโลหิตพิเศษ,ที่ไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก!
แช่แข็งสามพันลี้? ทะเลที่กลายเป็นน้ำแข็ง?
เพียงแค่ยื่นฝ่ามือลงไปในทะเลอย่างงั้นรึ?
ทุกคนถึงกับต้องกลืนน้ำลาย,จ้องมองด้วยท่าทางหวั่นเกรงในพลังของเป่ยชิงซือ,แม้แต่พวกเขายังไม่ใช่คู่มือ,ก่อนหน้านี้พยายามที่จะปกป้องคุ้มกันนาง,ตอนนี้เหมือนว่าเป็นนางที่ควรจะปกป้องพวกเขา.
เป่ยชิ.ซือจงใจที่จะทำนั่นเอง,จงใจที่จะเผยความแข็งแกร่งออกมาให้เห็น,ให้เหล่าศิษย์พี่หลายๆคนรับรู้ว่า,นางไม่จำเป็นให้ใครมาปกป้อง,ต้องไม่ลืมว่า,นางจะรู้สึกดีกว่า,หากว่ายืนได้ด้วยตัวเอง,และต้องการปฏิเสธความหวังดีของทุกคน.
ทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วไปมา.
"เห็นรึยัง?
หลังจากนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงนาง,ให้นางยืนด้วยตัวเอง."ในเวลาเดียวกัน,ที่ด้านหลังปรากฏเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาในทันที.
ทุกๆคนต่างก็หันไปพร้อมๆกัน,เป็นชายในชุดสีน้ำเงิน,ใบหน้าท่าทางหล่อเหลาในชุดที่ดูประณีต.
หากเนียนโหยวโหยวอยู่ที่นี่,จะต้องจดจำได้อย่างแน่นอน,ก่อนหน้านี้คนผู้นี้ต่างคอยเฝ้ามองจงซานและเจี้ยนอ้าวที่สังหารอสูรทมิฬปิศาจมายา,ทว่าเนียนโหยวโหยวนั้นไล่ตามจงซานไป,ส่วนชายในชุดสีน้ำเงินเป็นคนไล่ตามเจี้ยนอ้าวไป.
"คารวะอาจารย์อา!"ทุกคนที่หันหน้าไปมองพร้อมๆกัน.
"คารวะอาจารย์อา!"เป่ยชิงซือกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ฮ่าฮ่า,เป่ยชิงซือ,เจ้าเข้าแดนเทพอมตะไม่ได้รับใครเป็นอาจารย์,ทำไมถึงเรียกข้าว่าอาจารย์อาล่ะ?
ข้าเป็นก็เป็นเหมือนกับศิษย์พี่ศิษย์น้องของเจ้าไม่ใช่รึ? เจ้าเรียกข้าว่า
ปิงแสวียนเถอะ!"ชายในชุดสีน้ำเงินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ตามธรรมเนียมของแดนเทพอมตะนั้น,ข้าเพิ่งเข้าแดนเทพอมตะ,มีสถานะศิษย์ภายนอก,มีเพียงแค่ระดับราชันย์แท้และเต๋าจวิน
เท่านั้นถึงจะเรียกนามของอาจารย์อาได้."เป่ยชิงซือกล่าวออกมาพลางขมวดคิ้วไปมา.
ปิงเสวียนที่จ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,ใบหน้าที่กระตุกเล็กน้อย,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,"ได้,ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเจ้าก็เรียกข้าว่าอาจารย์อาเถอะ."
"ค่ะ,อาจารย์อา!"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาในทันที.
"รอบๆ กลายเป็นนำแข็ง,เร่งรีบเถอะเดียวพวกเขาจะหนีไป,"นายกองเล็กที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทุกคนต่างก็จ้องมองไปพร้อมๆกัน,น้ำแข็งที่แช่แข็งเรือนั้น,เวลานี้มันแตกออกมา,ขยายออกมาอย่างบ้าคลั่ง,น้ำแข็งที่เริ่มแตกทะลาย.
หลายๆคนที่เริ่มบินออกมา,ไปยังทิศทางด้านหน้า
ทุกคนบินตรงไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว.
"แค๊กๆๆๆ"
เสียงของผืนน้ำแข็งที่แตกออกมาเรื่อยๆ,สายตาของทุกคนที่จดจ้องออกไปด้วยความเย็นชา,ปิงเสวียนที่นำทุกคนออกไป,พร้อมกับมาหยุดลอยอยู่บนด้านบนอากาศ.
"ตูมมมมมมมมมม!"
เสียงของธารน้ำแข็งที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ทุกคนด้านในเรือที่จ้องมองไปยังทิศทางเดียวกัน.
ที่ด้านหน้านั้นปรากฏปิงเสวียนที่น่าเกรงขาม,เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว,บนอยู่บนอากาศเหนือขึ้นไปบนเรือ.
นอกจากธารน้ำแข็งแล้ว,ดูเหมือนว่าจะยังมีการคุกคามอื่นด้วย.
อาวุโสเจาที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ,จ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชาไปยังกลางอากาศ.
จงซานและเซียนเซิงซือและกลุ่มคนอีกกลุ่มหนึ่งยังคงยืนอยู่ด้านหลังของอาวุโสเจา,จ้องมองขึ้นไปเช่นกัน,จ้องมองไปยังกลุ่มคนที่มาเยือนอย่างคาดไม่ถึง.
บนอากาศเวลานี้,ใบหน้าของจงซานที่หยุดชะงักเล็กน้อย,เป่ยชิงซือ?
เซียนเซิงซือเองแม้ว่าจะไม่เคยเห็นนางมาก่อน,ทว่าก็ได้ยินสิ่งที่หลินเซียวเอ่ยบอกก่อนหน้านี้,ดังนั้นจึงเตรียมที่จะเปิดเผยการปลอมตัว.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซาน,ทว่าจงซานที่ส่ายหน้าไปมา,ราวกับว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสม.
"พวกเจ้าเป็นใคร?"อาวุโสเจ้าที่แค่นเสียงที่จริงจังกล่าวออกไป.
"เจ้ากำลังหมายถึงพวกเราอย่างงั้นรึ?"ปิงเสวียนที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
ในเวลานั้น,อาวุโสเจาที่เห็นคนที่อยู่ด้านหลังเป็นนายกองเล็ก,สายตาที่หรี่ตาจ้องมอง,"ตั้งแต่แรกแล้ว
เจ้าได้ทรยศพวกเรา,พวกเจ้าเป็นคนของแดนเทพอมตะอย่างงั้นรึ?
ปิงเสวียนจ้องมองไปยังอาวุโสเจา,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,หากแต่ไม่ได้ปฏิเสธ.
"อาวุโสเจา........"เหล่าคนด้านหลังที่ยกกระบี่ขึ้นชี้ไปด้านหน้า.
อย่างไรก็ตาม,อาวุโสเจาที่ยกมือขึ้นห้าม,ไม่ให้พวกเขากระทำการเริ่งรีบ.
เห็นท่าทางของอาวุโสเจานั้น,ปิงเสวียนที่เผยยิ้มพึงพอใจ,จากนั้นก็โยนเม็ดยาสีขาวไปให้กับอาวุโสเจา.
"พรึบ."อาวุโสเจาที่จดจ้องมองสิ่งของในมือ.
"ข้ารู้ดีว่าผนึกเทวะบนหน้าผากของเจ้านั้นมีพลังแข็งแกร่ง,ทว่ามันก็เป็นพิษด้วย,ยาเม็ดนั้นถูกปรุงขึ้นมาจากเต๋าจวินของแดนเทพอมตะ,มันมีคุณสมบัติเหมือนกับยาแก้พิษที่พวกเจ้าได้รับในทุกๆปี."ปิงเสวียนกล่าว.
อาวุโสเจาจ้องมองไปยังปิงเสวียน,จ้องมองเม็ดยาในมือ,ก่อนที่จะกลืนมันลงไป.
จากนั้นก็พยักหน้าและกล่าวว่า,"ใช่,เหมือนกันมาก."
อาวุโสเจาที่หันหน้าไปคุยกับทุกคนบนเรือ,ทุกคนบนเรือที่หันหน้าไปมองอาวุโสเจา,จากนั้นก็มองไปที่ปิงเสวียน.
"เจ้าเป็นใครกันแน่?"อาวุโสเจาที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.
"ข้า,เจิ้นเหรินปิงเสวียนแดนเทพอมตะ,เม็ดยานั้นถูกปรุงขึ้นมาโดยเต๋าจวิน,ตราบเท่าที่พวกเจ้ายินดีช่วยพวกเราสักเล็กน้อย,ข้ายินดีที่จะนำพวกเจ้าไปยังแดนเทพอมตะ,ขอให้เต๋าจวินนำผนึกเทวะออกให้กับพวกเจ้า."ปิงเสวียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เอามันออกอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเจ้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
ส่วนคนอื่นๆนั้นเผยสีหน้าด้วยความหวัง,บางคนก็เผยสีหน้าไม่พอใจ,เห็นได้ชัดเจนว่ามีบางคนไม่รู้ว่าผนึกเทวะนั้นอันตรายขนาดใหน.
"ทำไมข้าถึงต้องเชื่อเจ้า?"อาวุโสเจาที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"คำพูดของข้าปิงเสวียน,ไม่มีคำพูดหลอกลวง,ขอเอาศักดิ์ศรีของแดนเทพอมตะเป็นประกัน."ปิงเสวียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
อาวุโสจ้องมองไปยังปิงเสวียน,จ้องมองไปยังทุกคน,จากนั้นก็เอ่ยปากออกมาในทันที."จงเสวย!"
"ครับ!"จงซานที่รับคำในทันที.
"เจ้านำทุกคนเข้าไปในห้องโดยสาร,อธิบายเกี่ยวกับผนึกเทวะรายระเอียดทั้งหมดที่เป็นความลับให้กับทุกคนฟัง."อาวุโสเจากล่าว.
"รับทราบ!"จงซานที่รับคำ.
จากนั้น,ทุกคนที่สงสัย,ได้เข้าไปในห้องโดยสารพร้อมกับจงซาน,ซึ่งจงซานก็ได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่ผนึกเทวะนั้นว่ามันผลาญอายุไขของตัวเองให้กับทุกคนฟัง.
ด้วยการพูดที่มีศิลปะของจงซาน,เขาที่ได้อธิบายได้อย่างคล่องแคล่ว,ทำให้ทุกคนดวงตากลมโต,ผลาญอายุไขรึ?
ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะต้องกลายเป็นทาสตลอดกาลไม่ใช่รึ?
เป็นทาสที่ไม่สามารถล้มเลิกได้รึ?
ไม่สามารถขัดขืนได้,ด้วยพลังที่พวกเขามีไม่สามารถขัดขืน,ไม่งั้นจู่เหรินต้องทำให้พวกเขาตาย,ชีวิตของพวกเขามีไว้เพื่อมอบอายุไขกับกับจู่เหริน,ทั้งที่การมีขีวิตของพวกเขาเป็นไปด้วยความยากลำบาก,การจะได้มาเป็นผู้ฝึกตนนั้นต้องผ่านความยากลำบากเป็นอย่างมาก,แต่ตอนนี้จำต้องผลาญอายุไข,แล้วรอคอยความตายอย่างงั้นรึ?
ผนึกเทวะคือยาพิษที่กำลังสังหารพวกเขาอย่างงั้นรึ?
ไม่ได้การ,เต๋าจวินของแดนเทพอมตะจะทำการลบมันออกให้อย่างงั้นรึ?
ราวกับว่าภายในใจของพวกเขาถูกจุดความหวังขึ้นมาอีกครั้ง.
ในเวลาเดียวกันนั้น,อาวุโสเจาที่ก้าวเข้ามาในห้องโดยสาร,เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,ตอนนี้ได้ทำข้อตกลงบางอย่างเรียบร้อยแล้ว.
อาวุโสเจาที่ก้าวเข้ามา,สายตาของทุกคนที่จ้องมองด้วยความหวังไปยังอาวุโสเจา.
เห็นสายตาของทุกคน,อาวุโสเจาก็เอ่ยออกมา,"จงเสวยคงบอกพวกเจ้าไปหมดแล้ว,ข้าได้ทำการพูดคุยกับคนของแดนเทพอมตะก่อนหน้านี้แล้ว,หากพวกเจ้ายินดีที่จะเป็นทาสไปตลอดชีวิต,ก็จะต้องการเป็นศัตรูกับคนด้านนอก,พวกเจ้าตัดสินใจอย่างไร?"
"ไม่,อาวุโสเจา,พวกเรามีความเห็นเหมือนท่าน."ชายคนหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ใช่,อาวุโสเจา,ท่านได้พูดคุยได้ความอย่างไรบ้าง,แดนเทพอมตะนั้นยินดีที่จะช่วยพวกเราหรือไม่?"ชายอีกคนหนึ่งกล่าว.
แววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยความหวัง.
อาวุโสเจาที่ประหลาดใจเล็กน้อย,จ้องมองไปยังจงเสวย,เพราะว่าด้วยคำพูดของจงซานนั้น,เขาไม่จำเป็นต้องใช้คำว่าเป็นศัตรูกับแดนเทพอมตะเลย,คาดไม่ถึงเลยว่าจงเสวยจะสามารถพูดเกลี้ยกล่อมทุกคน,จนทุกคนยินดีที่จะทรยศต่อจูเหรินเลยรึ?
"บนโลกนี้ไม่มีอาหารกลางวันให้กินฟรี,แดนเทพอมตะจะช่วยพวกเรา,พวกเราก็ต้องช่วยพวกเขาด้วย."อาวุโสเจากล่าว.
ทุกคนต่างก็นั่นฟังอย่างตั้งใจ.
"ข้าได้พูดคุยหารือกับพวกเขาก่อนหน้านี้แล้ว,ตราบเท่าที่พาพวกเขาไปยังรังใหญ่,ให้พวกเขาสังหารจูเหรินได้,ในเวลานั้นพวกเขาจะพาพวกเราไปยังแดนเทพอมตะ,ให้เต๋าจวินนำผนึกเทวะออกให้กับพวกเรา,แม้แต่พวกเรายังได้ร่ำเรียนวิชาจากแดนเทพอมตะด้วย."อาวุโสเทียนกล่าว.
อาวุโสเจาที่กล่าวเสร็จจ้องมองไปยังทุกคนที่เงียบอยู่ชั่วขณะ.
แม้ว่าจะไม่ยินดีดีที่จะเป็นทาส,ทว่าทุกคนก็หวาดกลัวในตัวของจู่เหรินเป็นอย่างมาก.
"หากพวกเขาไม่สามารถสังหารจูเหรินได้ล่ะ............"ชายคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเป็นกังวล.
ในเวลานั้นทุกคนที่ดูลังเล,ขาดซึ่งความกล้า,จงซานที่กล่าวออกมาในทันที,"ข้าต้องการ,แดนเทพอมตะนั้นแน่นอนว่าพวกเขามีคนเป็นจำนวนมาก,เป็นหนึ่งในสี่แดนเทวะ,แดนเทพอมะตจะไม่สามารถสังหารจู่เหรินและกองกำลังอาชาปิศาจทมิฬได้อย่างงั้นรึ?
ข้ายินดีที่จะเสี่ยง,หากไม่เสี่ยง,ไม่ช้าก็เร็วพวกเราก็ต้องตายด้วยพิษอยู่ดี,ข้าไม่ต้องการที่จะตาย,ข้าไม่ต้องการเป็นทาส,ความอมตะคือสิ่งที่ข้าหวัง,ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นอมตะ,อย่างน้อยชีวิตของข้าต้องไม่ถูกกักขัง,ต้องเป็นอิสระ,เพียงเท่านี้,ก็เพียงพอแล้ว."
อาวุโสเจาที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความชื่นชม.
เป็นความจริงกับคำพูดของจงซานทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นหนักแน่นขึ้นมาในทันที.
"ข้าต้องการ!"
"ข้าก็ด้วย!"
ทุกคนต่างมีความเป็นเดียวกัน,อาวุโสเจาพยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม.
ทุกคนที่ออกมาจากห้องโดยสาร,ซึ่งด้านนอกนั้น,ธารน้ำแข็งได้ละลายไปแล้วด้วยฝีมือของเป่ยชิงซือ,นางได้เปลี่ยนพวกมันกลับกลายเป็นทะเลเหมือนเช่นดั่งเดิม,ในเวลานี้,ทุกคนต่างก็จดจ้องไปยังคนของแดนเทพอมตะ.
"ตกลง,พวกเราทุกคนยินดีร่วมมือ,พวกเจ้าสามารถแฝงตัวในกลุ่มคนที่เพิ่งเปิดผนึกเทวะได้,และบุตรสาวของข้าเพิ่งตายไป,เจ้าสามารถปลอมเป็นบุตรสาวของข้าได้,ทว่าพลังฝึกตนของเจ้าล่ะ?"อาวุโสเจาที่ชี้ไปยังเป่ยชิงซือ.
"โปรดวางใจ,พวกเราสามารถปิดซ่อนพลังฝึกตนของพวกเราด้วยวิธีพิเศษได้."ปิงเสวียนกล่าว.
พริบตาเดียวหลังจากนั้น,คนเหล่านั้นก็ลบกลิ่นอายออกไป,พลังฝึกตนของพวกเขาที่ได้ไปอยู่ในระดับแกนทองในทันที.
อาวุโสเจาที่พยักหน้าด้วยความพอใจ,จากนั้นก็กล่าวออกไปอีก,"ผมของพวกเจ้า,มันดูโดดเด่นจนเกินไป."
อาวุโสเจาชี้ไปยังเป่ยชิงซือและปิงเสวียนที่มีผมสีขาวและสีน้ำเงิน.
"ผมรึ?"ปิงเสวียนเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะใช้มือกวาดไปทั่วเส้นผมตัวเองเบาๆ,ก่อนที่สีน้ำเงินนั้นได้เปลี่ยนเป็นสีดำในทันที.
"เป่ยชิงซือ,ให้ข้าสอนเจ้าหรือไม่?"ปิงเสวียนที่เผยยิ้มและกล่าวต่อเป่ยชิงซือ.
"ไม่จำเป็น,ข้ามีวิธี."เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"ปิงเสวียนที่แสดงท่าทางสงสัย.
"รบกวนอาวุโสเจา,หาห้องว่างให้ข้าสักห้อง!"เป่ยชิงซือกล่าว.
"อืม!"อาวุโสเจาพยักหน้า.
เป่ยชิงซือที่เข้าไปในห้อง,พร้อมกับใช้ค่ายกลปกปิด,อยู่ข้างในเพียงคนเดียว.
"ข้าขอถามพวกท่านเกี่ยวกับผนึกเทวะ,ว่าพวกท่านสามารถเลียนแบบได้อย่างมั่นใจใช่หรือไม่."อาวุโสเจากล่าว.
"อืม!"คนของแดนเทพอมตะที่พยักหน้า.
หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม,เป่ยชิงซือที่เข้าไปในห้องโดยสาร,ก็ออกมา,ผมและคิ้วของนางที่กลายเป็นสีดำแล้ว.
ปิงเสวียนที่จ้องมองเป่ยชิงซือด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เป่ยชิงซือ,ผมของเจ้า,ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณแม้แต่น้อย?เจ้าทำได้อย่างไร?
บอกข้าได้ใหม,แม้ว่าผมของข้าจะดำ,ทว่าคนที่มีพลังฝึกตนสูงกว่าข้า,ย่อมมองออก."ปิงเสวียนที่จ้องมองผมที่เรียบลื่นของนาง.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เพราะว่าผมดำของนาง,ครั้งหนึ่ง,เป็นเขาที่ได้สอนนางไปนั่นเอง.
เป่ยชิงซือเม้มริมฝีปาก,ส่ายหน้าไปมา,"ต้องขออภัย,อาจารย์อา,วิธีนี้ข้าไม่สามารถส่งมอบให้กับใครได้."
"หืม?"ปิงเสวียนที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.
จงซานที่ลอบเผยยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น