Immortality Chapter 413 For Qingsi

Immortality Chapter 413  For Qingsi

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 413  เพื่อชิงซือ.

Chapter 413  For Qingsi

为青丝

  เพื่อชิงซือ.

กองกำลังของสุ่ยอู๋เหินนั้น,ท้ายที่สุดก็คือจงซาน.นี่เป็นอีกหนึ่งในการฝึกฝน,กองกำลังอาชาทมิฬปิศาจมายานั้นร้ายกาจมาก,ทว่า,ต่อหน้ากองกำลังจง,ก็เป็นได้แค่ขี้เถ้า,ต้องไม่ลืมว่าพวกเขามีกองกำลังแปดแสนนาย,และยังมีการจัดการที่เป็นรูปแบบพร้อมเพรียง,ส่วนกองกำลังปิศาจมายานั้นไร้ซึ่งระเบียบแบบแผน,ไร้ซึ่งกลยุทธ์ในการต่อสู้.

ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วยามด้วยซ้ำ,กองกำลังอาชาปิศาจมายาถูกกำจัดจนสิ้น,เหลือเพียงแค่คนสองคนเท่านั้น,เพื่อที่จะใช้ในการสืบสวนข้อมูล.

"ศิษย์พี่,เป็นท่านเองรึ?"เป่ยชิงซือที่เก็บกระบี่พร้อมกับนำคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปหาสุ่ยอุ๋เหิน.

ศิษย์พี่? คนกว่า 30 คนที่อยู่รอบๆจ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน,ที่ก่อนหน้านี้ดำเนินการด้วยความรวดเร็ว,คนเหล่านี้เป็นใครกัน?

"พวกเราเพียงแค่ผ่านทางมา,คนเหล่านี้ล่ะ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"คนเหล่านี้เป็นศิษย์พี่ของข้าของแดนเทพอมตะ!"เป่ยชิงซือกล่าว.

"แดนเทพอมตะรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อืม!"เป่ยชิงซือพยักหน้า.

"ยินดีกับเจ้าด้วย!"สุ่ยอู๋เหินที่พยักหน้า.

"ศิษย์พี่ท่านเป็นถึงผู้บัญชาการทหารของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว?"เป่ยชิงซือที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

สุ่ยอู๋เหินที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"พวกเราเป็นคนของกองกำลังจง!"หลินเซียวที่เป็นคนเอ่ยปากกล่าวลองเชิงออกมาด้านข้าง.

"กองกำลังจงรึ? จง?"แววตาของเป่ยชิงซือที่ดูจริงจังขึ้นมาทันที.

"จอมพลจงซาน!"หลินเซียวทีเอ่ยออกมาทันที.

"จงซาน?"ใบหน้าของเป่ยชิงซือถึงกับเปลี่ยนไป,แววตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน.

"คนเขาล่ะ?"เป่ยชิงซือที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"จอมพลจงนั้นเดินทางออกไปด้านนอก,หากว่าเจ้าต้องการ,เดินทางไปกับพวกเราได้,อีกไม่นาน,เขาน่าจะกลับมา."หลินเซี่ยวกล่าว.

กับคำพูดของหลินเซียว,สุ่ยอู๋เหินย่อมสามารถบอกได้ว่า,จอมพลจงและเป่ยชิงซืออาจจะมีความสัมพันธ์ที่พิเศษกันอยู่อย่างงั้นรึ?

"ใช่! เจ้าเดินทางไปกับพวกเราเลยรึไม่?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาในทันที.

เป่ยชิงซือจ้องมองไปยังกองทัพ,ก่อนที่จะส่ายหน้าไปมา,"เพียงแค่รู้ว่าเขาสบายดีก็พอแล้ว,พวกเรายังมีเรื่องต้องทำ!"

ทว่าเหล่าศิษย์พี่ของเป่ยชิงซือ,ที่ขมวดคิ้วไปมา,ใครคือจงซาน?

"ไม่รออย่างงั้นรึ?"หลินเซียวที่ขมวดคิ้ว.

"!"เป่ยชิงซือที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมรอยยิ้ม.

สุ่ยอู๋เหินที่เห็นท่าทางของหลินเซียวแล้ว,สามารถคาดเดาได้ทันที,จอมพลจงและเป่ยชิงซือนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอย่างแน่นอน.

"ไม่รู้ว่าศิษย์น้อง,กำลังจะไปที่ใหนอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่สอบถามข้อมูลเล็กน้อย,หากว่าจงซานสอบถามเกี่ยวกับเป่ยชิงซือจะได้รู้ว่าไปที่ใด.

เห็นท่าทางของสุ่ยอู๋เหินและหลินเซียวแล้ว,แน่นอนว่าเป่ยชิงซือคาดเดาความตั้งใจของทั้งสองคนได้,ก่อนที่จะถอนหายใจเล็กน้อย,"พวกเราสามสิบคนเป็นคนของแดนเทพอมตะที่ถูกส่งออกมาฝึกฝน,หน้าที่หลักคือทำลายกองกำลังอาชาปิศาจมายา,เพื่อชำระล้างสวรรค์และปฐพีให้สะอาด,เป็นการสะสมกรรมวาสนาของแดนเทพอมตะด้วย."

"ทำลายกองกำลังอาชาปิศาจมายาอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่แล้ว,กองกำลังอาชาปิศาจมายานั้นนับว่าเป็นกองกำลังขนาดใหญ่,หลายแสนคนพวกเรามีหน้าที่ในการค้นหารังใหญ่,เพื่อทำลาย,กำจัดตัวตนผู้นำของพวกมัน."เป่ยชิงซือกล่าว.

 

"ต้องการให้พวกเราช่วยหรือไม่?"สุ่ยอู๋เหินสอบถาม.

"ไม่เป็นไร! เรื่องนี้เป็นเรื่องของแดนเทพอมตะ! หัวหน้าโจรสองคนที่จับได้ก่อนหน้านี้มอบให้เราด้วย."เป่ยชิงซือกล่าว.

"อืม,ได้!"สุ่ยอู๋เหินที่จ้องมองพลางทอดถอนใจ.

"หัวหน้าโจรร้ายทั้งสอง,มอบให้เจ้าหนึ่งคน,เหลือไว้อีกคน,พวกเราจะมอบให้ กับจอมพล."หลินเซียวที่ส่ายหน้าไปมา.

"อืม!"เป่ยชิงซือพยักหน้า.

.....

จงซานกลับมาถึง,ก็สายไปแล้ว,เป่ยชิงซือที่หายไปไร้ร่องรอย,นี่คือการฝึกฝนของแดนเทพอมตะ.

กองกำลังขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง.

ภายในกระโจมหลัก.

จงซาน,เซียนเซิงซือ,หลินเซียว,สุ่ยอู๋เหิน,จื่อเห่าและหลิวอู๋ซ่าง,คนทั้งหก,ที่จ้องมองไปยังชายในชุดสีดำที่ถูกคุมตัวเอาไว้.

บนหน้าผากของชายคนดังกล่าว,มีผนึกเทวะ "เหยา" ประทับอยู่,หลังจากที่เขาถูกจับกุมเอาไว้,อักษร "เหยา"ที่ค่อยๆเลือนหายไปจากบนหน้าผาก.

เห็นได้ชัดเจนว่าเหมือนกับเซอคงที่เขาพบเห็นก่อนหน้านี้สามารถเปิดผนึกเทวะได้.

"ไม่รู้!"ชายคนดังกล่าวเอ่ย.

"ไม่รู้อย่างงั้นรึ?"สายตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเย็นชา.

ในเวลานี้จงซานกำลังสืบสวนชายคนดังกล่าวอยู่.

"ข้าไม่รู้จริงๆ,ข้าเป็นแค่หัวหน้ากอง,แม้ว่าจะได้รับการเปิดผนึกเทวะ,แต่ต้องมีคนเปิดให้และพวกเรามีหน้าที่เพียงแค่เก็บรวบรวมดวงวิญญาณเท่านั้น,ไม่ได้รู้อะไรเลย,ทุกอย่างมันเป็นคำสั่งของจู่เหรินของข้า."ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาในทันที.

"เปิดผนึกเทวะ? มีคนมากเท่าไหร่ที่สามารถเปิดผนึกเทวะได้?"จงซานสอบถาม.

"ข้าไม่รู้,พวกเราไม่รู้อะไรเลย,ก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่ผู้ฝึกตนทั่วไปเท่านั้น,และได้รับการปลูกผนึกเทวะ,พวกเราไม่สามารถเปิดผนึกเทวะได้,ไม่ได้เป็นคนวางแผน,เป็นเพียงคนรับคำสั่งเท่านั้น,กับสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเราไม่รู้,เมื่อถูกเปิดผนึกเทวะแล้ว,พวกเราทำได้แค่รับคำสั่ง,แม้ว่าผนึกเทวะจะมอบพลังที่ยิ่งใหญ่ให้,ทว่าด้วยพลังของจู่เหริน,ถึงแม้ว่าจะอยู่ห่างกันล้านลี้,เขาก็สามารถลงโทษพวกเราได้,และทุกๆหนึ่งปี,พวกเราจะต้องได้รับยาแก้พิษ,หากว่าไม่ได้รับยาแก้พิษ,ผนึกเทวะจะระเบิดสังหารพวกเรา! พวกเราไม่กล้าทรยศเขาได้!"ชายคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยความหวาดกลัว.

จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,จากนั้นก็หันหน้ากลับ.

คนอื่นๆที่ก้าวเข้ามา.

"จอมพล! ท่านจะไปหาเป่ยชิงซืออย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัยเล็กน้อย.

ทุกคนต่างก็จับจ้องมองไปยังจงซาน.

"ข้าต้องไป!"จงซานพยักหน้า.

"แต่ว่า,จอมพล,ทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้นกว้างใหญ่,แล้วจะหาเป่ยชิงซือพบรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.

"หากมีชะตาต้องกันย่อมต้องค้นพบ,นอกจากนี้นางยังบอกเป้าหมายกับพวกเรา,ว่านางต้องการเดินทางไปยังรังของกองกำลังอาชาปิศาจมายา,ข้าคิดว่าต้องเจอนางที่นั่นแน่."จงซานกล่าว,เขาไม่รุ้ว่าเป่ยชิงซืออยู่ที่ใหน,เป่ยชิงซือ,ไม่รู้ว่าจะหานางพบหรือไม่?

"แต่ว่า!"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เอาล่ะ,ข้าได้ตัดสินใจแล้ว!เซียนเซิงซือไปกับข้า,ส่วนเจ้า,จัดการเหมือนที่ผ่านๆมา!"จงซานที่กล่าวตอบ.

"ครับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.

บนเมฆสีขาวมีคนสามคนยืนอยู่.

หนึ่ง,คือคนที่จงซานสอบสวนก่อนหน้านี้,ส่วนอีกสองคนรูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนไป,เป็นจงซานและเซียนเซิงซือที่ปลอมตัวมานั่นเอง.

"ข้ามีนามว่าจงเสวย!"จงซานที่กล่าวต่อเซียนเซิงซือหลังปลอมตัว.

"ข้ามีนามว่าซีซือ."เซียนเซิงซือกล่าวหลังปลอมตัวเช่นกัน.

ชายที่ด้านหน้าพวกเขา,ได้ชี้ไปยังหุบเขาแห่งหนึ่งได้ล่าง"ตรงนั้น,เป็นค่ายของพวกเรา."

จงซานและเซียนเซิงซือที่จ้องมองหน้ากันและกัน,ก่อนที่จะนำเมฆสีขาวพุ่งตรงไปยังพื้นที่ดังกล่าว.

"นำไป! ให้พวกเราได้เข้าไปรวมในกลุ่ม,และให้พวกเขานำศิลาครวญวิญญาณและหัวใจไปส่ง."จงซานกล่าว.

"ครับ!"ชายคนดังกล่าวพยักหน้า,ก่อนที่จะนำพวกเขาไป,ทว่าสายตาเวลานี้ที่จริงแสดงท่าทางโหดเหี้ยมขึ้นมาในทันที.

ไม่ไกลออกไปนั้น,ภายในหุบเขา,ซึ่งมีค่ายกลคุ้มกันอยู่,ไม่สามารถมองเห็นได้นั้น,เห็นแค่เพียงทางเข้าเท่านั้น.

ที่ประตูทางเข้านั้น,มีชายสองคนในชุดสีฟ้ายืนป้องกันทางเข้าอยู่.

กลุ่มทั้งสามคนของจงซานที่บินตรงไปในทันที.

"ช่วยด้วย."ชายที่อยู่ด้านหน้าจงซานเอ่ยออกมาในทันที.

ชายคนดังกล่าวพุ่งไปยังหุบเขา,ใบหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,เขาพาจงซานมานั้น,มีความตั้งใจ,ที่จะให้คนของพวกเขาสังหารจงซานและเซียนเซิงซือ.

ที่ปากทางเข้าหุบเขา,กลุ่มคนของชายดังกล่าวยิ่งร้องดังขึ้นเร่งรีบวิ่งเข้าไปในภูเขา.

ชายสองคนที่ปากหุบเขาที่สามารถมองเห็นคนทั้งสามแล้ว.

จงซานและเซียนเซิงซือที่เห็นชายคนดังกล่าวทรยศ,ไม่ได้แปลกใจนัก,เพราะว่าจงซานเองก็คาดการณ์เอาไว้แล้ว.

"ช่วยข้าด้วย!"

จงซานและเซียนเซิงซือก็กล่าวออกมาเช่นเดียวกัน,ทำท่าทางใบหน้าเหมือนกับชายก่อนหน้านี้.

ขณะนั้นชายคนดังกล่าวที่แสดงท่าทางตื่นตกใจหันหน้ากลับไปมองจงซานและเซียนเซิงซือที่แสดงท่าทางเหมือนเขา,พร้อมกับรู้สึกไม่ได้การ,ไม่ถูกต้องนัก.

”พรึด!”

ชายก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยสีหน้าท่าทางไม่อยากเชื่อมองไปที่อกของเขา,ศรปราณทะลวงที่ถูกยิงออกมา,กระแทกไปยังเรือนหยาง,ทะลวงไปยังวิญญาณก่อตั้ง.

จงซานและเซียนเซิงซือ,ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,เคลื่อนไหวเข้าไปในหุบเขาดังกล่าวอย่างรวดเร็ว.

ภายในหุบเขานั้นเต็มไปด้วยคนมากมาย,มีศรปราณทะลวงมากมายที่ถูกยิ่งไล่หลัง,พร้อมกำลังไล่ล่าสังหารพวกเรา.

"ฟิ้ว!"

ศรปราณทะลวงมากมายที่พุ่งตรงมาจากยอดเขา,ถูกยิงมาจากด้านหลังของจงซาน.

"ตูมมมมม"

จงซานที่พุ่งเข้าไปข้างๆชายชรา,ฝ่ามือของเขากระแทกไปยังศรปราณทะลวงระเบิดเสียงดัง.

"ไป!"

ชายชราที่ออกคำสั่ง,คนหลายคนที่เร่งรีบบินออกไปยังภูเขาที่ไกลห่างออกไป.

ที่ไกลออกไปนั้นบนยอดเขา,เป็นจื่อเห่าหลางเจียงที่นำคนกลุ่มจำนวนหนึ่งตามมา,ก่อนที่จะจากไป.

"เจ้าเป็นใคร?"ชายชราคนหนึ่งที่จ้องมองไปยังจงซานและเซียนเซิงซือ.

"ข้ามีนำว่าจงเสวย,เขาคือซีซือ,พวกเราติดตามนายกองมาจากด้านนอก,ถูกคนของแดนเทพอมตะล้อมรอบสังหาร,คนอื่นๆถูกสังหารหมด,พวกเราเปิดผนึกเทวะ,หนีออกมาพร้อมกับนายกอง."จงซานกล่าว.

"หืม?"ชายชราที่หรี่ตาจ้องมอง.

จงซานและเซียนเซิงที่ชี้ไปยังหน้าผาก,ทันใดนั้นบนหน้าผากของพวกเขามีประกายแสงสีดำ,อักษร"เหยา"ปรากฏขึ้น,ซึ่งส่องปราณแห่งความมืดบางๆออกมาจากร่างกาย.

ก่อนหน้านี้,ชายที่นำเขามาที่ตายไป,จงซานและเซียนเซิงซือได้พบวิธีที่จะเลียนแบบผนึกเทวะมาก่อนแล้ว,แม้ว่าจะไม่ได้ผลเพิ่มพลังเหมือนกับผนึกเทวะ,ทว่าก็สมารถใช้ปิดบังอำพลางได้.

"อืม!"ชายชราพยักหน้า.

"นำมันออกให้พวกเราได้หรือไม่?"จงซานกล่าวสอบถามชี้ไปยังหน้าผาก.

ชายในชุดดำที่พยักหน้า,ก่อนที่จะทำให้ตราเทวะบนหน้าผากของจงซานและเซียนเซิงซือหายไป.

"แดนเทพอมตะ,พวกมันมีกันกี่คน?"ชายชราสอบถามอีกครั้ง.

"ในตอนแรกมีกันเพียงแค่สามสิบคน,หลังจากนั้นก็มีคนมาเพิ่มอีกหลายแสนคน,พวกเราไม่สามารถต้านได้."จงซานที่สายหน้าไปมาขณะพูด.

"อืม,ดีแล้ว,ทว่าหลายแสนคนที่ตามมานั้นไม่ใช่คนของแดนเทพอมตะ,ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะโชคไม่ดีนัก."ชายชราที่ส่ายหน้าไปมา.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.