Immortality Chapter 409 Buddha

Immortality Chapter 409  Buddha

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 409 พุทธะองค์.

Chapter 409  Buddha

佛祖

พุทธะองค์.

อรหันต์ทั้งสองที่ปรากฏต่างก็แสดงความเคารพกันและกัน.

"อามิตตาพุทธ!"

ตรงตำแหน่งของอรหันต์ทั้งสาม,เสียงของอรหันต์,จงซานที่ได้ยินเสียงออกมา,เสียงนั้นมาจากด้านซ้ายและด้านขวา,เป็นเสียงของอรหันต์อดีตโถวโฝวและอรหันต์อนาคตจินฉานส่งออกมา,มีเพียงอรหันปัจจุบันกุยหยวนที่ยังไม่เอ่ยปาก.

คงมีคนที่ไม่รู้,จงซานที่ได้ยินมาจากเนียนโหยวโหยว,อรหันต์ปัจจุบัน,กุยหยวนนั้น,เป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุด,นอกจากนี้ยังได้ศึกษาวิชาลับโบราณ,ปิดปากไม่เคลื่อนไหวบำเพ็ญเพียร! เป็นการทำสมาธิโดยที่ไม่พูด.

"อามิตตาพุทธ!"

20 ปู่ซ่าที่แสดงความคารพต่ออรหันต์ทั้งสาม.

"อามิตตาพุทธ!"

พุทธะห้าร้อยที่แสดงความเคารพ.

บนท้องฟ้าเหล่ามวลเมฆทะเลกรรมวาสนา,เป็นกรรมวาสนามากมายที่ถูกรวบรวมมา,เป็นกุศลผลของกรรมวาสนาจากเหล่าพุทธะ,ปู่ซาและอรหันต์ที่มารวมตัวกัน.

"ร่าย."โถวโฝงที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.

"โอม มา นี บา บี ฮง"

เหล่าปู่ซาต่างก็เริ่มสวดคำหกคำออกมาในทันที,เวลาเดียวกัน,พุทธะทั้งห้าร้อย,เองก็เริ่มสวดตามด้วยเช่นกัน.

เสียงของปู่ซาและ,พุทธะห้าร้อยคนที่เริ่มสวดมนต์,เสียงที่ดังราวกับระฆัง,สั่นสะท้านไปทั่วร่างของคนที่อยู่รอบๆ.

แทบจะในทันที,บนแท่นทองคำอรหันต์,เสียงของอรหันต์ที่สาดส่องประกายออกมารอบๆ,กลิ่นอายของอรหันต์,ที่มากมายนับไม่ถ้วนกำลังปรากฏเป็นหมอกทองคำที่ปกคลุมพื้นที่เทือกเขาทองคำแห่งนี้.

เสียงที่ดังมากขึ้นและก็มากขึ้น,แสงก็ยิ่งสว่างมากขึ้นและก็มากขึ้น,พลานุภาพบารมีที่มากขึ้น,พลังฝึกตนของจงซานเวลานี้เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง

อากาศรอบๆที่ส่ายไปมาสั่นไหวเสียงดังสนั่นบิดเบี้ยวไปมา.

"พรึด!!"

ทันใดนั้นจงซานที่ราวกับรู้สึกหูดับ,เสียงสวดมนต์ของเหล่าพุทธะนั้นดังสนั่นมากมายจนกลายนิ่งสนิท,จงซานแทบจะในทันทีเสียงที่ดังสนั่นนั้นไม่สามารถที่จะทานทนได้,เวลานี้ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังแผ่วๆเท่านั้น.

จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,คนอื่นๆที่ได้เข้าร่วมพิธีในเวลานี้,ต่างก็มองหน้ากันและกัน,เห็นชัดเจนว่าพวกเขาได้สูญเสียการได้ยินไปแล้ว.

พื้นที่รอบๆเวลานี้แทบมองไม่เห็นแท่นบูชาอรหันต์ได้อย่างชัดเจน,หมอกสีทองที่มากมายนับไม่ถ้วน,แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถตรวจจับได้,หมอกที่ผิดปรกติได้คลุมพื้นที่ไปทั้งหมด,เหล่าคนภายนอกไม่สามารถได้ยินเสียงอะไร,ทุกอย่างราวกับว่ากลายเป็นความเงียบสงัดไปแล้ว.

เห็นเพียงแค่พื้นที่ตรงกลางเวลานี้เหล่าพุทธะห้าร้อยคน,ปู่ซายี่สิบคนและอรหันต์สามคน.

ช้าๆ,ดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้น,จ้องมองไปยังพุทธะห้าร้อยและปู่ซ่าอีกยี่สิบ,ที่กำลังโคจรหมุนวนรอบๆอรหันต์สามรูป,ล่องรอยโคจรอยู่บนแท่นอรหันต์,ทว่าร่างของพวกเขานั้นยังคงนั่งอยู่ที่เดิม,เป็นไปได้ว่าเป็นภาพมายาที่ถูกสร้างขึ้นอย่างงั้นรึ?

เสียงสวดมนต์ที่ดังแผ่วๆ,ทั่วทั้งแท่นบูชา,ทว่ากลับดูเงียบสงบ,ราวกับป่าช้า!

เหล่าพุทธะปู่ซ่าที่นั่งนิ่งไม่ขยับ,เห็นเพียงแค่ภาพลวงตา,ไม่นี่ไม่ใช่ภาพมายา,จงซานที่เงยหน้าขึ้นไป,แท้จริงแล้ว,เป็นกรรมวาสนาที่มาจากเหล่าหมู่มวลเมฆา,ที่กำลังหมุนวนอย่างรวดเร็ว,จงซานสามารถมองเห็นได้ว่า,มีกฎเกณฑ์ฟ้าดินมากมายหลายอย่างที่กำลังโคจรหมุนไปมามากมายนับไม่ถ้วน.

กฎเกณฑ์ฟ้าดินที่หมุนเร็วขึ้นและก็เร็วขึ้น,ก่อนที่จะกลายเป็นไร้ซึ่งกฎเกณฑ์ซึ่งเห็นเพียงแค่มันหมุนวนโคจรไปมา.

จินฉาน,กุยหยวนและโถวโฝว สามอรหันต์ที่แสดงความเคารพ.

ความเงียบและนิ่งงันนี้ผ่านไปถึงหนึ่งชั่วยาม.

"คลืนนนนนน"

เสียงท้องฟ้าที่แยกออกจากัน,ดังสนั่นหวั่นไหว,เกิดเป็นทัณฑ์สายฟ้าที่อยู่ด้านบน,เป็นเสียงคำรามที่ดังลั่นจนทำให้ทุกคนหูดับ,ท้องฟ้าได้แยกออกมา,จิตใจของทุกคนกำลังสั่นไหวไปมา.

ทุกคนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ไม่แน่ใจจ้องมองขึ้นบนท้องฟ้า,บนท้องฟ้าเริ่มมีรูปร่างของพลังที่ค่อยๆรวมตัวกัน,ปรากฏขึ้นมาในทันที.

"เปรี้ยง  เปรี้ยง  เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง!"

เสียงของสายฟ้าดังกลั่นติดๆกัน,ก่อนที่จะถี่ขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นและก็มากขึ้น.

ท้องฟ้าที่แตกแยก,ทันใดนั้นประกายแสงสีขาวนุ่มนวลที่ส่องประกายวับวาวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ.

โอม

มา

นี บา บี ฮง"

……

……

……

บี ฮง

ท้องฟ้าที่แบ่งแยก,เสียงสวดมนของอรหันต์,เสียงอรหันต์ที่ดังก้องกังวาน,หากแต่เสียงดังกล่าวนั้นดังมาจากบนท้องฟ้า,เสียงที่เหมือนกับเสียงสวรรค์,ราวกับว่าเป็นเสียงของสวรรค์ที่ได้เสด็จลงมาช่วยโลก,เสียงที่ดังออกมานั้น,ทำให้ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายสบายใจ,ทำให้ทุกคนต่างมีความรู้สึกที่อิ่มเอิบ.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,เสียงนี้,ที่จริงแล้วเขาได้ยินมาก่อนแล้ว,หลังจากที่เขาผ่านเข้ามาภายในค่ายกลอรหันแสนภูผา,เสียงนี้เป็นเสียงที่บัวหงหลวนของเขาสามารถรับรู้ได้นั่นเอง.

นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจ,แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่คือแสงสีขาวที่ส่องลงมาจากช่องว่างบนท้องฟ้าที่แตกออกมาต่างหาก.

ตราบเท่าที่แสงสีขาวนี้สาดส่องไปยังผู้คน,จะรู้สึกสบายอกสบายใจ,แสงสีขาวที่ทำการชำระล้างร่างกาย,แม้แต่ทุกคนที่เป็นคนนอกยังเริ่มนั่งสมาธิอย่างรวดเร็ว,เพื่ออาบแสงสีขาวนี้.

ทุกคนที่นั่งสมาธิลงพร้อมๆกัน,รวมถึงจงซานด้วย.

เรือนโอสถของจงซาน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่อ้าปากกว้าง,ดึงดูดพลังงานบริสุทธิ์อย่างบ้าคลั่ง,พร้อมกับกลืนกินอย่างหนักหน่วง.

คนอื่นที่รอคอยให้แสงสีขาวอาบไปทั่วร่าง,เพื่อชำระร่างกาย,ทว่าจงซานกับกลืนกินแสงสีขาว,เป้าหมายของเขาต่างจากทุกคน,ภาพที่เห็นจึงแตกต่างออกมา.

แทบจะทุกคนเวลานี้ที่จดจ้องมองมายังจงซานในทันที.

บนร่างของคนอื่นที่กลายเป็นประกายแสงสีขาว,ทว่าบนร่างของจงซานเป็นประกายแสงสีดำ,สีดำรึ? ไม่,สีดำนั่นเป็นเหมือนกับหลุม,เป็นหลุมน้ำวนขนาดใหญ่ที่กำลังกลืนแสงสีขาว,มันกำลังดูดซับ,ล่อลวงแสงสีขาวไปทั้งหมดมากกว่า.

บนแท่นดอกบัวทองคำทั้งสาม,อรหันต์สามคนจ้องมองไปยังจงซาน,แววตาที่แปรเปลี่ยนแตกต่างกันไป.

ประโยชน์ของงานชุมนุมนิพพาน,คือแสงของพุทธองค์,จะช่วยชำระล้างร่างกาย,แทบจะทุกคนที่ได้เข้าร่วมงานนี้,ต่างก็ได้รับความเมตตา,บางคนที่มีสัมผัสที่ยอดเยี่ยมก็จะรับรู้ได้ถึงระดับอาณาจักรที่เหนือขึ้นไปอีก,ดังนั้นนับตั้งแต่โบราณ,เหล่าผู้ฝึกตนต่างก็คาดหวังที่จะได้เข้ามาในแดนเทวะแห่งนี้.

บางครั้ง,ผู้ฝึกตนบางคน,ถึงกับเปลี่ยนมาเป็นเข้าร่วมเป็นนักบวชด้วยก็มี.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ทำการดูกลืนอย่างบ้าคลั่ง,แสงสีขาว,เป็นพลังที่บริสุทธิ์กับดึงดูด,ดูดซับเข้ามาอีกครั้งและก็อีกครั้ง.

อรหันต์ทั้งสามที่จ้องมองมายังจงซานเท่านั้น,จากนั้นพวกเขาก็ยกมือขึ้นทำท่าทางเป็นสัญลักษณ์บางอย่าง.

"ฟิ้ว!!"

บนตำแหน่งเหนือคนทั้งสามที่เกิดเสียงดังขึ้นมา.

"เปิด!!"

แสงสีขาวที่ที่อาบมารอบๆนั้น,ถูกส่งออกมาจากท้องฟ้าที่แตกแยก,เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,มันถูกแยกออกมา,และแสงสีเข้มข้นยิ่งกว่าเดิม.

อรหันต์ทั้งสามที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

ทันใดนั้น,เสียงของเหล่าพุทธะทั้งห้าร้อยคน,ตอนนี้พวกเขากลับมาได้ยินอีกครั้ง.

เสียงของอรหันต์ที่ดังก้องกังวานไปทั่วทุกพื้นที่,บนแท่นบูชาอรหันต์,ถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายที่ล้ำลึก.

"คารวะพุทธองค์!" โถวโฝวและจินฉานทีเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.

พุทธะองค์ แทบจะทุกคนที่ลืมตาขึ้นมานั้น,จ้องมองไปยังแสงขาวนวลที่ออกมาจากช่องว่าง.

พุทธองค์?

แน่นอนว่าเวลานี้,มีเพียงจงซานที่ไม่สนใจใครทั้งนั้น,เขายังคงนั่งสมาธิหลับตา,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กำลังกลืนกินแสงสีขาว,การกระทำของจงซานที่ดูมีความตั้งใจเป็นอย่างมาก,พุทธะองค์? เป็นพุทธะองค์ที่ต้องเป็นคนมองเขา,เวลานี้นับว่าเป็นผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่,จงซานยังคงกลืนกินพลังงานบริสุทธิ์อย่างบ้าคลั่ง,พลังฝึกตนที่เพิ่มขึ้นและก็เพิ่มขึ้น.

แน่นอนกับการมองเห็นมหาเศรษฐีกับเงิน 1200 ,จงซานย่อมเลือกเงินอย่างไม่ต้องสงสัย.

"อามิตตาพุทธ."

เสียงที่ดังออกมาจากท้องฟ้าที่แตกแยกนั้น,เป็นเสียงที่เคร่งขรึมเต็มไปด้วยพลัง,เสียงที่ดังก้องกังวล,จนทำให้ทุกคนรู้สึกเคารพจนต้องคุกเข่าลง,แน่นอน,แม้ว่าจะนั่งอยู่ก็ตามที.

"คลืนๆๆๆ"

ที่ด้านนอก,ไม่,ทั่วทั้งดินแดนเทพพิสุทธิ์,แม้แต่ค่ายกลอรหันต์แสนภูผา,ยังปรากฏเมฆสายฟ้าสายลมที่เกรี้ยวกราด,ดูเหมือนกับว่าท้องฟ้าวิปริตแปรปรวน! มันกำลังหมุนวนต่อต้านพุทธองค์อยู่.

ไป๋เย่ที่กำลังบินอยู่,สายตาที่กวาดมองท้องฟ้า,แววตาที่เต็มไปด้วยความแปลกประหลาด.

ทว่าบนแท่นบูชาชุมนุมนิพพาน,เพราะว่ามีหมอกทองคำปกป้อง,ดังนั้นจึงสามารถต้านทานเมฆสายฟ้าด้านนอกเอาไว้ได้.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเสียงของพุทธองค์ที่ดังลอดผ่านเข้ามา.

ทุกคนที่ฝึกฝนบำเพ็ญวิชาพุทธะ,ต่างก็คุกเข่าคำนับด้วยความพร้อมเพรียง.

ที่ละช้าๆ,ท้องฟ้าที่แตกแยกนั้น,แสงที่สาดส่องออกมาหนาขึ้นเรื่อยๆ.

แสงสีทอง,แสงธรรมบารมีของพุทธองค์รัตนตรัยประทานพร.

อย่างแรกประคำอรหันต์ที่ล่องลอยออกมา,ส่องประกายแสงวับวาว,ลูกประคำที่ส่องแสงเจ็ดสี,จำนวน 108 ลูก,ดูงดงามส่องประกายเจิดจ้า,จนแสบตา,ลอยไปมาอยู่รอบๆ,ทุกๆคนต่างก็รับรู้ว่านี่คือของวิเศษ,ของวิเศษที่ล้ำค่า,ที่พุทธะองค์ได้ประทานให้,เป็นประคำเจ็ดสีนั่นเอง.

อย่างที่สอง,ดูเหมือนว่าจะเห็นกงล้อ,ที่บนนั้นสลักรวดลายอักขระ 24 แบบ,แต่ละแบบหากจ้องมองอย่างระมัดระวังแล้ว,จะสามารถมองเห็นเป็นรูปลักษณ์ของโลกใบหนึ่ง, 24 ลาย 24 โลกสวรรค์.

อย่างที่สาม,ไม่ใช่วัตถุ,ทว่าเป็นอักษรรูนที่ส่องสว่างเป็นอักษรหว่านนั่นเอง(卍)

อักษรหว่านเป็นสัญลักษณ์แห่งโชค,ที่ส่องประกายแสงสีทองระยิบระยับ,สว่างจ้าราวกับดวงตะวัน.

ของวิเศษทั้งสามที่พุทธะองค์ทรงประทาน.

สายตาของทุกคนต่างหวาดผวา,แดนเทพพิสุทธิ์ตอนนี้ก็แข็งแกร่งเพียงพอแล้ว,ไม่คิดว่าจะยังมีของวิเศษจากพุทธะองค์ส่งลงมาอีก,นี่คิดจะให้แดนเทพพิสุทธิ์แข็งแกร่งที่สุดแต่เพียงแห่งเดียวอย่างงั้นรึ?

โถวโฝว,กุยหยวนและจินฉานต่างก็เผยสีหน้าแววตาที่ตื่นเต้นดีใจ,รอคอยให้สมบัติพุทธะองค์เข้ามาหาอย่างช้าๆ.

ประคำเจ็ดสีที่ล่องลอยช้าๆมายังอรหันต์จินฉาน.

จินฉานที่ก้มลงกราบด้วยความเคารพ,"ขอบคุณพุทธองค์."

จินฉานที่รับมาอย่างนุ่มนวล,ขณะที่สองอรหันต์เตรียมที่จะรับของวิเศษจากอรหันต์อีกสองชิ้น,มันกลับลอยออกไปช้าๆไปยังกลุ่มของพุทธะ.

อรหันต์ทั้งสองที่ตื่นตกใจเล็กน้อย,พุทธองค์ทรงประทานมันให้กับเหล่าพุทธะอย่างงั้นรึ?

อรหันต์ทั้งสามเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,จินฉานที่ดวงตาหดเกร็ง,เขาพบว่า 24 สวรรค์และอักษรหว่านนั้น ,มันบินออกไปตรงไปยังจงเทียน? พุทธะจงเทียนรึ?

จงเทียนที่ยังคงหลับตาแน่น,ยังคงตั้งสมาธิสวดมนต์,แสงสีทองอักษรหว่านที่ค่อยๆลอยตรงไปพร้อมกับประทับที่หน้าผากของจงเทียนๆ,จากนั้นก็หายไปในทันที่,ทว่ากงล้อ 24 สวรรค์เองค่อยๆหล่นลงในมือของจงเทียน.

ใบหน้าของสามอรหันต์ที่เปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ,เพราะมันเป็นการประทานจากพุทธะองค์,ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถกระทำการอะไรได้.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.