Immortality Chapter 408 Great Nirvana Meeting

Immortality Chapter 408  Great Nirvana Meeting

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 408   ชุมนุมนิพพานมรรค.

Chapter 408  Great Nirvana Meeting

大寂灭盛会

  ชุมนุมนิพพานมรรค.

จินฉานจ้องมองไปยังจงซาน,พลางกลับกล่าวว่า,"พุทธะจื้อกวงของแดนเทพพิสุทธิ์,หลายวันก่อนนั้น,ได้ตายไปอย่างอนาถ!"

กับคำพูดของจินฉาน,ใบหน้าท่าทางของจงซานยังคงสงบนิ่ง,พร้อมกล่าวออกมาว่า"หลายวันก่อนปู่ซาเพียวเซียงได้หาฆาตกรไปทั่วทุกสารทิศ,ข้าย่อมรู้."

"เฮ้เฮ้,ครั้งหนึ่งข้าเคยมอบญาณแห่งแสงให้เขา,แม้ว่ามันจะหลอมเข้ากับจื้อกวงไปแล้ว,ทว่าก็ยังไม่สามารถหลอมได้อย่างสมบูรณ์,ดังนั้น,ญาณแห่งแสงย่อมมอบข้อมูลบางอย่างมาให้กับข้าได้."อรหันต์จินฉานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ข้อมูล? ข้อมูลอะไรรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.

จินฉานจ้องมองไปยังคนทั้งสาม,ใบหน้าของคนทั้งสามยังคงเหมือนเดิม,ไม่ได้ตื่นตกใจแม้แต่น้อย,ซ้ำยังแสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อยด้วย.

จินฉานที่กวาดตามอง,ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับกล่าวว่า"จอมพลจง,เรื่องสำคัญขนาดนี้,คาดไม่ถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านและบุตรของท่านจะไม่รู้สึกอะไรเลย,หายาก,หายาก."

"เฮ้เฮ้,กับคำพูดของอรหันต์,กำลังเอ่ยถึงสิ่งใด,พวกเราไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย."จงซานส่ายหน้าไปมา.

จินฉานยังคงจ้องมองไปยังจงซาน,กับท่าทางของเขา! ยังคงสงบนิ่ง! คนทั้งสามไม่ได้เผยพิรุจอะไรออกมาเลยรึ?

จินฉานที่สูดหายใจลึก,แสดงท่าทางเคร่งขรึม."ญาณแห่งแสงซึ่งส่งเจตจำนงสุดท้ายของพุทธจื้อกวงมาให้กับข้า,ความโกรธแค้นที่เขามีก่อนที่จะตายไปนั้น,ทุกอย่างมันได้ชี้มายังจอมพลจง,เป็นท่านนั่นล่ะ!"

"ฟรึบ!"

จงซานที่ลุกขึ้นมาในทันที,สายตาที่จับจ้องออกไป,"ข้าสามารถอย่างงั้นรึ?เพราะว่าวันนั้นข้ามีความขัดแย้งกับเขา,เข้าโจมตีพุทธะจื้อกวง,ทว่าทุกคนก็เห็นว่าข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา,ถึงเขาจะมีความโกรธแค้นกับข้ามันก็เป็นเรื่องปรกติ? หากเขามีความเครียดแค้นกับข้าแปลว่าข้าต้องเป็นคนสังหารเขารึ? อรหันต์จินฉาน,เกี่ยวกับการตายของพุทธะจื้อกวง,ข้าคงบอกได้เพียงเสียใจ,ถึงเขาจะโกรธแค้นเคืองต่อข้า,จงซานก็ช่วยไม่ได้,ขอให้อรหันต์จินฉานคิดใคร่ครวญให้ดี."

จงซานที่ปฏิเสธเสียงแข็ง,เซียนเซิงซือและจงเทียนเองก็ยังคงสุขุม,มีเพียงจงซานที่แสดงท่าทางข่มขืนในความไม่ยุติธรรม.

จินฉานจ้องมองไปยังคงทั้งสาม,พินิจพิเคราะห์คนทั้งสามอย่างระเอียด,แม้ว่าจินฉานจะสงสัยว่าจงซานสังหารพุทธะจื้อกวงก็ตาม.

"ก่อนหน้านี้,จงซานได้รับภารกิจเป็นทูตเดินทางที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีแทนเซิงซ่าง,ภารกิจสำคัญหากแต่ก็เดินทางมาที่นี่,เพื่อเห็นแก่ข้อตกลงของพวกเราในอดีต,เหล่าทหารหลายแสนคน,ต่างก็รับรู้ด้วยกันทั้งนั้น,ว่าข้าเดินทางมาด้วยคำเชิญของอรหันต์จินฉาน,ข้าที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณจะสามารถกระทำได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวย้ำอีกครั้ง.

แม้ว่าจงซานจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงถ่อมตน,ทว่ากับแฝงไปด้วยการเตือนจินฉาน,ว่าบิดาเดินทางมายังแดนเทพพิสุทธิ์นั้น,มีพยานรู้เห็นนับแสน,และรับรู้ว่าเขารับหน้าที่เป็นทูตระหว่างสองราชวงศ์สวรรค์,เจ้าคิดจะสังหารข้าเท่ากับไม่ไว้หน้าสองราชวงศ์สวรรค์,และยังกล่าวว่าเขาระดับก่อตั้งวิญญาณ,กลับใช้เล่ห์กลเพื่อสังหารพุทธะ,นับว่าเป็นเรื่องขายหน้าต่อแดนเทพพิสุทธิ์,ในโลกนี้จะมีใครเชื่อว่าระดับก่อตั้งวิญญาณจะสามารถสังหารระดับจักรพรรดิแท้ได้กัน.

"ใครสังหารจื้อกวงนั้น,ข้าคิดว่าจอมพลจงคงรับรู้อย่างชัดแจ้ง,ส่วนที่บอกว่าท่านมีระดับก่อตั้งวิญญาณนั้น,จะเอาคนอื่นๆมาเทียบกับจอมพลจงได้อย่างไร? ท่านที่มีความสามารถจัดการราชวงศ์ราชันย์ถึงสองแห่งจนย่อยยับ,ทั่วทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์ในเวลานี้,สิ่งที่จอมพลจงทำย่อมเป็นไปได้."จินฉานที่กล่าวอย่างไม่แยแส.

"หืม?แล้วอรหันต์จินฉานมีจุดประสงค์อะไรกันแน่?"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"ในแต่ละครั้งนั้น,บนทวีปศักดิ์สิทธิ์ปรากฏคลื่นลมคลื่นฝนปั่นป่วน,มีผู้แข็งแกร่งที่สุดหลายคนปรากฏขึ้น,ก่อนหน้านี้จิตสำนึกเซียนในอดีตที่สามารถผนึกอสูรกายปิศาจเอาไว้ได้,ข้าเคยเห็นนางมาก่อน,นางเป็นเหมือนกับคนที่ข้าเคยพบในชาติที่แล้ว,แม้ว่าจะไม่ใช่สหาย,ทว่าก็นับว่ารู้จัก,เคยเห็นหน้านางมาก่อน,ข้าสามารถที่จะไม่ใส่ใจกับการสืบสวนการตายของจื้อกวงได้."ใบหน้าของจินฉานที่ดูมีเลศนัยน์,เห็นได้ชัดเจนว่ากับการตายของพุทธะจื้อกวงนั้น,เขามั่นใจว่าเป็นจงซาน.

"นางรึ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,เซียนผู้นั้นมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับเป่าเอ๋อเป็นอย่างมา,เกี่ยวข้องอะไรกับเป่าเอ๋อรึไม่?

"ไม่รู้ว่าอรหันต์จินฉานเดินทางมาวันนี้มีเป้าหมายอะไรกันแน่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถามออกไป.

"ข้าต้องการเขา!"จินฉานชี้ไปยังจงเทียน.

ใบหน้าของจงเทียนที่ชะงักงันไปเช่นกัน.

"อรหันต์จินฉานมีจุดประสงค์อะไรรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"การชุมนุมนิพพานมรรคนั้น,จำเป็นต้องใช้ปู่ซา 20 ,พุทธะ 500 ,ถึงจะเริ่มได้,แดนเทพพิสุทธิ์นั้นมีพุทธะมากกว่า 500 คน,ทว่าพวกเราได้จัดเตรียมให้พอดี,ทว่าเวลานี้น่าเสียดายไม่มีพุทธะจื้อกวงอีกแล้ว............,ดังนั้นเมื่อขาดพุทธะไปคนหนึ่ง,ทำให้ตำแหน่งวาสนาฟ้าดินเปลี่ยนไป,ตำแหน่งกรรมวาสนาเองก็ด้วยเช่นกัน,ดังนั้นเวลานี้พวกเราไม่มีเวลาที่จะจัดเตรียม,ดังนั้นจึงต้องใช้ประโยชน์จากบุตรชายของเจ้า."อรหันต์จินฉานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเสียงที่ขึงขังจริงจัง,ไมอนุญาตให้โต้แย้ง.

"มีผลอะไรต่อบุตรชายของข้า?"จงซานกล่าวสอบถาม.

"มีแต่ประโยชน์,ไม่มีพิษภัยอย่างแน่นอน!"อรหันต์จินฉานกล่าว.

จงซานชำเลืองมองไปยังอรหันต์จินฉาน,หรี่ตาจ้องมอง,วิเคราะห์เรื่องที่เกิดขึ้น,พร้อมกับหันหน้าไปมองจงเทียน,ซึ่งพยักหน้ารับ.

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,จงซานคงต้องขู่กระโชกอย่างแน่นอน,ทว่าจงซานไม่สามารถทำได้ในเวลานี้,เพราะเขารับรู้ว่า,ตัวเองและจินฉานนั้นมีช่องว่างที่ใหญ่โตกันเป็นอย่างมาก.

"หากว่ามันช่วยท่านได้!"จงซานพยักหน้า.

ได้รับความเห็นชอบจากจงซาน,อรหันต์จินฉานที่พยักหน้าเผยยิ้มออกมา.

"มีอีกเรื่องหนึ่ง,ข้าต้องการปรึกษากับอรหันต์จินฉาน."จงซานจ้องมองไปยังจินฉาน.

"หืม?"จินฉานที่แสดงท่าทางสงสัย.

"ครั้งหนึ่งข้าได้ยินมาว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าหง,เซิ่งซ่างเห่าเทียนได้ทิ้งอนุสาวรีย์อมตะเอาไว้เจ็ดสิบสองอัน,มีสิบเอ็ดอันอยู่ภายในแดนเทพพิสุทธิ์,ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงรึไม่?"จงซานสอบถาม.

จินฉานจ้องมองไปยังจงซานเล็กน้อย,จากนั้นก็ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง,พร้อมกับกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,"สายตาของจอมพลจงช่างกว้างไกล!"

"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย.

"ถูกแล้ว,อนุสาวรีย์อมตะนั้นอยู่ในมือข้าเอง,ตามข้ามา!"จินฉานที่กล่าวออกมา.

คนทั้งสามที่ก้าวตามจินฉานออกมาพร้อมกัน.

ที่ลานด้านนอกนั้น,กลุ่มปู่ซาและพุทธะต่างก็รอคอยอย่างสงบ,แม้แต่เหล่าผู้ฝึกตนจากหลากหลายสถานที่ต่างก็ลอบมองมาด้วยท่าทางสนใจ.

จินฉานที่ออกมายังลานด้านนอก,เหล่าปู่ซาและพุทธะต่างก็ทำความเคารพ.

จินฉานที่จ้องมองไปรอบๆ,กวาดตามองไปยังพื้นที่กว้างๆสักแห่งหนึ่ง.

ก่อนที่จะสะบัดมือ,ป้ายหินขนาดใหญ่ยักษ์ 11 อันที่ออกมาจากแขนเสื้อของจินฉาน.

อนุสาวรีย์อมตะ.

อนุสาวรีย์อมตะที่ล่วงหล่นลงมา,กระจายไปทั่วลานกว้าง.

"คลืนนนนนน"

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว,อนุสาวรีย์อมตะที่กินพื้นที่ไปเกินครึ่ง.

จินฉานที่สะบัดมือออกไปก่อนที่จะปรากฏเป็นวิชาบางอย่าง,เป็นม่านสีทองปกคลุมอนุสาวรีย์อมตะเอาไว้,ตรึงมันเอาไว้บนพื้น.

จงซานมองออกไปอย่างไม่แยแส,ส่วนคนอื่นๆเต็มไปด้วยความประหลาดใจ.

" 11 อนุสาวรีย์อมตะ,อยู่ที่นี่แล้ว,หากว่าจอมพลจงมีพลังเพียงพอ,ก็สามารถนำมันไปได้."จินฉานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงเทียน.

"พุทธะจงเทียน,ตามข้ามา."จินฉานกล่าว.

"ฟู่ฉิน."จงเทียนเรียกจงซาน.

จงซานพยักหน้า,จงเทียนที่ก้าวตามเหล่าปู่ซาและพุทธะคนอื่นๆไปกับจินฉาน.

 11 อนุสาวรีย์อมตะ? ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็เข้ามาจ้องมองด้วยความสงสัย,มันคืออนุสาวรีย์อมตะ? นี่นะรึอนุสาวรีย์อมตะ.

"เขตแดนอรหันต์?"เซียนเซิงซือกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.

"ไปเถอะ!"จงซานที่หันหน้าพร้อมกับไปยังที่พักของตัวเอง.

เซียนเซิงซือที่ตามเข้ามาด้านใน.

"ฝ่าบาท,ท่านไม่นำมันไปอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือสอบถาม.

"คิดว่าจินฉานจะยอมให้รับเอาไปอย่างงั้นรึ?ถึงแม้ว่าจะโชคดีเก็บมันมาได้,ในเวลานั้น,จินฉานไม่มีทางที่จะให้พวกเราออกนอกประตูแดนเทพพิสุทธิ์."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"แล้วทำไมฝ่าบาทถึงเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เจ้าไม่พบอย่างงั้นรึว่าแดนเทพพิสุทธิ์เวลานี้มีคนมากมายกว่าเดิมมาก?"จงซานที่ยกยิ้มเผยท่าทางเหยียดหยัน,ไม่กล่าวสิ่งใดออกไป.

"หืม?"เซียนเซิงซือที่ดวงตาหดเกร็ง,จ้องมองจงซานด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ.

................

ข้างๆค่ายกลอรหันต์แสนภูผา.

ทิศตะวันตกเฉียงใต้เวลานี้ได้ปรากฏร่างๆหนึ่งในชุดสีทอง,ที่ทะลวงค่ายกลอรหันต์แสนภูเขาเข้ามาอย่างรวดเร็ว,ร่างสีทองที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วมือที่กุมดาบยักษ์สีทมิฬ,หากจงซานอยู่ที่นี่ย่อมจดจำได้,ว่าเขาคือคนที่ถูกเซิ่งซ่างเจียงซือกัด,จักรพรรดิต้าเย่,ไป๋เย่นั่นเอง!

ที่จริงแล้วเขามีระดับจักรพรรดิแท้ขั้นปลาย,ทว่าหลังจากที่ได้รับใช้เซิ่งซ่างเจียงซือแล้ว,พลังของเขาในเวลานี้ได้ก้าวไปถึงระดับราชันย์แท้แล้ว.

หลังจากที่ไป่เย่บินเข้าม่านในค่ายกลอรหันต์แสนภูผาแล้ว,รู้สึกว่าพลังของเขาถูกระงับ,จนต้องขมวดคิ้ว,เขาที่เงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า,จากนั้นก็ทำการสำรวจพบวิหารแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลออกไป,พร้อมกับจับนักบวชผู้หนึ่งมา.

"แดนเทพพิสุทธิ์ไปทางใหน? นำข้าไป!"

"อาวุโส..........."นักบวชคนดังกล่าวที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.

"ไป!"ไป๋เย่แค่นเสียงเย็นชา.

"ครับ!"นักบวชคนดังกล่าวที่พยักหน้าในทันที.

ในเวลาเดียวกัน,ในแดนเทพพิสุทธิ์,งานชุมนุมนิพพานมรรคได้เริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว!

จงซานที่มายังเทือกเขาทองคำ สถานที่แห่งหนึ่งในแดนเทพพิสุทธ์,ที่ใจกลางนั้นมีลานขนาดใหญ่โตที่ปูพื้นด้วยทองคำ.

และมีป้ายสลักว่า,แท่นบูชาอรหันต์!

บนแท่นบูชาอรหันต์นั้น,มีนักบวชมากมายที่นั่งอยู่กระจายออกไปรอบๆ,พร้อมสวดมนต์รอ.

จงซานและเหล่าผู้ฝึกตนภายนอกที่ได้รับการรับเชิญ,ตอนนี้ได้เข้ามาในภูเขาทองคำ,ก้าวเข้ามาบนแท่นบูชาอรหันต์,เข้าร่วมชุมนุมนิพพานมรรคแล้ว.

แท่นบูชาอรหันต์นั้นมีรูปร่างที่แปลกประหลาด,แม้ว่าจะเป็นลานทองคำขนาดใหญ่,ทว่าก็มีการนั่งกระจายออกไปรอบๆเป็นทิวแถววนเข้าไปด้านใน.

ที่ใจกลางนั้น,มีแท่นดอกบัวทองคำขนาดใหญ่สามดอก,ดอกบัวทองคำทั้งสามดอกนั้นคาบเกี่ยวกันและกัน,พื้นที่รอบๆห่างออกมาอีกมีบัลลังก์ดอกบัวอีก 20 ที่,และอาสนะ 500 ที่,เป็นวงกลม 18 วงหมุนวนออกมา.

บนอาสนะที่เรียกกันเป็นวงกลมนั้น,มีเหล่าพุทธะ 500 รูปนั่งประจำแล้ว,จงเทียนเองก็นั่งอยู่ในกลุ่มของพุทธะเช่นกัน.

เหล่าพุทธะที่นั่งล้อมรอบนั้นที่หัวแถวจะมีบัลลังก์ดอกบัวทั้ง 20 นั่งซึ่งเป็นตำแหน่งกรรมมรรคาปู่ซ่า,และในกลุ่มนั้นก็มีปู่ซ่าเพียวเซี่ยงอยู่ด้วย.

ส่วนจงซานและคนอื่นๆตามระเบียบแล้ว,จะต้องยืนอยู่รอบๆ,แยกกันออกไป,จ้องมองไปยังพื้นที่ตรงกลาง,ทว่า,ที่จริงในเวลานี้ไม่มีเซียนเซิงซิอเข้าร่วม,ซึ่งเขาได้ไปเตรียมการอะไรบางอย่างอยู่.

ห้าร้อยพุทธะทำการสวดมนต์,จากนั้นไม่นานประกายแสงสีทองจากแท่นทองคำดอกบัวตรงกลาง,ตอนนี้เริ่มส่องแสงสว่างสีทองอาบไปทั่วบริเวณ.

ตำแหน่งแรก,อรหันต์อดีต,โถวโฝว,เป็นดอกบัวสีทองดอกแรก,หมอกควันสีทองที่กำลังแผ่ออกมาช้าๆ,ปรากฏเป็นเหมือนกับภาพของเหล่านักบวชที่กำลังหัวเราะเสียงดัง,เป็นราวกับภาพลวงตาที่ค่อยๆรวมตัวกันจนกลายเป็นความจริง,ก่อนที่จะค่อยๆนั่งลง

จากนั้น,อรหันต์อนาคตจินฉาน,แท่นดอกบัวที่สาม,ราวกับว่าเป็นเหมือนอากาศธาตุ,ที่เป็นสีทองไร้รูปร่าง,ดูลึกลับซับซ้อนเป็นอย่างมาก.

ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่ต้องชำเลืองมองงออกไป,ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นจริง,เพราะว่าดอกบัวตำแหน่งที่สอง,ดอกบัวที่ค่อยๆบานออกมา,ส่องประกายแสงสีทอง,คาดไม่ถึงเลยว่าปรากฏขึ้นมาตั้งแต่ตอนใหนไม่รู้,ราวกับว่าอยู่ตรงนั้นมานานแล้ว,ใบหน้าที่ผอมสูง,นี่คืออรหันต์ที่แข็งแกร่งที่สุด,อรหันต์ปัจจุบันกุยหยวนรึ?

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.