Immortality Chapter 403 Super Xu Xian

Immortality Chapter 403 Super Xu Xian

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 403  วีระบุรุษสวี่เซียน.

Chapter 403 Super Xu Xian

超级许仙

  วีระบุรุษสวี่เซียน.

คืนวันแต่งงาน,จงซานที่ยกผ้าแดงปิดหน้าของเนียนโหยวโหยวขึ้น.

"แม่นางไป๋,เจ้าช่างงดงามยิ่งนัก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความบ้าคลั่ง.

"สามี,เจ้ายังเรียกข้าว่าแม่นางไป๋อีกรึ?"ใบหน้าที่เขินอายของเนียนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าแดงกล่ำ.

"ภรรยา,เจ้ามองหน้าข้าสิ."จงซานที่เห็นใบหน้าที่เขินอายของนางก็เต็มไปด้วยความสุขเป็นอย่างมาก.

ที่บนโต๊ะนั้นมีสุรามงคล,จงซานที่ยื่นให้กับเนียนโหยวโหยวแก้วหนึ่ง,พร้อมกับยกขึ้นแก้วหนึ่ง.

"ส่งคนข้ามฟากร้อยปี,บำเพ็ญเพียรพันปี,ถึงจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอน,ภรรยา,การได้แต่งงานกับเจ้า,ช่างเป็นโชควาสนาสำหรับข้า,ในเวลานี้,หัวใจของข้าซาบซึ้งยิ่งนัก,ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ได้มาพบกับเจ้า,ขอบคุณเจ้านักที่มาเป็นภรรยาข้า,สุราจอกนี้,ขอคารวะเจ้า!"จงซานกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย.

"อืม."เนี่ยนโหยวโหยวพยักหน้า.

จากนั้น,ทั้งคู่ที่ดื่มสุรามงคลเสร็จ,จงซานที่วางแก้วทั้งสอง,พร้อมกับดับเทียนในทันที.

"สามี,ข้าจะถอดเสื้อให้กับท่าน."เนียนโหยวโหยวกล่าว.

จงซาน(สวี่เซียน) รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในความฝัน,เด็กยากจนขายสมุนไพรคนหนึ่ง,ได้แต่งกับสาวงามเช่นนี้,ภรรยาของเขาที่ราวกับเป็นนางฟ้านางสวรรค์,ทำให้เขามีความสุขยิ่งนัก,คงไม่มีใครมีความสุขเท่าเขาอีกแล้ว,เวลานี้อยู่ในช่วงเวลาแห่งความสุข,จงซานที่รู้สึกยินดียิ่งนัก.

ทว่าความสุขนั้นก็ไม่ได้มีอยู่ตลอดไป,มีสุขย่อมต้องมีทุกข์มากล้ำกลาย.

ด้วยความผิดของน้องสะใภ้ชิงเอ๋อ,เป็นเหตุให้จงซานถึงสงสัยว่าขโมยเงิน,จนเป็นเหตุให้ถูกส่งไปเป็นทหารแนวหน้าสามปี.

จงซาน(สวีเซียน) ถูกลงโทษนั้น,ด้วยมีเนียนโหยวโหยว(ไป๋ซูเจิน)แอบปกป้องอย่างลับๆ,จึงไม่มีอันตรายใดๆ,และจากนั้นสามีภรรยาก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง.

กับเภทภัยที่ต้องได้รับ,เนียนโหยวโหยว(นางพญางูขาว)ด้วยพลังที่แข็งแกร่ง,ลอบปกป้องลับๆ.

และยังมีน้องสาวของนาง,การถูกส่งไปรับใช้แนวหน้าสามปี,เมื่อคนทั้งสองคนคอยปกป้อง,ย่อมผ่านได้โดยง่าย.

สามปีหลังจากนั้น,สวีเซียนก็กลับหางโจวอีกครั้ง,ทว่าคนและอสูรนั้นแตกต่างกัน,ในเวลานี้สามีภรรยายากที่จะอยู่ด้วยกันได้,เมื่อมีผู้เปิดเปิงเรื่องนี้,อรหันต์ฝาไห่

"อรหันโถวฟู!"อรหันต์ฝาไห่,ข้าได้ทำการลักพาตัวจงซานมากักขังเอาไว้,ที่วิหารภูเขาทองคำเจิ้นเจียง.

เนียนโหยวโหยว(นางพยางูขาว)ที่โกรธเกรี้ยว,พร้อมกับเสี่ยวชิงสร้างคลื่นทะเลนับพันเมตรสร้างคลื่นทะเลตะวันออก,เพื่อโจมตีวิหารภูเขาทองคำ.

บนภูเขาทองคำนั้น,จงซาน(สวีเซียน)ที่ถูกกักขังให้ฝึกฝนบำเพ็ญเพียง,ขัดเกลาจิตใจอยู่ภายในวิหาร.

ฝาไห่นั้นนับว่าแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,จีวรบินที่ถูกส่งออกไปสร้างอิฐทองคำขึ้นมากั้น,ปกป้องคลื่นทะเลโจมตี,จนทำให้เนียนโหยวโหยว(นางพญางูขาว)"ล่าถอยไปในที่สุด.

ส่วนจงซาน(สวี่เซียน)ในขณะความวุ่นวายเกิดขึ้นนั้น,ได้ลอบหนีออกมาจากวิหารภูเขาทองคำ,ทำให้ฝาไห่ได้แต่ทอดถอนใจ.

เขาที่ลอบกับมาหางโจวอีกครั้ง,สามีภรรยาจึงได้พบหน้ากัน.

"ทำไมถึงได้โกหกข้ารึ? เจ้าไม่ใช่ภรรยาของข้าอย่างงั้นรึ?ทำไมถึงไม่บอกก่อนหน้านี้?"จงซานที่ได้ล่วงรู้ความจริง,จับมือทั้งสองข้างของเนียนโหยวโหยวไม่ยอมปล่อย.

"สามี!"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความเขินอาย.

เสียวชิงที่ออกจากห้องไป,พร้อมกับไม่สนใจที่จะมองคนทั้งสอง,พร้อมกับปิดประตูลง.

เนียนโหยวโหยวจ้องมองไปยังเสี่ยวชิง,จากนั้นใบหน้าของนางที่เปลี่ยนเป็นสีแดง,เพราะว่าเวลานี้เนียนโหยวโหยวถูกจงซานอุ้มขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง,ทั้งคู่ที่เริ่มบรรเลง,ช่วงเวลาแห่งความสุขสมพร้อมส่งเสียงคลุกเคล้าไปกับเสียงฝนตก.

จงซานที่รับรู้ว่านี่คือแบบทดสอบของสวรรค์,ก่อนที่จะทำให้พวกเขาได้เคียงคู่กัน.

จงซานที่เคล้าเคลียถูไถไปบนหลังเนียนโหยวโหยวอย่างอ่อนโยนพลางกล่าวออกมาว่า"ส่งคนข้ามฟากนับร้อยปี,บำเพ็ญเพียงนับพันปี,กว่าจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอน,เจ้าคือโชคชะตาพันปีของข้าจริงๆ."

"อืม!"เนียนโหยวโหยวพยักหน้า.

วันแห่งความสุขของคนทั้งสอง,ได้กลับมาอีกครั้งแล้ว.

"จวบจนเวลาผ่านไปครึ่งปี.

"ภรรยา,ข้าจะมีลูกชายแล้ว,ข้าจะมีลูกชายแล้ว!"จงซานที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น.

"อืม!"เนียนโหยวโหยวเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,พร้อมกับลูบคลำไปบนท้องของนางเบาๆ.

ในเย็นวันหนึ่ง,จงซานยังคงร่วมเรียงเคียงหมอนกับเนียนโหยวโหยวอีกหนึ่งครั้ง,หลังจากนั้นก็นอนอยู่บนเตียง,พร้อมกับลูบคลำไปยังท้องของเนียนโหยวโหยวด้วยรอยยิ้ม,พลางสอบถามออกมา."ภรรยา,เจ้าบอกสิว่าบุตรของเราจะกลายเป็นไข่และจากนั้นค่อยฟักอีกที่หรือไม่? แล้วเกิดมาจะเป็นไข่งูหรือเด็กทารก? หากว่าเป็นไข่งู,จะทำให้หมอตำแยหวาดกลัวหรือไม่?"

เนียนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล,กล่าวออกมาด้วยท่าทางเอียงอาย,"ข้าสามารถที่จะใช้พลังบำเพ็ญ,ทำให้ร่างของงูกลายเป็นร่างของมนุษย์ได้,แน่นอนว่าจะต้องเป็นทารกผู้หนึ่ง."

"ฮ่าฮ่า! ภรรยาอย่าได้ตำหนิ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"สามี,มันคืออะไรอย่างงั้นรึ? มันถึงได้อยู่กับร่างของเจ้าตลอดเวลา?"เนียนโหยวโหยวที่นำสองสิ่งออกมาจากเสื้อผ้าของจงซาน.

หนึ่งคือถุงผ้า,หนึ่งคือมุกมรกต.

"นี่นะรึ? มันคือของตกทอดจากบรรพบุรุษสืบต่อมาจากรุ่นสู่รุ่น."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ถุงผ้าสีดำนั้นไม่สามารถเปิดได้,หยกมรกตเองก็แปลกประหลาด,ทว่า,มันเป็นของตกทอดของสามี,แน่นอนว่าจะต้องเป็นของผู้ฝึกตนบางคน."เนียนโหยวโหยวที่นอนซบอกของจงซาน.

"ใช่รึ?"จงซานกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"แน่นอน,ข้ามีกำไลเก็บของ,ผู้ฝึกตนทุกคนต่างก็มีมัน,สามารถเก็บทุกอย่างที่ไม่มีชีวิตได้ทั้งหมด,ทว่าของสองสิ่งนี้,ไม่สามารถเก็บได้,แน่นอนว่าจะต้องเป็นสมบัติล้ำค่า,เป็นสมบัติที่มีจิตวิญญาณไงล่ะ."เนียนโหยวโหยวกล่าว.

"ใช่รึ? เป็นของวิเศษที่ร้ายกาจขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่กอดเนียนโหยวโหยวพลางจ้องมองสิ่งของทั้งสองสิ่ง.

ของสองสิ่งนี้ก็คือ,ถุงค้างคาวและศิลาครวญวิญญาณ ที่จงซานเก็บเอาไว้ในอกเสื้อตัวเองนั่นเอง.

จ้องมองไปยังสิ่งของดังกล่าว,ท่าทางของจงซานที่หยุดนิ่งขึ้นมาในทันที.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวกล่าว.

"อย่าเพิ่งพูด,ขอข้าคิดสักครู่."จงซานกล่าว.

เนียนโหยวโหยวที่ยังคงนอนซบอกจงซาน,ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,นอนนิ่งฟังเสียงหัวใจ,พร้อมกับจ้องมองไปยังจงซานที่แสดงท่าทางจริงจัง,มากขึ้นและก็มากขึ้น.

"ภรรยา,เจ้าบอกว่าหยกสีมรกตนั้นไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไรเก็บของอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"ใช่แล้ว,ในคืนแต่งงานของพวกเรา,ข้าเหนื่อย,จึงไม่ได้สอบถาม."เนียนโหยวโหยวพยักหน้า.

"พวกเราเจอกันที่ใหน?และผ่านมานานเท่าไหร่แล้วรึ?"จงซานสอบถาม.

"พวกเราพบกันครั้งแรกที่ทะเลสาบซีหู,จากนั้นเจ้าก็ถูกส่งไปยังแนวหน้าที่ซูโจวสามปี,และพบกับฝาไห่,จวบจนถูกนำไปขังที่วิหารภูเขาทอง,หลายวันจากนั้นเจ้าก็หนีออกมาได้,รวมๆแล้วก็ผ่านมาแล้วสี่ปี."เนียนโหยวโหยวกล่าว.

"สี่ปีรึ? น่าจะหนึ่งพันวัน,ผ่านมาแล้วหนึ่งพันวันรึ? หยกนี้ไม่สามารถเก็บไว้ในกำไลเก็บของ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,ดวงตาที่หดเกร็ง.

จงซานที่ราวกับคิดอะไรได้ในทันที,หนึ่งพันวัน,ศิลาครวญวิญญาณ,บางคนเคยกล่าวเช่นนี้กับเขา,หนึ่งพันวันในอนาคต,จึงจะสามารถเก็บมันเอาไว้ในกำไลเก็บของได้,ดังนั้นจงซานจึงจดจำมันขึ้นใจ,ทว่าหนึ่งพันวันแล้ว,ยังไม่สามารถเก็บเข้าไปในกำไลเก็บของ.

เพราะมันยังไม่ถึงหนึ่งพันวัน,ฝัน,ทุกอย่างนี้คือความฝัน.

ทันใดนั้น,จงซานก็ตระหนักได้ในทันที,ข้ากำลังฝันอยู่,ข้าไม่ใช่สวี่เซียน,ข้าคือจงซาน.

"สามี?"เนียนโหยวโหยวกล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.

จงซานจ้องมองไปยังปทุมถันของเนียนโหยวโหยว,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงกล่ำ,แสดงท่าทางแปลกประหลาดเล็กน้อย.

เนียนโหยวโหยว? นางพญางูขาว? ด้วยสัญชาติญาณ,จงซานที่ผลักนางออกไปเล็กน้อย,ทว่าหลังจากนั้นก็กอดนางใหม่,เพื่อไม่ให้ผิดปรกติ,ก่อนที่จะครุ่นคิดอะไรบางอย่างในทันที.

"ไม่มีอะไร,เจ้าไม่รีบพักล่ะ!"จงซานที่กล่าวปลอบ.

"อืม!"เนียนโหยวโหยวพยักหน้า.

เนียนโหยวโหยวที่หลับไป,หญิงสาวกำลังท้อง,การนอนหลับคือสิ่งที่ดีที่สุด,ทว่าจงซานในเวลานี้หลับไม่ลงอีกต่อไปแล้ว,เขาที่ยังคงกอดเนียนโหยวโหยว,ด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด.

มารดาเถอะ,บิดากลายเป็นสวี่เซียนไปแล้วรึ? หนำซ้ำยังกอดไป๋ซูเจินอีก? ไม่,นางคือเนียนโหยวโหยว,ไม่รู้ว่านางรู้ความจริงรึไม่,หากว่านางจำได้,แล้ววาเข้ามาในโลกฝันของข้าเช่นนี้,เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ซะแล้ว,ข้ากับนางถึงกับมีสัมพันธ์กันมาตลอดสีปี,ถึงกับมีบุตรเลยรึ?,ไม่รู้ว่าหลังจากนี้ตื่นแล้ว,จำเรื่องนี้ได้จะตื่นตะลึงรึไม่?

บอกนางรึ? ไม่ได้ๆ,หากว่านางไม่ใช่ตัวจริงล่ะ,นี่เป็นเพียงโลกสมมติขึ้นเท่านั้น,ทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตา.

สวี่เซียน? ไป๋ซูเจิน?ฝาไห่?

ใบหน้าของจงซานที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,เรื่องนี้เขารับรู้ได้ดี,ทั้งที่ให้คำมั่นว่าจะอาศัยอยู่ด้วยกันซะดิบดี,ทว่าภรรยาของเขาท้ายที่สุดก็ต้องถูกฝาไห่จับตัวไปขังในเจดีย์เหล่ยเฟิง.

ผ่านมาแล้วเกือบครึ่งปี.

หาทางตื่นรึ?เขาจะต้องค้นหาวิธีการแก้ปัญหา,ให้มีคนผลักดันเขาออกจากโลกฝันแห่งนี้,อย่างไรก็ตามเรื่องนี้จำเป็นต้องวางแผน,ที่นี่คือโลกแห่งฝัน,เขาจำเป็นต้องเป็นสวี่เซียนไปก่อน.

เนียนโหยวโหยวยังคงกอดจงซานแน่น,ดวงตาที่นอนพริ้มหลับ.

จากนั้น,สวี่เซียนและนางพญางูขาวก็เปลี่ยนไป,เพื่อความปลอดภัยของนาง,สวีเซียนได้เปลี่ยนตัวเองเป็นพ่อค้าโดยสมบูรณ์,พร้อมกับก้าวเข้าสู่เมืองหลวงเริ่มทำธุรกิจ.

ดวงตาของนางพญางูขาวที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เสียวชิงเองก็เช่นกัน.

"เหล่าเย่,ท่านกำลังจะทำธุรกิจอย่างงั้นรึ? ขาดเงินรึอย่างไร? ให้ข้าส่งปิศาจน้อยไปช่วยท่านหรือไม่?"เสี่ยวชิงสอบถาม.

"ไม่จำเป็น,ข้าไปทำธุรกิจ,ไม่จำเป็นต้องให้ใครช่วย?"จงซานเผยยิ้มออกมาด้วยความมั่นใจ.

ใช่,นี่คือความมั่นใจ,กับการทำธุรกิจจะมีใครมั่นใจเท่าจงซานกนรึ? นอกจากนี้นี่คือความฝัน,ใยต้องสนใจกับสถานที่เช่นนี้.

เสียวชิงนั้นไม่เชื่อในคราแรก,เจี่ยฟู่นั้นทำเรื่องน่าสงสัย,เขาต้องการทำธุรกิจจริงๆรึ? จนกระทั้งสี่เดือนหลังจากนั้น,เสียวชิงที่เห็นสวี่เซียนลอบนำของหลายอย่างเอาไปไว้หลังบ้าน,ภายในใจของนางรู้สึกไม่พอใจนัก,คิดว่าสวีเซียนนั้นแอบมีผู้หญิบลับหลังพี่สาวของนาง.

เพราะว่าไป๋ซู่เจินท้องใหญ่โตขึ้นทุกวัน,ดังนั้นเสี่ยวชิงจึงไม่ได้บอกไป๋ซู่เจิ้น,ทว่าลอบเข้ามาหลังบ้านจับผิดสวีเซียน.

"วันนี้ได้ย้ายเงินเข้ามารึยัง?"จงซานสอบถามผู้ใต้บังคับบัญชา.

"ได้นำไปไว้ในห้องใต้ดินแล้ว,จะให้ขยายห้องใต้ดินหรือไม่?"บ่าวรับใช้กล่าว.

"เรื่องนี้,ต้องให้เจ้าสอนข้าด้วยรึ? ไม่จำเป็นต้องขยาย,หลังจากนี้คิดว่าจะไม่ใช้มันออกไปรึไง?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.

เสียวชิงที่เห็นสวีเซียนที่แสดงท่าทางแปลกประหลาด,สงสัย,จึงได้ลอบตามจงซานเข้าไปอีก,เดินทางเข้าไปยังห้องใต้ดินดังที่เขาพูดคุยกัน.

ห้องใต้ดินรึ? นี่เรียกว่าห้องใต้ดินอย่างงั้นรึ? เห็นได้ชัดว่านี่คือขุมสมบัติ,มันมีขนาดใหญ่มาก,มีเงินมีทองที่ถูกขนมาไว้ด้านใน.

นอกจากนี้มันถูกขนมาไม่หยุด,กลายเป็นภูเขาทองคำ,เป็นภูเขาทองคำที่ใหญ่มาก.

เสี่ยวชิงที่อ้าปากค้าง,ลอบถอยกลับไป,ก่อนที่จะไปสงบใจอยู่ในห้องตัวเองเงียบๆ.

สี่เดือน? สวี่เซียนเขาไปขโมยสมบัติเหล่านี้มาจากใหน? เงินมากมายขนาดนี้?เป็นเงินมากมายมหาศาล,เสี่ยวชิงนั้นอยู่ในโลกนี้มาหลายปีย่อมเข้าใจเรื่องบนโลกนี้,เงินขนาดนี้,ไม่มีทางที่จะลอบขโมยมาได้แน่,การจะหาเงินนั้นยากมากมายขนาดใหนกัน?.

สวี่เซียนหาเงินได้มากมายขนาดนี้ได้อย่างไร? เสี่ยวชิงที่คิดอะไรมากมาย,ไม่ได้บอกกล่าวต่อพี่สาวเรื่องนี้,ลอบสืบด้วยตัวเอง,นางที่แอบตามไปตลอดสองเดือน,เสี่ยวชิงที่ไม่เห็นสวี่เซียนทำอะไรมากมายนัก,ทุกอย่างเป็นปรกติ,ทว่าทุกๆบ่ายเขาจะออกไปด้านนอกสองชั่วยาม.

สองชั่วยาม,วันนี้ใช้เวลาเพียงสองชั่วยามอย่างงั้นรึ? เป็นเวลาที่สั้นมาก,ทว่าเขาได้สร้างระบบการค้าของหอการค้าขนาดใหญ่ขึ้นมาแล้ว,สองชั่วยามนี้ส่วนมากใช้ในการอ่านเอกสาร,เซ็นชื่อ,พร้อมกับสั่งการต่างๆ,เพื่อให้เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาได้ปฏิบัติตาม,และจากนั้นทั้งเงินและทองก็จะถูกขนส่งกลับมา.

สวี่เซียนในเวลานี้แตกต่างจากในภาพยนตร์ในโลกเดิมของเขาเป็นอย่างมาก,มันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง,อาชีพทีเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง,ลาขาดความยากจน,สวีเซียนในโลกใบนี้,กำลังหาเงินได้มากมายมหาศาล,ไม่,น่าจะบอกว่ามากมายและรวดเร็วซะมากกว่า.

อย่างไรก็ตาม,เป็นเรื่องที่แปลก,ทั้งที่สวีเซียนหาเงินได้มากมาย,เขาที่เป็นคนสั่งการบริหารคนหลายๆคน,แต่ไม่มีใครรู้จักสวีเซียนเลย.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.