Immortality Chapter 399 Sun crown prince
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 399 ไทจื่อจินอู๋(ไท่จื่ออีกาทองคำ)
Chapter 399 Sun crown prince
金乌太子
ไทจื่อจินอู๋(ไท่จื่ออีกาทองคำ)
ทุกๆคนเวลานี้จ้องมองไปยังจงซาน,เขาที่ออกมาปกป้องความอยุติธรรม,ช่วยล้างแค้นให้กับบุตรชาย,การล้างแค้นนี้,ท้ายที่สุดก็มีคนเข้ามาหยุดการต่อสู้นี้,ทั้งที่พุทธะจื้อกวงยังไม่ได้โจมตี,ทว่ากับกลายเป็นว่าเขากับโกรธแค้นจนถึงต้องร้องไห้ออกมาเลยรึ?
กำลังกำลังร้องไห้ออกมาอย่างงั้นรึ?
ทุกคนบนเกาะลอยฟ้า,ที่เฝ้ามองอยู่ต่างตะลึงงันเต็มไปด้วยความงงงวย,ทุกอย่างมันไร้ซึ่งเหตุผลเกินไป,ไร้สาระ,เรื่องเพียงเท่านี้,ถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างงั้นรึ?
คนผู้นี้บ้าคลั่งมากเกินไป! นี่พวกเขากำลังมองคนบ้าอยู่อย่างงั้นรึ?
"ฟู่ฉิน,ฟู่ฉิน!......."
ใบหน้าของบุตรชายจงซานที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล,เซียนเซิงซือเองก็ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองออกไป,แววตาของเนียนโหยวโหยวที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ร้องไห้รึ?
ไม่เคยเห็นจงซานร้องไห้,นี่เขากำลังร้องไห้อย่างงั้นรึ? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"โฮกกกกกกกก."
จงซานที่คำรามดังลั่น,ดาบของเขาพุ่งตรงฟาดฟันไปยังพุทธะจื้อกวง,สายตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร,ต้องการให้เขาตายไป!
"ชิ!!!"
"ตูมมม........"
จื้อกวงที่ไม่สามารถยับยั้งความโกรธเอาไว้ได้ในที่สุด,แค่นเสียง,ฝ่ามือประทับไปยังหน้าอกของจงซาน.
จงซานที่ลอยออกไป 500
เมตร,แต่ก็นั้นก็กุมดาบพุ่งเข้ามาอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง.
"ตูมมม.......คลืนๆๆ ......ตูมมมม"
จงซานที่ได้รับฝ่ามือไปกว่าหนึ่งร้อยฝ่ามือ,เขาไม่ใช่คู่มือของพุทธะจื้อกวง,และพุทธะจื้อกวงก็ไม่กล้าสังหารเขาด้วย.
"เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าสังหารเจ้ารึ!!!"พุทธะจื้อกวงที่จ้องมองไปยังจงซาน,มองเห็นสายตาที่เป็นปฏิปักษ์และเต็มไปด้วยจิตสังหาร.
ดวงตาของจงซานที่กลายเป็นสีแดง,ใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตา,สายตาที่ไม่ยอมแพ้ต้องการสังหารให้เขาตกตายไป.
ดาบของจงซานยังคงพุ่งเข้าหาพุทธะจื้อกวงอีกครั้ง,ในเวลานี้แววตาของพุทธะจื้อกวงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,สายตาที่คมกล้าพร้อมกับปล่อยกระบี่เหินออกมามากมายพร้อมที่จะเข้าโจมตี,สายตาที่เปลี่ยนเป็นความเย็นชาดุร้าย,เตรียมสังหารอีกฝ่าย.
"พรึบ!!"
ร่างของจงซานที่หยุดกลางอากาศไม่ได้เข้าไปหาร่างของพุทธะจื้อกวง,ปรากฏเป็นแส้ยาวที่พุ่งออกมาคว้าร่างของจงซานเอาไว้,ก่อนที่จะดึงร่างของเขากลับไป.
เป็นเนียนโหยวโหยวนั่นเอง!
เนียนโหยวโหยวที่เห็นแววตาของพุทธะจื้อกวงที่ตอนนี้เต็มไปด้วยจิตสังหาร,ทันใดนั้นจึงได้ใช้แส้ดึงร่างของจงซานไป,พร้อมกับนำเขากลับไปยังลานหลังบ้านที่เขาอยู่,จากนั้นเซียนเซิงซือและบุตรของจงซานก็ได้ตามมา,ก่อนที่จะปิดพื้นที่ดังกล่าวเอาไว้.
"..............."
เรื่องทุกอย่างจบลงไปในทันที,เหล่าคนที่จ้องมองดูอยู่รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก,พวกเขาที่เห็นได้ว่าเป็นเนียนโหยวโหยวได้พาชายคนดังกล่าวออกไป,ต้องไม่ลืมว่าเนียนโหยวโหยวนั้นเป็นคนที่เป็นที่รู้จักไม่น้อย,นางเป็นศิษย์ของแดนเทพพิสุทธิ์.
พุทธะจื้อกวงนั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร,เขาต้องการสังหารจงซานจริงๆ,ถึงแม้ว่าอาจจะต้องพบกับอาจารย์ของจงซาน,ก็เป็นเขาที่แส่หาความอัปยศให้กับตัวเอง,หลายๆคนสามารถที่จะบอกได้ว่า,มันถึงจุดที่พุทธะจื้อกวงไม่สามารถทนได้อีกแล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าเนียนโหยวโหยวจะช่วยเขาไป! ทุกคนที่จ้องมองไปยังศพของชายในชุดคลุมสีเหลือง,พร้อมกับจ้องมองออกไปยังลานที่พักของเนียนโหยวโหยว,ใบหน้าของพุทธะจื้อกวงเวลานี้เต็มไปด้วยความดุร้าย,ก่อนที่จะหันหลังกลับและบินจากไป.
ภายในลานที่พัก,ประตูที่ปิดแน่น,ค่ายกลที่ปกปิดด้านในด้านนอกออกจากกัน,โดยมีคนสี่คนอยุ่ด้านใน.
เนียนโหยวโหยว,เซียนเซิงซือ,จงซานและบุตรจงซาน.
คนทั้งสามที่จ้องมองไปยังจงซาน,เนียนโหยวโหยวที่ใช้แส้หนังรัดร่างจงซานและถอยออกมา,จงซานเวลานี้ถือถ้วยชา,ยากที่จะดื่มมันลงไปได้,เขาที่พยายามระงับความโกรธเกรี้ยว,จิบชาไปหลายอึก,ทว่าความโกรธของเขายังยากที่จะคลายลง.
"เคล้ง!!"
ถ้วยชาที่ถูกบีบจนแตก,จงซานที่เงยหน้าขึ้น,สูดหายใจลึกอีกหลายครับ,พยายามระงับความโกรธเอาไว้ให้ได้.
"ฟู่ฉิน,ท่านเป็นไรหรือไม่!"
เขาที่หันหน้าไปจ้องมองบุตรชายของเขา,จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ,"ข้าไม่เป็นไร,เทียนเอ๋อ!"
เทียนเอ๋อ,จงเทียน,เป็นบุตรบุญธรรมคนโต,ต้าไท่จื่อของราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้ง,จงเทียน,เขาเป็นคนที่ร้องขอเม็ดยาโพวจวินจากอาจารย์ตัวเองให้กับจงซานเมื่อในอดีต,ทำให้จงซานก้าวเข้าสู่ระดับเซียนเทียน,จนสามารถก้าวสู่เส้นทางผู้ฝึกตน.
"ฟู่ฉิน,ก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
เขาเป็นใครกัน? ทำไมถึงได้โกรธเกรี้ยวถึงเพียงนั้น?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"ใช่,เจ้าเป็นบ้าไปแล้วรึ?
แค่ระดับก่อตั้งวิญญาณ,คิดว่าจะต่อกรกับพุทธะจื้อกวงได้อย่างงั้นรึ?
เจ้าไร้ซึ่งความคิดขนาดนี้เลยรึ?
หากข้าไม่ช่วยเอาไว้,คนที่เป็นศพวันนี้ก็คือตัวเจ้านั่นล่ะ."เนียนโหยวโหยวกล่าว.
"ขอบคุณเจ้ามาก!"จงซานจ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
"จำได้ก็ดีก็ดีแล้ว!"เนียนโหยวโหยวกล่าวออกมาในทันที.
"เทียนเอ๋อ,ทำไมเจ้าต้องการสังหารชายในชุดสีเหลืองด้วย?"จงซานที่จ้องมองไปยังบุตรชายของตัวเอง.
"ฟู่ฉิน,ท่านยังจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่หุบเขาประตูมังกร,คนที่ได้มอบเม็ดยาโพวจวินให้กับพวกเราได้รึไม่?
เขาคืออาจารย์ของข้าเอง."จงเทียนกล่าว.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าว.
"อาจารย์ได้ตายแล้ว,เป็นคนก่อนหน้านี้สังหาร,วิหารของเขาและวิหารต้าหมิงนั้นเป็นคู่อริกัน,ไม่,น่าจะบอกว่าคนของแดนเทพพิสุทธิ์ทั้งหมดมากกว่า,ที่กลายเป็นศัตรูกับพวกเรา,ทั้งยังลอบสังหารอาจารย์ของข้าด้วย."จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเศร้าใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ฟู่ฉิน,ก่อนหน้านี้ท่านเป็นอะไรอย่างงั้นรึ?"จงเทียนสอบถาม.
"คนก่อนหน้านี้มีนามว่าจื้อกวงอย่างงั้นรึ?
ฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่า......."ความโกรธเกรี้ยวความเศร้าใจที่ราวกับจะปะทุกออกมาอีกครั้ง.
คนทั้งสามที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"เมื่อในอดีต,ไท่จื่อเหล่ยเทียนสังหารมู่ฉินของเจ้า,ข้าจดจำพวกมันได้ทุกคน,เขาจื้อกวง,ในเวลานั้นเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่จื่อเหล่ยเทียน,เป็นหนึ่งในพวกมัน."จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"เขา?"จงเทียนที่ปรากฏความแค้นขึ้นมาด้วยเช่นกัน.
จงเทียนบุตรบุญธรรมคนโตของจงซานจะจำกุยเอ๋อไม่ได้อย่างไร,จงเทียนยังจดจำมู่ฉินที่งดงามผู้นี้ได้,เวลานั้นเขาเป็นเพียงขอทานคนหนึ่ง,ต้องร่อนเร่กระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดในทุ่งร้างที่แร้นแค้น,เวลานั้นรถเทียมม้าได้หยุดลง,บนรถเทียมมามีคนสองคน,หนึ่งคือจงซาน,อีกหนึ่งก็คือเหว่ยกุยเอ๋อ.
"ขอทานเด็กผู้นี้น่าสงสารนัก,เหล่าเย่,พวกเราช่วยเขาเถอะ!"
"มาสิ,มากินข้าวต้ม,จะได้มีแรง!"
"เจ้าดูแลตัวเองด้วย,การฝึกวิชาเพื่อฟู่ฉินของเจ้า,ไม่จำเป็นต้องตั้งใจมากมายขนาดนั้น,ไม่เช่นนั้นเจ้าจะตายก่อน,อย่าขยับ,ข้าจะช่วยเจ้าทายาเอง."
"แอบมาร้องไห้คนเดียวอีกแล้วรึ?อีกไม่นานพลังฝึกตนของเจ้าก็จะก้าวทันเหล่าพี่น้องของเจ้าเอง,พวกเขามาจากหลากหลานสถานที่มีพรสวรรค์ที่ต่างกัน,มาสิ,มู่ฉินทำถังเกามาให้เจ้า,กินซะสิ!"
ภายในอดีต,ที่ผุดขึ้นมาไม่หยุด,ดวงตาของจงเทียนเองก็กลายเป็นสีแดงขึ้นมา,มู่ฉิน,ภายในใจของจงเทียนเอง,กุยเอ๋อนับเป็นคนสำคัญที่สุดเช่นกัน,นับตั้งแต่เด็กนั้น,เพราะว่าฟูฉินดูแลเขาเป็นอย่างดี,ให้กำลังใจเขามาโดยตลอด,จนทำให้เขาสามารถก้าวขึ้นมายืนอย่างมั่นคงได้.
หลังจากที่กุยเอ๋อตายไป,ไม่เพียงแต่จงซานเท่านั้น,จงเทียนเองที่นั่งคุกเข่าต่อหน้าป้ายวิญญาณจวบจนตัวเองหมดสติไป.
"ฟู่ฉิน,ข้าจะต้องสังหารเขา!"จงเทียนที่ดวงตาแดงซานกล่าวออกมา.
".."จงซานที่ตบไปที่บ่าของจงเทียน,จ้องมองอย่างเคร่งขรึม.
ด้วยฝ่ามือของจงซาน,ทำให้จงเทียนสงบลง,ทว่าดวงตายังคงแดงซาน,น้ำตาที่ไหลอาบออกมาทั้งสองข้าง.
จงเทียนรับรู้แล้ว่าฟู่ฉินก่อนหน้านี้ถึงได้คลั่งแค้นยิ่งนัก,มู่ฉิน,นางที่มีจิตใจอ่อนโยน,มอบความรักให้กับเขาและบุตรชายทุกคน,ดูแลทุกคนเหมือนกับบุตรของตน,เมื่อคิดถึงเหว่ยกุยเอ๋อเมื่อไหร่,
มีรึที่จะทำให้จงซานนั้นสามารถยับยั้งจิตใจเอาไว้ได้?
"เขาเป็นของข้า!"จงซานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือบ.
"ฟู่ฉิน!"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่ยินยอมนัก.
"นอกจากไท่จื่อเหล่ยเทียน,ยังมีอีกยี่สิบคน,ข้าจะมอบภาพวาดพวกมันให้เจ้า,เจ้าและข้า,จะช่วยกันค้นหาพวกมัน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความดุร้าย.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา.
"ไท่จื่อเหล่ยเทียนรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าศัตรูคู่แค้นของเจ้าจะเป็นไท่จื่อสองราชวงศ์?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หืม!"จงซานพยักหน้า,เห็นได้ชัดเจนเวลานี้เขาได้พบร่องรอยของไท่จื่อเหล่ยเทียนแล้ว.
"ศัตรูของเจ้า,ยาก! ยากมากๆ!
บอกเลยว่าแทบเป็นไปไม่ได้."เนียนโหยวโหยวที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.
"ไท่จื่อสองราชวงศ์?
หมายความว่าอย่างรึ?"จงซานกล่าวสอบถามออกมา.
"ไท่จื่อเหล่ยเทียนนั้นน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,เป็นไท่จื่อราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีและราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,แน่นอนว่าเขามีเชื้อสายของทั้งสองราชวงศ์พร้อมกัน,เวลานี้เขาเป็นไท่จื่อราชวงศ์ต้าสุ่ย,ทว่าในอีกอย่างหนึ่งมารดาของเขาก็เป็นหลานสาวของเนี่ยฟ่านเฉินราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,ดังนั้นในราชวงศ์ต้าหลีเองก็มีบรรดาศักดิ์เป็นเฟิงเหว่ย,รับวาสนาฟ้าดินของทั้งสองราชวงศ์! ไม่ต้องบอกเลยว่าราชวงศ์สวรรค์ทั้งสองแข็งแกร่งขนาดใหน,ด้วยสถานะของเขาในเวลานี้,บอกเลยว่าเป็นเรื่องที่ยากเป็นอย่างมาก."เนียนโหยวโหยวกล่าว.
"โอ้ว?"จงซานที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีนั้น,รวมเขาแล้วมีไท่จื่อหกคน,เพราะว่าเขามีสายโลหิตของตระกูลเนี่ย,จึงสามารถอัญเชิญไท่จื่อเผ่าหงสาได้,และยังมีความแข็งแกร่งระดับราชันย์แท้,ส่วนเขาเวลานี้เป็นไท่จื่อของราชวงศ์ต้าสุ่ย,เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีเผ่าอสูรคู่บารมีเป็นอะไร?"เนียนโหยวโหยวกล่าว.
"อีกา."จงซานกล่าว.
"ใช่,อีกา,เป็นจักรพรรดิอีกา,อีกาทองคำสามขา! เพลิงอีกาทองคำสามขานั้น,เป็นเปลวเพลิงที่เผาไหม้ทุกสรรพสิ่ง,ไท่จื่อของต้าสุ่ยมีด้วยกันสิบคน,ทุกคนเองล้วนแล้วแต่สามารถอัญเชิญอีกาทองคำสามขาออกมาได้,ไท่จื่อทั้งสิบต่างก็ถูกเรียกว่า,ไท่จื่ออีกาทองคำ,หากว่าไท่จื่อทั้งสิบลงมือพร้อมกับ,สิบวัน,ก็สามารถที่จะพิชัยชัยได้ทั่วหล้า,คงไม่ต้องอธิบายหรอกนะ! ไท่จื่อเหล่ยเทียนที่มีพลังราชันย์แท้และยังสามารถอัญเชิญสัตว์อสูรที่ทรงพลังสองเผ่าพันธุ์,การเป็นศัตรูกับไท่จื่อเหล่ยเทียน,เพียงแค่สัตว์อัญเชิญ,ไท่จื่อหงสาและไท่จื่ออีกาทองคำสามขา,ก็ยากที่จะต่อกรได้แล้ว,นอกจากนี้ยังมีอำนาจทั้งในราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีและราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,สิบวันกวาดล้างทั่วหล้า,แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ยากเย็นราวกับปีนบันไดสวรรค์."เนียนโหยวโหยวส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.
"ปีนบันใดสวรรค์รึ? ชิ!"สายตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง.
ไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด,กับความเกลียดชังมากมาย,จนทำให้ทุกคนได้แต่เงียบลง,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
"เซียนเซิงซือ,เจ้าและเทียนเอ๋อออกไปด้านนอกก่อน,ข้ามีเรื่องส่วนทีตัวที่จะกล่าวกับเนียนโหยวโหยว,เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับตระกูลของข้า."จงซานกล่าวต่อเซียนเซิงซือ.
"ได้!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
"เทียนเอ๋อ,เจ้าออกไปก่อน! ข้าและเนียนโหยวโหยวมีอะไรจะพูดกัน."จงซานกล่าว.
"ครับ!"จงซานพยักหน้า.
เนียนโหยวโหยวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย,จวบจนคนทั้งสองออกไปจากห้องโถง.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะปิดประตู,พร้อมกับนำธวัชค่ายกลออกมา,พร้อมกับสร้างค่ายกลปิดล้อมอีกชั้น.
"เจ้าต้องการจะกล่าวอะไรกับข้าอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวจ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าเคยมาที่นี่ก่อนที่ข้าจะมา,ก่อนที่จะเดินทางมาอีกครั้ง,แน่นอนว่าเจ้าต้องคุ้นเคยกับที่นี่,ข้าต้องการหาสถานที่,ที่พักของพุทธะจื้อกวง,และค้นหาสถานที่ที่เขาอาจจะไป,มีสถานที่ใดบ้างที่เขาจะต้องเดินทางไปเป็นประจำ."จงซานจ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
"อะไร?
ไม่ใช่ว่าเจ้า,ต้องการอยู่ดินแดนเทพพิสุทธิ์,และหาสถานที่ลอบสังหารพุทธะจื้อกวงอีกอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น