Immortality Chapter 398 Malpractice of Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 398 ความโกรธเกรี้ยวของจงซาน.
Chapter 398 Malpractice of Zhong Shan
钟山的失态
ความโกรธเกรี้ยวของจงซาน.
"ฟู่ฉิน!"เสียงของชายชุดดำที่ดังผ่านออกมาจากด้านหลังของจงซาน.
กับคำพูดของชายชุดสีดำ,ทำให้ทุกคนรอบๆต่างก็สีคางไปมาเฝ้ามอง,ชายคนดังกล่าวที่ไร้ความหวาดกลัว,ยอมตายดีกว่ายอมแพ้,แทบจะในทันที
ยอมเรียกคนอื่นว่าบิดาอย่างงั้นรึ?
ทุกคนที่ตะลึงงัน,เนียนโหยวโหยวที่ชำเลืองมองตาค้าง,บุตรของจงซานรึ?
ไม่มีทาง?
ไม่ไกลออกไป,ที่สวนแห่งหนึ่ง,เซียนเซิงซือที่ก้าวออกมา,ชำเลืองมองออกไปยังลานที่อยู่ตรงกลางด้วยความประหลาดใจ.
ชายในชุดสีเหลืองที่กลืนน้ำลายคำโต,หยุดนิ่งไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไรดี.
ใบหน้าของจงซานที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวดุร้ายจ้องมองไปยังชายชุดคลุมสีเหลือง,ในเวลาเดียวกัน,พลังจิตบนหน้าผาก,ที่อาบไปทั่วดวงตาในทันที,กฎเกณฑ์ของสวรรค์ที่ถูกทำลายเป็นชิ้นๆ,สายฟ้ามากมายที่ลั่นแปบๆกระจายอาบไปทั่วบริเวณ.
"ไม่มีใครสามารถดูแคลนคนของตระกูลจงได้."ดาบของจงซานที่ตัดวัดพุ่งตรงไปยังชายในชุดคลุมสีเหลือง.
บัญญัติสวรรค์!
วายุเฉือน!
กายาเทพอสูร!
ขั้นที่ห้า!
หมอกหงหลวนเทียน!
วงจรสายฟ้าต้นกำเนิด! หมื่นสายฟ้าโจมตี!
"เปรี้ยงๆๆๆ!"
ปราณดาบขนาดใหญ่,พุ่งออกจากคมดาบของจงซาน,ตัดผ่านไปยังชายในชุดสีเหลืองที่อยู่ด้านหน้า.
วายุเฉือน,พร้อมกับปราณดาบขนาดมหึมา,อากาศรอบๆที่ถูกตัดออกเป็นสองส่วน,พลังที่รุนแรง,อากาศที่บิดเบี้ยวกระเพื่อมเป็นส่วนๆพุ่งตรงไปยังชายในชุดคลุมสีเหลือง.
สายฟ้าที่ไร้ขีดจำกัด,รวมตัวกลายเป็นเมฆสายฟ้า,ฟาดลงมากลายเป็นมังกรสายฟ้าขนาดใหญ่เก้าตน,ปากของมังกรที่อ้าปากกว้าง,เสียงระเบิดดังสนั่นตรงมายังร่างของชายในชุดคลุมสีเหลือง.
หมอกหงหลวนเทียนที่แผ่พุ่งล่องลอยออกไป,แฝงไปกับพลังโจมตีของจงซาน,พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง.
การโจมตีทั้งหมดทั้งปวง! เกิดจากความโกรธเกรี้ยวของจงซาน,เป็นความโกรธเกรี้ยวที่รุนแรง,พร้อมจะทำลายสวรรค์,จัดการชายในชุดคลุมสีเหลือง.
ทั่วทั้งลานจัตุรัส,เกิดระเบิดออกไปรอบๆ,สายฟ้าที่ส่องประกายแสงวับวาว,แผ่ซานไปทุกทิศ,สาดส่องไปยังเกาะลอยฟ้าที่อยู่รอบๆด้วย.
บนเกาะลอยฟ้า,คนมากมายที่อ้าปากค้าง,แววตาที่ไม่อยากเชื่อและหวาดผวาไปพร้อมๆกัน,ความแข็งแกร่งนี้ทำให้พวกเขาต้องกลืนน้ำลาย,ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,ระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ?
เขามีระดับก่อตั้งวิญญาณรึ?นี่คือคนที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณทำได้อย่างงั้นรึ?
"ตูมมม,ตูมม,ตูมมม,ตูมม,ตูมมม,ตูมมม"
ดาบของจงซานที่โจมตีออกไปนั้น,ทรงพลังเป็นอย่างมาก,เป็นพลังที่ทำลายล้างที่รุนแรง,จัตุรัสดังกล่าวนั้นมีค่ายกลเสริมกำลังอยู่,ถึงกับสั่นไหว,เศษหินดินทรายที่อยู่รอบๆลอยฟุ้ง,ปลิวว่อนลอยทะยานขึ้นไปบนฟ้า,เกิดเป็นเหมอกเมฆและสายฟ้าที่ลั่นเปรี้ยๆผสมกัน,ปราณดาบของจงซานที่ฟันไปยังชายชุดคลุมสีเหลืองตรงๆ.
เป็นพลังที่รุนแรงน่าหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก,ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่เอาแต่ป้องกัน,เพราะว่าจงซานนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,การโจมตีที่หนักหน่วง,จนเขาไม่กล้าตอบโต้ออกไป,ทั้งที่ชายในชุดคลุมสีเหลืออยู่ในระดับหลอมกายธาตุ,เขาที่ชื่นชอบในการสั่งสอนเหล่าศิษย์น้องอยู่เป็นประจำ,ครั้งนี้ก็เหมือนกับทุกที,ทว่าทันใดนั้นก็มีคนกระโจนเข้ามาในทันที,นี่ไม่ใช่การประลองต่อสู้แล้ว,หากแต่มันเป็นการฆ่าฟัน,เป็นการโจมตีเพื่อสังหาร,หากว่าเขาประมาทเพียงเล็กน้อย,จะต้องบาดเจ็บหนักหรือแม้แต่ตายไป,นอกจากนี้เขายังไม่สนใจเรื่องอะไรเลย,บ้าคลั่งยิ่งนัก!
แม้ว่าจะมองเห็นจงซานที่โจมตีออกไปแล้ว,ทว่าจากการที่เห็นจงซานโจมตีออกไปโดยไม่สนอะไรเลยแม้แต่น้อย,ภายในใจของเนียนโหยวโหยวก็สั่นไหวไปมา,ก่อนหน้านี้เขาที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณทีคงมีวิธีพิเศษที่ยกระดับให้ตัวเองมีพลังเทียบเท่ากับระดับหลอมกายธาตุ,เหมือนกับเซอคง,ทว่าชายในชุดสีเหลืองนี้มีระดับหลอมกายธาตุ,มีระดับหลอมกายธาตุจริงๆ,แต่ต่อหน้าจงซานแล้วมีอะไรต้องให้หวาดกลัวอย่างงั้นรึ?
การโจมตีครั้งแรก,ชายในชุดสีเหลืองสามารถป้องกันเอาไว้ได้,ทว่า,ไม่นานหลังจากนั้น,เขาก็รับรู้ว่าตัวเองผิดปรกติ,แทบจะในทันทีในหัวของเขาที่คิดถึงแต่ศิษย์น้องหญิง?
ศิษย์พี่หญิง,คิดถึงรูปร่างที่ยวนเย้างดงามของพวกนาง.
แน่นอนว่าเขาได้รับผลกระทบจากหมอกหงหลวนแล้วนั่นเอง!
"ซี่...เปรี้ยง!"
แขนขวาของชายในชุดสีเหลืองถูกตัดออกไปด้วยดาบจงซาน,พร้อมกับถูกสายฟ้าระเบิดทันที,เศษเนื้อที่ฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ.
"อ๊ากๆๆๆ!"ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่ร้องครวญคราง,เวลานี้อยู่ในสภาพอเนจอนาถ,วิ่งหนีด้วยท่าทางหวาดกลัว.
"จื่อกวง,ช่วยข้าด้วย!!!"
ชายในชุดสีเหลืองที่วิ่งหนีตายตะโกนออกไปเสียงดัง,พร้อมกับกุมต้นแขนของตัวเอง,ใบหน้าที่ขวัญหนีดีฝ่าน้ำตาไหลพรากๆ.
ทุกคนที่อยู่บนเกาะลอยฟ้ารอบๆที่เห็นเหตุการณ์,ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง! ร้องไห้รึ? กลัวถึงกับต้องร้องไห้?
"ชิ,ต้องการสังหารบุตรชายของข้าอย่างงั้นรึ?"แววตาของจงซานที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.
เมฆสายฟ้าบนท้องฟ้ายังคงเคลื่อนไหวเป็นลูกคลื่น,มังกรสายฟ้าเก้าตนที่พุ่งไปยังทิศทางต่างๆไล่ล่าชายในชุดสีเหลือง,หากว่าชายในชุดสีเหลืองสมบูรณ์,แน่นอนว่าย่อมสามารถป้องกันเอาไว้ได้แน่,ทว่าในเวลานี้ชายในชุดสีเหลืองแขนขาดไปข้างหนึ่ง,คราแรกเขาต้องการใช้กระบองทองทำลายแขนฝ่ายตรงข้าม,แต่เป็นตัวเองที่เสียแขนซะเอง,แม้ว่าเก้ามังกรสายฟ้าจะไม่สามารถเอาชีวิตของเขาได้,แต่ก็สามารถกักการเคลื่อนไหวของชายในชุดคลุมสีเหลืองได้,เวลานี้เขาไม่มีเส้นทางหนีแล้ว,ด้วยมังกรสายฟ้าที่กักขังเขาเอาไว้ทุกทิศทุกทาง,ดาบของจงซานที่ทรงพลังก็พุ่งออกไปในทันที.
บัญญัติสวรรค์!
วายุเฉือน!
ในเวลานี้ไม่ใช่ปราณดาบ,ทว่าการโจมตีของจงซานในเวลานี้,เป็นคลื่นดาบ,เป็นพลังโจมตีที่ทรงพลังเกิดจากคลื่นวายุที่หนาแน่นสูงพัดผ่านออกไป,ศิลามากมายที่ถูกบดขยี้ถูดตัดเฉือนหาย,แหวกอากาศพุ่งตรงออกไป.
คมวายุ,จงซานเชื่อว่าคมดาบของเขา,สามารถที่จะตัดร่างของชายในชุดสีเหลืองให้ตกตายไปได้เลย.
ทุกคนบนเกาะลอยฟ้า,ต่างก็จ้องมองอย่างไม่แยแส,ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วย,คลื่นดาบขนาดสามจั้งที่พุ่งตรงไปยังชายในชุดคลุมสีเหลือง,ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่หวาดกลัวตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก.
"ตูมมมมมมมมมม!"
คลื่นดาบที่ราวกับพุ่งเข้าชนแผ่นเหล็กหนา,คมดาบของจงซานจึงได้หยุดลง,ไม่,จะกล่าวให้ถูกคือถือคว้าเอาไว้มากกว่า.
ฝ่ามือสีทอง,ที่ยื่นออกมาจับคลื่นดาบของจงซาน,วายุที่รุนแรงนั่นถูกหยุดเอาไว้,สายฟ้ามากมายที่สลายหายไปในทันที.
ชายในชุดคลุมเหลืองถูกช่วยเอาไว้,ที่ด้านหน้าของเขานั้นปรากฏเป็นนักบวชที่ผอมสูงเป็นอย่างมาก,นักบวชคนนี้สามารถคว้าคลื่นดาบจองจงซานเอาไว้,พร้อมกับพนมมือขึ้นที่หน้าอก.
"พุทธองค์ทรงเมตตา,สหายเต๋า,จงผ่อนปรนเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้! "นักบวชผอมสูงกล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึมและเต็มไปด้วยความโกรธ
**得饶人处且饶人 จงผ่อนปรนเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้ความนับถือ.
นักบวชที่ผมสูงยื่นมือออกมาเบาๆก็สามารถหยุดการโจมตีที่ทรงพลังของจงซานเอาไว้,ดวงตาของทุกคนที่หรี่ตาจ้องมอง,เป็นไปได้ว่า,นี่คือระดับจักรพรรดิแท้!
"พุทธะจื้อกวง?"เนียนโหยวโหยวที่อยู่ไกลออกไปกล่าวออกมาเบาๆ.
ไม่ไกลออกไปเซียนเซิงซือที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,เพื่อมารวมกลุ่มกับจงซานเตรียมการถอนตัว.
ระดับจักรพรรดิแท้,ห่างกันสองอาณาจักร,แน่นอนว่าจงซานไม่ใช่คู่มือ,คลื่นดาบของจงซานก่อนหน้านี้ถูกหยุดเอาไว้ด้วยฝีมือของพุทธะจื้อกวงอย่างง่ายดาย.
ทุกคนที่คิดว่าทุกอย่างจบแล้ว,ต้องไม่ลืมว่า,เมื่อระดับจักรพรรดิแท้ออกมาจัดการ,จงซานที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือ,จงซานจะต้องหยุดอย่างแน่นอน,กล่าวอีกอย่างเขาไม่มีทางทำอะไรได้แล้ว,ทุกคนที่เฝ้ามองอยู่ตอนนี้ราวกับรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก.
จงซานไม่ได้มองไปยังชายในชุดคลุมสีเหลืองอีกต่อไป,ทว่าตอนนี้ใบหน้าของจงซาน,ดวงตาที่กลายเป็นสีแดง,ราวกับว่าดุร้ายยิ่งกว่าเดิมอีกหลายเท่า,แม้แต่สิบเท่าชำเลืองมองไปยังพุทธะจื้อกวง.
สายตาของจงซานที่จ้องเขม็งไปยังพุทธะจื้อกวง,ดวงตาที่ราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อ,ความเกลียดชังจนบ้าคลั่งสาดกระจายไปทั่วดวงตาของจงซาน.
"โฮกกกกกกก"
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,เวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง.
ความโกรธเกรี้ยวที่รุนแรง,จนร่างกายของจงซานสั่นสะท้าน,ความดุร้ายเพิ่มพูน,สนามพลังวายุที่หมุนวนล้อมรอบรางกายของจงซาน.
จงซานอ้าปากกว้างก่อนที่จะกินเม็ดยากวงฮัวเข้าไปในทันที.
ดวงตาที่กลายเป็นสีแดงชาด,ดาบของจงซานที่พุ่งตรงฟันไปยังร่างของพุทธะจื้อกวางด้วยความดุร้าย,พลังที่ยิ่งใหญ่,เคลื่อนที่ผ่านออกไปด้วยความเร็ว,คมดาบที่รุนแรง,โจมตีออกไปอย่างหนักหน่วง,ราวกับว่าจะแลกออกไปด้วยชีวิต,คมดาบที่ฟันไปยังพุทธะจื้อกวง.
ทุกคนที่อยู่รอบๆในเวลานี้ถึงกับตะลึงงันชายผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วรึ?
ตอนนี้เขาพบเข้ากับศัตรูคู่แค้นอย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้นับว่าร้ายกาจ,แต่ตอนนี้เขาได้บ้าคลั่ง! เสียสติไปแล้วจริงๆ!
"ตูมมมมมมมมมม"
หลังจากกินเม็ดยากวงฮัวเข้าไป,พลังของจงซานที่เพิ่มขึ้นมาอีกเท่าในทันที,ดาบของจงซานที่ฟาดฟันออกไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,พุทธะจื้อกวงที่ลอยออกไปราวๆสองร้อยเมตร,ก่อนที่จะยั้งเท้าเอาไว้ได้,แววตาเวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"สหายเต๋า,อย่าให้มันมากเกินไป!"พุทธะจินกวงที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"โฮกกกกกกกก!"
ไม่ว่าอย่างไรจงซานก็ยังไม่หยุด,ตอนนี้ราวกับว่าได้กลายเป็นบ้าไปแล้ว,ต้องสังหาร,สังหารเขา!
ความโกรธเกรี้ยวนี้,ทำให้จงซานโจมตีออกไปอย่างบ้าคลั่ง.
ทุกคนต่างก็จ้องมองด้วยท่าทางงงงวย,กับความวุ่นวายานี้พวกเขาไม่เข้าใจแม้แต่น้อย,ชายผู้มีระดับก่อตั้งวิญญาณ,บ้าคลั่งแล้วอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจกับชายในชุดคลุมสีเหลืองอีกต่อไปแล้วด้วย,ดูเหมือนว่าเขามีความคลั่งแค้นกับพุทธะแดนเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?
เกี่ยวกับชายในชุดคลุมสีเหลืองที่ข่มเหงบุตรชายของเขาก่อนหน้านี้,จงซานไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย,เวลานี้เขายังพุ่งเข้าโจมตีพุทธะจื้อกวงไม่หยุด.
พุทธะจื้อกวงเวลานี้ไร้ซึ่งคำพูด,เขาเป็นใคร?
หรือว่าเสียสติไปแล้วรึ? เป็นเพราะว่าเขามาห้ามการต่อสู้อย่างงั้นรึ?
อีกฝั่งหนึ่งเวลานี้,ชายในชุดคลุมสีเหลืองที่ถูกตัดแขนน้ำตาที่ยังเป็นคราบบนแก้มอยู่,จ้องมองไปยังจงซานด้วยความโง่งม,ชายคนนี้บ้าไปแล้วรึ?
"ตูมมมมมม"
ขณะที่ชายในชุดคลุมสีเหลืองสูญเสียสมาธิ,แสงสีดำทมิฬที่ถูกปล่อยเข้าไปในร่างของเขา,เสียงดังปังภายในร่าง,ชายในชุดคลุมสีเหลืองถูกเซียนเซิงซือลอบโจมตี,ก่อนที่จะล้มไปนอนบนพื้น.
ร่างกายของเขาที่ถูกผนึกเอาไว้ในทันที,ดวงตาของชายในชุดคลุมสีเหลืองคาดไม่ถึงเลยว่าไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป.
เซียนเซิงซือที่ร่อนลงบนพื้น,พร้อมกับกระทืบไปยังพื้นตำแหน่งของบุตรของจงซาน.
บุตรของจงซานที่จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ไกลออกไป,ก่อนที่จะหันหน้ากับมายังชายในชุดคลุมสีเหลือง,สายตาที่เปลี่ยนเป็นดุร้าย,หมัดของเขาที่ต่อยออกไปที่ศีรษะของชายในชุดคลุมสีเหลือง.
"ตูมมมม!"
ศีรษะของชายในชุดคลุมสีเหลืองระเบิดออกมาเสียงดังในทันที,แววตาของบุตรของจงซานที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมไร้ปราณี,ก่อนที่จะตะโกนออกไป,"ฟู่ฉิน,ข้าสังหารเขาแล้ว!
ใบหน้าบุตรของจงซานที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ.
ส่วนจงซานในตอนนี้,ไม่ว่าชายในชุดคลุมสีเหลืองนั่นจะเป็นหรือตาย,เขาหาได้ใส่ใจ,สิ่งที่เขาต้องการคือพุทธะจื้อกวงจะต้องตาย.
ตาย! ต้องตาย!
ตาย! ต้องตาย!
"ตูมมมมมมมม"
พุทธะจินกวงที่มีระดับจักรพรรดิแท้,จับดาบของจงซานเอาไว้,บังคับให้จงซานหยุดนิ่ง,ที่นี่คือแดนเทพพิสุทธิ์,เขาไม่ต้องการที่จะสร้างความขัดแย้งขึ้น,ถึงแม้ว่าคนของเขาจะตายไปก็ไม่สำคัญอะไรนัก,แต่หากว่าพุทธะจินกวงสังหารแขกไป,คงเป็นเรื่องไม่ดีแน่,นอกจากนี้แขกที่เข้ามาข้างในนั้นล้วนแล้วแต่เป็นศิษย์ของยอดยุทธ์หรือมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาทั้งนั้น,ถึงแม้ว่าพุทธะจื้อกวงเป็นคนของแดนเทพพิสุทธิ์,ก็ไม่กล้าล่วงเกิน.
"สหายเต๋า,เจ้ามีสิ่งใดเข้าใจผิดอยู่หรือไม่?"สายตาของพุทธะจื้อกวงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
"เข้าใจผิดรึ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!"จงซานที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง,แม้แต่หลั่งน้ำตาอาบไปทั่วใบหน้า.
จงซานถึงกับร้องไห้ออกมาเลยรึ?
ทุกๆคนที่อยู่รอบๆตะลึงกันไปตามๆกัน.
************
得饶人处且饶人 จงผ่อนปรนเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้
ปรากฏตัวครั้งแรกในนวนิยายที่เขียนขึ้นโดยราชวงศ์ซ่ง Yu Wenbao ประโยคนี้ถูกใช้โดยคนที่มีอำนาจที่เข้มแข็งในการแสดงความอดกลั้นและเอื้ออาทรของตนต่อผู้ที่ทำผิดพวกเขา
หมายถึงความเชื่อโดยรวมของคนจีนในความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่กลมกลืนกัน
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น