Immortality Chapter 395 Mystical organization
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 395 องค์กรลึกลับ.
Chapter 395 Mystical organization
神秘组织
องค์กรลึกลับ.
"ต้องการสังหารข้าอยู่แล้ว,ไม่จำเป็นต้องพูดมาก."
จิตสังหารของจงซานที่ปะทุขึ้มาทันที.
วิชากายาเทพอสูร,ระดับห้า!
บัญญัติสวรรค์!
วายุเฉือน!
"ชิ!"เซอคงแค่นเสียง.
เพราะว่าเซอคงเห็นฝีมือของจงซานมาก่อนแล้ว,จากที่เห็น,น่าจะมีระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลาย,แม้ว่าจะมีวิชาที่น่าพรั่นพรึง,ทว่าก็ไม่มีทางที่จะสามารถเทียบกับคนที่มีพลังฝึกตนอีกหนึ่งอาณาจักรได้แน่.
สายตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,พร้อมกับปราณดาบที่พุ่งออกไปเสียงดังสนั่น.
"ตูมมมมมมมม"
ดาบของจงซานนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ทว่าที่เขาโจมตีออกไปนั้นเป็นส่วนหนึ่งของภูเขาที่อยู่ด้านหลังถูกฟันแยกออกเป็นสองส่วน.
"คลืนๆๆๆๆๆ!"
ดาบยักษ์ของจงซานที่ฟันไปอีกครั้งเป็นพื้นที่ของวิหารที่กักขังเซียนเซิงซือเอาไว้,ทว่าวิหารดังกล่าวนั้นมีม่านพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ดาบของจงซานคาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน,ทว่าก็ทำให้ม่านพลังดังกล่าวสั่นไหวเป็นระลอกคลื่นเช่นกัน.
"ไม่คิดเลยว่าก่อนหน้านี้เจ้าจะยังออมมือเอาไว้?"เซอคงที่กล่าวด้วยท่าทางหวั่นเกรงเล็กน้อย.
"ฟู่."จงซานที่หันหน้ากลับมา,ใบหน้าที่ดุร้ายจ้องมองไปยังเซอคง.
"ฆ่ามัน!"เซอคงที่คำรามเสียงดัง.
เหล่านักบวชทั้งสำนักกว่า 300
คน,ที่เข้ารอบกรอบทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว.
บนหน้าผากของทุกคน,ต่างก็มีอักษรเหยาพร้อมกับปลดปล่อยพลังแห่งความมืดออกมา,ดวงตาแดงกล่ำ,พร้อมกับถือดาบพุ่งตรงมายังด้านหน้า.
"ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมมม!"
จงซานทรงพลังแข็งแกร่งขนาดใหน?
หากว่าลงมือเต็มที่,นักบวชเหล่านี้สามารถเป็นคู่มือให้เขาได้อย่างงั้นรึ?
ก่อนหน้านี้หลิวเต๋าที่มีระดับหลอมกายธาตุที่แท้จริง,หนำซ้ำยังมีวิชาลับเพิ่มพลังให้กับตัวเองอีก,พลังที่มากมาย,ยังไม่สามารถล้มจงซานได้,นอกจากนี้,พลังของจงซานยังแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนอีก.
มีแค่เพียงระดับจักรพรรดิแท้เท่านั้น,ที่จะต่อกรกับจงซานได้,หรือว่าผู้ฝึกตนที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร,ยกตัวอย่างเจี้ยนอ้าวหรือเจี้ยนหง,แม้ว่าจะอยู่ในอาณาจักรเดียวกัน,ทว่าความแข็งแกร่งนั้นได้ข้ามไปอีกขั้นแล้ว,ไม่สามารถใช้สามัญสำนึกทั่วไปตัดสินได้.
นักบวชสามร้อยคนที่เข้าล้อมกรอบจงซาน,ส่วนนักบวชเซอคง,ที่จริงได้หลบหนีไปแล้ว,หลายวันก่อนหน้านั้นเขามองเห็นและจดจำความดุร้ายอมหิตของจงซานได้,ทำให้ภายในใจของเซอคงรู้สึกหวาดกลัว,แม้ว่าจะเปิดผนึกเทวะออกมา,ความแข็งแกร่งที่ก้าวไปถึงระดับหลอมกายธาตุ,แต่จะสามารถล้มจงซานได้จริงๆรึ?ด้วยเหตุนี้เซอคงจึงคิดที่จะใช้ผงป่วนจิตและใช้นักบวชทั้งหมดเข้าจัดการ.
ทว่าจากที่เห็นในตอนนี้,ไม่ได้เป็นดั่งแผนที่วางไว้,จงซานมีพลังเกินกว่าที่เขาประเมินไว้,ทั้งที่คิดว่าเขามีพลังน้อยกว่า,และมีพลังจำกัด,เมื่อพวกเขากระตุ้นผนึกเทวะ,จะทำให้มีพลังฝึกตนอยู่ในระดับหลอมกายธาตุ,ทว่าต่อหน้าจงซาน,ดาบของเขายังฟันพวกเขาได้อย่างงั้นรึ?
"ตูมมมมมม......"
ขณะที่จงซานฟาดฟันเหล่าสังหารเหล่านักบวชรอบๆไปจนหมด,ภูเขารอบๆก็พังทลายไม่มีชิ้นดี,ด้วยดาบของจงซานที่ฟาดฟันออกไป,ทำให้ค่ายกลที่กักขังเซียนเซิงซือพังทลาย,คนทั้งสองที่ออกมาได้.
วิหารรอบๆพังทลายกลายเป็นซากปรักหักพัง,ส่วนเซอคงตอนนี้ได้หนีไปไกลแล้ว,เขาที่ลอยอยู่บนอากาศ,อยู่ด้านนอกของค่ายกลวิหารหลงเฟิง.
จงซานที่กุมดาบยักษ์อยู่ข้างๆทางออกค่ายกล,จ้องมองไปยังด้านนอกด้วยความไม่พอใจ,ใบหน้าของเซอคงเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ,กับค่ายกลคุ้มสำนักที่กักขังจงซานเอาไว้,ทำให้ภายใจของเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย.
ดูเหมือนว่าในครานี้,เขารับรู้แล้วว่า,จงซานน่าสะพรึงกลัว,ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้อย่างลึกล้ำ.
วิหารหลงเฟิง,ภายในตอนนี้กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว,เดิมที่หมอกปกคลุมสำนักที่หนาแน่น,ตอนนี้ได้กระจายหายไปหมด,มีเพียงแสงสีทองปกคลุมพื้นที่รอบๆเอาไว้เท่านั้น.
บัญญัติสวรรค์!
วายุเฉือน!
จงซานที่ปล่อยปราณดาบที่ทรงพลังขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ตูมมมมมมม!"
ม่านพลังคุ้มสำนักที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย,จากนั้นก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม,ดูเหมือนว่าดาบของจงซานจะไม่ส่งผลเลยแม้แต่น้อย.
"เซอคง,เปิดม่านคุ้มกันนี้ซะ,เรื่องนี้วันนี้,ข้าจะไม่ติดใจ."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เห็นจงซานไม่สามารถทำลายม่านคุ้มกันได้,เซอคงที่เริ่มกลายเป็นสุขุม,ก่อนที่จะร่อนลงไปยืนบนพื้นไม่ไกลออกไป,จ้องมองไปยังคนข้างหน้า,สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา."ไม่เอาเรื่องรึ?
เจ้าสังหารพรรคพวกของข้าไปมากมาย,เจ้ามีสิทธิ์อะไร,ไม่เอาเรื่อง,ชิ,ไว้อาจารย์ของข้ากลับมาเมื่อไหร่,เจ้าได้ตายแน่!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ที่บนหน้าผากของเซอคง,อักษรเหยาที่ถูกเรียกว่าผนึกเทวะค่อยๆหายไป,ไม่สามารถมองเห็นได้อีกแล้ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,เนียนโหยวโหยวที่กุมแส้หนังเอาไว้,ยืนอยู่บนภูเขาครึ่งซีกที่อยู่ห่างออกไป,จ้องมองไปยังจงซานที่อยู่ด้านในด้วยความสนใจ.
"นี่คือค่ายกลคุ้มภัย,24
ภูผา,ตราบเท่าที่สามารถทำลายตำแหน่งเฉิน,จื่อ,เหว่ย,คุน,ทั้งสี่ตำแหน่งได้,ผนึกก็จะคลาย!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากบอกจงซานในทันที.
"โอ้ว?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,จากนั้นก็จ้องมองไปยังเซอคงด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เซอคงไม่ได้ยินคำพูดของเซียนเซิงซือ,ทว่ากับเห็นรอยยิ้มที่เย็นชาของจงซานได้.
จงซานที่ยกดาบขึ้น,ก่อนที่จะบินไปยังทิศทางทั้งสี่ปราณดาบยักษ์ที่ฟาดฟังไปยังตำแหน่งต่างๆ,ตัดผ่านออกไปด้วยพลังทำลายที่รุนแรง.
"ตูมมม,ตูมมม,ตูมมม,ตูมมม"
เกิดระเบิดขึ้นเสียงดังสนั่นยังทิศทางทั้งสี่,ม่านสีเหลืองทองที่ค่อยๆแตกออกมาอย่างรวดเร็ว,ก่อนที่จะระเบิดออกมาทันที,กลายเป็นหมอกควันหายไปในอากาศ.
ม่านคุ้มกันขุนเขาในเวลานี้ถูกจงซานทำลายลง,ดวงตาของเซอคงที่เบิกกว้างกลมโต,แววตาที่เปลี่ยนเป็นหวาดผวาขึ้นมาในทันที,จงซานเป็นศัตรูที่ยากจะจัดการมากมายขนาดนี้เลยรึ?
เขาโชคดีขนาดนี้เลยรึ? ถึงสามารถทำลายค่ายกลคุ้มภัยของสำนักได้.
"หนีรึ?"ร่างของจงซานที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,พริบตาเดียวก็มาอยู่ด้านหน้าเซอคงแล้ว,ดาบของเขาที่ฟาดฟันลงมาในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
เซอคงที่ยกดาบของตัวเองขึ้นรับ,ทว่าพลังของจงซานนั้นมากมายมหาศาล,ดาบของเขาที่ล่วงหล่น,พลังมากมายกระแทกร่างของเซอคง,ล่วงหล่นกระแทกพื้นดินด้านล่าง,กลายเป็นหลุมลึกลงไปในผืนปฐพี.
ผนึกเทวะที่ถูกกระตุ้นใช้งานอีกครั้ง,ทว่าก็ไม่ใช่คู่มือของจงซานแม้แต่น้อย,จงซานที่แข็งแกร่งเกินไป.
จงซานที่ยืนอยู่บนอากาศจ้องมองอย่างเย็นชา,พร้อมกับฟันออกมาอีกครั้ง.
บัญญัติสวรรค์!
วายุเฉือน!
วงจรสายฟ้าต้นกำเนิด! หมื่นสายฟ้าโจมตี!
"เปรี้ยง......"
สายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วน,ที่พุ่งไปพร้อมกับปราณดาบ,ตรงไปยังร่างของเซอคง.
กับแรงกดดันวิญญาณมหาศาล,ทำให้เซอคงไม่สามารถขยับได้,ไม่มีเวลาหนีอีกด้วย.
"ไม่!!!"เซอคงที่ร้องโอดโอยด้วยความหวาดกลัว.
"ตูมมมมมมมม!"
พลังโจมตีของจงซานทรงพลังเป็นอย่างมาก,ทว่าก็ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่นที่กลางอากาศ.
จงซานและเซียนเซิงซือที่เปลี่ยนเป็นระมัดระวังขึ้นมาในทันที,เพราะว่าข้างๆเซอคงนั้น,ก็ปรากฏชายในชุดคลุมสีเหลืองหลายคน,โดยชายคนหนึ่ง,ที่คิ้วยังเปลี่ยนเป็นสีเหลือง,บนหน้าผากนั้นมีอักษร
"เหยา"อยู่ด้วย,ขวางพลังโจมตีของจงซานเอาไว้ก่อนหน้านี้.
"อาจารย์,อาจารย์,ในที่สุดท่านก็มาทัน!"เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"เกิดอะไรขึ้น?"ชายในชุดสีเหลืองที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"มัน,เป็นมันมีนามว่าจงซาน,มันสังหารกองกำลังหมื่นอสูรมายา,และยังยึดเอาศิลาครวญวิญญาณและถุงค้างคาว,ข้าหลอกมันมาที่นี่,แต่ทุกคนกับถูกมันสังหาร,พวกเราทุกคนตายหมดแล้ว."เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวาดผวา.
"หืม?"ชายคิ้วสีเหลืองแค่นเสียงเย็นชา.
"อาจารย์,ท่านระวังด้วย,จงซานมันแปลกมาก,เป็นคนที่แปลกประหลาดมากๆ! "เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความกริ่งเกรง.
ชายคิ้วเหลืองจ้องมองไปยังจงซานและเซียนเซิงซือด้วยความขุ่นเคือง.
จงซานและเซียนเซิงซือที่สัมผัสได้ในทันที,ว่าสถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างเคร่งเครียด,กับการที่เขาสามารถรับการโจมตีของจงซานได้,ความแข็งแกร่งของคนผู้นี้ไม่สามารถดูแคลนได้อย่างแน่นอน.
"เพียงแค่ระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ?
แล้วสามารถสังหารพวกเราทุกคนได้รึ?"ชายคิ้วเหลืองจ้องมองไปยังเซอคงด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ครับ,อาจารย์ระวังด้วย,อย่าได้ประมาทพวกมัน."เซอคงที่กล่าวด้วยท่าทางประหลาดใจ.
ทว่าจงซานในเวลานี้ภายในใจที่บีบรัด,สามารถมองเห็นว่าพวกเขาทั้งคู่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณ,ชายคิ้วเหลืองนั้นอย่างน้อยที่สุดต้องมีระดับต่างกันสองอาณาจักร,ระดับจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
ทำอย่างไร? ทว่าบัวหงหลวนของเขาไม่เปลี่ยนสี,นั่นก็หมายความว่าเขาต้องปลอดภัย,บางทีอาจเพราะว่าเขามีแผ่นยันต์หยกทมิอย่างงั้นรึ?
ทว่าเซียนเซิงซือล่ะ?จะทำอย่างไร,เพราว่าเมื่อเปิดใช้งานยันต์หยกทมิฬ,พื้นที่รอบๆนี้จะถูกปิดผนึกไปทั้งหมด,หากว่าเขาใช้ยันต์หยกทมิฬย่อมสามารถป้องกันตัวเองได้,ทว่าจะไม่สามารถป้องกันเซียนเซิงซือได้,แน่นอนว่าเขาไม่ยินยอมที่จะสูญเสียเซิงซือที่มีความสามารถที่หายากไปเป็นแน่.
จงซานที่จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม,ชายคิ้วเหลืองด้วยท่าทางจริงจัง.
นี่เป็นปัญหาใหญ่ทีเดียว.
ดวงตาของเซียนเซิงซือที่หรี่เล็กลง,เปลี่ยนเป็นหนาวเย็นและเย็นชา,ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อ,พร้อมกับจะนำรูปแกะสลักออกมา,ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดา.
จงซานที่ขวางทางเซียนเซิงซือเอาไว้,เพราะว่าจงซานตระหนักได้ว่าเขาต้องไม่เป็นไร,จึงคิดที่จะขวางชายคิ้วเหลืองเอาไว้เพียงลำพัง.
เห็นใบหน้าของจงซานที่ไม่เปลี่ยนไป,กับคู่ต่อสู้เช่นนี้,ชายคิ้วเหลือที่ยิ้มอย่างเย็นชาออกมา,ทว่าเซอคงเวลานี้ตัวสั่นงันงก,ดวงตาที่ดูประหลาดใจไม่แน่ใจ,ดูเหมือนว่าฝ่ายตรงขามจะมีไม้ตายซ่อนเอาไว้อีก.
"อาจารย์,พวกเขาเป็นคนที่แปลกประหลาดมาก,ศิษย์ขอให้อาจารย์อาช่วยอีกแรงด้วย."เซอคงกล่าวออกมาในทันที.
"สามหาว,พวกมันทั้งคู่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณเท่านั้น,จะดูหมิ่นข้ารึไง?"ชายคิ้วเหลืองที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"อาจารย์,ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ,ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นาน,ศิลาครวญวิญญาณและถุงค้างคาวอยู่ในอกเสื้อจงซาน,ศิษย์มีเรื่องต้องทำให้กับนายท่าน,เรื่องนี้จะผิดพลาดไม่ได้,ศิษย์ไม่ได้ไม่เชื่อฟัง,อาจารย์อย่าได้ตำหนิ."เซอคงกล่าว.
เซอคงกล่าวเสร็จเร่งรีบหนีไปในทันที,เขาไม่ต้องการจะอยู่,ถึงแม้ว่าอาจารย์ของเขาจะทรงพลัง,ทว่าเซอคงตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวในตัวจงซาน,เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เขาเกือบถูกจงซานสังหารไปแล้ว,ภายในใจที่มีลางสังหารไม่ดีนัก,เขาที่ขัดขืนจากไป,แน่นอนสำหรับเซอคงนั้น,อาจารย์ก็เป็นเพียงแค่คนสั่งสอนวิชาให้เขาเท่านั้น,ไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งระหว่างกับอาจารย์มากมายนัก.
เห็นเซอคงที่เลือกหนีไปด้วยท่าทางหวาดผวาใจไม่อยู่กับตัว,พร้อมกับพาคนอื่นๆจากไปด้วย,ชายคิ้วเหลืองรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก.
"ชิ!"ชายคิ้วเหลือแค่นเสียงเย็นชา,จ้องมองไปยังคนทั้งสองด้านหน้าที่มีระดับก่อตั้งวิญญาณ.
"เจ้าไปก่อน,ข้าจะรั้งเขาไว้เอง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไปรึ?สังหารคนของข้าไปมากมาย,จะไม่มีใครหนีไปได้! ฮึ!"ชายคิ้วเหลืองที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ตูมมมมมม.........."
ขณะที่ชายคิ้วเหลือแค่นเสียงเย็นชาออกไปนั้น,พื้นที่รอบๆถึงกับพังทำลาย,เศษดินเศษหินที่ลอยฟุ้งถูกบดขยี้,พร้อมกับหมุนวนเต็มท้องฟ้าโคจรหมุนไปทั่ว,ขวางเส้นทางหนีของจงซานและเซียนเซิงซือเอาไว้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น